Classicorum auctorum e vaticanis codicibus editorum tomus 1.10. ... curante Angelo Maio Vaticanae Bibliothecae Praefecto Tomus 4. 4

401쪽

πος δε αμαθης ab ευν μενος ευων μια 'ει το θεῖον μDος ουν ἱερεῖe ο σοφοc 3 , μόνος θεοφιλaiς, μιμος ει πως ευμ g. providentiamque eiusdem esse nollet, divinam denique legem cuius is improbitatis vindicem prorsus reiicit. Animus sapientis ad Deum semet cons Ormat, semperque Deum Spectat, cumque codem versatur. Quod si subdito dominus gaudet, Deus quoque sapientis curam gerit, eidemque consulit. Hinc sapiens beatus sit, quoniam in tutela Dei est. Neque lingua sapientis accepta est Deo, sed opera: sapiens enim homo, etiamsi silcat, Deum honorat: stultus Contra et precans ct sacrisiicans Deum incestat. Solus ergo sapiens sacerdotio fungitur, solus Pius est, solus precandi

peritus. i) Ita codex ἀποσπατοῖ. v llinc ea quao de Plotini suique adco ipsius nescio qua costasi incredibiliter narrat Porpllyrius prope litiem vitae Plotini. Αει σπεῶδ IIΛωτῖνοςὶ προς το Θειον, ου δια πλης τῆς ς

εκεῖνος o iuriaτε μορς ἐν , μ- τινα ἰδέαν ἔχων , ὐπερ δε νουν καὶ παυ,οητον ἱδρυμνος' ω δγῆ καὶ ἐπι ὀ Πορφύριος απας λέγω πλησιασωκα ενωθῆναι, ετος ἄγων ξηκοσπον τε καὶ oγδοον. 5ὶ Sensu potius stoico haec dicuntur quam vero ac naturali.

402쪽

AD MARCELLAM.

17. Qui sapientiam profitetur, idem Dei scientiam profitetur; non adsiduis precibus atque hostiis, sed operibus

veravi in Deum pietatem exsercus, Deo quippe gratus ue mo siet propter vel hominum aestimationem vel sopbistarum vavas voces. Ipse utique homos cmet Deo gratum reddit , immo se Deum quodammodo iacit, dum mores suos consormat ad incorruptibiliter beatum. Ipse, inquam, ii mu pium se itemque improbum adversus Deum constituit. Neque is a Deo aliquando vexatur beneficus enim senI-

pcr Deus) scd ipse sibi nocet, praesertim ob salsas de Deo

403쪽

o τας et δ' πολλὼν δοξας τοῦ Γλῶ συναπτων' συ δὲ μηδενα ον ποτε ora πιρι Θεου μήτε ἡ μακαριοτητος αυ-

θεου κρει τονα ει ' ου χολωθέντες οἶν οἱ θεοὶ βλίπνου , αλλ' αγνοηθέιπες' οργη γαρ θεῶν αλλοπία i ' ors ευ' αβουλωτοις ἡ οργη , θεω δὲ ρυδεν αβρι λουτοπι μὴ τοι bυν μιαινε τὸ opiniones. Noque tam impius cst qui deorum simulacra non colit, quam qui multorum commenta Deo aisngit. Tu vero nihil umquam Deo satis dignum esse existimes , neque eius beatitate , neque incorruptione. 18. Fructus pietatis maximus Deum observare et patria instituta. Dctus re quidem nulla eget, Verum eius revere

dissima et beata dignitas ad eiusdem cultum invitat. Αrae porro Dei, si iis operemur, non nocent; si negligantuae, non prosunt Qui igitur Deum colit, quasi is cultu egeret, hic etsi imprudens) videtur quodammodo existimare Deo se esse meliorem. Dii igitur non nocent irati sed ignorati. Ira a deorum natura aliena est: ira enim in inconsideratum ea dit , nihil autem incosideratum Deus habet. Ne itaque Deum polluas hominum erroribus: neque enim

t) Stoiee haec et alia Porph Irius ethnicus. Ceteroquin lege, is Lactantium de ira Dei.

404쪽

AD MARCELLAM.

