장음표시 사용
11쪽
nionem, atque ean dem de se opinionem aliis jure seu injuria nam hoe non eurati omni connu imprimere. Sed eheul hoc supra ipsius vires est. Non nego Plemplum doctum virum esse, sed quod ita ipse inter doctos, quemadmodum Sol inter sidera, aut Luna inter stellas minores fulgeat: hoc pernego, & opere ipse , si vitam & vites mih Deus concesse iit, ostendere conabor. AEquus & doetus lector judicabit. Nolo enim rursus dictis meis fidem haberi, nis ea ita se habere in re ostendero. Sed interea rogo aequos & prudentes aestimatores, ne nimium Plem pio attribuant, quam singula excussa adverterint. In hae mea brevi responsione, quae Plem pius in Pseud. Apologemate seo contra meas rati
nes ipsi oppositas scripsit, breviter sub examen vocabo. At reliqua, cum Deo in Medicina mea, qtiam primo tempore praelo submittam, excussa dabo ; & si quae residua relicta fuerint, alii scri pro reservabo. Erras Plempi, erras, & valde erras , si arbitretis, quod mei calumniis & mendaciis ad silentium redigere possis. Namque Stoicus hie sum. Et si quidem concedo, quod quis alteri injuriam inferre possit, tamen ei injuriam fieri posse non puto, qui illud non pro injuria habet. Et deinde veritatis causa etiam injurias ferre &adire paratus sum. Obduravi animum juste agendo sustinere omnem casum. Deus vivit, summus justitiae & veritatis vindex. Ei committo ista omnia. Sancte pro testor, quod ni iii a me in te dictum sit, quod non juste factum esse arbitrer: nolim tamen id rursus repetere. Semel id factum esse satis est. ut te cognos eres: semel a me factum esse, id mihi quoque nimium. Age Clarissime Plempi, ut quocunque tandem titulo appellari vis , o mihi hanc legem figo: nullo verbo persenalia vel movere vel solvere. Causam dixi. Tu quod tibi optimum videbitur sequere. Prima inter nos quaestio est: -Medieina obiectum 'Et pallicularius: rectius Plesim Meditana obiectum constituat eo in vivens, quam Mediei communiterinum humanum Ego Medicis calculum meum adieci. Inquiramus an recte Victoria penes eum sit, qui autoritate & ratione iuerit seperior. . , -- stillentiam fiam tam multis in loeis positit, ut eos reserte non sit neeesse. Notabilis ejus locus est sect. I. Aphorisim,di I .cominentatio: ubi comparando Medicinam evin aliis artibus in expevmentis, docet haec in Medicina periculosa esse, quia in liumano corpore fiunt, & quidem cum virae ejus periculo, si male saccedant. Hippo erates quoque hominum eurationem intendit, & nullo loco docet latius esse Medicinam extendendam. Eos secuti poste tores Medici Graeci ab his nil diversi senserunt. Arabes quoque eandem sententiam tutati sunt: inter quos Avieenna & Averrhoes eminent, qui utrique in primordio suorum Medicorum operum eam sententiam sequuntur. Aristoteleν quoque ab illorum Prie est. Haec sunt ejus verba l. I. Ethic. c. g. lintellige in idea)yeeul ri sanitatem Mediciti videtur, sed HOMINI s sanitatem: imo fortasse huius hominis sanitarem, quive cum singulumedeatur. Et l. r. Metaphys c. r. discrimen experientiae &artis illustraturus, sta inquita. Exsimare enim, quod Callia hoc morbo laboranti hoc eonis duxit ,siimiliter Merari ae sigillatim aliis mutiu experientia : quod autem omnibu/hi iuscemodi secundum unam speciem determinatu hoe morbo laborantib- eonduxit, utpote phlagmaticis Meholeritu, aut febre ardente laborantibm, hoe artis proprium es. Et id explicatius brevi post sic docet enim HO MINEM nisi per accidens sanat qui medetur ,sed Calliam asu Soerarem, aut alium quempiam eorum, quisic dicuntur, eui accidit
Vici autoritatibus, nisi saperiores aut pares a Plem pio adduci possint, aut saltem ostendi, rectastos Autores alicubi sententiam suam mutasse, aut in ea dubios suisse. sed ii
12쪽
