장음표시 사용
421쪽
persoluentibus.ille cum impetu accurrit ad Priorem Herim mantis illi iniecturiis. At ille hominis manus corripuit, ducens in cum adlectu tota nocte solicituSapud ea una vigilauit.Sub mediam vero noctem horridis clamoribus omnia perturbat nisill accurrunt fratres, ligatumque postridie duciant in valetudinarium,loris adtinctum, ubi dies non paucos misere cruciabatur.Invisebant eum alii, sed si quia frauioris cui pae intra conscientiae recessus,quod consessi non essent, at, eosdue sic poenarum suarum apud inscros socios habiturum gratulabundus iactutabat.Ea res quibusdam non mediocrem attulit ignominiam, sed mox a pura pecca-- torum suorum confessione remedium petebant. Accepta itaque absolutione S lati sistatarii factione,redibant ad daemoniacum fratrem.Tum ille transuersiim illos intues: Vnde, ς' li. inquit,vos venitisῖ quo lauacro tam cito expurgati,& a meo contubernio abstracti tastis3 dc haec furibundus spumans,& eiulans dicebat.Voluit sane Christus hac re monachos eius ecclesitae ad sanitatem reuocare, quippe quia tempore Danorum, a quibus
inos eius ecclesiae ad sanitatem reuocare,qtuppe qui a tempore Lyanorum, a KN Uu beatus Elphegus peremptus suit,remissa disciplinae seueritat plus satis seculariter,et dissoli ire vivebat Iam ventum erat ad ea ecclesiae partem instaurandam, ad a memindi Glute vivebat. Iam ventum erat ad ea ecclesiae partem instaurandam, ad a meminrata beatorum Dunstanire Elphegi corpora transtata erant .Rursu i tur omnes festiua processione reuerenter & honorifice cade sacra corpora alio deportaui in x o ecce dum Eregione ostii, per quod inserenda erant,daemoniacus iuuenis ille,toto cor
horrendos eminus dat clamores, oc aemon no ecce dum e regione ollis, per quoa interenaa Cr-I,Qαmvma
s' pore fortissime colligatur cum lecto deponitur, horrendos eminus dat clamores, α' '' cum ipso exiliens fugere volebat sanctorum praesentiam daemoni intollerabilem. Sed illatis sanctis intra domum,illatus est etiam ipse,& in medio post tus.Ibi tum nus eria videre erat Cernebatur dςmon in vel re et ' sursum deorsum cursitare, qualisi Vel per os,vel per inferiores corporis partes fugam appararet. Adueniente interim pran dij hora,fratres pransum iere,mansitque cum daemoniaco unus ex senioribus Litia nus nomine,qui ab infantia singulari quodam amore erga beatum Dunstanum ait ctus fuerat.Is miseratus vicem iacentis,crucem, quam B. Dunstanus in corpore de stanquam Archiepiscopus coram se ferri volebat,daemoniaco imposuit, dicens cum lachrymis Chare Domine sancte Dunstan*miserere. Mirum dictu: ilico pulsod
si sitim inoi liet luchrunt1s clixit Gratias tibi pilissime pater.
h g R leuatis pie sursum oculi lachrymas dixit: Gratias tibi ago pijuime pater, iusi. ζ gratias tibi quoque charissime frater:quia tuis mentis sanctissime Domine,& tu: fra
πι- ter benigna intercessione hostis perterritus abscessit.Id ut senior audiuit, incredibili laetitia affectus eius vincula di luit. A prandio reuersi eo fratres, ut viderunt eum suauiter quiescentem,immensas Deo & S. Duinano gratias egerunt Is frater tandem sancto fine migrauit a corpore. Eius castiMtio plurimum contulit illius loci fir tribus ad vitae emendationem.Nam prius omni mundi gloria, auro, argento, varijs ijsque elegantibus vestibus,tectorum preciosiis operimentis,diuersis instrumentis musicis sese silectabant,equos, canes, accipitres alebant, denique Comitum potius qua monachorum instar vitam degebant,huius unius flagello, Christi misericordia Magente & boni patris Lanfranci Archiepiscopi industria cooperante, eo perductis It, ut omnibus illis mundi pompis & vanitatibus , haud secus atque stercoribus quibusdam propudiatis, plane Monasticam vivendi rationem complexi sint. Et nos quidem,qui nouimus earum rerum statum,incunctanter assi rmamus, haudquaquam ad tam felicem,tamque repentinam mutationem eas perduci potuisse, si non accidisset illa horrcnda,quae omnes perterruerat, unius fratris vexatio . Perademsere tempus Odo Comes Canciae demque Baiocensis Episcopus: fratri suo Vuilhel, mo regi magnam pectiniae vim promisit,sii daretur ipsi facultas exagitassi Lanfra iacu
puc pu - in. rierinter ciri n&ronsuetudines ecclesiae Cammo regi magnam pectiniae Vim promabi,u claretur apti tacultas exaguam GaDIGI NArchiepiscopum Cantuariensem,ei: propterbona S consuetudines ecclesiae Camio v atur tuariensis contra morem ac leges terrae illius lites intentandi. Rege annuente, Udn oro rrorio viro rudentissimos legum & consilietudinum regni,ad certam diem ca
toto regno viros prudentissimos legum & coniuetudinum regni,ad certam diem caluariam acciuit,cisque mandauit,ut intrcpide, ipis tutore ac patrono freti, Cantua riensis ecclesiae libertatem oppugnarent. Adventante die, quo Lanfranco tam multis contra ipsum armatis respondedum erat,ille ad sacrati Isimu B. Dunstam tum ut reces fudit, ut e bi in ta molesto negocio patronu ascisceret:ac deinde quieti se dedit. Dormienti apparet pater Dunstanus, ita dicens: Lanfra e noli animo fragi, proptera λ hanc multitudinem,quq coacta est aduersum me & te.Securus tuere causam cccies imm Saluatoris & meam,& ego ad omnia praesto tibi cro Quod si non viceris eos, qui se timunt icta bi oppone me Dunstanum,qui tibi loquor,nec vivere, nec meorum negocia curare,
nec vera tibi dixisse cerib tibi persuadeas. Expergefactus Lansrancus, confirmatu est animo: inde venitur ad certamen, multae querelae in medium adserruntur, a tramulus
422쪽
multis E toto Angliae regno. Procedit pater Lansrancias,& diuinitiis armatus, omnia iipsit obiecta ita diluit ut omnes obstupeficerent. Manserunt igitur Ecclesiae Cantuari ensis iura inconuulsa sit qua vero nonnullam haberent ambiguitatem, ea & irrefra gabili ratione, dc antiquorum exemplorum authoritate Lani rancus in posterum plane coniirmauit.
