장음표시 사용
151쪽
bas Seripturae fuerat testimoniis, inquit Matthaut dinis eiusdem ine piam Ausuine ere. Fraternitati υε. Parisius in Hist. Anglie. eolli ore , ac palam in- prae per Asto'. scripta mandamin, quatenus ρον s. nuere videbatur Abbas Ioachimur, se in Deo ad- tam Caiabriam faetatis publice enuntiari quia fias mittere unitatem non veram & p,priam , sed se υiram Ca ictim reparamus, Sancto fidei or. qnasi collectivam & similitudinariam , non secus rhodoxae Sectarorem N. Ad haec accedit testimo. ae multi homines dicuntur unus 'opulus, & mul- nium Imroeentii III. Pontificis Maximi, qui in E. ti fideles una, Ecclesia. Haec altercatio inter di- pistola 9p. lib. I . data anno MCCXI. Abb1tis stipulos Petri iambarri, vi Abbatis Ioactimi gli- Ioachima demortui honorabilem mentionem facit. scens , indecisa remansit a temporibus Alexandri Testatur etiam Alberi a Monachus trium Fontium III. Summi Pontificis, usque ad Ionoeentiam III. in Chronico ad annum MCCI. quod Innoeenti qui in Concilio Lateranensi IV. celebrato an. M- Ι I. vitam reli Uam abbatis Ioachimi, m. m -- CCLV. Libellum Abiatis ψωμιmi oontra Petrum 'tutionem, ct eruditionem non improbaυis, sed apis iambardum damraviet. Ex hae perro damnatione probando eommendois. Plura ad vindieandum ab ae a m Concilio generali nonnulli occasionem su- .eresi Abbatem Ioachimum legi possunt apud Panaum notam haereleos inurendi Abbati Ioachimo, psimebiam ad diem XXIX. men fis Maii in Com. sed injuste ει perperam . Nam primo , quamvis mentario praevio ad Vitam Abbatis Iaaehimi , in IV. Concilio Generali Lateranensi libellus , ubi etiam omnia, quae Cardinalis darentur eon. quem edidit Abbas Ioachimus contra Magistruna rea praedictum Abbatem scripst . non aliter ses- Petrum Gmbardiam de unitate seu essentia Trini- vit, quam optando, ut ad Annales Mese fiasti eostatis, proscriptus fuerit, inde tamen collisi non prosequendos ulterius vita Sc otium Baromio fas debet, eum ivisse haereticum, quia certissime ton- feeislent: vix etiam . inquit, dabisamur, quiae m. stat, eum duobus annis ante mortem omnia scri- sua ingenuitare emolitisset sententia praespitatis mpta sua Apostoli eae Sedis Iudicio appmbanda vel xorem ; ut enim eum ex ipso Conpilii decreto, inmeorrigenda subjecisse, ut ιiquido patet ex ejus pro- ex Pontificum eous --rium Bullis regnoυister, ἀ- testatione , quam ante obitum edidit , & quam nisum aeumtaxat, qui sub namine I Mima fere,a- refert antasus Pegna Comment. I. in primam ραν. libellum fuisse damnarum , ideae eis μν titia.- partem Direct Hi In M io m Nicolai Dmerici . ei AMMris noram; ira fortassa etiam ad ipsam so ly- idque etiam sitetur L Nomas opustul. I 4. ubi Aseos Expositionem legendam aliquando applieissae Abbatem Iaaehimum errasse quidem asserit . eum animum, quovissetque, quam falsis maminetis
tamen errori pertinaciter inhaesisse negat. qnra, In- rtque e us accusatores uniantur.
quit Angelicus Doctor, Abbaei Ioachimus Apostoli- Circa alterum dubium , an videlicet Abbat ei Sedii faritasserina sua sabheu. Praeterea, H Daebimur verus fuerit Propheta, an illusory non ortus NI. Summus Pontifex duabus Epistolis , convenit etiam inter Historicos . Ret rivis tam quae a Iae a Graeeo Flarensi Monacho, ει Abba- denus in Annal. Anglorum parte posteriori adan. tis Ioachimi Vitae Scriptore cap. s. reseruntur , Mcxc. quo describit Colloquium Abbatis 1 Mi- distrie e vetuit . ue quis Abbati Joaehimo, & Flo- mi cum Ricbardo Anglorum Rege in Sicili ha tensii Ordini , quem fundaverat ille Abbas , de- bitum, ipsum, ut Pseudo-Prophetam, insectatur. traheret propter libellum AbbatisJoaeiami in Con. Idemque de Abbate I ebimo fert judicium Ba cilio Lateranensi IU. damnatum . Prior Honorii renias. At Abbatem Dariimum varia spirim pro. III. Epistola directa est ad Lucanensium Episco- Phetico Praenunciasse, quae postea evenere , eertispum , eique praecipit Summus Ponti sex ut tam exemplis demonstrant Manricus, & PambreMis,. Abbatem, quam Monachos ord diis Florensis de eiusque vaticinia vindicavit Gregoriar de Laudo . crimine haereticae pravitatis infamare non praesu- seu de Larem ordinis Citteretensiis , Abbas Sagit mat, nec a suis infamari permittat: Fraraernitati tariensis in ιibro, cui titulus est : Beati Ioannis tuis, inquit Honorius III. per Apostoliea scr0ra Joaebimi Abbatis soluetiea, Fin Mirabiliti, in
man mus atque meristimus , quinruus fratrer su- ritar defensa, edita Neapoli anno Mn Lx. Osten diradicti ordinis super haereseos erimι- , nec tue dunt tamen Mauricus S. Pupebroebius, nonnullo in ismare presumar, Me a Iubditis tuis Permistar, eidem Abbati Ioachimo aliquas fictilias prorsit, At ei aliquatenus dupini ines infamari. In altera vero inanes praedi et raues adscripsisse, quarum nugaei tax Epiliola, quam idem Summus Pontifex Cusenti- in causa suit cur suspensi haeserimi viri etiam is
no Archiepilaopo, & Epilcopo Bisin iacensi dedir, Ptenrissimi, quo loco scilicet haberent Iouebimam. asserit. eum, qtii saluta hominum inυidet. Occasio- vel quid de spiritu illius istatuerent λ plur, da Pro ne eiusdem libelli a Synodo Generali Lateranensi phetiae Dono Abbati Ioaehimo concesso legesic damnati, nonnullos tam O ricos, quam Laisos , apud Masrecum in Annalibus Cister. Tomo t. 5e Peliatos, ct subditos concitare adversus Ordinem a. & apud Pambraebrum in Actis SS. Bollandia. Florensem, qui ab Abbate Ioachimo suit funda. nis ad diem XXIX. mea sis Maii, quo vitam tus, exprobrando quia ide- Abbas , qui riser er Abbatis Ioachimi Notis illustravit. instrator fuit ordinis eorumdem, haereticus ab Eo Postremo , Abbatem Ioaebimiam pie & sancta Hosia Dei habetur. Propter quod non solum si ii- obiisse, atque Post mortem miracidis claruisse te Os Iasiis participes a constaruo eiusdem Oriunis a- santur Scriptores probatissimae fidei . Geas At υerrunt, Ied etiam fortes , qui uri cibo solido ridi- chlepiscopus Crisentinus in Calabria ei teriori. qui eo ut, re ad discretionem boni re mali exercitator Abbatis Ioachimi Scriba familiaris filii . te isti . pro eo, et me habens se fur, circa Insicula Or ut videre est apud Papebraebium loco mox a ma
152쪽
laudato, se minimasso Abbati Ioachima celebra
mi Missam, de eam pietatem ei te miratum , cum nonnunquam illum Iachrymanteiri viderit tam ita
Lelebrationa Missae, quam dum in eae Passio D minica legeretur ἀ Varia etiam habea idem Scri-otor de Abbatis Ioachimi vigiliis, sobvierite. ca-s itate, constantia in oratione, & ieiuni, rigorex testaturquo eius meritis soluiam sibi fuissa lin. suam, depulsam febrim ει repressan intempestivi
rotus appetentiam . Quanto vero honore Abbas Ioachim,s post mortem cultus fuerit, ex eo ma
xime liquet, quod in loco, ubi mortuns. & primum huma lux sule, arserunt alias lampades , de Coenobii Florensis Monachi singulari veneratione prosecuth fiterint novum ejus sepulcrum , ad quod , auxilii obrinendi causa, tum energumenosiarum alio quocumque morbra laborantex accederem itos esse, ει curari, Pluribus. exemplix demon sitant mox eitati Auctores. Abbates etiam fle M
nachi ordinis Florensis ab Abbate Ioacέimo in.