rum nihil ostendi potest: qmnquam Plem pius in contraiium nititur. In Pleud-Apolog.. cap. i. scribit: quod Veteres humanum consiluerunt objectum Medicina , hoe pragantiara praeerintia ejusum dederint, non quod otia viventia excluserint a Metei na generasimsumpta. Hoc vero ex ipsorum scriptis Ostendi dςbebat, contrari una enim ex adductis a nobis locis luce meridiana clarius e Culget. Porro l. r. fundam. Medi c. cap.3. nititur probare , Hippocratem atque Aristotelem ipsi consensisse. Ita enim loquitur : Etsividi simonia is autoritates confugiendum esse Ari telis a nobis es l. i. Rhetor. e. a. inquiens: Medieina objectum esse anabliso morbosum. Hippocrates ipse multa, qua ad Veserinariam spectant, literis Irodidit, ut ex libro de Veterinaria indicina Graco eon
scripto patet, &e. Et in Pseud-Apologemate cap. ult. etiam similia proponit: & illud quoque audacter asserit: neque Hispocratem, neque Arsotelem usquam ex in se, corpus humanum esse subiectum jeu obiectum Medicina. Sed si haec ira sunt, prout scribit, quare Plem pius ob illam opinionem a se excogitatam sibi plurimum gratulatur arque applaudit 'Sic enim ipse de se testatur in Pseud Apol. cap. 2. Quod enim autoritate Hippocratis αδ ristotelis constitutum est, id non est primum excogitatum a Plem pio. Sed quid ista curo 3 Vera omnino tu Pseud-Apol. assert, quod ab ipse sit inventa haec opinio, ut ipse dicit: aut ex Lauren bergio hausta, cum is eadem Philolsephi allegatione, iisdemque rati nibus utatur. Nam Arist. omnino Medicinae objectum hominem fecit: & quidem incommuni si ut ais spectetur: at variantem secundum individua, si consideretur ut in exercitio posita. Loca alterata a me videantur. Sed quod ad textum l. I. Rhetor. c. 2. attinet,
male illud attexitur a Pseud Apologista, quod Arist. sanabile & morbosim in communi objectum Medicinae iaciat. Quin contra non vult aliud, quam quod sub ratione ista Medicina suum objectum considerer. Verissime equidem. Nam hoe ipse Medicina a Physica discernitiat, quod licet hominem ex Physica transsumat, tamen eum non ut Physica perpendat. Nihil in hoc dissicultatis est. Qi md ad Hippocratem attinet , nulla in hoc probandi consecutio est: H ippocrates de Veterinaria scripsit, Ergo illa pars Medicinae est, aut Hippocrates eam censitit partcm Medicinae esse. Sic nec illa consequentia firma est: Hippocrates & Galenus non fuerunt ignari rei herbariae & veterinariae. Ergo statuerunt Veterinariam & curam plantarum pertinere ad Medicinam tanquam ejus partes. Nam hoc modo concludendi universim Physicam, imo totam Philos phiam partes Medicinae ruis defendere possit: quia non istum probabile judicamus fuisse Medicinae nostrae conitotes in omni Philol filiae parte versatos: sed Galenus etiam integro opere ostendit. non posse quenquam elle bonum Medicum, quin sit quoque bonus Philosephus. Magnum causae meae patrocinium mihi nactus videor, quod ostendi Medicinae Conditorum&Cultorum consensi, atque Philosephorum quoque approbatione Inominem ut sanabilem Medicinae objectum esse. Nam si illud ab ipserum autoritate pependit, controversia consecta est: si autem ratione definiri debeat, non credibile est tam diversum inter sese sentientes sine certa ratione id asserturos suille. Imonis rationem evidentem huius sui asserti esse censuissent, nunquam id opinamentum sine probatione posteritati commendassent. Quid hic desiderari potest i Certe sicilius est Plemplum unum in sita sententia falli potuiste, quam tam multos & alioquin in multis dissentientes. Nisi ergo u gentes rationes Plem pius adducat, non possumus ipsi consentite. Idque eo magis nisi rationes contra se allatas possit selvere. Qitam bene autem id praestet conabor nunc monstrare. Quantum vero intelligere possum l. r. fund. cap. 3. duas prosia sententia adducit rationes. Harum prima in Syllogismum redacta talis est rΛ 1 Cum minDi
13쪽
Cuicunque eonveniunt omnes conditiones obiecti scientia, Has obiectum Medisina:
Sed eorpori viventi eonveniunt omnes randitiones scientia. Ergo Grym vivens est obiectum Melieina.
