장음표시 사용
161쪽
sarii illecebras tahquarii paruulorum sagittas ducit,victorque discedit,illustri vitia ea
put redimitus: doinumque laeto atque hilari vultu ingreditur,qui prius moestus aciti stis excesserat:Cumque duς ipsit Dominicae sententiae propositae essent, altera quae hoe statueret, ut facultates suas venderct, ac pauperibus distribueret: altera, ut domos ocagros aliaque omnia Domini causa relinqueret, ita se comparauit, ut nec in priori temporis aliquid sibi terendum putaret, ne sortasse ea res ipsi mora afferret: necitem in secuda, ne si facultates suas temere relinqueret, inter eos qui sanguine ipsit coniun. erant, lites atque conflictationes orirentur, alijs nimirum aliud quodda haeredita.& tis capessendς ius proserentibus Veriam inter utrunq; graditur, atq; cofestim bonis sim
iis lx xς, is in pauperes, captiuos seruos suos, quos etiam libertate donauerat,& cognatos distributis, atque diuinis i cmplis cosecratis, queadmodum cx ni atris sitae utero nudus ex iuerat .sic etiam necessarijs indumentis excepti S, nudus e mundo excesssiit. Ac Hiero s lymam prosectus, cum in his venerandis locis adorationis munere, Ut par erat, pe
functus missiet tanquam ceruus diuina siti flagrans,in solitudinem contendit, atque ad diuini viri Sabae Lauram se conscrt, comitem ac socium non itineris duntaxat sed in stituti etiam Cosmam habens, qui eandem cum ipso cducationem ac disciplina ha buerat. Diceres eos sacrum quoddam par esse, ac si ib Christi tum currere, ut illud e r. uicibus suis tollerent. Ioannes itaque, de quo nobis oratio instituta est, diuinum illud monasterium ingressus, ad pastoris pedes le abi jcit, maiorem in modsi eum obsecras, ut se in oviuearii, quae illic versabantur,numeru adscriberet, perditu sese appellas at e solitariis motibus ad pastore Christu couersum. a quide re ovilis prς sectus magni animo voluptatem cepit,cumq; huiusce animi inductionis nomine beatu prςdicauit. Cumque ipsi propter vi x splendore doctrinaeq; ptiestatiam facienduisium esse ut nouit tu illu viri e magnis senibiis traderet,cuitis duliu ac magisterio per Dei via sine
ullo errore incederet, cum quem inter monachos omni virtutu genere maxime inlibgnem existimabat, primu accersiit, eique Ioanne comittere conatur. Ille autem id cicusauit, regendo tanto viro, tantaq; cruditionis gloria praedito imparem se esse in mans. Hoc igituet sene pretetermisib, antistes alterii ad se vocat. Qui cum etia ijside, qui bus prior, verbis uteretur,tertius postea introducitur,ac post hunc alij ite haud pauci: coeperuntq; omnes ad viiii Iorais institia edi cura deprecari, atq; a se rei j ccre. Post mul tos aute senex alius admittitur, moribus quide simplex,at doctrina minime parua. Q Acum prompto animo promptu Ioanne siuscepisset, in cella sua uni cum eo abscedit ac praeclaruistud sundamentu primo ipsi subi jcit, nempe, Ne quid suo arbitratu faceret: o Ad ET Vt Deo sudores atq; acerrimas prcces & labores tanquam sacrificiu quod da offerret:
praeceptor Vt lachrymas ex oculis emitteret, liquidem repurgandae pristinae vitae cupiditate tenci: D m00 st retui. Nam hoc apud Deus acrifici si purum censeri, atq; omne aliud thymiamatis gesta, Eri ζ precio anteccssere. Atq; hoc quidcm primum in his rebus, quae corporis opera
perficiuntur. Quantum autem ad animii attinebat, hanc legem ei indixit, nequa mundanam speciem depingeret: Ne reru minime couenientium formas in ea cingeret verum mente ab omni inani tumore integram conseruaret: Ne rursum doctrinae an plitudine gloriaretur, atq; in his quae perceperat, totuse percepisse arbitraretur: Ne sonum aliquaru atq; absconditarii reuelationii desiderio flagraret: Ne in animii vii quesn induceret sibi jpsi confidere, aut in ea opinione versari, ut se eruditionem omni errore ac lapsiis periculo vacuam tenere existimaret, quoadusq; ex corporis vinolis sip. cxi incretur: verim cogitationes suas timidas, atque animaduersiones sitas lubricas csse agnosceret :idqtie contenderct, Vt mentem suam minime spargi ac dis lipari sine. Menti diseret, verum eam summa cura ac diligentia colligcrct, ut hac ratione tum ipsius mens a Deo illuminaretur, tum anima purgaretur, tum corpus ab omni labe purificaretur, ac deniq; corpus una cum anima menti adiungeretur, triplexque ista res ob coluncti Onem cum simplicissima Trinitate simplex cuiccrctur, redderetur juc homo no iam carnalis, nec animalis, sed omni cx parte spiritualis, translatis nimirum per animi imductionem duobus illis prioribus in tertium ac primarium. Ad hunc igitur modum cum pater filio, ac magister disicipulo legcs praescripsisset, haec etiam verba ipsi asiunxit: Ne ad quenquam epistolam miseris. Ne quid omnino externae disciplinae liquaris. Silent turn prudenter cole. neque enim refugit, hoc non philosbphorii dun ς. ῖς taxat nostrorum praeceptum eme. Nam etiam Samius ille Pythagoras discipulis sui qui philosiphiae mysteriis ab ipsb imbuebantur, multorum annorum silentium intacebat. Neque existimes bonum csse, bona intempestiue proloqui. Ad hoc enim te inducat