si tuti unum ex suis anno MCCCx Lur .. Romam
uti serunt, qui a Summo Pontifice peteret, Episcopos delegari qui inquirerent de miraculix iavita 8e poss moriem a Joae Mina patratis . Iacocus Graecus. Monachus Florenssia Patria Calaber, Vitam Abbatis Ioachim. ex variis monumentis col. legit. de Gregorisis de Laudo, seu do Lauro Ordinis Cisteretensis eius Apologiam edidit , alique
.um anno millesimo diicentesimo secundo ad Caelestem Patriam migrasse, ac multa di se conscripta reliquita opera, quae nos in Colloquio quinto in Historiam hujus saeculi, duodecimi. comm dius recensebimus. D. Texuimne Catalostum sνnnium Haeresum . quae duodecima saeculo Ecclesiam exagitarunt λM. Absolvi quidem Historiam omnium Haereium, quae duodecimo saeculo pulltilarunt , ei tamen non abs re erit in praesentia addere tres celebres Controversias , quae eodem saeculo in Gabtiis inter Theologis suerunt agitatae ia Prima Controversia eirca annum M Lxxvia moveri ει ventilari coepi ν de validitate Baptismi . qni a Laicis
tonserebatur. Invaluerat enim in Galliis haec comsuetudo, ut Lateri absente, sacerdoto se bapti2anin
es , haec tantum verba pronunciarent di In nomine Patris, ex Filii,, ω Spiritas. sancti, omissa it lis, quae praemitti solent: Ego te baptim . Quaestum igitun est, an Pueri ita baptizati . retaprietandi essendia necne Τ Pontius Claron ontanus Episcopus conluluit super hac re Mauricium, Episcopum Parisiensem. de Stephanum, qui suit posea Tomaconfix Episcopns.. Respondit Mauricius, Baptismum non valere , nisi a naptizante proserantur haec verba 'a te baptiza . Contra vero.
Stephanus praedicta verba: uo te horido se sum-rno luidem honore Se singulari reverentia utpote . ab. Ecclesia instituta , essis suspicienda non ne vit , ad illa, ad Saeramenti. Bapti iami subitantiam non requiri . nec esse necessariam rescripsit. Epistolas Pontia Claromontani Episcopi ,. Maurieti Parisiensiς Antistitis , fle D ebani Tormeensis integras exhibet Dassivi Bulaeus Tomo t. Historiae Universitat iv Parisien. fill ras Iax Caeterum . hanc commvessiam
eodem laeulo duodecimci definivit sum mns Pon lisex Alexander III. Extra de baptismo . em Harsinu rapia si quia ubi sic loquitur e Si quis me
rum ire in aqua merserit in nomine Panis, εν Fiatii , ex Spiritua Sane ii Amen . oe non dixerit: μgo te baptis , puer non est baptizatus ia Eanadem definitionem publicavit anno MDCXC. Alexan- ῶν Papa VIII quippe qui hane propositionem inter alias damnavitia Valuit aliquando Baptismussab Mo formis colirius in nomin Patris. ω fini .er Spiritiai Saneia Amin. praetermissa tuis. Ego te baptizo Quamvis ergo duodecimo Ecclesiae Dreuialo nonnulli celebres Theologi Parisienses salisa Mineulpata fide propugnaverint , vasere Baptisma collatum in nomin Parris, o Filii , er Spiritiae Sancti Amen, praetermissis his verbis: Ego is Baptito, ut videre eth apud Ga parem Denistim iri Commentario Historico is Dogmatico de Sacra mentisia Tractato de Baptismo, attamen post d finitionem Aorindri IIL haec opinio ab omnibus Theologis explosa est- Alterae Controversia duodecimo saecuta , hoe esse, ei rea annum MCLXXV. in Scholis Parisiem sibus agita a est , an videlicet Beata Virm in
corpore assumpta esset in cadum y al irmabant eam cum corpore in Coelum assim piam duo inter
caeteros egre ii , illustresque Sc solares, quibus vulsci ab aliis dictet iis , se subsannationis loco objiciebatur, quod Beata Uirgo nam fuisset in eo i,ore in Coelum assiimpta Quod dicterin iis , deo displicuit, ut, seorsim fictix ad Sanctos Dan. n m Baptistam ει Ioannem Evangelissam precibus,
postulat indὐ id certa sibi revelari ia ne deincepxcavillis exponerentur .. Eorum vero opinio confir-πata est miraculo. Nam eorum alter ὐ qui imberbis erar, subito barbatus evasit, alter vero, qui calvusia crinitus apparuit. Hoc Factum historicum narrat noster Tnomas Cantiρνarensis lib. M G
pibus cap. 2ς. & ex eo Caesar Dis pur Puiatis domo a.. Hi stoliae Univetii latis Parisiensis pag. 416. Sed utile sit de hoc infigni prodigio , certe
negari non potest, thntenti in illorum, qui x II. saecula docebant , Mariae Virginis corpus , quod in terrjs nulli bi reperitur, in Cesum una cum eius anima fuisse assumptum . perantiquam esse . δε in Ecclesia Catholica ma' is receptam , quandoquidem Patres. Concilii Mogunt mi celebrati anno MCCx m. & Carolur Magnus Imperatot in suis Capitulatibus Assumptionem Bearae Mariae Uirginis in Fellorum Catalogum retulerint . Petrus etiam Bla lensis . qm duodecimo Ecclesiae staculo florebat, Sermone aia haec habet hodie et risimur vi , quod Boata V Uo ct animae beatitae.
propter . li quis Bearam Mariam Virginem in corpore de anima fuisse ire Coelum assumptam iam
negare, aue in dubium reumare auderer .i ad minus summae temeritatis notat essed afficiendus. quippe
qui a comi nunt, Sciampridem in Ecclesia Catholica opinione recepta destisteret. Sed Fello Assumptio. ms Beatae Mariae Virginis, sicut δι de xliis in eam honore in. ab Ecclesia institutas. plura, lecess
153쪽
dipud Bara iam in Notis ad Martirologium R, manum Thomassinum in Tractat ibin histori eis de Festis . de τι --rtam in Commentariis ad Historiam Ecclesiasticam , tom. r. Pag. qys, &pluribus aliis proxime sequentibus .
a) ,. Libet aliud de Affumptione B. Mariae
se Virginis in Caelnm corpore & anima testim is nium afferre , Et quidem vetustius quam siti, Blesensis, S minus dabium unam sint Capitu. ., tiria , in quibus sistim Risumptionis B. Ma.
