장음표시 사용
421쪽
mus quod per totam ballivam vestram proclamari faciatis, quod Omnes et singuli Flandrenses, et Hanonenses, et alii de potestate dicte Comitisse, exceptis predictis operariis et aliis uxoratis aut in regno nostro manentibus, ut predictum est, sub periculo vite et membrorum, citra terminum predictum exeunt regnum nostrum, vacuis manibus, salvis Sibi necessariis expensis ad transfretandum. Et nullus ipsos vel aliquem ipsorum ultra dictum terminum sub simili pena hospitetur vel receptet. Et si quos de predictis Flandrensibus infra ballivam vestram post terminum predictum inveneritis, i PSOS, Simulque eorundem receptores, capiatis et in prisona nostra salvo custodiatis, donec aliud inde mandaverimus. Proclamari etiam faciatis, quod omnes et singuli mercatores regni noStri, quorum mercimonia et bona per predictam Comitissam arestantur vel venduntur, ut predictum est, veniant coram nobis et consilio nostro in presentia prefatorum appreciatorum, et inquisitorum nostrorum, in octabis instantis festi Sancti EdWardi, parati ostendere per Sacramentum Suum et mercatorum Suorum, que et
cujusdam bona sua per predictam Comitissam vendita sunt velarestata, et quantus eXtitit, et rectus valor eorundem, et ad recipiendam recompensationem, que sibi fieri poterit, de bonis suis venditis vel arestatis. Ita, scilicet, quod si de falsa suggestione vel exactione super hoc postmodum convicti fuerint, amissione omnium bonorum suorum incurrant. Et quod
universi et singuli l religiosi, vel qui a predictis Flandren Sibus, ib. 127 pq. Hanonensibus, aut aliis de potestate dicte Comitisse, arras pro lanis et aliis bonis habendis receperint, et qui a ipsis in aliquibus debitis tenentur, tunc sint ibi ad liberanda nobis ibidem arras et debita illa. Et nichilominus vos ipsos, quorum nomina dicti inquisitores nostri vobis scire facient, ad hoc per terras et catalla sua in balliva vestra distringatis; et ad dictas appreciationes et inquisitiones iaciendas venire faciatis coram predictis appreciatoribus et inquisitoribus nostris, ad certos diem et locum, quos eidem inquisitores vobis scire lactent infra ballivam
422쪽
vestram, tot et tales probos et legales homines de balliva vestra, per quos bona predicta appreciari et de omnibus aliis predictis rei veritas melius sciri poterit et inquiri. Et ipsis inquisitoribus viriliter ad hoc insistatis, prout ipsi vobis scire facient
ex parte nostra. Et taliter vos habeatis in hoc mandato nostro eXequendo, quod vestram fidelitatem exinde debeamus commendare. Teste me ipso apud Westmonasterium xxviij die Junii, anno regni nostri lu0. Predictum mandatum proclamatum fuit per Civitatem Londoniarum in crastino Commemorationis Sancti Pauli.
Et sciendum est quod illa dies Martis qui prefixus est Flandrensibus exeundi regnum Anglie debet intelligi dies Μartis proximus post festum Commemorationis Sancti Sancti Pauli, scilicet septimo die Julii. Eodem tempore misse sunt littere Domini Regis sub eadem forma omnibus Vicecomitibus regni Anglie; sed tamen in litteris, que misse sunt Vicecomitibus in longinquis partibus
existentibus prolixior terminus datus est Flandrensibus exeundi a regno Anglie, scilicet usque ad crastinum Sancte Margarite.
Postea, post festum Sancti Johannis Baptiste, Rex Francie, Dux de Branban, et alii principes de partibus transmarinis,
miserunt litteras suas Domino Regi, petentes ut mercatores eorum possent venire in terram Suam morari et exire per antiquas Con Suetudines Suas, Sicut Solebant, et sine impedimento possint lanas et alia mercimonia SVa ducere eXtra regnum,
cum ipsi nichil transgressi sunt versus Regem vel suos. Sed puniatur Comitissa Flandrie solummodo, et illi qui sunt dopotestate sua. Unde, habito colloquio coram Domino Rege, provisum eSt, Videlicet, quod omnes mercatores, exceptis illis de potestate Comitisse Flandrie, possint ducere lanas extra regnum in forma provisa in partamento habito apud Wesimonasterium in festo Translationis Sancti EdWardi proximo preterito; que forma scripta est in sexto solio hujus libri precedenti,
423쪽
141 sed tamen quod quilibet habeat breve Domini Regis ad hoc
exequendum. Ipsis Vero, qui Sunt de poteState Flandrie remaneant et sint in eodem statu, sicut provisum fuit post festum preteritum Sancte Trinitatis, scilicet, sicut continetur in litteris Domini Regis, que scripte sunt in solio precedenti, ubi inveneris talem figuram. Require in fine hujus libri statuta et Judeis, que facta fuerunt hoc anno, mense Junii. Hoc anno obiit Johannes, primogenitus Domini EdWardi, puerelate quinque annorum et non plene quatuor Septimanarum.
