장음표시 사용
171쪽
Tempore illo sancti Acacij martyris facta emoruerunt, qui re ipsa nomen satin
comprobauit, cum nihil omnino malorum da monum particeps iuerit, neque qui quam egerit, quod cum malitiosi diabolimachinis conueniret. Hic vit sanctillimus mit uiuitis' ' genere Cappadox,& conditione quide miles, at proposito & voluntate, Christi athlota : itaque & genus,& ordinis dignitatem exornauit. Eius factum hoc modo se habuit: Cum Firmus quidam militaris ordinis esset Tribunus eorum, qui Romanorum lingua Marti j, Graece vero Atmi dicebantur,& sub eo Tribuno centurio esset Acacius, Firmus ipse singulos milites ad se accersitos tentabat,ut quem animum quisque haberet, po riri ac scire posset. Cumque multos partim assentationibus, partim minis ad idolorum superstitionem citque interitum allexisset, posteaquam Tribuni tentatio ad Acacium pertienit,tunc beatus illeclara voce: Christianus, inquit ego natus fui: itaque Christianus&sum,&ero, Domino meo Iesu Christo hoc approbante: nam & ex parenti bus,& ex maioribus Christianiς natus sum. Hoc cum ille dixisset, & Firmus tertio eum tentaret,ac modo grauibus minis,modo promissis ingentibus promptam animi alacri eis,aesula talem & eius constantiam debilitare, & illum ad se trahere conaretur, ita constans dc .ivi. immobilis in Christi consessione beatus ille perstitit,ut deinceps Firmus coactus sueri prout edicto regio iubebatur, virum sanctum Acacium vinculis adstrictum, ad Bibia num quendam mittere,qui totius exercitus imperium administrabat. Cum igitur hic pro tribunali sederet,& eos interrogaturus esset, qui Dei consessio nem profitebantur, Antoninus scriba ad Bibianum haec detulit: Pridie huius dies Bi biane Praeses, Firmus eorum qui Martii dicuntur, tribunatum gerens, Acacium Centii. rionem vinctum misit ad potestatem tuam,quippe qui dominorum nostrorum & timuictorum Augustorum edicto parere noluerit,eo quod Christianorum religionem se. quatur. Diligenter quoque causam ipsius ad te scripsit. Bibianus tunc dixit: Reciten tur, quae ad me scripta sunt ab optimo viro Firmo Tribuno. Recitata autem sunt, quae scripta erant in hanc sententiam. Flaccus Firmus Bibiano Duci tautem: Acacium Centutionem sub me Tribuno militantem, multumque a nobis partim illecebris pes tim promissis, partim etiam minis prouocatum, ut a Christianorum secta discederet, cum se Christianum esse asseueraret,& in ea consessione constanter permaneret, ego inuictorum ac triumphantium Imperatorum nostrorum iussis obediens, illum viii ctum ad te misi qui tormentis ac supplicijs subi jci debet,ut legibus ipsis obediat. sistitiis eo. Hac epistola recitata, Bibianus dixit: Adducatur Acacius, quem Tribunus dicit. x in sibi, Adest ille, inquit Antoninus Commentariorum prauectus. Acacius vero tunc illic 'φψμ stetit ridenti vultu: quae res futurum eius viri gaudium figurabat. Iudex igitur illi dixit : Qiodnam tibi nomen est 3 Respondit ille: Optabile & mihi & toti generi meo
nomen est 1 Christo derivatum: illud vero, quo humano usu appellor,Acacius est. Ad haec Iudex: re, inquit, Acacius nominatus,vi ipse dicis, malus nunc es,non obodiens edictis Imperatorum Hoc enim significant, quae nobis a Firmo Tribuno seri pia si int. Tum Acacius: Captiosis sermonibus mecum agis, o Iudex: Verum ego tibias firmo ob eam rem iustius me Acacium nominari, quod nolim daemonum istorum sanguinem vorantium malitiae particeps fieri, neque cum Graecis communicare, qui talibus obtemperant. At Iudex dixit: Undenam tu es, qui tam temerario sermone te iactas 3 rsum, inquit Acacius, de patria me intermissi Cui Iudex: dioniam rerum usum ha bemus,& patriarum mores recte nouimus, propterest hoc a te q uasu; ut pro eius patriae,ex qua tu es, moribus ac dignitate me in hac quaestione praestem. Tuiri Acacius: Genere,inquit,Achivus sumn Cappadocia vero natus: quo loco cum p M.t ita; i; habitarent, ad exercitum vani, ubi &'multos ex meis commilitonibus anie me Cluisti martyres fuisse accepi: quinetiam vicinos& aequales meos, tales misse co-m. gnoui: quibus & signorum gratiam post ipsorum mortem a Deo ipsb impartitam ridibmus. Illos igitur sequi malui,quam eas, quas vos leges dicitis, cum humanae illae sint, oculi1 cum hominibus post vitae huius excessum corrumpantur. Ad haec Iudex: Ne putes mediocres cruciatus tibi parandos esse: etenim ista patria tua nugacitas & mira temeritas hoc expostulat. Ne igitur haec patiaris, abi jce omnes istas cogitationes, & Imperatorum legibus obtempera, deorum cultui seruiens, tu
rum nutu omnium victores ac rectores Augusti rerum potiuntur: nos ctiam dc tribunal hoc nostrum reuerere, neque putes te omnium csse prudentissimum, temeribrate ista importuna nunc abutentem,&in homine illo, quem poenis secundum legem decretis subiectum suisse aiunt,spes tuas collocantem. Erras, inquit Acaciu o Iudex
172쪽
DE s. AC ACI O CENTURIONE MARTYRE. na
rrauissinis satanae tallaciis deceptus : non enim propter eorum deorum, quos dicis cultum Imperio Caesares Augusti potiuntur, sed benigni Dei omnia gubernaimia. '
iis concessione hoc esticitur. Quod autem dicis, in homine condemnato ut ipse es' rorem immo spem collocasse, scito Iesum Dominum nostrum hominem nostii causa factum, inmundum hunc venisse, ut nobis salutem daret: qui cum idem esset verus Deus,mbra quadam&immensa prouidentia humanam suscepit naturam,&eam in se habuit. id vcrb tu neque cognoscere, neque audire poteris, nisii prius teipsum fidei Christianae accommodaueris. Clim enim natura,vt dixi esset verus Deus,&Verbum a Patre non diuisam, sed cum illo semper coaeternum,proprijs,quibus ipse voluit, temporibus no- salutis op us perfecit,& a satanae ipsiius,qui ab initio nobis inuiderat, condemnatione ac seruitute nos liberauit. Ad haec Iudex dixit: Si Imperatores ipsi contra eum laciunt, cur dc illos non punit Christus iste tuus,qui, ut ipse dicis humanam naturam nostri causa suscepit 3Facile enim Imperatores punire potest, si est Deus vere pol cias. Ex hoc ipso, inquit Acacius, cum, Cur cisi ac eius bonitatem & potentiam cognoscere potes, quod cum iniuriae illi fiant, non 'p*m statim poenas vobis refert, sed diutius expectat,ut vos Graecos poeniteat, qui cultum venerationem Deo congruentem, daemonibus afferris. Ad haec & seruorum, qui lauiteri grati sunt,electionem ac progressum hoc modo complere vult. Itaque hac proui-chritu dentia utitur. Nam si statim vobis poenam inferre vellet, & vos ipsi in perpetuum μ' 'periissetis,&ipsius serui manifesti non fierent: quinetiam gratiae ipsius potentia ociosa permansiiset. omodo enim Dominus noster gloriose laudari posset, nisi di turna in vestris sceleribus puniendis patientia uteretur 3 Nunc vero haec ita fieri petamittit, ut & vos, qui non rcsipiscitis, sed diuturnam ipsius patientiam respuentes, in vestras tua persistitis,& ab eo magis magisque desciscentes,ad interitum properatis, vestra culpa condemnemini: & nos qui eius imperium agnouimus,perpetub cum illo vivamus. Quinetiam ipsius gloria in illis hominibus manifestior fiet, qui scelera sua recognoscentcs, vitam emendauerint.
