장음표시 사용
371쪽
phana, quae & vena malleoli interni, & tali a vero ac putatio situ appellatur, statiin post egressunt ex peritolaaro ab interiore latere trunci, ac arteria comite carens per femoris S tibiae interiora sub cute recta descendit, ac ubi jam ad malleolum internum pervenit, in pedis clatiorem sedem expanditur , qui ordine ad singulos digitos porriguntur. Interea in itinere sparguntur quaedam propagines, non semper quidem eodem modo, ita tamen fere enarrari solent. Vna nempe non procul ab ipsius venae exortu emergit , ac in superiorem cutem internae femoris regionis duplici ramo spargitur, quorum exterior ac crassior per anteriorem exterioremque semotis paricin spargitur, at interior ad interiora procedens in peritonaeum absumitur. circa medium femoris emergit, ac in vicinis dc sinit. Tertia dehinc circa genu oritur, duasque soboles producit, quarum una in anterio in tu sevis cutem secundum patellam disseminatur, at altera sub po- lite spargitur. Vis ima denique ad tibiae medium antrorsum & retrorsumucitur. Secunda propago trunci pena cruralis schia vocata o rcgione siphaenae ab exteriore sede trivici educitur, at brevior quam ipsa saphaena cst, & cxtrorsum ac transversim in cutim ossis coxendicis anteriori regioni obductam , ac in musculos ejusdem loci porrisitur. His propaginibus eductis truncus in musculo emoris os amplexantes reconditur, ubi tertiam emittit, quam appellant. Haec gemina csse consuevit, nempe exterior, quae minor est, ac musculis secundo ac tertio tibiam extendentium ut de cuti soboles imperiit; ac dehinc interior & amplior, quirertio tibiam extendentium omnibus semur circumstantibus musculis surculos lusitur. Post huic prominem emissam truncus ad posteriora se flectit, sensimque desco dens Mios quosdam surculos in membra- .nas musculprum dispersit, & dehinc quartam venam cducit, quae in k- moris posteriora excurrit, & poplitea appellatur. Huic venae, ubi propagata est, a musculae interiore ramo soboles nonnunquam accedit, saepe etiam duae a trunco statim prodeunt propagines, quarum altera elatior, altera humilior est, quae deinde in progressu sibi uniuntur. Spargit autem satin' ab exortu ramos quosdam in culcm semoris circa clatiorem S p steriorem ipsius partem : deinde recta per medium poplitem sive flexuram tibiae in suram descendit, cui plurimos surculos incerto ductit, aliis nempe recta, aliis transversuta, aliis obliquc incedentibus, distribuit. Quibus sparsis ad talum usque progreditur, ac ibi terminatur. g. CX X I X. Hoc modo ergo truncus cruralis semoris ossi accumbens vidi visus descendit, ac juxta ipsum obliquatur, ut ubi genu attigit inter
372쪽
inter duo femoris infima & posteriora capita seratur , ubi loci in ranium
exteriorem tenuiorem, & interiorem maJOrcm divellitur , qui utrique per tibiam & inferiorem pedem digeruntur. Interior in itinere aliquot propagines in musculos, qui in posteriore tibiae parte sti sunt transmittit, scque postea deorsum progrediens, ubi ad tibiae in seriorem appendicem pervcnit , & aliquot soboles cuti impertivit, sub malleolo interno reflectitur, &ad pollicem usque excurrit. Exterior vero rursus in duos ramos minores itidem inaequales scinditur, quorum interior major nempe & profundior insurae musculos totus exhauritur, recta inter duo capita galterocnemii cxterni, & inter galterocnemium cxternum & tibiaeum anticum , ac tandem inter digitorum flexores secundum longitudinem excurrens, & in itinere
musculis per quos transiit ubique surculos quosdam distribuens. Vbi hiemedium longitudinis tibiae attigit, iterum in interiorem & exteriorem sub dividitur. Interior quidem surculum juxta tibiae& tali articulum distribuit, deinde cum musculorum tendinibus descendit, ac in pollicem, indicem ac medium digitum distribuitur. Sed exterior iuxta fibulam progreditur , ac tibi ad ligamentum pervenit, quod tibiae os fibulamque alligat ramum educit, qui ligamentum perforans in pcdem excurrit, dispersus in musculos, qui pedis digitors extrorsum reflectunt. Caeterum exterior Ominor ram in ortus ex divisione prima exterioris rami cruralis ad clariorem fibulae appendicem abit, tum ad externam & posteriorem tibiae partem, ubi plurimos spargens ramulos, ad externum malleolum proficiscitur, tandemque in pede desinit.
