Classicorum auctorum e vaticanis codicibus editorum tomus 1.10. ... curante Angelo Maio Vaticanae Bibliothecae Praefecto Tomus 4. 4

발행: 1831년

분량: 552페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

371쪽

vitae genus deterius habendum est, quam illa philos

phia quae abacis constanter adhaeret. 22. Nonne et Plato ter pro Dione ionium mare decuse

rit Z Nonne Aristoteles pro Stagiris sollicitus suit Z Nonne

Carneades et Critolaus pro Attica legationem obiverun e Ego autem, ut par erat, terrestri itinere quantum eSt spatii ab oriente ad occasum rursus decurri , itemque inde regressus sum, quod alias praestiteram, vestrae urbis

1ὶ Hereules dictus est etiam Callinteus . teste Suida. αὶ Semci quidem ad Dionysium seniorem navigavit Pluto. his ad iuniorem. Vide Laertium III. I 8. IO. 25. S) Stagirorum instaurationem petiit a Philippo rege Aristoteles: qua impetrata, leges etiam oppido scripsit. Vide Laertium V. 4. Celebris hace legatio venit Boniam anno V. C. 599. MiSsi autem sunt ab Atheniensibus ires illius aetatis nobilissimi philosophi Carneades academicus, Critolaus peripateticus, Diogenes stoi-Cus, ut a s natu romano multae, quae populo atheniensi propior Oropi vastationem inflicta fuerat, remissionem impetrarent. Cic. do orat. I i. 57, et in Lucull. 45. tum Geli. VII. t , Macrob. satum. I. 5. 5ὶ innuitur Leie itese Romani suseeptum a Themistio Paulo aute hane dictam orationem. A quo illucre Cpolim redux orator ,

372쪽

DE PRAEFECTURA SUA.

optimam famam circumferens. Neque sane nuperum iter ad inclytam Romam e numero legationum ex imo. Legatus autem tunc etiam ad patres vestros prosectus Sum,COncordiam inter urbes conciliaturus , vobisque apud Romanos decus gloriamque comparaturus. ReaPSE quae romanus senatus ad imperatores decreta pro vobis misit , ea ad commune urbis decus redundant. Quod si gravis vobis non essem futurus molestissima recitatione laudum mearum , legerem utique vobis illius senatus acclamationes, ex quibus et hunc fructum porciperetis, cognoscendi scilicet quantopere excellant Romani in extollendo honorandoque virtutem. 23. Ne igitur mordicus verbo in Iaereas : neve quia

creatus est praesectus urbis , principatum quoque senatus simul gerens. Illud Themistit iter notavit etiam Harduinus ad orat. XXXI. r) Decem legationibus se lanctum ait Themistius in oratione XVII. p. 2 4. B, quam recitavit eum praesectus urbis Creatus est. 2ὶ I,audiam . quibus a nomanis cumulatus est, memiuit Themistius etiam in oratione XXXI. p. 554. C.

373쪽

THEMISTII ORATIO

Plato in re publica eos qui a divina contemplatione ad hinmana DESCENDUNT hac vocula vellicat, idcirco putes humile esse rem publicam administrare e sed illud SUPRA et INFRA, quam non sit unum, reputa. ΕΡ curus utique humilis , et quisquis Epicuri assecla eorporis voluptates assectat: ut Plato excelsus semper, et quisquis item Platonem sequitur, similitudini cum Deo studens: nos autem medio contenti sumus , si nempe modo excelsi modo humiles incedamus. Sed enim humile nostrum non prorsus humi repit , sed superne dependet

et regitur. 1ὶ Vide Platonem de rep. VII. edit. Ficini p. 69έ. et seqq. ubi saepe de divina theoria et humanis negotiis et phil

sophorum descensu.

αὶ Hoc dici videtur adversus Palladam . quem vitae soluti ris suisse, satis indicant plura eiusdem turpicula epigrammata iuauthologia. 5ὶ ut hune loeum probe intelligamus . respiciendum est ad alium Themistii locum orat. II. p. 32. D. uhi is ait. e tena illa. quae apud Homerum c Iliad. Θ. I9. a terra ad caeli usque fastigium extenditur . significari philosophiam . quae similitudo quaedam eum Deo sit. Praeterea hie loeus est adseribendi epigrammatis Palladae Poc-

374쪽

rae in Themistium . quod praecipuam oecasionem huic orationi componendae dedisse videtur. Ἀντυγος οὐρ ς υ re γυμνος ες ποῖον δεθες -τος ἄργυρος, si ος υιρεσιον. Ησθα ποτε κρείσσομ' αυθις δ' ἰ-ου πολυ ψω, ἀναλγΘι --, νει τἀρ ἄνω κατέβης. Quod tetrastichon ita Petavius ad orationem XVIII. interpretatus est.

