장음표시 사용
371쪽
seruitiuem, collabora mecum in precibus, quibus Deo confiteor: ne, cum requiescere vis atque dormire, me inducas in aeternum supplicium. Erit enim tempus, si sis si bria & vigilans, quado veniet tibi copio a bonorum remuneratio: & rursiis iudicium, si fuerimus pigri ac negligentes. Tuncque licebit audire animam sic dicentem corpori : Hei mihi, quod tecum fui colligata, & tua causa condemnor. Si sic quotidi E nos ipsos intendamus, vere templum Dei erimus: & in nobis inhabitabit spiritus Sanctiis:& in nobis figet Christus dabernaculum, neque ullae insidiae satanicae nos polyrunt decipere. Dci cnim timor,& haec consilia, quae sunt a nobis proposita, instar innumer bilium paedagogorii & doctorii, nos magis docebul dc crudiciat: & quaecunque mens humana no potest coptaehendere, ea ostendit sanctissimus diuinus spiritus intemer
tae naturae. Quid enim, ut oportet oremus,ex Apostoli sententia, nescimus: sed ipse spiritus interpellat pro nobis gemitibus inenarrabilibus: Et quae deinceps consequuntur. 'in Cum autem fuisset aliquando fames, ct fratres non haberent frumentum,vel pinis. Λ Α. frumentum non inueniretur in tota fere Aegypto, misit sanctus senex quendam sorio. fratribus ad obcundas ciuitates &vicos, quaerentem emere frumentu, cum ei dedisset ad emendum frumentum centum nummos. Is autem, cui mandatum sucrat hoc negocium, cum multa loca obijsset, accessit in quandam ciuitatem, quae vocabatur
Hermothen,&Dei prouidentia inuenit illic degentem quendam valde pium hominem, S Deum timentem, qui audierat de vita sancti Pachomii & eius fratrum. Huic autem, qui sic vitam agebat, frumentum publicum fuerat commistiam. Ad eum itaq;
accedens stater, rogabar,ut ei venderet flumentum centum nummorum. Ille vero
dixit ei: Reuera frater, si haberem meum flumentum, acciperem id ex mcis silijs, & . , darem vobis. Audio enim de diuina vestra vita, dc quae a vobis ex virtute agitur. Audi autem, quod sum tibi dicturus. Habeo scumentum publicum repositum,& hucusque . non petitur a praeside. Si vis ergo id accipere usque ad tempus triturae, possum differre publica. Si ergo scis te posse rcddere fiumentum illo tempore, accipe quantum Ve-ilis. Cum dixisset autem frater, Nolo te sic mihi facere: Non possiimus enim restituo . re quantitatem, quam sum accepturus. Sed si velis dare mihi centum nummoru fru- mentum, aut cuiusuis alterius precij, si potes differrc publica us we ad tempus trit mrae, recte facis. Ille vero dixit ei: Certe possum differre non solum precium centu num . morum, sed si velis etiam accipere numentum aliorum centum nummoriam, gratum mihi facies, si ilum pro me oraueris. Clim autem dixisset frater, Hoc auriam tantum habemus: Ille hoc audito, Ne sit, inquit, tibi curae: cape numentum :& quando liv. bueritis precium, afferte ad me. c p Cum hac ergo conditione implesset nauem frumento tredecim Artabarum, cum
rniisquam in tota Aegypto inueniretur frumentu precij quinque Artabarum Inauiga-
eemmodi uit stater in monasterium cum magna laetitia. Cum autem audijsset magnus Pach D . mitis vcniste nauem fiumento onus iam, & quemadmodum emptum filii let numen- tum, statim mittit ad nauem, dicens: Vnum huius frumenti granum ne importaue ritis in monasterium, neque, qui emit numentum, veniat in conspectum meum, d '
i . I. lnec in suum locum frumentum restituerit. Valde enim peccabit,qui hoc fecerit. Nec
religionem. hoc sbium, scd etiam alioru centu nummorum stumentum acceperit: quod quidem non tuisti eum facere, sed suae seruiens prudentiae, plura habendi amore laborauit,&inflammatus lucri cupiditate, nos redegit in seruitutem, debitores constituens, dcin- satiabiliter quidem abutens eius, qui dedit, benignitate: auari autem instar se gerens,& plusquam nobis opus esset fiumentu asserens, propriaque authoritate ab eo com- modato accipiens, quod non habemus, ex quo rcddamus. Iam vero si contigisset, lut inter veniendum ei humani aliquid accidisset, dc nauem fregisset, quid potuissemus . faceret Non eramus omnes futuri serui 3 Quamobrem quantu attulit fiumenti, vendatur mundanis, qui sunt in his pastibus, ut accepit ab eo, qui ei credidit, precio tr
decim Artabarum: & postquam id vendiderit, accipiat aurum, dc reserat ad eum, qui lci credidit. Centum autem nostris nummis, ut ubique venditur, sic ipse quoque emes, rati erat. Sic autem secit, ut dixerat illi magnus, & attulit mi mentum, quod emit pre- cio quinque Artabarum & dimidi j. Ab illo autem tempore non sivit amplius cum egredi ex monasterio, ut seruiret fratribus: sed sinens cum intus sedere, constituit alium, qui praeesset administrationi eorum, qliae ad fiat res pertinebant. Hic stater cum aliquando accepisset a Scytensi multa sandalia, & quasdam alias species ad vendendum, attulit maius precium, quam Scytensis ei dixerat. Accepta
372쪽
autem pecunia, Scytensis dimensus est precium pellis: & cum laboris manuum eius precium constituisset quinquaginta minuta pro illo die quo eas laborauit species, triplam autem inuenisset pecuniam, statim veniens ad magnum Pachomiti,dixit ei: Re, iuera, o Pater, malefecisti,qui hunc fratrem prae seceris talibus negocijs monasterij.Habet adhuc in se mundana prudentiam. Cum autem magnus dixisset Pachom ius: idnam male facit 3 Respondit S tensis,& dixit: Dedi ei sandalia,& quasdam alias species ad vendendum, dicens ei quantitatem precii. Is vero pluris ea vendidit: & triplum mihi attulit precium eius, quod illi dixeram. Cum haec autem magnus audijsset Pacho tuus, vocavit iratrem, & dicit ei: Cur sic fecisti Z is vero dixit illi: Precium, o Pater, quod irater dixit, ut acciperem, dixi hominibus,qui emebant. Illi vero dicebant milii:
