장음표시 사용
2쪽
ΙΝ M. ANTONIUM PHILIPPICAE XIV.
6쪽
8쪽
Interfecto Idibus Mart. sanno p. u. c. 710.J C. Caesare, M. Antonius, collega eius in consulatu, sibi metuens, non solum eo die latuit, verum etiam texit aliquam diu consilia sua, simulatione ad tempus accommodata. Postridie Idus actum est cum eo de communi concordia per consulares viros: post diem tertium, qui suit XVI. Kal. Apr. , hi aedem Telluris convocato senatu Cicero, quantum in ipso fuit, iecit landamenta pacis discordiarumque memoriam omnem vetere Athenien sium exemplo oblivione sempiterna delendam censuit. Quo die prae. elare de re publica locutus Antonius, consequentibus etiam diebus non dubia suae voluntatis argumenta dare visus est: misso parvo filio pacis obside in Capitolium, C. Cassium ipse, M. Brutum Lepidus, pontifex
maximus, alii alios ex interfectoribus Caesaris, qui post eius necem, populi et Antonii maxime consulis metu, in Capitolium se contulerant, coenae adhibuerunt. Sed fictam personam sustinere diu nemo potest. Quum Caesarem, quamquam in libera civitate singulari potestate usum su-nere tamen efferri placuisset: qui sons malorum omnium fuit - sio enim tyrannum non suisse iudicabatur, nam tyrannorum corpora pro iiciebantur inhumata -, laudavit eum de more Antonius in foro : commemoratisque rebus ab eo gestis maximisque erga rem publicam meritis, explicata demum cruenta veste, in qua caesus erat, multis pugionum ictibus persossa, convertit orationem ad miserationem commovendam populumque iam dolore incensum in eam iracundiam furoremque impulit, ut statim a lanere ad domum Bruti et Cassii cum lacibus a currerit: unde aegre repulsus est. Brutus et Cassius, vitato praesenti periculo, concitatae multitudinis vim timentes Antoniique perediam iam satis experti, Antium et Lanuvium aufugerunt, eo consilio, ut inde in provincias a Senatu decretas proficiscerentur. Decreverat autem Senatus, postridie quam e capitolio Caesaris intersectores descenderunt, Bruto cretam, Cassio Africam, Trebonio Asiam, Cimbro Bithyniam: D. Bruto Galliam citeriorem, datam a Caesare antea, confirmavit. Idem tamen, quasi ad sanitatem revocatus, reliquis diebus in Capitolio praeclara senatus consulta secit, primum illud e Ser. Sulpicii sententia, nequa post Idus Mart. immuuitatis tabula neve ullius beneficii sigeretur: deinde. ut dictaturae nomen in perpetuum e re publica tolleretur. LUX E jDod by Coos e
9쪽
quaedam oblata videbatur: erecti erant spe libertatis et ocii bonorum animi: constituta res publica putabatur. Sed cito ille simulationem sustulit suique similis visus est. Habito enim Kalendis Iuniis senatu. non eum quem antea de re publica sensum neo superiorum dierum actis consentientem voluntatem ostendit. Nihil deinde ad senatum reserebat: per populum. id est, per infimam corruptamque plebem, contempta amplissimi ordinis auctoritate, agebat omnia contra senatus consultum, quod ipse seri voluerat, tabulas figebat, civitatem immunitatesque dabat, exsules reducebat: eaque se sapere omnia dicebat ex legibus Caesaris aut ex eius commentariis. Tum Cicero, desperata prorsus Antonio consule libertate, urbem reliquit, in Graeciam iturus, ea mente, ut Kalendis Ianuariis, quo die Pansa et Hirtius consulatum inituri erant, adesset. Nec tamen iter illud absolvit. Nam Leucopetra adversa tempestate detentus, ab iis, qui ab urbe venerant, et contionem accepit Antonii, quam valde probavit, et alia oognovit, unde revertendi consilium cepit. Post reversionem e via languens, in senatum, qui Kalendis Sept. , ut Phil. V. legitur, in aede concordiae habebatur, Donvenit. Quo graviter commotus Antonius, labros se missurum et domum eius visturbaturum audiente senatu dixit. Postridie, id est, IV. Νο-nas Sept. , cicero in senatum venit absente Ant6nio et hanc, quae infra legitur, oratonem habuit.
