장음표시 사용
101쪽
De participiorum nasura verbali. 21
IV. Partielpli praesentis itin aecusativo litiIgitur accusativug.
. . . Condicit. II, 3 irruere . . . . in Ur Chti . . . . OmientCm
102쪽
bat. XI, io a Vibio Mars Suria lapato bellum minilante sistit . Germ. si inutilos ortus evri M. Veli. II, 11 elim facientissus cuiαm Pupi nil deriumsitasque ciem II, id nemo e nobis prudumυ nostrum,ut smeo mitibus,tit se militas imbecillus fuit. h. non se retita diseislinam H sit. II, 3 ne conmiceretur praedoni bus omni tune oblinretibus marius Sallustii non exstant exempla.
I. Paruelpli praesentis eum genetivo iungitur auras.
Unum Vellei exemplum nobis praesto est II, hi ouili im- mmme multi,dinis farinus,eerrimi ac peritissimis inaeibis, unum Tadiit hist. III, 8 ob simillim motibus.
VII. Paruelpi praesentis eum accusativo iungitur dativus.
sicerat. VIII. Participi praesentis eum ablativo iungitur dativus.
Tac hist. II, 2 ferae simos Miliarium imministibus isse
limis cmitos remonii. IX. Parilelpii praesentis eum ablativo iungitur aceusativus vleei Telaeeusativi eum infinitivo struetura vel solus infinitivus.
103쪽
De Participiorum natura verbali. 23
im itinerum voti et istiueorum mutatione fenditania duee. I, 82 licentium in omnes oscentibus. Agr. ita me, motam Domitiano et . . . . licentium sum te Veli. II, 2 Omnibus totum conmplarentibus. II, 5 facientitas omnitas in frocinctu testamenis II, 6 resin iwenk elim Meret, Sallusi Catii di 3 haec illis ol-smitiis tandem incit forium in publicae. Cognitu multo digniores ii loci sunt, ubi cum ablativo absoluto perfecti temporis verborum deponentium accusativus obiecti iungitur iam supra enim diximus Ciceronem Caesarem aliosque prorsus respuisse hanc licentiam velut Tac ann. XIII, 3 filium rius Aera linum mpressis ore Moribus XII, 32 non usta iaciem
h sibus VI, ii e lambendendi Metiis ilitate. I, 25 orationem Fin iis secula satram conmilo. II, ii tron resso Abes C h α. II, d non, is tacita eadem diem' senationem c trorum. Salliisi. Iug. 163, i Sulla omnia sollicito.b De ablativo absoluto dependet accusativus cum infinitivo qui dicitur aut solus infinitivus. Tac hist. II bd redentitas Othontanis militibus em essequiae memetantur. IV, 3 etium mediiis mirum mnitentibus retinere
morem. IV, 3 credit se virum coercitum imm miserorum civi interfectum.
105쪽
De participiorum natura verbali. 26
XIII. Parileipli perlaeti eum dativo veru dep. iungitur accusativus.
XIV. Parileipit perlaeti eum Meusativo vere dep. iungitur accusativus.
Tac ann. XII, 5 cuneis malefiacis sibi immne restis lanis solenti Subni . B. De gonetivo gerendi quodum Redusativus doniungitur. Etiam hoc usu Tacitus ab aliis scriptoribus magnopere differe consisti enim Romanis, nisi accusativus genetivo gerundii iungendus pronomen aui adiectivum generis neutrius erat, activam structuram minus placuisse, quam passivam colendo agrum colendo agro . quisienus hanc legem Sallustius et Velleius observaverint vix diiudicari potest, cum exemplorum numerus admodum parvus sit, nam uterque activa struetura sex tantummodo locis utitur, quorum quinque non accusativum adiectivi aut pronominis, sed meri substantivi exhibent. Tacitum autem illi insolenti gerundi usui pro gerundiu studiosissime favisse ex subsequentibus exemplis optime intellexeris. Tac ann. I, 6 cuspido Camorem inscidit Misendi myremo, iussus ducique I ii meetantitim immodestium rectio multiamdi s legis Foeto bus feret II, 2 ovido mendi meuniam. III, istamiam clar semisi Mit Vitellio .... sacerdoti bibitendi. III, 36 inretata .... licenti immne robro et Midium in bonos recitandi ob istam in Caesaris. III, o stentia Queri unitas vis dioendi III, 63bulis n--- tibi Me Dioniam civit Asoli nem emerandi. III, 3 sit votivm Blaeso celamos Midem ad