is rie Virginis commemoratur , sed non exponiis tur an in corpore simul & in anima. Hoc umis ro delamptum est ex sermone Attonis Episcin
se pi Vercellenss in semim Assumptionis , quem
,, sermonem ego primus ex MS. Cod. Vaticano, evulsavi in secundo volumine Miscellas. Balu-- etii novissimae editionis Lucens. In eo sermone,, de Assamptione B. M. V. in corpore & in is anima avere se apertissime author demonstrat, is cujus indicium trahit, quod sepulchrum eius- is dem Virginis vacuum appareat. Vivebat Atto se seculo X. , Denique ricillo Ecclesiae 3uodecimo seu annom Lxxxv I I I. coepta est in Galliis disputari quaestio de conversione aquae, quae calici ante cons erationem infunditur, an scilicet Mna non secus ac vinum , immediate per verba consecrationis
convertatur in sanguinem Christi vel potius an aqua immediate eonvertatvr in vinum vel anmaneat mixta speciebus vini aquae substantia post prolata coniserationis verba Delara est haec controversia ad Ga ridum Monachum Claraeval lensem , di olim S. Bernardi Secratarium , qui Henricum Cardinalem Albanensem hoc anno in Gallia Sedis Apostolicae Legatum consuluit Perlitteras, quas in suis Annalibus ad an . II 88. re. citat Baranius, de quibus haec verba 'pse subjungit Ouid autem refcripserit ad petitam consuliaricinem Cardinatis His ms Albanensis. non inveni s ; sed aliud rescribere non potu se certum est, quam quod tres is, ct eustodiυit semper Sancta Romana Maesia , nimirum .aquam ut sminum tranfubsantiari in sanguinem Chri t. Qui-hus verbis eruditissimus ille Cardinalis aperte innuit, sententiam eorum qui asserunt o aquam talici infulam immediate non in vinum , sed in sanguinem Christi converti, esse omnino consentaneam perpetuo torius Ecclesiae sensui , contra quem opinari , vel mussitare nemini licet . Verum , ut Obiter dieam , Cardinali Barenis . hae in re non assentitur schola Thom ista , quae post
S. Nomam Q. P. quaest. τῖ. Art. 8. eonstanter
docet , aquam calici insulam immediate tonuerti in vinum , & mediante vino , quod sola est a Christo praeseripta consecrandi calicis materia , transire in sanguinem Christi . Hane sententiam probat Doctor Angelicus auctoritate Innocentia III. Pontificis Maximi , qui consultus a Ioanne A
chiepiscopo Lugdunenii, an aqua cum vino transu aritietur in sanguinem Chiisti celebrem illam edidit Decretalem de celebratione Misarum, ubi cap. r. Cum Marrhae , tres super hac qumsione reneri sententias, quarum secundam , quae illorum est, qui tenent quod aqua cum vino tran
subsantiarur in fominem, eum in vinum remus emista Vino, probabiliorem esse iudicat. Seio , a- iquos esse modernos Scriptores , Praesertim o Laium isse Coniue Soc. 3esu Tom. r. de Sacr mentis quaest. D. Art. 8. & Morieum en An. tralibus Cisterciensibus . qui Baronia opinioni ad-II pnlantes. respondent , bimembrem fuisse illam secundam sententiam , quam probabiliorem esse dicit Inmeentias III. Primum illius sententiae
membrum est quod aqua cum vino re obstanti
tur in sanguisem Christi , illudque ab sense istis
III. fuisse aeprobatum ultro fitentur . Alterumi stius sententiae membrum est , quod aqua in vinum Transeat mixta vino , & istud ab Innotentio III. non fuisse approbarum pertendunt. Sed hoe merum effugium est , quod ipsemet semermius II. lib. 4. M seriorum Musae cap. 3O. occupavit . Ibi enim eamdem versans quaestionem, haec
habet : siaibusdam vero non absurdum videtur , quod aqua eum vino transis in Ianguinem ea υλdelicet ratione , qais aqua peν admixtionem mansit in sanguinem. Uuis enim ambigat. aquam in υλnum transire, cum multo vino modicum infunditiaragua Hinc est, quod Concilium Florentinummiateis am vino imponi aquam imperat , non
alia certe ratione , Nis quIa eam prius in vinum transmutari oportet , si ut liquido exponit Pontificale Romanum T. Part. Tractat. Io. cap. 3. his Verbis e sua , quae in eatice υ's miseriar, debet esse in modica quantitare . quia
eam in viatim tanυerti optari t. mou Video igitur,
qua ratione Cardinalis Baronius potuerit asserere. Sanctam Romanam Ecclesiam semper credidisse , aquam fmul & vinum , transubstantiari in san-
uinem Christi , eam sententiae s. Thome de
ἱmmediata conversione aquae in vinum Scriptores Ecclesiastici aperte suffra sentur , sicut diserte est mur Catechismus Concitii Tridentini Titulo eo Eucharistia his verbis : Teclesiasticorum Seri- prorum Ρηrentia , ω iudieis . aqua illa in vi.
refert insigne miracalom. qnod in Stavorum Hi . soria legitur. Cum enim puella in partibus G
xi ngiae aegrotante, Sacerdos post datum ei ex more viaticum, ahlutronem digitorum faciens in e
lice vitreo, ur illam aquam puellae bibendam traderet, inscienter particulam.lanctissimae Euchari. siae in eam excussisset, confestim vota aqua mutata est in sanguinem, & pallicula formam accipiens digituli versa est in cruentam carnem . Hoc facto narrato concludit Paronius : ' metae transbsantiatione AEquae in sanguinem CHAsti , per commixtionem Chrim Gmaeis disiis nitus facta , quod semper fieri in vino , eum
commixtio intercederes , Antiquitas νxistim is .
Unit itaque Baroniux , Tinum absque verbis consecrationis sed solo tactu hostiae Consecratae , Posse conlecrati , hancque ait perant'iram es.se Ecclesiae doctrinam . Verum , hane Baronia sententiam nee antiquitate , nec veritate niri , manifeste demonstrat Masillo nius Tom. 2. M
saei Italici Commem. in ordinem Romanum Pag. 89. & seqq. At enim praeterquam quod in primis octo laeulis nulla huiusce opinationis adi
154쪽
l arent vestigia, sed potius eoneors sit & unanimisanctorum Patrum sententia, veram utriusque sere iei Conlecrationem non nisi verbis Christi Domitu a Sacerdote prolatis perfici posse; in subseventibus saeculis, quo tempore aeta nonnullos haec opinio, uuam tuetur Baranius, invalescere coepit , multi Auctores, iique gravissimi , in contrariam abierunt sententiam , quorum testimoniae Sidem lau. dxt Mabillonias. Praeterea, si vinum absque vetis bis consecrationis. sed solo tactu hostiae eoniser, tae posset consecrari, ut emset Barmius, sequeretur primo, quod in die Parasceves mutaretur ubnum in sanguinem Christi per solum conraelum hostiae consecratae , quod tamen aperte nefant Gualelmus Dinandus in libro sexto Rational:s e. τs. & Jaeobus a Vimaea in Historia occident. e. 3ου. ubi haec habet e moriuntur ergo qui distant , quid in die parasiemes corpur Christi ex contactu mutat vin- in Ianguinem . Illo enim die corpus , sed non savias sumitur. SequereIur secundo, nousolum Di conos, sed & Micos , quibus antiqui- tua , saeviente persecutione , ad communionem domesticam hostias consecratas domum asportata licebat, verum Christi sanguinem consecrare m. tuisse , emittendo videlicet in vinum Hostiam consecratam. Quod si semel admittatur, ruit prosim potissimum argumentiam, quo olim s. μεινο mus refellebat aconos, qui se se eiserebant supra Presbyteros, ad Oreum preces Christi eor. γω, sanguisque conficituν . Haec δι alia id genus gravia momenta ad consutandam. Cardinalis Ba rarii sententiam de Consecratione vini per solum hostiae consectatae contactum adducit Mabularius
loco mox a me citato, ex quibus tandem concludio doctissimus ille Scriptor , valide hinc refelli
argutationem haereti orum , qui ex commixtione particulae consecratae eum vino haud consecrato communionem sub altera specie suppleri contem dura . Sed satis hactenus. diximus de Haeresibus , quae saeculo Ecclesiae duodecimo eruperqnt , nec non de tribus Clintroversiis , qnae eodem saeculo inter Theologos masso animorum aestu fueruptin. Gallus agatMae,
α Concinis eum Goneraliseus, rum Natio libus , qaa Godecimo Ecclesiae seriata sive ad da an. as exortar haereses, sive ad eo aneudor enatas corumversias , em eoua am restaurandam Ecel sis Dde linam variis in locis Derum cete.
tionalia Co ilia , quae duodecimo Ecclesiae saeculo diversis in locis fuerunt convocata , diserere ac distincte percurramus , ea sic in . indicem redigere. debes, ut primo loco reponas Con. cilia aeumenica , si quae eo saeculo congregata fuerunt ; dein, . percenseas Concillae Nationalia .
