장음표시 사용
391쪽
deferveat. Siquis id totum a calefactione cordis pendere judicet, consis deret sanguinem etiam sub digitis attritione externi resolutum, quam p tenter incalescat , di facile mila assenserit. Si quis quaerat , quare talis Mitriatis seu commotis far ' Dicimus , ut fermentum a liene transmissum melius commisceatur, ac actuctui, & illius , ac chyli residui sanguinisque calor actuetur, & sic coctionem sanguinis adjuvaret ac acceleraret, quatenus parvum facilius concoquitur quam magnum. g. XLII. Secunda quasliocis: an auricula corduo quomodo ad sangui-μationem conferant i Censeo, quod illae praecipue id praestent eadem ratio- ne per commotionem seu attritionem. Nam recepto sanguine se itidem constringunt, atque sic cum comprehendunt undique , conterunt, &i cor impellunt, si unturque vice Draevia ventriculorum cordis. X.LIII. Tertia quastio eli: An pulmones etiam aliquid contribuant ad sumuscationem ' Quandoquidem in ipsos aere externo refrigeratos calens immittitur, meo arbitrio, eatenus conferre dici potest, quatenus calidum & serventem sanguinem attemperat. Ac forte vix alia ratione etiam cordi prospicit, quam quatenus refrigerata in vasis sanguine non solum ejus adustionem, verum etiam cordis nimiam incalescentiam& exsiccntio ni prohibet.
ν. XLIV. Quarta quoia est: an una vices Du in hepate elaborari'
' . inchoat in in cor immissis in sanguinem bonum mutetur I Ratio dubitandi ab una parte est, quia natiua nihil crudum ad alendas partes mitteret. At chylum elaboratum seu mireatum una vice in corde ad singulas partes mandat. Contra ab altera parte videtur stare , quod tam pauxillo parvoque tempore non possit absolvi singuificatio, quandoquidem chylificatio multo plus temporis exigit. Vtraque equidem ratio probabilis in, ait men prior mihi magis stringens videtur,cum in nullis aliis concoctionibus naturi aliquid dimittere soleat, antequam operationem suam peregerit. Intelligo vero si id non indebite restiterit: atque eo sensu etiam dixi reduci aliquas inconcoctas chyli partes, ut plene in sanguinem mutentur. Adrationem autem contrariam: respondemus, praeparationem in hepate & auriculis, robur cordis, comminutioneis partium, atque adeo repetitam in calescentiam omnino illum brevis temporis defectuin compensare posse.
s. X L V. Ultimo loco inter caulas sanguinis occurrit sinis, qui est ,
ut partes omnes corporis eo alantur , conserpentur , ac vigorentur. Primum qui- .dem maxime facit crassiore sua substantia, postremum tenui, seu spirituo- sa, at medium utraque. Vbi occurrit initio illa quaestio: ancorpis nostr etiam
392쪽
CONTRACTAE LIBER PRIMus. s seriam ali, alia quadam substantia, quamμηguine λ Seu, an sanguissi om-
. nium partum ultimum alimentum ' Nihil nunc dicam, quod ante obiter indigitavi, aliquos arbitrari, quod odoramentis,clysteribus de similibus nutriti homines possint, cum quilibet facileintelligat, in tenuibus illarum
rerum exhalationibus neutiquam totam compagem partium nostri corporis virtute contineri, utpote quam ex quatuor elementis secundis co
flatam docuimus, sed hoc scrupulum injicit, quod aliqui docent, ventruulum ex culo, vesiculam festiam ex biis, uenem ex melancholia alimentum capere. Eiso quidem ejus sententiae refellendae causa haec quaestio proposita esti X L VI. Assertio itaque nothra est: omnes omnino purres nostri corporis nutriri sola sanguine, nullo alio humore. Sanguis etenim alimentum est, di ad omnes partes amandatur, ita ut nulla sit, quin sanguinem accipiat. Ergo credibile est, quod eodem quoque alantur. At alia, quae r