Secunda ratio ipsius non tam directe intendit probare eorpus vivens esse Medicinae obieetum, quam quod veterinaria & Agricultura sub Medicina comprehendantur, ex quo probato prius fluit: Ita vero in forma sonat. 2uaeunque habent communia praevia , finem communem: illis eo etit quoquaeommune nomen scientia vel artur
Sed interinaria is auriruitur habant ista communia cum Massicina humani eorΡ-
Praeter has tertiam quoque ratiopem adfert in Pseud-Apol. cap x. quae talis est, De quotunque Medicina prauuatur tanquamsuperius de inferiore: illud sub Medietna
At de Veterinaria Asrieultura Medicina tradicatur tanquam superim de inferi
ut haec Plenapii iundamenta debite queant perpendi, & ipsa quaestio accurate sel vi, quaedam nobis praenotanda sunt: Primo quidem tenendum est: Scientiam Oartem non solum formaliter, sed o reabter interse discretare, eum proprie sumuntur. Hoc ipsum quidem inter Plii losephos ita unanimi consensu acceptum est, ut de eo controversiam nullam moverint. Caeterum quia Plem pius i. I. fundam. Medic.c. 2. docet: scientiam se artem formaliter non disserae etiam fricta sumendo utramque . quia significant aggregatum in anima ex pluribus habitibus: &quia ob hujus inadvertentiam Pseud-Apologisti cap. 1. scoptice me reprehendit: altius hoc repetendum est. Atque quidem initio non urgebo Plem pium ipsum velim memorem fui sae eorum quae diceret, vel etiam non intellexisse: quandoquiὸem Ioc. et t. in sun d. addit: Fine ramen diservant. Nam sinu qui .mseientia est simplieit ιν intelligere; ct eomemptari merer artis aurem est opera i , accuratius, mi Plempi, cere, nam operari seu agere vel Prudentiarum proprium est, vel ipsis eum artibus commune. Haec, ut dixi, non stricte examinabo. Qiuppe Metaphysicae Tyrones docentur, ea quae formaliter eadem sunt, non posse fine discrepare : Se quae fine diserepant, non poste esse eadem sor maliter. Nam quae sent eadem formaliter, illa definitione,& coneeptu tum ab luto tum respectivo eadem esse debent. ut ibidem docent Non est, quod quis excipiat, finem accidentario rei sor maliter eidem adjungi, quoniam non selum illa finium differentia scientiae& arti essentialis est, utpote qua fiunt id, quod sunt: sed etiam quia non potest ei, quod est formaliter cum altero idem. aliquid accidentaliter a. venire, nisi etiam sic obveniat ei, quod cum iptis sermaliter est idem. Verum id ex niteriore principio nobis repetendum est. Et quia adverti, Pseud Apologistam vel argu mentationes meas, si orationis defluxu proponantur, non percipere, vel de industria praetermittere: hane asserti mei rationem ratiocinatione formali comprehensim ipsi examinandam propono.Quaen ue definitioneseu essentia, principiis, objecto, ae eonsequentibus adjunctis O .ctis disserunt, illa non solum formaliter,sed etiam realiter discrepant. Sed Seientia'ars reonsitis disserunt. Ergo. Majorem qui neget, ostendere tenetur, alia cste majora disci irrinis realis documenta: ex abundanti tamen ita probari potest rLuaeunque accidentia eidem communi subiecto inexissentia disserunt omnibus oropriis qua habent, illa disserunt realiter. Sed
14쪽
Sed quMunque ceis tia eidam eommuni subiecto inexistentia diserum recensitis . disserunt omnibus propriis qua habens. Ergo disseravnt realiter. Et pom. ro: Scientia ara sunt talia auidentia. Ergo si recensitis disserunt, realiter
Major planissima est: Minor autem probatur: quia accidentia eidem sit ecto inexistentia non habent plura, quam suam essentiam, causas, subjectum, & consequentia. Sequitur igitur conclusio. Minor argumenti principalis per singulas partes deducenda est: Et quidem i. quod δε- finitione seientia ars disserant, Hare notavit Arist. l. c. Ethic. c. & . ubi diversas illarum definitiones ponit. h. quodpriseipiis disserant, patet: Quippe Philosiphus l. 6. Eth.
c. . l. 1. Phys c. I. de l. 6. Metaph. c. I. docet principia sectivarum artium esse in faciente, .
eum principia stientiarum sint in rebus ipsis. Atque huc pertinet quoque, quod stientiae fundamenta sint, ex quibus artes deducuntur. Nam ex cognitis virtutibus naturalium homines activa pasti vis secundum rationem conjungendo omnes suas artes exercent. r. quod disserant obiecto liquet. Etenim seientiae objectiim est necessarium l. 6. Et hic. cap. s. seu eodem modo se semper habens, l. I. post analyt.cap. 2. aeternum l. I. POst. c. 18.&l. 6. Eth. c. 3.ac universile l. I. Post.c. I s. & 14. Sed objectum artis est contingens, seu quod
aliter se habere potest l. 6. Ethic. c.' generabile, ibid. quia omnis ars circa generationem vertitur, comministi tur& contemplatur, ut eorum aliquid fiat, quae& esse & non esse pos. sunt. Unde debet etiam esse singulare, quia universilia sent ingenerabilia &ineorniptibilia. Et quanquam r. Metaph. c. I. Philosephus docet, artem esse universilium: tamen ex eo loco apparet, quod de se echo doctrinae artis, non de subjecto usus & operationis ipsi sermo sit. Et ut omnis ea villandi an si tollatur: dico quod univeralia ars ita consideret, ut secundum Obitam rationem singularibus applicari queant, quo ipis ars a seientia distinguitur. Nam silentia non est singularium nisi per accidens: ars autem per se singularia re-bicit, ut ex dictis colligitur. . . quod adiunctis disserat doceri potest: quia stientia est notitia certa dein silli bilis, utpote quae reddit stientem NM ἀππεδον l. r. post. c. 3. sed ars saepe incerta, variabilis, & errori ac fortunae obnoxia est, unde Arist. l. 6. Ethic. c. 4. quodammodo tirea eadem vertiti dicuntur ars & sortum. Nec obstat: quod nulla ars si incerta in se, sed tantum per accidens, desectu artificis. Nam haec sino sensis a nobis non negantur et verum quia exercitatio per se & essentialiter ab arte intenditur, nec praecepta ita ribi po G sunt, quin falli aliquando artisex possit, ideo arti quoque illa incertitudo metito imp tatur. Hoc quoque ad ad juncta pertinet: quod stientiae methodo tantum synthetica: artes autem methodo solum Analytica tradi accurate possint, ut sese ostensum est a Zaba- rella l. 2. demeth. c. . & seqq. & l. 2. Apolog. a e. s. aὸ fin. s. quod esseritu disserant, pater, . quia fine differunt. Nam finis uniustu jusque proprius operatio vel essectum ejus est exl. i. Ethic. c. I. ita finis stientiae est speeulari: artis aurem secundum veram rationem quid
Nisi hoc argumentiam Plem piosum eiat: aliud ipsi in seper exhibeo. quod tale est: macunque realiter se iungi queunt, illa disserunt realiter. Se eientia'ars realiteri jungi queunt. Ergo. Major per se evidens est: nisi enim ea realiter disterrent, quae realiter sepalat i queunt, tum idem a se ipis pollet separari realiter, quod contra dictionem involvit. Minor vero exinde probatur : quod multi Opticam seientiam callent, qui non possident eas attes, quae illi lcientiae innitunnii: de vicissim multi illaium artium sunt gnati,
15쪽
Opticas autem demonstrationes non intelligunt. Atque id inductione per varias scientias& artes super scientias iundatas probari potest. Ergo.