g. CXXX. Arterias pes lianciscitur ab exteriore seu majore ramo amreria iliaca. Hic enim post propagincm epigastricam & pudendam eductam, e peritonaeo discedit,& 'rr inguina ad crus venae crurali socius abit,rru ut vique arteria cruralis conitituit. Hic statim ubi peritonaeo excidit ab exteriore parte propaginem emittit, quam musculam cruralem exteriorem vocant, quae deorsum propaFata in musculos femoris os anteriore parte amplexantes propagatur. Ea e regione, saepius paulo infra educitur muscula cruralis interna quae per tertium femur fleetentium sive tricipitem , &per eos, qui interiorem semoris regionem tenent, usque ad genu plurimis ramis distribuitur , quorum extrema cum extremis iliacae interioris, quae per foramen ossium pubis ad crus descendit, junguntur. Postea truncus cruralis ab inguine cum vena crurali descendit, & juxta femoris os ita reflectitur, ut ubi ad poplitem , inter duo femoris capita posteriora , ubi flectitur articulus, consiliat. In eo autem medio itinere, dum per semur doscendit,
373쪽
336 VNIvRRsAE MEDICINAEscctulit, propaginem educit,quae in plures surculos dirempta per musculos
in posteriore lamoris regione sitos, una cum poplitea vena excurrit, tandemque I vr poplitem descend cns unde arier poplitea appellatur irequenti sobolo in suram digeritur. In poplite autem jam consistens, utri quo propaginem ad latera articuli genu educit, altius subinde demersam , quae partim in articulo ipso, partim in duos musculos galterocnemios suram conlii tuentes exhauriuntur, unde de surales arteria dicuntur. Postquam in poplite cruralis truncus consistit, ab externo latere bobolem profert,
quae juxta fibulam descendit, & inter abducentem pedem, & secundum
tarsum flectentium musculos reconditur, & in reliquos anteriorem tibiae partona occupantes, quousque carnei sunt, & secundum exicciorem malleolum contorqueri incipiunt, distribuitur. Paulo sub hoc dicto alia educitur ex posteriore trunci sede, quae usque ad commixtionem tendinum sasterocnemiorum descendit. Alia deinde ex eadem posteriore trunci sc- de , sed sub secunda prodit, quae descendens & ligalia tum transversum transiens pcr pedis dorsum excurrit, in digitos abducentes musculos di flusa. Reliquum irum ι per postcriora tibiae deorsum sertur, & circa malleolam internum pedi surculum offert, qui pollicis musculum adit & pedis dorsum perreptat. Ipse autem truncus inter tendines musculorum digitorum pedis latens in duos ramos dissecatur, quorum interior pollici duos, duos indici, unumque medio: at exterior duos minimo, duosque huic proximo
digitis inferiori parte largitur.