quae in Italia , Gallia. Germania Anglia , &H.spania habita sunt, atque omnia . Quae tu his
Coneiliis tum ad proscribendas Haereses , tum ad sopiendas obortas id temporis controversas , &ad Linciendam Ecclesiae Disciplinam sanetissimis Lesibus statuta sunt, summatim perstringas . Iaprimis igitur scire velim, in duodee imo Ee letasaeculo suerint celebrata concilia QMumenica, &quae in. his gesta ac definita sint ρM. Tria Concilia Generalia duodeeimo rise-ta saeculo habita sunt , videlicet Lateranense primum quod. inter Concilia Meumςniis est ordinanonum ; Lateranense secundum , quod est ordine decimum ; & Lateranen se tertium, quo in serie
Conciliorum Generalium undecimum numeratur. Dicta sunt autem tria ista Concilia taureanensias a loco , in quo fuerunt celebrata , nimirum a Basilaca Lateranensi . Calistis II. Pontifex M xima; Concilium Lateranense Generale primum convocavit anno MCXxl II. non vero, ut Uerit Baronius , anno MCXXII. Fauo enim A Hor coaevus in Chronico, Sinimo Dunelmensis in Hil otia , nose nivis G mburensis aliique Dissim Scriptores , qui hoc laeculo vixerund , dilert Ie-staimir. Concilium Lateranense Generale primum a Catiisti II. Misib convocatum anno MCXXIII. Hrne Gabri I danius Sor. Iesu ino X. Conciliorum hunc Naronis, & Biuis errorem circa an num celebrarionis humice Concilii correxit . illud, que, secundum peritiorum diu culum , anno MCXXIII. indictum esse nionstrat. Trecenim, aut
amplius Episcopos Concilio Lateranensi Generali prima iasivisse asserunt Nangitis in Chronico, &diu anto eum Veserius Abbas Sandionysiamas , qui huic Concilio interluit, in. vita Lado et VI. Frracomni Regis his verbis : a Domino Pa Callisto , et tota Curiis .anorifice recepti per sex
menses, eum apud eiam demorando magno Coacilio trecentorum μι amplius Discvortim Iisteranis tam
positioni meis de querela I missisura m astitissemus is scribit quidem Pandula a in vita Catiisti ILnonsentas & nonaginta septem partim Epist pos . partim Abbates ad hanc acumenicam synodum convenisse, sed numerus ibi corruptos es.se intimant viri eruditi. D. Quanam potissimu in de causa convocatum fuit illud Concilium Generese Lateranense rim
M. Triplex suit causa celeurandi Eocce Concullum. Prima, ut Investiturarum abrogxtio, secuta. dum pacta inter Causum II. Summum Pontificem,ti ininicum dinperatorem inita . . confirmaretur. At tera causa fuit . ut Palaellina & Hispania ab imfidelium tyrannide liberarentur ,. sicut colliyitur ex Canone undecimo illius Concilii . Terti 1 d. nique causa fuit, ut Ecclesiasticae disciplinae per Cleticorum simoniam & luxuriam foedatae , consuleretur; uti in pluribus Cationibus in hoc Con-eilio conditis li Odo apparet. D. Fuitne. tandem composta ac finita in Con ei lio Lateranensi Generati pia inci Laec diuturna de
Invellituris Controversia Μ. . Lilem Inveniturarum. contra quavi, sicut in stiperioribus Colloquiis observavimus , acri et decerrarunt sum iri Dontifices , Greto us VII.
155쪽
sifieiter tantem in Concilio Generali Lateranen. si primo Callistas II. composuit istis sub conditionibus, ut Imperator Investituras, seu liberas Eoiscoporum & Abbatum ebectiones relinquet et Ecclesiae ; Summus vero Pontifex ius ac potest tem Imperatori permitteret electis Episcopis, &Abbatibus Regalia per Sceptrum dandi , Sacras euel sanes inspicienda, & inniori patri assensum , auxiliumque praebendi. Hae initae pacis conditi
nes utrimque receptae, a quae mutua subscripti ne firmatae fuerunt juxta verborum tenorem qui sequitur. Ego Henricus , Dei gratia Romanorum Impermior Augustus , pro amore Dei ο Sancta Romanae
Meliniis re Domini Papae Causi, o pro remedio anima meae, dimitto Deo, ct Sanctas eius ' solis Petro ct Paulo o Sanctae Ciabolica Ecclesia omnem νυ sistiram po an iam re laetitum, σαncedo in αmnibus fori electionem re liberam eon. secrationem, possessiones re Regalia Beati Petri , quae a principio hu-s discordiae usque ad hodier. num diem . sive tempore Patris mei. me etiam quae meo ablata sunt, quae labeo, eidem Sanctae Romauae Aelesiae istius; quae autem non habeo, tia resiluantur fideliter μυaba, ere. Similiter Caιώ s II. Pontifex Maximus fidem suam Henricati et Imper tori obstrinxit his verbis. Ego Glisus Semus Πνυοrum Dei, tibi dilecto filiis Henriso, Dei gratia Roma rum Imperatori Augusto, concedo electiones Episcoporum s Abba. atim Teutonici Ragni, quae ad Regnum pertinent, in praesentia tua fieri absque Simonia oe aliqua violenMa s ut, si qua inter partes discordia eme serit, Metropolitiam Pν inelatium eonsilio υelitidiois , saniori parti assensum re auxilium p-beas. Euctus autem Regalia per neptrum a te recipiat , exceptis o ibus, quae ad Melesiam Romanam pertinere uti cont- , ct quae ex his ivire tibi debet, faciat: Ex aliis vero parturas Immisci consecratust infra sex menses Regalia per feeptrum a te recipiat. De quibus vero mihi queris moniam feceris. Iretiniam uscii mei debitum, aia . vitium meum praestabo . Do tisi veram pacem ,
εν omnibias , qui in partem tua sint, vel faerum sempore luius discordiae, era. Haec Pacta Calia. pia, IL Pontificem inter & --ciam Imperatintem totius Synodi judicio confirmata sunt & exmcutiona mandata, sicque pax op arissima Regnum inter & Sacerdotium coaluit , de qua Otto Frbs gensis Chronicorum lib. 7ia capia ι6. ita scribit ;
ιραν Romana Imperis mcitiis modis in se MDAM . Imperasor propter Anathema deficere a Io M. Antim videns, patrisque metuens ex mρliam, congregato iuxta Inrmasiam marimo Principiam
Comerati , timestituram Episcoporum Legato Seir Amsi leae Lamberto, qua postmodum Summur Ponti ea factus , Honorius est dictur, resignavit ,
per eumquae as Anathematis vincuti assitatus es .... Abhinc Ecelesia , libertate ad Noniam restituta . pMequa ad iure um resimmata, in m
anum montem remisso sub Callisto Papa inti
D. Clarius , si placet, expone alteram Caulam, ob quam , ut Insinuasti, coactum est istud
Conei lium Generale Lateranense primum eam siquidem, ut candide fatear , necdum satis
M. Cum Infideles, seu Saraceni Christianos ici Palaestina duodecimo Ecclesiae taculo multis cladibus asticerent, Zc suam in Hispania tyrannidem exercerent , Callistus Il. Pontifex Maximus adromovendas contra illos Christiani nominis ho- es Sacras Expeditiones, Concilium Lateranense Generale primum indixit , & Canone undecimo indulgentias , & remissionem omnium peccatorum his Christianis concessit , qui Hyms 6-tanum υM Μspanicum iter sincιpiant ad Chrusianam gentem de sendendam , & tyrannidem Infidelium debellandam . Cardinalis Iosephus de
Aguine tomo I. Collectionis maximae omnium Conciliorum isoania pag. II. reserv ex Diago lib. a. Historiae De Comitιbus Barainonensibus ciai M. literas Callisi II. Papae omnibus Episcopis, Regibus , & Principibus Hispaniarum datas si tina poli Concilium Lateranense , in quibus eix significat, se omnibus Christianis adversus Pagain nos Hispaniae Ecclesias opprimentes militantibiis
eamdem peccatotum remissionem, quam Orientalis Ecclesiae defensoribus concedere , subditque Verum , quia exercitum Nesrum ρον ποι , ut desideramus, visivare nequimus , chartismum fratrem strum Oldegarium Tarraconensem Archiepiscopum . ad lason ex lasere nostro delegare cur imus , --stras ei victi in Me sperialiter commisienter , ut
ipsius consilio re dispositione erexigantur, o eo dimanaea , cooperante Domino, eonfirmentiar. si quae vero dubia in exercisu eodem emerserint . ipsius experientia terminentuν . Has litteras eruit Diqua
ex Archi Wis Ecclesiae Barcinonensis, illasque No Iandus ad diem VI. mensis Martii reeitat in Vita Beati OMegaris . Clarissimus Dephanus Baia estis ad calcem XXI. capitis libri VIII. de Co eordia Sacerdotii er Imperii Illustrissimi Archim pileopi Parisiensis Petri de Marea Canones comditos in Concilio Generali primo Lateranensi publieavit, & hac Nota Canonem undecimum illustravit: Hispanicum illud iter , inquit , cuius. meminit hic Canon, non erat simplex peregrinatio religionis ergo, ted ad exemplum Urbani IIia qui belli sacri in Oriente serendi auctor suit . successores eaus bellum quoque sacrum in Hilpa
ma fieri adversus Saracenos decreverunt eam. denique Peccatorum indulgentiam euntibus ea da Causae in Hispaniam concesserunt . quae orientalis Ecclesiae defensoribus conceri fueria in Concilio Claromontano . Nam in Archivo Barcino. nensi habetur Epiliola Causi II. ad universoru Christi fideles data Ertassis ex isto Lateranensi Concilio, cum sit data Laterani IU. Nonas Atilis a qux pugnantibus in Hispania adversum
aracenos eamdem peccatorum remissionem comcedit, quae Orientalis Ecclesiae defensoribus concedi soletia At in Concilio Claromontano sub Innocentis II. Papa celebrato, quod nondum edItum. est . mandatur incendiariis, quae pestis tunc in Occidente assabatur , ut Hieroscilymam , vel ini Hispaniam pergant illic anno integro belligeraturi. Praeterea extat in Archivo Resio Barcinonensi