I. 1. Ante quam de re publiea, patres conscripti, dicam ea, quae dicenda hoc tempore arbitror, exponam vobis breviter consilium et prosectionis et reverSionis meae. Ego quum sperarem aliquando ad vestrum consilium auctoritatemque rem publieam esse revocatam, manendum mihi statuebam quasi in vigilia quadam consulari ac Senatoria. Nec vero usquam discedebam nec a re publica deiiciebam oculos ex eo die, quo in aedem Τelluris convocati sumus. In quo tem plo, quantum in me fuit, ieci landamenta pacis Atheniensiumque renovavi Vetus exemplum: Graecum etiam verbum usurpavi, quo tum in Sedandis discordiis usa erat civitas illa atque omnem memoriam discordiarum oblivione sempiterna delendam censui. 2. Praeclara tum oratio M. Antonii, egregia etiam voluntas: pax denique per eum et per liberos eius cum praestantissimis civibus confirmata est. Atque hiS principiis reliqua consentiebant. Ad deliberationes ea S, quas
habebat domi de re publica, principes civitatis adhibebat: ad hunc ordinem res optimas deserebati nihil lum nisi quod
erat notum omnibus in C. Caesaris commentariis reperiebatur: Summa constantia ad ea, quae quae Sita erant, re Sponde
10쪽
hat. 3. Num qui exsules restituti Unum aiebat, praeterea neminem. Num immunitates datae' Nullae, respondebat. Adsentiri etiam nos Ser. Sulpicio, clariSsimo Viro, voluit, nequa tabula post Idus Martias ullius decreti Caesaris aut heneficii si geretur. Multa praetereo eaque praeclara. Ad Sin - gulare enim M. Antonii lactum instinat oratio. Dictaturam, quae iam vim regiae potestatis obsederat, funditus ex re publica sustulit: de qua ne sententias quidem diximus. Scriptum senatus consultum quod steri vellet attulit, quo recitato auctoritatem eius summo studio Secuti sumus eique amplissimis verbis per senatus consultum gratias egimus. II. 4. Lux quaedam videbatur oblata non modo regno, quod pertuleramus, Sed etiam regni timore Sublato, magnumque pignus ob co rei publicae datum, se liberam civitatem esSe velle, quum dictatoris nomen, quod Saepe tu Stum suiSSet, propter uero e- . tuae dictaturae recentem memoriam landitus ex re publica
si Isset I Liberatus perieulo caedis paucis post diebus
senatus: uncus impactus eSt fugitivo illi, qui in C. Marii nomen invaserat. Atque haec omnia communiter cum collega: olia porro propria Dolabellae: quae, nisi collega afuisset, credo iis sutura fuisse communia. Nam quum serperet in urbem infinitum malum idque manaret in dies latius, iidem que bustum in foro sacerent, qui illam insepultam sepulturam effecerant, et cotidie magis magisque perditi homines cum sui similibus servis tectis ae templis urbis minarentur, talis animadversio fuit Dolabellae quum in audaces seelerato Sque servos tum in impuros et nefarios liberos, talisque eversio illius exsecratae columnae, ut mihi mirum videatur tam valde reliquum tempus ab illo uno die dissensisse. 6. Ecce enim Kalendis Iuniis, quibus ut adessemus edixerat, mutata om-ecti nia: nihil per Senatum, multa et magna per populum et ab- δα sente populo et invito. Consules designati negabant se audere in senatum venire: patriae liberatores urbe carebantea, cuius a cervicibus iugum servile deiecerant: quos tamen ipsi consules et in contionibus et in omni Sermone laudabant. Veterant uui annellabantur. quibus hie ordo diligentissime
eaverat, non ad con Servationem earum rerum RuaS habebant, sed ad spe in novarum praedarum incitabantur. 9uae quum au-