Si non iunt furtiua ea sitiit maioris precij. Ego vero conuersus,dixi eis: Non sunt quidem surciua, scd iussus sum ea tanti vendere: Vos autem date,quantum vultis dare. Illi vero tantum dederunt, quantum cis placuit, me minime dimetiente eam, quae dabatur, pecuniam. Magnus autem ille cum audijsset, dixit ci: Valde peccasti, quem pluris Cupiditate habendi amor ceperit: sed curre cit b,& redde iis,quod superat, precium ijs, qui dederunt: α veniens,agepa nitentiam pro hoc tuo delicto: &sede in monasterio propriumum opus operans. Non enim tibi expedit hoc opus amplius facere. Sic autem fecit oecolion iirater, sicut magnus ille dixerat. Praefecit vero deinceps senex ministerio omnium ne socioriam monasterii sanctum Tachaeum, irum bonum, & omne hominum laudem an centem in bonis faciendis operibus. Quidam frater valde instignisse per se exercuerat. Is cum audijsset vitam sancti p. a- Cap reis nostri Pachom ij rogauit cuni, ut ipsum acciperet in coenobium. Cum cum autem anagnus acCCpisset Pachomius, paruum tempus cum fratribus versatus, desiderauit ei Iemartyriciam madus in pace ageret, & Ecclesia proficeret,& gratia Dei es et in pace. beato Constantino ic Christi amantillimo tunc imperante. Is ergo beatum P chomium Continenter orabat, dicens: Roga pro me Abba, ut fiam martyr. Magnus autem ille com admonebat,ne sineret hanc cogitationem in eius subire animum. Dixebat vero ei: Frater, Monachi certamen strenue& sortiter sustine, & cium vitam tu-porii m. am nulli repraehensioni attinem ita gesseris, ut Christo placeas, habebis in caelis com- m. hi sitiemonionem martyrij. Cum illius autem indies augeretur desideri uni,&sancto exhibe IN ret molestiaria, rogando, ut pro eo precaretur: volens ille magnus hanc cius importunam exciat cre vexationem: Esto inquit,ego orabo: sed si velis, hoc tibi eueniet. Sed carie, ne Ria arido Venerit hora, pro eo, quod te oporteret serre testimonium, inuenibaris negare Chri stum. Tu enim reuera falleris, qui vis tua sponte fugere ad tentatione, cum Dominias noster & Saluator Iesus Christus iubeat nos orare, ne incidamus in te. Matth M.tationem. Cumque haec dixisset,iuia it eum cauere, & non amplius hoc cogitare. Accidit autem post duos annos, ut mitterentur quidam ex fratribus a magno Pachomio in ricum tiaperiorem, ad scirpos colligendos pro conficiendis monasterij storeis. Hic autem vicus est litus prope Barbaros, qui dicuntur Blemmyae. Cumque illic cstent fratres in quadam initula, in qua erant multi scirpi misit ad eos beatus fratrem, qui cupiebat esse martyr, Ut paucos sumptus afferret fratribus, iubens ut sibi caueret,& se muniret, dc dicens per aenigma id, quod scriptum cst: Ecce nunc tempus acceptabile, cin 1.Col. 4.ce nunc dies salutis: nullam in aliquo demus offensionem, ut non vituperetur ministerium nostrum. Is autem cum accepisset asinum onustum ijs, quae erant adsumptus necessaria, proficiscebatur ad fratres. Cum esset autem in solitudine, Barbari, qui de monte aquatum desiccnderant,ci occurrerunt. Quem cum ab asino demisissent, vinctum manibus, accepto asino cum vasis, abduxerunt in montem ad alios Batabaros
Cum verἰ, cum vidissent Barbari venientem cum asino, coeperunt cum irridere, Cap. r. dicentes: Veni monache, & adora deos nostros. Cum ij autem mactassent animalia, ficerunt libamina suis simulacris, & adductum monachu cogebat libare una cum eis. com ipsis aut hoc nollet facere, irati ad eum accesserunt,nudos enses tenetes, ac minantes se eum cincinterfecturos, nisi vellet eoru dijs sacrificare, & eis libare libamina. hutem cum ridisset nudos enses, dc scros corum moro, statim vino accepto, libauitiorum simulacris, S cum eis comedit de carnibus, quae fuerant immolatae idolis: & malinium cum timuisset mori morte corporis, interemit animam, negans Deum Dominum. ad pirans,
cum hoc autem fecisset, eum demiserunt Blemmyae. Ille vero postquam descendit 'la' de monte, a dic dij si cognouit suam iniquitatem, vel impietatem potius, quam uiri nee i.
373쪽
secerat: scissisque suis vestibus, postquam suam multum verberasset taciem, venit in
monasterium. Cum autem cognoui illat beatus id,quod ei evenerat, egressus est ei ob viam, magna affectus tristitia. Ille verti cum eum vidisset venientem, se humi proiecit in faciem, clamans cum lachrymis: Peccaui Deo& tibi, o Pater, qud diuum non amdiens conssilium& admonitionem, hic non restit crina. C p Magnus autem Pachonitus clim hoc audiisset, dixit ei: Surge miser: teipsum,o infelix,exclusiisti a tantis bonis. Fuit reueta tibi corona imposita, & eam a te abiecisti. obiurgat. Paratus filisti cooptari in numerum sanctorum mar eum, & teipsum seiunxisti a besta eorum communione. Aderat Dominus Christus cum sanctis suis angelis, volem tuo capiti imponere diadema, & tu eum negasti propter horae momentum: &moritem timens quam vel nolens es subiturus, a Deo excidisti, amittens vitam aeternam. Ubi sunt verba, quae tu ante dicebas 3 Vbi est tuum desiderium 3 Cum ille autem dixi siet: Pater, peccaui in omnibus,nec postum faciem meam amplius ad te attollere: Perij pater. Non est mihi amplius relicius locus agendi poenitentiam. Quid iaciam, Pater Z Non expectaui fore, ut haec ita fierent. Haec eo dicente S lachrymante, dixit ei Magnus: Tu quidem, omiser, te omnino alienum a Deo constituisti. Est autem ho- 'nus Dominus, dc nunquam iram suam continuit in testimonium, quod velit miser,ptil. tio. cordiam, dc peccata nostra possit Obruere mari prosundissimo. Quoniam quantumri.)s ii. caelum a terra, tam procul a nobis nostra amandabit peccata. Non enim vult peccatoris mortem, sed poenitentiam, & eum qui cecidit, non manere in delicto, sed tresurgere: & cum,qui cst auersus, non diti persevcrare, sed ad eum quamprimum coim uerti. Propterea ne de te spem abi jcias. est enim spes salutis. Si abscissa enim, inquit, ' fuerit arbor, rursus florebit. Si velis ergo me audire in omnibus, quae tibi dixero, habebis