De Aristarchi studiis homericis

361쪽

m constitum a Delian .

Cum recens quondam ab Aristonici. Herodiani. maxime vero Didymi laboribus. quorum rationem et consilium priniaruli; dissertatione explicavimus, Wolsi proleminena adirem. mira et praeter exspectationem accidit viri praestantissimi vox veteres eriti eos haud tuaquam nostris simili diligentia suisse. . Nondum. inquit p. CCXXXI , satis resutavimus Vulgarem errorem. quo facile ducimur omnes, ut criticos antiquitatis horum, qui nune sunt. similes atque Aristarchum in primis Benueii seu ValekFnarii Seu quisquis antiqua scripta pari ingenio expolit longe simillimum putemus . Equidem quod hoc loco de criticis amtiquitatis dicit verum esse nullo modo mihi possum persuadere. Invenio enim apud Alexandrinos ipsosque meliores ByZantinos. invenio apud Graecos Romanosque grammati eos Summum RIudium codicum uiss. Hoc nube exemplorum probabo. Initium capiam a Latinis. qui eum artem ab Graecis didicerint . pro illis simul testes eitari possunt: dein Graeea addam. Sic Latinos invenimus summo studio providisse ut Ciceronis, Virgilii. aliorum exemisaria antiquissima et si fieri posset autographa conquirerent et sui intelligas non vanae luxuriae vel laetantiae causa factum esset ad res grammaticus enucleandas diligem ter adhibuisse. Cicer. or. 48 Burrum semper Ennius. nunquam Pyrrhum. Vi patefecerunt Bruges, non Phryges: lysius an-

κη liqui declarant libri. Quintil. I. 7 p Ss Burin. Quid

quod Cleuronis temporibus paulumque infra sere quoties s littera media vocalium longarum vel gubiecta longis esset gemi-

meliora suisse, quam magnam Dartem eorum, quae nune a scholiaμtis aseseruntur. Partim singula singulis Aristarchi argumentis interiecta. Quam hi saepe pingui filo agunti - Possum plura monere non inutilia: sed hoo dicam. ne quis Aristonicum legens obliviseatur allieissium argumenta partim ex pluribus pauca nunc inveniri. Partim talia quibus discipuli lima Ari8tarchum movissent argumenta Mauxerint.

362쪽

nabatur 3 ut causine, ca88us, divissiones, quomodo et ipsum Ciceronem et Virgilium quoque Rcripsisse manu R eorum docent. Id. ib. p. 90 at Veterum comicorum adhuc libris invenio heri ad me venit isc. non here). Item Augusti epistolis sequas sua manu scripsit aut emendavit ' et in Catonis autographis nititur lib. i. - Gell. I. T. In oratione Cieeronis quinta in Verrem in libro speetatae fidei Tironiana pura atque diseiplina saeto ita seriptum fuit. XIII. 20. Manifesto peccatu non po cato. Hoc enim seriptum in uno atque in altero antiquissimae

fidei libro Tironiano repperi. I, 2 l. Versus istos ex Georgicis Virgilii plerique omnes sic legunt At sapor indicium saetet manifestus et ora

Tristia tentantum sensu torquebit amaro. Hyginus autetia, non hercle ignobilis grammaticus, in commentariis, quae in Virgilium fecit, confirmat et perseverat non hoc a Virgilio relietum. sed quod ipse invenerit in libro, qui suerit ex domo atque familia Virgilii. - amaror. II. 3. Sed quoniam

alieni quoque exemplo usi sumus Venit nobis in memoriam. Fidum Optatum. multi nominis Romae grammaticum. Ostendi8se mihi librum Aeneidos secundum mirandae vetustatis, emtum in

Sigillariis XX aureis, quem ipsius Virgilii suisse credebat: in quo duo isti versus quum ita seripti forent Vestibulum ante ipsum primoque in limine Pyrrhus

Exsultat telis et luce coruscus aennadditam supra vidimus h litteram et ahena laetum. Sic in amillo quoque Virgilii versu in optimis libris scriptum invenimus: Aut soliis undam tepidi dispumat alieni. XIII, 20. Num in Drimo Georgicon, quem ego, inquit isc. Valerius Probust. librum manu ipsius correctum legi. urbis per i litteram seripsit contra in tertio Aeneidos urbes dixit per e litteram. IX, 14. Ciceronem quoque affirmat Caesellius in oratione, quam Pro P. Sestio secit, dies scripsisse pro diei. Quod ego impensa opera e Onquisitis veteribus libris plusculis ita ut

s. Plin. hist. nat. Xlli. 26: postquam commemoravit Tiberii Cnii lite Gracchorum manus se vidisse addit: -iam vero Ciceronis ot Divi Au-κusti Virgiliique saepenumero videmu .