Tunc Bibianus: Literas ibri an didicisti, ob idque sic diserte respondes. Nam per Iudex s. e. deos ipsos sermonem rationi consentaneum habuisti, ut hominum salutem si ab Dei Mu sapien- potentia esse ostenderes. Ex hocipso, inquit Acacius,Dei omnium dominatoris potentiam & gratiam agnoscere p otes, quod cum non didicerim literas illas, quae vobis val- tem. dε optabiles videntur, nisi tantum pauca quaedam ad diuinarum literarum lectionem neccilaria,ipse Deus pro nobis miserabilibus suis seruis respondet, facitq: ut ab omnibus hominibus, quin etiam ut vobis ipsis,qui eruditi estis, laudem tr. Nam & ab initio cum daspensationis diuinae opus perficeret,& suum ipsius Regnum orbi terrarum praedicandum curaret, non hominibus genere aut diuitijs, orationisve aut literarum
cultate praestantibus ad Euangelii sui praedicationem, sed piscatoribus & publicanis,
ae pauperibus quibusdam usus cst. Hoc autem secit, ut eius potentia, quae mentem omnem cxuperat, cognosceretur, ancto ac diuino Spiritu eius discipulos adiuuante. Post hcc Iudex: Omittens ego,quod opporti me mihi faciendum est,tecum nugor, qui talia disseris. Tuscis Imperatorum edicta omni terrore plena vobis proposita esse, vivos Christiani homines vel sacrificetis,&deos ipsi, scolatis,in omnibus rebus vos illis iubiicientes atque eo modo honores ab illis reportetis: vel, si sacrificare nolueritis, condemnemini,& supplici js ac poenis subi jciamini. Velim igitur dicas, num dijs ipsisti crisices, ct legibus obtemperes,an te id facturum neges. Respondit Acacius: SaepE&a Firmo interrogatus, Christianum me esse consessus sum. Qi md ergo dixi, iterum di cinnae Christianum esse, & impuris daemonibus non sacrificare. Ego, inquit Iudex, etiam nunc aetatem istam tuam misericordia prosequor. Video cnim te non ampliusquam viginti quinque annos natum .Q unetiam militarem dignitatem reueritus,nolui κεα, λα te statim tormentis subi jcere. At si diutius in ista tua insania persistes,coges me ineuita- eis
bilibus tormentis te subi jcere. Ad haec Acacius: QNd volo lacere, non stultum,sed valde prudens & Deo gratum opus est,ut eum, qui me creauit, & ad hunc usque diem prouidentia sua prosecutus est, non deseram: illum,inquam, ipsum, qui solus est verus Deus. Q modo inquit Iudex, dixisti solum esse verum Deum, cum dicas Christum Dei filium esse Zomino enim necesse est,ut si Filius est,& Patri par sit: &ita non unus, sed duo sint dij. Cum igitur & ipsi duos deos dicatis,quare nunc unum Deum profers
Cogis enim me tecum nugari cum ista tu nunc absurda & inconcinna dicas.
Tum Acacius: Ego credo, & in Iesu, qui sub Pontio Pilato crucifixus fuit, spemi bi habeo,
173쪽
Defessona habeo, suturum, ut mihi per sanctum eius Spiritum sermonis facultas suggeratiar, qiramin Trini interrogationi tua respondere,& quaestionem tuam explicare possim. Non vulgaris
' quaestio haec est,quare cum duos nominemus unum Deum a nobis coli profiteamur. IE. Dico igitur tibi dc Spiritum sim tum a Patre dc Filio esse inseparabilem, ac tres qui
dem personas esse in tribus appellationibus, sed unam tamen horum nominum potentiam esse ac diuinitatem. Vnum autem dicimus Deum, habentem dc Verbuta &Spiritum sanctum. Absurdissimum enim esset, Deum sine Verbo, & sine vitali Spiritu dicere. Idque exemplo tibi ostendam,ad hanc ipsam rem explicandam accommodato, quatenus humanae facultatis conditio patitur. Q iremadmodum Imperator, qui nunc est, quem tu dominum, ego verb hominem dico,& maiori iudicio subi etiam,&filius ei tu quorum qui pater est, Maximianus dicitur, filius autem Maxenui appellaturὶ duo quidem illi sunt,sed ipsorum tamen naturae, sumanae, inquam,condibrionis ratio una est, Imperiumque patris & fili j unum & inseparabile: honoratur enim filius per patrem.& pater per filium: eodem modo & Deus consideratur: nam cum diuina Patris Uerbi,&Spiritus sincti essentia, una eademque sit immutabilis, propter es unus,& vere Deus est,qui a nobis colitur. Ad haec Iudex: Saepe,inquit, te hortatus sim,ut ad rem propositam redeas, at tu istis tuis sermonibus nullam tibi utilitatem asserentibus, studes mea proposito abducere. Fac igitur, quod ipse dico,& sacrificium oneras, ac patrios deos agnoscas, per quos omnia haec constiterunt. Diutius enim tibi peperci. Cui Acacius: Ne putes, terroribus ''. ' istis me perculsum iri. En habes corpus meum ad flagella excipienda paratissimum:
t1tis alaeti, Utere illo, ut libet: mentem vero & animi mei propositum neque tu,neque per tortuus, neque daemonum tuorum praesentia unquam peruertere, & ad scelus con
pellere poterit. Tunc illi Iudex: Ergo quando tu ita vis,omninis necesse est verberibus ac tormentis te subiicere,&Imperatoris edictum exequi. Nam fieri non potest,ut tali quaestioni subiectus,sic redeas, iudicium nostrum illudens. Tunc Praeses sit rore p tus,& cohortem assatus: Figite, inquit, quatuor vectes,& in illis Acacium alligate, est disque neruis ipsius terga & ventrem verberate, ut discat talia non nugari, neque putet se aliquid Icire,cum nihil sciat. Videamus an ipsius Deus auxilium ei afferat: eiusque mens ac propositum quam firmum & immutabile sit, experiamur. Clim igitur Ac eria illa. Vectibus alligatus esset,& eius terga undique verberarentur, hanc ibiam v rid inbe. cem ille emittebat: Christe, opem seras milii humili seruo tuo. Domine Deus, ne me