a Deo veniam. Ille vero nens, dicebat: Te decaetcro, Pater, audiam in omnibus. IvidEquiri Iubet autem magnus Pachom ius, ut in quietam cellam secedens, se includat,&nemi satis 'o- nem conueniatusque ad mortem suam, &vt, cum vno die abstinuerit, ves datur ita '. Ei , hi S sale,& aquam solummodo bibat toto vitae suae tempore. Duas verb par. Iesbihi ,. uas storeas faciat quotidie, & vigilet quatiam potest: orct autem pro viribus,1 lacliry- 'mis vero non cesset penitus. Ille vero s ecedens, ut ei beatus iusserat Pachomius, coim 'duplicauit omnia, quae ei dixerat ut faceret. Nullum autem omnino conuCniebat,ni- sis blum magnum Theodorum, dc paucos ex magnis lenibus. Cum sic autem decer- tasset decem annos, dormi jt, de eius requie bonum Dei gratia seret ite teistimonium magno Pachomio. cap. s. Veniens autem sanctus Pachomius in monasterium,quod dicitur Tabennise, cum
Theodoro & Cornelio, & compluribus alijs statribus,paululum stetit in via .Qui cum ab aliquo quandam audijsset accusationem, dc cognouisset a fratre ni iste neglectum, pquod ei datum fuerat manda tum, mandarat enim, ut qui in panis ossicina operabam tur oblationem,nunquam loquerentur superflua: sed quod dccebat mandatum, per qse meditarenturin vocat Theodorum, ipse enim curam gerebat illius monasterij & di- citci: Vade, 5 paulatim diligenter intcllige, an aliqui in panis ossicina noctu sint ser- imocinati. Et cum certa sciueris, fac mihi renuncies. Ille autem sciscitatus ita quidem rmia esse inuenit, & praesecto significauit. Dicit autem Pachom ius: Existimant fratres hu traditiones, ignorantes quod vel pro minimis non paruum imminet periti r .isi hui culum negligentibus. Cum septem dierum silentium Israel lubenter in Hierichosus sese. cepisset, deinde tempore terminato exclamasset. & urbem expugnauit,&Dei man- adatum, quod ab homine datum suerat, non est transgrediis. Et nunc decaeterb se tuent ipsi hoc nostrum mandatum, & peccatum cis condonabitur. Etenim nos quo doctrinam, quae est utilis, tradidimus. Ipse autem ingressus,assidebat operi storearum, quae texebantur. Veniens autem puer, qui erat deputatus ministerio hebdomadae, vi- i. . det Magnum operantem, dc ci dicit: Noli sic vertere texta, ut recte opereris. Abbas ikiti suta ' Theodorus texit alio modo. Is verb surgens, dicit ei: Doce me, quomod5,6 fili. α ilii . cum didicisset, sedit rursus cum magna animi alacritate, in hoc reprimens spiritu ar- i. rogantiae. Nam si carnis habuisset prudentiam, non ei paruisset, sed etiam reprehendisset puerum: ut qui in loquendo cum eo, pueri modum exuperasset. Op Cum ei autem exhiberetur molestia ab hospitibus & fratribus, accedit daemon,&stans ex aduersis: Gaudeas, inquit,Pachomi. ego enim sum Christus,& veni ad te mea Discretio amicum. Ipse verb sancti Spiritus dis cretione, maligni declinas visiones, apud se disic
hem ptabat dicens: Christi sanilitatis aduentus est plenus gaudio, & est liber ab omnim
374쪽
ta humatiis omnibiis cogitavonibus statim evanescentibiis ad eius, qui apparet, con-xemplationeam. Ego autem nuc sum plenus perturbatione,& sani dubius animi.Cum o tu exiisset protinus, per fidem in Christum accepta audacia, statuit eum rincere. Et aspiritu inspiratus, dixit ei: Recede a me, diabole: es execratus,& tua visio,& ars morum consiliorum. Cum autem factus est et, tanquam puluis, impleuit domum tetro Odore, M ipsum aerem conturbauit, magna voce ei dicens: Meos offendisti pedes:
sed magna est Christi virtus, & a vobis illudor quotidie. Sed non cessabo bellum gerere . Oportet enim me meum munus implere. Pachomius autem confirmatus spitii, Domino contra confitebatur, gratias agens propter immensa eius impium beneficia. Porro autem cum una nocte ambularet hic Magnus in hoc monasterio, repente Capti. procul videt quandana visionem magnam, dc plenam multa deceptione. Erat enimi pecies mulieris summa pulchritudine, adeo ut narrare non pollet neque speciem, μὴ Π imneque posituram, nec spectaculum cius, quae ei aderat, vitionis. Clim hanc autem vidisset Theodorus, imit valde conturbatus, & vultu est mutatus. Quem cum beatus Vi- mulieris. disset sic extimescentem: Confide, dixit ei, in Domino Theodorc,&ne angaris animo. Cumque haec dixisset, stetit in oratione ad hoc,ut stupenda illa expellerctur x isto. Illis vero stipplicantibus, ea magis magisque aduersus eos procedebat, se impudentergerens. Ea autCm appropinquante cum multitudine daemonum praecurrentium, cum adhuc preces funderet Pachomius, ad eos venies, dicit eis: Cur frui ira laborati ,3 Contra me nihil potestis iacere. Accepi enim a Deo Onanipotente tentadi,quos Volo, po- omen sieε testatem: dc lianc petitionem iam diti abhinc sum a Deo consecuta. Eam autem interrogauit sanctus Pachomius, dicens: Dic mihi, Tu quis es 3 Et unde venisti, dc quem quaeris tentarerilla vero dixit: Ego sum virtus diabolumihi seruit tota phalax daemonu. o iam, quoe Iudam abripui a coetu Apostolico. Accepi ergo, o Pacho mi, ut aduerius lebet Ium gererem. Non potui cnim serre probrum daemonum. Nullus enim meri Ariam ita cocruauit. ut tu. Pueris enim, senibus dc adolescentibiis per tuam med e triam stibiicis, Eccilicis, ut ab eis conculcer: dc tanta contra me congregata multitudinc, trifcacto cos muro circiindedisti, nempe timore Domini, adeo ut decaeteronori possint nostri ministri ad aliquem vestrum libere accedere.Haec autem Omnia V bis euenerunt propter Deum Verbum, qui homo factus cst: Qui quidem dedit v bis potestatem conculcandi omnem nostram potentiam. Ad haec vero dicente Pachomio, Venisti ad me solum,ut dicis, tentandum,an eti- cap ti. am aliosὶ tua ci dixit: Et te, dc omnes tui similes. Ei autem rursiis dixit Pachonitus: Et Theodorum igitur 3 Illa vero: Ei aduersus te,inquit, Sc aduersus Theodorum accepi potestatem : Sed no pollum omnino vobis appropin litare. Cum ipsi autem dixissent, vuled mmorianam de causaὶ dixit eis: Si vobiscum bellum geram, sium vobis commodi potius i imb catasa, quam clamni,dc maxime tecum, Pachomi: quoniam dignus es habitus, qui co 'poreis occilis videres gloriam Dei. Sed non in aeternum cum eis habitabitis, quos nucmunitis vesicis precibus. Dit enim tempus post vestrum decessum, quando in eis ducam choream. Vos enim fecistis, ut cgo conculcarer si ib pedibus tantae multitudinis Monachorum. Magnus autem ei dixit: Qui scis,quod qui nos iiiiii col ecuturi, non sint
