Classicorum auctorum e vaticanis codicibus editorum tomus 1.10. ... curante Angelo Maio Vaticanae Bibliothecae Praefecto Tomus 4. 4

391쪽

κία κακια δε ποῦσα αἰσχρὸν το δε αισχὸν τὼ καλῶ υαμ a quo ea nobis in mentem revocantur, quae postquam accepimus a donante Deso peregrinamur in orbe. s. Praeterea non ue quaevis animae passio inimicissima est saluti8 tum vero inscitia nonne parens omnium passionum estp Bonam autem institutionem numquam aestimem quae cum eruditionis copia, animalium quoque passionum Contaminatione sordescat. Passiones morborum initiat im- i) Porphyrii loeus hie miriscam lucem haurit a Tullio defetieetu te XXI. Dtim stimias in his incitisi compagibus corporis . munere quodam necessitatis et grasei opere perfungimur. Est enim animus caelestis ex altissimo domicitio de reastis. ea quasi demersias in terram , locum dioinae naturae vi l rnitatiqua contraritim. Sed eredo deos immortales viarsissa animos in eorpora humana , tit essene qui terras tuerentur. quique caelestitimordinem contemplantes . imitaretitur eum vitae modo vi que eon stantia. Audiebam 'thagoram My thagoreosque . incolas paena nostrua . qui essent italici philosophi quotidiam nominari. ntim quam diabitasse . quin ex tinioeria mente disina delibatos animos haberemus . . . magnoque esse rargumento . homines seire ple que ante qtiam niati sint . quod iam pueri . eum artes inustate, discant , ita cel riter res innumerabiles arripiant . tit eos non tum primiam accipere videantur, sed reminiaci et recordari. I Nota vocabulum . a παλάσσω. Porro ante illud vocati illum est spatiolum in codice , sine tamen sensus des tu.

392쪽

ον σοὶ η το σωζον η το σωζόμενον , το γε Ἀπολλυον η

τέρα τὸν ανδρα ψ RV οπως ἁγαΘῶν καδε γεμονα , κ- χηνέναι προς την F ὐφηγWου σκιὰν , ως δη τον οντως υφη- γπτην μὴ eσος εχουσαν, μηδὲ παρ re σαt 3 ποῦντα τον πλου probitas est animae morbus: vitium omne turpe: turpe bono adversarium: bonus quum sit Deus, seri nequit ut cum vitio ad eum accedamus. Etenim mundum immundo tangere, Plato nefas omnino esse ait. Quare hactenus purgare oportet Passiones, atque orientia ab his peccata. Iam-Vero nonne haec erant quae tu maxime comprobabas, quaeque ut divina documenta apud te condita, sermone facem praeserente, legebas P Quomodo igitur non est absurdum, eam cui persuasum est in Se habere servans et servatum, perdens et perditum, opes et egestatem, Parentem et virum verique boni magistrum, hiare ad suas ris umbram, quasi verum ducem intus non habeas, neque in te ipsa omnigenam Opurn vim P quas quidem opes Pe- i Sunt ipsa sere verba Platonis in Phaedove ed. Fieini

Dancos. I 602. P. 5 I. in a) De purgationibus animae eonseratur Porphrrii doctrina in eius sententia XXXIV. edit. cantabrig. anno 1655.

393쪽

PORPBYRII

ααιπα τοῦ δι-κεδαὶθέντα η εἰς ἄλη γος κατακρε- ματισθεντα. u , γήπ τεως cν μεγέΘυ δυγαρυεως ἰσχυου-- ὀνω ωζ. Σωαγοις δ' - η ενίζοις τας ἐμφυτους cννώας,6 δι' αρ γρουν συγκεχυμ ενας , 6 εἰς φῶς ελκειν εσκοτι τμωας rire et emuere necesse est, si, nulla ratione habita servantis et servati, ad carnem te demittas. io. Mea igitur umbra atque conspicua imagine neque praesens iuvabo, neque absens molestiam creabo , siquidem mentem avertere a corpore curabis. Me autem pure diu noctuque frueris tamquam Praesente Et coniuncto cum de saccata et pulcherrima copula et porro in separabili , si dabis operam ut in te ipsam adscendas, Pintrahens a corpore partes omnes sparsim diffusas, nimirum ut virtus hactenus cxtensa , coniunctione rOh retur. Colliges autem atque cumulabis innatas anima o

i Eadem Porphvrii doctrina legitur etiam apud Augustiuum de civ. D. X. 29. Initientes Porphyritim in his ipsis libris. otios

de regressu animae scripsit, tam crebro praec*ere omne eorpus esse fugiendum . tit anima possit beata permanere cum Deo. u) Nimirum Porphyrius lacie ponit inter fundamenta purgatio. his auiniae in sententia XXXIV r ναγειν αυτο, ἀπo του σωματος, καὶ τοῖς οιον τμοις, πάντως γε μι, απαθως προς αυτο διατιθέμενοs :