Incidit postea idem antistes in morbum grauisssimum,ut Vita eius desperaretur. Ita . . . que tu ilit ad se venire prςcipuos e fratribus nolens sine illis abire e vita,quos paterno amore prosequebatur. Decumbebat tum in villa quadam. Cum iam multi eius obitu in sorib.adeste putaren .sub auroram leuiter obdormiens, videt permultos in albis ea quis coram ipso binos transeuntes, vultu iucundissimo dc modesta alacritate. Percontanti Lari anco cuius esset tam instignis comitatusZresponsum est, Magni ac praeclari patris Danstant. I llo porro interrogante: Et ubinam ille est3dichium est: Haud procul abest. Et ecce inter senes veneranda canitie spectabiles Dunstanus caeteris sublimior aduehitur:cuius cu pede Lan acus osculari velici & S. Dunstanus pedem retrahereniteretur,interim Lan francus euigilat,& se sentit integerrimae sanitati restitutum,coselansque fratres lugentes iussit eos sese praepararc,diccns,se ad Mi illam celebradam, De ι α S. Dunslatio gratias agendas abire velle. Eius rei fama multos multo gaudio affecit Citratus est eadem hora quidam Las ranci clericus meritis S. Dunstant, qui me sibus octo quartana febre laborauerat. Citi iri iam autem,ut diximus, in ecclesia & monasterio S. saluatoris vita monastica esset reformata, multi clerici eo se contulere, ut monachi fieret. I nter eos aduenit etiam Eduardus quidam bene literatus, Londoniensis Ecclesiae archidiaconus. Is pro pter multam religiosae vitae significationem, paulo post factus est templi custos. In eo officio aliquanto maiorem adeptus libertatem,coepit fieri negligentior oc remissior. Clim autem eum & publice & priuatim fratres corriperent, qui scientia dc dignitate ipsi ellent impares, ςgre tulit,&iam plane deliberauit ausu cre, allecto iuuene quo dam, qui se socium fugae erat praebiturus. Pridie vero illius diei, qui erat abitioni desti nariis fratribus a prandio quiescentibus, ille in oratorio ex ossicio vigilabat animo lisluctuans tamen statuit non discedere,nisi permissu S. Dunstant. Adijt igitur eius sepulchrum humi stratus,deponit apud cum querelas iniuriarum, orat velit suum iter patet na benedictione prosequi, pollicens se semper illius su turum, quocunque perueniret. Inde e templo exiturus,a tergo chori videt monachum reuerendo vultu, tor-v a. uos in ipsum oculorum radios vibrantem,scipioni innixum. EO Viso, clam nesciret, sancti irrita
quiscillat,expauit,ac nihilo minus coeptu carpebat iter. At ille scipione obiecto: Qus ira nuit vadistin quit. Non solent autem monachi in ecclesia loqui. itaque digitis innuebat, illum loqui non debere. At contra monachus: Quod ego loquor nihil ad te attinet: tu vero die mihi quo tendas3 Ait ille: Eo daturus opera iis,quae mea inici sint. Monachydi est: Nihil est: redi ad sepulchrum,unde venis,& ora attentius, hac tua Voluntate mu tata.Stupefactus ille,redijt ad monumentum, sed nihil mutauit priorem precandi formulam. Inde rediens, & monachum aeque,ut antea, obuium habens cum iterum rogaret,quo tenderet duriuscule dixit: Quid hoc tua reserti Monachus aute: Permul tum mea interest,uti etiam tu ipse breui experieris,nisi te correxeris. At nunc vel se cudo admonitus, abi ad sepulchrum, & mctem pariter cum prece muta. Ille vero po progredi quina redire nitente, monachus scipionem sustollens, vibrabat initium, compulitque vel inuitum redire. Multo igitur pavore perculsius, repetit priores pre ces sitas: atque inde reuertens,non inuenit monachum. Arbitratus ergo, se iam recte sectile ad ostium coenobii properauit. Ibi tum stantem inuenit monachum vultu cocitato rursusque quo irct 3 sciscitantem.Sed& ipse commoto animo, quis esset,vel cuius authoritatisZinterrogat qui hanc sibi molestiam excitet Respondit ille, qui mo nachus esse videbatur : Ita nescire vis, quis sim ego 3 Dunstanus ego sum, prouisor Archiepiscopus loci huius,amator&adiutor omniti in bonorum filiorum Eccle sue huius.Tu vero peruersa voluntate contra, quam deceat bonum filium, vis de se rere Ecclesiam matrem tuam vis deserere Deum patrem tuum, & ad hanc rem me
tibi vis suifragari Stulte id quide, dum tibi de me talia perstiades. Ego tali via no periueni ad Deu ni Monui autem te semel atque iterum,ut resipisceres,ct noluisti. Notita de re te s. risergo cum mea bona venia, nuquam te hinc exiturum, sed velis nolis,hic te perma Dunstis sirum. hic etiam moriturum. Et quia me monetem audire noluisti, senties re ipsa, te
perperam fecisse. His dictis scipione eum grauiter cecidit, atq; humi prostrauit mox b. ser
e aptiuitata ille relictus estvalde debilis,& a Quibus in valetudinarium deportatus.
