De Aristarchi studiis homericis

351쪽

καi Ἀλκμαν αὐτον ιετέβαλε sputis μετέλαβε, transtulit ad sua) παο θένους λεγουσας εἰσάγευν ' κεν πατερ εἰ γctρ ε/ιος ποσις εἴη j. Cognosce eriticum vel in errore laudabilem. Sensui suo repugnare non potest; sed cum extrinsecus videt aliquod ace dere momentum paratus est cedere. Pertinent eodem versus L458 - 461 in Phoenicis narratione: τ ον μὲν ἐγω βοέλευσα κατακτάμεν ὁζέi χαλκεῆ, eeit., de quibus Plut. aud. p. p. 26. F. ὁ ιιεν Ουν De istaρχος ἐξειλε τaντα τὰ επη φοβηθείς: Se timens Phoenicis moribus, qui Achillis paedagogus factus est. Ceterum qui vel obiter historiam interpretationis Homerica tetigit. cognitum habet nullam sero aetatem suisse quin magna pars hominum. ductorum certe. Homericorum morum simplicitate offenderetur; per Wolfium demum et Vossium paullatim hic sensus acui coeptus et cum pluribus communicatus. Illos vero Alexandrinos et aulae luxuria affluentes et philosophorum severitate circumstrepentes in multis offendisse mihi consentaneum videtur j. V. Ar. iudicium de Apolline Sitiinthoo p. 181.

352쪽

II. Porro Zenodotus de quibusdam salso iudicavit eum 356roliqua Homeri narratione dissentire. Haec ut in ordinem cogerentur et mutavit complura et quaedam ut Rpuria reiecit. Quod geniis ut signisseem exemplo demonstrabo. II, 432 Iuppiter in monte Ida Iunonem alloquitur de Sarpedonis exitio oonsulturus. Hic Zenodoto aliquid hiaro visum: ἐπιζητων πίος h ια-

ni tre γδ e ἐστιν. Hane ob eausam hoe colloquium spurium osso iudieavit. Similiter quod nunquam indientum quo modo Apollo ex agro Troiano in Idam pervenerit II. 666 versum mu- 357tavit ide qua mutatione. in qua sane iudieii elogantiam desid ramus, recte iudieant Aristarcheti, versum II, 677 ut suppositum reiecit. De hac re Aristarchus verum induxit iudicium fieri nonnulla apud Homerum quae non diserte dicantur sed

Hie non grammati eum audimus sed philosophum. pertinetque hoc ad id

353쪽

17. 6T. Haec obseriatio omnino ad heram poetarum interpretationem magni momenti erat; et ad melioreη interpretes. Latinos etiam, ita transiit ut saepe ea utantur. III. Omnino clarum est per meliorem explicationem vergus servari posse antea suspeeius. Pulcrum exemplum est ε.2 17: ubi nec Aristophani dedecori est quod non intellexit et Aristarchus placet interpretatione tuitus. IV. Multam dubitandi materiam in Homericis dant versus bis vel saepius repetiit. Hos ut uno tantum loco relinqueretinetinabat Zenodotus. Ariston. I, 23. 24. 25. η διπλη οτι κη-

τῶν διφορουιιένιον. B, 60 8qq. Agamemnon in consilio insomnium suum iisdem verbis exponit. quibus primum Iuppiter ad Somnum. dein Somnus ad Agamemnonem usus erat Hoc loco ne tertio eadem repeterentur deeem versus in duos contraxerat sv. Ariston. et Eust. p. 1933. Opponit Aristonicus: τὰ δε απαγγελrικα ανaγκης δὶς καὶ τρις αναπολε7rat rατς αὐταῖς λέξε ' καὶ ου δυσευπητέον. aναγκαῖον γαρ καὶ το7ς

συγκεκλοιένοις βουλευra ς διν γψσas ι. Hinc intelligimus in eiusmodi versibus notandis Aristarchum quam Zenodotum tem perantiorem quamquam ne ita interpreteris Aristoni eum quasi hanc certam legem habuerit Zenodotus ut nullum versum 358 saepius relinqueret; quod non est ita , et maxime in nuntiorum vocibus saepius repetitis minime offendisse. Attamen Aristarchus quoque iudiea it saepissime laetum esse in Homerieis ut Versus uno aliquo loeo recte et apte positi per errorem ad alios