censentur partim excrementa sunt, partim adhuc amplius mutanda. antequam corpus alere queant, & ductibus quoque carent, qua per totam substantiam istius partis digerantur. Et quare quaeso, v. g. Ventriculus magis chylo, ac vetaula sellis magis bile satur, quam aliae ad consimilem modum membraneae partes λ Hae autem sanguine extra dubium aluntur ,
Ergo& illas inde ali credibile est. X L VII. Verum tum grave illud dubium moveturr Quomodo
cum partes nostri corporu tantopere inter se distent, uno eodemque alimento resta . rari queant ' Ad quod respondemus, hoc inde esse, quia etsi est unus actu, tamen multiplex eii potentia , quatenus ex eo diversa coctione diversa produci queunt, Atque id videre licet etiam ex semine, quod licet actu nomogeneum quid sit, tamen virtute in se omnes partes complectitur. Si quis quaerat: In quo rirnouu seu potentialis ilia continentias detur ' Respo
deo: in elet S tum primis, tum secundis diversis, prout scilicet pro ipsorum varia mihionis habitudine diversa fieri queunt. Cujus exempluna
habemus in magno mundo, in quo ex quatuor primis, & iis respondentibus secundis elementis Omnis illa mistorum varietas deductaei . as. x L VIII. Inter adjuncta sangmnis primum Iocum obtinet temperamentum, de quo, quale sanguini competat , quaeri uir : Nam alii calidum& Humidum esse cum volunt: at Hippocr. l. de corde ae Arist. etiam l. 2. de pari. anim .c. s. sanguinem Ugidum esse asseruerunt. Sane si sanguinem
complexe sumas cum lpiritu vitali, nihil dubii superest, quin eum calidum appelles, at si eundem seorsim a spiritu sumas, res videtur difficultatem in- . volver Veruntamen probabilis opinio est , eum esse moderate calidum et Yy a. μ
393쪽
s16 V Niv En AE MEDICINAE& humidum. Ac humiditas quidem ejus ex fluiditate satis patet , vel invcaliditas tam ex coctione ejuldem probari potest, tum ex citectis & adjunctis, quia & nutrit, & modice digerit, & moderato calore conservatur. hod vero priscos illos Autores attinet, crediderim cos tantum illorum sententiae contradicere voluit se, qui arbitrati stini, cum calorem, qui in sanguine viventium communiter deprehenditur ipsi sanguini naturaliter ineste, cum tamen is illi a corde adveniat. . s. X L I X. Sed nunc nova dubitatio moveri potest: quomodo ergo sin tuis ' chyis calidior ' Dici posset, quod sanguinem consideravcrimus prout in .viventibus reperitur & deprehenditur calore suo impraegnatus. Attamen , ne id longius petitum videatur, absolute adhuc dicimus, pro babile esse, eum calorem modicum naturalem sanguinis adhuc esse majorem, quam in chylo, ita ut prout ille comparatione ad aliquod dicitur se sidus, ita hic multo majore jure frigidus appellari queat.' s. L. Qualitates secund*si constuleretinis, sanguu moderate fluidin, crassus, densi lue est , quanquam gradus illarum qua)itatum determinare non possimus. Obtigerunt vero hae qualitates sanguini non solum ex partibus suis componentibus, sed etiam respectu sui finis. Si enim fluidus non fui s. set, commode ad partes pervenire nequivisset,nisi crassus moderate foret, non sufficienter & constanter nutriret, si tenuior & rarior evasisset, in a ras in concoctione diis paretur. Ita ergo natura prudens quaecunque m et dia fini suo proportionata reddit. . LI. Color convenit, quem unde habeat d u bitatur. a Sunt qui eum a tinctura derivant, vel hepatis, vel cordis, vel lienis, aliqui etiam fomenti, quo sanguis conficitur. At quandoquidem viscera omnino exsangina talem tin ram non emittant, re fermentum ex sangesne fiat, de sanguinis vero colore quaeratur, mavelim & hic ad concoctionem