Hugonis Grotii De jure belli ac pacis libri tres, cum annotatis auctoris, nec non J.F. Gronovii notis, & J. Barbeyracii animadversionibus; commentariis insuper locupletissimis Henr. L.B. de Cocceii ... sub titulo Grotii illustrati antea editis, nunc

발행: 1752년

분량: 644페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

341쪽

336 LIB ER MI CAPUT XX. f. XLII, XLIII.

sit inserior, ut resistendi nulla spes sit , videtur sortem offerre posse, ut 'certum periculum incerto evadat : ' hoc enim est de malis minimum. LIII. I. Sequitur valde agitata quaestio ' de praeliis , s quae definito numero condicuntur ' belli finiendi causa, puta inter singulos utrimque , ut Eneam , & Turnum , Menelaum , & Paridem : inter binos utrimque , μ) ut inter ' Etolos, & Eleos : inter ternos utrimque , ut in-. y1ω ter Horatios Romanos , & Curatios Albanos i inter tricenos utrimque; I. a , V ut inter ' Lacedaemonios, & Argivos. a. ' Si jus gentium cxternum tantum spectamus , non est dubitandum, ' quin per id ipsum talia certamina sint licita : ' hostium enim caedem id jus ' indiscrete permittit. Quod ' si vera esset veterum Graecorum , Romanorum , & aliarum gentium opinio , quemque vitae suae esse summo jure dominum, ' iam & interna justitia talibus praeliis non dees.set. Sed ' hanc sententiam rectae rationi , ac Dei praeceptis pugnare , ELis II. aliquoties ' jam ς diximus. In proximi charitatem peccare eum, qui ob X X res , quibus carere pol sumus , retinendas, hominem occidit, alibi 4 osten-xxi. s dimus & ratione , & sacrorum oraculorum auctoritate.

II. 3. Addemus nunc, ' & in se, & in Deum pecore, qui vitam sibi a tR Deo pro magno beneficio concessam tam vili aestimat. Si res bello digna

V sqq. agitur, ut multorum innocentium salus , 'pro ea totis viribus nitendum I dia, a. ' Condicto certamine ς uti, tanquam testimonio bonae causae, aut, ' judicii divini instrumento , ' vanum est, & a vera pietate alienum. t. q. Una res est , cc quae tale certamen ' justum , ac pium potest . reddere ex una duntaxat parte , s si alioqui omnino expectandum sit , ' ut qui injustam causam fovet, victor sit futurus cum magna innocentium strage : si nihil enim ei imputandum est, qui mavult ea ratione certare , quae spem ipsi maxime probabilem ostentat. ' Sed & hoc verum. xxiu' , quaedam , quae non recte fiunt, ab aliis tamen recte non probari . g. io. sed permitti, ut graviora mala, quae aliter vitari non possunt, vitentur. με id Re- quomodo multis in locis tolerantur ' & improba senora, '& impudicitiam professae muliereS. s. ig. l. Quod ergo supra g diximus cum de praeveniendo bello ageretur,

s o NOVI I. suae δε iso numero I Ubi iubentur p u- ei ducertare ite fato, & eventu populi utriusque. a, 23, IO. 4 LaodaemonDt, re fretosi J Duethus Othryade. ae Thersamiro. vide MKUasIl II1- feeilanea Laeo uisa. Lib. Iv. e. I 3. ubi fuse de hae historia agit, & plures auctoritates vel rum adducit. I. B. Js Uti toruam testimonio J Quemadmodum superioribus aetatihus . in desectu probatio

num innotentiae suae . solebaut curn accusatori. hus in certamen armorum descendere.

6 Nihil ei ivrmianduin J Nulla ejus est culpa. De singulis tantum Ioquitur PRUSANIAS , quem in or1 libri Auctor noster testem indicat neque enim alio referri potest illius testimonium ) nimirum Dexmmus Dieus . ab una parte ; Princhma aetolus ab alteri . electi sunt , qui singulari eertamine

de re inter utrumque Populum controvertadecernerent. Neque in memoriam revocavit Auctor . se idem exemplum, tamquam ἡ Λου- bone. alibi adtulisse , Lib. II. cap. 23. f. Lo.n m. . Deus enim , R Drus . ibi unum , idemque sunt. seterum locus Pomoniae . de

quo jam agitur , exliat Cop. 4. die i Lib. V. I. B. ee conser hele Pur ENDOR FIUM nostrum , De Iiare Nat. U Gent. Lib. VIII. c. g. s. s. I. B.