Ioeos ubi minus aptus eorum locus transferrentur: inde magna copia locorum asteri seo et contra obelo et asterisco notatorum

Hoc genus interpolationis proeli e esse apparet: et sunt loci complures, quibus ita laetum esse certissimum. Attamen iudi eo in hae re ipsum quoque Aristarchum Saepius quam ue-eesse obelo usum esse. Sed cave in multis ditius iudices. Mihi enim compluribus locis aceidere memini ut cum primum intuenti non satis argumenti ad obelum ponendum esse videretur denique non possem me continere quin in partes argutissimi ho-Diuitiaco by Corale

354쪽

minis diseederem. Si quis ex multis. qui hodie multa seribunt, operam susceperit de ver8ibus Homerieis ab Aristaretio obelo

notatis quaerendi is in prima pagina illud Quintiliani ponat

. Modeste tamen et eircumspecto iudieio de tantis viris pronuntiandum est. ne, quod plerisque accidit, damnent quae non intelligant s X. l . v. Suspeetus visus charaeter Hesiodeus fiam Zenodeso . x 39. s . 6l4. ο, 74. Et haud dubie. saepius se. g. X, 495 . ubi nunc hoe argumentum excidit. - Sunt etiam quae ex ipso Hesiodo in Homerum venerunt, ut D. 45 αλτεῖται or ι ἐκ τεῖν

VI. Suspecta visa ea quam dicunt a νακε palato, ν. Hi sunt eiusmodi loci, quibus brevis summa continetur eorum quae ipsa earmina exhibuerant; magnam partem ex frustulis Homo-rieis eontexti ut is, 365 sqq. 2, 444 sqq. ii , 310 sqq. VII. Auget suspicionem versus, si vario modo sertur. IV3 27 in versu haud dubio subdititio εἴ που δει taut γε Νεοπτό- 359λευος θεοειδης aliis argumentis expositis additur: τεκι ν ριον δὲ τις Maσκενῆς τὸ και Hέρως φέρεσθαι rhν στίχον ' εἴ που

Ira cti ει γε IDρῆς ἐιιος δν κατελειπον A, 423 . VIII. Multi versus notati διὰ τὰ περιττον. In hoc invenio Aristaretium opinioni indulsisse. Vide hoc exemplum i έ, 442 :

D, 479: ubi hoe modo edidit Wolfius:

355쪽

dipte notata talia ab Aristarcho, V. locum iam laudatum O, 4Tυ et A, 56. Attamen non constans lex est: imo non pauci sunt loci, ubi denuo inseruntur verba et alia et ab initio versus γέ- γνεται, ἐστέ, cet. Et quamquam Sunt ex hoe genere versus qui simul ullam ob causam suspeeti sunt v. si 45. II, 353, ut 3 60 aliqu0d etiam diascevastarum huius scilicet lacunae explenda prodant studium, tamen putaverim his commotum uimium natalia damnanda propendisse; v. e. g. A, 139. I, 44. E, i58. β, 137. Φ, 570. Tulia serenda esse indicare videtur Apollou. Vnt p. b. 8. - hai in initio versus Z, 225. - ἐσri μ, 321. ρ, 159

αθετεῖν ὁ Ἀρέσταρχος. Ex hoc genere iurpia additamenta in Homerum Venerant. Unius notissimi exempli admouebo sis, bl 5,ἰνὶ ρδες γαρ ανὴρ ri ολλῶν croaξιος ἄλκεον

Hic versus quam miserabiliter carmen deformat iam Zenodotus ita senserat, ut ne Seriberet quidem. Aristophanes ut spurium notaverat; item Aristaretius: γαρ εἰ μονον ἰους ἐκτ&ει - νειν καὶ φαρμακευειν οἶδε . Quis dubitat 3 Attamen in hoom ime genere quousque procedere liceat disseile dictu est;

