Quaestiones syntacticae de participiorum usu Tacitino Velleiano Sallustiano

91쪽

De urticipiorum usu praedicativo i os

. in ablativo absoluto partieipii futuri aetivi. Participii futuri activi absolui positi grammatici vix pauca

exempla afferre solent, quin etiam eundem locum alius ex alio exscribuni affamen complura eius generis eaque luculentissima exempla apud Tacitam in promptu sunt Draeger hanc rem plane omisit, quamquam pro eo, quod libello de stilo et syni. Tac proposuit, respicere debuit a classici scriptores hunc usum perinde a Sallustius ei Velleius constantissime respuerunt, neque minus Livium eo abstinuisse ex silentio uehnasii concludas, famen unum exemplum Zumpi asser 36, di Antioohus securiis iam tim de bella Romano erat a viam non transiiuris in Asiam Bonum . in Taciti scripsis haec praesto sunt ann. II, 8o consisterent in citae non, naturis militii s tibi Pisonem agri is rensem quondiam bellatum . . . vidissent hist. II, 32 iremiuristum infestis nationibus II, 86 auristat inpens bellum Illyricis Mercitibus alam desciscentibus, reteris forisnam secuturis III, 56 ser fissimis renturiorem dissentimis, et si constiterentur rem dicturis. IV, 3 havd demtiae consciorum manu. Inprimis exhibendus

esse videtur hisi III, 56. hoc enim exemplum rarum per sejSum rariores quam cetera proprietates prae se feri non modo

de participio obiectum dependet, sed etiam toti ablativi absoluti

structurae condicionis notio subest atque eius generis, quod supra in participii fui aci usu fractando sub IV accuratius explicavimus neque minus notandus est locus hist. IV, 3s, spectans ad eam speciem, quae sub V illustrata est in minoribus Taciti seripiis non suppetunt exempla.

R. De ablativo absoluto partiemi perfodit,orborum deponentium.

Etiamsi concedendum est Romanos, ubicunque res postulet, ui absolutum participium perfecti temporis matur, passivo genere uti solere, fame permulti valde errant viri docti, eum ablativos absolutos verborum deponentium perfecti temporis apud Romanos omnino inveniri negent, quam opinionem, Rumpi')iure impugnavit multisque exemplis refellis quare quatenus hoc ad Sallustium Velleium, Tacitum pertineat, docebimus atque apud

2 Tres commentationes ta . . scripsit in iumpi Francos. ad io num 1868.

92쪽

De partieipiorum natura verbali.g2o. De Partiolaus uvidua ahereia auxintur. Participiorum natura verbalis ex indiciis variis iisque editissimis cognoscitur primum ex additione adverbiorum, partim larum, coniunctiοnum, deinde ex rectione casuum, infinitivorum, enuntiatorum atque iam arta communio inter particulam ei participium quod pro nuntiata secundario usurpatur saepisSime est, ut omissa particula non satis appareat, quo se u partieipiti usurpatum sit aut cui nuntiatorum secundariorum generi re ob de . omnia autem illa quae ad participia accedere posse dixi mus quomam certis quibusdam particulis exceptis cum sub8i Irtivis coniungi non possunt, Erticipiorum cum verbis arti33M coniunctio clarius elucet sed singula genera hic quoque D Raccuratissime distinguenda sunt, quia scriptores illi, quorum i cendi consuetudinem nobis indagare proposuimus, etiam hae sparte nec fines ab aliis constitutas servaverint nec pauca ibi Sumpserint audacius ac quae laus posterioribus scriptoribus in buenda est in hoc idiomate perpoliendo, ea maxime cernitur numero vocabulorum huic usui inservientium amplificato ei grammaticorum enim libris apparet praeter ut, quasi, fatim, nisi Ciceronem ei Caesarem nulla adhibuisse Livium voc fas quam, velut, utpote non antequam, extemplo, vixdum addidisse rationem autem, quae intercedit inter hunc usum prio

rum et Sallustii, Vellei Taciti, ne affigerunt quidem grammati ei, ut Draegeri' ea prorsus falsa opinio est, qua usum nοsuum apud Sallustium inveniri negat neque de Vellei ulla, quae ob

servationibus certis nitantur, praecepta exstant. ac de Tacitarim 1 Synf. und fit des Tac. 6 215.