Cimi verb sex carnifices vicissim illum verberarent, & eius sanguis in terram abuti de distunderetur, totumque corpus vulneribus acerbinimis laniatum esset, iudex ipse cima miserabiles illas plagas videret, di martyris mentem ac voluntatem coiistant atq; immobilem eme animaduerteret: Num, inquit, nunc sacrificabis3 Itine miser dici, quam amicus linperatorum esse maluisti Ad haec dixit Acacius: Nequaquam os critico: habeo enim Dominum meum Iesum Christum opem mihi serentem: itaque Fit ς ipsis istis tuis cruciatibus robustiorem ac promptiorem me reddidisti. Hactenus enim to mentorum expectatio aliqua ex parte cogitationes meas perturbabat: cum v b vis illata est,& h cpati coepi,per Iesum Clutilum mihi potentiam suggerentem. rosisti ai ni factus sum,& ad omnia tormenta suscipienda paratissiimus, Deo ipsb sine dubita tione aliqua confisus. Tum Iudex: Ista, inquit, dicis, quoniam maiora tormenta tibi non intuli. Sed ego temeritatem istam tuam deijciam.Eo enim,qubd hactenus tibi peperci, audacem, ut dicis, te reddidi.Cui Acacius: Fac celerrime quicquid vis .Qum enim cruciatus mihi afferre cogitas, illi utilitatem mihi afferent: & qub maiora tormenta adhibebis,eb maiorem Domini mei gratiam inuitus mihi conciliabis. Haec,inquilli
dex,loqueris,quoniam corpus tuum nondum verberibus laceratum est.Tum Acacius:
Iam dixi, ut faceres,quicquid vis. non enim impuris daemonibus sacrifico, neque volun--xillae tali tuae, aut patris tui fatanae morem gero. His auditis, Iudex commotus dixit: Pluia beis laminis eius maxillas contundit ne iste nostra diuturna in eum patientia temer rio modo abutatur. Post haec Acacius: En factum est, quod voluisti, neque quicquam amplius prosecisti: non enim malae artes tuae meam in Christum charitatem si er bivit. Sacrifica, inquit Iudex, & ab imminentibus reliquis tormentis liber esto. R spondit Acaseus: Nunquam ut dixi sacriscabo: tantum enim imminentes cruciatus despicio quantum & antecedentes non curaui, Deo ipso mihi animos suggerente.
174쪽
DE S. ACACIO CENTURIONE MARTYR T in
Cui Acacius: Putasne propria virtute nos haec resipondereὶ Minime, inquam, nos haec ficimus, sed locuples & sanctus Dei spiritus seruis suis liberam orationem & patientiam suppedita illis prouidens quemadmodum Saluator ipse discipulos suos docuit, cum sic dixit: Qgando vos tradiderint Principibus propter nomen meum, ne soliciti Maii licio. sitis, quomodb, aut quid i tramini: dabitur eni in vobis in illa hora, quid dicatis: non enim vos estis, qui loquimini,sed Spiritus patris vestri,qui loquitur in vobis. Antoninus Q iba dixit sancto Martyri: Et quaenam tibi, miser, utilitas sutura est, si de talibus rebus admonitus persiuaderi non vis,ac postea grauioribus tormentis adductus, Imperatoruedicto parebis3 Abi,& teipsum admoneas, inquit Acacius. nam si neque Laesidemi vo,neque minas illius, neq; cruciatus in me illatos,Dei ope adiutus curaui, piutasne metalem esse qui te audiam 3Tum Iudex ministris dixit: Acacium impium hominemolari militem, in carcere interiore tribus lignis alligatum custodite,& grauibus catenis eius collum ac totum corpus circundate, sequentis diei iudicio reseruandum: nequcasi egentis hominibus illum videri permittite,ne λrt E ab ipsis beatus praedicetur, & adsituras quaestiones constantior inueniatur. . Ductus igitur mit beatus Acacius in carcerena,tum pr terita costilione, quam pro- nue; ii, iri sessius iuerat, tum suturis bonis, quae a Deo vero accepturus erat, valde laetus: mansitq; carcGε bs in carcere in urbe perintho septem dies. Interea Bibianus accepit literas a Flaccino, ut ranuum se conferret: iussit autem & eos,qui erant in carcere lium sequi.Beatus igi- Abdueitutturmartyr Acacius, & vulnerii tumore, & corporis labore amicius, ad haec & illii multi serreis catenis grauatus, militumq; in via urgentium importunitate, & itineris laiso iudine,ac ciborum inopia,deni lite notorii hominum, E quibus neminem videre permittebatur, absentia valde moerens, S de vita ipsa desperans, cum & alij vincti eum sequerentur,& carnifices urgerent, petiit a carnificibus, xi orandi Dei potestatem illi faceret. Cum igitur quodam in loco stetisset, ita lacu in precatus est: Gloria sit tibi, Deus, qui pro tua clementia in eos misericordem te piabes,qui diligunt nomen tuum: glo- aia,inquam tibi sit, qui & me in pcccatis vluciuem ad hanc sortem tuam vocasti gloria tibi, Iesu, qui nostrae carnis infirmitatem noli isti, & x t tormenta sortiter senem, patien- iam mihi praebuisti. Quoniam igitur vides mi Domine multis malis me oppressum,ita ut anima ipsae corpore meo excessura vidcatur, tu ipse, Domine, mitte Angelum,qui me curet,&ab angustij quibus opprimor, me sanet: acvclis mihi hoc concedere, ut quacunq; ratione, modb Iudicis sciit etia decretum iit,martyrium compleam, & apud te sim . Clim ita Deum oraret vox e nube demi iracst: erat cnim aer ipso nubibus con- Diuinitos
tectus Esio, Aeaci robustus & sortis. Vox autem illa ibit ita clara, in carnifices & alij ineti eam audientes admirarentur, ac dicerent : Nunquid& nubes loquunt uiὶ An vnquam tale quid auditu est,ut nunc ipsit audiuimus ξ Haec dicentes, de ea re ambigebant. lilii vero exij qui vincti ducebatur,cum haec audissent, in Dei filii a crediderunt & ad martyris pedes se abij cientes,eu rogarunt, ut Christianae fidei doctrina ipsis exponeret. Tunc igitur martyr Acacius una cum illi, iter faciens: Ego, inquit, paulum temporis miles fui, sed apud sacerdotes educatus, litin etiam genus d sacerdotibus ducens, eone filiis, memini audire ipsos haec docentes, quemadmodum Deus ipse, cum homini, qui e Pa- quibuidam. adiso excidera salutem dare,& ab inseris eum educere vellesimisiit in hunc mundum: aeternum Verbum suum. Veniens igitur filius Dei, carnem suscepit ex sancta virgune Maria,& figura apparens ut homo,Crucem sustinuit, ut Adami, qui Deo non obe- diuerat, peccatum per Crucis