156쪽
Epistola Hadriani M. qua Romandum Comitem
Barcinonentem, totamque terram erus, sub Beati Petri, ac sua protectione suscipit. quamdiu p snaverit contra Saracenos. At in Concilio . habito apud Montem Pessulanum in prima Narbonems anno Mexcv. cui p fim Magi lier Mebaei S dis Apostolicae Legatus, ab usurarum solutione ita liberantur illi, qui in Hupaniam perqunt, ut etiam fidei iussores eorum cogi non Possint ad earum solutionem. Haee ad dilucidandum Concilii Ge. neralis Lateranensis pruni Canonem undecimum , in quo altera huius Concilii celebrationis causa
exprimitur. Observat eruditus Baudius
D. Quot Canonex ad sanciendam Disciplinam riclesiasticam edidit Concilium istud Generat Lateranense Primum δM. Duos supra viginti Canones in Contilici
Generali primo Lateranensi conditos vulgatae Conciliorum Editiones exhibent, led. ut obtervat Baronius, septemdecim dumtaxat habentur in C dice Vaticano, qui continet Collectionem Auseia mi, & in veteri Codice M S. Monasteria Ania. nensis, in D incest Monlpellenii, ex quo illox eruit, ac Notis illustratos publica luce donavit Ba eius. Ipse tamen lecutu& vulgatam Conciliorum Editionem, quae duos supra viginti C Dones recenset, eorum synoplim , ac brevem praecipuotum expositionem hie subiiciam. Canon Ι Probibet, ne quisquam per pecuniam in Ecclesia ordinetur & promoveatur, Iubet, ut sic ordina tus vel promotus acquisita privetur dignitate ἀAd compescendam Simoniam, quae iis tempor bus latillime grassabatur, conditus eli ille Cataon, qui tamen ebrum . qui simoniace ordinali, ausPromoti fuerant, irritam non declara Ordinat in nem sumptam quantum ad liabstantiam , sed tantum secundum illius executionem & exercitium Canon secundus decernit, nullum in Praepolirum, vel Archipresbyterum assianu posse, nisi Presbyterum: sit ut nee in Archidiaconum, nisi Diac num. Hic Canoa non est amplius in uis, nam iuxta hodiernam disciplinam latis est, ut intra annum sit Presbyter . qui eligitur ad dignitates quae non nisi a Presbyteris haberi possunt ca)- ea non tertius Presbyteris. Diaconas, & Subdi
conis concubinarum & uxorum contubernia peni. tus Φnterdicit. aliarumque mulierum cohabitationem, Praeteς matrem , t rorem, amitam, de materteram, aut alias huiusmodi, de quibus tui lenulla pol Iit suboriri sulpicio. sicut iam statutum
fuit in Concilio Nicaeno celebrato anno cccxx via
Canon IU. vetat sub poena sacrilegii Principibus, aliisque Iarcis , ne rerum Ecelesiasticarum , sue possessionum dispensationem , sive donationem sita arrogent. Canon quintus edicit, ne fiant conjui ctiones consanguineomni . quas divinis h inanisque Ieuibus prohibias ac infames esse declarat. Canon sextus Ordinationes a Burdino Amri papa, aliasque ab alias Episcopis per ipsum comsecraris, mittit in irritum. Quod tamen, ut mox observavimus, intelligendum esὲ de Oidinationibus, non quantum ast iubilantiam spectatis. sed Zan ii in ad ea rom exectitionem & exercitium. 'anon VII. prohabet sub scena excummunacae.
tionis Archidiaconis. Archipresbyteris, Praenosiatis, & Diaconis, ne curam animarum, aut Praebendas sine iudicio vel consensu Episcopi cons
rant . Canon Octavus Beneventanae Civitatis , quae tempore Schismatis multis incursibus & i vasionibus patuerat. securitati consulit, di in eos, qui deinceps Beneventanam Beati Petri Civit tem invadere visi fuerint, an thema vibrxt. C non nonus illos, qui a suis Epis copis excommunicati sunt, ab aliis Episcopis, vel Abbatibus
in Communionem non esse recipiendos statuit. Canon decimus velat, ne Episcopus, qui non est canonice electus, consecretur sub poena depositionis tam consecrantas, quam consecrat r. C
non undecimuς Christianis ad pugnandum comm Infideles Hierosolymam, vel in Hispaniam pergentibus indulgentias concedit, eorumque familias de bona sub Beati Petri Ee lesiae Romanae protectione fulcipit. lato in invasores Si prae. dono anathemate . Huius Canonis undeeimi exispositionem habes ex has, quae superius a nobis dicta sunt Canon duodecimus sancit, ut Porri.
ea uorum sine haeredibus morientium bona non pervadantur . Quid autem Porticanornm nomine,
de quibus agit Canon ille duodecimus, intelligenaum sit non convenit inter Scriptores. Alii quippe putant, Porticanos illox fuisse Ronueniss. sive Romani portus incolas , quorum bona, si absque liberis morerentur, Urbis Praesectus sibi
vindicabat Sed haec non mihi probatur sententia, quia nunquam Ostiensis portus incoetae in ullis Pontificum Constitutionibus aut Diplomatibus . fuerunt rinioni appellati, sed semper Pω- tuenses ubique dicti ia Quapropter ad illos lubentius accedo, qui asserunt, per Porticanos i irrelligi peregrinos εο advenas, qui in Romanae urbis porticibiis recipiebantur , 8c hospitabantur, seque Portieani a Porticibus vocabantur . Erant enim Romae, ante Barbarorum vastationes &incendia, ingentes Porticus, in quibus pereet inirecipiebantur re advenae . teste Sigonis in Hist Da Italiae ad annum McxLα & illorum Peregrinorum his in Porticibus degentium , & sndi haeredibus morientissim bona sibi Urbis Praesectus adiudicabat. Quam pravam inolitam consuet dinum hoc Canone xi. siistulit Ee abolevit GaIIctus II. Hauet esse veram Porticanorum noti nem , leu Elymologiam, coniecit Dominicus Ga Iesias Epit copus Rubensis. eiulque hac de re Observationem Hinolexico suo, leu laeto Dicti narici Romae M to anno M DC Lx XUII interuerunt Domini a & Carolus Alacri fratres , verbo Porticani pag. agr. nec non odoricus Rarnaidus in suis Annali uis Ecclesiasticis ad annum MCXCVIII. Carion decimus tertius decernit, ut si qui x Treugam . sive inducias a privatis belli auctoritate Ecclesiae indictas fregeriri & ter monitus satisficere contempserit Episcopuς vel
eum Metropolitani consito, aut cum duobus, aut cum uno vicinorum Epit copo, rebellem anathematis sententia percellat, eumque Per Scripturam Episcopis circumquaque denunciet. Po
ro, quid Deugae nomine intelli qendum sit 3 iam satis strerque exposuimus in Colloquio IV. ita
157쪽
Mis otiam saeculorum X. & XI. Canon decimus
quartus inhibet sub poena anathematis, ne Obl tiones Ecclesiis factae a Laicis auferantur , & ne Ecclesiae tanqnam sibi propriae usurpentur, aut in servitutem redigamur . Canon decimus quintustilla monetae cusores tanquam maledictos , &pauperum oppressores ac Reipublicae perturbatores a Fideli iam Commonione removet. Decimus sextus eadem poena animadvertit in eos, qui permgrinis Romam , aut alia sacra loca , devotionis ergo , adeuntibus molestiam intulerint , aut eos
eloneorum, vel Pedasiorum exactionibus vexav rint. Canon decimus septimus interdicit Abb, tibus, de Monachis, Publicas Imponere pinniten tias , infirmosque visitare , eis Sacramenta administrare , unctiones iacere , Et Missas publicas cantare, iubetque, ut Chrisma, de oleum Infit. morum , Consecrationes Altarium , ordinationes Clericorum ab Episcopis accipiant , in quorum Dioecesibus sunt constituti . Canon decimus octavus in Parochialibus Ecelesis Presbyteros ab Episcopis praefici mandat, ipsis de animarum curare onsuros ἰ eos vero, qui decimas Et Ecclesias a taleis absque Episcoporurn consensu susceperint, canonicae subjicit ultioni . Canon decimus nonus servitia , seu contributiones , quas Mona. seria , aut eorum Ecclesiae a tempore Gregorii VII. Epistoeis praestare consueverant, confirmat. possessiones Ecclesiarum tricennales , Abbares, ocmonachos hsiere prohibet . Canon vinesimus anathemate serit illos , qui Ecclesiis , earumque bonis ae Personis , scilicet Clericis, Monachis , Convet sis , Oratoribusque negotium iacessum . Canon vigesimus primus Presbyteris, Diaconis , Subdiaconis , 8t Monachis concubinas habere ,
seu matrimonia contrahere penitus interdicit , contracta dirimit, 3t contrahentes , iuxta Can Nes , Puniendos esse decernit . Postremus Canon alienationes Possessiohum Ravennatis Exarchams, Et generaliter omnes alias honorum Ecclesiasticorum quocumque modo, 3c a quocumque lactas
damnat fit irritas reddit , Ordinationesque ab Episcopis seu intrusis , seu Canonice e lectis , abique communi Clericorum Ecclesiae eonsensu , sive per smoniam iactas , pariter irritas declarat , non quidam quantum ad Ordinis tharacterem . sed
quoad executionem, locum , exercitium 3t Ordis nis Privilegia , quibus carere surtim , aut sim niace ordinatos decernit Sancta Synodus. Extantisti Canones uiginti duo cum Notis Bassuetis, ScAna Concilii a Binio undique congesta Tomo
,, Tiens s , a me in supplemento ad Labbeanari Concilia tom. Σ. pag. ys I. productus , habet ;ri nuutis in meanum nisi presbrer vel Diaconus . ,, ---ων ς cum in editis desit '; vel Diam ι .,. Iri canone XVI. ubi securitati peregrinantium is ad Sacra Romanae Urbis loca providetur ,' --,, Vetur etiam ne indebitis teloneis praventiar ;- ira eodem eodice additur mercatores fraventur . se Carion XIII. qui a P. Martene vet. Monum. Om.