Cujus corpus in Ecclesia 'Vestmonasterii, ex Opposito basilice Sancti Edwardi in parte aquilonali datum est sepulture visi' die mensis Augusti. Hoc anno, in Vigilia Sancti Bartholomet, Venerunt rumores Londoniis literatorie per Dominum EdWardum, quod ipse mense Maii precedenti, cum uxore Sua et omni Comitiva, sanus et incholumis applicuit in Terram Sanctam apud Acon. Memorandum, quod cum poSt prelium de EVeSham, Cives De sonia Lon- Londoniarum supposuerunt se voluntati Domini Regis de vita φημ' et membris et omnibus bonis mobilibus et immobilibus pro transgressionibus eis impositis et per aliquos ipsorum factis; et Dominus Rex cepit Civitatem in manus suas et posuit ibi custodes pro voluntate sua, quod tunc temporis ipse concessit Regine sue custodiam Pontis Londoniarum que ipsam custodiam tenuit in manus suas sere per SeX annos, et amotis custodibus Civium, ibidem posuit ibi custodes pro Voluntate i sua, qui Per D. 128 ου' totum predictum tempus colligerunt omnes eXitus reddituum et terrarum predicte pontis, illos neScio in quales usus Convertendo, sed tamen nullam emendationem in predicto ponte ponendo. Tandem cum predicta Regina pro certo intellexisset, quod per hoc magnum dampnum et periculum dicto ponti contingebat, ipsa dictam custodiam Civibus resignavit. Qui, hoc anno, infesto Sancti Egidii elegerunt duos viros ad illum pontem custodiendum, sicut ante pretium de Mesham solebat custodiri. Postea predicta Regina, insta quindecim dies proximo sequentes, nescio quorum consilio de predicta resignatione se penituit,
424쪽
et a proposito suo Se retraxit, retinens predictum pontem in
Ad festum Sancti Michaelis facti Vicecomites Ricardus de Paris, Johannes de Buddele Anno M. CC.lxx'. primo in fine anni regni regis D .
Hoc anno factus est Maior Walterus Hervy. Hoc anno in Partamento apud Westmonasterium habito post festum Translationis Sancti Edwardi, Venerunt coram Consilio
Regis illi, qui per preceptum suum missi fuerant per Angliam ad inquirendum de bonis et catallis Flandreiicie, dicentes quod bona per eos inventa in debitis et catallis ascendebant ad vitim. libras cum debito Regis. Tunc vero provisum fuit per consilium Domini Regis quod omnes mercatoreS Anglie, quibus aliquid Comitissa Flandrio
abstulerat, veniant apud WeSimonaSterium ad proXimum ses-
tum Sancti Hillarii, ostensuri et certificavi Consilium Domini Regis quilibet per se, de valore catallorum, que predicta CO- mitissa ab eis ceperat, et tunc recepturi de predictis bonis Flandrensium, quilibet suam portionem. Et sciendum quod catallaque Comitissa ceperat ab Anglicis ascendebant ad vij m. libras sterlingorum, exceptis catallis mercatorum Hibernie, Scochie, Wallie, et tenentium Domini Edwardi. Postea, in Paralamento habito in quindena Sancti Hillarii, D. 229 r'. quidam, quorum bona capta fuerunt i in Flandria, sicut prenotatur, et maxime Londonienses, sub spe habendi aliquem denarium de debitis Flandrensium, que tunc colligebantur per Angliam, certificaverunt illos, qui ad hoc per Dominum Regem et
consilium suum attornati fuerunt, quilibet juramento suo tertia manus a que bona Comitissa ceperat ab eis et valorem ipsorum. Tune temporiS omnes, de quibus coopertum fuit, in inquisitione facta temporibus retroactis, quid habuerunt de bonis aut debitis Flandrensium injunctum fuit, ut ipsi habeant omnes denarios inde provenientes coram Consilio Domini Regis in prima Septimana quadrageSime. Et tune, eodem tempore facta est inquisitio per Singulas Wardas Civitatis, et etiam per
425쪽
omnes mercatores extraneos in Civitate existentes, qui communicaverunt cum aliquibus de potestate Comitisse Flandrie volvendendo vel emendo vel mutuando Vel bona eorum receptando; et etiam, qui lanas adduxere extra Angliam ad partes transmarinas contra prohibitionem Domini Regis. Tunc temporis plures Flandrenses inventi in Civitate captisaerunt, et in custodia positi per aliquos dies; qui, ut deliberarentur a dicta custodia, abjuraverunt regnum Anglie non reversuri, quamdiu predicta contentio duraret inter Regem Anglie et Comitissam Flandrie. Hoc anno in septimana ante Annunciationem Dominicam delatum est Londoniis subnotatum transcriptum litterarum, quas Rex Tartarorum, nomine Albaga, transmisit Domino EdWardo, tunc existenti apud Acon, cum sexaginta milia Tartarorum et Christianorum, ut dicitur.