γὰρ ἁναγκη το ὁμοιον αρος τα όμοιον Θυηπολια δε αφρο - π πυρος τζοφη , τα παρὰ τουτων αναθήματα ἱεροσυ Deo nocebis qui beatus est in perpetuum, quumque sit incorruptibilis nulli iniuriae obnoxius est; te ipsam vero e caecabis, quominus maximarum potissimarumque rerum notitiam consequaris.

is. Neque haec a me propterea dici putes, quia ad Dei cultum cohortari' velim: ridiculum enim facit qui id mouet, quasi in dubium revocari possit. Neque si certis ritibus utimur atque opinionibus erga Deum, idcirco hunc

bene colimus, Lacrymae ac supplicationes Deum non commovent, victimae Deum non honorant, donariorum Cumulus Deum non exornat: verum divinitus instincta mens ut bene constituta cum Deo coniungitur. Necesse enim est ut similia inter se iungantur. , ictimae insipientium ignis pabulum sunt, et horum donaria sacrilegos poenae obno-

405쪽

λοις χορηγίαι εἰς κολάσω si). Σοὶ δε , ἔσπερ ει ρκ' ,

του εοί , μὰ ἡ γνωμης το φρονημα. τεπάφΘω προς νον θεὸW ουτως γαρ σοι η ο λογος ενΘεος ε παι φωτος F θεου - αλαθειας λαμ πιινόειενος η ραον ποχωρωπι Θεου γαρ γνῶσις ποιαι cραχυν λογον.xios faciunt. Tibi ergo, ut diximus, Dei templum tua mens esto, quae quidem ita instruenda atque ad Ornanda est, ut Dei idoneum sit receptaculum e neque eiusdem temporalis sit apparatus , et tamquam hospitium , ita ut rursus ridicula et stulta sequantur et mali genii habitatio. o. Si igitur semper memineris, Ubicumque animus tuus Versabitur corpusque ipsum operosum reddet, ibi Deum adesse praesentem cogitationibus omnibus atque actionibus tuis; revereberis sane scrutatoTem, cuius Oblivisci non est fas, Deumque habebis familiarem. Quod si os tuum quavis de causa quidvis aliud loquatur, cum mente ipsa cogitatio quoque ad Deum convertatar. Sic enim tibi et sermo numine plenus erit, atque luce divinae vexitatis eoruscus fluidiorque manans. Dei quippe cognitio expeditum facit sermonem.

406쪽

AD MARCELLAM.

ρονούται πίπα, εἰσiν αγγελοι χὶ θεῖοι τε ο λαθοι ai. Quo Dei oblivio irrepserit, illic malum daemonem habitare necesse est. Habitaculum quippe est anima, ut didicisti, duorum aut daemonum. Iam dii si inhabitent, bene utetur sermone et opere: Sin eadem malum Conturbernalem exceperit, improbe omnia faciet, Quum igitur hominem videris malo gaudentem idemque facientem, hunc scias negasse Deum mente, atque mali daemonis factum esse domicilium. Qui Deum esse existimant atque omnia moderari, hoc praemium reserunt cognitio

tiὶ Noe videlicet pertinet ad doctrinam theurgieam , de qua plures libros Porpb3rium seripsisse exploratum est. Ait vero Augustinus de eiv. D. X. s. Porph ritis animam dicit per quasdam consecrationes therargietis . quas teletias Henna . idoneram ferivitque Utam sti semitiani viriliatim et angelorum et ad indendos deos. Quiti de theurgie a Porphγrii doeiritia conseratur idem Augustinus eodem in lihro capp. 9. 3O. Ir. IS. us. 26. 27. 28. 29. 5M. 5u. v De angelis sermonem fuisse in scriptis Porph3rii. testis est Augustitius de eiv. D. X. uti. Neleio sciomodo c qiaantiam mihi Nilaetiar ) iamicta stiis thetirgis eriahescebat Porphyritis. Nam ista

407쪽

PORPHYRII

ἐαυτοῖς πι υειν μηθ' ετέροις οτι θεοὶ ει ὸ η οὐκ ἀλογωnis suae simaeque fidei, quod videlicet sciunt et omnia a Deo prospici, et esse angelos caelestes bonosque genios, eorum quae fiunt observatores, quos latere nequimus. Quae ita se habere credentes, cavent ne in vita labantur, Proposita sibi inevitabili deorum praesentia, Bonam autem vitam ingressi, deorum natura quae sit discunt: noscunt ipsi deos, iidemque a cognitis diis cognoscuntur. 22. Qui autem neque deos esse credunt neque Dei providentia omnia gubernari, hanc poenam a divina iustitiabere defendebat. Ee angelos quippe alios esse dicit . qui deor-aum descendentes hominibus thetirgiata dioina pronuntient ; alios autem qui in terris ea quae ρ tr is sunt. et altitudinem eius ρ funditatemque Gelarent. Num igitur hos ange Ios quorum ministeritim est Melarare voluntatem patris , eredendum est velle nos subdi. nisi ei evitis nobis annuntiant moliantatem y Undeo time admonet etiam ipse platonietis , imitandos eos politis quam inuocandos . . . Iam distinxisti angelos qtii ad thetimos homines . nescio qtia deducti arte descendunt etc. Legatur etiam Mus Porphyrii apud Eusehium praep. ev. IX. 3. et praecedentis paginae nota recolatur. i) Idem Augustinus de eiv. D. X. s. ait: quamquam daa- eernae Porphrrius ) a daemonibus tingelos . aeria esse loea daeis lamniam . ae horia vel emistrea disserena titigatoriam ete.