,. VII. vulgatur, ει in editis deest, in haec vet.
ba proponitur: PMῖ uia vero de pare , O tr se υia Dei, do incendio, seu is publicis stratis ab
M antecessoribus nostris Romanis PomHediar on' ,, rutum es . nos Sancti Spiritus aus itare eonfim, mamur. Additur ibi canon alius, latus, ut arisis bitror , occasione contentionis in eo conellio se suscitatae inter Episcopos , Ze Monachos ; de se qua GaItola Hist. Ca3. to. I. Pag. 3 I. Que
,, sit enim si erunt in publiea Synodo Episcopi vi de Monachis , quod auctoritati Episcoporum se plurium suis privilegiis detraxerint. Sed Calli- stus , ut ibidem dicitur, Casinenis Coenobium
is illud, eum omnibus artinen iis Dis immune ab M omnium mortalium iugo declaravit . Ut tamense aliquid Episcopis daret, declaravit, atque ediis is xit , in can. a Marte ne vulgato , ut Monachivi propriis Episeois subiecti existam , et eis , isti magistris o Getesia Dei Pastoribur debitum
se obedientiam e Iiabiectionem amnibus exhibeant. AD. Quandonam i Be qnibus de causs celebratum suit Concilium Lateranense Generale secundum M. Concilium Lateranense secundum , quod inter Meumenica deeimum numeratur . habitum fuit anno MCXXXIX. eique mille circiter P tres interfuerunt, ut Abbas Uspergensis in Chronico , Otto Frisinamsis aliique Scriptores saeculi XII. testantur. Ob tres Praesertim eavias fuit convoeatum istud Concilium. Primo, ut omnino aboleretur schisma Petri Gonis Antipapae , qui dictus est Anamius II. Secunda, ut errores P rri de Emis , 8c Amaldi de Brixia ejus discipuli proscriberentur ; denique , ut ad pristinum vis rem restitueretur Disciplina Ecclesiastica , quae occasone diuturni schismatis erat collapsa. Quod primum caput spectat, Concilinm Lateranense secundum, sublato iam e vivis Pereo Leonis . seu Anactero II. Antipapa, Paceque, per Meicii alterius Antipapae cessionem, Ecclesiae reddita, A. Na Petr- Le is pseudo- Pontifieis restidit, Et Ο dinationes ab ipso factas nil sit in irritum Can ne XXX. eujus haec sunt verba: Ad haee ordina. tiones factas a Pereo Leonis . oe aliis schismarisiam fuereticis maeuamus . oe irritas censemus . Qui
non quomodo intelligendus sit , docet Chronographus Mauriniacensis in Chronico Pag. 282.8e seq. ubi ranoremium II. in hac Synodo acumenica sit loquentem inducit : Et quicumque ver Giνardum Evini ensem , qui stabat a Partauus Petri Leonis Antipapae, ata altaris ossicium seresserunt . Ammtica auctoritate interdicimus , ne Apsum impleant , is in illo ordinis gradu perenniter demα res ais superimm non ascendant . Quibus verbis haud obseure innuit Ianoe nrtas II. Pontifex Maximus, se Ordinationes a Perro
nis Antipapa, Ze ab aliis Schismati eis factas non irritas declarasse quantum ad substantiam , sicut Theologi de schola loquuntur, seu quantum ad characterem ; sed solum, ni superius observavi ,
quoad executionem , locum , exercitium de ordinis privilegia Quapropter , talis Gratianus , de
Petrus iambaiatis Magister sententiarum hunc
Canonem X xx. Concilii Lateranensis secundi
158쪽
exponunt de ordinat ionibus quantum ad substantiam fit characterem . Docent qui ne communiter Theoloni . Ordinationes lactas non solum ab Episcopis Catholicis, sed etiam ab haereticis, excommunicatis , suspensis & degradatis imprimere characterem, ac subinde iterari haud posse, Ee ea de causa explodunt sententiam Patris Joannis M rini Congresationis Oratorii doctissimi Pres tori , qui in tuo libro de Ordinatione multa exem . la di Monumenta Ecclesiastica adducit, ex quibus evinci putat . Ordinationes ab Episcopis naereticis, vel schismaticis fictas . in his , qui ei rata haeresi, vel relicto schis nate ad Ecclesiae C tholitae gremium redibant , suta iteratas , scutram observavimus in Colloquio II. in historiam noni Ecclesiae saeculi agendo de ordinationibus Formosi Papae . Quod attinet ad errores Petri MBν, is s Amridi de Brixia , quos m superiori Collocuto recensuimus , Concilium Lateranenis secundum illos confixit Canone xx . his veriabis: Eos, qui religiositatis speriem simulantes, mismini Corporis oe Sanguinis Sacramentum , Baptismon puerorum , Sacerdotium , ω eeteres Getesimpleos ordinet, or legitima damnant faedera nuptim Ttim, ea uam haereti eos ab Ecelesia Dei pellimus, di damnamus, re per potesates exteras coerceri pra ei nus . Defensores quoque insertim Piusdem damnationis sinculo in Mamus . Plaeter duos istos Canones , in quibus Ordinationes a Petro Doris
Antipapa, & ah aliis schismaticis sectae, irritae ,
in sensti mox a me exposito , declarantur , 3esrassantes id temporis petrobustanorum , Rique Amalvi de Brixia errores proscribuntur, Elios vieinti octo Canones pro restauratione Disciplinae
Ecelesiasticae Saneta Synodus incumenica Later nensis secunda condidit , quibus dissolutos homimum mores emendare gravesque abusus, quos diutut num schisma in Ecclesiam invexerat, radici- us extirpare voluit . Tuhe enim , ut obiter dicam, nec conditi olim Canones executidni mam dabantur , limonia , Clericorum incontinentia , bellorum privatorum, ludornmqtie gladiatoriorum suror, conlansuineorum conmabia, Beneficiorum absque canonica institutione possesso, Monae horum & Sanctimonialium laxata regularis disci-rima, insatiabilis sceneratorum rapacitas, extin-eli Poenitentiae ritus, aliaque id genus teterrima mala faciem Ecclesiae miserum in modum detur. rabant . Ut igitur tot exundantibus malis praesentissimum adhiberetur remedium, Synodus G dineralis Lateranensis secunda viginti octo edidit Canones qui una cum duobus aliis modo a me relatis, qui schismaticorum, fit haeret reorum da.