syncere & germanE pliisquam nos seruituri Domino,ut postiliat munire posteros timore Domini Z Hoc scio, inquit Metiris impio tuo capite inquit Pachomius, cum nullam omnino habeas vim praesciendi. Hoc enim Deum ibium sequitur, dc cst eius potest dat. tis proprium: Tu autem soli mendacio imperas. Illa vero dixit: Per praescientiam quibdem, is tu dicis, nihil scio: Coniectans autem dico tibi me scire. Dicente autem be to 1 laquomodis coniicis 3 Dicit ei: Ex ijs, quae praecesserunt,ea ctiam, quae fiunt sui ra, conijcio. Is autem rursus, dixit ci: Quomodol Illa vero dixit ei: Cuiusuis quidem rei principium intens b dc vehementi quodam desiderio sertur ad Cir. ει
uorum studio tenetur, maxime vero cupiditatis, plantationis dc caelestis vocati tui, quae diuina voluntate prodigiis, dc lignis,dc variis virtutibus cOfirmat cos, qui eam rcent. Cum autem iam in tuto fiterit collocata, dc se exercendo peruenerit adi tectutem cessiit ab incrcmento, ut quae vcl tempore consumatur, vel naccescat soco Ea vel hebes cie obtusa reddatur contemptione. Magno autem Pachomio cam in te strante: Otii a cilcrgb, lubd ut dicis venisti solum ad magnos tentandum, non a tem omnes irairc , ii proprium, ut ais, tuum munus est exitium animarum, de in vi is &improbirate supera omnes daemones, dc tantum vales viribus aduersus viros tantos
375쪽
tantos Ulla respondens, dixit: Iam quidem tibi prid, dixi, qubd ex quo ab omnipo-
'titit tenti Christo in terra tacta est salutaris humanae Raturae susceptio, nos euasimus in vi md o. becilli, adeo ut tanquam passer ab eis, qui credunt in ipsium, illudamur & irrideamur. num ener- Sed etsi essem simus imbecilli minime tamen cessamus, in quibus possumus, a nostr ioperatione. Sed neque desistemus vobis aduersari, conueniens quidem seminantes vitium in animis athletarum: Et cum aliquem suaui aliqua titillatione moueri, dc v luptate assici cognouerimus, voluptates magis accendimus,& quam maxima,&m, xime inexpugnabili possumus vi ei insultamus. Quod si contrό viderimus eum n stra non admittere, neque a nobis lubenter teneri, sed se fide in Christum,& sobria dc vigilanti mente munire, tanquam minus, qui ditatuitur, recedimus in aerem. Ea amtem de caula non permittimur,ut totis viribus omnes aggrediamur, eo quod bellum, quod a me geritur, non possint omnes persecte ferre. Si enim concederemur adue sus omnes hoc facere, vestra protectione non multos abduxissetis. Sed quid agam, cum crucifixi potestate prouidendi&prospiciendi per vestras preces custodianturi Tunc sanctus magna voce & cum magno gemitu dicit ei : Ovcstra, quae nequaquam isepiri potest, improbitatem. Non cessatis de terb in genus hominum insanire, donec rursus diuinus & immortalis vertex de caelo veniens, vos omnino consumet. Q cum dixisset, daemonum phalangem increpavit, & Christi nomine cana protinus dissipauit, & fecit euanescere. Mane autem exorto, conuocatis omnibus fratribus, qui & vita, & tempore anto cellebant, narrauit omnia, quae vidit & audiuita pernicioso daemone. Narrauit vero Calestirieri etiam, qui aberant, per proprias literas timore Dei muniens, & docens nihili ducta daemonu cere visa improborum daemonum. Qui quidem cum audijssent, & viderent quae abi Q bi - ipso per Christi gratiam fiebant miracula, valde confirmabantur, & laborem exercitationis ferebant prompto dc alacri animo. Fratrem quidem certe sectatore & aemimiatorem eius tolerantiae, cum staret in oratione, in pede pupugit scorpius,& cor eius usqueadeo dolor tetigit, ut spiritum propemodum emitterct. Ipse autem,licet ex ictu dolorem sensisset, non prius surrexit, quam finijsset orationem. Rursus verti quidam, morbus, qui inuaserat caput Theodori, ei grauissimos afferebat dolorcs, &ipse qui- Nisi, tibi dem petebat, ut sibi liceret decedere. Dicebat verb Pachomius: Putasnc, o fiater, prouiden. morbum, vel aliquid aliud eiusnodi euenire absque Dei permillione amobrem . patere, frater, & quando volet Dominus, te curabit. Ecce nunc probaris, ut Iob pe . Amsa; .isi Rge gratia , & sustinens amictiones, vide ut benedicas Domino,& habebis r . Vtiliit,. quiem maiorem laboribus. Pulchra est enim exercitatori, quae est ex Deo, tolerantia 'in precibus &abstinentia. Potest autem, qui aegrotat, maiorem accipere mcrcedem patientia & tolerantia. Capas. Rursius autem accidit, ut clim beatus fratres visitaret in cellis, & sensum uniuscuiusque corrigeret, accederet etiam ad quendam Romanum, qui erat maximae a thoritatis: callebat vero pulchre quoque linguam Grecam. Cum ergo ad eum venis set Magnus,ut eorum admoneret, quae futura erant ei utilia, & cognosceret motiones cordis eius, allocutus est eum Aegyptiace. Nesciebat autem frater,quid ei magnus di, ceret Pachonitus : neque sciebat Pachomius, quidnam diceret Romanus, propterea 'qubd beatus Graece loqui nesciret. Necesse autem habuit magnus Pachomius vocare stat rem, qui posset interpretari, quae dicebantur ab utrisque. Cum verbuenisset stater 'ad interpretandum, nolebat Romanus magno dicere Pachomio cordis sui delicta per alium, &sicci dicit: Te solum volo post Deum esse cognitorem malorum cordis mei, neque volo ea tibi dicere per alium : sed neque ullum alium ea audire, praeter te. t Cum haec autem magnus audiisset Pachomius, iussit secedere fratrem, qui venerat ad interpretandum. Cum veris non post et ei ea verba dicere, quae afferrent utilitatem dc salutem, quod omninb Graece nesciret,postquam ei manu annuisset ut expectaret, do- tnec ad cum veniret, abijt beatus, ut per se oraret: dc extensis suis in caelum manibus, Deum precatus est, dicens: Domine omnipotens,si no possum iuuare homines,quos in