408쪽

AD MARCELLAM.

reserunt, ut nec ipsi sibi credant nec item aliis, deos nempe esse neque insano impetu omnia rapi. Igitur in summum periculum semet coniicientes, furioso cursu lubri- eoque vitam agitant, omuiaque iniusta perpetrant, dum

opinionem quod dii sint tollere student. Atque hos utique propter inscitiam et incredulitatem dii deserunt: verum ut ipsi impii deos deorumque comitem vindicemque iustitiam vitent aut lateant, fieri non potest Quare vitam ingressi miseram et vagam, ipsi quidem deos ignorant, ve- eum iidem non ignorantur a diis et a divina iustitia.

a 3. Quod si et deos se honorare putent, et eosdem esse credant, virtutem tamen negligant et sapientiam; hi deos reapse negant atque dehonestant. Neque enim fatua fides sine recta ratione Deum adsequitur e neque cultus Pius est, nisi scias qua ratione Deus coli se gaudeat. Si enim is libationibus aut primitiis delectaretur atque mOVuretur, a S . Dissiliroes by Gorale

409쪽

κδ. Κακῶν ἀνθρωπιώ ουδεὶς θεος αἴτιος a) , αλλα αυ- τος αυτ, ό ελομενος ευπη η μω φαυλων εργων μα- Θαρτοe , ψ Hs τουτο απρόσδεκτος υπὸ θεου' ἡ δὲ is καλοῦν ἔργων καθαρα τε ὀρχου φ ευ οσδεκτος' τέσώρα σποιχεῖα μαλιιστα κεκρατυνθω περὶ θεου , 2rimc , ψέΘεια , haud aequus esset, quia parem ab Omnibus remunerationem posceret, qui tamen haud pari fortuna uterentur.

Quod si nihil minus quam haec Deus respicit , solaque mentis puritate delectatur , quam quidem cuique licet habere , dummodo velit, nonne ipse aequus est y Quod si utraque re Deus coli se gaudet, sacrificiis quidem pro viribus, mente autem etiam supra vires honorandus est. Sane precibus Deum onerare non est improbandum; verum enimvero ingTatum animum erga eum gerere, id demum iniquissimum mi. 24. Nullus Deus causa malorum est homini, sed ipse sibi mala consciscit homo. Preces cum pravis operihus impurae sunt, atque idcirco a Deo reiiciendae. Secus qua bonis operibus stipantur, eae purae sunt et porro admit-

1 Futile hoe esse argumentum, nemo non idet. I Recole huius operis porphyriani eap. XVII. Iain eamdem sententiam recitat Porph rius de abstinentia lil. 26.

410쪽

AD MARCELLAM.

κε. Τρεις δὲ νομοι διακεκρὼΘωGν οἶδε εδι-ό Fθεού, ετερορ δε o ἡ Θvirrue φυσεως, πλος δε ο ειτος κατ' εΘνη πολιις o μῆν ουν ἡ φύσεως αφορίζων τ α ριέπατ ν τ σύμπιος η τοῦ eo ταυταις δεικνῖς αναγκαῖον sτο ματίω κακπερ- ου σαν-δαζομεwον ελέγχεν ὀ δὲ Θετός τε κατ' ἰ νη διατεταγμενος, Q -Θmel- την προς α tendae. Quatuor cardines maxime in religione statuantur, fides veritas amor spes. Credere enim oportet, salutem non aliter adquiri quam per conversionem ad Deum ἔ C randum deinde Est, ut, quantum licet, vera de ipso semitamus r cognitus Porro Deus amandus est: post amorem sequitur ut bona spe vitam alamus, Bona euim spe boni malos vincunt. Hi ergo tanti momenti cardines firmi ha

beantur

25. Iam leges tres distinguantur, prior divina, altera naturae mortalis, tertia civilis per gentes urbesque, Lex naturalis desinit modum eorum quae corpori usui sunt edocet quid in his necessarium; rursus aliud supervacaneum frustraque adpetitum coarguit. Civilis lex atque inter gemtes sancita firmat ex composito mutuam hominum so eie-

1 Ilaee a Christianis sine dubio sumit Porphyrius , quorum doetrinis in adulescentia fuit imbutus; etsi postea Christum se teste deseruit.