Per virtutem Dei vivi et per potentiam, Thaan, Albaga, Domino Edwardo Dei gratia illustrissimo Regis Anglie primogenito. Verba Vestra, per Virorum providorum et discretorum Duntiorum nostrorum, fratrem Reginaldum Rosset, Godefridum de Waus, Johannem te Parher, propositis ex parte vestra, dili- fgenter intelleximus. Super bona vestra voluntate quam plurimum fuimus gavisi. Verum quod, anno preterito, infideles Saraueeni Christiane fidei non modicum injuriantes, Christianis quam pluribus dampna quam plurima intulerunt, eorumque terras, posseSsiones devaStare minime verebantur, placuit nobis, ni inimici nostri pariter et vestri, in medio circumdati, nobis utriusque adversa cogitantes, exercitibus sortibus ex utraque parte, Dei vivi virtute, suprema confusi, extirpantur. Ideoque consulti, eX parte nostra Cemahar eXercitus capitaneo, Cum exercitibus validis, vobis transmittere curavimus; unde, Vos de cetero, una cum dicto Cemahar discrete consulentes, tam de die quam de mense cum inimicis preliandi caute ordinare curetis. Datum Maraga quarto die mensis Septembris.
426쪽
Anno septuagesimo secundo incipiente, in fine mensis Martii, obiit Ricardus, Rex Alemannie et Comes Cornubie, frater DO-mini Henrici Regis Anglie, anno coronationis Sue XV. et Sepultus est in Abbathia Alborum ΜOnacorum de Heyles, quam
In eodem mense venerunt rumores Londoniis, quod novus Papa creatus fuit apud Romam, cum Sedes papalis antea fuit vacua per tres annos et amplius. Qui vero Papa vocatus est Gregorius, ejusdem nomine PaPa decimuS, Consecratus vj. kalendas Aprilis, tunc temporis dies Dominica. Hoc anno post Pascha Venerunt nuntii missi a Comitissa Flandrie ad Dominum Regem, dicentes, quod ipsa vult satissa-cere omnibus mercatoribus regni Sui de omnibus bonis et ca- fallis que capta fuerunt in terra Sua, Sicut prenotatum est; tali conditione, quod ipse Rex obliget Se per litteras suas patentes ad solvendum ei redditum quod ipsa exigit ab eo, et etiam omnia debita que ipsa et Regina sua debent Flandrensibus intres annos proXimo Sequentes; et nisi fecerit, quod illa possit M. 130 H. I licite distringere omnes Venientes in Flandriam de regno Anglie per corpora et omnia bona eorum, quousque ei satisfaciatum fuerit de eo quod a retro fuerit. Quod vero superbum mandatum Rex cum consilio suo audiens et intelligens, indigno tulit et sprevit predictos nuntios, precipienS eis, Sub periculo vite et membrorum, ut eXeant a regno Angliae infra tres dies proximo sequentes, et ne aliquis de potestate dicte Comitisse veniat in regnum Anglie sub eodem periculo. Actum vj. die Maii. Sed, tamen, per assensum ConSilii Domino Regis concessum fuit quod lana duceretur eXtra regnum eodem modo
quo fieri solebat anno precedenti; hoc scilicet addito, quod quilibet saccus lane signaretur signo Domini Regis. Ita, si in
aliqua navi mare transeunte fuisset aliquis Saccus inventus sine
tali signatione, fuisset forisfactus, et est talis illa signacio ; scilicet, in quolibet sacco cum rubea terra de longo in longum
427쪽
5Subter et supra, fiat una crux depicta, et etiam eX transVerso Subter et supra. Et pro illa signatione dabit mercator de quolibet sacco unum obolum; quod non stetit. Per totum hunc annum nullum judicium tactum est de pistoribus ; set fecerunt panes pro voluntate sua, ita quod de quolibet pane defecit in pondere tertia pars, vel quarta ad minUS. Hoc anno, mense Augusti, apud NoreWycum accidit quoddam pessimum infortunium et a secto inter Christianos inauditum ; Notu Hefugiito
quod Ecclesia Cathedralis in honoro Saneto Triuiffities ab U ' μ'