342쪽

3. XLIII U. De Ide publica, qua bellum mitim , 33τ

s duo, quos inter de regno controversia est , parati sint inter se armis' cernere , ' pati id posse populum, ut major calamitas caeteroqui imminens evitetur : ' idein &, cum de bello finiendo agitur, dicendum erit. φ Qu modo Assyrium regem Cyrus provocavit e & apud Dionysum ' Hallicatanassensem Metius ait, non iniquum suis Ie, h ut ipsi principes populorum armis rem inter se disceptarent, si de ipsorum, non de populorum , p tentia , aut dignitate controversia fuisset. Sic φ Heraclium Imperatorem cuin Costoe filio Persarum regis pugnasse singulari certamine, legimus. XLIV. Caeterum, ' qui sic in praelii exitum conjiciunt controversiam ,

7 ' sibi quidem jus, si quod habent , adimere possunt , ' non & alteri, qui non habet , dare, ' in illis quidem regnis , quae in patrimonio non sunt. Itaque , ut valeat pactio . ' ct populi , ' & si qui jain nati jus ad se cessionem habent , consensum necesse est accedere : ' in seudis non liberis, ' etiam domini, sive senioris. XLV. I. Saepe ' in talibus praeliis quaeri solet, 4 2 ' uter pro victore sit habendus. ' Victi non possunt videri nisi qui aut omnes occubuerunt, aut in fugam dati sunt. Sic ς Q in fines se, aut oppida recipere, apud Livium . victi signa. a. Apud tres nobiles historicos, Herodotum , Thucydidem , Polyhium , tres proponuntur de victoria controversiae , quarum prima ad condictum certamen pertinet Sed , si quis recte advertat, inveniet,

mnibus illis praeliis δ3 sine vera victoria discessum. ' Nam ς Argivi non fugati

dorum rex Alachin provocat. Patitas m rem

soli lib. v. cap. 4o. Sie de Chersonis

eastro Phamaens eum Sauromato pugnare sole hat . ne multitudo ob ipsorum eunt roversiam perieulis obiiceretur; narrat G 3 ιixtis pDra meta capite de eastro Chersonis. Vide exemplum singularis certaminis de regno apud Pontanum historia D:mica : ς quae de provo-eation thus inter carolum V. Imperatorem . &Franciscum Primum Galliae regem , narrant historici. tertamen singillare, de qrio Pom tin in . suit inter Eliminatim . ς camuriam. vide Lib. v. pag. rs I. M. Amst. Igri. Illius auia em inter Pharaucum, & Sauromaturn , nullum

est vestigium in Cap. De caistro chersonis . quod est ultimum Lia. u cons. Porphrrogem

d ore Do minore bis hab/κώι 3 Ennitis r Apud Misitim , in fragm. )ses ineis non es victis, nisi sitius fatetus. Vide Maligeram ad illud pesti , heriam do. e In sines δε συι oppida recipere. ama Livium iitii olana 2 Et apud Guire ardiniam, lib. u.

ν SA; quidem iis 3 Pacto suo eseiunt, ut ,

si vineantur, perdant ius regni ἔ non tamen ut id statim aequirat victor , niti etiam conis senserint , qdcrum interest. g Fri, si, non liberti J Ligiis. I, 3. a 3. O mer pro visor/ 3 Quia exitus saepe sunt tales, ut uterque illos pro se possit interpre

tari.

nee castris considere audere.

II Tras e troversia I Tria controversarum hujusmodi exempla. a condictum emtamen J Num. 4 . 3 Sine mera J Plena, & eonsummata alterius utrius partium.

a Lib. III.

343쪽

338 LIBER III. CAPUT XX. F. XLV, XL

fugati ab Othryade, sed nocte superveniente abierant, victores se rati, &c suis renuntiaturi. ' Neque Corinthios fugaverant Corcyraei. sed Co rinthii , eum feliciter pugnassent, Atheniensium classem validam conspicati, nullo cum Atheniensibus virium periculo facto , cessim ierunt. Philippus h Lib. vero Macedo Attali quidem navem a suis desertam ceperat, at civilein XVI. e. 1. ' nihil minus quam fugaverat. Itaque, ut . Polybius Rotat , inagis pro, oi, 'U' Victore se gerebat, quam victorem se sentiebat. ams. 3. Illa vero , spolia legere , f cadavera ad sepulturam concedere, xxix praelio iterum lacessere, quae & dictis locis & apud c Livium aliquo-X L. ties reperias ut signa poni victoriae, per se nihil probant, nisi quatenus cum aliis indiciis ' valent ad docendam hostium fugam. Et certe, ' qui loco cessit, in dubio magis est ut fugisse credatur. At, ubi victoriae firma argumenta non sunt, res ' manet eo loco, quo ante praelium fuit: &' aut ad bellum, ' aut ad novas pactiones veniendum ei Ld L. fori XLVI. I. Arbitriorum, . Proculus nos docet , ' duo esse genera r D , .n ' unum ejusmodi, ut sive aequum , live iniquum , parere debeamus; quod . Observatur , ait , ' cum r ex compromisso ad arbitrum itum est: ' alte rum ejusmodi, ut ad boni viri arbitrium redigi debeat , cujus generis' exemplum habemus in ρ Celsi responso : s libertis, inquit, ita juraverit o. D. iis dare se quot operas patronus arbitratus sit, nou aliter ratum fore arbitrium v si parroni, ' quam 's is imis arbιtratus sit. Sed haec jurisjurandi interpretatio , ut Romanis legibus induci potuit, ' ita verborum simplicitati per