ad me misisti a finibus terrae, qubd eorum linguas nesciam,quid opus est, ut ipsi veruauSin autem viscos hic per me esse saluos, da mihi, Domine omnipotens, ad eorii cose ldiuinitu, rigendra animas, ut siciam corum sermonem. Cumque ipse tres horas orasset, &Doi ροπ t una multu rogasset, & suae orationi finem imposuisset, repente de caelo in dextera eius ih. ii P. ri manumissa est veluti epistola chartacea coni cripta. Quam cum legisset, statim didicit linguatum. sermones omnium linguarii: & cum gloria reddidisset patri, & filio, dc spiritui sancto,
376쪽
cum magna laetitia venit ad illum fratrem, & citra ullum errorem coepit cum eo GraecEα Romane disserere, adeo ut cum frater audi j stet, coeperit de magno dic re: Omnes scholasticos superat in elocutione. Cum eum ergo correxisset, ut OpΟ ruit. α ei pro peccatis constituisset poenitentiam,& cum commendasset Domino,abeo abiit. Accidit, ut cum sederet aliquando magnus in quodam loco monasterij cum qui- Cap.s busdam alijs magnis iratribus qiuidam frater monasterij duas,quas eo die fecerat pa nasitoreas poneret ante suam cellam, ex aduerib eius loci, in quo magnus Pachomi sedebat cum fratribus. Hoc autem secerat elatus vanae gloriae cogitatio lac, cxistimans se in hoc esse laudandum a magno Pachomio, qubd tali esset vitis diligentia: cum regula hoc contineat, ut unusquisque frater unam in die iaciat stoream. Cum autem vidisset magnus Pachonitus eum fratrem hoc secisse ad ostentatione, dc animaduenisset illius eo tendere cogitationem, valdε suspirans,dixit stat tibiis, qui cum eo sis debant: Videte hunc fratrem, qui a mane hucuique laborauit, diabolo totum suum donauit laborem, S sui operis nihil reliquit, quo si iam recrearct animam: quoniam magis amauit hominum gloriam, quam Dei: & labore quidem suum corpus consium it fiuctii vero laborum vacua reddidit animam: Uocatumque illum iratrem incro Casligat pauit,& Praecepit,vi orantibus fratribus,duas tenens storeas pone eos, diceret: Rogo ii ixe os, iratres, Ut orctis pro infelici mea anima, ut summe misericors Deus vestris preci 'i', bus eius mas creatur que has duas paruas storeas eius regno pretulit . Et rursus dum iratres comederent, iussit cum eodem modo stare in medio eorum cum storeis, donec fatres a merita surgerent.Et postea iussit cum includi solum in cella dc tempore quinque mensium quotidie facere duas storeas, &vesci panes bio cum sale,& nullum fra
Post haec autem necesse est, antequam finiamus orationem, meminime unius viri, cap. 7. qui vel omnem hominum laudem superabat ad aedificationem & utilitatem eorum, qui haec legerit, nomine Zachaei. Is post longum tempus exercitationis corpore mutilattas, habebat quidem cellam separatam a fratribus, in sale dc pane totam vitam Q res
transigeris. iotidie autem conficiebat stoream, tantam sustinens contriti nem, ut saepe, dum connecteret mnes storcarum, manus, quae pungebantur, sanguinis guttas emitterent, dc in ipsb opere ostenderent viri toleranti an . Cum ergo esset hi tanta imbecillitate corporis, nunquam abfuit 1 iratrum congregatione, nec intemdiu unquam dormijt usque ad situm decessit in . Solebat autem noctu, antequam ipse Curitii itii. dormiret, apta quaedam dicere memoriter ex scripturis: dc cum totaim corpus suum
signas Iet, α Deo dedissEt gloriam, sic recumbere: deinde media nocte expergisci, ας cie ad marid implere hymnodiam. Cum eius manus vidisset aliquando frater cruia Christian eritas propter vehementiam operis, dicit ei: Frater, cur in operando sic laboras 3 dc maxime cum tanto morbo vexerist Nunquid est peccatu tuum ocium, dc a Deo condemnaberis, si non opereris 3 Scit ipse te aegrotare, nec ullus sic amictus opus unquam temerit, maxime sit non cogatur. Alijs, Deo volente, opem ferimus hospitibus Jc pauperibus : dc tibi proprio nostro, dc tanto patri non prompto dc alacri animi studio imitemus 3 Clim is autem rursus respondisset: Fieri non potest, ut ego non operer: Si tibi, insuit, sic videtur, unge caltem Vespere oleo manus tuas, ut non tantum defatigeris, neve illae ex sanguinis profluuio arescant. Ille vero persiliasius quidem sic secit, viseerat rogatus. A ramis autem punctae manus adeo laetae fuerant, ut non posset ille amplius ferre dolores, quos cxco sentiebat. Veniens autem in cellam Pachomius,cem de dolore audiuisset, dicit ei: Existimas, o frater, tibi prodesse oleum t Quis au rem te sic coegit laborare, ut praetextu operis, in sensili potius oleo, quam in Deo spem haberes sanitatis 3 Num fieri non poterat, ut Deus te curaret Zii ignorat nostras imbecillitatcs, opus etiam habet, ut admoneatur. Num nos despicit habens odio qui natura est clemens dc benignus in hominest Sed Deus utilitatem animae cis his .cresseans, permittit afflictiones, Ut sortiter ferentes, ostendamus tolerantiam, ei fit i si i omnia permittcntes: quando scilicet velit, dc ut velit, largiri quietem 1 malis. Is au Dς- tem respondens, dicit: Condona mihi, Pater, dc Dra prome, Vt hoc dc omnia pecca umea condonet Christias. De oo autem astirmarunt nonnulli,qubd anno integros suum luxit, Post duos dies cibum sumens. Eum misit ad stat res beatus Pachonii s Vesuri arcuet uni & iundamentum bonorum operum. Erat enim admonendi
Mortaliciis in te praeditus, ut si ullus alius. Qui cum usque ad finem legitimi
377쪽
certasset,egregium finem & propter labores remunerationem, regnum coorun meruit accipere.