162쪽
ducat David, his verbis utens: Silvia boni F. idnam autem hinc ipsi contigerit,ex Psal n. eo audi: Concaluit, inquit cor meum intra me, diuini videlicet amoris igne: atque in antini meditatione ignis ille in Prophetae pectore excitatus cst. iHaec loanni sex praescribebat. Qua quidem in re haudquaquim in aquis scribebat: cap. i nec stiper petras, sed in terram bonam seminabat. Diuturno itaque temporis spatio Ioannes per omne tentationis & experimeti genus a sene instituebatur, atq; in omnibus rebus certam obedientiam prae se serebat. Non obluctabatur ille in ijs, quae imperabantur. In lingua murmur non erat, nec ulla in corde disceptatio, interne eastiui plorans, quae ina iter praescriberet. Verum hoc unum in media nactate, non secus atque in tabulis penitus exsculptum & incisum habebat, nempe ut in omni negotio dcedicto sine murmuratione, velut Paulus praecipit, ac disceptatione quod imperatum csset, faceret. Nam alioqui quidnam ad eum. qui boni aliquid, quodcunq; tandem id si ierit, ei scit, utilitatis redire queat,si vel in ipsius labi js murmur insideat, vel improba cogitatio serpentis instar in pectore delitescat Ecquando ulterius prouehetur rid nimirum cause cst, quamobrem multi frustra laborent, nec ad ea, quae a fronte sunt, progrediantur. Deinceps autem ut senex pugilem suum maioribus obedientiae cer- . taminibi is assuefaceret, quid comminiscitur ξ Permultis sportis, quas pro opere habebant, in unum collectis, hoc praetextu utitur, Ioannem sic alloquens: Audiui, fili, si ortas Damasci ςarius, quam in Pal stinae partibus vcndi. Multis porro, Ut nosti, rebus indigemus. His itaque acceptis, illuc quamcelerrimc poteris proficiscere,neq; vel obolo quidem minoris eas vende, quam tibi impero. Pretium porro duplo,quam par erat, maius ipsi constituebat. Huic imperio minime aduersatus est,nec imperantis ser- M eum monem sibi discutiendum & explorandum putauit ille ad mortem usq; obediens: ve- rum obedientia tanquam alis quibusdam instructus, huiusmodi fascem in humeros β' tollit, ac Damascum petit. Qua in urbe qui pri ius insignis & clarus erat, laceris vestibus indutus, ac squallens de sordidus ibrum peragrabat,ut sportas suas venderet. Cum igitur nimium eas sitim arct,risum sui excitabat,omniumque probris atque contumelius exagitabatur. Vnus autem ex iis, qui ipsi cima in urbe clarus & ornatus esset, iminus cabat, ante ipsum stans,ipsiusque faciem in animum in ij ciens, quisnam esset qui tum halivmilis Sabiectus ac pannosus ciset, agnouit: pectoreque grauistimo dolore fracto, ad eum tanquam ignotum accedit, sportasque emit, persoluto eo omni pretio, quod ab illo postulatum erat-Quo quidem acccpto, generosus ille vir ad eum, a quo iiii diis fue at, se refert, ac victoris cuiusdam iusta humi prostrato aduersario, hoc est,
inanis gloriae ac superbiae parente, reuertitur. λ Enimueris Ioanni monachus quidam vicinus erat, qui terrestrem peregrinatione Cap.tρ. cum caelesti domicilio commutarat, atque ad Deum concessierat. Carnalem autem fratrem ille habebat, qui quidem huiusmodi calamitate profligatus, fraternamino tem impatientissimo animo serebat. Ioannes igitur eum cons blabatur, varijsque se nionibus xi poterat a moerore reuocabat. Is autem qui in luctu vers batur, ab eo petere ac summis precibus contendere coepit,ut letiandi luctus ac recreandi animi causa Prmen quoddam sibi conderet. Cum autem Ioannes senis madarum pertimest
xet nec ipsius petitioni obsequeretur, is qui ab eo id petebat, precibus haudquaqu1m abstinebat, atq; his verbis utebatur: Quin tu dolentis animae misericordia permoveris, exiguumq; pharmacum, quo dolor propulsetur, ipsit adhibes 3 Si corporeus medicus csses, ac me corporis dolor transfixum teneret, nec tu pro viribus tuis medic metum mihi admoueres, atque ego grauiter Vexarer, ac sorte ctiam morerer, an non
huiusce contemptionis atque incuriae poenas Deo penderes 3 Cum igitur nunc grauiore morbo laborantem despicias, quid afferre potes, quin grauiores poenas sis daturus 3 bd si senis praeceptu extimescis, hoc scito me rem istam ita arcanam habituria,
via nullo exaudia tur. Hac oratione permotus Ioannes, modulatum carmen ob eum Condis L
qui mortem obierat ipsi conficit, quod etiam ad hunc usque diem omnium cantu celebratur, nimirum illud quod incipit, Vanitas omnia humana. Aberat autem tunc: giitio. temporis a cella Ioannis p ceptor: ipse autem intra cellam praedictum carmen concinno cantillabat. Senex itaque cum soris adhuc esset, modulatum illum sonum audit, atque cum ingenti iracundia ad Ioannem ait: Siccine veterum tuarum pollicita tionum obliuione captus cs, ac pro eo atque in luctu & moestitia versari debebas. dis
fusus gaudio sedes, deliciasque ex cantu captas i Cumque ille seni causiam expolitica quo sibi vis illata fuerat, luctum excusandi sui causa obtendisset, hu-L a mi que
163쪽
Capa . Duram ei pro inob di etiamul.