se spectatae non convenit. Illud tamen verum manet, ' utrovis modo ambitrum sumi posse , ' aut ut conciliatorem tantum, quales Athenienses

inter Rhodios, & dd Demetrium fuisse legimus, 'aut ut cujus dicto parendum omnino sit. ee ' Et hoc est genus, de quo nos hic agimus,

hostis . neque audeat prodire in aequum. Liv.

Is Eo keo, quo ante J Ambigua. et ει eo romisso J Ubi eonvenit inter partes , ut quicquid statuerint arhitri , eo stetur sine exceptione, is su honi miri arsitrum J Ubi eonvenithoe ita, si patuerit arbitros se gerere tanquam medius . & honos viros. 9 Si asstitim arbitratis 3 Si non abusus sue rit liberti honitate, qui eius arbitrio se eommilitiuo conriliaισrem I Qui persuasione. & indu

ctione utatur.

at cibis dicto J Qui imperio , ct sententia

deeretoria.

Demetri pag. 899. A. Nihil enim de hoe onseio sιhmi.n m memorat Diodoris seditas , Lib. XX. cap. t o. quum tamen susὸ narret lustraneam Rhodi oblidionem , quae ad Pacem ineundam Demetrium compulit. I. B. Eeb conser hesu PU νxNDOR IUN n strum , De Itire Nut. Gent. Lib. V. eap. II.

locum aciei. antea eommunem, nune esse eius,

344쪽

g. XLVI, XLVII. De fide publica , qua bellum mimi , Uc. 339

R de quo nonnulla supra ' diximus ' cum de cavendi helli rationibus a Lib. II.

a. Quanquam vero etiam de talibus arbitris, in quos compromissum est, lex civilis statuere possit, & alicubi statuerit, ' ut ab iis provocare , A de injuria queri liceat : g ' id tamen inter reges , ac populos locum habere non potest. ' Nulla enim hic potestas superior , quae promissi vinculum aut impediat, aut solvat. ' Standum ergo omnino, sive aequum, sive iniquum pronunciaverint , ita ut Plinii - illud huc recte b Hic aptes : ' smunum qui se cause suae lassicem facit, quemcumque eligit. Aliud ' enim est ' de arbitri ossicio, ' aliud *s de compromittentium obligati ι. Hamne quaerere.

XLVII. I. In arbitri ossicio spectandum, 'an electus sit asi in vicem judicis , ' an cum laxiore quadam potestate , quam U arbitri quasi . iii

propriam vult Seneca , ς cum dicit et melior videtur conditis cause bo=M, d. si ad judicem, quam fi ad arbitrum mittitur : ' quia illum formula in- c. 7. cludit, V certos , quos nou excedat, terminos ponit; hujus libera, nullis adprieta vinculis religio se detrahes e aliqnid potes, V ad icere , sententiam suani, non prout lex , aut justitia stiadet, ' sed prout humanitas , misericordia impulit , regere: Aristoteles 4 quoque ἐ--λ, id est, γω d Rhei. I. qui , & commodi hominis esse , ait, i. δίαιρα,-ς-v- β. Θα ἰ ti malle ire ad arbitrum , quam in jus, rationem adjiciens, ὀ γαρ διου e M

' arbiter id, quod aequum es, respicit, judex legem : immo arbiter ejus rei causa repretus est, ' ut valeret aequitas. 2. Quo in loco aequitas non proprie significat, ' ut alibi, pari illam justitiae, quae legis sonum generalem ex mente auctoris adductius

interpretatur, c ' nam haec & judici coinmissa est ' sed omne id , quod

rectius

GROT g n tamen inter reges, o populas torrem H here non potest I a rima libro XXIX , is. Bὸmbus libro IV. Iol. ca. Paces per arbitium saetas habes aliquam multa in Polon ex historia cYomeri libris X. XVI. X v III. XXI. XXIv. XXVII. XXVIII. Habes Sili Danica Mutaui libro II. conser uuae nos supra libro II , c. XXIII. g. g. G R O N o v I r. Ia In quos GmpremisimJ Qui omnem habent pronuntiandi. Ω litem terminandi potestatem. αδ Nulla his potest in superior I Ut in privatarum rerum arbitris est magistratus . veIPrinceps. ua De arbitri ineio J nid neere illum

deceat.

