장음표시 사용
111쪽
Appendix crifica. 3325, ). sed inferpretandi modus, quo iste usus est, artificiosior videbitur et durior, quam ui cuiquam persuaderi possit infer- pungit enim verum haec nobis maiοres certamina exhοnesio maneant quae verba interpretatione illustra admodum audacita nobis viderer dici enim Rostrianquam se ipsum corrigentem Tacitum redire ad eam orationis partem, quae verbis dites olim incepta et verbis sed praecipuus adstricii moris auctor interrupia sit, id quod a verbis verum haec nobis v. qu. quae nihil aliud significent, quam haec sunt, quae maiores de morum mutatione memoriae prodiderunt, quibus(8c verbis quaestio persoluta est, sed speremus fore, ut certamina honesta permaneant oppositionem quandam esse vir ille doctus contendis, quae intercedat inter vocem maneant ei maiores, quippe cui insit notio praeteriti sed confra hanc ostii sententiam, e qua oppositio quaedam interceda inter maiores
vocem et manean veremur, ne dicatur nοn esse sui loci veribum maneant, sed per emphasin quodammodo ante enuntiatum esse ponendum verum haec nobis maiores maneant certamina ex honesto nam verbo maneant post solum enuntia-ium postio non inesse illam vim quam Roth velit liquido patet hucaeeedis, quod vel a Taciti loquendi usu abhorret pauca illa verba discernere in duo enuntiata iam aspere inter se opposita. eorrui igitur otia sententia, quamquam verbis nisi forte
eam orationis partem, quae mοrum mutationem describas, inferrumpi nem negaverit. - Senientiae quam modo refutavimus proxima est Walchii interpretatio, qui voce maiores mutata in maior res lucem loco infulisse sibi videtur ac quantum nos intellegimus Walchii mutationem quam accuratius non explicavit, voces verum haec nobis maior res pertinent ad antecedentia nisi fori . . . . tulit tanquam si acuus dicere voluerit, semissum fecisse, uirum Vespasiano auctore an temporum vicissi-iudine ipsorum mutati morum facta sit, difficiliorem enim esse quaestionem, sed manean ceriamina ex honesi se velle huic
interpretationi vocem maior obstare facile intellegitur, etiamsi quis bifer locum inspexeris praeterea id quod supra de ostii inierpretatione monuimus pauca illa verba in duo enuntiata iam dure dividere, ut quid rei si vix intellegatur vel Taciti genere scribendi alienum est. Aliam remendandi viam ingressum est Tipsius qui iniemaiores praepositionem in supplet, quae sequente litera m fa-
112쪽
13 Appendis critica.cile absorberi potuerit sensus autem est quoniam etiam more8 temporum vicissitudine necessario mutari solent, hoc tamen sperandum est fore, ut haec certamina erga maiores honesta nobis maneant neve una cum ceteris rebus mutentur. Iam quod ad sermonem affine aliquid offensionis habere videntur verba in maiores certamina, quae fructura nusquam alibi inveniatur, nam licet loci exsieni, ubi dissimilem esse in aliquem vel nova in fratrum filias coniugia dictum est, iumen structuram in
maiores certamina cum a Taciti usitato sermone, tum ab aliorum scriptorum alienam in sextum recipere valde dubitamus, praesediti cum ne simplex quidem verbum certare cum praepositione in coniunctum apud Tacitum inveniatur quare Rufer proposuit lectionem actu orsus maiores, cui mutationi, cum nimis a feriuabhorreas, non asSentimur.