recurrere . scut & de colore chyli fecimus, experientia illa confirmati, quod mire in digeitionibus Chy micis colores varientur. s. LII. Locus sanguinis qui fit, non potest facile in controversiam v cari, cum sensuum telliinonio constet, cundem in venis & arteriis reperiri. Id tamen quaeritur: Vtrum scuuis veno' ct arteriosin stecie dis ni Sune. equidem aliqui in ea opinione, at vehementer errant, quandoqutiem nulla documenta specineae diversitatis in sanguine venoso & arterioso conspiciuntur. Imo quomodo diiserre queant specie, quandoquidem ii vicem commutantur loco, nam arteriosus in venas, & venosus in arterias rurali motu deducitur. Interim quoniam in corde s inguis semper nat a ralite
394쪽
Cos TRACTAE LIBER P Rr Mus. 337raliter ebullit , ut calore suffcicnti impraegnetur, & aptus fiat nutritioni,
conservationi ac vigorationi partium, omnino evidens evadit, quod tenuior, rarior, fluidior, & calidior evadat, qui in arteriis propagatur, quae tamen qualitates inductae circa remotiora loca minuuntur. Ajunt quid ira, qtiod sangus -rieriosus quoque flavior Fit, quam venosus, quod ii verum est, accidit vel ob ad militonem bilis, quae in corde generatur, vel ob tenuitatem sanguinis, quoniam tenuia sunt dilutioris coloris, vcrum ab adus ionencuti filiam, quandoquidem pcr eam obscurior color conciliatur, qualis etiam in febricitantibus deprehcnditur. g. L III. denique alium Veteres, alium Recentiores cste statuerunt. Nam quicunque Galeno assentiuntur, duplicem
motum in sanguine ponunt. umimque a centro ad circumserentiam. Vnum nempe attribuunt sanguini venoso , cuius principium lic par consit tuunt, 'liditi per venae cavae truncum asscondentem ejusque ramos ac propagines , in partes sit pra hepar positas , at per truncum venae cavae descet dentem & truncum venae portae, eorund cmque ramos & surculos in infe- .riores ac laterales hepatis respeetii partes pro alimonia singularum par tium deduci existimant. Alterum potucrunt pro singuine arterio , elusique principium constituerunt cor, ex quo cum per arterias in univcrsum
corpus distribui putariint, non pro partium alimonia, sed ut esset vehic tum spiritus vitalis. Aliqui tamen tenuioribus & subtilioribus partibus eundem inser ire posse pro alimento statueriint. Contra Doctissimus Harvaeus, & post eum Celeberrimus Uir D. Iohannes alaeus, Medi c. PMfesbr Lugduni Batavorum, ac Clarissimus D. Franciscus Sylvius, Medicus Amitet amensis Expertissimus, aliique plures, plurimis experientiis edocti unum sanguinis motum, sed reciprocum itatuerunt, cujus principium & finis est ipsum cor. g. LIV. Hujus sentcntiae cum & nos simus, principio ordinem hujus motus, deinde ejusdem probationem proponemus, denique subjicie-ianus quaedam, 'Mae circa eum controveret sol x, aut quae ad ejus pleni rem notitiam faciunt. Ergo quidem quod historiam & ordinem hujus motus attinet. Originem capit motus sanguinis in & a corde, utpote quod
singulis pultibus , quacunque scilicet systole sanguinem eum, quem in suis
ventriculis habet in arterias continuas ejicit, ita nempe ut ventriculus dexter in arteriam pulmonalem, quam vulgo venam arterialem vocant, attanister in arteriam aortam sanguinem impellat. Ille sanguis in arterias eo modo impulsus secundum alteriarum ductum in universum corpus pro
395쪽