23 De est romittentium obligatione I Quid sa-

-re neeessario teneantur.

a 6 In Oiem judicis 3 Ut merum ius , sum- . mainque justitiae legem , & causarum merita spectet. st cum laxiore quadam I Ut possit etiam praeter ius ex aequo, st bono statuere. ag uum formula J cum qua semper dabatur a praetore iudex, veluti : s pareret dare ,

-ι furere oportere.

as Quin laxo sonum I duae quod lex dicit, eum possit in alienum , Ω abstirdum sensum rapi , ex ratione, & prudentia id intellige

dum monet. I, 2Ο, a .

E) In Ioeo S g NECn non agitur de Arisbitru ex e promisto e sed illi Ar,iuri veri sunt Iullices, nimirum Pedanei, seu a Praetore dati; Arbitri autem dicuntur , quod dentur in im dieiis bona fidei . ubi laxior erat eorum pol stas , adcis ut ex aequo , & bono decernere eis liceret ἔ quum Iudices strictδ se dicti , qui in Iudieiis stricti iuris addicebantur intra vertia ,& legum sithtilitatem manere deberent. Vide C IC E R. Orat. pro Rose. Comaed. Κ..4. I Niss Ti T. de Actionib. f. t. & ῖα inprimis Ε- ruditissimi Ν οo DT it eximium opus De Im

345쪽

n Lib. XI.

34o LIBER III. CAPUT XX. g. XLm - XLIX

rectius fit, quam non fit, 3' etiam extra jultitiae proprie dictae regulas. Sed ' tales arbitri sicut inter privatos, & ejusdem imperii cives frequentes sunt, ' & specialiter Christianis commendantur ab Aposto o Paulo l. Cor. VI. 3 ' ita in dubio non debet tanta potestas concella intelligi r ' indubiis enim, 3 a quod minimum est , sequimur et praecipue vero id ' I cum habet inter sui niuam potestatem obtinentes , qui cum judicem communem non habeant , arbitium ' censendi sunt adstrinxisse iis regulis. quibus judicἰs officium adstringi solet.' XLUIlI. Illud tamen observandum est, arbitros lectos a populis, aut summis potestatibus h 33 de principali negotio pronuntiare debere.' non de polsellione : ' nam δε possessori a judicia iuris civilis sunt : ' jure gentium possidendi jus dominium sequitur. ' Ideo , dum causa cogno- 'scitur , 3s nihil est innovandum, ' tum ne praejudiciu in fiat, ' tum quia dissicilis est recuperatio. Livius in historia disceptatorum inter populum Carthaginiensem , & Masinissam . ' legati, inquit, Ius possessionis non muta

runt.

XLIX. I. ' Aherius generis est arbitri sumtio, cum quis ipsi hostide se arbitrium permittit, ' quae est deditio pura, ' subditum faciens eum, qui se dedit, ei vero, cui fit deditio, ' summam deserens potustatem.

ἐπισι ιν τα καθ' αυρο, dicunt Grieci. Sic ' IEtolos in senatu rogatos legimus,

β permitterentne de se arbitrium populo Romano. Consilium P. Cornelii Lentuli apud Appianum, circa finem belli Punἰci secundi, de re Ca thaginiensium hoc erat : ' permittant, inquit, Carthaginienses se arbitrio nosti o, ut victi solent, es multi antehac fecerunt : υrdebitntis deinde nos , is, si quid fuerimus largiri, 3 si ' habebunt nobis gratiam : 37 neque enim fedus dicere poteri ut, permultum autem intra es. Quamdiu sedera cum ill ainimus , ut ea rumpant , semper aliquid cavsubuimur tauquam . -υersus aliquam sederis partem. Nam quia multa suut d biae interpretationis, patet semper perplexandi materia. At, i bi ut deditis abstulerimus arina, corpora ipsa acceperimis in potestatem, tum demum tutelligent nihil se habere proprium, demittent animos, re quodcumque a nobis acceperint, id tanquam de alieno datum libentιbus animis accipient. a. Sed

G a OTII. h m mineipati n*otio pronunitare debere . non δε postilis ε 3 Ia Dux Sa indidi dieehat in eoniatroversia Saluti m. vide Dimanum Henrico IV. aut potius eum , qui Serrani Historiam uuterius deduxit. JG a o N O v I x. o Diam extra stisitiae I Etiam per leges possit non fieri.

si Ba in diabis J V hi non plane , ae diserte

de iis conventum est.

a God minimum I L. 9. D. de R. I. 3 De principali negoιio J Utrius si res . de

qua ambigitur e non uter interim eam possidere debeat.

