장음표시 사용
461쪽
1,6 HISTORIAE AUSTRI AC Rconsilium m lum consultoripsimum.
gulis nimia esse ac intolerabilis visa: & Ludovicus S sortia,qui, ne ab Arragoni js & Petro Medicaeo impediretur, ipsum in Italiam
adduxerat, omnia illi prona esse videns, nc arma in se conuerteret, timere coeperat, neq; cnim ab initio regem eo progressiarum crediderat.Igitur & Ioannis Galeaci j obitu,ac Arragoniorum aduersa fortuna voti compos,&metu solutus, ne quid a rege periculi existeret,uti eius conatibus ossiceret,clam animo consilia dudum agitabat. Idem prope timor & Venetos incesserat, qui etsi ab initio regem tam potentem alpes transire ex usu reipublicae non esse perspicerent, obiectis tamen maioribus, quam quae euenere,difficultatibus, cito in Galliam rediturum rati, a partium stud ijsimmunes sese continuerant: nunc ipsum videntes non in Campania& Apulia tantum,sed in Pontificia quoque,ac Florentina ditione oportunis locis, praesidia satis firma habere, maiora rerum momenta concepi illa intelligebant. Pontifex item, Ferdinandus Hispaniarum rex, & Caesar, nimis secundas Galli res, non sine causa, suspectas habebant. Igitur procurante imprimis, & ad omnem occasionem ad uigilante Ludovico, de foedere inter ipsos faciendo agi coeptum, De Ferdinando in foedus assumedo, dissicultas ea
adferebatur, quod is commodorum ratione ad duae,Carolo ob noxium se feci siet. Eam Ferdinandus sublatam esse omnem interpretabatur, quod in obligationis diplomate expressum erat: nulla ipsum re teneri, qua Pontificis iuri quidquam derogaretur, eaque lege arma pro Arragoni js sumere prohiberi, si Carolus regnum
Neapolitanum, potiori iure ad se spectare,demonstrasset. Iam vero armis ipsum, non iure agere, neque Pontifici auxilia,contra iniustam iptius vim postulanti, negari posse. Itaq; mense Aprili Venetijs, quo omnium legati pridem conuenerant, ictum est foedus
inter Pontificem, Caesarem, Hispanum,Venetos ac Mediolanensem. idne antea fieret, in causa fueratCaroli celeritas,&quod Philippus Comminaeus illius legatus, seorsum cum Venetis, per eos dies,multa agitaret. Foederi praetendebatur communis Omnium
de sensio, sed occultius consilium erat Aragonios iuuare, reliquos Italiae regulos in foedus adsciscere, Caesari ac Hispanorum regi, ad bellum in Galliam mouendum, pecuniam decernere,uti Carolus, ad sua defendenda reuocatus, Italia excederet. Hanc illorum se cietatem, contra se initam, ubi intellexisset Carolus, suorum hominum
462쪽
LIBER UNDECIMUS. 397minum consilijs,& propria quadam cupiditate, in patriam redire
statuit. Iamq; Neapolitani pleriq;, Galloru, quibus rex omnia regni munia contulerat, impotentiam, moresq; a suis diuersos exosi,veteres dominos, si qua occasio daretur, deliderabat. Igitur Carolus, Prorcge Mompenserio creato, Prosperoq; & Fabricio Columni js, & Antonello Sabello cum parte copiarum in regno relictis, Romam iter edixit,&susceptis regni insignijs,ac iureiurando
a ciuibus exacto, ad decimum Calendas Iunias Neapoli disces lit. iiii ἡ
Romam ire decreuerat Carolus,uti Pontificem in suas partes perduceret, aut si id impetrare non possiet, ne hostibus auxiliaretur, persuaderet.Ille vero, praesidio arci Angelicae imposito, discesserato ruietum, relicto, qui regem exciperet, Cardinale D. Anastasiae,
Roma per Etruriam duc cns,Senas & Pisas interuisti, inde ad Tar eri liis ad Tisiarum amnem progressus, obuias habuit confoederatorum copias, rum uium.