signum emendaret, & condemnationis remissionem ei condonaret,ipse pro nobis noster Dominus debitum sbluens mam eo quod in Crimce faustitit, chirographum, quod contra nos erat. discidit,& peccatum dissoluit,&Propria morte deleuit mortem dc inferos expoliauit, omnemque diaboli potestatem ditatque infirmauit. Cumque totum diaboli exercitum profligasset, portasque areas coni egisset, ac vectes ferreos conuiuisset, triduo e mortuis resurgens, hum no generi resurgendi facultatem praebuit, ut omnes omnibus futuris seculis uiuer anus. Hic enim mundus ad breue tempus manet,& nihil est. Haec omnia cum illi au- comis, is diuisicuit, ad Christi fidem conuersi sunt. Postridie vero noctis tempore eo in loco, in quo erant, riderunt quosdam splendida veste indutos, & militari habitu ornatos cum Acacio ipso loquentes. Quidam autem ex his, qui eos viderant, existimabant Aracii commilitones atque amicos esse, qui metuentes Imperatorem, noctis tempore Acacium viserent. Alij vero visionem aliquam diuinam eam misse dicebant. Cuin tem posteranoae Byzantium venissent, dc simul in unam domum coniecti essent, ' . . M a rursus
175쪽
rvrsiis viderunt eossem Angelos clim Acacio loquentes, & vulnera, quae crantinis litis corpore aqua seruenti abluentes, cumque curantes, ita ut omnes, qui & tunc, dei superiore nocte illos viderant, dicerent,vcr. sanctorum Angelorum visionem Martyreri oblatam filisse. 3Postridie vero cuni Martyr in carcerem interiorem coniectiis, &Iudicis iussu ligno ac ferreis vinculis ligatius sitisset,ali que vineti in exteriore carcere seruarentur, rursu multa lumina nocte accensa apud martyrem ipsum & os alios viderunt, Evinculis cum sollientes atque curantes, alios vero cibum ipsi asserentes: idque cum tapies vi dissent,carceris custodem adduxerunt, ut ipse quoque proprijs oculis Detiam videns, de illa certior fieret. Eam rem cum custos carceris visam obstupuisset, multis amicis narrauit. Praeses vero septimo die postquam Byzantium venti,Martyrem ad seduci imbui ii sint bens: Vocetur, inquit Acaciusum piae Galilaeorum religionis patronus.Cui Antoninus tui . scriba: En praesto est ille, quem quan is. Cum igitur ante tribunal Martyr constitisset. Iuae, stu cilisque Vultum hilarem, velut Angeli alicuius adspectrum, Praeses vidisset, obstupuit:
rex, nescie sperabat enim niturum,ut tum vulneribus corporis, tum vinculorum amamnis, acci .
ij μ' borum penuria corpore consumptum dc de via multa sessum videret. Cum igitue aliu '' ' ter se habentem vidisse eius pulchritudinem atque hilaritatem silc admiratus est, T co horti diceret: An non vobis nailites pelli mi, praecepi, ut hominem istum in interiorem carce cm coniectum in ligno ligaretis, serreisque & grauis limis ac multis vinculis eius collum & totum corpus constringeretis ita ut ipsius florens aetas iis ligaminibus ans retur ac languesceret,neque sineretis aliquem ipsium visere, nisi qui cibum illi asterior Quomodo igitur ipsum, velut athletam quendam pinguem factum video: quinetiam longe pulchriorem ac venustiorem,qtiam antea ita erat tTum Antoninus scriba: Ita qui diari factium est, ut iussisti: in omnes enim aerumnas illas, suas dixisti, coniectus,& ex urbe Perintho hucusque per totam viam ferreis via culis adstrictus filii. QDd si amplitudini tuae visum fuerit vincula ipsa serrea videt caque ponderare en illa hic sunt. Nam usque ad hoc tribunal homo iste his ibi reis culis exutus non mit. aerea carceris custode minas adhibens &vide, an ita illi sum si quemadmodum tu praecepisti. Tum Iudex: Venia inquit, huc custos carceri . Cum veni met ille, Iudex ita eum interrogauit: Quare,scelestissime custos,facere nolui sti, quod iustis es sed ita nutritum atque instauratum istum ad nos duxisti, quasi bella ror quidam futurus nobis esset 3 Ad haec Acacius: Mea, inquit, pugnandi virtus e caelo a vero illo certaminis Pr secto Ielii Christo seruata est, qui & robur mihi attulit. D
Di,illae minus enim meus ita curat seruos suos solo verbo. Tum iudex: Confringite eius den eius coute. tes, ut non loquatur, nisi cum interrogatus ilicrit. Iterum autem custodem carcerisu
terrogans: Qiud nam inquit,scelestissime respondes 3 , Tum Callius custos carceris respondit: Per tuam amplitudinem iuro, exectu me suisse quecunque tu iussisti,& insuper alia mala his addidisse: sed sucre alij, qui hune hominem curauerunt, ut sciunt omnes, qui una cum ipsi vincti erant. Quod si rem aliter se habere cognoueris, en caput meum praestis est: potestatem habes: quaesis cias quicquid vis. Videbamus en im saepius quosdam velle splendida ornatos milite aliosque urbanis viris, alios Medis quibusdam similes esse censebamus, qui una cura Usb versabantur quique eius vulnera curabant, & diligenter abstergebant, muliisque ςibarijs propositis,una cum eo vescebantur. Haec omnia homines, qui ex urbe Perintho una cum eo tincti ducti sunt, tum in via, tum hic cum saepius vidissent, mihi retui runt: ita ut ego, cum ipsis non crederem.& Vcrum scire cuperem, meis oculis videns id Cognouerim. At si quando repetate, cum haec spectarem, ingredi ad eum yoluissem de ab illis quaerere,undenam illuc ingressi essent,aut quinam sorent illi,quos una cum ipsi, vidissem,saepius ad eum ingressus, neque quenqi iam illorum, neque quicquam ccib rijs illis videbam, sed hunc sistum ligno alligatum preces ad Deum iundentem, dc diu,
nam gloriam laudantem,interdum vero dormiciatem. Civilesiit, Tum Iudex: Pecunias, inquit,ab Acacij consanguineis accepisti ob id iueiudicium
P .i i statim si rore percitus, plumbeis virgis eius terga pullari iussit. Qiij