4 Possessoria judicia I Quibus in anteeesum

certatur, uter, dum lis est . possidere deheat: nam is onus probandi in alterum devolvit.

Hahebtine nolis gratiam J id benefieio nostro eontienti fuerint.

37 Neque enim fatis dici νe J G sedere quicquam illis deberi. G R Ο - .

346쪽

g. XLIX, L. De fide publica, qua bellum finitur, in. 34 ret. Sed hic quoque distinguendum est, ' quid victus pati debeat, &' quid victor jure, ' quid etiam salvo omni officio iacere possit, ' quid

denique eum maxime deceat. Victus post deditionem' nihil non pati ei dum habet : quippe jam subditus, ' &, si jus belli externum respicimus. eo in loco, ut ei nihil non eripi possit, ' etiam vita, etiam liberos personalis, multo magis bona , ' non publica tantum , ' sed & singulorum. 2Doli, inquit alio loco Livius , 3 permess libero arbitrio , ne in corporas Aretur, metuebaut. Citavimus - alibi : ubi omnia ei, qui armis plus potes, dedita sunt, quae ex iis habere victor, quibus muletari eos velit, ipsius judicium, atque arbitrium es. Eodem gg illud ' Livii e pertinet di Romanis mos υetusus erat, cum quo uec sedere, nec apias legibuδ jungerentur amicitia , non prius imperio tu eum tauquam pacatum uti, quam omnia divina,

In aliaque dedisset, obsides accepti , arma ademta , praesidia urbibus imposita forent. ' Etiam occidi licite interdum deditos 4 ostendimus. L. i. At victor, ' ne quid injuste faciat, spectare primum debet , ' ne quem occidat, nisi id 3' suo lacinore meritum, sic &, ' ne cui qui quam auserat, nisi in julbam p unam. Intra hunc autem modum, ' quantum securitas patitur , ad clementiam, & liberalitatem propendere,' semper honeltum est, interdum pro circumstantiis ' etiam ex morum regula necessarium. a. Diximus alibi, bellorum egregios fines, quoties ignoscendo trans igitur. Nicolaus Syracusanus apud f Diodorum ζ-ιαυρει uiril σύ,

ρι-,9 rixti readdertini se cum aranis, confisi clementiae vidioris r quare tu die iuvi foret eos decipi spe nom ae humanitatis. Postea r x HO 'EMi νι----.

quis unquavi Graecorum eos, qui se clementia: victoris permitterent, inde

precabili supplicio puniendos censuit e & Caesar Octavius apud 4 Appianum,

L. Antonium, qui se deditum Venerat, alloquenS, σπονδας νων μοι

. Lib. III. c. VIII. g. e Lib. vαι Lib. HI, c. XI. S.

. Lib. III,

t tap. 23.b Bellacis. v. Pa697. G st o T I Ioi Iurea hune autem modum. quautum securiat patitur, ad elemenιiam . re liberalitatem proinpendere, semper honesum es J Vide nobile exemplum Ferdinandi Legionensium regis apiul Marianam lib. XI. e. Is. Et repete quae nos supra hoe libro , cap. XI. S. I . S IS. GRO NOVII. 33 Permisso Ioreo arbitrio J Si senatus, popnis lique Ri,m. omne de se arbitrium sacerent , ne principes eorum vi ulis , S suppliciis tr derentur , metuehλnt. 39 Suo facinore J Proprio, extra eommunia .& egresso modum eorum, quae vulgo , ct Promiscue in bello fiunt. o ouantum se ritis. J Concedere potest victor, ita ut ipse extra metum cladis , Lut re bellionis maneat. i Ddeprecabili supplicio I Ut Gest. I , 33. Paena indeprecabilis. gg Locus non exstat Lib. VI l. quem Avehor in margine indicat, sed Lib. XXVlIl. e. 34 quem errorem tacitus emendassem , ut innumeros alios eiusmodi lilentio praeterii, nissi sontem eius ostendere possem, Se aliquat nus id iuvaret. Nimirum locum illum noster exseripserat ἡ PS PRI FAR I SE ME ET MLib. I. c. r. p. m. 47. liba tamquam ex Lib. 7. laudatur. se alterius libri ejusdem Script tis numerus falso notatur. I. E.