g. C X X X I. Νονι. qui per crura digeruntur, producuntur ex spinali medulla a tribus inferioribus lumborum, & quatuor superioribus ollis sacri coniugiis, ac quatuor paria constituunt, quae ubi pcr communia vertebrarum foramina egrcssa sunt, qucmadmodum in brachio ejus nervi faciunt, reti formem quendam plexum, illo tamen longe majorcin efformant. Nec tamen aequali magnitudine omnes pedis nervi pi aediti sunt , sed primus ac teritin tenuis cli, & ad femur tantum pertingit: secundus aliquanto crassior, & ad tibiam perducitur: at quartus tres reliquos etiam junctos solus crassitie superat. & usque ad extremos digitorum apices deducitur. Singulorum peculiam, historia haec est. Primita nervin ad pedes deductus ex clatiore plexus reti formis parte, qua tertius lumborum nervus cum quarto coit, exoritur, de dehinc deorsum sub peritonaeo ad semur sertur, ac cx torno lateri tendinis primi semur flectentis musculi incumbens, ac sebolem ibidem in anteriorem femoris cutem educens, usque ad genu articulum cxcurrit, ibique terminatur, & primo sectenti, ac secundo tertioque
374쪽
. CONTRACTAE LIBER PRIMus. 337 tertioque extendenti tibiam musculo surculos tribuit. ex eodem plexu pronascitur infra primum e regione connexionis tertiae & qtiariae lumborum vertebrae. Hic cum vena & arteria crurali in semur per inguina descendit, quod ubi attigit, propaginem insignem ἱ latere interno emittit, venae saphenae toto ductu, quo sub cute per interiora cruris ad magnum pedis digitum fertur , ab anteriore parte incumbens. Et aliis quoque m dis sere , ut ipsa saphena hinc inde ramulas imperiit. Tertivi sub secundo ex plexu enascitur e regione commissurae quartae & quintae vertebrae lumborum, ac supra iliacum internum delatus , pubis ossis foramen transit, aeduobus obtiiratoribus ac duobus penem erigentibus musculis propagines largitur. Inde ad modum praecedentium dcscendit , & in cutem femoris interiora investientem nervulos digerit, reliqua pars in alto permanet , ac sui praecipua parte in secundum ac tertium tibiam flectentium muscul
g. C X X XII. nervus ex ossis sacri quatuor superiorum p
rium antcrioribus ramis unitis constituitur , unde reliquos omnes totius
corporis nervos masnitudine & robore superat. Hic per sinum in post fore ossis coxendicis sede insculptum semotis posteriora subit; protinus autem insignem propaginem ex posteriore sede exigit, quae sub primo semur extendentium live glutaeo magno aliquamdiu haeret, inde incutim,
natium & senioris posteriora ad mediam usque longitudinem tegentem , dispergitiir. Inde alios surculos vicinis musculis tribuit. Inde truncus nerri inter musculds poste iotem semotis partem occupantes juxta os desce dit, usque ad dimidium longitudinis ejusdem, ramumque alium distribuit, catalosae illi moli , quae inediae circiter bicipitis musculi parti adnata est,& alii etiam surculi in cutem posteriorem femoris propagantur. Dehinculterius progreditur truncus, ac ubi ad genu Noenit inter duo capita ossis femoris , ac utrinque ramulum primo pedem extendenti ac plantati musculo distribuit , in duos inaequales ramos dividitur , qui per tibiam S pedem soli excepta propagine secundi saphenam comitante distribuuntur. Exterior ejus ramus gracilior est, & versus eam partem abit, qua fibulae appendix superior cum tibia committitur , in itinere sobolem spargens, quae sub cute adnialleolum externum abit, interea plurimos surculos ad cutim digerens. Ramus autem ipse inter musculos anteriorem tibiae sedem occupantes transit, & ligamcntum tibiae fibulaeque longum permeans , una cum tendinibus musculorum digitos extendentium lub transverso ligamento abit, & ad latera superioris digitorum sedis ramulos diffundit.
375쪽
Interior vero ramus per posteriorem cruris sedem desertur, Iatens inter plantarem & primum oblique pedem moventium musculum, tum longos digitorum flexorcs, junctus ite postea cum ramo externi, qui ligamentum permeat, ad plantam pedis abit, & in utrumque inferius digitorum latus
ibbolem dispescit. s. C X X X lII. Atque sic universam historiam humani corporis.