cum quibus acerrimo commisso praelio, in tantum periculum se dedit, uti viribus humanis diffsus, ad vota diuorum Dionysij ac Martini opem confugeret. Pugnatum est, obstinatis utrinq; animis,caesa tria hominum millia, victoriae famam uti ique pro se diuulgarunt: plures ex Italis cecidisse serebantur. A Maximiliano milius, huic praelio interfuit, Fridericus Cappellius, mille cquites
ac bis mille pedites Germanos ducens. Inde Asiam rex, a nemine impeditus, perrexit. Per eosdem dies, Ferdinandus ex Sicilia, inquam abierat, solues,cum Neapolim propius ad nauigasset,a ciui- Se in. - bus,ad campanς sonum conuocatis, in urbem introductus est,in- ρορ
uito Mompenserio. Non multo post Columni j, relicto Gallo, ad
ipsum defecere,& Mompenserius, relictis arcibus, cum suis abi j t. Obsidebatur interim a confoederatis Nouaria, S Ludovicus Au inlabbHiscretianensium princeps,qui intus erat,annonae difficultate prcssus, mistis ad regem nuncijs, auxilia submitti postulabat. Rex Taurinum prosectus, frustra ei succurrere tentauit, quod ciuitas ea nimis arcte & a multis obsidebatur: nam praeter Italos,decem Germanorum peditum millia, recens in sociorum castra venerant, inter quorum duces eminebat Michael V volckensΙainius, qui uti MFAMA V is refert Guicci ardinus j superioribus annis, Caesari militans, Odo- ας ' η .mari fani recuperati, decus suum fecerat. H unc a Petra plana I tali Vocant, quem Freundi pergium hactenus nonnulli lunt interpretati,ego ex manuscriptis,quae Odomari fanum ab eo captum na Ll rant,
463쪽
3,3 HISTORIAE AUSTRI Ac Rran Verum nomen restituo. Carolus tandem pace cum Ludovico facta,sub finem Octobris deductis Nouaria suis,inGalliam re- dijt: victo quam victori similior. De hac expeditione vulgo dice-D Carolum ἀ- batur: Carolum aureo piscatum hamo, nihil praeter famam, aurae similem,cepisse. Dum enim fortuna magis, quam ullo efregio facinore voti compos, oblata ultro victoria uti nescit, multa multis damna attulit, nullo suo emolumento.
Post regis discessum, varie diu pugnatum est, inter Mompenserium aliosq; tribunos, & Ferdinandum Arragonium, qui omnem propc ditionem recepit, eadem facilitate redeuntibus adipsum subditis, qua antea defecerant. Adiuvabat cum non parum Ferdinandus Consalutis, quem Hispani magnum vocabant, quod cognomen rerum gestarum gloria propriu sibi postea fecit. Hunc Beticis bellis exercitatum, Hispaniae rex, Arragonijs auxilio milerat. Cumq; iam Italia Galloru metu prope liberata,& ab intestinis
bellis respiratura videretur,noua iteru diis dia exorta sunt.Florentini enim Pisanorum urbem sibi ereptam dolentes, armis eam iterum sub ij cere aggredic bantur. Horum conatibus opponebant se Veneti & Ludovicus S fortia, veriti, ne hac occasione Carolus aliquando in Italiam reuerteretur. Utriq; vero pro se urbem eam impello suo adiungere' contendebant,etsi sedulo id dissimularent. Alli Agari iis, Inter ha si annus aduenerat post mille quingentos ab orbe renum dempto nonagesimus sextus, cuius primo die, Antractus Gallorum praefectus, Pisanis arcem,quam Ciladellam id est paruam ciuitatem vocant,tradidit,duodecim aureum nummum millia pro se, octo pro milite pactus. Eam Pisani, numerata ex sua de amicorum contributione pecunia, acceptam, funditus euerterui. Cum autem suis se viribus parum tutos fore viderent, ne ad Florentinorum imperium redire cogerentur, Ponti scis, Caesaris,Venetorum S Mediolanensis simul opem implorabant, a quibus om nibus benigne auditi, beneque sperare iussi sunt, &Maximilianus misso diplomate, libertatem illis confirmauit: quam uti defenderent, Alexander Ponti sex literis suis cohortatus est. Vicinae quoq; ciuitates Florentinorum, pars odio, aliae & metu, ac reliqui Italiae reguli, quibus illorum cum Gallis coniunctio molesta erat, sua Pisanis studia ostendebant. Imprimis vero Mediolani princepS,