347쪽

go LIBER III. CAPUT XX. g. L.

M. Miiν δ ι. . oram σω. fi ad federa paciscenda venisses , sensisses me U U-ctorem , V injuria affectium. nunc, cum te est amicos, V exercitum arbitrio nostro permittis, demis mihi iram , demis V eam potesatem, quam tu sedere coactin esses concedere. ' Nam cum eo , quod vos dignum es pati, fimi I jam Εἰ alterum spectandum es, ' quid me facere par sit : atque hoc praeferam. 3. Occurrit tape in Romanis historiis locutio, ' tradere se in tidem, Acis. y. tradere in fidem, & clementiam. Sic apud Livium lib. XXX via. Lega . tiones finitimas tradentes tu Meni civitates stas benigue audisti. Lib. . xLv. Paulo, ut se , sitaque omnia in fidem, es' clementiam populi Romani permitteret , contendente, ubi de rege Perseo sermo est ; sciendum autem est, his verbis ' nihil aliud, quam εῖ deditionem meram intelligi : κ neque fidei nomen his in locis aliud significare, quam ipsam probitatem victoris, cui

se victus committit.

4. 1 Nobilis est apud Polybium, & Livium historia de Ρhanea Ttolorum legato , qui in oratione ad Manium consulem eo prolapsus est ut

t bz vertit Livius se , siaque omnia fidei populi Romani permittere. Cumqueri ι percunctiviti consuli iterum ' id assi esset, postulasse consulem, ut qui- 'r ii, diim belli incentores sibi sine mora dederentur. Cum Phaneas excepicxxxvi. set, non in servitutem, sed in fidem tuam nos tradimus, &, quod impera-

a8. retur, non esse moris Graecorum, respondisse consulem, nihil se curare,

uid Graeci esset moris, se more Romano ' imperium habere in deditosuo decreto, & catenis vinciri legatos jussisse. ' In Graeco est , - ὶ Ψοῦ

iatur, cum jam vos fisi vostrae permiseritu 3 ' Ex his verbis apparet, quam tum impune , & non Violato gentium jure facere possit is , in cujus fidem populus aliquis se permisit. ' Neque tamen hac potestate usus este N. .Romanus consul, sed & legatos dimisit, & ' Etolorum concilio de integrovi' . 'I. deliberandi secit potestatem. Sic populus Romanus e ' Faliscis respondissen. 1. legitur , edoctunI se, Faliscos se non potestati , sed fidei Romanorum con

iis VIT : S Campanis legimus, s eos non sedere, sed deditione in fi

e. a. dem venisse. s. ' Ad

utationum num. I 3.

G N o v I I. 4r a M., me re o EDν/m J Duras tibi rem ditiones praescripsissem, quod & possum , ut ubctor , & iure possum , ut asseans iniuria. a Deditionem J Romani rerum arerbitatem verbis mitigare solehant. Sie stim dicebaut potestatem liberam de aliquo statilendi. sic socios , qui erant veri subiecti. Sie Naetistratus in edictis ponebant bonum faetam . id est . Hae faci/ιis . pro eo, quod esset , volumus, &iuiamus. sie lictor supplieiuin sumturus imbebatur Iexe agere. M E iri Deratores I Aucterea. Ω eoneitores. GRO-

348쪽

' blandimenta sunt; res manet, ' ut victor arbiter fiat. LI. Sed sunt tamen & ' deditiones conditionatae, quae

g. L - LIV. De Me publica, qua bellum fuitur , ξφ. 3 3

s. ' Ad ossicium vero ejus , cui lacta est deditio, non male retul rIs Senecae ' illud : clementia liberum arbitrium habet : ' non sub DN . L. n. mula, ' sed ex aequo, Sy bono judicat, V absilaere illi licet , V piauti se cim, p. vult taxiare litem. ' Neque referre existimo, an dedens se dicat te dedere alterius sepientiae, an moderationi, an misericordiae, haec enim omnia' ut victor arbiter fiat. aut singulis consulunt chli , ut ' quibus vita silva, ' aut corporum libertas, ' aut& quaedam bona excipiuntur ; ' aut etiam universitati: quarum nonnullae etiam εῖ ' mixtum quoddam imperium possunt inducere, de quo egimus. alibi.' LII. ' Accessiones pactionum sunt ' obsides, & ' pignora. Obsides diximus dari ' aut sua voluntate, ' aut ejus , qui imperium ha-het; nam in summo civili imperio comprehenditur & v jus in actiones subditorum, ut in bona. Sed civitas, aut ejus rector ' tenebitur illud incommodum ei, qui patitur, aut proximis repensare; & si plures sint , quoruni quis obses eat, reipublicae nihil intersit; danda opera videtur.' ut sorte res dirimatur. ' In vatallum, nisi idem subditus sit, jus hoc laudi dominus non habet: neque enim reverentia, &obsequium, quae debet, ' huc usque pertingunt. LIII. ' Interfici obsidem posse, diximus, per jus gentium externum non etiam interno jure, ' nisi par ipsius culpa accedat. ' Servi quoque non fiunt di immo ' & jure gentium bona habere , & heredibus relinquere possunt, ' quanquam Romano ς jure cautum est, ut bona eorum