Viri eordati molestἡ etunt sese
nilaue prostratus veniam postularet: senex tamen lapidis aut etiam incudis in mo. dum stabat, ipsius precibus nullo modo cedens, cumque statim d cella eiecit. Admirandus autem ille vir primorum parentum inobedientiam, ob quam e par dis bexturbati suerant, in memoriam statim reuocauit, nec quid laceret aut quo se verteret habebat: gratii orique luctu, quam is qui statrem amiserat, premebatur, secavidelicet haec dicens: Ille quidem statrem amisit, ego autem per inobedientiam animam meam perdidi. Tandem autem ad alios senes, quos reliquis virtute sit periores esse norati accedit, deprecatoresque ad innectendum senis illius animum adhibbet, eum ue rogandum & obsecrandum, ut se iacilem ac placidum Ioanni pra berct, ipsique admissam culpam condonaret. Abierunt igitur illi, eumque obse crarunt. At ille nihilo magis eorum precibus quam statua mouebatur, nec in eclum in cellam discipulo concedebat. Cumque quispiam ex illis monachis dixisset. Licettibi mandatum aliud ci, qui peccauit, dare, nec eum a tuo contubernio r mi aere: tum ille qui rogabatur, his verbis usus est: Hoc mandatum Ioanni, siquidem inobedientiae veniam sibi dari cupit, constituo, ut Laurae ambitum peragret, ae suapte manu monasticarum cellarum sordes atque excrementa purget. Haec ut illi ait, dierunt, ex huiusmodi sermone pudore sussuli ac tristes recesserunt, senis illius rigi ditatem' ac duritiam ad stuporem usque mirantes. inubus cum Ioannes occurrisse ac pro suo more ante cos se incuruasset, quaenam patris de se sententia esset ex ipsis sciscitabatur. Illi autem tantam senis acerbitatem esse respondebant, ut ea ipsis stis porem commoueret, seque ne ipsius sententiam exponerent,pudore quodam prohiberi. Illi autem etiam atque etiam ab his petebat, ut eam aperirent. Cuius precisbus commoti, turpem illam repurgationem commemorant. Qua audita, praeter omnem corum expectationem maximoperE delectatus est, sibique hoc fami facile ac perquam iucundum esse asseruit. Confestim itaque conquisitis instrumentis ad re purgandas iaces accommodatis, ijsque in manus assumptis, ad illius cellam, qui seni cicinus erat, accedit, eamque ingressus, manus eas, quas prius multis suavibus in guentis perfuderat, contaminare coepit, dextramque illam a Deo curatam o singi larem viri humilitatem) coeno ac stercore conspergit. At senex comperta Ioannis ingenti obsequendi promptitudine, magnaeque illius ac minimε fictae humilitati, profunditate, vel virectius loquar, altitudine, accurrens ipsiuri amplexus est, atq; ipsius collo pendens, manusque & Oculos atque humeros exosculans, ait: O quai tum beatae obedientiae pugilem in Christo genui. Ioannes autem ex senis verbis in tori rubore assciebatur,pronusque cadebat, pauimentumque non secus ac si ad Dei pedes se abi j ceret, lachrymis rigabat. Non enim paternis sermonibus inflabatur,nec ad senis encomta intumescebat: verum amplius deprimebatur, ipsusque animiis quam maxime conterebatur. Ad hunc enim modum prudentes atque cordati viri. cum laudibus esseruntur, sese deprimunt ac dolore stanguntur, sicque ad Deum asi surgunt. Post haec pater filium erigit, arreptaque ipsus manu,in cellam suam laetus in greditur. Diceres profecto si Ioannem vidisses, eum tunc in paradisum, qui in Edem. situs erat, velut postliminio reduci, eumque cum Veterem Adamum per inobedien tiam prius expressisset, nouum Christum rursum ita seipso per summam illam obedia
Non multum tempus intercessit, tam seni in somnis illa omnium laude celebra tissima& purissima Virgo apparet, aitque ad eum: Ecquid sontem eum obstruxisti, qui tam suavem, tam ue limpidii ac copiosum & nectarcum laticem profundere po
testZ aquam resectionis animarum Z aquam ea,quae nouo atque inusitato modo in de serto e petra fluxit, praestantiorem aquam, cuius bibendae desiderio David affectu, est 3 aquam, quam Christus Samaritanae pollicitus est i Fontem fluere sine.Fluet enim uberrime, atque uniuersum terrarum Orbem peragrabit, haerestimque maria operi .cti eaque in admirandam dulcedinem conuertet. Sitientes ad aquam summa eon. tentione veniant, & qui pum vitae argento carent, Vitiosis affectionibus suis venditis, omnem tum in dogmatibus tum in operibus sui cera puritatem a Ioanne mercetur. Hic prophetica citharam ac Dauidicia illud pialteri u accipiet, atq; cantica noua caim tabit cantica Domino Deo: ac Mosis canticu musicis suis modis&Mariae tripudium superabit: atq; inutiles Orphei cantus prae spirituali ac caelesti cantu merae fabulae esse comperientur. Hic Cherubicos hymnos canet atque imitabitur, omnes i: ecclesilas, hoe est filias Hierusalem adolescentulas tympanistrias esiciet, eaticum nouum, quo Chri-
164쪽
Christi mors& resurrectio annuntietiar, Deo cantantes. Hic fidei dogmata recte tr det, oinnisque lineiis perueuitatem & obliquitate infamia sempiterna notabit. Coreius bona verba iniciabit, regisq; admiranda opera proloquetur. Mand itaque is, qui hoc arcanu acceperat Ioanneni accersi ad euinq; his verbis utitur: O mi obedientiae 'Christi, tua aperi, ut spiritu attrahas. Immo ut loquar, quod iam pectore a cepisti, per os cructa. Os enim tuum loquetur sapientiam, quoniam ingente pruden- .liaemeditationem corde percepisti. Aperi os tuum, non in parabolis, s G in veris se monibus: non in aenigmatis, sed in dogmatibus. Loquere ad cor Hieriualem Deum cernentis, hoc est, pacatae ipsius Ecclesiae, non temere atque in aerem fluentes seriai nes, verum quos spiritus in tuo corde perscripsit. Ascende in montem Sina, hoc est, visionum ac reuelationum Dei: ac pro eo,qubd usque ad ingentis humilitatis abyssuiritς eiecisti, nunc vicissim in Ecclesiae montem ascende ac praedica, faustum ibi Hi ius ilem nuntium afferens. In ωrtitudine exalta vocem tuam. Gloriosa enim milii de viei Dei genitrice dicta sunt. Mihi autem illud ignoscas velim, qubd pro mea rustici. ine tibi impedimento fiterim. Ab eo itaque tempore Iormnes diuinos cantus auspicatus, dulcissima carmina Circi cecim quae Ecclesiam laetitia perfuderunt, eamq; locum tabernaculi Dei reddidersit, in qua purus ibi us laetantium auditur. Nec vero haec tantum edidit, versim etia Ora- Ioanno tiones in laetiora testa emisit, ac librum sacru, atque ut ita loquar, diuinitus exsculptam tabulam excudit, quae quidem omnibus tam doctis quam indoctis no mediocre com y Iblationem affert. Ac praeterea in Theologiae, aliorumque verae fidei dogmatii,con pendiotae, rerum earum, quae vel intellectit vel sensibus percipiuntur, contemplati nis acidentiae mysteria Isagogen velut ianuam quandam edidit. Qum quidem ego caelum appellare minime dubitem, utpote quae reo dc naturalibus & 1 scriptura petitis, ac cum summa doctrina coniunctis argumentis, non secus ac sideribus eluceat. Et quidem is, qui in hoc caelum oculos minime coni j cit, nec ipsius pulchritudine pro deliciis habet, eoque lumine quod hinc manat perstititur, aut caecus est, aut tenebris circunfiistis: miserumque eum dixerim, qui ad diuinu hunc splendorem caecutit. Ad Libi; Elis
haec autem amplis limos libros de diuinarum ac venerandarum Imaginum adoratio- amplissi iiii
contexuit. Quo eniim diuinae Imaginis pulchritudinem in seipso iam inde ab initio praestantius in presserat, eo quoque sibi imius ac spledimus de venerandam Ima sis ''
sinum nonore conscripsit. Ad huius inodi porro labores hortatorem&extimulatorem Cosinam habebat, quem etiam in spiritu diuino fratrem habuerat, quique ipsi de literarum oc educationis ac religi is exercitationis Qcius extitit. etiam ipse spiritualibus condendorum carminum laboribus Ioannem scith dc erudite imi- Litus est, atque concinnos cantus in cithara dc voce psalmi Ecclesiae cecinit: ut qui corpus suum per ritiosarum affectionum opprMonem tympani instar exhibuisset, seque totum vel uinouum quoddam decachordum psalterium reddidisset, quinque nimirum corporis sensibus, totidemquVatini facultatibus singulari arte ac sapientia
Inimuerb Cosmas quidem HieroBlymitano Patriarcha Mesumae episcopus G Cap. ixatur, non vltro ac spontri sed vi adactus atque obtemperans. Qui cum gregem situm
praeciat atque ut Deo gratum ersrexisset, in senectute bona vita mn , ad patres ': . . . .