3 VNIvERs bE MzDICINAE ejus nutritione, conservatione ac vigoratione propagatur. Nimirum qu niam arteria pulmonalis in pulmonibus absumitur, sanguis quoque ex . dextro ventriculo non nisi in pulmoncs derivatur. At quia arteria aOrta in truncum asscendentem i& descendentem dirimitur,& ramis ac surculis suis in imiversum reliquum corpus dii ribuitur, san iis ex sinistro cordis ventriculo in universum corpus propagatur. Inde jam porro sanguis, quoniam totus absumi in partibus non potest , & aptitudinem alcndi, conservandi , ac vigorandi partes paulatim amittit, yer venas arteriis in extremis
aut intermediis spatiis continuas sanguis residuus revertitur, ac prorsus . secundum ductum venarum tandem in corde terminantium in cor red citur. Ita nempe, ut quoniam arteria pulmonalis seu vena arteriosa communicat cum vena pulmonali seu arteria venosa, haec illum sanguinem in auriculam sinistram primum, deinde insuaistrum cordis thalamum ded cat , verum quia arteria aorta cum omnibus distributionibus sere aliarum venarum communicat, illae sanguinem reducant in dextrum cordis ventriculum , in quem a supernis & infernis vena cava magno foramine hiat In quo ductu, quia vena cava inserna parte cor attingere non potest , quin ejus rami infra hepar positi in hepate concurrant, & quia etiam vena portae cor immediate non attingit, sed in hepate tantum cum vena cava sociatur, ille omnis sanguis, qui per eas venas reducitur, ad hepar necessario primo venit, antequam ad cor veniat. Imo quoniam ad iplim hepar quoque reseruntur venae lacteae, ne chylus quidcm ad cor vcnit, nisi primum per hepar transeat, & dehine sanguini reliquo confusus cor subeat. Sicut autem in sinit ira cordis parte auricula sinistra prius cxcipit sanguinem, qυm sinister ventriculus, ita in dextra quoque prius sanguis ex vena cava in auriculam cordis dextram deponitur, quae ipsum dehinc in dextrum cordis ventriculum propellit. Vbi sanguis rursum cor subiit, eadem ratione rursum ex illo in corpus, di dehinc ex corpore in cor modo praecedente in vetur , ut inde ab ea reciprocatione convenientiam quandam cum circulo .
habente, quod sicut in hoc ita in illo idem sit principi uiu& finis , nomin
runt cum motum riuularem. Et inde Tractatus diversi scripti sunt de circulari sanguimu motu. g. LV. Hunc ipsum motum sanguinis experientia ac ratio multiplex comprobat. Ac ut ab experientia incipiamus, eadem confirmat, quod qua clinque vcira ligetur,eadem sanguine repleta intumescat, qua recursus sanguinis i partibus impeditur: at contra sanguine orbata det uinescat, qua
libera ipsi patet via a ligatura ad cor. Secus vero omnino in ligatura arteriarum Disitiam by Corale
396쪽
CONTRACTAE LIBER PRIΜus. riuum notatur: ea enim ostendit, quod arteriae intumescatit iuxta ligat ram ea parte. unde sanguinem a corde accipiunt, at detumescant ea parte, qua a ligatura sanguinein ad partes devehere queunt. Atque quod ex lugatura lac elicitur, idem incisione venarum & arteriaruiti etiam evidenter concluditur, quae prorsus ad similein modum contingit, fundentibus nempo venis sanguinem, ab ea parte qua revehunt, at arteriis qua devehunt. Imo si in medio elevetur vena vel arteria & utrinque a lateribδε elevationis acu pungatur, apparebit itidem, quod notavimus. s. L V I. Haec ipsa in diversis animalibus comprobata sunt muli
ties & a multis, adeo ut de liis dubi dari non possit: solum id videtur habere difficultatem, quod experientia illius motus in homine non fuerit ol servata. Sed id non multum stringit. Nam si quid perfectionis gratia in
animalibus brutis a natura constitutum est, illud in homine multo magis inveniri debet, nisi alia sublimiore ratione illam persectionem compent rit. Emuid, etiamsi hac ratione in homine eum motum tentare humanitas prohibet, tamen alio modo omnino advertitur. Nam recursum per venam in venae sectione omnino evidentissime licet colligero, quod si ligatura debita instituatur ea parte, qua cor spectat, & vena tundatur, qua ad extra- .ma vergit bene emuit sanguis. at secus si ibi qua cor respicit. Ideo si digito quoque tantum vena comprimatur a sectione verius extrema cessat