423쪽
Accidit hoc intra duo festa Assumptionis & Natiuitatis beatissimae Mariae.Crescebat
autem dolor eius indies & semper deterius habebat nec quisquam scire poterat, quo morbo laboraret, nec ipse quid pastus esset,cuiquam aperire volcbat.Tandem lacram unctionem dc Eucharistiam percepit.Ipsis scrijs S. Martini in terram superstratum cilicium,tanquam mox moriturus depositus cst, & fratres ex more dicebant septem psalmos,quos poenitentiales vocant,& litanias pro selici eius obitu. Cum ventum est ad eum lociam ut fratres dicercnt: S.Dunstane,intercede pro anima eius, idque spe impetrandi auxilij quam erga sanctissimum illum patrem suauius conceperat, iterarent,coepit aeger,iam prope animum exhalans, respirare,dc circunstantes pie intueri. '-άό Nos igitur,qui propius adstabamus,inclinavimus nos ad illum, scire volentes, quideatio sati peteret. mille Ponite me,quaeso,inquit in lectum meum. Eo facto, Hcnricu Prio o ium, rem, cuius supra meminimus, accersit,ei rem totam explicat,malae voluntatis suae a git poenitentiam petit veniam &absolutionem dicit se nullo pacto mori posse, nisi id notum prius secisset,& poenitentiae remedio atque ab lutione potitus esset. Prior admiratus Dei misericordiam,eum absoluit,dc iniunxit poenitentiam.Tunc ille me te extillaratus,&quod nihil peccati intra conscientiam sentiret,quod consessus non esset, Deo gratias agens,petiit ut iam sibi liceret abire e corpore. Dixit autem ei prior: Proficiscere cum benedictione omnipotentis Dei': Comes itineris tui sit beatus dc pius pater Dunstanus,& suscipiat te in regnum situm filius Dei, Dominus noster te si is Christus. In his verbis prius,quim e lecto deponi posset, reddidit spiritum. Dein de Priore omnia in fratrum conuentu reserente,iuuenis,quem fugae socium delege rat Eduardus siurrexit,& humi stratus cum lachrymis consessi is est,se in fugam quide illi consensisse, sed prorsus ignorasse,quid ei S. Dunstantis fecissct. Monachus quidam ciusdem loci nomine Heluuinus, ea tempestate, qua, ut, di xi muS,Comitum potius more, quam pauperum monachorum,nihil rei propriae habeatium illi monachi vivebant,cum bona venia archiepiscopi & fratrum, prosectus est Hierosolymam commendans se beato Dunstano,eiq; pollicens,si saluum ipsum du ceret& reducere praeciosum pallium se illi empturum, siccumq; allaturum. luit pro spere: rediens per Constantinopolim,illic pallium magni precij emit. In Gallia cisal pina incidit in exercitum Imperatoris:& honesti quidem viri eum reuerenter salutabant: sed ubi ad postremos venit homines viles & ignavos mula sua cum sarcinis spoliatus est: sed ipse cum socijs illaesus dimissus est. Valde autem dolens sibi pallium ere prum, Dunstanum obnixe precabatur,ne illud auferri ita pateretur Et ecςὰ tibi,vix ea obstrii. mi prece finita, mula inter manus praedonum incipit ferocire,ore & pedibus eos lacera inculum. re.& tandem cum sarcinis aufugere ad dominum suum,qui cum ea laetus redi jt in pa triam.& S. Dunstano obtulit pallium,quod ex voto debebat.Caetera miracula, ne issimus onerosi,praetermisimus.
VII A BEATI PEΤRI CAELESTINI, AUT HO
RE PETRO DE ALIACO, CARDIN ALE CAM TR A C E N SI. primus liber ea continet, quia ab ipse Caelestim de prima sua conversiones conues. tione manu propria con cripta n eius cella reperta sint. PROLOGUS PETRI ALIA CENSIS.
Haritatiuis quorudam venerabilium patria vestri sacri ordinis,sta tres charissimi, precibus inclinatus, timcns licet ac trepidus, scribere praesumo quis de quoὶSan e Petrus de Petro, epi scopus de episcopo sed paruus de maximo,infimus de summo, scelestus quoq; ac peccator indignissimus de caelesti ac dignissimo vestri sancti gregis pastore primo atque praecipuo,immo totius olim Christianae Ecclesiae sanctissimo praesule Caelestino. Cuius vitam gestat mirifica uniuersum iam per orbem radiantia, dum literis commendare, verbisque meis pollutis potius quam politis laudibus illustrare gestio, rem utiq; meis viribus,mcis quoque imparem meritis aggredior: vereorque ne pondere laudis, qua meruit,obrutus,magis imbecillitatem ingeni j mei,& eloqui; ruditatem detegam quavita
424쪽
virtutes suas cui aequum est,repraesentem .sed de superno confisis auxilio, sanaique huius ac orationum vestrarum suffragio, historiam ordior.
VIT itaque vir eximia virtute laudabilis, re ac nomine 'M 4:Petria 'inpetra,quae Christus est firmiter stabilitus, stabialiterque firmatus Q ii super huius solidae petrae inditatu bili iundamento a puerilibus initiis tium proficiens, usque in virum persectum meruit perue-bili iundamento a puerilibus initiis per incrementa virtutiectunire. Hic ergo Abrutii in partibus Apuliae natus, spiritu quam carne,& animo quam origine nobilior, ex paren di
l tibias mundana generositate humilibus, sed Christiana, virtute nobilibus ortus est. erunt autem patri eius, Au t gelerio nomine ex Maria uxore sua instar patriarchae Ia Parent co filii duodecim. Vacabant deuoti parentes, quantum inta uua, eris, hospitalitati paupertim,dceleemosynarum largitioni, aliis quoq; piis
operibus:& Deo, ut de data sibi ab eo prole unum aliquem deligeret suis seruitiis spe cialitis mancipandum, assiduis suspiri, dc indefessis orationibus postulabant. Nec si iaspestus irati sunt: quia non deserit Deus sperates in se. Hunc nem pd ex duodecim ista tribus, velut alterum Ioseph a Deo singulariter diledum, oc suis fore praeelectum ob
sequii 'diuina prouidentia, sapienter cuncta prouidens, multis indiciis, signis mirabilibus ae memorabilibus declarauit.N1 in natiuitate sua matri eius dia puer egrederetur ex utero quasi quadam religiosa veste indutus apparuit.Cum in vix sextu attigisset an num tanta tamque mirabilis in eo diuina gratia relucebar, ut nihil sanctiam ac reli piosum auditu perciperet,quod in corde reconditum non seruat .Unde & decordis sui thesauro bona proferens, matrisu saepe dicere solitus erat: Volo esse bonus ser uus Dei Sic spiritus libertatis ubi vult spirans, diuinam huic puero seruitutem suauiter inspirabat. bic puer sanctus proficiebat aetate, sed supra aetatem Spiritu sancto comperante, magis magisque proficiebat sapientia dc gratia apud Deum de homines. Qiamobrem magniticabat mater eius dominum,& in Deo salutari suo spiritualiter exultabat.
. De hola eius, di dialo a aduersus eum inludia. Cap. 2.