363쪽

Caesellius ait scriptum inveni. Verba sunt haec M. Tullii: equites vero daturos illius dies poenas . Quoeiren laeturii hercle est ut facile iis credam, qui scripserunt idiographum librum Virgilii sese inspexisse, in quo ita scriptum est: Libra dies somnique pares ubi secerit horas. i. e. lihi a diei sotnnique. Sed sicut hoc in loeo dies a Virgilio scriptum videtur. ita in illo versu nihil dubium est quin dii seripserit pro diei: Munera laetitiainque dii: quod imperitiores dei legunt, ab insolentia sellistet vi is istius abhorrenteη. - Ιn eodem eapite Gellius lisee: Quod autem supra seriptum est in Quinti Claudii suun-drigari ii verbis o propter magnitudinem atque immanitatem -- eios id nos aliquot veteribus libris inspectis exploravimus atque ita esse ut scriptum est comperimus. Sic enim ploraque notas veterum declinavit, haec facies. huius laetos, quod nune propter rationem grammatteam saei ei dieitur. Corruptos autem

quosdam libros reperi, in quibus faciei scriptum e t. illo quod ante scriptum erat oblitterato. Meminimus et in Tiburti bibliothoea invenire nos in eodem Claudii libro seriptum uirumque. saei es et faciet: sed facies in ordine scriptum fuit et contrali. c. in inarginei per ii geminum lacii. Interius sic: Aut sa-36s etes ergo in ensu patrio aut laeti Quadrigarium se ipsisse existimandum est. lacie autem in nullo veteri libro seriptum ropeii. In casu autem dandi qui purissimi locuti sunt non taciei. uti nune dicitur. sed laete dixerunt. Lucilius in Satiri μPrimum. inquit, sueto quod honestatis necedit. Idem Luellius in septimo: Qui to diligat aetatis spoliuς - tii lacieque tuae Re

Fautorem ostendat

Sunt tamen non pauet qui utrobique facie legant . . . Ego quoque in Iugurtha Sallustii summae fidei et reverendae vetustatis libro die easu patrio seriptum inveni. XII. 10. In Verrem M. Tullii i loeus est IV. 44i in exemplaribus fidelissimis ita inveni scriptum: aeditumi eustodesque. In libris autem hoc vulgariis aeditui Seripium est. - Horum locorum recensendorum neque Bergoriis nobis otium fecit in disqertatione de autographiΗDisilired by Corale

364쪽

veterum in Martini Thesauro p. 83 sqq. neque Gulilingius indisf. de apographis veterum ib. Ρ. l87 sqq. sunmquam is cap. quinto in universum satis recte disputat de obser antia eodicum. qua singulorum hominum nuda 'ine Omni tempore Oh-stitum est, neque Waleb. nrt. erit. Rom. V. Ad Graeeos transiturus primum mentionem initetnm Galent: qui spinosa prosecto et minuta diligentia Ilipyoeratistorii in librorum corruptiones indagni Varia8 lectiones Doruinque origines inquirit. vera et supposita discriminat. Hoc colore iste scriptor 370 ita imbutus est ut unum alterumve exemplum proferre nihil attineat. Similiter dici potest de Strabone: qui si quando in-elinat ad scriptoris locum mutandum ne tum quidem temore eodiees ignorat vel vilipendit. ut I p. 4 τρὶς 1 ἐν γωρ τ' ἀνιησι, Λ ῆματι, τρις δ' αναροινδεῖ, καὶ γαρ εἰ sit τρω, c uti δές.τna τι ς ιστορέας ΠαραΠεσούσης ζ τῆς rea Vlς διηγιαρτυυένης. 's. p. 25 i γραφικον αμαρτημα ἰσrορικόνj. XII p. 549 , εοι ι ει ατεθεis ς τῆς γραφ ς uno του τηυάγεν ἐκ λαλι βος sin LEI J Dpyniei η των ἀν&ρωπιυν προτερον Ἀλίσευν λεγοι ἐνο ν &ντὲ λυβυιν. Et quid de nil laetoribuη coniecturis iudicet saepius indieat. Sie XII p. 550 de nudaei Ephori coni tum: γ' ιιετα

hac vin persistentes invenimus. Sehol. Dion. p. 677 de IIerodiani definitione prosodiae disserens oπρostridia ἐστὶ ποια τa-mς ἐγγρcitis μου φωνῆς non negligit addere: ἐν πολλοῖς δεβιβλέοις ευρισκε i ora καὶ Drιν ς. Nee Eustathius raro τὰ παλα αυ-θρανω commemorat. Et habemus inter ByZantinos qui omnibus quibus ars eritieii exercenda est quaAi exemplar proponi possit. Stephanum. Quod nemo qui illum egregium grammatieum eo itum habet dubitat: alia exempla infra ponam: unum hoe loco: 'Aν τόριον in ver ii Sophoelis ait Eugenium per diphthongum seripsisse: ἔοικε δ' αγενεI ἐντετερον rae βιβυε ι' et uε7ς γὰρ δια του ι ευρομεν. Quorsus porro pertinent grammaticorum querelae de libra-