394쪽

AD MARCELLAM.

facultates articulatim hactenus confusas, si ad lucem revo-Care Obscuras conaberis: unde exorsus etiam divinus Plato a sensilibus ad abstracta nos vocavit: praeterea si memor eris, et nectes audita menta versans , atque his do trinis tamquam bonis consiliariis uteris, et mox cognitas opere exercebis constanter ad laborem incumbens. ii . Ait autem philosophia Deum cunctis et ubique esse Praesentem: mentem vero sapientis templum esse inter homines ei consecratum potissimum immo unicum: honoremque convenientem Deo tribui ab eo qui Deum maxime novit. Eiusmodi sapientem solum esse, a quo numen sapientia adorandum est, exornandumque huic per eam

Colligere semet ipsum a eorpore . et quosi e diseriis locis . itatie omnino liber sis ab eitis advectionibus. i Cod. παντας.

u) Deum ubique praesentem ait Porphyrius etiam in sentenita XXXI. Di iii od by Cooste

395쪽

παρέοω φ ἔφορος ' η παντων ὼν πραττομεν-- αἴτιον ηγώ Linec gy δε κaκων αἰτιοι ημεῖς ἐσμὲν οι δόμενον Θ εος δὲ α Θιος οΘεω ψ ευκταῖον 3 τα αξια dem sapientiam in intellectu templum, decorandum scilicet animata statua mente eius qui semet spectat ιn Deo tamquam imagine .... Deus tiemine indiget: Deo solo sapiens eget: neque is aliter bonus lionestusque evadet, nisi cogitans bonum honestumque quod esses get ex Deo. N que alius est calamitosus homo , nisi qui malorum geni rum habitaculum animam suam facit. Sapienti autem homini Deus divinum ius tribuit: destruitu e quidquid hominis est Dei comprehensioner atque ipse iustitiam sectatur, a Deo capiens exordium. II, omnis actionis omnisque operis atque sermonis scrutator Deus adsit et inspector. Quidquid boni facimus,

causam eius putemus Deum: malorum nos Sumus auctores

qui ea sponte eligimus: Deus inculpabilis. Quare et digna

1 Spatium unius voeabuli in codice. α) De malis geniis saepe Porphyrius in seeundobr lio de a

396쪽

AD MARCELLAM.

ιγ. Δι' ων μαλIστα 6 αἰτος cνοον πιζει πέφυκεν , ουτεηθα σωματος ορατος - ουτε os ψυχῆς αἰσκῆς υστο ἡ Deo rogandus est Deus: et quae ab alio accipere nequimus: atque ea bona quibus praeit Iabor cum virtute, haec, inquam , post laborem adsequi postulemus. Ignavi hominis Preces stulta sunt verba. Quae vero tu adsequuta, non es retentura, haec a Deo De postules e donum Qnim Dei est

quidquid auferri nequit. Quamobrem is ne dabit quidem

id quod in perpetuum non es habitura. Ea contemne squorum libera a corpore non indigebis τ quorum vero post sata indigebis, ad horum acquisitionem te exercens, Dei auxilium implora, Igitur nihil petes eorum , quae ipsa fortuna , postquam dedit, auferre solet. Neque ante suum tempus quidvis postules, verum ubi Deus bonas tibi preces naturaliter insitas suggeret, i 3. Namque in his ipsum Deum tamquam in speculo

397쪽

licet contemplari , qui neque a corpore aliquo cernitur neque ab animo turpi et vitiis obtenebrato. Pulchritudo enim Dei incorrupta lux eius vivificat , veritate Coru scans. Vitium inscitia salsum sit et turpitudine distorquetur. Id igitur a Deo pete quod ipse vult et porro est. Illud tibi persuade, quo magis quis corpus et corpori agna ta adpetit, eum vehementius Deum ignorare atque illius notionem ipsum sibi praecludere , etiamsi a cunctis hominibus Ceu numen observaretur. Contra sapiens homo Paucis notus, immo, si lubet, omnibus ignotus , HOSCi tur a Deo. Sectetur igitur mens Deum, Eumque tam quam in imagine contempletur: mentem sectetur animuSr

i) Hanc hausit Porphyrius d trinam a suo magistro Ploti no . in cuius vitae initio scribit ipse Porphyrius : Πλωτινος ὁ καΘ'