sitos abscessis, vel potius ad Deum excessit. Ioannem autem idem ecclesiae Hierosi, stra. lymitan P gubernator diuinitus accersitum, ut in cathedra seniorum Deum laudaret, prelyterum ordinauit. At ille adiuuini viri Sabae urar im reuersus, ac domunculam tanquam nidulum quendam stabilime volans aquil Agressus, illud a Salom in si)ria nis praeceptum, quod duplici honore presbyteros assici iubet, haudquaquam in mem ito. tem sitam iniecit: sed velut hoc dictum commutans, illud siccum versabat, presbyte- I ris duplici humilitati midendum esse: presbyteros religiosae vitae exercitationem duplo quam prius maiorem sibi vendicare: presbyteros duplicia certamina perferre,no ni do aduersus corporis vitia, sed etiam aduersus turbulentos dc occultos animi motus: qui qqidero monachos, nisii vigilantem animum praebeant, perispe sugiunt, sic nem- re, ut internus eorum homo contaminetur, nec tamen id persentiscant. quidem in genere sunt dolus, liuor falsa de se opinio, occulta arrogantia, inanis riae studi, uiri in humilitatis habitu, alienarum rerum curiosi perscrutatio, ad quam plurima limniae vitia reieruntur: animi distractio & euagatio, morum vastici es, fastus ob corporis lictio eoa, continentia cum delicijs coniuncta, propriae voluntatis amplexus, pr L 3 post
165쪽
. posterus nullius momentiopum amor, ami saconstitutis legibus alienus, ex quo quispiam hoc contrahit, ut a reliquis fratribus dissideat, atque occulta superbiae illiscebra oriatur. Haec Ioannes radicitus ex animo suo euellere contend , labores la boribus, ac praesertim spiritualibus cumulabar: menteque omni ex parte contis c a claborauerat, in unum collectos expendebat, si imma. i cura & diligentia tuiri verba, tum sententias, tum numcros, tum constructionem pracia. cxornans, e poliens, emendans, atque ubi pulchritudo nosculis redundabat ac in dum excedebat, eam per temperantiam ad grauitatem reducens: quo nimirum ipsius sermones nec ostentationis, nec vitii aliquid secum traherenti. SanEquisquis in huiusmodi ipsius lucubrationes cum iudicio incubuerit, speculationum altitudinem ac dictionis elegantiam cum grauitate coni mictam facit E perspiciet. p. Iani yero ipsius pro pietate Zelum quis non ex ipsius monumentis contemplatu . . etur, quonamque pacto sapientiae diuitias cunctis distribueriti Ex quo doctrinae talen . rum, quod acceperat, non dicam in duplum, sed in decuplum amplificauit. Numerum enim augere supersedeo, ne euangelicos terminos excedere videar. Nequeenini honestum est, temere aliquid atque immodice proloqui. Ipsum autem in e ani diuinus Zelus impulit, ut si ra leges diuinas pugnans, e D masco prius, ac posita crit istina cos, qui diuinas Imagines in urbe Constantinopolitana euertebant, cor tumeliisque amiciebant, impeteret. quidem nomine ille iquoque magnae urbis Stesialium alumnus, qui idem cum primo martyre nomen habebat, saxisque, ut ille pro Christo, i in v ς ' sic pro ipsius Imagine obrutus in caelum ascendit,sermonum Ioannis dimicationum laduersiis impios mentioncm facit, diuinum ritum ac diuinitus amatum eum appei nemus . lans. Q ianuis autem sacerdoti j oleo delibutus non fiterit, tamen nisi veritatem ii Nψψ- ficiari eum martyrii quoque corona cinctum esse perspicies. Nam ob pietatis zelum calumnia ea pio viro conflata est, ex qua ci manus desecta est. i. . Clim igitur ad hunc modii vixisset,atq; ita reli Dosae ire curriculu confecisset, actibilem seruasset, velut rectius loquar, cam&sermo ubi propugnasset, dc dogmatibus conde rasset, atque ad hoc usq; tempus per ea, quae ab ipso claborata sunt, coiirmet, Abit e Vita tueatur atque conseruet, ad Christum, cuius perpetuus amor cum tenuit,aicendit: ac D - nunctioniam in imagine ipsum cernit, nec in citigie adorat, verum reuelata facie coram obtuetur, beatae Trinitatis gloria perspicies. Ob haec nimirum athleta, monacha, Ecclesiae ornamentum veritatis ducem, certatore, religiosaevit cultorem, dogmatum peritum, insipientes sapientia instruentem, prophanorum institutorem,pro virili nistratu modulo a nobis laudari ac praedicari opodebat: non ut hac ratione vel tantilla gloriae ipsi compararemus, verum ut ipse vicissim pro nobis in caelis sit memor, cael ni in illa gloria etiamnum in terra agentes impleamur: illa, inquam, gloria, qua Dauid regis filiae hoc est, regiae animae interne insidere testatur, his verbis utens: Omnis si Au X6, iri. ria filiae regis abinius. Mihi autem, o beatissimc vir, ignosce, meoque nomine feruem uocat D tissime ac firmissime Devora&obsecra, d praeclaram hanc velut collecta, quam μ' - - alius ut potuit ruditis aliquantbatque incit is fecerat, ego qui eodem tecum non ne appellor, lingua &literis Arabicis conscripta nactiis tutam ore ac desiderio inis sus, quam accuratillime a me sieri potuit, per tuas visitationes, aut si ita loquedum est.. per tua mandata in hunc sermonem conuerti. Agnae,adhuc licEt incorpore degam, Trinitatis adoratore materiae e pertem ac spiritualem effice, totum 1 corpore oc dent , totum per contempl*tione lainc peregrinatem, totum per diuini amoris a dorem holocausti insta onsecratur ut turbidis animi motibus vacuus e came ex . dens fidenti animo tecum Deo meo astem: Cui gloria in secula seculorum, Amen.