Veneti non promissis tantum di consiliis, sed re ipsa iuvabant.Sed
464쪽
LIBER UNDECIMUS. 39 cum ille ad rem attentior parcius, hi vero liberalius tribuerensi popularium animi uti trutina sese inclinabant in eam partem,q us praeponderabat. Cordatiores quoque, & qui non tam benescia ipsa, quam animos tribuentium inspiciebant,& tam hos quam illum nouerant, firmius sibi praesidium in Venetprum amicitia fore confisi, suae ciuitatis patrocinium ijs obtulere, non refragante Ludovico, sed adhortante potius, uti plures in ea re sumptus non faceret, Venetosq; ac Florentinos inter se committeret. Hoc rerum statu, Florentini assiduis nuncijs Carolumoti in Florentim C Italiam rediret, extimulabat, quod&alijs de causis facere ipse cogitabat, iami magnos belli apparatus ficti rumor serebatur. Territus igitur Ludovicus, quo g non satis ex fide pacem se cum rege fecisse, idque minime ipsum latere nouerat, si in Italiam is rediret, proximum se pcriculo ac iniuriis oportunum videns: fidos ex suis nomines ad Caesarem mittit, qui eum magnis promissis euocaret. Apud Venetos quoq; effecit, uti & ipsi aduentum illius urgerent, constituto ad vicena aureum nummum millia stipendio menstruo,cui summae altera tricena adij ci volebat Caesar, idque in tres menses. Id cum Venetis nimium videretur, S fortia de suo numeraturum se recepit, cumm illum per id tempus ad Athesim in Tirotensi agro este accepisset, praemissis nuncijs Matrium,sub ipsis alpibus pagum, euocauit, unde sub Venationis specie redeuntem cis ij seri Bormium usq; prosequutus, de expeditione in Italiam, deq; tem- tia colliquium. pore & ratione transeundi cum illo constituit.
Inter haec Ocni ponti in palatio suo diem obi jt Sigismundus Sisi mundi AD Archi dux, Friderici Senioris Austriaci filius, pridie Nonas Mart ij. H ci mora Interanea illic in D. Iacobi ςde,corpus in Monasterio Stirpinensi, vulgo Stambs vocato,apud maiores conditu. Huic in prima adolescentia desponsam fuisse antea diximus Radegungim, Caroli Septimi Gallorum resis filiam, Magdalen sororem, quς Ladislao regi sponsa fuit; sed illa ante nuptiarum tempus mortua est. Duxit postea Eleon oram Iacobi Secudi Scolorum regis filiam,quq nulla relicta sobole namVvol angus ex ea natus in cunis decesserat obij tanno octuagesimo. Altera illi uxor fuit Catharina Alberti Saxoniae ducis filia, quae marito superstes, Erico Brunsvicensi deinde nupsit. Princeps fuit Sigismundus prudens, liberalis, ac subditorum amans, aὸ quietem & pacem quam ad bellu procliuior. Ll a. Heredem i
465쪽
Italiam. Ferdinandi ragony mors. Friae ago rex Neapolis. Lud. ysoniae t
oo HISTORIAE AUSTRIA CAE, Heredem reliquit Maximilianum C sarem, patruelis filium. Sunt qui eius obitum in annum proxime sequentcm rcferunt,sed quos salti notauit Pulschius in suis analectis. Rebus in Tirotensii ditione constitutis, Caesar cum parte copiarum in Italiam profectus si in itinere, haud procul Mediolano,
de Ferdinandi regis Neapolitani obitu nuncium accepit. Is enim, cum iam retro labentibus Gallorum rebus, omnia prope recuperasset, se bito quodam morbo correptus, nondum exacto ab Al-