Fornice in aetherio residentem . argenteus ad se

Fornicis alterius Profi Pudori orbis agit. Qui melior fueras . nunc Peior factus . in imum Ascende . in summum qui modo Iustis oras. Quod adtinet ad praesecti urbani currum argenteum . Symmachus reapse talem fuisse memorat ep. lib. X. 2έ . quem ipse quidem modeste in praefectura recusavit. Iamvero ex huius ineditae ante me orationis clausula , tum etiam ex aliis compluribus eiusdem locis . satis patet Themistium Palladae versiculis respondere: quod ideo noto,

quia hoe epigramma Themistio potius ipsi quam Palladae tribu runt Muretus ad epist. Senecae 68 . Randinius codd. grare. T. II. p. 5 5. qui et eo loco legit in Primo Versu επερε γενας, et p. 566.

legit in tertio versu κατω pro ποτi) item Brunckius in sua anthologia T. II. p. 4o . III. a I9; quibus tamen non adsentitur Iacobsitis in sua repetita anthologia T. X. P. I M. Certe praeter argumentum quod ex hae nova Themistii oratione eruitur , an thologia etiain planudea. consonautibus duobus eiusdem eodd. ambrosianis. illud epigramma Palladae adscribunt. Porro contrarius error fluxit a salsa inscriptione seu scholio , quo tetrastichon ipsi oratori tribuitur . adstipulantibus etiam Themistii codicibus ambrosiano G. 69. parti mp. . et mediceo apud Bandinium tom. III. p. 4ο9. De qua inser ptione recole dicta a nobis superius p. 33o. Quum igitur auctori Palladae hoe epigramma nos certo vindieaverimus, aetas quoque

ipsius poetae . de qua Vossius de poetis graecis in plane ambigebat . iam liquido constat, quoniam is anno Ch. CCCLXXXIV.

in Themistium seribebat. Hactenus autem incerte admodum Brunckius eam ex iambis in Hypatiam T. II. p. 45o. III. 2α3 γ sibi collegisse visus erat. Illi quippe iambi anonymi sunt in plantidea .

nec non in utroque saepe a nobis laudato eiusdem anthologiae codice ambrosiau .

375쪽

THEMISTI I

exordium ineditum orationis sunebris in patrem. Orationis nostrae scopus non est Ostentatio et Pom/Pa , sed in Parentem Pietas , quae quidem maior gravio que videbitur, quoniam vos auditores sortita est: hoc enim theatrum uni virtuti contingere posse cxistimatur. Iam- vero huiusmodi concio prolixitalcm pati plerumque non solet. Nobis vero et alioqui necessarium est non esse Veditiosis. Neque enim vel haec occasio aliter sinit, breviorem potius quam longiorem postulans laudationem. Stulta enim est ea sunebris oratio , quae dolorem pellere nisi) Oratio XX. Themistii est epitaphium in ipsum oratoris parentem. Codex vero ambrosianus hoe et exordium praeponit, quod in editionibus desideratur. Seripium est autem ab ipso Themistio . ut euique legenti ne ite patebit. 2 In margine codieis acribitur glossa o ἐπιταφιος λόγος. Di iti hν Cooste

376쪽

ΤlIEMISTII FRAGMENTUM.

titur temporis prolixitate. Et describenda quidem Parentis vita, Singula persequemur; si quam tamen loquutionem a vetere stilo declinare sentietis , ne miremini Disiicile enim est accuratam vocabulorum nos SerVare Tarta Onam , qui huic rei non semper studuimus , sed in aliis Plerumque curam collocavimus. Praeterea philosopho non magnopere laborandum est ut ornato dieat; sed illud Potius vobis observandum est, num ipse ubique Perso

nam apte sustineat et filii et philosophiae studiosi et pro philosopho dicentis.

Supplementa duorum locorum Themistit. Oratιοnis XXIX. de sophistae appellatione s edit. Hard. P. 34'. B. lacuna o e codicis ambrosiani exHetur bie : χαλιπαίνω ἐπι- λογω , Ου ει σω κάμπτει, καὶ ὐλοκλήρου etc. Harduinus ira notis p. 5 4. legebat ου εἰ κάππει. atιonιs XXXIII. de nominibus regis et consulis ρ. 565. A. Iacuna item γε eiusdem codicis ex letur sic: ἐπει πολλάς - κεκροτω οἰκίας, πολλοὐς δἰ ἀγροὐς, πολλας δὸ ἀγέλας etc. Hardui- in notιs p. 55o. laeunam stimiebat ex oratione .XXIV. aDP. A. sic : πολλους μῶν ἀγρους, πολλάς ei οἰκίας πεπαμ- 'ς