O ANNE S Damastenus, cognomento Mansur,vir fuit eloquentissimus, nec vibli eorum, qui ipsius tempestate doctrinae laude claruerunt, secundus. Opera ipsius perquam multa, dc in prii iis erudita, tum in diuinam sicripturam Parallelorum collectanea, tum Mutici canones, partim lambico carmine conditi, partim ora tione soluta. Floruit autem una cum eo Cosmas Hierosolymitanus, vir eleganiis mo ingenio, Musicamque spirans prorsus concinnam ac modulatam. Certe Musici canones Ioannis es Colaiae nullam adhuc comparationem admiserunt, nec quandiu hic mundus durabit,admittent.
DE. S. Flauia Domitilla rideat insta Lector D. Math in Gestis Nereidc Achille; a
166쪽
EPISTOLA CYRILLI HIEROSOLYMORUM
EPISCOPI AD COI STANTIUM IMPERATOREM
de Cruciis pro quod in caelo apparuit. Habetur in Si meo te Metaphraste.
M PER AT ORI religiosissimo, & pietatis amantissimo . Maii. Constantio Augusto , Cyrillus Hier*blymorum episco- .pus in Domino salutem .. Hanc primam ex urbe Hieros,lyma epistolam ad te mitto, religiositissime Imperator,quam&tibi accipere, illii comi enientis limum fuit ad te mi tere, non assentiaonis alicuius sermonibus resertam, sed caelestitim signorum , & diuinae visionis nunciam' neque confictas Rlaetoricae dictionis probabilitates cotinentem sed sanctorum Euangeliorum fraedictionem ac teritatem ex ipsarum rerum euentu testantem. Alij quidem his, quae
habent, te saepissime honorant,& coronas auro ac pelli centibus gemmis compotitas capiti tuo imponentes, proni te adorant: nos verti non terrenis rebus te coronamus terrena enim dona terra rei ipsam finem habend sed C .icilium rerum diuinum opus, quod, te Imperatore, in urbe Hierosolyma persectum sitit, pietati tuae studiose nunciamus: non ut nunc, tanquam inscius, ad Dei notitiam venias cum longe antea hanc acceperis,&pietate praeditus, alios eam doceas: sed ut
quae nosti in illis ipsis confirmeris,cumque Imperii paternam haereditatem acceperis, v a Deo ipso maioribus ac caelestibus coronis honoratus Geris, Deo nostro omnium Imperatori etiam stunc dignas gratias agas. Maiore autem fidulia Imperium tuum aduersiis hostes ipsos asticies ex ijs miraculis, quae temporibus tuis Deus ostendit, te abii ib diligi cognoscens. . Qu' quidem triapore Diuinae pietatis amantissimus, dc beatae memoriae Con-LCrumimstantinus pater titus imperabat, salutare Crucis signum Hieros blymis inuentum fuit, M'Πψdiuina gratia ei viro, qui pietatis erat illidiosus, quique res ad pietatem spectantes di, ' ligenter exquirebat occultam antea sanctorum locorum notitiam aperiente. Te a rem imperante, religiosissime Domine,propter tuam in Deum pietatem celestia etiam miracula fiunt edita, ipsius inquam, Domini, od Saluatoris Iesu Christi unigeniti filii Dei Gopheum contra mortis victoriam erectum, beata scilicet illa Crux,lucis titulit splendoribus effulgens Hierosolymis apparuit. His enim sanctis diebus sanctae Pentecostes Nonis Maij circa tertiam diei horam, cita iurii. gentis magnitudinis Crux, quae tota ex luce constabat, supra sanctissimum Golgo-lema appa thae locum, vique ad sanctum montem olivarum extensa in caelo apparuit, non vivi x in Mi aut duobus hominibus, sed ab uniuersa urbis illius multitudine manifestissime visa: neque ut aliquis putaret, repentE apparens statim euanuit sed pluribus horis supra . erram spectantium oculis visa est, splendoris fulgore Solis radios vincens. Nisi enimii lendorem suum his qui Crucem illam adspiciebant, Solis ipsius radijsemcaciorem praebuisset Solis splendore superata.& contecta filisset. mobrem uniuersa Hi aosolymorum multitudo, prae diuinae illius risionis terrore ac laetitia, repente ad caim Cain ecclesiam citcurrit. Itaque senes,mulieres,ipsae etiam puellae,quae in thalamis amrea seruabantur,& cuiusuis aetatis homines, tam indigenae, quam peregrini, tam Christiani quam qui ex dii tersis nationibus illic erant, concordi animo, & tanquam ex uno ore cuncti Christum Iesum nostrum Dominum Dei filium unigenitaim miraculorum lectorem collaudabant, cum re ipsa& experientia edocti essent, Christianorum dogma omni pietate resertum, non probabilibus humanae sapientiae verbis, sed Spirii sis .i cti demoni statione ac potentia constare: neque ab hominibus χllim praedicari, sed E exlo ipsi, diuitiis testimonijs confirmari. Nos igitur, qui urbem Hierosolymam incolimus, & nura tum valdh magnum
noluis oculis vidimus atque compraehendimus, Deo ipsi uniuersorum regi,&vnig nito Dei filio, ut decebat gratias egimus atque agemus, quem ado ramus & adorabbinus,asi duasque pro religiosis Imperio tuo in ijs sanctis locis preces ad illum ipsi imini minus,ac mittemus. Decuit autem huiusimodi visiones caelestes non silentio printerire,sed pietati tuae, recciati adbuc cius rei memoria, signiscare, ut ad fidei, quae iiit non bona iundamenta, carum rerum, quae nuper os lenita sunt, cognitioncm assi
167쪽
iungens siciniorem in Dominum nostrum Iesum Christum sidutiam asumas, simul omni mrtitudine consueta undique roboratus, ut Deum ipsum. adiutorem habens Crucis trophaeum salutare.& omni gloria sublimius praeferas, signunt, inquam, illud, cuius figuram caelum ipsum hominibus ostendens maximE gloriosum esse docuit. Miraculiam quidem ipsum, perator religiosi istine, Prophetarum rei timoniis,&sanctis Christi vocibus in Evangeliis ipsis praeciam, iure aeri se& nuncineti sumes & iterum maiore liodam modo ostendetur. Clim enim in Evangelio, quod a beato Matthaeo scriptum est,ssiturarum rerum notitiam saluator ipse beatis Apostolis sui ac per illos ijs,qui postea ruturi erant, clarissime impertiret, haec praedixit: Tunc appa-Crux in die rebit signum filii hominis in caelo: Hun uinum Euangeli j librum consueto more in s. Hi ' manum sumens quae de hac ipse retestii ima illic sunt, ii ripta inuenies. Quibus in bl ' ' te hortor ut crebro mentem adhibeas eo quod reliqua e. dem ordine contenta