Consideremus nunc rationem, qua Plem pius permotus est, ut ita diversum ab omnibus sentiret. Illa supra adducta haec est: Scientia ars non disserunt formaliter, etiam eum strictesumuntur. Ωuia significant aggregatum in anima ex pluribu3 habisibus. Ad hanc respondeo: Et ars & icientia totales sunt habitus ex pluribus partialibus habitibus sui senetis non diversi de oppositi generis compositi. Hinc nihil sequitur. Si quis excipiat: In artibus multa scientifica, & inscientiis multa artificialia reperiri. Resp. Concedendo id, sed negando eam consequentiam. Ergo scientia etiam ars , & ars etiam scientia est. Nam ea sunt aliena, &vice commentarii tantum inserta:& in specie in artibus ex scientiis . multa repetuntur, quia recta ratio est effecti va rationis, quae tamen non pertinent ad es sentiam artis, ut bene id notavit Lorinus tract. de scient. quaest. s. dubit. 3. proposit. 2. Secundo loco observandum est: Medicinam non Scientiam1ed artem proprie esse. Hoc
ipsum docent Hιvocr. l. deart.&I. Aphor. I. GaIl. de constit. art. c. 2. l. ad T Erasib.c. I. l. deopr. scct. c. s.&alibi saepius. Aris. l. s. Ethic. c. . Averrh l. I. Collig. c. I. &l. s. c. I. &in disput. I. contra AlgaZel. Ammon. enarrat. praedicam. Arist. & in praefat. in praedicabit.
sequentesque Philosephi & Medici innumeri. Q lod ipsum etiam ita confirmari potest. Cuicunque definitio, principia, obiectum, adiuncta esse artis conveniunt, id ipsumo ars. At Medicina ista eonveniunt. Ergo. Cum autem Ars & Scientia realiter disserant, sequitur, quod si Medicina sit ars, scientia non queat esse. Contrarium equidem docet Plem p. l. r. sundam. Med. c. 2. sed ex notabili praegresib abunde refutari potest, & nolo omnia in hae mei desensione, quae a Plemplo dicuntur, refellere: in Medicina autem mea ista quoque discussa reperies. Tertio loco tenendum est: In artibm non esse necesum, ut accidens arte producen mreseratur ad reciproeum subiectaran. Qujppe dantur artes specie, imo genere inter scdiversae, quae tamen eundem generalem finem habent. Exempli causa exprimere naturalia: seu iraturalium rerum simulaehra seu similitudinem exhibere, a di versis specie & genere artibus obitur, ut pictoria, statuaria, caelatoria, formandi incera, in argilla, in aliis imagines rerum. Et ita accidit in aliis artibus, de quo controversiam quod sciam , nemo m
vit, nisi primus Laurenbergius, & obscure Plem pius, urgens sanitatem adaequato suo objecto applicandam esse. Rationes pro illis militantes quae urgentes sui, non Occurrunt. Ne quid tamen difficultatis remaneat, hanc ex illis Autoribus elicio. Vnumqnoque aecidens revocandum es adsubiectum suumproprium seu reciprocum. At mero in Artibus Anis es accidens. Ergo. Resp. ad Majorem limitando: Omne accidens proprium in scientiis debet considerati eitca proprium suum subjectum, concedo: sed accidens commune, quale quid est, quod arte producitur, non est necessum, ut ad sirum reciprocum subjectum reducatur. Imo non necessum est, ut ars, quicquid fieri potest in unoquoque subjecto, edoceat. Quarto noto: quod omnes artes, qua propriὸ hoc nomen ruentur, sint invensa hominis ea a, ut vel neeessitati ejus occurrant vel utilitarem νυ erant, vel jueunditatem pra-sent. Quippe omnis ars ab homine praestatur, & cum homo nunquam agat, nisi ob aliquem finem , patet quod & illa actio artificialis hominis finem situm obtinere debeat. Ille vero finis vel intenditur pro homine, vel pro iis entibus, quae sunt homine inferiora. Sed in Deum & angelos homo aite nihil inducere potest : in inferiora autem nihil per se immediate
16쪽
mediate inducere debet: quia non homo illorum, sed illadiominis causa sunt. Hinc conficitur, quod homo sui causa ultimo & per se artibus vacet. Exinde sequitur, quod homo sit ultimatum omnium artium objectium & finis cujus. Hoc probo taliter. In quo introducitur omnium artium u ultimo, id es primm ultimum Marum obiectum issinis euius. At in hominem ultimo introducitur omnium artium finis. Ergo.