fluere, at si adversa parie id fiat, ille effectus non sequitur. Imo ex modo quoque sanguinis emuxus id colligitur . qui si in venis brachii venae sectio instituta sit versus superiora est,at si sit me sanguis veniret,deberet deo sim tendere. Quemadmodum vero venae sessio recursiun sanguinis invenis pateficit, ita arteriae apertio posset addureonem per inerias prob re, verum quia illa in notabilibus arteriis institui sine periculo non potest, ad ex perientiam nobis arteriarum vulnera taruere possunt,quae evidenter ostendunt, a corde sanguinem asnuere , cum inde effluat, & eo moveatur. Caeterum S citra apertionem in manu ille motus notari potest, nam in
ejus dorso, si in venis sanguis pressione ad digitos propellatur, sistitur,
contra si versus superiora. In arterus contrarium habet locum. iL VI L Ratio etiam diversa hunc motum comprobat. Praecipue
vero duplex. Prima sumitur ex eo, quod singulis pulsibus aliquid sanguia
rus ex corde in arterias propellatur, cujus quam parva etiam quantitas concipiatur, quae tamen satis magna est, ut ex anatomia vivorum patet,' tamen si numerus pulsuum computetur, tantam mensuram implebit, ut
uario sit, sanguinem illum recurrere, nisi cor, & omnes venae
397쪽
VNrvvns AE MEDICINAEjant litiae cylii clebeant. Quod vero aliqiii putarunt, ventum solum aut satum ex corde singulis pulsibus prodire, hoc experientia in vivorum anatonae, ac ctiam in v tunerationibus arteriarum evidenter resellit. Secunda petitur a strui tura vasoruria di cordis. Nam in hoc valvular, quae arteriis praeponuntur, foris spcetant, ut nempe cx cordc in cas sanguis possit immitti: at quae vcnis competunt intro respiciunt. ut possit sanguis coxili tri-brii. Sic etiam in remotioribus locis in vcnis valvulae patent, qua reuch virta partibus s. inguinem, at obsistunt, qua ad partes .lcberent devehcre.
g. L V II1. Latius haec non persequor, sed qui plura deliis cognoscere volet, ad cxperientiam revoco, &ad cos Autorcs ablego, qui cxpro sib liac de materia scripserunt, apud quos haec latius, ct multa alia legere poterunt, sicut etiam objeetioncs cum suis solutionibus plurimas cognoicere, nobis id impraesciatiarum satis erit, ut pro meliore istius motatus cognitione, & controversiarum quarundam solutione quaestione,
ruasdam subjungam di breviter solvam, dehinc poris mala quoquc quae-am exco eliciam. Sit itaque pravia quastio , inalia caula Φιν. non otiis ιπ-cularis sanguinis ' Respolideo, principalla amilia , instrunu utatu primaria cor , secundaria arserra ct retia, imo & paries linguia a iorde depcndcurcs , quae vel
attrahendo, vel prori'llendo huc conferunt. Ac de anima quidem nihil addo, at quod cor attinet, non intelligi mus illud sepalatuiti a calido innato, sed cum eo copulatum . quo casu tu hil difficultatis superest. De alas partibus difficultas est; ac quidcm principio de alteriis O venis, an er quo
modo illa ad eum motum comurram Iudico, quatenus va cCnitringendi praeditae illud quod in illis cit, propellunt, quam rim iliis competcie tum exsibris illarum patet, tum etiam ex lip xtura . quoniam etiam poli ipsam pra
pellunt. Dehinc de partibM abv dubitatur: .m ct quomodo tua ad eum imorumio tirent i Iudicamus, quatenus alimentum convcnion, attrahendo S redundans depellendo motum aliquem sanguini conciliant.