365쪽

gius Hellan. p. 18 i. are Quid quod diligentia Batavorum simili ad litterarum cor-

In compluribus Anthologiae epigrammatis uolutur ἐστciasa ον vel οχόσφαλεον vel similiter. In his puto lusum esse scribentium ut quasi griulium

366쪽

ιιεέοισιν ὁ ζάλκαῖος λέγει disputat Giese de dial. Aeol. p. 349.

367쪽

phyrius Quaest. Hom. 8 illo loco. ubi ex Philemonis σ13ιμi-

eiusdem servata Pind. Nem. Ι 34 καταλεiαεται δὲ τῆ αρχαiquiquaσιφ το ἐσλος. h γαρ ἀντέστροφος ἀπήτει το υ se. ἐσλους i. Et ad Alexandrinos relapsus denuo Aristoniel Didymique memoriam revoco studiorumque in Aristarcheis libris positorum. quae sero Rota 1id Kolitum resutandum susscerent. Ac prolaeto haec tam sunt per totam antiquitatem sparsa ut Wolso, homini in antiquis libris versatissimo, in memoria inhaesisse videantur invito. Inde laetum opinor. ut istis, quae supra posuerat p. CCXXXI. parum congruenter haec ex ea-lamo sibi excidere pasAus sit p. CCXXXVI: -Verum ista omnia sic aecipi nolim. quasi bonos et aecuratos emendatores ne- gem antiquis et exquisitis codicibus usos esse iisque comparandis genuinam formam textus quaestrisse. At genuina illis suit ea. quae poetam maxime Oeere videbatur. In quo nemo non videt oinnia denique ad Alexandrinorum ingenium et ari,itrium redire. Libere distendum est in re marissima. Haec sensum non habent. Neque enim poterant una opera genuinam formam quaerere comparandis antiquis et exquisitis eodicibus suoque

368쪽

abuti arbitrio. At non poterat fieri ut salsis prosectus ab initiis non suis sese irretiret laqueis. Quam omnino salsam de

istorum grammaticorum opera conceperit notionem. declaravithoe Ioeo p. CCXXXIII: -Quippe illo Graeeorum aevo Alexandrinum dieiti quamvis in minutiis grammatisti generis Oeeupatissimo non potuit non vilis et eruditi hominis aeumine parum digna videri haec eum libros diridendi in partes. praeponendi

summaria, POdices inter se comparandi, librariorum menda tollendi, vocabula signis distinctionum et accentuum notandi et si qua alia sunt, quae partim assignantur grammatistis. Hic primum iure quaeretur cur si haec vilia ridebantur ista aetate tanto studio colerentur. Certe Cicero honos . inquit, alit artes omnesque incenduntur ad studia gloria, taeentque ea semper. quae apud quosque improbantur. Dein in iis, quae principibus grammaticis dieit indigna habita. nullum unum eAt, quod non Aristophanem vel Aristarchum sedisse constet: de comparatione eodicum. de librariorum mendis sublatis. de interpunctione et aerentibus iam ne verbum quidem addam: verum quod attinet ad operam libros in partes dividendi, Aristarchus hane Homericarum rhapsodiarum laciem induxisse sertur et quod huic simillimum est Apollodorum collegisse Epicharmi eomoedias. Aristophanem quorundam lyricorum carmina ex lege quadam ordinasse traditum eiusdemque seruntur sabularum argumenta. - At atheteses Wolfuin male habuerunt et Zenodotea temeri-ias. De athetesibus separatim dixi. De Zeuodoto sic iudico. 3 4

uuamquam non omnia, in quibus Aristonicus utitur voeabulo Ζηνοδοτος ἐποιησε vel ιιετεποαφε, coniecturis similia sunt, tamen et eonstans veterum grammaticorum opinio, qua ipsa durius Aristonicus nonnulla eius coniecturae tribuit quae Zeno-d0teo tempore in librig serebantur . et eomplura Pertissima exempla non sinunt nos dubitare quin satis libero in Acriptoribus traetandis vergatus sit eonireturisque indulserit. Sed primum ex uno alterove calidiore eritico non li et de solitis istorum rationibus conieeturam laeere: deinde - quod hic mari Hoe in posterioribus quoque aetatibus diiudicandis ne obliviscare. Disiligo lay Corale