Cum ergo exploratum habuisset sanctus Pachomius se non abscondiue talentum, sed & hunc,& complures alios persectos misisset ad Dominum, festum egit in ab ipso
plantatis Saluatoris tabernaculis, in quibus horum sanctorum habitauit catalogus. . Post sanctum autem &venerandu Paschae festum, cum multi fratres varae essent con- y - ' summati tandem ipse quoque aegrotauit. Ei vero ministrabat Theodorus,cuius Peba nota. meminimus. Et euasiit quidem corpore tenuissimus: mansit autem vultu admodum laetus, itinc puram animae conscientiam veluti exprimens ijs, qui ad ipsum adspiciebat Duobus autem diebus ante sitiam consummationem, cum conuocasset totum simi adiuinum catalogum, dixit eis: Ego quidem, stat res, viam Patrum ingredior: Video enim me vocari a Domino: Vos aute semeer recordantes earum, quas 1 me audijstis, exhortationum, estote in rebus omnibus sobri j & vigilates: neque sit vobis vlla com-Vixata v munio cum haeresi Origenis,aut Meletij, aut Arrij, aut reliquorum Christi aduersario- i ς' β ς. tum, aut aliorum,quos vobis mandaui ut vitaretis. Sit vero vobis curae cum ijs versa qui vestris proderunt animis. Ego enim iam libor, & instat tempus meae re lutionis.
Eligite aliquem, qui loco meo possit vobis prodesse. Ego quidem ad hoc non video Petronio probatiorem. Vestrum aute est eligere id, quod est vobis conducibile. Cum ii autem Patris accepissent conssilium, erat enim fide potens, humilis spiritu,& bonus . motibus pro ipis sudit preces, propterea qubd ipse quoque esset aegrotus in mona sterio,quod dicitur Chenobosciorum. Et ei quidem, etsi absenti, tradidit eam, quae in
Christo crat, fiaternitatem :& cum misisset ad eum accersendum, se autem signasset, & hilariter in illum defixisset oculos,qui mittebatur, sanctam illam ciuisit anima qua todecimo mensis Maij. Cap.s,. Cum aut e corpus accepissent discipuli,&ei purEsecissent exequias,&die sequet ii peregissent vigilias, die consequenti eum sepeli crunt in monte. Qui vero missus in irat ad Petronium adduxit eum adhuc aegrotantem. Cum autem ipse quoque paucos Ite et xo' dies gubernasset staternitate, decedit in pace, relicto pro se viro iusto & religioso, no-hmine Orsisio. Hqc vcro nos ex pi uribus pauca scripsimus,& pro maximis eius factis operibus,minima: non ut laudem demus sanctis patribus, Nostrum enim honorem, aut gloriam non appetunt: Sufficit enim eis aeterna laus qua assiciuntur a Domino,&M xxv I, Angelis,& erit persectior. Fulgebui cnim sicut ibi, Christi lumine persu sit: qui semper 'η glorificat qui eum glorificant, scd ut nos quoque eos imitemur pro Viribus,ex a ditione inducti ad eorum imitationem, precibus dc intercessionibus sanctorum Prophetarum, Apostolorum & Martyrum, propter quos Dominus noster Christus L. Trificatur: Cui gloria & potentia iii iecula seculorum,Amen. Rogo auicin eos, qui haec legunt, ut fidem habeant huic narrationi. Si quis vero cx ijs, qui legent,de ijs, quae dictitur,cius precibus accurate interrogct,dicens: Undenam vobis scriptoribus sitit harum rerum cognitio 3 recordetur eorum, quae a nobis dicti lsunt stiperius, quod ea ex sanctis patribus cognouimus, clim accuratE examinaui si mus. Ipse enim beatus Pachomius saepe narrans fiatribus ea,quae pertinebant ad eoru utilitatem, eis quoque sitias aperuit cogitationes, & abunde docuit, quemadmodum rpro unaquaque petitione orare oporteat. Non silium autem eis, sed omnibus cita assi tuenientibus Monachis liliadebat credere in Christum Saluatorcm, & eum diligere, dc .rseipsbs conseruare a turpibus cogitationibus,& carnis voluptatibus: & fugere vanam tgloriam: & orare sine intermistione, ut se inuicem diligerent. Ad hanc enim charit tem nos quoque diuinus inducens Apostolus,& eius ostendens magnitudinem, dicit, e scribens ad Corinthios: Sectamini autem charismata meliora, & adhuc excellentem duobis viam ostendo. Porro autem Dominus quoque Christus dixit suis Apostolis: In hhoc scient omnes, qubd discipuli mei critis, si vos inuicem dilexeritis. Nam multi qui- γdcm admirantur, aiebat,eos, qui possunt curare corpora: Ego vero eos non tanti esse dcxistimo quanti eos, qui rudes & idiotas persectos ericiunt, & a vitio conuertunt ad virtutem. Non iudicatur enim, o dilecti,qubd hoc & hoc miraculum non secerit: sed hiudicatur, si habet similitudinem eorum, qui 1 diuino spiritu condemnantur, dicente: Non proposuerunt Deum in consipectu suo. Quomodo enim potest amare proxi- rmum, qui Deum non semper prospicit, conuenienter beato David, qui dicit: Praeui, debam Dominum in conspectu meo semper, quoniam a dextris meis est, ne commm tuear i Est vero, aiebat, necessarium & Deo gratum, pueros, qui adlluc sunt liberi a vi,
378쪽
DE S. BONIFACIO EPISCOPO FERENTINO. 33s,
tu , crebrius haec audire, & rebus doceri procedentibus, atque hanc sequendo regii. lam tendere ad anteriora, & ante aetatem expetendo id, quod est bonu & honestum, se extendere ad si aperiora. pergendo ad persectionem, sicut beatus Samuel templo tridens. Etenim parata est munda terra ad siliscipiendam plantationem .Multis autem
laboribus inundata terra,tunc producit. Oportet ergo nos cauere, ne offendantur iuuenes, is Dominus, qui custodit paruulos, nostram quoque co servet animam, tan- Psal. i quam pupillam oculi. enim, inquit, mensura metimini,eadem vobis siet mensio. Ne ergo audeat aliquis,o dilecti l. aedere animam ullo verbo ociosb. Qim modo autem hoci eruare oporteat, non opus est longa oratione. Audi enim, inquit, univcrsiam fi-Leelciatinem orationis: Deum time, & mandatum cius custodi, & cris periectus monachus.
Poteram alia quoque vobis dicere, sed ne sit prolixior & molestior oratio, Deus pacis vos confirmet in sui timore, Amen.