93쪽

De participiorum natura verbali. Ii3dem Draegeri, qui hunc usum diligenter observare debebat, vix est, quod mentionem faciamus attamen has qua8 Priores repudiarunt coniunctiones ille scriptor admisit iam iamque, quamvis, etiam, tamen, necdum, etsi, ne se quidem iam, quippe, demum, etiamtum Sallustius, a cuius scriptis hunc usum prorsus alienum esse dicunt, saepius haec vocabula adhibuit: sicuti, veluti, quasi, tanquam apud Velleium denique usu venerunt: veluti, velut ui etiam. Atque exempla, quae primo loco commemorahuntur, ideo minoris momenti sunt, quia adverbia, quibuacum participia coniuncta sunt, non ad participia sola usurpari possunt accuratius definienda, verum etiam ad substantiva haud raro accedunt huc autem pertinent non modo adverbia, quae gradationem quandam exprimunt, sed etiam adverbia, quibus indieatur, quo pacto aliquid sisti. A multo vero magis est adverbia vim illam quae participiis haud dubie inest verbistem prae se ferunt, quae id quod ex ipso nomine apparet, non nisi cum verbis possunt coniungi. tertio denique loco enumerabuntur loci, ubi coniunetione iunguntur cum participiis, cuius generis audaeiora ea exempla sunt, in quibus patet participium in locum enuntiati secundarii esse substitutum. Exempla autem collegimus haec:

Ann. I, 25 nimium mentantem. XII, id non tim satis mela raemetis. XII, 65 mrtim coercitis . . . . umiussus. XIII, dglanmci satis vlam ultione XIII, o mulium Fili latitamni ni,dine animi. XV, 8 satis motis hibernaeulis. XV, ii nihil litato eonsilio hisi II, 86 eonstitoribus motis nihil ,rbanishm. u. Ex satiustio: Cati sis, i satilinum commorial . Apud Velleium huius generis exempla non inveninuS.

94쪽

s id caput'. et totiens irris remotat . IV, 6 reeens evntis V, 3 etsi infimaei retus. XIII, 26 ebus mole meritos. XIII, 3 prosineiam ore obitam. XIV, i mala seriam. XIV, 16 se a quoquo modo prolata. XIV, 38 elementer deditis. XVI, s sapienter tolerans. XVI, i semiter permnlas hist. I, et haud dii ne turbantem. I, io deterius intemrelantitas. I, 1 miae coercitam famam. I, 25 dblati totiens donatici. I, 2 festinanter immisis, I, 3 Musotinetiali S. I, 53raegre si sus I, 3 iat, obseure molita. II, los ordius ventem ib. mri id seret II, 22 mere leuntes. II, 23 prose aestimantitas II, 5 Hrtim inpressus. II, 55 M lae servit 'otii immoderate. III, 6 mola saris. III, ii sa-

munitis I ria flauitiis ae non ridem etiam punitis. XII, o fruidissse eum damno te istis tinitio diis XIII, di fortis monte Nie meus. XIII, 3 --m satis embis Mitione. XIV, ii ruram reia mire relato XV, 6 rvtim erreticis rita hisi I, 13 emi eriaministramur indici. I, do eremum sterilantatis. I, si qui dam notabilitis turbantist . I, 2 nomine statim addito II, luridente mulatim metu II, 22 inaedum orto die. II, 2 deflahuntemulatim seditione. II, 88 QMisis furtim balteis. b. praecurrens sis passim militisis. III, 6 non m defeetione at ita. III, 35 m nente, siti essili bello. III, 58 libertinis Mitro laurantibus II 63 obruta undi e me. IV, 3 tritis restro dietas. IV, 3 rapti temere mis. IV, 8b eonfecto rve bello. V, 18b ense Mis is , s. Agric. 26 mutato vente eonsilio. 35 alloquenla adhue Apri

1 rata scribit IIeraeus pro forte victi, quod etiam nos probamu', Cf. eiusdem viri docti studia cris in Medio eos Taciti codice Marbg. 18 6 p. 12et, ubi exposuit literas, et ii propter quandam similitu

95쪽

De participiorum natura verbali. IIb

que eo talentem. II, Io eae male dissimhisto II, io tardius

I II, 1os legimus sentibus hominist que a nobis draciscentibuε ται-- eum refusium totumque eae mode dissimul O Mehat aemulum. Agitur de lectione totumque, quae ferri nequis iam Acidalius bene

medetur loco, cum praepositionem in suppleat, quam propter antecedentem literam, facile visnescere potuisse satis clarum est. neque obstat, quominus haec coniectura probetur, quod Vellato pro lectione in totum perpetuo magis placuis per omnia non intellegitur, cur scriptor parvam varietatam non admiseris. ein i coniectura totusque propter palaeographicas rationes reicienda est.

96쪽

ii Caput v. hiarimis eripiuntur. III, 68 merenda Silani matera bona quippemnii parente peniti. IV, 33 etiam loricae inritis infensos haheltit nimis Propinquo diuerem utiems. IV, 3 moris i in tum erat quianis myr Sensem scripto dire. IV, 2 quamqvam instanim reliquit VI, 36 tanquam Mesopotamiam inmmmae VI, 3 quasi remi res VI, 5 is elut Proprio, nepoti distrediem et fer pseriem officii monum compleaeus uisumbenarum civistit. XI, 28 etiam eonflanti. XI, ibi saermeantes. XI, 36 tanquam passu mulidibrio. XII, 18 recens coniuncto. XII, 2 'αm-m mere ora tim.

tanquam rememturas XIII, 1 talistim meritiam presso Nerone XIII, 2 tanquam Auribi e prista miserum et inrem reddentem.