IAm verbilestincto patre siuo in senectute bona relicta uxore cum septem filiis sine
enim alii obierant beata mater,& vere tali prole beata, filium hunc suum tradere sinois ac studio literarum decreuit. I n ea autem nocte, qua priori d te puer legere ccepit ei unctiis pater cuidam commatri suae in somnis apparuit, dicens ei: Constituit rixor mea filium nostrum Petrum literalibus tradere studiis,o quam bcne mihi sibique ac aliis multis: Dic ergo ei,ut si unquam me vere dilexit, nunc in hoc ostendat, quod constanter persciat,quod incepit. Nec hoc absq; speciali Dei prouisione factum esse credendum est. Nam humani generis inimicus, felicibus huius pueri successibus inui dens sanctum matris propositum per se suosque ministros impugnare catagebat. Ten. Daemonistabat inprimis puerum ne studio animum atq; operam daret.Tentabat etiam de inuidia fratres eius, sicut olim fratres Ioseph,improperabantiu matri,qubdipsis laboran tibus ille octo vacaret &quieti Tentabat rursusquedam illius terr diuitem qui pue roblandiens dicebat quod suorum omnium cum haeredem constitueret ut sic per stacularia desideria animum ab amore religionis abduceret.Tentabat deniq; matrem eius per quendam diuinum,seu verius diabolicum virum, qui suadebat ei hunc a studio tollue &alium minorem filium literis instruere quia hie cit, moriturus esset, nec fieret, ut ipsa sperauerat, seruus Dei. At nec sic tamen potuit constans ac sortis mulieri suo mutari proposito. Recordabatur quippe atq; inde confortabatur, cogitabatq; aci iis animo reuoluebat quae dicta fuerant de puero,& verificabatur in ancilla quod de Domina Euangelium loquitur: Maria conseruabat Omnia verba haec, conferens Luc a. in corde suo.
De diuinis conflationibus ac miraculis circa eum O sis. Cap. 3.
Fidelis autem Deus qui neminem ultra,quam possit serre, tentari permittit, post cor i. memoratas tentationes diabolicas etiam diuinas c6solationes adhibuit, dedit ue, scut ipse in scriptura promittit cum tentatione prouentum Simodum quaeris, audi ibidem. mirum dieris,audituq; novum atq; insolitum. Erat puer iste simplicissimus adhuc, dciam primum breui in tempore Psestertiun didicerat legere. Cum beatissimam Virgi.
425쪽
neni & Auctum Iohanem Euangelistam stantes iuxta crucem Iesu sese videret, visus
o . isus v. est ad ipsium descendere,eumque consolando Psalmos cum ipso dulcissime decanta inreonsola re. Angelos quoque de Gelo lapsos,velut paedagogos suos euinstruendo, vidit insoni tionibus ad nis sibi assistere,et si quid sorte puerili more cum suis coaetaneis minus decens aut di h-- rv - re a diabolo tentatus fuisset, suaui cum increpatione piad; castigatione corripere.Vidit praeterea mater eius in somnis,quod puer iste custos erat multarum, sicut nix candidarum ovium: quod ipsa nimis literaliter intelligens, non paruae turba. tionis sibi primitus causa fuit: sed postea turbatio haec in admirationem. 5c admiratio in consolationem versa est. Nam filius, cum vix esset duodecim annorum, iam quasi prophetico spirini somnium spiritualiter exponens se multarum bonarum animaru futurum pastorem esse praedixit.
De miraculis tu matre es filiis diuinitus exhibitis.
. QEd nec silenda fiunt stupenda miracula,quae ad consolationem matris & filij Domitanus facere dignatus est: suerat mater triginta annorum spatio&lius iam graui infirmitate detenta,qubd dexteri lateris debitum vigorem usumsi; perdiderat . ip a, ut Deo deuota dc fide plena,spe curationis ad locum quendam sanctum peregre pro ficiscitur,& una nocte priori sanitati restituta curatur Hic quoq; filius eius, dum ad
huc trium annorum puer esset,ligno acuto in dextero oculo percussus, exc catilr.Dα
itu eiu sperantibus aut medicis de naturali cura no desperabat mater de se irituali medicina: . . beataVirgine confidens,ad quanda eius ecclesiam puersi deferens ibi una nocte euraturi vigilat &orat:&dum maternus oculus inter deuota precu suffragia lachrymatur, ut fili j ipso mane sanus & absque macula restauratur. Quid pluraὶ Alius etia filiusta ad ultus dum messem coponeret, arista frumenti eius oculo inhaerete, multis diebus huc atq; illuc discurrens, quaerens auxilium,& non inueniens die ac nocte prae dolore nimio clamitabat Cui mater compatiens ad priorem medicam conuertitur,& ut huic si vii filio, sicut & alteri, medelam adnibeat humiliter deprecatur.Et ecce adueniente diei lucc,minor filius in fratris oculum respicit &aristam,quae erat in oculi medio, sine ullo medicamine, solis eam appraehendens digiti soras mittit, sanitatenaque restituit. Rursus deuota mater,quodam magnae famis tempore deficiente sibi pane, cum pro sua suorumq sustentanda vita nullum humanum superesset remedium, ad diuinum, Eciam in se ac suis si ijs expertum,reisit subsidium conuertitq; se ad Dominum, de suppliciter orat,vi huic necessitati misericorditer prouideat. Mane autem imperat ii iii aeullam lio, Vt falcem tolla .dc in agrum vadat: Recusabat ille,dicens: Ad quid vadam 3 Messis quidem adhuc viret. nihil prosciam.Nondum enim tempus erat messis. Tandem itimen agrum ingreditur,matri Obediens, in cuius medio tanta messis alba & matura, quanta eis erat necessaria,inuenitur. Nec praetereundum arbitror aliud memorabile, quod eidem mulierculae contigit, miraculum. Cum enim esset ad Dei sanctos deuotatissima, dc eorum festiuitates magno culionore coleret,in festo decollationis B. Iohanis Baptistae, quia sequenti die panem facere opus erat,sero illo fermentum dispone I ais A, revolens cccpit cum timore aquam in farinam mittere. Et ecce tota farinae massa finitatarii subito vica est vermibus scatere.Tuc illa tremens, dc in terram cadens, 1 Deo veniam . precatur, dc statim farina in statum pristinum reuertitur. Magna sunt haec de mira opera tua Christe dc siue matris siue filii, siue ut pie credimus o utriusque meritis factasin i,ad tui nominis gloriam,dc in huis sancti reuerentiam, perpetuis erat seculis pndicanda.
De P solitariae desideris,c abitione eius aderemum. Cap. s.