ημῶς γε νως φιλωοφος, ea κει μἐν ραιοῖ γνομενω o τι δε σώματι ει n rPlotinus, nostrae aetatis philosoνhas, pudore quodam ausci - ιαtur . quod anima equa in comora esset. Conserantur eiusdem Por

phyrii seu tentiae, et Platonis Phaedo. Reeolatur denique p. 572. n 2.

398쪽

AD MARCELLAM.

αδικος ὁ δε αδικος, η εις Θεὸν εἰς πατέρας ανοσιος ab animo vero ipsi subserviat corporea figura, quantum si xi phtest, pura Puro, Secus corpus ab illius passionibus inquiuatum , in ipsum animum piacula retorquebit. I . Pio autem animo piaeque menti in puro corpore Consentiant opera et sermo. Quippe tibi optabilius est opes temere proiicere quam sermonem et vinci vera di- Centem , quam vincere alios salientem. Nam qui fraude vincit, moribus deterior sit. Falsus sermo testis aeci malae. Fieri nequit ut idem Deum amet et voluptatem atque Corpus. Nam voluptatis corporisque amator , idem utique est Pecuniae cupidus οῦ hic autem necessario iniustus: iniustus vero, Et in Deum et in parentes impius est, ct in

αὶ Spatiolum in eodice relictum explevi vocabulo πηματα. Praeeipichat sane P3thagoras. teste in eius vita Porphγrio P tha goreo Met- G. παρακαθήκην μη χρηματων μονον, αλλα και λόγων φυ

λασ-ν : non solum pecunturum sed et sermoniam depositum esse set Dandum.

399쪽

γα , καὶ σιγοῦσθώ o περὶ αυτου λογος FH πλη-γουe si 'molet innumerisque donis templa exornet, impius nihil minus sit et irreligiosus et impurus et mente sacril gus. Quare omnis homo voluptati corporis deditus , ceu irreligiosus et impurus vitandus eSt. i5. Iam quorum dogmatibus uti nolis, eos neque ad convictum adhibebis, neque sermone de divinis rebus imperties. De his enim rebus cum iis loqui qui salsa opinione corrupti sunt, haud tutum est. Nam sive vera sive salsa de Deo apud hos narres, acque periculosum est. Neque rursus decet sceleribus inquinatum de Deo loqui, n que non videtur pollui eiusmodi sermo in impiorum aures demissus : sed prorsus oportet, sermonem de Deo et diciet audiri digne Deo. Praecedant igitur divinum sermonem

1 Id nimirum inter praecepta Puthagorae recens t ipse Porinphrrius in illius vita seci. 42. Θειοῦν εἰκονας δε δακτυλιοις μή φo-

400쪽

AD MARCELLAM.

κος δαίμων ἡγεμ- -ιυχὴ οἶν πονηρα φεύγει ν θεον, caeso νοιαν δε Θεου Πὶ ου βουMI , νομου τε F -λιου παντα φα Pia opera, neque in publica concione de Deo sermo Sit Nullum enim theologiae cum animae vanitate commercium. Existima melius esse silere, quam temerarium Ser monem de Deo est uti re. Digna Deo estici eris , si nihil Deo indiguum loquaris vel facias, ves omnino scire volueris. DI guus autem Deo homo , Deus ipse quodammodo est. 35. Certe Deum vel maximo honore adficies, cum meu tem tuam ad Dei imaginem fingos. Fit autem haec similitudo unius ope virtutis: sola e vim virtus animam erigit ad cognatam sibi naturam. Nihil post Deum grande est. Praeter Virtutem. Maior autem virtute Deus. Corroborat Deus hominem qui rectis operibus studet: malorum Rumtem operum malus genius do x. Malus animus Deum fugit

eειν' τουτωτι, ειν περὶ Θεων δοξω καὶ λογον mi ste ειρον μηδε φ - νιρον ἔχειν, μηδ' εἰς πολλοῖς φέρειν. i Codex videtur habere παντα. αὶ Eadem sere sententia legitur apud Porphvrium de absti

nentia III. seet. 26.