I Mici is cruciaretur, vociferans dicebat: Qxyaeso, Iudex, et si res aliter se habet, quam di punit. xi, me interficias. Tum ille: Ueneficum igitur hominem hunc esta alairmes opus est. Cui carceris custos: Ego, inquit, quod vidi, dico, neque scio, Vcnesciis nes , an non. Haec cum beatus Acacius audiret, illorum stultitiam irridebat, quantiis statas esset
maxillis. Itaque Iudex ipse rursus furore accensus, Acacio dixit: Tune venisti, ut nos . deridere
176쪽
der teres, praevigiis ac veneficiis tuis confisus 3 Ego, inquit Acacius, non rideo, oubdvestra pernicie raudeam: immo sempiternam vestram condemnationem multiundoleo.Vos autem ipsi vestram vitam irridetis,qui verum illum Deum coeli & terrae,in iis M omni u.quae in eis sunt, effectorem dereliquistis,& lapides ipsos adoratis. Tum Ii dex et dixit: Neputes ista tua constantia me victum iri: non sinam te vivere,nisi dijs s Gifices,& inuictorum imperatorum edictis obedias. Cui Acacius: Si timerem minas tuas,statim tibi obtemperam,fecissem quod iubes: quoniam vero sententia meam
libr est quam tua inas istas nihil timeo: lac,quod lubet. Tunc ludex fluore percitus: Sacrificisne, inquit, an adhuc pergis insanire R spondit Acacius: Tu pergis id facere, qui homines, a quibus nihil mali commissum
est neque aliquid in te peccatum fuit, sic iniuste consumis. Haec tam audisset Iudex, s. Aeaei iiiiiii virgas quernas afferri, & eius terga ac ventrem verberari. Cumque decem ii mines vicillim Acacij corpus verberarent, Martyr ipse tormentis amictius, sic clam bat: Christe, adiuua humilem seruum tuum. Iratus autem Iudex, iussi ventrem a plius verberari. Cumque decem illi homines hoc fecissent,&beatus mune doleret, voce magna dixit : Domine Iesu Cliriste, adiuua seruum tuum Acacium. Hoc cum ab eo dictum suillet statim vox de caelo venit ac dixit: Ne timeas, Acaci,sed esto bono animo : decet cium te cum patribus tuis esse,& caelo versantem oblectari, eo quod nunc nominis meis consessionem profitearis. Cum hac vox audita esset, homines illi qui Martyrem verberabant, torpescentes tanquam muti effecti sunt, neque manus ipsas amplius mouere poterant,ita ut lud ipse ambigeret, & furore accensus, sanctum ibat a martyrem Acacium ad maiora iudicia,hoc est,ad Flaccinum Proconstitem Thraciaemittere qui & relationem talem ad cum scripsit: Admirabili & maximo Iudici Flaccino Proconsuli, Bibianus Imperatorum deum Literae piae.
tissimus salutem: Acacium impiae Christianorum religionis patronum a Firmo Martis' di' lesionis Tribuno ad me missum, neq; volentem iis parere,quq ab inuictis Imperatoribus nostris prςcepta sunt,cum viginti diebus ante ad me missum acceperim, &vehe- meter de ipsis inquisiverim, nihil amplius profeci: propositi enim sui tenax est. Quonia is potestas tua plus timoris afferre potest, proptere hominem hunc cu actis,quae de illo 1 me composita sunt,cum te praniantissimum virum esse sciam, ad te misi. Cum igitur Flaccinus has literas accepisset, iussit Martyrem in carcere quidem concludi, sed seruari tamen sine vinculis,&aenadia custodia illa tam atroci. Uxorem enim Christi nam Flaccinus habebat,a qua rogatu ,& iureiurado clam adstrictus ita erat, ut qui propter Christi fidem ab ipsb inquirebantur,non diu, neque multum ab eo cruciarentur. Ivisit igitur Flaccinus post quinque dies Acacium martyrem ad se duci. & cius acta recitari, quae Bibianus consecerat. Quibus recitatis,inquisitionis, quae a Bibiano ficta fuerat, austeritatem, & 'Mam ris constantiam, stabilemque consessionem, &miracula per ipsum facta cognouit,hibianumque accusauit, qubd non celeriter cum interfecerat, sed tam exquisii te aduersus militarem hominem se gesserat: tu Iitque martyris caput abscindi ante Frbem Byzantium, ita pronunciam: Acacium Galilae- ni tu drum adiutorem, & nostrorum Imperatorum trophaeis insignium desertorem, qui ' ζ' eram dedit, ut quamprimum vitae suae finem talem videret, sicut quaestiones de eo fa- biem. docuerunt : hunc,inquam, hominem legibus non obedientem, tribunal nostrum iubet gladio percuti,& capite privari. Postea vero, quam beatus Acacius vocationis suae opus iamiam perficiendum cognouit, Spiritu ancto ita decernente, clamans sic ait: Gm multis linguis te lai dare vellem, Christe Dux vitae,& fili Dei, quoniam ita misericors & benignus es in me peccatis obnoxium, qui & tali sorte me dignatus fuisti. Cumque ductus suisset extra urbem Byzantium in eum locum, ubi martyrium obeundum illi erat, rogauit rumifices,ut paulisper Dei orandi facultatem ei concederent. Itaque positis in terra senibus, has preces ad Deum misit: Gloria tibi Deus, & immensae tuae magnificentiae conuenit laudatio, qui sic gloriosum in nobis peccatorum onere grauatis te osten-Quo enim maiora beneficia nobis largiris, & quo magis iniquitates nostras remittis, eo abundantius benignitatis tuae gloria relucet. Benedictum sit nomen gliriae tuae, quod ita iaciendum probasti, ut in Filio tuo unigenito & Spiritu sancto h minem ipsum honorares,& nunc me tantis beneficiis indignum propter bonitatem tuam ad talem gloriam inuitasti, non propter mea opera. Benedico igitur tibi, Do- nune Deus sanctus Iliael, cum unigenito Filio tu & sancto Spiritu, quoniam tua est
177쪽
gloria, tuus honor, nunc & semper,& infecula seculorum Amen Haec clari dixisset, gladio percussus fuit,& capite truncatus. Itaque martyriuin perfecit sanctus Acacius omito die mensis Mai Iimperatore Maximiano. Eius autem corpus viri pij ac religiosi collegerunt, dc omni studio ac dilia gentia sinus ipsius curauerunt eo in loco,qui Staurius appellatur, regnante Domino' nostro Iesu Christo: Cui gloria sit & Imperium in secula seculorum, Amen.