Actentis ergo pemctis pluribus anni deinceps ad prouectioris aetatis gesta pro-1 I. gredimur. Itaque puer sanctus factus adolescens adeo eremiticae vitae dc solitudinis seruebat amore, ut cordi eius diuinitiis illud propheticum merito crederetur in- scriptum: Ecce elongavi fugiens, dc mansi insolitudine. Et rursus illud: Elegi abiectus esse in domo Dei mei magis quam habitare in tabernaculis peccatorii.Sed quia eo tespore nullus erat in patria seruus Dei, cum quo sui propositi exequendi consilium rosset habere congruum , vltra vicesimum suae aetatis annum aestuanti desiderio suo satisfacere distulit. l adem vero cuidam socio suo cordis secretum aperuit. Quid, Nou,sbA inquit, facimus3 Exeamus de patria nostra, dc relictis parentibus rebusque omnibus, viri vita nudi nudum sequamur Christum, dc ad ei seruiendum liberitis, longinquam ibi Li u tudinem adeamus. Verum ut nihil temere oc sine Ecclesiae consilio aggrediamur, Romae sedem Apostolicam consulamus.His suasionibus acquieuit ille, es coeperunt pa-
426쪽
riter atribulare. Sed erpleto unius diei itinere, male tenax propositi poenitu r,&ad
patriam consanguineosq; reuerti persuasiit.Cur ita3Sane quia non satis tramis erat ab eo, de quo veritas ait: nemo potest venire ad me,nisi pater meus traxerit eum. Sed hie noster Petrus, i patre caelesti tractus&inspiratus, inconstanti socio constanti animo ita respondit Confido in Domino,quia si tu me dimittis, ipse me no dimittet qui spe rantes in se non deserit.Solus ergo & humano destitutus, licet non diuino, consortio, xG- propositiam iter aggreditur: in quo post multos labores terrores atq; pericula, unum esprς c teris relatu dignum contigisse legitur. Erat in monte quodam eremita,ad quedum laetus d Dii dens accedere dii ponit, eo maxime, quod is Romam se iturum diceare antequam eremiticam cellam intraret,spiritus Domini illum prohibuit ne ei cordis tui secreta pandere eiq; illius hypocritae vitam inhonestam ouendit,&ab eius coisertio perieulosi prohibuit. In eodem vero loco altera quadam die, dum sanctus adolescens, absente eremita,cellam eius intrasset, & per noctem non sine multo timore, Quina diu potuit, in oratione vigilasset aggravatus somno,in terram cadens, obdormiuit: dc ecce subito turba magna angelorum dc sanctorumipsi adesse videbatur, in ore cui assibet eorum rosae rubeae apparebant, caelestesque modulos suaves ue . cantus, supra modum delectabiles, resonabant. Mirares: sed quae sequitur , mira
bilior. Ipse nanq; huiuscemodi cantus per aliquantum spatium, etiam postquam 1 somno sae at excitatus audiuit,adeoq; laetus & securus factus est, ut spirituali gaudio satiatus,duobus tantum iiii lentatus panibus duobus, piscibus, quos secum detulerat.1blus ibidem decem diebus permaneret.
Deprincipi vaeco rellinis, rima eius habitationem eremo. Cap. 6.
Post haec autem Deus viarum eius custos comesque praecipuus , propositum itineris Romani distulit ostenditque illi in monte alio locum, in quo saxum magnum in-uimit,&sub eos it paruam,in qua tegeretur, foueam,quae vix ad ipsum crigendum atque extendendum poterat si cere:& ibidem trium annorum spatium in magna vitae austeritate peregit. Hoc ergo in loco,inter multas diuitiae bonitatis consolatio itanes vix crederes,quantas in suae conuersionis principio vigilando & dormiendo dia bolicae malignitatis tentation inuictus miles pertulerit,& quam patienter, velut alter Iob, sicut bona de manu Domini, ita & mala suscipiens, in diuini nominis bene. i., cdictione diuersa dc aduersa mundi,carnis&daemonis praelia superarit. Sed omnia natrare longum esset,& ad alia festinat intentio.
De e ussacerdotio, di transitu ad montem Murenis. cap. 7.
HIs itaque tribus annis in loco memorato peractis.quibus ipse tanquam aurum insornace probatus est, suadebat illi,qui eius nouerant sancti tem ut ordine susciperet sacerdotalem. Cuius rei causa Romam pergit,ibique Dei sacerdos ericitur: ac Rom sire. deinde ad montem Muronis accedit,ibi quandam cryptam inueniens,in qua ei habi tare complacuit. Cuius sancti hospitis virtus mirabilis etiam signo mirabili declara tui. Nam cum primo locum intrauit,ecce subito coram eo magiam serpes egreditur: iri jori qui virtutis eius non sciens praesentiam,ab eo loco discedens, penitus disparuit.Ibi era trabitisso viri victus per quin litennium manens, eo,cuius omne datum optimum,& o inne donum persecti ina desursum est,plurima recepit munera gratiarum: de tamen se magis ac magis coram Deo humilians, dc indignum peccatorem existimans, aliaues h. ii quando cogitati it relinquere Missae ossicium tractare sormidans tanti mystet ij sacra
mentum,exemplosiam mi eremitae.quo inter natos mulierum non surrexit maior:
exemplo quoque beatorum consenbrum Pauli, Antonii, Benedicti, aliorum . sanctorum,quibus amica fuit eremi solitudo.Itaque eo 'pe dc multum haec secum comtante ut salubre posset super his accipere consilium Romae sedem Apostolicam adi redimosuit Sed ecce appropinquante die quo debebat iter arripere. te nocte venit ad visio eum in visione quidam Abbas nuper defunctus,qui primo illi religionis habitum contulerat Quem ille per Deum vivum adiurans,quid sibi agendum lit3humiliter pomi lat. Ipse vero ei Missam cum timore dc tremore dicere persuasit,dc ita disparuit. Eodequoque die quidam sanctus monachus cui confiteri consueuerat, idem quod Abbas in visione dixerat, consulens eum ad sacri mysterij celebrandi traxit fidutiam. Heu bone Iesia, heu cum quanta cordis amaritudine dc frontis erubescentia haec merito au Amri sunt,qui magnis adhuc vitin obuoluti, tantum sacramentum intrepidξ mini ei epraesiim tr
427쪽
De eius rufuli ur perplexitate propter pollutiones nos, N. GL. 8
SAne ab hac temeraria damnabilique praesumptione quὶm studiosE sibi praecaue
rit humilis seruus Dei .non soli1m praemissi ,sed ea etiam quae sequunt tir,ostenduti Nam ob sacri huius my sterii reuerentiam magna ei rursus perplexitas oritur, quid . nam sibi agendum esset,cum nocturna pollutione corpus situm maculari cotingere licet tamen animus eius mundissimus, tali immunditiae pro viribus resistere nitere. tur. Et cum 1 religiosis fratribus quaereret consilium,si eodem die celebrandum esset, vel celebratione cessandum 3necesset una omnium sententia,aliis sic aliis aliter fetu diu;rilid, tientibus:pia mens eius in dubio stu hians, ad auxilium recurrit diuinum. Et ecce in edocetur de somnis ast istere ei visus est Christus, huius dubietatis perplexitatem di luens, eum. UR parabolica similitudine instruens, qubd si asinus situs id est,btutale & irrationale ' 'μ' corpus pro innata consuetudine suam taceret immunditiam non propter hoc rector eius, id est, rationalis animus, a consensit immundae carius illecebrς alienus,deberet ab asscense caelestium, hoc est, contemplatione diuinorum vel ab exercitio spirituali una mysteriorum torpere. Qua visione cons blatus seruus Dei, mentis quietem spiritualemque laetitiam resumpsi intelligens ob inuoluntariam legique mentis suae r pugnantem carnis pollutionem, non eum oportere a diuini sacramenti communio
De discretione in noctu reispollutionibus,exemplo ipsius,adbibenda. cap. 9.