s. LIX. Secunda qu stio lit: ob quem nem iii ii iurui sit ille sanguinis
motus' Rcspondeurus: Primari in & ulum iu in suo enere, sino est partiam nutritio, quippe per eum alimentum ad partes facilius S comni odius deducitur: dcinde partium tonservario, 'quatcnus non salum an locum consiun-pticae alimento quid rcili tuitur, verum etiam, quatcnus spirituiti fluente partes conservamiir, & cons rinantur; denique partium usio auo, qua calidum insitum de anima ci inexistens a calido insitiente robur accipit. Secun-
auro porro sinu ct mre medius cst, se uinu ebita praparatio quatcnus tus redditur accedens ad cor ad eum primatium seleua implendum, &
398쪽
CONTRACTAE LIBER PRIMus. dehine sevumis a putredine praservatio, cum in experientiam constet, eum alicubi quietum facile putrilcere, cujus causam facile quis iiivenerit, si putredinis naturam consideraverit. Atque hinc licet solvere quaestionem , quare natura non potius sanguinis Amplici ad panes motu colenta fuerit , citra motum recurrentem eiusdem Nimirum , quia in extremis deperditus calor& spiritus vitalis ob distantiam nimiam illi a corde reddi non poterat. Sed quidsi naturasolum tantum mi et ad partes, quantum una vice consumerent Tum cor non potuisset cum omnibus partibus conspirare per sanguinis spirituum affluxum , quandoquidem arteriae & enae plerumque sere aut
omnino vacuae debuissent esse.
s. L X X. Tertia qua Ilo sit Θ An ille sanguinis recursus fiat immediate ex
arteriis in venas, an etiam per porositates partium λ Non est dubium, quin multis in locis fiat immediate, quandoquidem vasorum anastomoses multis in locis evidentissimae sint: attamen in extremis quomodo contingat, ubi anastomoses non advertuntur est obscurum. Atque mes arbitrio, utrumque probabile, neutrum autem certum est. Nam quia vasa capillaria ita tenuia sunt, ut omnem sensum effugiant, quis secundum sensum dicero certo possit, quod vel anastomosibus conjungantur, vel non conjungantur Si vero ad rationem confugias, ea utrinque probabilis apparet. Nam pro negante opinione dici posset, naturam in partes non plus deponere, vel accipere, quam conficere possit, ideoque non necessariam esse illam per porostates deduetionem. At pro affirmante adduci potest, quod omnes & singulae etiam parvissimae particulae alimentum requirant, ad quascum vasa mittentia immediate tendere debeant,at cum reducentibus anastomosibus concurrere ob partium parvitatem improbabile sit, videtur consequi, quod secundum portionem aliquam per porositates transire alimentum debeat. Si dicas, probabile esse, quod nec vasa adducentia alimcntum in singulas illas portiones parvas partium desinant, nihil equidem improbabilis affertur , attamen certo quiaam argumento id probari nequit. Alia argumenta levioris ponderis sunt, nam si per porositates natura sanguinem reducere constituisset, viam & modum invenire potuisset, nec illa inexplicabilia forent. ε ῆ s. L X XI. Quarta quastia sit r quanto tempore motus ille reciprocus sanguinis abseIpatur λ Docet cquidem ratio, cum singulis pulsibus satis notabilis quantitas ex corde in arterias impellatur, & tantum sanguinis in compore non inveniatur, quod non adeo longo tempore ad eam circulationem opus sit. At determinate exacteque definiri non potest, quia nec sanguim
399쪽
VNrvΕRIAE MEDICINAEnis definita quantitas, satis nota est, & viarum tanta diversitas notatur, ut per alias citius, per alias autem tardius illa motus reciprocatio absolvatur. Quis enim non arbitretur citius circulationem in viis cordi vicinioribus peragi, quam in remotioribus ς verbi gratia per arteriam venamque cor nalem , quam per arteriam coeliacam, ac venam comitem, & per hanc citius, quam pereas, quae in extremas corporis partes deducuntur Sed
hoc posito, impossibile est certo definire temporis mensuram. L X X II. Quinta quasio sit, An ille moliast continis vel intermittens Non judico eum simpliciter continuum esse, quandoquidem ab iis