sensi patris morte anno, decessit. Qui quod filios non haberet, Caesar, de regno illo ad generum suum, Ioannem Ferdinandi Hispani filium transseredo, cogitare coepit, sed Ludovicus eam rem dissit adebat, uti incommodam, & per quam disiunctas ocitate,
Gallorum potentia in Italia vires acquireret. Igitur mutato consilio, Caesar Friderico regis mortui patruo, successionem regni diplomate comprobauit. Placuit dehinc Ludovico, Pontis cis &aliorum confoederatorum legatis, uti Caesar in Taurinos iret, Asiam,vnde Gallorum trasitust hiberi posset, caperet, Sabaudi ac Montis serrati regulos, Imperio obnoxios, a Caroli regis amicitia& commilitio deterreret. Hi a Caesare, uti in Taurinis aliquὸ ad colloquium venirent, interpellati, venire neglexerunt, quod ipsum ab exercitu adhuc imparatum, neque ulterius progressurum, neque Altam ijs copiis, quas secum habebat, tentaturum crederent. Ludovicus vero, qui Pisanae urbis potiundae spem nondum
abiecerat, ne ca Venetorum imperio accederet, modis omnibus
impediendum ratus: Maximiliano author erat, uti Pisas ipse proficisceretur, seq; legitimum eius controuersiae cognitorem iudicemq; interponeret, quod ea ciuitas sub veteri iure Imperij teneretur. Ita Florentinos C saris aut horitate ac sociorum viribus territos, & a Gallorum amicitia discessuros, neq; illius arbitrium detrectaturos putabat, di si Pisana res illi permitteretur, facile se&pecunia & gratia,qua apud Caesarcm polleret, voti sui compotem fore sperabat. Maximilianus comprobato eius consilio, legatos Florentiam mittit, qui dicant,in Italiam venisse Ca arem; uti pacata illa, expeditionem in Christiani nominis hostem, totis viribus si sciperet. Monere igitur atque hortari, uti ad communis pa triae tranquillitatem conseruandam, relicta Gallorum societate,
cum reliquis Italiae principibus se colungant, quod si facere non' dum
466쪽
LIBER UNDECIMUS. ordum animum inducere possint, sui interim ossicij esse,controuersiam ipsorum cum Pisanis componere: itaque aequum videri, uti ab armis abstineant, donec ipse virorumq; causam rationesi diiudicasset: idem se Pisanis quoque iniunxiste, quos obsequentes fore certo confideret. Florentini audita legatione, etsi ex Gallia non satiν laeta nunciabantur, induci tamen non potuere, uti ante restitutas sibi Pisas, Caesari cauta suae arbitrium permitterent: sed
laudata eius praeclara voluntate, breui se per legatos cum eo acturos respondent,interim vero praesidia & vires comparant. Ne Vcro aut causae suae dissidere, aut a concordia alieni elle viderentur,
utq; Caesarem sibi aequiorem redderent, legatos Genuam ad eum misere, qui Florentinos, pro singulari in eum obseruantia, ipsum
admonere dicerent, pacis & concordiae, quam in Italia stabilire nitebatur, rationem iniri meliorem non poste,quam uti Pisae ipsis restituerentur, quae alioquin causam dare alijs poterant, ad Italiae imperium aspirandi: neque aequum csse,uti quibus sua essent cre-pt antequam ea restitueretur, cui ut quam arbitrio caulam committant. Pisis restitutis,totius causae cognitionem ips,cuius ςquitati fiderent, permissuros, neque communem Italorum inter se