SEd hoc exemplum non sine magna discretionis moderatione debemus suscipere, quippe qui huic sacerdoti sanctissimo valde dissimiles sumus,longeque a sita perfectione dc animi sui puritate distamus. Quamobrem diligenter considerandum nOvinis .E est,quod nocturna pollutio ex quadruplici causa potest procedere. Aliquando ex
νoilutionii crapilla,aliquando ex peccati aliqua cogitatione praeuia aliquado ex sit perstuitate vel ratioq-- debilitate naturae 3c aliquando ex diabolica illulione. Et licet nulla istarum de se vi-- μγ deatur esse peccatum quuicum in somnis ligatus sit usus, rationis,no potest tunc proprie fieri peccatum. quod non est voluntarium. Aliquando tamen huiuscemodi pol lutio potest esse effectus, consequens ad peccatum,ideo summopere debemus in n. bis aduertere,si in causa pollutionis inueniri possit aliquod peccatum praecedere, siuer . a. h. Veniale,siue mortale.Veniale autem dicimus,si peccatum in sola delectatione sine coouiti, qua sensu deliberativo finitur. Mortale vero, si delectationi deliberatus consensus adiuna do impcdi-gitair. Hac igitur consideratione praeuia triplex est a nobis regula obseruanda. Prima,
cis,ia 2 quod quando certitudinaliter constat,uel etiam probabiliter dubium est,quod polluamini E. tio ex peccato mortali ortum habet,lunca communione abstinendum est de necessi tale.Secunda quod quando constat, aut verisimiliter creditur,pollutionem non habuisse ortum ex pecimo mortali, sed Qtum ex veniali, quia expresse inuenitur, non praecessisse consensum in delectatione tunc abstinendum est de honestate, ita quh. t. non mortaliter peccat, qui communicat, sed venialiter: nisi quando urgens necesstas, Vel alia rationabilis causa excusat.Tertia, quod quando certum est aut verisimile, Pollutionem ex peccato non consurgere, sed ex naturali debilitate, vel superfluitate, vel diabolica illusione, non consentiente animo,sed potius renitete: tunc in arbitrio est communicare vel abstinere ita quod communicans non est vituperandus, sed e iam abstinens propter sacramenti reuerentia, laudandus est,& securius agere videtur,
quia non est facile discernere ex qua causa procedat pollutio,& an sine peccato acciderit vel ex mortali aut veniali peccato. Speciale tamen est in sancte & religiose vi Dentibus, quemadmodum hunc vixisse constat de quo nobis sermo est. Si enim tales sentiant per seruorem poenitentiae & deuotionis cor suum a tali macula & eius sequela spirituat is gustus infectiva, purgatum non necesse habent dictis coarctari teg Iis,quo miniis salubriter valeant accedere ad altare.Sietia ex illusione diabolica cui quam talium accidat pollutio, non praecedente in eo huius illusionis causa, sed magis Γει i. praeueniente causa contraria,& hoc ei frequenter acciderit, & illis praecipue diebus uui quibus maxime communicare tenetur, propter hoc, communione cessare non de heret: quia signum est,quod diabolus fructum Eucharistiae, quem comunicando per opere auferre conatu r. Et ad hoc trahendum est illud sancti huius exemplum, quod supra narrauimus: aliud quoque exemplum, quod de alio quodam sancto monacho legimus in Collationibus patrum.Cui consultum ivit in casu premissis communica
re, sic se diabolus videns intentum situm consequi non sene, ab illusione confusius de illiis cellauit.
428쪽
mu misatione ad montem Magellae,s loci eius asseritate. Cap. HK
His itaque, currente incidenter occasione, interpositis, ad historiam reuerta. mur. Igitur vir sanctus, peracto in monte Muronis quinquennio, quia adiacentesseluae des ictae iii erant & ab hominibus cultae maiorem solitudinem cupiens, ab coloco ad montem Magellae se transtulit,&ibi sub quadam magna crypta habitare decreuit Discedentibus autem ab eo duobus socijs,qui cum illo aduenerant,quia eis mi- s.Petrui de ni me placebat locus ille, ipse nihilominus solus remansiit.llii vero post paucos dies, sciiturai cum quem in Christo medullitus diligebant secuti sunt neq; id mirum. Quomodo e tam non diligerent & sequerentur eum, qui eos viceversa diliges si infirmi erant cor rore,supportabat: sit pusilli corde cosortabat: si pigri aut negligentes,excitabat: si obliuiosi aut improuidi admonebatZO felix illa λcietas,mutuae charitatis vinculo copulata, cui cium esset trinitas corporum ei tamen erat unitas animorum Cui conuenie bat illud Apostoli laudis praeconium: Erat eis cor unum & anima Vna,& erat eis Ο Asto.
mnia communia. i deniq; dignum erat psallere illud Dauidicum: Ecce quam bo-mian, dc quam iucundum,habitare fratres in unum .His ergo tribus fratribus in sancti Trinitatis nomine congregatis non loci amoenitas,sed animi charita habitationem illam desertam fecit esse iucundam. Memoratam siquidem cryptam montis illius hLVidi penitus di praerii pii, sed unde planum iter eis essct ad supernam patria,no fastuin habitati OMso murorum ambitu, sed humili clausura,de fasciculis ex frutetis spinisq; composita, vallaverunt,& in ea pauperrimum ac modicum sibi fecerunt habitaculum, ut ex eo tandem amplis smum caeli palatium diuites ingredi mererentur.
De incendis cellae eius c propositi tabilitate. Cap. II.