&a Saluatbre nostro praenunciata,multam pietatem atque obseruantiam: ab aduersarijs daemonuni potenti js damno aliquo non alliciamur. Has, imperator pietatis studiosi Time, nostrorum sermonum primitias GO H O, has primas voces ex urbe Hierosolyma ad te pronuncio, qui nobiscum una vertissim & omni cum pietate Cluistum unigenitum Dei filium, & Saluatorem nostrum c lis, qui ut diuinistiteris scriptum est, ex urbe Hieros blyma orbi terrarum salutem dedquique mortem ipsam in hac regione conculcauit,& proprio certoque loco holnum peccata multo suo sanguine deleuit&ijs omnibus, qui fidem ipsius acceperun vitam, immortalitatem,& c testem ac diuinam gratiam elargitus est cuius potentia dc gratia te seruari cupimus, illi istrioribus ac maioribus pietatis operibus decoratum, delegitimo filio auctum, quem etiam ipsum Caesuem laetus videas. Vtrique autem ipse omnium rex dc Dominus Deus, omnis benignitatis largitor, mustos annorum circu
tus, eosque pacatos concedat,& in Christianorum gloriam te uniuerso terrarum orbi prosperis rebus utente ac valentem, omnique virtute ornatum conseruet, coni
tam in sanctas Dei ecclesias,dc Romanorum Imperium humanitatem cxercentem, ioribus pietatis diuinae factis gloriantem: per multos, inquata annorum ambi nquillos atque pacatos,ipse uniuersarum rerum Dominus Deus, Auguste Imper religiosissime, te cum tota iamilia tua nobis incolumem serui
osti. ore Penerabilim Bedam presbyter Icripta, diccteliau.
Histi, De Ai Arvin lib. x cap. 2. . . M N CIPIO regni Alstidi, qui post fratrem lu
genti Nordanhimbrorum praefuit demneto Eatrepiscopo, Iohannes vir sanctiis Hagustaldensis ccclesiae praesulatum suscepit,de quo plura virtutum miracula,qui eum familia
ter nouerunt,dicere selent,dc maximε vir reuerendi Turii ac veracissimus Berechiun, diaconus quondam cius, nunc
autem Abbas monasterii,quod vocatur inderauuda, id est, In Hlua Desrorum : ex quibus aliqua memoriae tradere
Est mansio quaedam secretior, nemore raro dc vallo circundata, non longe ab Hagustaldensis ecclesiae dio,
ces, id est, inius fermὶ milli ij dc dimidi j spatio, interfluente Thino amne separa ta, habens coemeterium sancti Michaelis Archangeli, in qua vir Dei saeptiis, ubi oin
portunitas arridebat temporis,oc maxime in Quydragesima, manes e cum paucis, atque orationibus ac lectioni quietius operam dare consueuerat. Cumque tempore quodam, incipiente Qu3dragesima, ibidem mansiurus adueniret, iustit suos quae rere pauperem aliquem, maiore infirmitate Vel inopia grauatum, quem secum hi here illis diebus ad faciendum eleemosynam possent. Sic enim semper facere si labat. Erat autem in villa non longe posita quidam adolescens mutus, cpiscopo notus , nam tapites ante illum percipiendae eleemosynae gratia venire consueu ratὶ qui ne unum quidem sermonem unquam profari poterat. Sed dc scabiem tantam ac susures habebat in capite, ut nil viiqiram capillorum ci in superiori parten capitis
168쪽
eapitis nas i valeret: tantsim in circuitu horridi crines stare ridebantur. Hunc ergo adduci praecepit episcopus, & ei in conseptis eiusdem mansionis paruum tugurium fieri in quo manens, otidianam ab eo stipcm acciperet. Cumque una Quadragesimae esset impleta septimana,sequenti Dominica iussit ad se intrare pauperciti. Ingressis linguam proferre ex ore, ac sibi ostendere iussit: & appraehendens cum, signum sanctae Crucis lingiue eius impressit, quam signatam reuocare in os,& loqui illum praecepit : Dicito, inquiens, aliquod verbum: dicito, Gege: quod est, lingua Anglorum, Ad sistria f. verbum affirmandi & consentiendi id est, Etiam. Dixit ille statim milito vinculo lingue, quod iusserat. Addidit episcopus nomina literarum. Dicito, A: dixit ille. A. Dicito, B: dixit ille. B. Cumque singula literarum nomina dicente episcopo responderet, assi loquii uti didit & s labas & verba illi dicenda proponere. Et cum omnibus consequenter responderet, praecepit eum sententias longiores dicere,& fecit. Neque ultra cessauit i ta die illa dc nocte sequente,quantum vigilare potuit, Vt scrunt, qui praesentes fuerunt, loqui aliquid, & arcana suae cogitationis ac voluntatis,quod nunquam antea potuit, aliis ostendere: in similitudinem illius diti claudi, qui curatus ab Apostolis Petro S I, Actor. 3.hanne exiliens stetit,&ambulabat,& intrauit cum illis in templum, ambulans, & exuliens,& laudans Dominum,gaudens nimirum uti ossicio pedum, quo tanto tempore erat destitutus.Cuius sanitati congaudens episcopus praecepit medico etiam sanandae subredini capitis eius curam adhibere. Fecit ut iusterat: & iuuante benedictione ac precibus Antistitis, nata est cum sanitate cutis, venusta species capillorum. Factusque. 'U' est iuuenis limpidus vultu, & loquela promptus, capillis pulcherrime crispis, qui ante fuerat deformis pauper & mutus. Sicque de percepta laetatus sospitate, oi serente es etiam episcopo, ut in sua familia manendi locum acciperet, maluit domum re