concordiam impedituros. Ad haec cum post longam deliberationem nihil a C lare responderetur, legati,a suis reuocati,abiere. Ita non tam Caesar ipse, quam Ludovicus, sua sipe frustratus est. Neq; enim Florentinos crediderat Maximiliani arbitrium no accepturos. Veneti vero, etsi Caesaris arma habebant suspecta, quod loca quaedam occuparant,quae veteri iure ad Austriacorum imperium pertinerent,cum paucis tamen adesse eum videntes,uti Pisas propius accederet instigabant, ita fore rati, uti, si qua Florentinis vel eius authoritate vel iunctis simul armis adimerentur, discedente ipso sibi relinquantur. Quodcum& Ssortia urgeret, Caesar cum sex Venetoru triremibus, & Genuensium aliquot Liburnicis soluens, in Spediae portum appulit, unde terrestri itinere Pisas perrexit.Collectis dehinc copiis, nam terra nonnulli venerant) Liburnum expugnare statuit, maritimum Florentinorum oppidu, ingenio loci,& opere munitum. Id cum firmum haberet prςsidium,& commeatu Gallicis nauibus subuecto esset instruetiim,dissicile expugnatu videbatur; neque enim propter affictam tempestate classem, oppugnatio maritima continuari poterat, neque Veneti
467쪽
OL HISTORIAE AUSTRIA CAE, omnem ex urbe Pisana militem educere ex re sua putabant. Cum Vero,exorta per eos dies tepestate,triremes, quς ad portum erant, assii gerentur & Germani milites,quibus tentoria deerant, stigus durare non possent; Caesar,aduersa diuum atq; hominum voluntate, bellum facere negans,Pisas rediit, & quod Germaniae res ipsius praesentiam postularent, per agrum Mediolanensem in Tiro limabij t. Post Maximiliani discessum, Ludovicus Pisan ς urbis potiundae spe deiectus: suas S ipse copias domum reuocauit, solis iam Venetis bello relicto, qui in causa esse dicebantur, ne Caesar. diutius illic maneret. Dum haec in Hetruscis fiunt, interim Gallici belli reliquiae in Apulis prope sublatae sunt,capto a Venetorum classe Tarento, &Friderico una cum arcibus restituto. Atq; haec fere ad anni nonagesimi sciti finem acta sunt. Qui secutus est annus, nouos in Italia I str. bellorum motus attulit. Nam Alexander Pontifex, oblatam sibi, O si ii QRςm Cuc Vidci S, quod Vrsinae familiae principes, rebus is se ,. Neapolitanis occupatos sciret,corum ditiones inuasit,&Colum-nijs idem uti facerent imperauit: quae res, vix unquam consopita Cuelphae ac Gibellinae factionum odia, denub excitauit. Accitus in hoc bellum ex Calabria Ferdinadus Consaluus, Ursinis pacem petere coactis, Ostiam primo aduentu territam cepit,&triumphabundus Romam inuectus est. Interim qui Gallicae factionis erant, Ludovicum Ssortiam, nihil tale veri tum, & a milite imparatum, aggresb,Novio oppido,& Bosco castello captis,in eum timorem dedere', uti Ferrariensium principem, de impetranda a rege Gallorum pace, sollicitauerit. Iamq; in Gallia magni fiebant ad bellum Italicum apparatus, &Ludovicus Aurelianensu dux, o his raptu. Astam propediem Venturus esse diccbatur. Is verὁ, etsi omnia ad iter essent parata, & rex negocium Vrscrct,alias ex alijs moras ne ctens, satis ostendit, expedi tionem illam non esse sibi cordi; eius rei variae praetendebantur causae, inter quas primam esse nonnulli putabant, quod regem videret infirma valetudine: cui, si absque prole moreretur, succesIurus, abesse a regno minus ex re sua esse' censeret. Inter haec, colloquia quaedam de pace, cum Hispaniarurege facienda, inter legatos haberi coepta;is enim,Frideri cum terra marit iuuans, Gali orum classem impediebat, bonamq; Calabriae partem in potestate habens, id agere videbatur, uti regnum Neapoli-
468쪽
LIBER UNDECIMUS. 4o3Neapolitanum sibi potius quam Friderico assereret. Hunc igitur