Ud aduersarius fraternae charitatis diabolus nouam eis tentationis occasionem se scitare nititur: Nam mense Iunio, dum terram illam seruida torruit aestas,ecce nocte quadam visum est viro Dei, totam cellam per circuitum igne succendi. At ille fra- 1hsistiti, tres suos euocans surgite, inquit, velociter,& omnia soras proiicite.illi autem surgen ina igni daetes,& videntes cellam a rderc,secum deserentes,quae poterant, quantocy us effugeriat, rursiis aduersus eum murmurare coeperunt, quod ad talem locum inhabitandum venisset. Credebant enim ignem ab alto montis vertice descendisse. Sed vir sanctus 1 Deo confortatus in cordosito proposuit locum illium nullius aduersiitatis occasione relinquere,etiamsi corpus eius ignibus adureretur. magnum Virtutis opus. Statim starii a s Vt hic ignis charitatis in cordis eius secreto accensius exarsit, alius ignis ab exterioris vincit vir habitaculi loco qua sit somnium missiet euanuit. Licet autem plures ex deuotis amicis eius,caiisa spiritualis consolationis eum quandoque visitantes, habitationem illam, tanquam eis grauem&dissicile dissuaderent seruo Dei, ille tamen arguentes eum noredarguens,lerivi erat mitis&humilis corde, vultu placido, mete tranquilla per mitia verba eos temperans, respondebat: Ocharissimi, tunc ad hunc locum libenter dc ciliter venietis cum veniendi voluntas ex magno deuotionis seruore processerit.
verbum, quasi a spiritu sancto prophetice dictum, efficaciter impletum est..,
Nam citopbst multos ex ijs,tum etiam alios Deo deuotos tantus accendit ardor, ut ' d. certatim aderemum dc sacram illam solitudinem properarent, dc ad eum, deinceps deteri Emundum relicturi,venirent. Qui licet,quantum poterat,eos suscipere. znueret,im suunt. perfectum suum humiliter allegans,dc dicens se ad aliorum pastorale regimen simplicem esse, minusq; peritum,dc ideo desiderare semper manere solitarium: tamen cha ritate victus,aliquando assensum praebuit, dc quosdam ad consortium eremiticae ac monasticae vitae recepit.
Desinis, quod Spiritussanctus locum Eum et erit. Ita
M Vitis autem magnis ac mirabilibus signis Spiritussanctus declarare voluit,qubdlocum illum tanquam speciale habitaculum, sibi et erit. Primum siquidem, Miri quid. iiiii fratres ibi habitare coeperunt,quaedam columba apparuit,quae semper cibum ca pete videbatur in eo loco,in quo postea altare oratorij positum filii. Et ibi saepius ha bitans,etiam dum ossicium cantabatur,adeo fratribus erat domestica ac si ab eis suis set enutrita. Et ut haec apparitio vera,non sophistica crederetur,operante illo spiritu velitatis qui supra Christum in columbae specie apparuit,haec columba non ibi paruo Maiia. ut pore, sed trium annorum spatio, in sanct Trinitatis nomine sub ea, qua dictum est, mestica consuetudine permansit.Nec hoc signum digno effectu caruit. Nam
postea ad honorem Sacti spiritus pulchrum ibidem oratorium constructum est,& ad impetranda eiu spiritualiadona,ill plurinuciun ingenti deuotione etiam de lon
429쪽
ginquὸ partibus aduenerunt quἱbus paracloeti consolatio δc munificae largitatis eiis
De aduentustatrum ad eum, miraculossono campanar m. Cap. II.
anta Vero&quam munifica munera gratiaru Spiritus sanctius in eo loco posLea contulerit,admirari magis possumus quina reserre. Pauca tamen ex ratis sequens narratio declarabit.Quadam enim die cum aliqui de patria vidia ad dimini oratorium conuenissent,& eis seruus Dei de verbo vitae loqueretur, Haperuenerunt quatuor viri de alia patria, in quorum aduentu tam vehemens in eo spiritus chari tis exarsit,ut aegre se posset continere.Vnde velociter exclusis a se prioribus conuicianis,& illis,qui superuenerant recepti cum fratribus ad reddendum Deo laudes ora Campana- torium pariter intrauerunt. Eldicentibus illis diuinum ossicium, ecce Habito audire μ' coeperunt sonum multatum & magnarum ac suauiter resonatium campanarum. Vnde illi valde attoniti mirabantur. Erat enim locus ille ab omni hominum habita. tione tam remotus, ut nullus inde campanae sonus posset audiri. Exeuntibus aute illis ab oratorio,erectis auribus&eleuatis oculis in caelum, tanta rei novitate permodi de
uotas prae gaudio lachrymas fundunt,dc Deo debitasgratiaru reserunt actiones Qus plura3 Post habita cum virosancto salutaris eruditionis colloquia, disperus di pauperibus omnibus bonis suis, Christum pauperes secuturi, sacrae religionis habitu suscipiunt.Sed nec illud est sub silentio transeundum, quod huiuscemodi campans rum sonus ac strepitus non tunc aut semel solum,sed saepenumero nocte dieii , horis No 4ς φ praecipue diuini ossicii auditus est. Nec sistum ab illis fratribus, sed a pluribus etia est 'thrim , in vicinis urbibus&adiacentibus locis. Nec aequalis semper. Nec ab omnibuquaedam. ter: sed in maioribus festiuitatibus maior audiebatur pulsatio.In ipsa quoq; Dominici
corporis eleuatione maior campana,& quae dulcius caeteris remnabat. Et cum tantiis
emet ille sonus & adeo repleret auditum,ut vix posset quandoq; sine I sione tolerati: tamen quod est dictu mirabile quanto quis aures ei accommodabat attentius, tanto remissius audiebat Unde si vera sunt haec immo quia vera sunt,satis agnoicere possu mus sonum illum non phantasticum fuisse, sed verE caelestem diuinoq; sormatum miraculo Quod etiam ex hoc euidenter cognoscimus,qubd per hunc sonum coni t Gliquos a duplici, mentis scilicet dccorporis,infirmitate fuisse sanatos,& ab infestatione diabolica liberatos. O igitur verum,& verae ac mice virtutis sonum i quia non solum
Corporis,sed etiam cordis aures, caeterorumque vires membrorum, animorum quoq; virtutes tam emcaciter penetrauit.
Deca utilius caelestiums irituum,m miraculos oratorii deicatione. Cap. Iq.