Dei gratia, ad si iem deduximus, in qua quod fuit historicum mutare non potuimus, sed id scribere neceste habuimus, quod de reliqui scripserunt. In quo , ubi mihi res multis experientiis non fuit perspecta, ut maxime in musculorum & vasorum speciali traditione, consulto etiam aliorum verbis, & praecipue Spigelli,quem autorem semper a primis studii mei Medici temporibus usus nieram,uti malui, quam vel synonymis novis sucum fac re, vel etiam diversorum autorum sententias in re non satis mihi cognita sequens mihi & aliis imponere. Hoc ipsum semel monere volui, ut appareat, me non vel injuste aliena mihi asscribendo, vel etiam dissimulando transsiimpta voluisse mihi famam comparare. At quod causarum investi gationem in partibus humani corporis attinet; ausim dicere, multa hic inventum iri, quae quod sciain a nemine notata suerunt.
g. CXXXIV. Hic quoque sub finem adhuc susjicimus sequentes
quassones. Prima est: Quare natura in vasorum per arsia distributione elawir magis locum , ubi articiat ectuntur, quam ubi extenduntur ' tum quia ita tutius consistunt, utpote magis a sciris occurrentibus remota, tum quia ibi posita commodet cum artieulo flem queunt, cum in adverso loco collocata , aut nimium in extrassione corrugarentur, si nempe secundum articuli flexuram longitudinem nacta essent, aut nimium in flexione tenderentur, si longitudinem sortita fuissent secundum extensionis articuli longi
CXXXV. Secunda quastio avi sat quod natura ita ibi diseraestiis rasorum per artra distributione, cum alioquin sibi consiona soleat esse ' Facile intelligitur, quare hanc quaestiopem proponamus, nempe quia pleriquς
atomici notant, vix in duobus exactam convenientiam distri Dutionis vasorum per artus reperiri, sed in his aliam, in aliis rursum aliam reperiri. Vnde merito quis ambigore potest, unde & quare hoc accidat. At id di Lficilc inventu est. An id dicemus, quod minuta natura non curat An quod naturae in particulari hic non praescripta est mensura, sed tantum incommuni, ac cum insigni latitudine, quia intra eam fini naturae satisfieri potest.
376쪽
CONTRACTAE LI B E R P R. I M us. 3391. CXXXVI. Tertia quastio est: -re ille plexin retiformis in m nibvio pedibus in nervorum dolisitam factin' ' Rario dubitandi est, quia
in distributione nervorum ad partes tale quid non reperitur. Dicimus nos, quod id fiat ob copiosiorem spirituum animalium collectionem, idque prqpterea, quoniam plurimis musculis tribui debuerunt. Atque ita cim
ca oculorum nervos concursum nervorum Opticorum eadem de causa
laetum esse supra ostendimus. Sed tamen, si quis etiam majoris roboris gratia illum reticularem plexum factum esse arbitretur, nolumus ei refra- . γgari.
s. C X X X VII. Vltima quastio est, Qua ratione optime musculorum historia tradi possit' Iudico duplici, vel respectu ciscit, vel respectat situs. Priorem ordinem in prioribus secuti sumus, secuti hac in parte maxime doctissimum Spigelium, sed posterior in anatomia musculorum adnitia- stranda convenientior videtur, utpote ex quo disci potest . ubi quique musculi inveniri possint. Quanquam plena musculorum notitia haberi nequeat, nisi & terminatio & officium eorundcm percipiatur.
Capuae XIII. De Chylo & Sanguine.