356쪽

ham et sensus sallere pote si uee glaut in hoc exeniplo sic ubique omnibus persuaderi pol t. minime iis qui cum Horatio sentiunt nonnunquam etiam bonum dormitare Homerum. Quam Miepe dormitat Τ Η phil080phis relinquendum erit, qui omnes animi humaui angulos percontati esse dicuntur et quam saepe iugenium, quale Homeri suit. dormitare debeat euiolent. Hoesisque dum laetum fuerit, grammaticis cavendum est ne sum- vilis poeta toties dormitasse pulatur quam ipsi. Hoc certum est et in hoc genere et omnino in versibus spuriis, in quibus ineredibili eum negligentia recentiores versati sunt. de hae ae- late meritissimo dici posse illud Popia uuin: nor is it Homer nods but we iliat di eam. Non dico equidem ubique in hoc genere verum vidisse Aristarchum: ne illud quidem negabo accuratius poetae ratio-tibns perspeetis unam alternia Ve regulam inveniri posse, quamquam hoc quem successum habiturum sit insteriissimum: sin Arista relius eoA versus. qui ipsi n solita poetae sineri in te et .vii virtute diserepare videbantur. obelo notavit, id fecit quod unumeriseo saeere eonvenit. Falm opinio est, artem criti eam omnino a singulorum iudieio nusquam pendere debere: debet quia 90η aliter potest: non aliter potest in hac arte, eum nusquam pos-

ii in rebus humanis. Zenodotus qui eiusmodi versus vel calidius ritextu eiecit vel mutavit audacter egit; Aristarchus relinquens , et signo aliquo sibi non probari indicans non egit audite ter, imo d0n poterat aliter nisi negligentiae erimen sustinere volebat. Illud exemplum nobis imitandum est. Aristophanes et Aristar--ds non . in elegatulorum hominum usu in editiones sui S paritant. sed scholae atque extra seliolam nemini. Schola Vero, quae diseere vult, nec mille interpositis versibus ea rere potest,

unde plurima diseendi materia inisi sorte mao alterove vel testi-

'i Ne ibi quidem mutavit Ar. ubi si versum exemeris sentontine con- rara tollitur. Exemplum est z. 3l. So. ubi Versus spurios esse Pronun- .mus ibi non coiit inuo dicimus nullos fuisse sed non hos. -- Memorabile' g quod dieitur a. 604 ex versibus quattuor seeis8e uos exemytis verbis ε 4 ltinarato reotinc vos ιμ- Athon. e. 10. Dissilig

357쪽

moniis suspecto vel extra modum inepto i), nec malis textibus innutriri decet, quare commode in margine appositis notis ad monetur, et in omnibus singulis seire interest ubi magistro dubitatio orta. etiamsi talis sit ut aliquid eontra afferri possit. Sio et usibus seliolae satis fit et ei quae eriti eum dedet di li-rsi,2 gentiae nec pereunt quae sortasse alio tempore probabuntur. Modo ne in iis, quae natura sua minus certa sunt, tenax ot o stinatus sit. Hoc vero vitium in Aristarchum minime cadit. Id primum ostondit eius fluctuatio quibusdam in ludis, ubi non ni-i diu meditatus certiorem sententiam pronuntiavit, partim severiorem ut A. 398, ubi primum punctis lipp08itis quam res dubitabilis esset indieavit. postea nut exemit sHic unus illo loco testatur Nemesi O qui tamen imprudenter videtur voeabulo ἐξειλε abusus esse pro eo quod apud Ammonium invenerat iac=εrησαε vel simili, aut obelo notavit quod testantur Didumus, ad eundem ille Aminonium recurrens, et Aristonicus . Partim meditatio duxit eum ad leniorem sententiam, ut II, 613 ἐν τῆ δεερα

Hoe ideo laetum erat ine quis haec inter se pugnare puteti, quod

359쪽

mi uuid pronius quam spurium dieere cum Homerus Vocia νnti Oς neseiat 3 Sive probabis sive improbabis quod Ar. Affert. duo dicenda sunt . primum subtilissimum virum fuisse . qui nihil sero dixerit. quin hodie dis amus aliquid vel excitetur animus, dein antequam obelum contorqueret multa perpendisse: εἰ /ιλν