Iam quid de Nipperdeyi mulatione iudicandum si videamu8.
patrocinatur enim lectioni, quae neque alius cuiusdam nititur senientia neque ulli alii comprobata est verum haec nos imi fanda posteris fulimus); nobis maiores imitanda fulerunt): certamina ex honesto manean h. permulta sunt quae confra dici possunt argumenta, sufficia unum protulisse. Diudendum enim est in enuntiati verum haec nos imitanda poste
ris fulimus pronomine haec, quod Nipperdeyo iudice aliquid
significat, quod nequis significare si enim reversi Tacitus dicere volui verum haec nos mitanda posteris fulimus, haud dubie earum rerum, quae scriptoris aetati summae laudi sunt, mentionem facere debuerat neque sumes in universum dicere multa laudis et artium imitanda posteris aetatem tulisse fit enim nescio quo pacto, ut Nipperdey lectionem verum haec nos im p. fui. perlegenses quaeramus, quid sit quod uterini ei cur non sufficia quod dicitur multa laudis et artium imitanda ceterum Nipperde quoque abusus esse ut ita dieae Tacitina brevitate videtur. nam enuntiatum, quod ex verbis iam abrupta inter se compositis constat et non nisi fot ellipsibus explicari potest vel
Taciti sermone abhorret Neque minus comprobemus Ioannis Muelleri' coniecturam, ex qua vox maiores supposita voee animorum deletur num sensus quem vir illo doctissimus nostro loco inferi nimis generalis est, quam ut consilio scriptoris re
spondere eum veresimile sit. 1 Bethago gur Eriuarun undinriti des Tacitus III, p. l.
113쪽
Appendix crifica. 135 Resia ui dicamus, quid nos sentiamus ac proficiscendum me iudice es a duobus vocibus verum certamina, quae si recte intellectae erunt, nobis tanquam offerunt, quod pro vocabulo maiο- res supplendum sit, nam hoc corruptum esse praecedente Ioanne Muellero suspicamur, quamquam uelleri coniecturam ipsam reicibmus ac coniunctionem verum idem valere ac ceterum confidimus, cuius significationis cum apud multos posterioris aetatis scriptores sum apud Tacitum luculenia exsiani exempla itaque enuntiati verba verum haec nobis v. qu. artissime cohaerere cum antecedentibus sed praecipuus adstricti qu. qu. contendimuBei vocabulo verum ceterum opus esse inde appares, quod legitimos orationis ordo enuntias nisi forte rebus cunctis ....imilanda pο3feris tuli inferrumpitur porro quid voc certamina sibi velis quaeritur, nam de notione huius vocis quaestiοpluA minusve praetermissa est nobis autem ad locum sanandum plurimum valere videtur qua enim in re constare illa certamina
putQmus contenderimus in bonis moribus imitandis neve dubitarimus haec certamina referre ad Vespasiani aetatis amorem aemulandi scit bonum, honestum, bonos mores , qui validior erat, quam poena ex legibus ei metus haec voc igitur nihil alio significas, quam Vespasiani aetatis certamina honesta, quae etsi Domitiani imperi deminuta sunt, tamen permanserunt. Praefercta quaeritur, quid pro voce maiores, in qua corruptelam inesses verisimillimum videtur coniciamus. itaque si quid vide-
mua vocabulo maiores in morum mutato non male locus Bana-
fur, ut egregia verborum continuatione et dilucida sententiarum perspicuitate vertendum sit ubrigens moge die ser elirbare