causis pendet, quae non continue agunt. Ita verbi gratia, cor systolen &diastolen, utpote contrarios motus, non sustinet, nisi ordinarie quiete aliqua interveniente. Atque idem de arteriis aliisque concurrentibus partibus sentiendum est. Caeterum, naturaliter sic continuus ille motus dicipotcst, quatenus nulla extraordinaria quies intervenit. s. LXXIII: Sexta quasio sit: An ille motrusempersit aquabilis Intelligi id potest, tum secundum celeritatem, tum secundum ordinem moltu. Quod celeritatem attinet, ea non semper aequalis est, sed maxime differt etiam in sana conititutione non solum ratione aetatum & sexus , sed etiam ratione motus & quictis, somni & vigiliarum ac animi affectuum. Prout enim in his pulsus, ita & motus hujus celcritas variat. Vcrum quoad ordianem metis in omnibus naturaliter is similis est, exceptis embryonibus in quibus ob foramen ovale in corde & canalem in arteria pulmonali & aorta aliquantum variatur. Caeterum.praeternaturaliter omnino & intercipi &perturbati aliquando is motus sol ci. g. LXXIV. Septima quastio fur quam utilitatem haec doctrina in Me dicina asseruir sine tum qua rheoriam , tum qua praxin. Qua theoriam quidem, quatcnus ostendit, quo in loco sanguis coquatur, quo sanguine partes alantur, quibus viis ordinarie sanguis & humores affluant, de ab iisdem recedant, atque prout sic sanitatis & morborum sint causae,&partes diversae aliis sua mala communicent. Qia 3 praxin autem, quatenus inde cognoscitur, quibus viis maxime per venae sectionem sanguis aliique humores invasis existentes vel revellendi, vel derivandi, vel evacuandi
sint. Atque quemadmodum hoc in genere hic notamus, ita in specie post- inodum indisitabimus, & multa jam in anatomia proposuimus, quae ad hujus rei notitiam faciunt. Quae si considerentur, innumerarum quaesti num aliae solutiones suppeditabuntur, quam hactenus communitor ab Auitoribus datae sunt.
400쪽
CONTRACTAE LIBER PRIMus. 36rs. LXXV. Atque ista in genere de sanguine sufficiant, praeter quae in controversiam venit, an o quatenissimus dividi debeat ' Circa quam ego judico & respectu causarum , di respeetii partium, & respectu adjunctorum & eflectorum, quasdam divisiones oriri, sed quia eae differentiaeta in praeternaturalem sataguinis constitutionem simul inserunt, ad hunc locum non pertinent. Id totum quaeremus, quandoquidem sanguo alius
inchoatu. , alius persectin est, Inchoatin scilicet, qui in hepate producitur, at perfectus, qui in corde concoctionis ultimam persectionem aequisivit trum sanguu inchoatus o perfectus gradualiter, ans ecie disserant ' Sane utrius. que opinionis. illud scilicet vel hoc defendentis sunt probabiles rationes. Nam quae gradualem solum diversitatem agnoscit, urgere potest, I. quod
non sint entia praeter neccmitatem multiplicanda. At nulla videtur constituenda , cum nihil causae sit, quare inter chylum &sanguinem persectum aliquid di itineti interponatur. 2. quod subordinata non sunt opposita, at quae specie differunt sint opposita. 3. quod hepar & cor ejusdem calidi innati beneficio concoctionem illam sanguinis peragant, atque ideo effecta diversae speciei producere nequeant. LX.XVI. Contra pro ad versa sententia haec adduci queunt. I.
Quod partes illae cor nempe di hepar specie proprio officio discrepent, adeoque effretiis quoque specie diversos producant. r. Quod formae nequeant acquiri indivi ubiliter. At chyli forma in hepate destruitur. Ergo alia ab ipso inducitur, unius enim corruptio est alteris generatio. Haec opinio ita probabilis mihi videtur, ut quanquani superius in priorem inclinasse videri possim , hanc facile defendi posse judicem. Nam ad I. r tionem contrariam dici posset, non hic multiplicari entia praeter necessitatem, verum quae distincta a natura sunt facta , distincte recenseri. Ad 2. responderi potest, quod aut illud axioma non simpliciter verum sit, aut ita accipiendum, quod subordinata, qua talia, non disserant specie, at quat
nus formis suis constituta concipiuntur, omnino disserre queant. Sic chylus a sanguine, albus a chylo , elementa a misto, semen a vivente inde genito &c. specie discrepant. Ad 3. reponi potest, etsi hepar re cor eodem calido innato gaudeant, tamen non utantur eodem ut eodem, sed ut ipsae
partes specie discrepant, ita & calidum innatum in iis ad diversa specie es. lacta tendit. Z BE CAPu T