MARTYRIUM'S. VICTORIS MAVRI, EX
VLTVST V M. f. CODICE DESCRIPTUM, ET
. a Maxi si qua notario ciso tum, fidiuini pr.eclaris testimo- iniqueunti tui simiorum Marti logiorum. Stylus hinci .i o. iude per F. Laurentium Suri nihil expolitus est. l EG N A N T E impio Maximiano Imperatore, in ciuitate
'Mediolanens ingens fuit persecutio Christianorum. Erat autem illic quidam miles, natione Maurus, Victor iam mine, Imperatori notissimus, apud quem delatus est a qu busdam, ita dicentibus: Clementis lime Imperator, Victor Maurus, Christianus effectius est,& blasphemat deos iam stros, dicens eos daemones esse. Indignatus itaque Imper tor, iussit eum compraehendi & ad se adduci, eique dixit: η quid vero tibi deesse putasti Victor, ut Christianus fieres Victor respondit : Non ego nuper Christianus effectus sum Ved ab ineunte aetate mea sui. Imperator ait : Ergo, viasseris, manifesto Christianus es 3 Victor respondit: Chi maniis planE stim,&Christum Icilini silium Dei vivi, de Maria virgine per spiritum iam M; ii iis narum adoro,corde credo,& orc laudare non cessabo. Tunc Maximianimi ia taetem. 'percitus iustit eum trudi in carcerem, & diligenter custodiri, dicens ad eum: Tecum ipse Victor pertracta, quemadmodum possis horrenda lucrifacere tormenta, quae te atrociter laniabunt, si sacrificare nolueris. Missus itaque in carcerem, mansit ibi sexidies, nihil interim neque edens neque bibens. 4eptimo autem die iussiit Imperator sibi tribunal apparari in hippodromo circi, sanctumque victorem adduci: cui dixit, Eo quid Victor de tua salute cogitasti ΤS. Victor respondit: Salus dc virtus mea Christus cst,cuius Spiritu nutrior, qu em in visceribus meis accepi.Tum Imperator praecepit a L erri fustes,& in consipectu suo illum extendi. dc eaedi praecone sic clamante: Sacrifica diis, quos Imperator & omnes adorant. Caeso autem Maximianus: Victor, audi cyntaliuna meum, dc accedens cole deos istos,quos nemo dignius te colere potest, pras tiri Eum canities te exo net. Victor respondit: Beatus rei dc propheta Dauid Christianos omnes instituens, ita dicit: omnes dij gentium daemo ia. Si ergo ab initio illi dosio nex dicuntii quo pacto ego eos adorabo 3 Imperator ait: Ego tibi deseram honosen .ic migi iiii iiii litum, dabo aurum oc argentum dc possessiones multas, si velis sacrificar ste hii his diis.salictus Victor respondit: Iam dixi tibi,iterumque dico non me sacrificare d in noces. iiij se os io autem meipsum Deo acrificium laudis: quia scriptum est: omnis sicili EMMi--- daemoni js,& non Deo, eradicabitur. Anolinus consiliarius Imperatoris dixit : Oblati sunt tibi honores a clementis simo Imperatore: quare non sacrificas dijs,quos Imperator adorat 3 Sanctus Victor reipondit: Ego praemia a vobis promissa non accipio, sed a Deo quotidie accipio x res&robur. Tunc imperator iussit eum iteruna abduci in carcerem ad portam, quae dicitur Romana, dc illie custodiri. ubi cum fuisset diebus tribus inclusus, iubente imperatore eductus est, dixitque et Imperator: Immola dijs nostris,quos vera conmmendat diuinitas 'Sanctus Victor respondit: Ego dijs paganoriuii non immolo. Turpe est mihi,ut quod in baptismatis sanctificatione percepi, id, a te homine co ruptibili, & nulli non calamitati obnoxio coactus, deseram. Non sacrifico: tu porro fac, quod semirus es. certus enim sum, te sortiorem illum esse, qui pugnat pro me. sta . . . Tunc imperator dc Anolinus iusserunt fustes apportari, extensimique marWrem ver berari eique acclamari: Sacrifica dijs, quos Imperator & omnes adorant. Saninis autem Vicitarijs poenis subiectus,dolores non sensit, sicque Dominum precatus est: Domine
178쪽
nomine Iesu Christe, euius annona quotidi E nutrior, adiuva me in poenis. imperarior dixit: Victor, consule sanguini tuo, & imi nota dijs, quos alij adorant. Nam per deos, & per salutem & statum Reipublicae, mortalibus omnibus exemplum te statuani Nec est, lubd speres, ubi 1 me punitus lucris, Christianos seruum meum mai tyris loco habituros. Nam eum in locum cadauer tuum proijci iubebo, ubi nunquam possit inueniri. Victor ait: Ego non sacrifico: tu fac,quod tibi visum est. Non enim i uomo id ficis,sicut dixisti, sed seruo Iessi Christi.