Carolus, non ob rem Neapolitanam tantum, sed uti ea occasione Inducia inter confoederatorum societatem viresque distraheret, conciliare sibi M/ην ct adnitebatur. Igitur legatis vltro citroq; mistis, induciae inter ipsos θ --Vm factae, ad sex menses, quibus cςteros omnes excludi Gallus voluit, prς ter C sarem,&Henricum Septimum Anglorum regem. Non multo post Ioannes, Ferdinandi regis filius, diem obiit, uxorem relinquens grauidam. Ea erat Margaretha Caesaris filia, quae acer- boco casu afflicta, ante pariendi tempus, foetum edidit minime vitalem. Publicus ob eam rem luctus per Hispaniam indictus est,& Ferdinandus rex, eiusque regina, in grauistimo moerore fuere, quibus antea laeta omnia & stilicia euenerant. Nam post Mauros tota Hispania ciectos: post res in Italia prosperantes, ne induciarum & pacis, quae spcrabatur, fructu percipere integrum possent, Nosti talu clade domestica affecti, incertas rerum humanarum vices sensere. t soti. A tq; uti fere calamitas alia alia secum trahit, eode propc tempore Ioanes Lusitaniae rex; cui altera illorum filia I sabella natu maxima
nupta Crat, quo excussus, ceruice fracta,decessit. Ne igitur, sublata cum Lusitanis assinitate, nouae inter vicinas,& mutuo laborantes odio gentes existercnt dissensiones, eadem Emmanueli postea regi desposa est, & de tertia illorum filia,Philippo Belgarum principi iungenda, agi coeptum est. Margaretha vero Philiberto postmodum nupsit, Sabaudiae duci. Interim Maximilianus Caesar paternas ditiones, imprimis eas, quς ex Sigismundi hqreditate ad reliquas accesserant, S quasi auulsa prius membra ad corpus redierant, perlustrans, cum ad lacu Acronium venisset, colloquio cum caesir Helvetios Helvetijs Lindauiae instituto, id agebat, uti, pace iam per omnem serim μῆ Germaniam conciliata,ipsi quoq; Sueuorum vicin gentis foede- ri subscriberent, eam coniunctionem paci & concordiae publicae conseruandae commodam fore. Id cum maioris momenti esse videretur, quam uti statim responderi possiet, legati, qui populares
suos ab ea societate abhorrere nouerant, tempus concedi postulant, quoad suos de his reserant. Helvetij, re Jeliberata, nuncios Oeni pontum miscre, qui dicerent, ob foedus domesticum,& priuilegia suae genti a multis Imperatoribus confirmata, integrum non esse,uti Sueuico foederi accedant; orare, huius petitionis Cae
469쪽
64 HIs TORIAE AUSTRI AC Ranno, inter Florentinos & Pisanos induciae suere,erantq; ex Italiae principibus, qui ad excludendos Gallos, Pisas Florentinis restituendas,eosq; ad communis patriae defensionem a Gallis dirimendos,hoc modo censebant. Quod cum proponeretur,Venetorum legati intercessere, multis rationibus demonsi rantes,id beneficiuapud illos tanti non fore,uit,relictii Gallorum amicitia, cum reliquis te coniungant, contra vero ex ea virium accessione, faciliorem Gallis aditum, & omnia secundiora fore: quare non benefi-c ijs illos, sed vi & metu ad ossicium reducendos. His ubi Pontifex assentus cst, oportunus ad eam rem visus est Petrus Medicaeus, qui illorum de consilijs & pecunijs instructas,in urbem ingredi conatus cst. Non fauit coeptis fortunam am pluuia impeditus,cum tardius, quam constitutum erat,ad urbem accessisset, repulsus est. Ex ea re magna Florentiae calamitas exorta, multi ex primoribus urbis capitali supplicio astecti, pars fuga saluic quaesiuere. Sequentis anni initio, noua iterum de Florentinis conciliandis consilia sunt agitata; qui, mistis Romam legatis, satis iam declarabant, si Pisae sibi redderentur, arma se & opes suas cum c teris coniuncturos, communisq; patriae salutem Gallorum societati praelaturos. Urgebant eam rem Hispaniae regis ac caeterorum legati, praeter