σας - διορiσασθοι' οἱ μὲν γαρ cpaσι δῆλον αντον Πναι εἰδοτατο υνο ua του νομου ἐν τιὴ εἰπειν ἀνθρώπα ν υβριν καὶ εὐνο- ιιένὶν ἐφορο ντες. Ἀρiσι αρχος δὲ cuc η τὴν ευνο ιiαν εἰρῆσθαe παρά το ευ νήιασθαι ' . Tradidit Plut. vit. Hom. Sic invenitur prudentiam eum sortitudine coniunxisse. Ceterum illius Observationis usus erat ad Zenodoti lectionem πολλιον δ' ανγρο - πων ἴδεν aστεα κai νοιιον θν υ v. schol. h. l. resutandam prae egregio νοον malam illam et salsam etiamsi decies νονιος apud Homerum legeretur. Minime aiadneem fuisse in nrte eriti ea Arista robum infra dedita opera ostendemus: attamen nudacior eo loco quo dedebat et suadebat ratio. Etenim eum intellexisset sat magnam copiam versuum illatam esse in Homerum . quos subdititios esse dubitari nullo modo posset, reete iudieatum est eadem via qua uentum salsi versus irrepserunt, sexcentos irrepere potuisse: et si ratio suaderet Apurios iudicare non poS8e obstare quod in multis auaderet. Et si cone

in u/ιφίνομος. Sed ne ille Νομμιν που ονος quidem qui est B, SIl in ve sibus catalogi Troiani quibusdam praecipue suspectis visis v. Luc. Mi illerdo re inere. p. 37l . etiamsi substantivum inesse putes. quod in eortissimum. quidquam commune habet cum legibus, sed eum pascuis. Significaturno nλι- aliquis vel 'In nodoroe. Id et illi senserunt qui ' kria fluxerunt AO MODO, silium tu fabula apud Antoninum Liberalem quinta. - -r- en

360쪽

damus in persequendo instituto ab Alexandrinis et Aristarcho haud raro peccatum esse, in consilio nihil pestentum esse sortiter defendimus, si ne nune quidem sibi perfundere poterunt

quilius summa eritici laus videtur non ratio. non cautio. sed trepidatio. - Tam servido mihi de ea re scribendum erat euiupri inum hunc librum oderem: ex quo sane tempore snotum est

ut iam nemo doctior putet in antiquissimis illis poetis lino oporanno alterove versu uncinis incluso defungi lidere. Aristarctus quam grandi gressu, itaκρα σιβυς, hoc spatium emensus sit.

suinina admiratio est. X. Zenodoto vocnbulorum Homericorum parum gnaro cum vulgares signitieationes nil hiberet quaedam sensu omnino carere

vel ridicula videbantur. Haec ille non poterat non sulsu iudieare. Sic laetum u/, 53, quod non intollexit ν ωος diei . . alutem P. ut AE G. Sie, , 5 tu, quod nescivit ει ιν ν esse hoe loeu 305 ut saepe in Homericis i. q. τιμωρέαν. uneo ut neeuratioribus studiis in Nomero positis in integrum restituta sunt, sic dili- genri et nssidua sermoni R iantiquitati Aque Homeri eae investigatio multorum suspicionem movit vel eonfirmavit. Haec veregunt πολλῆς πείρας τελευταῖα ἐπιγεν ει ατα. Hie locus est, in quo Aristarchi ars et merita satis praedicari nequeunt. Exempla per totum librum nostrum sparsa sunt et iam nota luetoribus recordantibus, quae dicta 8unt in sic λλειν, φρα ειν, it a ιρα, ωκεν, στευτο, γεγέυνθιεν, γυῖα, κερ ros ιεῖν, item de nitis: de sepultura mortuorum i p. l97 . de Hectoris quadrigis sp. l 953, de Aetiisse. IIercule. Musis. Paride ullisque in eodem eapite: item in Geographicis j.

i Non potui do Aristophanis opera in versibus Homeri spuriis vel eruendis vel detondendis posita dicere. Quae haud dubie maximi aestimanda est. Hoc igitur olim patebit. quantam sibi uterque in hoc genere

gloriae partem vindicet. - In via ab his monstrata partim progressi sunt. tum laudabiliter tum ita ut abuterentur exemplo. Purtivi, ut in re dubitabili, eontra scripserunt. ut Callistratus leuius con Diu res norimus athe-w-R προς rite te rvmω la. 423 . Demetrius Ixion neos rotu

προς τας αγεrήσεις Suid. - redamus i quamquam quod Pius vergus M.t75 sqq. defendere voluit male tactum sed credamus horum argumenta

라틴어 텍스트