106쪽
II, 16 is tim siritim eisitate donando filios eius recindori torre. II, 6 alterum Promittendo consulatum non oblis emteontra disserendo Cassium offenderat ib. Caesari mi, nam
insidiam conciliam M. Antonius . . . t Orienta vita . . . --
une mitim. II, 2 tim eam iniuriam dissimulando Caesar isse ferret. II 6 nisi vesti mereedem melastissimi Oris et elarissimi emitis Quis numerando. II, ob rem iis, quae cinis , egoni
Cat. do non fuit contatum . . . serum colendo . . . . Eistem
107쪽
posuit militem dearerm in rem ituram. Da hoc loeo diffieillimo opinionum quae exstant duo genera facile distinguas, ad quorum alterum specta repperdeyi, ad alierum fitχneri' interpretatio sed nobis quidem viri illi doctissimi
iusto longius progressi esse videntur. Verborum enim quorum fides in dubium vocatur neque uirumque e sextu eiciendum neque utrumque retinendum est. nam tofus sententiarum conexus postulas, ut vox Amisiae ut inutile librarii alicuius additamentum removeatur, a verbum subvexit, quod a multis pro glossemate habetur, tanquam membrum orationis maxime necessarium retineatur atque ante omnia quaeritur, quid sibi velit Amisiae, quem esse locum, castellum fligner ex antecedentibus ad Ami
blassen Amisiae derratis rei e Bersisnden rere feri, cui sententiae non assentimur, nam quam opinionem fiigner refutare vο- 1 Dio Annale des Tacitus kritista elouchfes,rualle 186 I, p. s.
108쪽
luit, eam probavit immo gopter id ipsum, quο paulo superius ad Amisiam flumen dictum est, Tacit non pus esse videbatur inferiore loco ad vocem Amisiae adicere avributum flumen perinde ac si Amisia alicuius castelli nomen esset, Tacitus hoc monere debuit, praesertim cum nusquam alibi urbis Amisiae menti fiat verbum autem subvexi non est cur pro glossemate habeatur, cum sententiarum conexui non adversetur, sed valde faveat si enim in textu retinetur, ex Taciti opinione Germanico id vertendum vitio est, quod, ut aestum crescentem fugeret, neque in superiorem fluvii partem exercitum duxit neque, cum ad hunc locum pervenerit, ad dextram ripam appulit. Tuo ann m os obsolir initi imm Gisis ausis propob-θαι. Verbum propolluebat omnibus codicibus traditum euae plerique editores dubiten num ferri possis, mutationes varias proponunt quodsi quaeritur, utrum librorum manuscriptorum lecti relineri necne possis, nos priori rationi plus auctoritatis fribuimus, quae sententia si comprobata erit, omnes mutationes exst- minare non eris necessarium ante ninia mirum est, quod permuli editores verbum istud reicere volunt, quamquam ne unus quidem causam protulit sed nonne eodem iure nostro loco seri himus propolluebat quam ann. VI, 25 π. m. pro vivere, Ne iter leben, noch fori leben nonne verbum propolluere
comparatum cum pro vivere (VI, 2b , producere III, G , VI, 8
prοlatare ann. XI, i clarum est idem valere ac porro polluere aut polluere nondum desinere προσκαταισχύνειν). quid aliter sane res sese haberet, si lectio codicum difficillima explicatu esse ac similibus exemplis carere vel si quis lectionem
corruptam Per π εἰρημ. emendare vellet sed vocem aliquam textu eicere ideo, quod nusquam alibi invenitur, excusari ne quis, praesertim cum Sensus admodum bonus praebeatur.