mnationem continent, extant . Tomox. Conciliorum p. 9γ9. Inter illos xxv III. Canones , qui morum relarmationem, di Disciplinam Ecelefi, sicam spectant, quatuor praecipuae notabiles sunt, quos hic breviter exponam . Canon duodecimus eu e trosa opaee, seu de induciis a beatis privatis, injuriis & depraedationibus quae tum temporis vit jam observavimus. impune fieri solebant. Cum enim Ecclesia horumce privatorum hellorum
rorem nullo pacto tistere posset, quaedam veluti
repagula δε obices xii ex suspendenda apposuit . Hi ne quamvis Concilium oecunienicum Latera. nense secundum praecipiat Canone undecimo , ut Presbyteri , Clerici , Monachi , peregrini , mercatores , & rustici omnes euntes & redeuntes in agris eum bobus, equis aratoribus, ac , ovibus omni tempore securi sint, nullisque bellis privatis impetantur . injurisque assiciantur ;xttamen idem Concilium Lateranense Canone
duodecimo erga alios treusam tantum, id est ,
inducias aliquot dierum imperat , scilicet a die mercurii usque ad diluculum diei lunae subsequentis , 8t ab Adventu Domini usque ad octavam Epiphaniae , & a quinquagesina usque ad odi
vam Paschae, ita ut excommunicatione mulct rentur pacri & treum violatores, & ad resarciendum damnum . quod laesis intulerant , co- sedentur . Quo tempore haec treuga, seu a hel
Iis privatis suspensio , primum in usum vocata suerit, iam ostendimus in Colloquio quarto , mHistoriam seculorum X. & XI. nunquam tame Ecclesia hanc treuilam , seu tricem ad certum dumtaxat tempus praefixam sua auctoritate approbavit, sed ea solum prudentis oeconomiae causa io ter. It, cum privata bella omnino tollere haud posset, Mut res atur Iυo Carnotens s Episcopus in Epistola xc. ad Daimbentim Senonensem Archiepi scopum his verbis: Trevia Dei nori est communi l
ge sancita. pro communi tamen utititate hominum
ex platiro er pacto eisitatis ae patria Episcvormn γ Ecclesiarem , ni nostri es sectoritate firmata . Unde iudicia violata paris modificari oportet secum -- paeia er definitiones, quas unaquAEque Eceti sia consensu Parsebianorum iustituit. re per seripturam, vel bonorum hominum testimonium mem-rtae commendavis. Bella ista privata a Sancto Lmd ire Galliarem Rege vetita suerunt, sed cum revixissent , Phil nus IV. Galliarum itident Rex Constitutione sua Tolosae edita in perpetuum ea prohibuit , anno millesimo trecentesimo tertio.
Canon deeimus tertius Concilii Oecumenici Lateranensis I l. prohibet usuram tmquam Ue. teri & novo Testamento damnatam. & kner tores ab omni Melesiastica conflatione sequestrat, praecipitqne, ut nis eum summa eamela, hoc est, nisi post sactam restitutionem, non absolvantur,& ad communionem recipiantur, sed in tota vita infames habeantur , or nire resi uertur , Christimna sepultura Drisentur . Ex quo Cancne , qui nullam in uturae prohibitione exceptionem aps nil facile colligere potes, lam a Paupere, 'nam a divite aliquid ultra sortem accipere Peccatum esse, quamvis tamen usuram a pauperibus exigere gravius peccatum sit & immanius, quam a divitibus . non secus ac si rari P peribus gravios ac crudelius est , quam diu Itibus ; licet mirumque, nemine restagante , Peccatum sit. Neeandiri debet Molinaeuε , Auctor damnatus , quia ormes N immensas usuras jure quidem divino pinhibitas esse fatetur , sed non mediocres, seu viilgares illas usuras, quas sceneratores, P cunia Σ'miure abalrmata, certum ex ea redd,
159쪽
tam eapiant. Ilane quippe Molinaei sententiam scripturae sacrae, canonibus Conciliorem & eon. stanti Ss. Patrum doctrinae e fronte oppositam esse aperte demonstrant Theologi purioris Christia. nae Moralis doctrinae cultores , qui etiam reiiciunt frivolas quasdam argutias , & nefarias exceptiones, quibus ad pursandam usuram nonnulli molliores olim Casuillae saeris Ecclesiae legibus ludificari tentarunt. Canon xx II. definit . falsis poenitentiis animas decipi. & in in sernum pertrahi . Quae autem salinia sit paenitentia, doeent Patres istius Coae illi
his verbis : Sane, quia inter eaerera unum se , quod sanctam maxime eonturbat Geloiam , falsa videlicet paenitentia ; Confratres nostros re presb-teros admonemur, ne fessis paenitentiis Lari eoνum a
nimas decipi. ct in infimum pertrali pariantur . Falsam autem paenitentiam esse eonstat . eum orditis pluribus . de uno solo paenitentia agitur ἰ aut eum sic agitur de uno , ut non dθωώτων ab alio Falsa etiam fit paenitentia, cum pamAtres ab Osseis υei Curiati , vel Negotiati non reis redis , quod sine meevio agi nulla rasione praeva
fensus non indulgeat , aut si arma quis eon. tra iustitiam gerat . Hune canonem Contas rii, aliique, quibiis incumbit eura animarum .
semper prae oculis habere, & circa salsas Laico. rum renitentias diligenter invigilare deberent, ne nimia absolvendi facilitare fusam Ae perniciosam peccatoribus pacem largiantur, sibique aeternam
Canon vigesimus nonus sub xnathemate prohibet, ne Ballistariorum, & Sagittariorum artes adversus Christianos exerceantur. Quinam autem essent Balli mirii,& Sagittarii, explicat da. Cangius in suo Glosi sario, ubi ait, Ballistarios , de Sagittarios fuisse homines, qui conducti ad privata illa certamina, quorum superius mentionem fecimus , ballistis , & sagittis utebantur . Sed haec ad exposivionem illorum Canonum Concilii acumenici Latera. nensis seeundi die a suiliciant . Nunc continenti ordine ea. quae in Concilio Generali Lateranensi tertio gesta sunt, compendiosa narratione prosequi iuvat . D. Quis convocavit Concilium Generale Lais teranente tertium , & quid in eo praecipue actum ac definitum est M. Cum Frideri s I. Imperator schisma, quod in Ecclesia excitaverat, ejurasset, iamque pacat O llo, 3c exstincto schismate, Alexandere III. toto orbe Christiano legitimus Pontifex coleretur, c lebrata est Romae ab eodem Summo Pontifice anno Mclxx Ix. Synodus Generalis Lateranensis ter. tia, quae est inter acumenicas undeeima . Ei praesuit Alexando III. qui eam convocaverat, &adsuerunt trecenti Episcopi , reste Willelmo Arehiepiscopo Tyrio lib. ai. Λ Bello saero cap. 2 . Decem supra trecentos Episcopos huic Synodo ruter isse asserit qnidem Marthaeus Parisiis in Historia Angloriam ad annum Mes xx I x.
Sed Vssi Dimo Tyrio Archipraesuli , qui erat
unus e Patribus , potior fides adhiberi debet.
Tria in hae synodo Generali statuta sunt . Pr,mo, ad sutura deineeri in electione Romanorum Pontificum vitanda schismata, decretum est, Summi Pontificis electionem non fore posthac Can nieam , nisi duas Cardinalium partes ad eam conis spirarent. Irritae , quo ad usum & exercitium , non quantum ad substantiam & characterem , d claratae sunt omnes Ordinationes a schismati is pseudo Pontificibus Octaviano, Guirine. re Ioanno factae, & Provisiones ad Beneficia ab ipsis impetratae omnino rescissae sunt. Secundo, damnari
sunt Waldensium, Catharorum , & Albigensium h reses, qui tum temporis in Occitania & A quitania latissime grassabantur . Postremo . cum occasione schismatis, quod per visinti & amplius annos duravit, serperet in Ecclesiis & Monast riis simoniaca labes, in Cleticis fastus & auaritia , in Laicis V surarum vorago , in beneficio. rum collationibus injustitia , ideo ad reparandum luxatum Ecclesiet Statum, & ad restaurandam labefactatam his abusibus Ecelesit Disciplinam viginti septem conditi sunt Canones, qui una cum Actis illius Synodi a Binis undique collectis extant Tomo X. Conciliorum pag. IsoI. Delata est a quibusdam in illo Coneilio Lateranensi Ge.
nerali tertio accusatio adversus Petrum iambis
dum Episcopii m Parisiensem . quod scripsisset .