M rex definitione finis cujus &objecti artium ultimi plana est. Minor probata in notabili. Sequitut ergo vi stll 'sistica conclusio, non rhetorica digressione.
Pseud-Αpolog. cap. 2. ad racem paulo aliis verbis in meth. mea Medicinam rite dis cendi Sc exercendi p. I 7. dc I 8. proposita ita respondet. Rhesoriea deinde tua de obiectis artium durum apud vulgum forte assensum'plausum habeat, in Periparo certe ridicula es. L uis enim non explodar, artium omnium obiectum hominem esse ' Videris nescire, quid sit artis objectum. Serviunt quidem artes homini, atque adeo remote propter hominem exerrantur, sed hominem non habent tanquam obiectum ' Cur Deum polim nonstar tuis artium omnium objectum ρ Non finis ultimus hominis, O rerum omnium es Dem, Ad haec ego repono breviter. Objectum artium esse censeo id, in quod finis artium introducitur , atque censeo coincidere cum fine cujus gratia. Deinde censeo finem omnium artium esse necessitati hominis occurrere, vel ipsius bono esse commodum, vel jucunditati ejusdem s.ccurrere. ostendatur ulla artium, quae non isto fine participet. Quid aliud inde inferre poteram , quam hominem esse artium commune objectum 8 Deum autem non seci artium obiectum, quia ille non est finis indigentia , seu cujus gratia artessune, ut sic in eum aliquid introducant: .sed est omnium rerum finis assimilationis, & quores singulae opus habent. Videantur quae de Deo ut fine diximus lib. I. Instit. Phys. si. e. 3.th. .'&conseratur locus Scaligeri citatus. Quod autem Physicam nobis opponit, confundit rursias scientiam cum arte. Nam notab. 3. insinuavimus in scientiis quidem convenire , ut accidens reciproco sto sebjecto adjungatur, quod autem in artibus hoc non se necesse. Et ne arbitretur Pseud-Apologista, meum esse hoc singulare dogma, videri potest Doctissimus Fabius Pacius Protegomenis in meth. med. Gal. titi de subjecto Medi einae, plura meam sententiam eonfirmantia adducens. . Ex dictis necemo insertur notabiles. -d ea artes, qua non primopropter hominem sunt, non sint primaria, sed secundaria tantum artes: adeoque mensuram accipiant non a sua ini ap/rfectione' sibili, sed ab eo, quo ad hominem referuntur. Et hinc mathaeologiae reiiciendae apparet fundamentum. Exemplis hoc illustratum vide in messi. mea p.r 8.& apud Fab. Pacium loco est. aliqua huc conserentia inveniri possiant. Sexto observandum est : Nunquam inter Auto res eontroversum fuisse, an Mutomedia cina possit dici Medicina , aut non quadam eommunia habeat eum nostra Medicina. sed an ea Medietna, a qua Medicina, a qua Medici vocamur, aut mi addiscendat exercenda operam ct industriam impendim- ,se ad Mutomedisinam,'ampi adplorarum qu ro eurationem extendat r Hoc ipsum nec ipse Plem pius ignoravit. Quippe it satur l. r. ind. c. q. Hie insurgunt pene omnes Medici, elamantque non eorpus vivens, sed huma num eorpus esse Medietnasubiectum : alioquin enim vererinariasiveMulameditana, ct Agricultura sus Me icina comprehenderetur , quod est Gntra decorem nostra mentia. Ecce non ideo seclusam volunt Mediet a nostra Medicina Mutomedicinam & Agriculturam, quia non possint eommuni Medicinae nomine comprehendi, aut quaedam communia habere inter sesivi sed quia insta dignitatem Medici judicarunt, ab hominibus ad asi
17쪽
t Co NFu T. PS UD-nog transire, eorumque pulsus explorare, urinam istorum & stercora in 'ieere, auritisque animalibus receptas lut vulgo vocant in praescribere. Ita palam est, quod hon in Plempli sententiam incidam, si quandoque Mutomedicinam nomine Medicinae noto, de nostram attem Medicinam αν οὐπινίαν distinctionis causa nomino. neque mihi contra dicam: quorum tamen utrumque milii impingit Pseud. Apolog. c. 2.