Tum ira incensus Imperator, rursus eum praecepit coni j ci in carcerem ad portam x Romanam, & pedes eius in cippo colligari. Misit autem ad eum Anolinus consiliari- eat ceremus imperatoris, qui ci dicerent: Homo,consule sanguini tuo, dc vide ne amplius in te concites iram imperatoris: sed audi consilium meum,dijsquefacrifica accepturus ab eo honorcs, quos volueris. nam alioqui multa tibi tormenta parantur. S.Victor ait illis, qui ad ipsum missi erant: Ite, dicite Anolino: Ego dijs paganorum non imminio, cum scriptura dicat: Confundantur omnes, qui adorant sculptilia. Ego Deum vi- Pta νε-uum & verum adoro, ut non confundar in aeternum. Altera die iussit eum Imperator produci Ecustodia, dixitque ei Molinus: Adeone induratum est cor tuum Victor, ut non obtemperes Imperatoris edicto, & sacrifices t S.Victor respondit: Ego dijs impuris & nullo sensu praeditis non sacrifico. Tunc Imperator iussit omnia genera tormentoriam coram illo adduci, aitque illi: Vides Victor, quae te tormenta maneant,
ii bus subiiciendus es, nisi saetifices Sanctus Victor respondit: Tormenta, quae tu mihi minaris,longe tibi maiora parantur a Deo meo in illo iusti iudicii die. Imperator non ferens se palam ab illo, ut ipse quidem putabat,contumelia assici, praecepit bulli-
vias adferri plumbum, coque totum martyris corpus persundi. Cum ue perfundere- Lndilui. tur, orauit Dominum, ita dices: Domine Iesu Christe, propter cuius nomen hoc patior, adiuva me dc libera me: sicut liberalli tres pueros immaculatos de camino ignis, sic contudisti tyrannum: ita dc me quoque nuc libera, ut erubescat Maximianus cum atellitibus suis. Mox aure adfiiit angelus Domini,plumbumque ita refrigerauit, 'te Libς μ iet instar aquae cibnte manantis, nec ulla in parte corpus martyris adustum est.
pandit itaque S.Victor manus suas, Dominumque benedices, ait: Benedico te Chri- iste Iesia, quia dignatus es misereri servi tui, dc mittere angelum tuum, qui dc plumbum Dirigerauit. dc plagas ab impio Maximiano mihi impositas, unguento misericordiae
. λt Imperator valdε admirans, lussi eum duci ad portam Vercellinam. Milites
an em expectantes, quid fieri mandaret Imperator,somno se dederunt. Exurgens igitur sanctiis Victor aufiigit, dc abscondit se instabulo ante theatrum. Expergesamve milites insecuti sunt eum, dc cum inueninent mulierculam quandam, sciscitabantiar ex ea, num vidisset hominem canum, scissa veste. Illa respondente, vidisse se canii hominem, cumque fulgentem: perquisierunt canctum mardiem in via, quae dicitur
stabuli: cumque ad theatrum venissent, ingresti stabulum, inuenerunt eum ante Orae quorum latitantem. Tum vero iniuria eum allicientes, foras eduxerunt. Vt aurem
rescivit Imperator cum fugam iniisse, ira commotus in milites, iussit ab alijs eum du es extra ciuitatem ad hortum, qui Lysippi appellatur. Ipse vero inambulans in hippodromo circi, misit ad eum cursores, qui ei dicerent: Desperasti vitam tuam, nec vis lacrificare ξ Per deos, si non seceris sacrificium, capitalem sententiam excipies. Sanctus Victorei remandauit: Qi md facturus es,secocivus. iam enim desidero adipisci merce scin meam a Deo meo. tempus enim est, si tamen illi sic visum est, qui dedit mihi corpus S spiritum. Tunc Imperator praecepit acciri carnifices, ijsque S.Vict rem traclidit cducendum ad sylvani, quae Dunlinus vocabatur, ubi viridarium habebat Imperator, illicque capite truncandum. Cum autem duceretur, ait ad milites: Dicite Imperatori Maximiano, hoc anno illum abiturum a vita. Ventum est d inde ad locum destinatum caedi eius, dc cum dixisset, Gratias tibi ago Domine Iesu Christe, quod me non separaiti a sanctis tuis, dc Nabore ac Felice ciuibus meis, caput puerilait H
eiacarnifice amputatum est. V ciuit autem Imperator, ne quis corpus eius humaret, sed bestiis vorandum re linqueretur. Post dies sex misit Quaestorem suum cum militibus, ut viderent num a se ue, os o ris belluis aut serpentibus esset deuoratum. Venerunt illi, di corpus eius prorsus inta- tum dc inuiolatum inuenerunt, simulque duas bestias. alteram ad capit ad pedes a teram, corpus conscruantes: regressique ad Imperatorem, id illi indicariit. Tum Vero
179쪽
Maternus iussit sepeliri. Alneiu igitur sanctiis. Marinus episcopus, inuenit illas bestias corpus Praeclaram seruantes, non aliter at femina, ac si hora eadem fuisset truncatum. Vt autem viderunt ς belluae Marinum, cesserunt loco, & tam diu illic haeserunt, donec ablutum esset cor pus, &non longe ab ea sylua humatum in pace. Per id tempus Molinus iussit com- praehendi Omnes exceptores palatij, eosque iurare per deos suos, si quis eorum habe rei chartam aliquam aut scripturam, non se idipsum celaturum. Cumque ad eum al- latae essent chartae omnes, iussit eas coram se incendi oc cremari. Eam rem probauit Aeshoibi .ctiam Imperator. Ego verb Maximianus notarius, ab infantia Christianus uraui qui, storiae liuiin dem per pagani sinum eorum, & tamen noctu ad luminaria scripsi in circi hippodro mo, prout memoria complecti potui. Illic enim manebam, & adiuraui, si quis inue niret, ne homini Christiano negaret. Haec autem omnia oculis meis inspexi, Deo t. .s le&sancta Trinitate. Passus est igitur sanctus Victor in urbe Mediolanesi,s. Idus Maii, & sepulturae mandatus est a S. Marino episcopo pridie Idus Maij sub Maximiano Imperatore, regnante Domino nostro Ieiii Cluisto sine fine, Amen.
DE EODEM S. VICTORE APPENDIX EX S.
GREGORII TVRONENSIS DE GLORIA MAM
tyrum Lib. I. cap. sis., Agnificatur etiam apud Mediolanensium urbem Victor inclytus martyr, quod saepius vinctos ab ergastulis distiluat, captiuosque
liberos abire permittat. Igitur quodam tempore Apollinaris cum Victorio Duce Italiam peti jt: quo, et aiunt, apud urbem Roman 'interfecto, Apollinarem incolae loci quasi captiuum retinebant,db . centes: Non videbis patriam tuam, sed dignas, ut satelles tuus, pc hnas exolites. Haec autem comminati, miserunt eum in exiliu apud urbem Medi olanensem. Factum est autem, ut adueniente festiuitate sancti Victor conuenientibus populis, & hic vigiliis interesset, sub libera enim custodia absoluti attendebatur prostratusque coram sancto sepulcro sancti, cum impensius orare coe- .pisset, ut eum virtus martyris ab hoc exilio liberaret,circa medium noctis egressus ab aede, audiuit unum de egenis loquentem ad alium, & dicentem . Quid putas, o par per,quae virtus sit huius martyris 3 Verum dico, nec fallor, quia in hac nocte quisquam captiuus domino per fugam dilabitur, absolutus in patriam accedit, nec amplius . vltra reperietur. Haec Apollinaris verba, quasi auspicium ex Dei nutu missum accipies, iterum atque iterum pronolutus ad tumulum martyris, orat virtute eius adiutus, absque impedimento possit abscedere. Moxque vocato puero, equum sterni praec pit, dicens: Hodie absoluendi sumus a vinculo isto custodiae. L Ascendentes, inter . Alpium iuga, congeriorum completa multitudine, pertransierunt, atque Auernum perlati sunt, virtute beati martyris praeeunte, ut a nullo interrogarentur, quo tenderent, vel unde venirent: manifestumque est, eos praesidio beati martyris ab hac aeria mna fuisse liberatos.