VITA BONIFACII EPISCOPI FERENTI.NI, A D. GREGORIO PAPA SCRIPTA,
γIs tibi aliquid de Tusciae partibus narrem, ut cognoscas . . , quales in ea iri lucrint, & omnipotetis Dei notitiae quan- , im propinquit Petrus: Volo, atque laoc omnimodo cx posco. Gregorius: Fuit vir vitae venerabilis Bonifacius no- mine: qui in ea ciuitate, quae Ferentis dicitur,cpiscopatus Lollicium tenuit, & moribus impleuit. Huius multa mira incula is qui adhuc iii percit, Gaudentius prelbyter narrauit. Qui nutritus in cius obsequio, tanto valet de illo veraci ius sedicere, quanto ei contigit & interesse. Huius ecclesiae gra- Paupereripuis valde paupertas in crat, quae bonis mentibus este ibieti custodia humilitatisὶ nihilque aliud ad omne stipendium,
nisi vitam tantummodo vineam, habebat: qtiae quodam die ita grandine irruente vastata est, ut in ea paucis vitibus vix parvi rarique racemi remansissent. Quo cum Dei os ita, praedictas vir reueret uillimus Bonifacius episcopus fuisset ingrcssus, magnas omnipo- sancti viritenti Deo gratias retulit: quia in ipla sua adhuc inopia sese angustiari cognouit. Sed cum iam lcmpus exigeret,ut ipsi quoque racemi,qui remanserant,maturescere potu 'issent, castoclem vineae ex more posuit, eamque ibi erit vigilatia seruari praecepit. Quaadam vero dic mandauit Constantio presbytero nepoti sito, ut cuncta vini vascula inepti copio, omniaque dolia ita, ut ante consueuerat, pice stupersiis a praepararet.Qliodcum nepos illius presbyter audisset, valdE admiratus cst, quod quasi insana mente praeciperet: quod vini vascula praeparare faceret, qui vinia minime haberet: nec tamerteiam psit inquirere cur talia iuberet: scd ii istis ob teperans,omnia ex more prςparauit. iiiii et vir Dei vineam ingressus, racemos collegit, ad calcatorium detulit, omnes exinde egredi praecepit, ibi usque ibi clim uno paruulo puero remansit, quem in codem calcatorio depositit,& calcari ipsbs paucis limos racemos secit. Cumque ex ei Leem racemis parum aliquid vini deflueret, coepit hoc vir Dei suis manibus in paruo vase sciscipere: dc per cuncta dolia omniaque vasa, quae parata fit erant, pro benedictione diuidere, ut ex eodem rino omnia vascula vix infusa viderentur. Cum vero ex liquore vini parum aliquid in vasis omnibus misisset, vocavit protinus presbyterii, ius sitque pauperes adesse. Tunc coepit vinum in calcatorio crescere, ita Vt omnia, qtiae vid.;hs illata fuerant, pauperum vascula impleret. Quibus cum se idonee satis sectile conspi gne mira-ceret, ex calcatorio iussit puerum asscendere, apothecam clarisit, atque impressis si ς- ψ proprio, munitam reliquit: mox ad ecclesiam redij t. Die vero tertia praedictum Constantium presbyterum vocavit, & oratione facta, apothecam aperuit, & vasa, in quibus tenuissimum liquorem infuderat, ubertim vinum fundentia inii enit : ita pauimentum omne excrescentia vina inuaderent, si ad haec episcopus tarditis in risset. Tunc terribiliter presbytero praecepit, ne quousque ipsic in corpore viveret, Demiraculum citi quam indicaret: pertimescens videlicet, ne virtute ficti, fallore si ii juno pulsatus, inde intus inanesceret, Unde soris hominibus magnus appareret. di blui ctiato in gistri sequens, qui Vt nos ad viam duceret humilitatis, deshmet
379쪽
Matth.i . ipso discipulis pr. aecepit, dicens, rica quae vidissent, minime dicerent, quousque filiusti ominis a mortuis resurgeret. Petrus: Quia occasio apta se praebuit, libet inquirere, quidnam sit, qudd redemptor,cum duobus caecis lumen reddidit,iussit ut nemini dicerent: & illi abeuntes, disfamauerunt chim in totam terram illam i Nunquidnam unigenitus filius, patri & sancto spiritui coaeternus hac in re velle laabuit,quod non potuit implere: ut miraculiarii, quod taceri voluit, minime potuisset abscondi ZGregorius: Redemptor noster per mortale corpus omne, quodcgit, hoc nobis in exemplum actionis praebuit: ut pro nostrarum virium modulo eius vestigia sc-quciato, inoficia ib pede opcris, praesentis vitae carpamus viam. Miraculum nanquCOpς - 00 faciens, & taccri tu ilit, & tamcn taceri non potuit: ut videlicet & electi eius, exempla': d ' ii doctrinae illius sequentes, in magnis, quae faciunt, latere quidem in voluntate hab Ec prodedi. ant, sed ut prosint alijs, prodantur inulti: quatenus & magnae humilitatis sit qubd sua opera taceri appetunt: dc magnae utilitatis sit, quod eorum opera taceri non possimi. Non ergo voluit Dominus quicquam sieri,& minime potuit: sed quid velle eius membra debeant, quid ve de cis ctiam nolentibus fiat,doctrini eius magisterio exemplum dedit. Petrus: Placet, quod dicis.
Gregorius: Adhuc pauca aliqua, quae de Bonifacii episcopi opere supersunt, quiacius memoriam fecimus, exequamur. Alio nanque tempore beati Proculi martyris natalitius propinquabat dies, quo in loco vir nobilis, Fortunatus nomine, manebat; qui magnis precibus ab eodem venerabili viro postulauit, ut cum apud beatum ma tyrem Missarum solennia ageret, ad benedictionem dandam in suam domu dcclinaret. Vir autem Dci ncgarc non potuit,quod ab eo ex Fortunati mente charitas poposcit. Peractis igitur Mistari ilia solennijs, cum ad praedicti Fortunati veni siet mensam, Preees ante prius liram Deo hymnum diceret, sicut quidam ludendi arte solent victum quaererm h repente ante ianuam cum simia vir adstitit, & cymbala percussit .Quem sanctus vir id v cisau, dedignatus, di ait: Heu heu: mortuus est miser iste, mortuus est miser iste a milia. ad incia sana resectionis Veni, s adhuc ad laudem Dei non aperui: de ille cum simia v tui iocula. niens, pcrcussit cymbala. Stibi unxit tame & ait: Ite, dc pro charitate ci cibum potum- ς ς que tribui te: scitote tamen,quia mortuus est.Qui infelix vir,dum panem ac vinum oeadem domo percepisset, egrc di ianuam voluit: sed saxum ingens subito de tecto cecidit,cique in vertico in venit. Ex qua percussione prostratus, in manibus iam semiuilius leuatus est. Die vcro altera, secundum viri Dei sententiam, sunditus finiuit vitam. saa; Lbes; mani re, Petre, pensandum est, quantus sit viris sanctis timor exhibendus. templa hes redhi εἰ enim Dei sitiat. Et clim ad iracundiam vir sanctus trahitur, quis alius ad iraucendum, tet tabEdi. nisi eiusdem templi inhabitator excitatur 3 Tanto crgo metuenda est ira iustorum, quanto & constat,quia in eorum cordibus ille praescias est,qui ad inscrendam ultione, quam volucrit inualidiis non cit. Alio quoque tempore praedictus Constantius presbyter nepos eius, equum sitim duodecim aureis vcndidit: quos in propria arca ponens, ad exercenda opus aliquod discessit: cuin subito ad episcopum pauperes vcnerunt, qui importune precabat Iur ut eis Lanctus vir Bonit ictus epit copiis ad cons blationem suae inopiae aliquid largiri debuisset. Sed vir Dei quia, quid tribueret, non habebat, aestuare coepit in cogitatione, ne ab eo pauperes , acui cxircnt. Cui repente ad memoriam redij si quia Constantius presbyter nepos citis equum, quem sedere consueuerar,vendidisset, atquc hocipiunt M i, bini. in arca sua precium haberet. Absente igitur eodem nepote suo, accessit ad arcam in pie violentus, claustra arcae comminuit, duodecim aureos tulit, eosque indigentia ut placuit . diuisit. Itaque Constantius presbyter reuersus cx opere, arcam fractam reperit,dc caballi sui precium, quod in eam posuerat, non inti nit. Coepit itaque voce magna perstrepere, & cum furore nimio clamare: Omnes hic vivunt: so- lus ego in domo hac vivere non postlim. Ad cuius nimirum voces venit episcopus, omnesque, qui in codem episcopio aderant. Cumque cum locutione blanda vir Dei temperare voluis et, coepit ille cum iurgio respondere, dicens: Omnes tecum uiuunt: sbius ego hic ante te vivere non possum: redde mihi solidos meos. Quibus vocibus' commotus cpiscopus, beatae Mariae virginis ccclesiam ingressus est, dc expansis manibus stando cccpit orare, ut ei redderet, via deprcsbyteri furentis insania mitigari potuisset. Cumque subito oculos ad vestimentum statim inter extensa brachia reduxis seta
380쪽
DE S. BONIFACIO EPISCOPO FERENTINO.