His ergo siis positis ostendam argumenta Plem pii citra dissicultatem serui posse i 3c
contra eum esse sundamenta multo magis uigentia Atque ut a primo incipiam Ad i. Plenapii rationem Resp. non valere majorem: utpote eum a conditionibus obiecti scientifici ad artem concludat: quod non valet: ut pore, e 4 ut notabili l. ostendi miis scientia & ars tormaliter & realiter, & ut species oppostae disserant e & quia obiectum scientiae ab objecto artium multis proptietatibus discernatur, ut notavimus pag. I 6. nostrae methodi: ad quae eum nihil reposuerit Pseud-Apolog. nos quoque plura non adducemus. Deinde neque Minor vera est: nam istum ostendit, quod sanitas & morbus de vivente iticommuni possint demonstrari, & in eo produci, non autem quod per illud objectum Medicina nostra constituatur e nisi, quia id Plem pius dicit, pro probato accipe te velimus. Ita enim ait l. . sund. 3. Ex quo consequitur, Medicina ob ectum esse corpm vivens. Omnes enim praefataeonditiones in adeon veniunt Bις insurgunt pene omnes Medi ei, elamanseque,e. Dicit consequi, sed consequelam non probat. Nam quod dicit corpori viventi' convenire omnes conditiones objelii Medicinae nostiae, hoc Medici pene omnis negant, ut ipse insinuat. Ad 2. Argumentum. Resp I. concedendo totum , quandoquidem id selum conficitur Medicinae nomen etiam mutomedicinae de agit culturae convenire, de quo non essdubium, ut notab. s. insinuavimus. h. limitando majorem taliter: -cunque eonveniunt aeque primo in communibus praeceptis & in communi fine, illa uno genere uni voco comprehenai possunt. Sic autem negatur minor, & sundamentum ejus positum est notis. 4. Sc s. &sussicienter exemplo a nobis declaratum estp. i 48. methodi nostrae. Ne
que quicquam refutatione dignum intum est a Pseud-Αpologista Ad 3. eadem responsio aptati potest, utpote ex qua id maxime sequitur sub Medicina late sumpta Veterinariam & atrieult im comprehendi: non vero ostendit quomodo. Dico ergo ego, contineri ista sub Medicina tanquam minus principalia analogata sub nomine analogo, non tanquam species sub genere uni voco, quod nobis conatur Plem pius persuadere. Ut id apertius appareat, ita distinguo malorem. De quocunque praedicatur medicina tanquam superius scilicet uni vocum de suo in seriori, id sub illa continetur tanduam species sub genere. Sed de vererinaria & agricultura hoc fieri pernegamus. Imo γsolute poterat negari minor, quod nostra Medicina , de qua quaestio est, piatilicetur de Veterinalia & Agricultura tanquam superius de inferiori: quoniam species oppositae deseassit malive praedicari non possunt. Postquam rationes Plem pii seivimus , age nunc rationes eontrarias assertioni e Gempto communi & vera sententia proponamus, & ab exceptionibus vindicemus. Sit nostra prima ratio haec: Illud eII obiectum Medisina, in quod primo Opropter se quaritur arra induet sanit/M. Sod in eoum humanum primo is propter se quarιtur arte indurisanitM. Ergo.
Et in contrariam partem :Illud non est obiectum Medicina, cui non primo se propterse qua risur arte sanita Sed omni corpori vivenιι non primo'proptersequariturari anitin. Ergo.
18쪽
Apo LOG. P REM PII. . 3RatIo iotis est: quia finis artes mensurat,&sui subjecti causa quaerItur. Minorantem patet ex notabili 4. & D & conjungantur quae in messi. mea pag. I T. &seq. de eadem ma- 'Cotim arsumentum hoe aliqua Plempius objecit, sed ea circa notabile . soluta sunt Sit ergo haec secunda ratio: aeunqua independentia ab invicem non possunt ab uno homine obiri, ea una artaeomprehendi non debor. sed euratis hominis, atquo Veterinaria is agricultura exercitario nequeum ab uno homine obiri. Etast Major probata est a nobis uberiim p. I so. nostrae meth. ex eo, quod omnes aries, ad hominem tanquam essicientem revocari debeant.
Eeteipit Pseud-Apologisti et x. I. sequi ex meo asserto sic etiam diareriem, Pharma Murteo, Chirurgicen sub Medicina non eo rehendi , quod ab uno homina vis Obisi queant. Resp. r. ista non esse independentia a Medicina. Nam Medicina sine iis exe eert nequit. Sed quid necessium est mutomedicinam & agriculturam addistere, ut quis homini mederi possit. 1. Negatur quod non possint illae artes ab uno homine obiri. Quippe cum quis Medicus illa instrumenta adhibet, annon ista omnia exereet. Nihil aluidi est, concedi illas artes esse sejunctas a Medicina, eidem tamen ut ministras, ut quidem eas non exercere, sed dirigere ad suum finem Medicus debeat. i. excipit: sequi ex hoe asserto, eunitionem ereporis humani, fusilium, plantarum ἡon eontineri stib P0- 'sica, quia ab uno homine aequiri vix possis. Resp. Impertinens illatio. Nam scientiae quidem serantur utres secundum Arist. l. 2. de anim. Σ38. at artes mensaram suam accipiunt a fine & essiciente, ut suit monstratum.