VITA S. IRONIS EPISCOPI SCOTIAE.
EX ODAM EGREGIO M S. CODICE DESCRI-pta, sed iurratiam QAris mutata stylo per F.Laurentium Surium. Vtrum autem Lec inte Vast historia, aut potius iure Poe
a ctoriam patrum memoriam oratione siue sermone & literarunt imonumentis celebrare, eosque ita, ut par est, laude & praedicatim sne efferre, illum proculdubiis laudare est, qui in Sanctis suis est mi 'rabilis. Ille enim sanctitatis eorum author est, in quo & per quem: hquicquid sanctum est, sanctificatur: & sine quo nihil sanctum, nihil laude dignum esse, certa fide tenendum est. Nos itaque vitam dc 'ςconuersationem beati Vuirotaris succinctE expone dam suscipimus. ' aucae pluribus commemoraturi: nec dubitamus Christo, a quo sanctitas ei collata est, rem gratam nos faccre. Non enim quicquam derosat principi, qui militis eius res praeclare dc sortiter gestas, post victoriam decantat.
180쪽
C O TI A, sertilis sanctorum virorum insula, & stellarum
numerum prope aequans patrociniis sis torii, in multoru Pinia s. salutem produxit beatum Uuirone, non infimae sane con- ψ x uic ditionis parentibus ortum. Is postquam ablactatus est, literis discendis adhibitus, 3c caelestis gratiae adspiratione: praeuentus, ante aetatem animo & moribus plane virilis es- te, cati L.
me coepit, pucrulus luc iam maiorum exempla sibi propo- nens, longe ante praesignificare videbatur, quis postea limiturus esset. Cretiit interim annis, sed plus animo, nullis um . quam cedens illecebris, nec pedem semel positum in vi tutum vestigijs, inde retrahens, pro nihilo ducens terrena caduca que omnia, porro ad caelestia totis iuribus seruenter anhelans. Haec etsi breuius dicantur, quam pro tantae sanctitatis merito, qua floruit adhuc adolescenti diis, tamen cum nobis propositum sit breuitati operam dare, proli ius haec prosequi iam luimus, maxime quod dc sermo incultior facilla posuit fastidiunt adserre lectori, &r tum magnitudo omnem superet dicendi facultate. Porro cum aetate pariter crescente in dies vitae sanctitate, cora Deo ut palma floruit, & ut cedrus labant in domo Domini multiplicatus est, ct Deo dc hominibus charus & amabilis. Coepit autem mox in lucem proserre re ipsa & opere, quod puerulus clam mortalibus, Deo, secretoruin pectori, multa animi sedulitate impenderat. Itaque nihil de proposito remisit, sed piis Vimi. in virtut si itinere sortiter progrediens, nec frangebatur aduersis, nec efferebatur pro- ς emimis, sacris non fatigabatur vigilijs,pascebatur precibus, ieiuniis laetabatur, denique nullo rem euentu a virtutum studio retrahebatur. Proponebat sibi sanctos Patres, prς- sertim admiranda virtutum ac meritorum stibi imitate eminetes, Patritium, Cuthbertium, lumbam, regias patriae columbas, Orbis luminaria: eoruni jue vestigijs c piebat insistere, xeligionemque &sanctimoniam imitari,idque non lento gradu dc si gniter: immo vero, diuino incitante amore, cita peregrinandi laborem alacriter e mm exemplo suscipere volebat. Sed hanc eius voluntatem non absque nutu diuinores quaeda incidentes retardirunt. Et ille quidem noctes impendebat precibus & piatu vano js, dies ieiunus exigebat, canetorum ambiebat patrocinia, sibique e caelis opem implorabat pervigil, ne malignorum hostium machinamentis irretiretur, aut apros quendo animi sui desiiderio carnis aliquo impedimento distineretur. Non longe pbst ecclesia regionis illius pastore orbata fuit. viro omnes animo mironem sibi pastorem deposcunt: idem clerus, idem populus postulat: clamant viii uersi, illum solum cognatae genti e caelo destinatum antistitem. At vir sanctus lon- Meuiateri Malienus ab terreni moxque perituri honoriis ambitu, in humilitate sortiter persi-L P in , stens, prorsiis reclamat, ait discipuli' partes sibi potius, quam do 'oris, tribui oportere. Erat vero citis insulae consuetudo, ut primo eliorent incolae episcopii, deinde et Ebam Romam mitterent, summi Pontificis manibus consecrandum, atq; ita demum rediturum ad sedem suam. Itaque licet multum refragaretur S. Vuiro, non tamen asia sententia discessit plebs si delis, sed etiam inuitum illum eligens, compulit tandem assent m. At ille hac occasione nactus opportunitatem e patria emigrandi, piae pere- c alit fic rationis amore, urgentis populi ad tempus cessit voluntati, licet coram Deo longε dei edi, alia Get animi cius intentio, quae tandem etiam non est voto frustrata suo. Abit igi- N i tur Romam, non terrenae dignitatis ambitione, sed diu cupitae peregrinationis decaci .rio impulitis. Comes autem illi oc itineris dc voti accedit Plechelmus sacerdos, irtim
te venerabilis, nec aetate maior, ncc meritis multo minor. Erat ambobus cor unum dc
anima una in omnibus. Cum autem per Angliam iter faceret,diuinitus illis adiunctus est Otgerus Levita, qui prae seruenti caelestis patriae desiderio terrena contemnens, bcato viso adhaesit. Tum verb iter optatum securius vir sanctus cunisbciis pro sequens, christo duce prospero cursu mare emensus, tandem Romam peruenit: ubi beatissimorum Apostolorum Petri dc Pauli limina labris tres illi premunt, pauimentum laci mis rigant, precibus Ec votis altaria cumulant, in caelum preces transmittun,loca uncta crebro inuisiunt. Nec despicit Christus gemitus seruorum sitorum: quod quaerunt, diuinitus illis non negatur. Vbi autem Romanus Pontifex cos aduenisse cognouit, beatum Vitironem ad sa ciuit.Ille vero sine dilatione cum secijs ad Pontificem accessit. Intuitus autem illum