antiquo ibidem fundata combusta est per ignem voluntarie impositum, cum omnibus domibus monachorum infra clausturas dicte ecclesie constructis. Et hoc suit per superbiam illius, qui tunc temporis fuit Prior illius cenobii, sicut in subsequentibus cognosci poterit. Nam per assensum et i consensum illius D. 130 sq. Prioris, garciones et Servientes Monachorum sepissime intraverunt Civitatem, verberantes et Mnerantes homines et feminas infra domos suas et extra et multa mala facientes. Item ille Prior extraere a Communa Civitatis homines de libertate nitebatur, ut essent, sub dominio suo, separati a Communa. Item cum monachi habeant singulis annis unam seriam per antiquam consuetudinem, contigit hoc anno circa sestum Sancte Trinitatis, venientibus Civibus cum mercimoniis suis ibidem,
et cum major pars eorum in fine nundinarum reversi fuerunt ad propria, Servientes monachorum illos qui remanserunt nequiter insultantes, VerberaVerunt, Vulneraverunt, et quosdam interficerunt; et super hoc nunequam ullam emendam facere cur verunt, sed semper in malicia et nequieta Sua Perseverantes versus Cives omnia mala perpetraverunt. Cives autem tot mala et tantam violenciam ferre amplius non ValenteS, Congregaverunt se et ad arma preparaverunt, ut vim vi repellerunt;
quod ille pessimus Prior intelligens fecit venire de Gernemuta
magnam multitudinem malivolorum, qui, tempore turbationis regni, extiterant lares, raptores, et malefactores. Qui omnes venerunt per aquas ad illud cenobium, ascendentes Super Bere-
428쪽
fridum, ubi campane dependebant, munientes illum cum armis, veluti castra, et inde traxerunt cum arcubus et balistis; ita quod nullus per vicos vel Venellas prope cenobium transire poterat, nisi fuisset vulneratus. Hanc violentiam Cives videntes, arbitrati sunt illos malificos esse manifeste contra pacem Domini Regis, qui fecerunt castrum adulterinum in Civitate sua. Qui congregati, disponentes illos comprehendere et adducere ad justiciam Regis, armis se munierunt, qui appropinquantes ad portam curie clausam, non valentes intrare propterio. 131 r'. munitionem hominum i armatorum, igne imposito, portam crudeliter succenderunt. Quo igne invalescente, Berefridus Succenditur et omnia domicilia monachorum et etiam, ut quidam dicunt, Cathedralis ecclesia, pro dolori cum omnibus reliquiis sanctorum, libris et ornamentis ecclesie; ita quod quicquid comburi poterat, deductum est in cineres, excepta quadam capella, que incombusta remansit. Monachi vero, et omnes qui poterant, ponentes se in fugam, evaserunt; sed tamen quidam ex utraque parte interfecti sunt. Et sciendum est, quod licet omnibus modis inimicos Regis et qui sunt contra pacem suam, etiam si necesse fuerit per ignis impositionem graVare et expugnare; set tamen, non est licitum Christianis in ecclesiis, vel in aliis sacro sanctis locis ignem
Dominus autem ReX, audiens hos pessimos rumores, valde
condoluit; qui, in furore et in ira vehementi prosectus est ad illam Civitatem, et veniens ibi fecit capi de Civibus, quotquot
fuerunt suspecti, et incarcerari in castello suo. Et secit summoniri homines extra Civitatem predictam manentes, Volens per eos juratos scire hujus rei veritatem, quibus venientibus coram justiciariis per Dominus Regem ad hoc electis, accessit episcopus illius loci, Rogerus nomine, non degenerans a nequitia et crudelitate Prioris sui, nec considerans ad religionem ordinis seu dignitatis sue, sed carens omni pietate et misericordia, cupiens pro posse suo Omnes Cives morti damDnare, coram
429쪽
omni populo excommunicavit omnes qui lavore, mercede, pietate, seu misericordia, alicui de Civibus parceret, ne transisset per judicium. Ita quod, post latam sententiam suam Dominus Rex nulli aliquam gratiam voluit conferre, licet suisset requisitus per multos viros religiosos manentes infra Civitatem et extra.