Pressius iatte id urgeri posset: unamquamque partem hominis hominem integrum pro sua cura postulare. Sed Resip. Non poisse Duam partem hominis persecte & citra erroiaxem ex arte curari, nisi tota ars cognoscatur, & ideo non sinere curationem uniustujusquς
Tertia nostra ratio sit: maeunque ita disserunt , ut nec rognitio, nec assecutio finis in eommuni postat iactar ri: illa non suna *b unam artem revocanda. Sad indieina nostra ct Veterinaria ac agricultura ita disserunt. Ergo. Major & minor in methodo nostra p. I s r. satis deducta est: videndum ergo selum , quid Pseud- Apologista tegerat. r. Inquit: Adhue eaecutist Mulomediema es medietna, estna- dieari veriorti de inferiori: non minu/ quam hae: Medicina humanas Medicina. Em so Mutomedicina continetursub medicina, non minus quam Meditana humana. Ad haec supra responsium est, in solutione 3. argumenti. h. inquit: Et utraque habet multa gen valla dogmata aepraevia eommunia, multa quoqua in Jecia diversa. Resp. Illa communia tam pauca sunt, ut nihil ad Medicinam conserant, & si ex tali communitate quis attem. Medicam ampliare velit: ego eam extendam ad omnia corpora mutabilia. Gippe potest in communi abstrahi, quomodo unumquodque corpus mutabile ex praeternaturali statu in naturalem reduei possit, quomodo status isti diversi mani sestentur. Quoniam vero illa ab sena sunt, pater quod non quaecunque communitas. sed magna & iussiciens ad unam speciem artis tequiratur. I. in qnit: Quid tum' Medicina humana quoque insingulis indiυiduis magnam considerat partium diversitatem, disinitim earum constitutio-ηem, signorumqua ιndagandi rasionem div rsam, curationemprorsu aliam et anna ideo in
19쪽
ρωνει partesvεIspeeisi ista dispessi debent i Resp. Neutiquam, quia omnis illa divinitas
tantum numerica & accidentalis est, habetque unam mensuram, nempe id quod in specie persectissimum est. Alia ratio est eorum, quae in Medicina nostra & mutomedicina n tantur, quippe ibi occurrit diversitas non solum specifica sed etiam generim; quae non potest ad unam mensuram revocari.
Quarta nostra ratio est ista r Illud non est obiectum Medisina nosra, eui non aptariueunt ea, qua in Medicina traduntur. Se eorpori viventi in comuni ea non eonveniunt, eonveniunt autε corpori humano. Ergo. Minor probatur: Quia nec res naturales, nec non- naturales, nec praeternaturales, ea ratione qua a Medicis explicantur, corpori viventi in communi attribuuntur, sed isti eorpori humano. Omnes Medici consillantur, excepto Elo Plemplo, qui hie ab aliis diversum sentire vulti sed quid eum excipio: Dico ipsum quoque suam Medicinam ita con- setipsisse, ut seli corpori humano aptari possit, sed eo ipsis, quod universalem conscribere voluit, as Iero eum valde Medicitiam deturpasse. Ecce enim, mi Plcmpit Si tuam hypothesin defensam velis, Medicinam esse conscribendam, ut omni viventi possit congruere, ex lege methodi, quae praecipit. ut generalia generaliter, & specialia specialiter tradantur, debes primum communia omnibus viventibus abstrahete, & ea generatim proponere, sic
advertes numerum rerum Iraturalium totuplicem in communi non esse, quotuplicem tu asseris. Ita porro res non- naturales tractabis: ibi vero quoque reperies plurium deficientiam. Cum ad signa perveneris, nec de pulsu , nec de urina agere potes: seide iis tantum quae omnibus communia sunt. In aliis Medicinae partibus pariter reperies pleraque corpori viventi in communi non quadrare, ut ultinias morborum species , causas internas
morborum a te recensitas, imo nec externas omnes. Sic nec medicamenta , nec
diaetetica & chirurgica instrumenta quae recenses, praecise omni viventi conducunt. Ubi generalia ista exsecutus fueris . tum te oportet dividere vivens prima divisione in piantam εc animal. Atque rursus generaliter proponere , quae sint medicinalia communia omnibus plantis , & pariter quae sint communia omnibus animalibus. Tum secundum gradus circa omnes subdivisiones specificas subalternas plantarum de animalium pariter procedas. Hoc agendo ultimo omnium ad curandi rationem
homini debitam pelvenies. Quid putas sic asendo, qirando Auditoribus tuis Mediei nam ab lutulus sis An tentasti hoc un3uam, an in fundamentis Medicinae tuae id praestitisti
Nihil minus. Rursum repeto: ad solum humanum eorpus, quae proponis aptata sunt, non a te volente, sed ignorante, quid ageres. Nihili ergo valent ista in tuo Pseud. Apolog. e.2. Denique is hoe mendariser attexis, Plemium omnia humano eorpori applieare. Imo in
sua sententia eonstantissime persi ens omnia applicat corpori viventi, quaeunque definitiin qua selis animalibmperfectu vel homini comperunt, qua non possum bisse non applica-νi, &e. Ignosce mihi, Plempi l ignorare videris, quae loqueris, & nescire quae agis. Nis. mirum eo ipis, quod eadem quae reliqui Med ci tradunt, tu quoque proponis , neque
quod ex tua sententia fieri par erat, generalia generaliter , dc specialia specialiter pertractas: se materialiter idem facis, quod illi: sed quatenus eadem, ubi potes, vis in communi considerare, eonfundis generalia de specialia, & quod illi bene faciunt , tu male turbas. Scire te enim oportet, quod non contra methodum sit, ea quae in se generalia sunt, ostendere quomodo speciali corpori aptentur. Et ideo reete Medi ei antiqui & recentiores, cum hoc iaciunt, etiam ea communia definiunt, in ordine ad humanum eorpus : quia nempe ea non ut eommunia considerant, sed ut specialia suo corpori applicata.