Ann. VI, 26 nec ' e mammissis se idem obseqMium et nendi liberistem per quod Oseeuti sunt Ηaec uni ultima verba capitis, quο foede corruptum est. inprimis examinanda erunt verba nec deerant, qui censerent, Sed constilis relatione inemere non, irim o Fineme seraerimere lamenta consensti Senatus illa n motor eonsti,tionis feret, inter sciticos et sententiae, eram vitassim molim in libertate re rentium eo rormisse frementita in ne re, equo cum Disonis iure merent sententium Ortim consularent,o erberitas mi cultro in--nderent imulare se IO-- να dismia,fra. Locum admodum mutilum esse manifestum videtur, quare
114쪽
quomodo ad integrum restitui possit difficillima quaestio est, sed nihilominus videamus, quid ex eritiine artis rationibus periclitandum siti ac voees relatione in relationem ei reverentiam in irreverentiam commutandas esse omni are dubitatione, sed utinam subsequentia verba non minus recte emendare possimust Ac priusquam hoc onemur, quae viri docti de loco nostro Protulerint, quaerendum est quo in genere ultra Doederieini aetatem regredi opus non esse videtur, quod qui ante Doederilein tempora actio interpretando operam navaverunt, eorum sententiae aui a nostri temporis viris doctis receptae aut iam perversae sunt, ut quae accuratius examinentur non sint dignae. ac Doederiei ipse suspicatur: ui iam aeque cum patronis iure agerent, ne sententiam eorum consultarenti quo
vitio haec mutatio labore facile est ad intellegendum minime
obiciamus Doed audaciam, quod ante voc sententiam particulam ne legi vult, quippe quae pro ne dum dici Sali Cat. 11;Liv. III, 62 XL 2 of apud Tacitum ipsum, quamquam uno tantummodo loco ann. XI, 3 - inveniatur ei librarii vitio facile sede sua moveri potuerit sed id argumentum proferamus contra Doederieinum, ut statuamus in illo enuntiata, quod ex compluribus partibus compositum sit, deesse gradationem quandam,
quae necessaria videatur. nam si legenies pervenerimus usque ad eorum consuli arens e Doederi lectione subsequentia verba
a verberibus u. qu. iam ieiune dicta sunt, ut iudicium legentis et exspectatio tanquam fallatur. Etiam in egetonbergeri et Sirheri mutatione bi Plane
aequo cum patronis iure agerent sententiam eorum conculcarent Beggenb. - ut iam aequo cum patronis iure agerent clementiam eorum conculcare ni ne verberibus qu. qu. Sirher offendendum est propter argumenta in re ipsa posita nam libertos, si revera aequo cum patronis iure egerunt, antea sententiam vel clementiam patronorum conculcaase debere per se intellegitur, ergo, quoniam posteriore enuntiati parte clementiam eorum conculcarent aliquid exprimitur, quod iam priore continetur, crimine tautologiae cuiusdam enuntiatum non caret. Idem vitio veriendum est Draegero, cuius annotatione ne aequo quidem iure d. h. si lassen si ch nichie in mal aus ei non reget recliten proces mi dem patronus in sonder drohe ih mii chlage n. coniecit enim: ut ne aequo quidem cum patronis iure agere ni senien-
115쪽
Appendis critica id ii iam eorum consuliarent ac verberibus u. quo nostra expositio optime robatur. nam cum sanquam praeter voluntatem,
quod verum est, sentia magis quam perspiciat, enuntiati parii alteri si lassen sie nicti inm o, emen repebechlan roceremit dem miro nucein ut ne aequo .... agerent opposui alieram sonum rarohe ih mi sint en verberibus manus ultro intenderent), salso tamen praemittit, id quod ex eius sententiae
enuntias priori parti opponi debuit, sed quod opponi non potest
sententiam eorum consuliarent.