Et tunc nichil allocatum fuit Civibus, quod Prior et complices sui fuerunt origo et causa totius illius infortunii, nec dampna nec tot mala, que Cives passi sunt per predictum Priorem et suos, set tantummodo facta I est inquisitio, qui fuerunt in illo D. 13a conflictu, qui omnes de hoc indictati, per juratores morte dampnati, et, adjudicante Laurentio de Brohe, qui est justiciarius apud Neugate ad Gayolam deliberandam, qui tunc fuit ibidem Presens, fuerunt juvenes de Civitate numero circiter triginta
crudelissima morte dampnati, scilicet, detracti, SuSpen Si, et Corpora post mortem igne cremata. Quidam vero sacerdos et duo clerici manifeste sunt convicti fecisse roberiam in illa ecclesia; qui traditi sunt episcopo ad judicandum Secundum ConSuetudinem Sancte ecclesie. Postea, per verissimam inquisitionem xl. militum prope Civitatem manentium, compertum est quod illa ecclesia combusta
fuit per illum maledictum, et non per ignem Civium. Ille
namque Oculte venire fecerat labros sursum in turrim ecclesie,
qui secerunt ibi tela et pila ad trahendum cum illis, cumbalistis in Civitate qui vero fabri cum vidissent Berefridum
comburi, sicut prescriptum est, posuerunt se in fugam et non extinxerunt ignem suum ; quo igne invalescente accensa eSt turris et eccleSia combusta. Compertum est etiam quod ille nequissimus Prior proposuerat totam Civitatem comburere,
unde ipse Per quosdam complices suos fecit ignem poni in tribus locis Civitatis. Quidam vero de Civibus volentes malum Suum vindicare illud pessime augmentaverunt. Nam ipsi illo eodem igne succenderunt portam de predicto Prioratu, de qua Superius mentio facta est. Fuit etiam ille nequam Prior convictus de homicidio, de roberia, et de aliis innumerabilibus crudelitatibus
430쪽
et iniquitatibus et per eum personaliter et per iniquos compliceS suos factis. Et ideo Dominus Rex fecit eum capi et tradidit
illum episcopo suo, ut illum salvo custodiret in prisona sua et Produceret coram Rege ad mandatum suum. Postea ille Prior Coram episcopo Suo, qui nimis erat ei favorabilis, purgavit Semore ecclesiastico, et ita ille nequissimus de crimine ei imposito,
pro dolori impunitus remansit. Qui postea, infra dimidium
annum proximo Sequentem, divina ultione superveniente, ut credo, ille nequissimus miserabiliter mortuus est. D. 132 pq. t Memorandum, quod temporibus Johannis Horn et Wal-De electione teri te Poter Vicecomitum Londoniarum quorum nomina
scripta sunt in tertio solio hujus libri sequenti, cum Cives Londoniarum, sicut consuetudo est, in festo Simonis et Jude convenissent in Gildhallia ad eligendum Maiorem, et Al-dermanni et discretiores Civitatis, et eligissent Philippum te Tayssur, quod vulgus Civitatis illam electionem contradicentes
et magnum tumultum facientes clamaverunt My, naν, nOS nolumus ullum Maioremhabere nisi Walterum Hervi, qui antea Maior extiterat; V et illum contra voluntatem aliorum, totis viribus Suis, in Sede maioratus posuerunt. Aldermanni vero et quamplures viri discreti, qui eis adheserunt, non ValenteS contra tantum multitudinem illius innumerabilis populi resistere, statim adierunt Dominum Regem et Consilium suum apud WeSimonasterium; et Walterus Herevn ducens secum illum populum, perrexit similiter ibidem, promittens eis, sicut antea promiSerat, quod ipse conservaret eos singulos per totum tempus maioratus
sui indempnes de omnibus fallagiis, exactionibus, et tollis, et quod ipse acquietaret Civitatem de omnibus debitis suis et
contra Reginam et contra omnes alios per arreragia in rotulis camerariorum Civitatis contenta. Vocavit autem arreragia quicquid relaxatum et remissum fuit
per breve Domini Regis missum Domino Alano de la Souche, tunc temporis Custodi Civitatis, in magno tallagio facto perassensum universorum Civium, illis Civibus, qui ultra contra