Postquam hunc locum iam fractavimus, forte occurri nobis in Flecheiseni annal. XI pag. is commentariolum oerneri,
cuius mutationem, si omnino a manuscriptis recedere opus esse ceteris, quae facta Suni, praeferendum esse putaremus proponii
enim legendum prοpe occulebat re vehu itare tinferactumifrectes ut reten Sein si len onfli e sor de omentitis ei pere Serm Sensu e Milem. Rasiones, quibus oemer ad mutationem suam adducius est, non difficiles sunt ad refellendum. contendi enim vir ille
109쪽
Appendix crifica. 13 idoctus, quae porro pollui dicantur, ea iam antea polluia esse debere, Othonis autem vitam nullo flagitio affectam fuisse ex ipso Tacit elucere, cum narratum sit Othonem antea literarium ludum exercuisse, quod munus dedecori sane non sit. sed haec omnia vana sunt, debes enim ppοni Tacitum, cum verbo propolluebat fatur, summum pondus posui3se in verbis obscura initia, quod oernerum fugisse videtur cum enim initia Othonis obscura nuncupentur, hoc idem est ac si Tacitus dixisse in sermone hominum Othonis priorem visam ideo, quο obscura sit, bona fama caruisse hanc igitur vitam, cuius iam initia honunibus suspicionem movent, impudentibus ausis porro polluebat ceterum, quid dicamus de oerneri mutatione, si rationes palaeographicas respexerimu8. minime enim in- fellegitur, qu paei pro prope occulebat, vocibus satis notis, librarius aliquis scribere potuerit propolluebat, quod verbum nusquam alibi inveniatur quare prioris interpretationis
voti. Π, Io ad grai nostri libelli referant necesse est, qui Madvigii A mutationem corpus suum custodientium imperium
perpetuis v. s. Probant. Sed accuratiuS Videamus, quae huius loci alio sit lectio merbachiana corrupta est comm Mummissidi tum merium ac contra Madvigii, quem,al secuius est, rationem huius loci restituendi dici potes Velloium doexseruit Marobodui paulo inferius exercitumque quam septuaginta . . . . Opera praeparabat narrare, ineunte autem captio de inferno robore imperii disserere videri pοrro, disciplime formam sensum militaris disciplinae habere posse negaverimos, quod si scriptor dicere voluit non forma, sed modus
disciplinae scribere debuit est enim disciplina militaris id quod adhibetur vel exercetur, at si quis dicit disciplinae forma, non subeat noli adhibendi, sed res, de qua agitur eo ipso, quod exstat, id assequitur, quod effici ea debes ergo si disciplinam Vocabulum putamus praeditum esse sensu disciplinae
militaris, riegsguchi, dici debui a Velleio disciplinae
modus vel aliud quidpiam, sed dis c. forma nihil est, nisi disciplina intellegitur sensu administrationis vel institutionis, is inrichiung, jam disciplina militaris certoe quodami CL,iam Ueber Madvig Vermutungeri u Velleius Paterculus V Iorius Maximus M Tacitus, Jahrb. f. phil. u. pad. IX, p. 3sT.
110쪽
modo ei instituito civitatis certa quadam forma utitur quoniam autem ii, qui lectionem Madvigianam eiusque similem aliquam amplectuntur, verba disciplinae formam sensu disciplinae militaris, non institutionis civitatis necessari intellegunt, Madvigii mutationem etiam hanc propter causam sine dubio
falsam esse censemus sunt etiam, qui genuinam lectionem resti- fuisse sibi videantur, cum scribant corpus suum custodia
munivit imperium perpetuis v. s. sed de custodia, quam Maroboduus sibi circumdedit, cogitare ab universa indole huius loci alienissimum est. nam de corpore omnibusque, quae ad id pertinent, in antecedenti capite satis dictum est quam ineptum igitur ei absurdum, si Velleius, postquam verba occupatis igitur quos . . . . iuris sui feci inseruit, de corporis custodia verba facere velles. - Venimus dariigium, cuius de hoc loco opinioni id laudi fribuo, quod etiam quaestionis, quomodo corruptela ris sit, rationem habet existimat enim genuinam lectionem esse corpus sui custoditum imperii, nam avulsarium syllaba primo ex custoditum ortum esse custodia tum, quo facto librarium liquem ut sensum loco inferrei sui mutasse in suum ad corpus pertinensem et imperii ad redactum referemtem in imperium huic interpretationi cuivis apparebit sanam inesse rationem affamen ab omni parie eam probabilem esse negamus haud dubie enim offendit participium custoditum quod putamus aptissime mutari posse in custodia fusum etiam
si palaeographicam condicionem spectes, nostra lectio praeferenda videtur, nam mulio minus eam abhorrere a custodiaium, quam lectionem custoditum in aperto est. Diu multumque desudarunt viri docti de loco ann. m, dg corrupto, quem tamen phim sanari posse puto, si genetivum qui dicitur obiectivum statuimus praeeunte substantivo certamen. o omniet, tyriore melior Sed nostr quoque,elas ministo is et artium imitando osteris tulit Berum haec nobis maiores certamina e Mnest maneant Talem codices hunc locum exhibens quaeritur autem, num
sine mutatione aliqua ferri possit, quod nisi ita est, emendatione opus esse haud facili videtur permultum enim offensionis habet vox maiores, quod nulla utitur grammatica ratione sed nihilominus sunt qui sine mutatione locum haud difficilem esse ad interpretandum arbitrentur mutata enim interpunctione locum explicare conatus estiore auctore Boxhomio cf. Roth. Agr. exc.