s. I. T Raeter crassiorem corporis nostri substantiam, quam partium con-λ tinentium nomine supra explicavimus, etiam ad ejusdem constit tionem persectam pertinent humor alimentariin, di spiritin mfluens, quorum hic innato calido, seu insito spiritui respondet, ille autem si irrido radicali seu primogenio congruit. Quanquam vero hoc non pauci Medici negant, tamen a partibus nostris Hippocrat. l. 6. Epid.& Aristot. l. a. de parti ani in . sunt, atque ratio ipsa, quod sine humore alimentario dispiritu nec consistere posili corpus, neque etiam perfectum dici queat. g. II. Ita apparet, quid ad quaestionem illam dicendum sit, an humor alimentar- ct spiritin influentes=nt partes nostri corporis ' Nimirum affirmamus, limitatione illa supposita, quam c. q. saperius adduximus. Neque obstat hoc: quod non permaneant ista, sed mutentur in nostro corpore, quoniam omnes aut saltem pleraeque partes in fluxu consistunt, atque ideo alimento indigent. Neque etiam hoc : quod partibus aliis in alimoniam aut substantiam cedant ,.quoniam ob id alterius generis partes sunt, quam illae quae his aluntur. Vt sic distinetio fieri possit in partis alentes partes alitas r seu universalius, inter partes non ultimas & ultimaue. V u a s. III. Diuitigoo by Corale
377쪽
3 φ VNIVERsAE MEDICINAE s. III. Sed his missis rem ipsam persequamur, atque piimum de more alimentaris, deliinc etiam de stiritu influente agamus. Licet enim in hoc conveniant, quod liquidae seu fluentes substantiae sunt , tamen pauca
alia habent communia, de quibus universaliter tractari queat. Transimus igitur ad singulorum explicationem specialem. Itaque per humorem mentarium hoc loco intelligimus liquorein quendam in humano corpore inventum, aptum ut inde partes nutriri queant. Ille ipse vel inchoatis, seu imperfecim nobis statuitur, ac cuivi vocaturi vel consummarin, seu persectus, ac sanguis dicitur. Vbi quaeri solet: Vtrum non prater illos duos humores ale res inνι niantur ct alii λ Aliqui affirmant, qui etiam alios humores partibus in alimoniam cedere existimant, atque numiditates, quoque secundas a sanguine seorsim mimerant,sed tamen in posterioribus liquc bit, adaequat divisionem praecedentem esse institutain. IV. Cum ergo duplex sit humor alimentarius, c0 Iin nempe ac sennui, di ille quidem imperfectus. hic autem perfectri, ut adeo ille in hune
mutari debcat, antequam nutritioni aptus sit, naturam imitati ab ipso chyla inchoamus, post de sanguine etiam acturi. Ne vero in dubio versemur, sed intelligatur, id, de quo agimus, notamus , quod licet a quibusdam culi nomine veniat, quicquid ex cibis in vcntriculo provenit: nobis tamen speciatim ea voce denotetur, liquida albisansque substantia in ventriculo coctione ex cibo potuque facta , apta ut ex ea sanguis conficiatur. Atque sic separamus
substantiain hane ab excrementitia altera, quae itidem in ventriculo reperitur, atque in o lum non mutata est, cui tamen chylus confusus est. Totum autem id aliqui cremorem vocant, sed alii cremorem dicunt chylum adhuc exerementitiae illi parti commistam, sicut separatum speciatim culum appellant. Imo sunt qui cremorem esse dicunt chylum imperfectum, seu inchoatum, at subran vocant chylosam substantiam perfecte coctam, interim adhue excremento primae coctionis permistam: ac denique chymum, ehylum ab eadem parte sejunctum seu separatum. s. V. De nomine id sussiciat, quoad rem ipsam initio nobis cinctu se se offerunt, ac Husum ira ratio. In quibus materia primum otianium
consideranda est. Datur autem materia chyli tumgenerationu, tum composellanis. Materia generationis chylli est alimentum extrinsecum, seu cibus o potus, sive seorsim in corpus acceptus, sive mutuo commistus. De hoc dicere multum non est opus, cum postea , ubi de alimentis acturi sumus. haec sint exponenda. Id tamen hic non est praeterinittendum, quod alimentum illud ex trinsecum nobis vocatum aliquando non multum alteratum inci
378쪽