377쪽

AD MARCELLAM.

i. Eoo te, Marcella, siliarum quinque, marium V E xo duorum Parentem, quorum alii parvuli sunt , alii ab Duptiali aetate prope absunt, coniugem optavi, nihil vinritus graves impensas quae in illorum victum insumendae sunt. Neque id feci liberorum causa ex te suscipiendorum: nam filios mihi iampridem esse iudico verae Sapientiae studiosos , itemque liberos ex te natos , siquidem et hi aliquando nostra institutione usi rectam philosophiam

378쪽

AD MARCELLAM

amplectentur. Neque rursus id studui, quia vel vobis vel mihi abunde opum suppetati contenti enim erimus, si necessaria ad vitam non desint; quandoquidem valde inopes sumus. Neque item putes me paravisse mihi ministerium aliquod commodum vitae iam in senium vergenti: nam corpus tibi esse sciebam valetudinarium, quodque ab aliis

ἐξ αυτ odi1 rara, αλλ' ista οἱ γιγνους παιδείας ἀχωσιν' ἐκ φίλου γα v αυτου mi γυναικὶ τέκνα areoὐπάρξαντα, constat porpharium connubium qtioque contraxisse ; et hahetur in manibtis liber ad Marcellam eoniugem . qti m in matrimonium duxisse ait quinque liberorum matrem . Non suseipiendae ex ea prolis gratia .seὰ uti eos ertidiret . quos antea ex amico suo Marcellam partu edidisse nooerat. Niror tamen ab Eunapio quinque tantum Mareellae liberos eommemorari. quum Porphyrius quinque filias duo que mares diserte narret. Et quidem ambrosianus e ex Eunapiis C. tuo. pari. sup. emendat illud γάμος pro γάμοις . verum alteram varietatem non tollit. Obiter noto. vitam quoque Plotini magistri sui seriptam a Porphyrio ad quemdam Mareellum . tix ris fortasse consanguineum. Et quidem eam vitam sine dubio adoris navit post eonnubium Porphyrius , quandoquidem de magistro satis grandis natu seripsit. Conser interius notas ad eap. XVI. Denique num loquitur de Nareella nostra loeus a nonymi auetoris apud Suidam voe. tia Ῥου' nemper γεγνωc απο M κιχλης υ γινος λικι ax' το δ -tiπογυρυ πατροθεν ἀπο 'Eκδιχιου ρ, meo ςr Mareel- ortus . si altius eius gentia repetas r sin propiorem paterni generia Originem speetes . ab Ecdicio rhetore.

379쪽

Potius medicinam expeetaret, quam iisdem auxiliari aut Curam impendere posset. Neque denique aIi quid aliud milii proposui , neque gloriam laudesve ab iis ancupatus εum, qui haud paterentur unico benefaciendi studio ductitantum onus sponte subiret contra enim accidit, ut ob tuorum civium vesaniam et adversus me invidiam, in vituperationes multas incurrerim et praeter Omnem Expectationem , in vitae quoque discrimen vestra causa ab illis vocatus fuerim. a. Verum ob ea quae dicam te omnino prae ceteris ad ' Vitae meae societatem vocavit duplicem scilicet in primis rationem , et quidem utramque laudabilem , sequutus. Primum quia me placaturum putavi genitales deos, Veluti. olim in vinculis Socrates, qui popularem musicam consuetis philosophiae exercitiis anteposuit, idque ut tω

380쪽

AD MARCELLAM,

tius ab hae vita discederet. Sic cnim et ego ut placarem tragicomod diae Praesides deos, nuptialem hymnum lubentissime concinere non recusavit et multitudini tuorum liberorum ultro me obiiciens, et victus difficultati, et maledicorum improbitati. Nihil enim eorum praetermissum est, quae ad drama adhiberi solent; non aemulatio, non odium, non risus, non altercatio, non irae. Verumtamen nos quidem eiusmodi drama non tam nostri causa e mus , quam eorum qui multo aliter diis inserviunt. 3. Altera nobilior causa suit atque ab hac vulgari prodisus abhorrens, quod ego nempe miratus tuum rectae pii Iosophiae idoneum ingetitum, haud aequum existimavi, te viro mihi caro spoliatam, nunc omni adiutore destitutam

i) Fortasse tragicomoediae nomine designatur humana vita. α Nota vocabulum περH ελεια.

5 Num christianos innuit, et deos dicit pro divinitater Diuili od by Corale

SEARCH

MENU NAVIGATION