369쪽

gis spectandum - quod in Zenodoto factum videmus hoc consentaneum est 1iori ubi primum ars eritio naseitur ut aliquanto liberior sit: quod item primis post renataκ in Italia littera Atemporibus evenit. Sei licet primum tum elaborat ut seriptoros. quos paues mss. Orruptos exhibent. Rine summa omnRiora legi possini ; partim imperseeta ars inulta non intelligit inκeientis. quae tollit ne quid relinquatur quod absurdum esse putat. Sed gliscentibus studiis, eodieibus pluribus paratiS, rerum BC monisque scientia vulgata, arte interpretandi exculta, multis oh-seurioribus locis per variorum tentamina tandem reclusis, iuarctiores se fines contrahit, et quo magis primi magistri peccaverunt, eo innis iam ipso contradicendi studio ad sontes suos revertitur. Fuit Anacreontis locus eiusmodi πανως ota τε νεβρὼν νεογηλέα γαλα :νὰν ος ἐν Dλης κεροέσσ1ὶς uirολειφθεὶς Dab iιωρος I e hoc traditum a schol. Pind. Ol. III. 52 Didymo) Z i odor ος ιετεπoi σεν ἐροέσσης, dici vis ἱστορε -

coniectura; sui si quis nihil opponeret quam quod hodie Benileio opponere stilent isti γέγρωιται γέγραπται nae istum quod item de plerisque cum Bonileio disputantibus adhuc quidem dicendum est non dignum dicemus in nrte eritica qui Zenodoti eorrigiam solunt. Sed sortiter obstitit ei Aristophanes exemplis

allatis poetarum complurium ceriae cornua tribuentium. Ael. h

au. VII. 39. Sch. Pind. III. 52. Praeterea quod ad Zenodoti erisin Homericam attinet atque ab Aristarchea disserentiam. indicabo aliquid in usus suturos: nam nilliue multum abest ut rein neeurate persequi possimus. Aristarchi sententia erat , παρ υμν ρ ' τα TOD'EλDrνισμου κριβεῖσ9αι . Sie εαDto ς et ἔαντῶν corrupte diei: euius rei testem Homerum quoque esse, παρ εβ Τατου Ἐλληνισιιου ν κρέμυται, qui semper solutas somm σφας at forς, στμιν avr νγ ndhiberet. Discimus hace ab Apolloniis

Quintil. IX. l. ἰι ..uuasedam in veteribus libris roperta mutare imDeriti solent et dum librariorum insectari volunt inscitiam suam eonfitcntur. Tam severe iudicant de coniectantibus.

370쪽

pron. p. 9l. Iam, ut dixi. quid illa vox ex Aristaret,i ore vel A uouit, qui sine dubio ex illius sententia eunt interpretari

poterat. aeeurate significet, quas cautiones et circumscriptiones habuerit evolvere non valemus. Sed tantum patet, si quis in lingua Homerica in universum quidem maximam quandam integritatem inesse putet temporum progressu et dialectorum eorruptelis degenerantem. eius erigin Homericam diversa via progredi debere ab eo, qui contrarium sentiat. qui Homerum

tanuunm eRMum necdum satis excultum nonnunquam eum

Faunis loqui non absonum putet, nec abstrusa eum dederere. Et haec. ni fallor. Zenodoti opinio erat. Contra singularum legum Observatione innumerabilium Zenodoto ignotissimarum Aristarchus se confirmatum sensit. Aristarchus ut complura prioribus suspecta et coniecturis sanatii reliquit scientia. sie in liliis eadem causa ossendit primus. Priores tibi ιν sος pro δέος invenerunt non Ossenderunt, quod liuius vocabuli vim Homericam non perspectam habebant. Ipse ubi codd. aliam etiam lectionem praebebnnt. eX. gr. zPH-ειος, hanc recepit. si minus. versum pro salso habuit. Et hoc memorabile nunquam illum eiusmodi versus coniectura gannSSe, sed nota apposita damnasse. Sie II, 92 pro gens doleo προrὶ υ εον αἰ ab diεσθαι habuit προτὶ 'Dλιον ν γε ιονείειν. Sed D, T l Ἐλιον αἰπυ ελοιεν causa fuit niheleseos, ut patet ex geli. . I, li5. O, 56. Unde npparet O, Tl verba oisrcioχος δε υ ιον ἐκπέρσευσι salsum esse testimonium nec Aristonici, euius verba diu καὶ ἰθεrει ιαι O si θος Ocioς Servata in D. - Alia exempla invenie8 quocunque loeo librum nostrum evol

veris.

,ed quid tergiversamur cum habeamus testimonia 3 I. 222