Venetos, qui acerrimc contra tendebant. Haec dum per Italiam aguntur, Carolus Gallorum rex,ad sextum Idus Aprilis, apoplexia tactus, Ambos subitὁ extinctiis est. Eius obitu, quod prolem superstitem no haberet, regnum ad Ludovicum Aurelianensem deuolutum est , ad quem statim aulicus omnis famulatus Plestium sese contulit. Is ab initio suscepti regni Italis,qui Gallici belli metum deposuerat, imprimis vero Medio lanensium duci terrorem incussit, haud obscuris indiciis ottendens, eius se ditionem, quam, ex auiae suae Valentinae haereditate, suam esse contendebat, armis sibi vindicaturum. Per idem rem pus Eberbardus Iunior, qui, Eberhardo Barbato patruo prim OV virlembergae duci, successerat, impetrij male administrari On scientia, siue lubditorum, quos infensos sibi putabat, metu, gu bernatione prouinciae abdicans se, Ulmam profugit. Huic Caesar, in Sue uiam profectus, Henrici fratris filium Udatricum suffecit,& tutores ei ac curatores dedit, qui rebus praeessent, quoad ipse δ' dolescere dccmaum enim annu nondum excesserat. Cum Ebcin
470쪽
LIBER UNDECIMVS. os hardo actum est, ex auctoritate Caesaris, uti vasis argenteis nepoti redditis, sex florenorum millia quotannis acciperet. Is ad Philip pum Palatinum profectus: sexto post anno obi j t. Vdatrico C sar, Vae duri Sabinam sororis suae Cunegundis ex Alberto Boiorum Ducesiliam, despondit. Inde in Brisgouiam pergens: Friburgi, prima regionis urbe, conuentum principum aliquot, ac Imperii ordinum bis ei. habuit,ubi de Mediolanensis principatus statu,& quo pacto Gallorum conatibus occurrendum esset, multa esse propolita dicuntur. Conuentu soluto, Maximilianus secundo Rheno in Vbios descendens: circa Coloniam cxercitum comparat, quo Caroli Geldriae principis, qui per illius absentiam nouos tumultus excitauerat, contumaciam frangat. Huic Philippus Archi dux Albertum Saxonem iam opposuerat, cui Caesar se ad uingens, Echiam Echra arxc munitissimam arcem, non sine militum suorum clade expugnat, ' 'Neo stadium item oppidulum, &vicina aliquot loca, partim armis,partim metu ad deditionem cogit. Mox Saxone ad cotinuan- idum cum Geldris bellum in castris relicto, Bruxellas ipse ad filiupergit. Ibi compossitis prouincialium rebus nam & in Brabantiae nonnullis ciuitatibus nonnihil turbatum erat) bellum maioribui abit.
viribus gerendum, in Geldros decernitur. Interim Albertus, a Guillelmo Iuliacensi adiutus: adulto iam autumno, Stratam op Straticam. pidum, assiduis tormentorum. ictibus verberatum, post viginti dierum obsidionem deditione capit. Geldri vero in Henmergensium agrum & Mocrsiorum comitum ditionem,quibus defensor est Iuliacensis,excurrentes, praedas agunt, captiuos aliquot abducunt, Echiam arcem rccipiunt, occisis qui in praesidio erant ducentis equitibus,&praefecto eorum capto. is erat Hannonius.
In finem huius anni inciderunt belli Helvetici ipsi Sueui cum
vocant initia & apparatus,cuius hae potissimum fuerunt causae. Aprimo tempore,quo Maximilianus a Sigismundo adoptatus,ipso adhuc vivo, ditionu eius imperium suscepisset, saepe ab Helvetijs Helvetici bessi Confoederatis petierat, uti concordiam & foedus, quod ipsis cum Sigismundo intercesserat, secum quoq; confirmarent. Illi conraetextu id quςci suspicati, uti Sue uico foederi implicarentur, respondent: Cum Sigismundus suarum ditionum imperio sese abdicas.set, nullo foederis iure aut relligione amplius se teneri, neque exmsita videri, foedus ullum cum quoquam facere. Hoc eoru respon