97쪽

De participiorum natura verbali iii

I, ii Vestit orevolam resinquens materiem gre rit nouerem. II, eluti reeone totis sibi utimatist . II 6 ut allato Antonio. II, 8 etiam detracto evite. II iii selut in hoc saltem landummodo in bente nobis fortunia.

Rarius particulae et adverbia etiam gerundio et gerundivo iunguntur, quo Su cuivis apparet quantum efficiatur, ui ad rationes quam plurimas designandas gerundium ei gerundivum adhiberi possini ac Sallustius et Velleius perinde atque classici scriptores abstinent particulis, admittunt autem adverbia aliter res se habet apud Tacitum, qui particulis tanquam, velut, quasi non nisi in talibus structuris libenter utitur in minoribus autem Taciti seripsis exempla non exstant. a Gerundi ei gerundi vo particulae adduntur: Tac ann. XI. 1 -'iam orerimendo best Crimimum . . . misit. XI, 2 sestitistiscipiendorum librorum 6α α qum m incensim,dseritis. XVI, iora quia Bisendo hisi I, 8 non nisi fallendo

litabat

98쪽

118 Caput .h cum gerundi et gerundi vo adverbia iunguntur. Tac ann. XII, 3 crebro sentitando. XIII, d --ἰα α 5-gendi prepleta erit. XV, 1 modie quaerendo hisi I, 22 myidine ligentilis obseum credendi. I, 32 eundi intro eamdem mox ira cultatem. I, 6 mesium constantiva posticando III, 6 emniis cicerbe per muniomis conquirendis. IV, 5 in mentionem incidimiis tari s Pius memorandi Veli. III, 3 latissime ema Mi tibi tam

faeiunt. II, 58 fidem defrendendi isto interseelaribus Caesaris dedit. II, si in lavato M. Lollio homine in Omnis remni recte faciendi emissiore. II, 12 mollire, inferior hibere desomuncio

que alio huiusce modi saepe dicundo Memmius via sera dethisi II, di, d neque m mili-m mcundium neque inuenium ad mala foetunsim Geroui. IV, 6 I, o mihi fortuna multis re cerebististim dedit bene uariendi.

De Partiomus a quihus et singulae ooes et totas struotumo

A. De parileipiis quibusquae easus obliqui, Mousativi eum infinitivo struetur vel solus infinitivus doniunguntur.

Permultis in structuris quae ab usu superiorum scriptorum recedunt unusquisque concede miram quandam suavitatem et elegantiam inesse et quamvis ad brevitatem orationis multum conferant, tamen nonnunquam florentem quandam pulchritudinem eas prae se ferre hoc ad structuras quas infra oculis subiciemus non pertinet, quippe quas pateat ex solo presse dicendi studio orias esse nec facilitati elocutionis quidquam inservire ac profeci quanta elegantia Sse potest, cum participia quae variis casibus varii numeri utuntur cum substantivis in singulis casibus prolatis iunguntur quod quidem non impedit, quominus

etiam huic rei accuratius exponendae nonnullam navemus operum.

99쪽

De participiorum natura verbali iis X. Paruelpii praesentis eum nominativo iungitur accusativus.

II. Participio praesentis eum genetivo iungitur accusativus.

tium Finoi m. XI, 35 continum dehinc cohortium clamor nomina reorum et foenia flvilantium XII, 2 tr intum, enis Chat torum latrocini Milantium XIII, 15 Pueri sobrios quoque con-τine, nedum tumulentos Domni . XIII, 5 erebris somἰ βα- piissionibus immodestium Publimnorum, uentia. XIV, d sis diu

100쪽

12 Capueri. tantis. I, 2 Proesmentis servisam, eo uiam. II, 21 rtanae militiae et praetoriam ectortium deo rauiolantium. II, 22 scuta quatientium. III, 3 irritam Praedam militiuus refecerαι -- ε,m Dialis emptionem talium manciuelarem a montis. III, 5 sediti ad milittim ore fera etaist clamrium . . . similavitam. III, 8 clamoribus populi rinc Mentis ref ebisur. IV, 6 --riis ut sunt Quinti inuenio sermonitas moderationem laud-tium me constantiam requirentium. IV, 3 hinc in durem clamorpusnesm ouentium. IV, di mam doctimenta insistilis fortanae Summαque et imo serentia Agr. ii rutilae Caledoniam agitamitum miniae. 28 Brittanorum sua defensantium Veli. I, 1 hered, larium mercentis in eum odium. I, s es ii praelaris, esse, Anicii repem libriorum sentium ante currum ventis triummi fuere cessirm II, ii trahentis iam in tertium annum bellum. II, 12 continuati honor rus rem publiciam lacerantium et pliatis quoque etc de comiti disclutientium. II, 5 tinduti ad eum Pompei filium

. . . merentis SemPer nunquia culantis ploriam. 3III. Partielpli praesentis eum dativo iungitur aceugativus.

a latio. I, 86 farunt eae ditionem Othoni. II, 23 umectam id