in fiscum cogantur.

. Lib. L. II l. s. s. n. l. Ne L. Diisv- , 3I.

LIV. ' An sugere obsidi liceat, quaeritur Z & constat non licere, sa sita

si ab initio, ' aut postea, quo laxius haberetur, fidem dederit. Alioqui videtur ' non is animus suisse civitatis obligandi civem ne aula geret, sed hosti dandi lacultatem qualis vellet custodiae. est Cloeliae ii factum. Sed etsi ipsa nihil peccaverat, Et sic defendi pota

civitas tamen recita lib.

Pere γ

Maelis innitres Golia ruptis. Vin ti, fideria , ait Semiam GRO NOVII. 4s Non sub formula J Non est adscripta ve his eoneeptis. 4s Taxare litem J Quantum vult , imponere

mulctam.

47 Mixtum quoddam a In quo aliquid juris

in suos relinquat dedito , exceptum ab imperio uictoris. 48 aut eiur, qui imperium 3 Ipsos invitos. 49 in aetiones 3 Potuit qui summum imis perium habet . publici boni causa, auferre sit gulis arbitrium agendi , vel non agendi, ut potest auferre bona. so Fetidi dominus non habet J Ut eum valulum obsidem det invitum.

si Obidem posse J si non servet pactum

qui obsidem dedit. sa S ub initio quo laxius I Ut minus arcte . vel moleste eustodiret tir, dextra data, & jurejurando promisit se non abiturum. hh si e Phoeaensi. dum sese dedunt iam milio, pacti, ne quid hostile paterentur , nar rante LIVIO, Liu. XXXVII. c. 3 a. num. IO. I. B.

349쪽

. dict. pere , & retinere obsidem non poterat. Sic Porsenna: s non dedatur ολ

' ses , pro rapto se fiatis habiturum. Deinde : Romani pignus pacis ex ferire

restitueraui.' LV. ' Odiosa autem est obsidum obligatio, tum quia libertati inimica , tum quia ex facto alieno venit. ' Ideoque stricta interpretatio hielocum habet, ' quare S 3 in unam causam dati, in aliam retineri non poterunt e quod ita intellige, ' si aliud quid sine obsidum accessione pronii silini sti ' At si in alia causa fides jam violata sit, ' aut contractum debitum, jam poterit obses retineri, non ut obses, ' sed eo gentium sis a Li,. jure, quo subditi ex facto imperantium detineri . posIunt, ' in,

III, c. a. ita, e quod ipsum tamen ne fiat, ' caveri poterit, adjecto pacto de redd)ndis obsidibus , ubi id. cujus nomine dati erunt, impletum erit. LVI. Qui obses datus est tantum ut alterum captivum , aut obsidem redimat. ' eo mortuo liberatur. ' nam in illo, dum moritur, jus H, . te pignoris exstinctima est, ' ut in captivo redemto dixit c Ulpianus. C. d. eust. Quare, ' sicut in Ulpiani quaestione pretium non debetur, FI quod ja personae locum successit, ' ita nec hic persona manebit Obligata, quae pers nae vicaria facta est. Sic Demetrius a senatu Romano non inique postu

e GA te Antiochi fratris, senatum adiit, obsidemque se malim legere obsidem tim.. , ' quiens se ii , ut cohaereat onatio vivo fratre venisse, ' quo mortuo, cu-D, Obses sit, ignorare.