CONTRACTAE LIBER PRIMus. 3 Τpiat in chylum mutari: sed vero saepius alteratum , maxime vero alimentum crassum. Nam praeterquam id saepius artificiali coquinaria praeparatione indiget, etiam amplius requirit, ut in ore a dentibus conteratur, salia vae commisceatur, 'di calore oris alteretur. Vbi quaeritur: Anilia veracονο sit 3 Etsi aliqui affrinant, ego non ausim quidem illam veram coeti nem nominare, sed tamen omnino arbitrer praeviam quandam alterationem, aut inchoationem coctionis. Etenim alterationis .istius principium calor adest, adeit quoque patiens , nempe cibus comminutus commistus salivae, adest sufficiens mora, adsunt requisita, nempe dentes comminue tes , ac non desunt indicia concoctionis factae, nempe alius color, odor, sapor, imo & aliud temperamentum. Nam masticatus panis in ore aliam vim in medicina obtinet. quam foris contritus & sidivae tantum permistus. s. VI. . Materiam compositionu chyli quod attinet, illa non uniformis, sed difformis est. Quoniam enim ex chylo sanguis debet generari, &ex hoc omnes partes fieri, necesse est, ut quaecunque sunt actu in sanguine, ac partibus,eadem sint virtute in chylo,ac quidem materialiter. At si quid est in aliquo virtute materialiter, in eo est vel secundum potentiam transmutationis, vel secundum potentiam coctionis seu segregationis & coctionis,quandoquidem coctio congregatione homogeneorum &segregatione heterogeneorum celebratur. Αc quoniam sanguis &partes sunt naturae
compositae seu mistae , non potest in chylo esse aliquiὸ ratione nudae potentiae transmutationis simplitis, sed ratione coctionis, seu separationis de congrcgationis, quoniam ex uno simplici nullo modo compositum aliquod generari potest, sed tantum ex composito. Hinc sequitur, quod nec cnylus sit quid simplex, sed ex diversis substantiis conflatum. s: VI I. Posito jam eo culam non sesimplex corpus, sed compostum, porro quaeritur: ex quibin culin componatur λ In qua quaestione non illud in
dubium vocamus, utrum ex omnibus elementis primis chylus constet, eum ea compositionis ratio omnibus mistis competat: sed controversia
est, de elementis secundis , ex quibus ad modum compositionis ex primis compositiora corpora consurgere posse a peritis Phy sicis asseritur & experientia comprobat. Sic ergo dicimus, immediate quidem duplicem , at mediate quadruplicem substantiam mistam in chylo reperiri. Primo etenim respectu in chylo datur aliquid solvens seu liquidum. & aliquid solutum: seu ali-wd quod vim alimentorum in se recipit, & aliquid quod virtutem tribuit. Atque hoc non solum ex eo patet, quod & cibo & potu opus est, utiade chylus fiat, sed di ex eo, quod solvens illa substantia, serum nempe,
379쪽
-3 2 VNIVRRsAE Ma DICI NAE postea a sanguine maxima parte segregctur. Secundo deinde respe&r, quoniam iespondere debet chylus et , quod ex eo fit , & in partibus quadruplex substantia reperitur , nempe fibrosa, carnosa, adi posse & spiritu sa, ut cap. 3. supra fuit indicatum, & his portionis sanguinis respondere debent, necessum est, ut his analogae quoque substantiae in chylo repe
g. II X. Duplex tamen hic occurrit. Prima est: pituita , bitu, melancholis ct sanguinis in oecie vocati rudimenta in ι0 IO invenia tur ' Dicimus omnino quidem . sed tamen non eo modo, quo alia. Qu niam illa inveniuntur immediate modo naturalis compositionis, sed haec tantum mediate ratione particularis segregationis aut praeternaturalis alterationis in excrementorum prodii mone. Nam proprie sanguini chylus subordinatur, at alia exsanguine vel segregatione coctioneque naturali, vel mutatione praeternaturali fiunt. . Secunda est e An ossis, carnu , membranarum o quarumcunque partium similarium o dissimilarium rudimenta in chylo etiam reperiantur ἰ Censeo omnino, sed generaliter, non syecialiter. Hoc est, ea ratione , ut non quidem singularum istarum partium peculiares rationes secundum peculiaria rudimenta ibi inveniantur, sed tamen, ut omnium ratio in communi reperiatur, ex qua dive unode in singulis partibus contineta, eo modo , quo post videbimus, in nutritione ungularum partium