Narrauit idem Berechius & aliud de praefato antistite miraculum: quia cum reum Exea ,rendistimus vir Uuilfridus post longum exilium in cpiscopatu esset Hagustaldensis e clesiae receptus,& idem Iohannes,defuncto Bosa viro multae sanctitatis & humilitatis, episcopus pro eo Eboraci substitutus, vencrat ipse tempore quodam ad inonast rium virginum, in loco qui vocatur Uetadun, cui tunc Hereburg Abbatissa praefuit. Vbi cum venissemus inquit, dc magno uniuers brum gaudio suscepti essemus, indicauit nobis Abbatissa, quia quaedam de numero virginum, quae erat filia ipsius carnalis, grauissimo languore teneretur,qubdphlebotomata erat nuper in brachio, & cum adhuc esset in studio, tacta erat infirmitate repentini doloris: quo mox increscente, grauatum est magis brachium illud vulneratum,ac versum in tumorem,adeb ut vix duabus manibus circula plecti posset. Itaque cum iacens in lecto,prae nimietate doloris iam morit ra videretiar,rogauit episcopii Abbatissa,vt intraret ad eam ac benedicere illam digna retur: quia crederet eam ad benedictionem vel tactum illius mox melius habituram. Interrogaris autem ille, quando phlebotomata esset puella:&ut cognouit quia inluna quarta, dixit: Multum insipienter & indocte secistis in luna quarta phlebotomando: Memini beatae memoriae Theodorum archiepiscopum dicere, quia periculosa sit siti sillius temporis phlebotomia,quado & lumen lunae,& rheuma Oceani in cremento est. Et quid ego possum puellae, si moritura est,ficeret At illa instantius obsecrans pro filia quam oppido diligebat, nam & Abbatissam eam pro se facere disposueratὶ tadem
obtinuit, et ad languentem intraret. Intrauit ergo,inc secum assumpto, ad virginem,
quae iacebat multo ut dixi in dolore constricta,& brachio in tantum grossescente, vi nihil prorsus in cubito flexionis haberet. Et adstans dixit drationem super illam, ac benediis cens egrest iis est. Cumque post haec hora competente consederemus ad mensam, adueniens quidam clamauit,me ducens soras,& ait: Postulat Coenburg hoc enim erat nomen virginisὶ ut o us regrediaris ad eam. inod dum facerem, repeti illam ingrediens vultu hilariorem,& velut sospiti similem.Et dum assiderem illi, dixit:Vis petamus bibere r & ego: Volo, inquam,& multum delector, si potes. Cum ι oblato poculo bibberemus ambo,coepit milii dicere,qubd ex quo episcopus,oratione pro me & benedictione completa egressus est,statim melius habere incipio: Etsi necdum vires pristinas f*
recepi dolor tamen omnis & de brachio,Vbi ardentior inerat, & de toto meo corpore velut ipso episcopo foras eum exportate funditus ablatus est: tametsi tumor adhuc . iii. brachii manere videtur. Abeuntibus autem nobis inde, continuo fugatum dolorem,
a quoque tumoris horrendi, sanitasque sequuta est: & erepta morti ac doloribus virgo, laudes Domino Saluatori Vna cum cateris, qui ibi erant,seruis illius reserebat.
169쪽
idem Abbas dicens: Villa erat Comitis cuiusdam, quae Vocabatur Huch, non longe a monasterio,id est diuum serme milliarium spatio separata, cuius c0niunx quadraginta serme diebus erat acerbissimo languore detenta, ita ut tribus septinaanis non possct de cubiculo,in quo iacebat,ωras efferri. Contigit autem eo tempore virum Dei illo ad dedicandam ecclesiam ab eodem Comite vocari. Cumque dedicata esset ecclesia,es u , progauit Comes eum ad prandendum domum si iam ingredi, sed renuit episcopus, di liquiuimus. cens se adnaonasterium,quod proximum erat,reuerti debere. At ille obnixius preci bus instans, uouit etiam te eleemosynas pauperibus daturum, dummodo ille dignar . turea die domum sitam ingrediens,ieiunium soluere. Rogaui & ego una cum illo pro mittens etiam me eleemosynas in alimoniam inopum dare,dum ille domum Comitis prati surus,ac benedictionem daturus intraret. Cumque hoc tarde ac dissiculter impotraremus intrauimus ad reficiendum. Miserat autem episcopus mulieri, quae infirma ιό iacebat, de aqua benedicta, quam in dedicationem ecclesiae cossecrauerat,per virum de Acin his,qui mecii invenerant fratribus, praecipiens ut gustandam illi daret, &ubicunq; in
ximum ei dolorem ineste didicisset, de ipsa eam aqua lauaret. QSod ut fictum est, surrexit statim mulier fana, & non Qtum se infirmitate longa carere, sed & perditas
dudiim vires recepisse sentiens, obtulit poculum episcopo ac nobis : coeptumque ministerium nobis omnibus propinandi usque ad prandium completum non omi sit, imitata socrum beati Pctri, quae cium suillet ardoribus satigata, ad tactii in manus Dominicae surrexit,& sanitate simul ac virtute recepta ministrabat. Alio item tempore vocatus ad dedicanda ecclesiam Comitis, vocabulo Addi, in postulatum complesset ministerium, rogatus est ab eodem Comite intrare ad unu de pueris eius, qui acerrima aegritudine pronacbatur, ita Vt deficiente penitus omnium membrorum ossicio,iamiamque moriturus este videretur. Cui etiam loculus iam tunc erat praeparatus,in quo deliinctus condi deberet. Addidit autem vir etiam lacliryn precibus,diligenter obsecras, ut intraret oraturus pro illo, quia multum necessiiria sibi esset, ita ipsius: Crederet verb, quia si ci manum imponeret, atq; cum benediςcre sinit ulmo luisset,statim melius haberet.Intrauit ergo illo episcopus,& vidit eum moestis omnibus xii, iam morti proximum,positumque loculum iuxta cum, in quo sepeliendus poni debe- h rix Dixitque orationem ac benedixit eum: dc egrediens, dixit ilitum consolantibus bened cito sermonem: Bene conualescas,& cito. Cumq; sederent posthςc ad mens ani misit puer
ad dominum suum,rogans sibi poculum vini mittere, quia sitiret. Gauisiis cit ille mul. tum,qubd bibere posset, dc misit ei calicem rini benedictum ab episcopo : quem et biabit, surrexit continuo, & veterno infirmitatis discusso, induit se ipse vestimentis suis, egressus inde intrauit & salutauit episcopuni & conuiuas, dicens quod ipse quoque delectaretur manducare & bibere cum eis. Itaqtie iusterunt eum sedere secum ad epulas, multum gaudentes de Qspitate illius. Residebat, vesccbatur, bibebat, laetabatur,quasi unus de conuiuis agebat: & multis post haec annis xquens, in eadem, quam acceperat, salute permansit. Hoc alitem miraculum memoratus Abbas non se praesente factunt. sed ab his, qui praesentes fuerunt,sibi perhibet esse relatum. Neque hoc silentio praetereundum, quod famulus Christi Herebaldus in seipso ab eo iactum solet narrare miraculum: qui tunc quidem in clero illius conuersatus, nunc in monasterio, quod est iuxta ostium Tini fluminis, Abbatis iure praeest. Vitam, inquit,illius quantum hominibus aestimare fas est, quam prascns optime cognoui, per omnia episcopo dignam esse comperi. Sed & cuius meriti apud internum iudicem habitus sit,&in multis alijs,& in meipso maxime expertus sum, quippe quem ab ipsis ut ita dicamin mortis limite reuocans,ad viam vitae sua oratione ac benedictione reduxit. Nam clim primaeuo adolescentiae tempore in clero illius degerem, legendi qui dem canendique studijs traditus, sed non adhuc animum perfecte a iuuenilibus colit bens illecebris, contigit die quadam nos iter agentes cum illo, deuenisse in viam pla nam&lam,atque cursui equorum aptam. Coeperi inique iuuenes, qui cum is ierant, maxime laici, postulare episcopum ut cursu maiorccquos sitos in uicum pro b re liceret. At ille primo negauit, ociosiim csse dicens,quod desiderabant. Sed ad viti nium multorii unanima intentione deuictus: Facite inqiiit,si vultis: ita tamen ut Here baldus ab illo se certaminc abstineat. Porro ipse diligentius obs)crans, ut mihi certandi cum illis copia daretur, fidebam nanque equo, quem mihi ipse Optimii donauerat) n quaquam impetrare potui .aAt cum saeptiis huc atque illuc, spectante episcopo, concitatis
170쪽
DE s. IOHANNE EPIS C. EBORACENSI. Hi
' cursum equis, reuerterentur,& ipse lasciuo superatus animo, non me potui cohibere, ed, prohibente licet illo, ludentibus me miscui,& simul cursit equi contei dere coepi. QDd dum agerem,audiui illum post tergum mihi cum gemitu dicentem:
O quam magnum vae iacis mihi sic equitando. Et ego audiens, nihilominus coeptis in- P ra nim. si iuvetitis. Nec mora, dum seruens equus quoddam itineris concauum valentiore impetu transilire lapsus decidi, & mox velut emoriens, sensum penitus motumque in hiii, mnem perdidi. Erat nanque in loco illo lapis terrae qualis,obtectus cςspite tenui,neq; Epyi 0μ ullus aliter in tota illa campi planitie lapis inueniri poterat. Castuque euenit, Vel potius diuina prouissione, ad puniendam inobedientiae meae culpam ut hunc capite ac manu, quam capiti ruens supposueram, tangerem, atque fracto pollice, capitis quoque iunctura silueretur, dc ego,ut dixi sit millimus mortuo fierem. Et quia moueri no poteram, tetenderunt ibidem papilionem,in quo iacerem. Erat autem hora diei circiter sepimina, i qua ad vesperam usq; quietus oc quasi mortuus permanens, tunc paululum reuiuisco, orque domum a socijs ac tacitus tota nocte perduro. Vomebam autem sanguinem, co quod &intranea ellent ruendo conuulsa. At episcopus grauissime dec iud interitu meo dolebat,e5qubd me speciali diligeret affectu. Nec voluit nocte illa iuxta morem cum clericis suis manere, vertim ibius in oratione persistens, noctem dim bac peruigilem, pro mea ivtrcor) sospitate supernam pietatem supplicans. Et mane primo ingressus ad me,& dicta super me oratione, vocavit me nomine meo,&quasi degraui si,mno excitatum interrogauit, si nossem quis esset, qui loqueretur ad me. At ego aperiens oculos,aio, Etiam: Tu es antistes meus amatus. Potes, inquit, Vivcre Et ego,Possum, inquam, per orationes vestras,sii voluerit Dominus. Qui imponens capiti meo manum cum verbis benedictionis,redit ad orandum. Et post pusillum me r uisens,inuenit sedentem, dciam loqui valentem. Coepitque me interrogare, diuino sit mox patuit) admonitus instinctu, an me esse bapti Eatum absque scrupulo nossem. Cui ego absque ulla inc hoc dubietate scire respondi, quod salutari sonte in remisti nem peccatorum essem ablutus, dc nomen presbyteri,i quo me baptizatum noueram, dixi. At ille: Si ab hoc inquit, sacerdote baptizatus es, non es recte baptizatus: Noui nanque Cum,& quia cum citet presbyter ordinatus, nullatenus, propter ingeni j tarditatem, potuit catechizandi vel baptigandi ministerium discere. Propter quod & ipse illum ab huius praesiumptione ministeri j, quod regulariter implere nequibat, Omnino cessare praecepi. Quibus dictis, eadem hora me catechizare ipse curauit. Factumque vide isti est, ut exui nante illo in faciem meam,confestim me melius habere sientirem. Vocauit quo bapti- autem medicum, oc dissblutam mei cranei iuncturam componere atque alligare iussit: tantum j; mox accepta eius benedictione conualui, ut in crastinum asscedens equum, cum ipsis iter in alium locum facerem. Nec multo pbst plene curatus, vitali etiam unda perfusus sum. Mansit autem in episcopatu annis trigintatribus, dc sic caelestia r gna conscendens sepultus est in porticu S. Petri in monasterio suo, quod dicitur, In sylua Deirorum,anno ab incarnatione Domini septingentesimo vigesimoprimo. Nam
cum prae maiori senectute mimis episcopatui administrando sufficeret, ordinato in episcopatum Eboracensis ecclesiae Uuilfrido presbytero suo, secessit ad monasterium praelatum bique vitam Deo digna conuersatione compicuit.
MARTYRIVM S. ACACII CENTURIONIS,
V M tertio bonoxium omnium hostis, dc omni ex parte t. M i, improbissimus draco diabolus, aduersus Dei seruos tur i7', binem commouisset sub Maximino Diocletiani genero, idc ipsius satanae filio ac propugnatore, stitim impia eius, edictapcr omnes regiones missa sunt. Edictis autem illis ci Ei . id praecipiebatur, ut in omni urbe, si quis esset, qui nollet edicta. deorum culturam obire, sine remissione aliqua omnibus J Suppliciis ac tormentis sibi j ceretur. Edicta verb ipsa omni terrore dc regalibus minis ac periculis referta erant. Ad hec Sc caercitus ducibus praeceptum fuit, is si quis e militibus, Imperatoris edicto,quod ad deorum vel ad daemonum p tita culturam Perimeret, non obediret, ille vinculis adstrictius, tribunalibus ad supplica perserenda tradereritu. Tempore