' LVII. Rege autem, qui sedus fecit, mortuo, an teneatur adhuc Lih. II. obses, pendet ab eo, quod alibi tractavimus, ' an sedus habendum sit personale, an reale, ' nam s' accessoria non possunt efficere, ut in μ' principalium interpretatione a regula recedatur. ' ejus autem naturam &ipsa sequi debent.' LUIH. Obiter hoc addendum est, obsides ' interdum non accessionem esse obligationis, sed revera partem principalem : ut cum quis contractu factum promittit non suum , & quia , eo non praestito, '

tenetur ad id, quod intersit, ' ejus vice obsides obligantur : ' quam suis le

Gao No I t. In unam ea usum dati J Elapso tempore , sitquod , aut rfecta re, ob quam dati erant.*4 Κοι ανδ ομιι- J Per clarigationem , vel pignoris capionem. ss Tantum υι aiserum J Dum alter eaptivus, .el obses invisit patriam, & redemtionis pre

tium comparat.

s6 in in captiso redemto J Si quis patrem

alicujus redemit, tit. in recepto pretio a filio. eum liberum dimittat. Ad is pater mortuus sit priusquam pretium a filio redderetur. 1 Quod in persona locum J Quod cum erois gandum esset pro eaptivo . R euius ipse captivus erogandi pignus fuisset : pro eo mortuo ,

' se iure pignoris soluto , habet, retinetque

filius. 8 Personale, am reali 2 cum solo rege Pereussum . an eum rege , & Populo. 9 accessoria non possunι I Propter obsidem datum non statim foedus intelligitur esse Ieale , si altiad ab initio actum esse appareat.

6o Factum non fusis, J Quod alius debet

praestare. ii) Hane ennjecturam, tacito nomine Auctoris . reiicit Matthi- Berneterem ἔ tuetur Ru tem I. Sehesertu . nisi que detrahatur de voce

Ob dem, ut habent nonnulli ΜSS. Quod ulti

mum verius videtur. I. u. G R ci N O

350쪽

3. I UIR - LX. De fide publica , qua bellum fuitur, in. 34s

suisse videri sententiam Caudinae sponsionis, diximus alibi. Non dura a Lib. II. tantum, sed & iniqua est sententia existimantium . ,.' sit obsides etiam sine c. XV. S. consensu suo alterum ex facto alterius posse obligari. q. au' LIX. Ρignora quaedam communia habent cuni obsidibus, quaedam G M. LII, propria. Commune, quod si & ex alio iam debito retinentur, ' nisi ' obstet data fides: proprium , quod quae de iis est pactio, ' non tam stricte sumitur, quam illa de obsidibus e neque enina aequale est odium. 'Res enim natae sunt, ut teneantur, ' non & homines. LX. Illud alibi quoque diximus p , os ' nullum tempus id efficere e. Lib.IL posse , ne luitio sit pignoris , ' si id praestetur, pro quo pignus supposi- ς- ιν tum est. ' Nam qui actus causam si veterem, & notam habet, ' non ' 'ereditur ex nova procedere. Ideo sis patientia debitoris ' veteri contra ictui, ' non derelictioni imputatur, ' nisi certae conjecturae aliam interpretationem exprimant : ' ut si quis luere cum vellet, impeditus id silentio transmisisset ' tanto tempore, quod ad consensus conjecturam suiscere

possit.

G κ o R I I. si O des etiam sine eousmsi I si aliquis obis sidum Peecet, aut aufugiat, pro ejus delicto alterum , qui simul sit obses datus . teneri. sa D ex alio debito J Si iam solutum sit , euia jus eausa pignus datum est, & interim debitor aliud debitum ab eodem ereditore eontra xit , in hujus quoque debiti seeuritatem olim datum pignus potest retineri.

tum est . non nisi in unam i lausam . quicquid etiam interveniat . hune obsidem esse debere.

64 AEquale es odiam J Favorabilior est inuissa pignoris, quam obsidum : ideo Iaxior ejus

interpretatis.

6s Nullum tempus I PIaeuit enim, tempus non esse modum finiendae obligationis. In Iemb. ad tit. utubus modis pior. vel Θp. solvit mri Veterem, re notam J Ut pignus e ntraditam. 67 Ex nova J Habitione pro derelicto. 68 Patientia debitoris I Quod debitor pignus tamdiu penes teneutem esse passus est . id praesumitur fecisse . quia confidebat emtractui, per quem putabat id sibi repetere . quando cumque vellet . licere . atque integrum esse uon quod id pro derelicto haberet.

LIB. III. CAP. X X.

ΡΑ x in genere sumitur pro quiete , 9 Da. Nomen igitur est a paciscendo, stconcordia. Vid. eu I. ἔ. licet in. lapponitur lis quaedam inter paciscentes . x. de μἁie. e. r. in M. X. de Treuga quae pactione hac finitur. acri in specie vero pro pacto, quo bellum Const..t ex his pacem vel a natura esse,

somponitur. L. I. S. I. L. F. s. I. F. de vel ex pacto. Illa bello prior est, quia is Tom. IV. x x tatus

SEARCH

MENU NAVIGATION