Ηaec suffician ad sententias Beggenhergeri, Sirheri, rae- geri refutandas iam venimus ad Nipperdeyum, qui ita scribit: illo an auctor constitutionis fieret cum inter paucos et sententiae diversos consuliaret quibusdam coalitam libertate irreverentiam eo prorupisse frementibus ut ne aequo quidem cum patroni iure agerens ac verberibus manus ultro intenderant sententiam eo impulere usuqenam sanciendam Suaderet atque haec mutatio ut faceamus de vertiis audacius correctis ei transpositis falsam rationem Taciti inferi narrationi nam illi frementes principis sententiam non iam eo impulere, ut poenam sanciendam suaderet, ut contraria sententia valerei. s. c. i sererilisur contrara comm otia mi is eritiorum esse Myere nihil niserrem iuri derosandum. ib. Meo sententi solvit servisitque inem senatu Himum emenderent eo iam libret tim quotiens bonis uti rentur, in commune nihil derosarent. Cum autem enuntiati, de quo agitur, extremam quoque partem, impulere vel poenam suam dissuadenses mutilam esse constei, quid viri docti iudicen de ea disseramus ac qui omnino emendandi periculum fecerunt aut coniecerunt impune fere vel poenam suam dissuadentes aut voce dissuadentes reiecta impune fere vel poenam suam derisui habentes aut quod eundem praebe sensum impune vel poena
Ηunc in modum, quo iure viri docti et retinuerint ei mutarint, perspicue explicatum est regias, ut dicamus, quae nostra sit sententia atque ad ineptias, quibus plurimis huius loci infer- prefationes laborant, amovendas proponimus ille an auctor constitutionis fiere consuluit infer paucos ei senientiae adversos quibusdam coalitam libertas irreverentiam eo prorupisse fremensibus, ut nec iam aequo cum
116쪽
patronis iure agerent, sed etiam coram insuliareni aeverberibus manus ultro intenderent impune vel poenam suam derisui habenies. Iam argumenia afferamus, cur ita mutarimus ante omnia aliorum emendationem adoptantes verbum consuluit in textum recepimus, nam et verbo finis opus esse manifestum est ei verbum consuluit propter similitudinem literarum voc consiliu- fionis facillime evanescere potuisse admodum verisimile est sed quod si verba vi ne an aequo cum patronis iure agereni sententiam eorum consultarent attinet, viam ingressi sumus emendandi, quam adhuc nemo fortasse iniit ac rationibus, quibus nisi aliorum coniecturas refellimus, iisdem partim ad nostravi utamur stabiliendam in verbis enim sententiam eorum onsuliarent commutandis cardinem verti pro certo habemus qui sibi velini non intellegitur, an libertos solere sententiam patronorum consultasse putemuB, postquam aequo iure cum iis agere
iam dudum inceperunt hoc quo absurdius est et ineptius, eo magis mirandum videtur, quod omnes editores alium de his verbis silentium observant praeter unum Nipperdeyum is enim etsi non aperte declara in his vocibus esse offendendum, ipse iam, iis offendit, quia non nisi transpositae ab eo possunt explicari hue accedit, quod certa quaedam gradatio, quam inter enuntiati membra
Mi ne n φω - mironis iure serenis mientiam eo-rtim consulla rent erberium muciabo intenderent intercedere neceSse est, prorsus deest, si mutationes editorum sequimur atque his rationibus in re ipsa positis alias extrinsecus allatas addere liceat quaeritur enim, num etiam palaeographicis quae dicuntur legibus emendatio illa comprobetur nee timemus, ne quis audaciam obicias, quod uitae aequo cum a ironis mutaverimus in ut nec iam aequo cum patronis ne
que minus facile vitio librarii pro sed etiam fieri potuit sententiam et pro coram insuliarent eorum consuliarent.
Ηaec interpretatio quadra ad sensum, ad lοquendi usum, is codicum scripturae rationem. De exirema parte enuntiai pauca addenda sunt, pοsteaqumquid exhibeant codices, quae mutationes factae sint supra es posuimus ac fugit editores subsequentia verba, quid enim aliud laeso patrono concessum quam ui centesimum ulird lapidem in oram Campaniae liberium relegei , ad quise stionem persolvendam plurimum conferre. causale quod voediqi
117쪽
Appendix crifica. 13sillud esse nuntiatum particula enim indicat quaeritur igitur, num causae, quas Tacitus affert, ad antecedentia quadrens at non quadrant. nam ad verba vel poenam suam dissuadentes eonfirmanda Tacitus in subsequentibus fortasse dicere debuit: nam saepissime factum, ut liberii patronos pro acceptis poenis gravissime ulciscerentur vel tale quidpiam quodsi verum si nihil bstas, quominus pro impulere vel poenam suam dissuadentes legamus impune fere vel poenam suam derisui habentes, nam si ita scribimus, illud quid enim aliud
laeso qu. qu sui loci si nec multum a codicum mutila scriptura aberrat.