IAm vero nos qui caelestium campanarum sonos narrauimus, etiam caelestium spirituum voces silere non debemus. Audiebantur enim ibi tapius dulcissimς voces, ni iones suauissimique cantus angelici,quandoq; in cella una, suandoque in oratorio fratrum, angeliς κ ψ ipsis diuinum ossicium cantantibus: quandoq; vero etiam cessantibus ipsis atque pau---μ μ tintibus quasi eis serentes auxilium,sortius resonabant.Vidit vero & audiuit vir ca ctus multa secreta caelestia,quae singulatim exprimere lonγm esset. Sed unum inter caetera iure subiiceri non potest.Cum enim ille quandod, in aurora diei mittarius sta ein deret in cellin aperta senestra in libro suo legeret, ecce subito apparuerunt extra cel ''' iam complures spiritus gloriosi,qui euntes per circuitum loci, dedicationis ossicium decantabant. o finito,eorum visio statim euanuit. Postea tamen cuidam fratrum vir quidam splendidus apparuit,dicens: Scias quia hoc oratorium a Deo aedificatum& dedicatum est. Et hoc tibi dabo signum in testimonium veritatis. Hoc enim mane,
cum sacratum locum intraueris,lampas, quae ante altare accenditur,nullo apparente,
qui eam deserat,huc atq; illuc oleo plena mouebitur. Quod & factum est, videntibus& admirantibus fratribus uniuersis.
De Odio diaboli ad uersus locum illum, o habitantes in illo. Cap. II.
, ut in Ed sicut locus iste 1 Deo specialiter electus& dilectus fuisse, praecedentibus signis: pluribusq; alijs indici js declararur,sic diabolo non ambigitur fuisse singulariter O-
div Q diosius Unde plures fratrum saepE viderunt turbas daemonum in sylva circa hunc im 'i' μφ' curii rugienti viri,volentiumque,sed non valentium introire.Inquata insuper in dragessima,ciam fratres multo ieiunio di orationi caeterisq; operibus bonis, quantum poterat, se dedissensitanto magis malignus ille spiritus tutabat eos sebuertere. Sed adiuuante eos Spi ritu sancto,nullatenus potuit pr ualere:cumqt eos interius in corde laelabi dere non posscsisiciu debeato Iob legitur, e terita ipsos laedere tentauit in corpore.
430쪽
Nam Dominica in passione de nocte antequam ad vigilias surgerent apertEeis appa D φ' μ'
mit nec facile est exprimere quanto eos timore ac tremore at cerit. us autem illonam euertis manuum digitis, eariim usum perdidisse credebatur.Clamabat ille, & csi illo caeteri Non eis erat alicubi securitas non in cella non in choro, non in ecclesia: quia ubique teterri ma v idebant daemonia. Sed vir sanctus haec sentiens, in cella sila o nas,misit ad eos, dicens quod in diuino perseuerarent ollicio, nec his diabolicae fraua eis machinamentis succumberent sed resisteret fortes in fide. Facto autem mane hqc omnia evanuerunt phantasmata.sic ergo dispensante optima Dei prouidentia, hi servi eius ad suae probationem fidei & virtutis exercitium, inter varias Spiritussancti co V solationes etiam has aliasque plurimas maligni spiritus tentationes perpessi sunt,sca et magnus Christi athleta qui ait: Ne magnitudo reuelationum extollat me,datus est mihi angelus satanae, qui me colaphiZet.
De mepi .emisiis firmiter adhibenda,idire magis,qu)d ab ipsescripta
sui. Cap. ICHAEC autem quς hucusque pie ac fideliter Christo teste retuli, ideo certiori fide
maiorique deuotione me reuereri fateor, quia ab hoc sancto viro, non ad sui gloriam sed ad Dei laudem & proximi aedificationem, pure & simpliciter narrata histo rii veritate, ac propria ipsius manu scripta in cella eius inuenta sunt. Non enim albi atror quenquam qui vel tenuem sensiam religionis habeat, tantum sacrilegii crimen fliat, idcvelle committere, ut putet eum in hoc scripto fuisse mentitum. Absit a quolibet, quisib Deo vivit ista suspicio: horrescat hoc credere animus Christianus,quia noeillio minis vox ista sed daemonis. Neque enim vir iste sanctus hoc quaesiuit,aut indiguit, ut vela se, vel ab alijs vllis mendacijs laudaretur. Nam lices multa illius gesta innotu rint in mundo, quia non potuerunt celari: tamen innumerabilia esse dicuntur,quς, si cui & de beato Martino legitur,dum ipse iactantiam vitavi hoccultauit,nec in nomianum passus est notitiam peruenire: quippe qui humanam laudem supergressus, ct mussi gloriam calcans, virtutis suae conscientia, lo teste frueretu r. Caeterit m si sorte in his quς ipso authore de gestis eius superius memoraui.offendat aures quor Inda nimi. ii in delicatas sermo rusticior, super vos, fratres charissimi,mea erit excusatio. Na qui mihi tribuisti 'huius sancti gesta narrare, it lud etiam concedere debuistis, ut mihi li
ceret,exemplo illius, sermonum phaleras dc Verborum ornamenta contemnere.
LIBER SECUNDUS, DE IIS, QUAE AB EOvSQUE AD MORTEM GESTA SUNT, ET A fratribus eius alijs me dignis aiuboribus approbata. PROLOGUS.
Ogor nunc fratro,cbarissimi, et merito compellor dicere cum pro It bae. -
, pheta: Domine,audiui auditionem tuam, & timui. Audiui quippe: Dominum sapientis voce docentem,quod non est speciosa laus in ' Ρ
ore peccatoris. Audiui rursus per Prophetam peccatori dicentem: 3 Quare tu enarras iustitias meas,& assumis testamen tuta meum perios timin3 Audiui ergo, Domine Deus,hanc tuae eruditionis atq; coa minantis auditionem,quam si cordis, sicut corporis aure pestemrim nimirum timui. quomodo enim non timerem peccator indi mus clim se timere asserat propheta sanctar Quomodo, inquam non vehementer timerem,aut quomodo tam obliuiosus praemissorum auditor ,. vel meae conditionis taimmemor essem,ut abs': timore & erubescetia mihi temerEarrogarem huius sancti Petri cosessoris laudes exprimere,& illius,immo nimis gloriosi Dei in sancto eius vi tutes enarrare, qui multis & magnis oneratus peccatis,& adhuc carnis passionibus ob noxius, suauitatem spiritus necdum senserim,tantarum indignus sapere dulcedinem Idis non immerito proposueram manum a calamo retrahere,& in his,quae superio ri libello narrata sunt scribendi audaciam terminare Sed iam video, dilectissimi fra tres quod vestris desiderijs praemissus meae narrationis sermo nondum satisfacere va luit nisi etiam illa scribam,quae de hoc viro sancto 1 deuotis eius fratribus, veridicis ritique fidelibus authoribus,tradita sunt,&in veritatis testimonium etiam Aposto lica authoritate firmata . In hoc ergo non meae, sed vestrae voluntati, obtempe ran eui resistere charitas vetuit,de vestris etiam, non de meis orationibus & meritis.
confisus, ad illa scribenda securus α audax,utinam non priesumptuosin & temerarL