s: r entE in sinu suo duodecim aureos inuenit, ita fulgentes, tanquam si ex igne Diuinitd, modum ea sena hora missent. Qui mox de ecclesia egressus, eos in silium furentis pre-Mihicri Proieci dicens: Ecce habes sblidos, quos quesisti: sed hoc tibi notum sit quia '' post mortem mea tu huic ecclesiς episcopus no eris propter tuam auaritiam. Ex qua initentia veritatis colligitur, via eosdem solidos presbyter pro adipiscendo episcopatu praeparabat: sed viri Dei sermo praeualuit: nam idem Constantius in presbyterat sis ossicio vitam finiuit. Alio quoque tempore duo ad eum Gotthi hospitalitatis gratia venerunt, qui Rauentiam se festinare professi sunt. Quibus ipse partium vas ligneum vino plenum m insua praebuit, quod fortasse in prandio itincris habere potuissent, ex quo illi quoad- vinum iis
usque Rauennam venirent, Gotthi biberunt. Aliquantis autem diebus in eadem ciui- vasculo vi rite morati sunt,& vinum,quod a sancto viro acceperant, quotidie in usu habuerunt. Sicque initie ad eundem venerabilem patrem serentes reuersi sunt, ut nullo die cessarent biber 5c tamen vinii eis ex illo vasculo nunquIm deesset, acsi in illo vale ligneo, quod EpisCopus eis dederat, non augeretur vinum, sed nasceretur. N er quoque de eiusdem loci partibus senex quidam Clericus aduenit, & qui ea desitori arrat, quae silentio non sunt praetermittenda. Nam dicit,qubd quadam die ingressus hortum, magna hunc erucarum multitudine inuenit esse coopertum: qui omne olus in eo deperire conspiciens, ad easdem erucas conuersus,dixit: Adiuro VOS i. in nomine Domini nostri Iesu Christi, recedite hinc, atque haec olera comcdere noli- '. te. Dae statim ad viri Dei verbum ita omnes egressie sunt,ut nec una quidem intra spa- horio. trahorti remaneret. Sed quid mirum, quod haec de episcopatus eius temporc narramus, quando iam apud omnipotentem Deum ordine simul dc moribus creuerat: dum illa magis miranda sint,quae cum hic senex clericus adhuc puerulum secisse testatiar Nam ait, quod eo tempore, quo cum matre sua puer habitabat, egressus hospitio, nonnunquam sine linea crebro etiam sine tunica reuertebatur: quia mox ut nudum quempiam x cristet, vestiebat, hic se cxpolians,ut se ante Dei oculos illius incrcede pauperes. vcstiret. Quem mater sita frequenter increpare consueuerat, dicens,qubd iustum non esset, utiPie inops pauperibus vestimenta largiretur. die quadam horreum in- messa, perie omne triticum, quod sibi in cxpendium totius anni parauerat, inuenit, sti,dridia filio suo pauperibus erogatum: cumque semetipsam alapis pugnisque tunderet,qubd quali anni subsidia perdidisset, superuenit Bonifacius puer Dei, eamque verbis, quibus valuit, cons lari coepit. Quae cum nihil cons blationis admitteret, hanc roga- .vt ab Ilorreo exire debuisset, in quo ex omni eorum tritico parum quid inuentum est remansisse. Puer autem Dei sese illic protinus in orationem dedit. Qui pau-hilum egressiis, ad horreum matrem reduxit: quod ita tritico plenum inuentum Est, orithes mi sicut plenum antea non fuerat, cum mater illius totius anni sumptus se congregasse emi gaudebat. Quo viso miraculo compuncta mater, iam ipsa coepit cogere ut daret, qui sic celeriter posset quae pet ijsset, accipere. Haec itaque in hospiti j sivi vestibulo gallinas nutrire consueuerat: sed eas ex vicino rure vulpes veniens auferebat. Quadam vero die, dum in eodem vestibulo puer B ni cius staret, vulpes ex more veniens, gallinam abstulit. Ipse autem concitus ecclesiam intrauit, & sese in orationem prosternens, apertis vocibus dixit: Placet tibi D mine, ut de nutrimentis matris meae manducare non possim 3 Ecce enim gallinas quas nutrit, vulpes comedit. Quj ab oratione surgens, ecclesiam cst egrestus. Mox autem p esses
vulpes rediens, gallinam,quam ore tenebat,dimisit, atque ipsa mortes, ante eius ocu- vulpem in I in terram decidit. te scit.
Petrus: ValdE mihi mirum videtur, qvbd audire preces in se sperantium etiam in rebus vilibus dignatur Deus. in orius: Hoc Petre, ex magna conditoris nostri dispensatione agitur, ut per minima, quae percipimus, sperare maiora debeamus. Exauditus nanque est in rebus vilibus puer sanctus & siimplex, ut in paruis disceret, quantum de Deo praesumere in magnis petitionibus de