20쪽
Α polos. PLEM PII. IINeque est quod mihi siccenseas: quod scripserim, te in Laurenbergit opinionem reci
dere, quod animal persectum sit Medicinae objectum. Ita enitia jacent tua verba l. r. iund.
e. 3. Derint ita temperamenta, facultates, φώrtes humores de iri, non proureonve. munisoli eorpori humano, sed euicunque vivenis, vel SALTEM AN l MALI PERFECTO.
Quaeis, quis non id eliciat, re id velle: si quis ista non concedat, debere definiri, prout
- unicula e viventi conveniunt: quia nempe magnam nimium ista agendi ratio diversitatem inferret: de te eum tamen haec dc finire, ut conveniunt animali perfecto. Nam i sie
immediate subjungis animalia brura partes e dem habent ac nos, Musm ct olfieii eiusdem Praterea eorumsanitas in eodem ac nos Nit, iisdemque metu in eitur. vero i a Pseud. Apol. ad explicationem istius loci assem, non videntur aliud ostendere; quam quod vel ita ambigue locutus sueris, ut Delio Interprete egeres: vel quod istam explicationem ibidem commeatus sueris, ne fiteretis verum esse, quod dixeras. De
quo non siim sellieitus. Anteq m ab hoc argumento abeam, illud adhue solvendum est, quod mihi Pseud-Apolopim objicit, quali ego in Plem pii sententiam recidam: dum divido in Methodo mea facultates in vegetativas, sensitivas & homini proprias. Verum nihil perieuli est.
Nam ita loquor p. 164. Animam humanam consequuntur facultates et unde apparet, quod licet vegetativae&sensitivae absolute sint communes e tamen eas considerem, ut ad hominem restrictae sent. Neque est, quod mihi obiiciat: me dicere, quod malim saeum dum anima diversitatem partiri saeuitates. Nam ipsa anima humana secundum meam sententiam complectitur & animam v Kerativam , & sensitivam, & rationalem: noli so- Ium virtualiter & eminenter, sed revera sermaliter . &ut realiter inter se diversi: quam ipsam sententiam Aristotelis omniumque accuratorum Peripateticorum fuisse discera potest ex Licet. tr. de anima humana&Zabarella it. de ficultat anim. ivltima ratio pro nobis potest esse illa communis Medicorum: s uorumeunque exercitatio dedecet personam liberalem, illorum extercitarisnu ars non continet ursub Mossicina.
Sed exeνcisatio eurandi omnia viventia dederet presionam liberalem. Eet'. Major probatur, quia tota Medicina est ars liberalis. Minor autem evidens e Nam quis opinetur pediculoriam , cimicum , asinoriam curationem ex ossieso magis esse liberale, quam stercora vehere, aut aliud quodcunque vilissimum tractare. Imo si agricultura quorue ad Medicinam pertinet: tum sedere quoque, stticorare agros, δce. erunt laberalia OL
Plemp. I. I. land c. 3. hoe ita eonatur evadere: Nequa Me scientia mediea quisquam derogas, quod Verisinariam is herbariam ambitu suo eo lectatur: iano vera nobilioν indast, quia auctior. Resp. Vere nobilior, quemadmodum si auro sterquilinium sapessicias. Nimirum non quid vis augens aliquid, dignitatem quoque totius majorem facit, sed illud tantum, quod in se dignitatem habet. Servile autem respectu liberalis non habet diritatem, sed in dianitatem. Hoc tamen notandum est: hoc ipse nos non velle, minus ecens Physico esse ad omnium etiam minimorum cognitionem contendere. Nam scire omnia liberalem hominem decent, atque etiam adhibere omnia sciendi momenta r sed genus vitae eligere, in quo ex ossieso obligeris ea agere, quae minus liberalia sunt: hoc omnino minus liberali nomini convenit. Atque ista sussciant pro defensione primae quaestionis. Secunda mihi quaestio eum Plempis intercedit, quomodo res naturatis ras Ofim B 1 turl Diuili rei COOUlu