IX. Post malefiam chyli declaratam notio se exhibet, ubi . initio statim dubitatur, An cvilin habeat aliquam pruriam formam , seu Anchylia At aliquod ens per ser Ratio dubitandi inde sumitur, quia ex diversa
materia chylus conflatur. Caeterum haec ratio non sufficiens est, quoniam per quam multa mista corpora ex diversis corporibus aliis mistis consurgunt, & inlita per se sunt, modo ad se invicem habeant rationem elementorum componentium. Extra vero eum casum, fiunt entia per accidens , aut per extemam sociationem tantum, aut per confusionem, aut per alterationem quoque qua ain. Si quis vero quaerat, unde ista distinguantur , etsi id hujus loci non est, obiter tamen haec do probabilia documenta. Ergo, J. Quae fiunt a natura ordinarie & naturaliter agente,sunt entia per se, at ab arte plerumque fiunt entia per accidens. Ratio est: quia natura Ordinarie agens est causans per se , atque ideo tale quoque causatum, non solum ratione dependentiae a sua causa. verum etiam ratione essentiae, quia illa causa est ens per se. Sed ars accidens est, & artifex compositum accia dentale, adeoquc saepe non attendit ad cntium per se productionem, sed
380쪽
CONT ACTAE LIBER PRIMus. 3 , quod ipsi maxime videtur scopo suo inservire. 2. Quae habent finem naturalem, ea sunt entia per se at qliae eum non habenu, non sunt hujus inodi. Nam quoniam natura non deficit in necessariis,& id in natura necessarium est, quod habet naturalem finem, patet evidenter, quod id quoquc dubeat esse naturale, atque per se ens, quod ad illum finem refertur. 3. Quaecunque ex diversis iacta sequuntur rationem cfficientis, ita ut ei potius, quam materiae respondeant, videntur etiam entia per se esse. Quippe illa videntur sequi rationem cificientis per se. Atque haec omnia documenta si considerentur palam evadit, quod optime chylo quadrent. Ac priora quidem duo patent , sed tertium inde constat, quod etiam ex diversis cibis tamen ejura
dem essentiae chylus sat, licet non semper iisdem qualitatibus sit praeditus. s. X. Dcinde circa formam chyrii posset quaeri, qua illa' ' Verum
quoniam omnes aut sere omnes, cum anima rationalis a quibusdam cxcipiatur formae nobis ignotae sunt, & chyliforma eandem sortem obtinet , hanc quaestionem praetermittimus, & ad causam lentem & modum generationis accedimus. Et si vero haec commode circa doctrinam defunctionibus explicari possunt, tamen hic proponemus, ut doctrinam i tam de chylo conjungamus. Ergo quidem, sic dicimus, quod causa eciens principatu c0 si ili an a vegetanit instrumentalis calor tum cordis, tum ventriculi , tum circumstaram partium, tum ipsius cibi, media deinde productiο-nu per digestionem seu eIixationem 3c extractionem. Quoniam vero hie plurimae difficultates occurrunt; eas speciatim excutiemus. q. XII. Prima itaque qάφε est: An anima sit cassa primaria tactisu In hac quaestione non cum illis nobis res est, qui animam vegetantem negant , sed qui eam admittunt, atque contra negantes, quaestionem assi mamus. Goniam enim tamdiu aliquid nutritur, quamdiu vivit, δέ tamdiu etiam chylum conficit, nisi in ventriculo vitae vigor jam incietat defi- 'cere, probabile videtur, quod anima sit causa nutritionis de chylificationis ac quidem primaria, quoniam in corpore anima est primaria lausa. Accedit quod nisi anima non conficit chylum, neque sanguinem, neque parteSest ormet deoque vel non detur anima virtute umetandi praedita, vel nullam habeat operationem, quorum primum contra hypothecn, alterum
autem contra commune n notionem animae ab omnibus approbatam.
Verum ajunt, Chylum fieri coctione, at coctionem rcquirere calorem quidem, sed neutiquam animam. Quibus repono, costonem hanc Scquamcunque smilem, utpote viventis gratisinstitutam, omnino requirere animam, cuius directionemrtuteque calor debite coquat. Et si vcro quis