Christum , ieeundum quod est homo , non esse aliquid. Paucis annis ante celebrationem hujus Concilii, Magister Gualterus Prior Sancti Mes. νis Parisiensis . insignis Theologus , Petrum A-baelardum , petram Lambardum . Petrum Picta. ct inMm eius discipulum , & Gιlbertum Pormianum haereseos inumulaverat , quod nimirum Trinitatis , estemque divina Mysteria Aristoteli. eis regulis & praeceptis explicare praesumerent .& contra eos quatuor libros composuerat, qui, ut observat BuIaeus Tomo 2. Historiae Universitatis Parisiensis , extant adhuc MSS. in duobus exemplaribus asservatis Parisiis in Bibliotheca Sameti Victoris, quorum prologus se ineipit : Qui
qtiis Me legeris , non dubitabit quatuor labrim tris Franciae , idest , Abaetardum , er iamba dum , Petrum Pictoiensem , ct Gilbertum Pomνetaniam uno stiritu Aristotelio assator , dum in Fabilia Trinitatis er Incarnationis seboiastica leo
se , ct adhuc errores pullulare . Dein , idem Gualteras in his libris citatam illam propositi nem Petri Lombardi, aliasque ejusdem Auctoris pluribus refellit argumentis . Nihil tamen ad. versum Petrum Lombardum in Concilio Generali Lateranensi tertio decretum ac definitum est , sed tantum Auxandis III. Pontifex Maximus ad Wi Ielmum ab Ecclesia Senonensi ad Remensem translatum scripsit Epistolam, quam
laudatus GMalterur refert his verbis conceptam :Alina δεν Episeopus , Servus Semorum mi IMAIAmo Arehiepiseom Remensi , Apostolieae Sodis Legato salutem oe Apostolieam Benedictioxum . Cum Christus perfectus Deus, perfectus sis homo ,
mirum est , qua temeritate ρυι quam audet dira
160쪽
tati tuae Apostolica scripta mandamus , quateuus emυoearis Magistris scholarum Parisiensium εν Remensium , ω aliorum circumposirarum Civitatum auctoritate nostra sub anathemate interdisin, ut quis de extero dicere aAdeat , Chrastum non lege HAquid serandum qtiis homo est . Quia ficus verus
Deus, ita vertis est homo ex anima rasimati ον humana earne subsissens. Duum XII. ΚH. Martii.
Hic I ulmus , ad quem Alexanῶν III. suam poli celebrationem Concilii Generalis Lateranensis tertii direxit Epistolam, suit primum Epitc Pus Carnotensis, & Archiepiscopus Senonensis, postea an . Alc Lxxvi. ab Ecesesia Senonensi ad Remensem traflatus est , & in Concilio Generali Lateranens tertio , cui interfuit , Presbyter Cardinalis tituli S. Sabinae creatus est . Hinc in
Gallias reversus, severe animadvertit in haereticos dictos Cameretur , quos ocu inenica Synodus Lateranensis , tertia damnavit , eosque detectos flammis addici iussit, sicut refert Chronographus Aqui cincti nus ad Annum MCL xxxii I. his ver bis : Transactis diebus Natisitatis Dominieae WiIIelmus Remensis Archiepiscopus . Comer Flandriae
Philipptis in eiυitate Atrebatensi de serenis suis
Iocuturi conυentaut . Ibi multarum haeresum fraudes per quamdam mulierem in terra Comitis suntd tectae. Isti haeretici nullius haeresiarchae muniuntur praesidio . Quidam dicunt imos Manichaeos ,
alii Cataph ges. nonniali vero Arianos, Alexandre autem Papa vocat res Paterinos . Sed σκώ-
quid sint, oras proprii tauqessione conυicti sunt haereri, immundissima . Amor sunt in eraesentia Ar chiepiscopi mitis, accusati, no Ies, ignotiles, inertes, militer, rustici, virgines , viduae , uxo ra r.e. Tune decretalis sententia ab Archiepiscopo, re Comite praefixa est , ut deprehensi luee-io trade. rentur ; su stantiae vera ebrum Sacerdoti er Prinemi
D. Quem errorem profitebantur isti Cot relli , quos damnavit Synodus Generalis Lateranensis tertia λ & quorsum eo nomine suerunt appellati λM. Synodus Generalis Lateranensis tertia pomnium Canone vigesimo septimo, qui ultimus est,
damnavit haereticos Waldenses, & Albigenses his verbis : Quia in Guasconia, Algibesio , oe partiabes, Tolosanis, s aliis locis, isa haereticorum, quos alii Catharos , alii Patarenos , alii Publicanos , alii aliis nominibus vocant , λυaltiis damnata perversitas res, oe defensores eorum , oe re e tores anathemati decernimus subiacere oee. Subdit postea . Brabantionibus , ω Aragonensibus , N arris, Boeotis, Colerellis , ct Triore imis , Mi tantam in Christianos immanitatem exercent , tis nee Mesesiis, nee Monasteriis deserant . similiter con, lituimus, tit qui eos condiaxerint , vel tenuerint, fio verim per regiones , in quibus taliterae bacchantur , in Dominicis oe Iuemnibus diebus per Melesias publice denuntientur , eaam cmuino sententia εν paenis eum praedictis haereticis habeamrin adprim. Observat Cthenanus in Notitia Gasconiae lib. r. per B colos, seu Basilos designari Vactos . Alii tamen existimant , Baseolos suisse
eos populos , quos Galli vulgo appellant Les Ra uer . Illustrissimus dominus De Amrea in sua
Historia Bearnensi censet, Coter uos, quorum m minit canon vigesimus septimus Concilii Gen ratis Lateranensis tertii , fuisse praedones ita di flos . quod maioribus cultellis essent armati, quos Tolosani vulgo Caereti vocant . Denique Tria-
verrini , seu potius Trimestini. ut legendum
mouet Causius in suo Glossario . erant Itibdem praedones ita appellati , quod pugioni bus , quibus triplex lamella, seu lamina serrea erat , ad traicidandos homines uterentur .
Hos itaque nefarios praedones Waldensiuin , &Manichaeorum erroribus insectos . qui ex Bel
hio, seu Brabantia, Aragonia, Navarra , & ex .
ccitania certatim erumpentes in omnes Chri stianos promiscue saeviebant, & more Paganorum omnia perdebant atque vastabant, damnat eanon vigesimus septimus Concilii Generalis Lateranen sis tertii, ae districte vetat, ne ad Communionem
Ecclesie recipiantur, ut si societate Ma pestifera σων si abiuratis.
D Quid ad Disciplinam Ecclesiasticam instaurandam lanxit haee Synodus Geumenica Latera nensis tertia λM. Jam observavimus , viginti septem Can
nes a Synodo Generali Lateranensi tertia conditos suin, quorum multi spectant Disciplinam
Ecclesiasticam, quae id aetatis occasione schil in tis , quod diu amixerat Ecclesiam , cum haud pirum labefactata esset, sanctissimis legibus in nita, ac restaurata fuit. Uigebat antehae in Ecclesiis in Monasteriis limonia, dominabantur m Ecclesiasticis avaritia & fastus, usuras Larei im- .pune exercebant, perversus erat iudiciorum Ecclesiasticorum ordo , iuvenes & indigni Beneficiis praeficiebantur . sicut conqueritur S. Berna dis, in Epistola XLII. ad Henrieum Senonen sem Archiepiscopum his verbis : Sebolares pueri, impuberes adoles muli . 'ob favnixis dignit tem promomentur ad Gesesiasticas dignitates , oede stib ferula transferuntur ad principandum presisteris oee. Denique, apud Clericos spiritualis p lygamia , seu Beneficiorum pluralitas latissime crassabatur. His, aliisque id genus in perniciem Ecclesiae gliscentibus malis opportunum ac praesentissimum cum sacra Synodo Ucumenica Are πιλν III. Pontifex Maximus adhibuit remedium ,
multis canonibus eum in finem constitutis , quarum praecipuos hic referemus . In primis , cano ne tertis Alexander Ill. & Concilii Latera nensis Patres sanciunt , ut , juxta canones , ne moEpiscopus ordinetur , nisi trigesimum hiatis annum, Decanus, Archidiaconus , Curatus &c. nisi qui vigesimum quintum attigerit, ae moribus &scientia sit commendatus. Qua sanctione sublata est illa corrnptela, quae erat saeculo duodecimo frequens, & in quam non solum S. Lernatares tu re ac merito invehitur , sed eam etiam in Ret' rio Eboracensi Archiepiscopo acriter perstringit , Guiuiamus Dubiagensiti lib. p. de Reuetis Anglicis cap. v. his verbis: Pio personis, inquit, spectabimbur, quibus tamquam quibusdam monilibus Ebου- .eensis olim refulsit Ecessa, titulisit imberbes, ου quodam etentes sub ferula, amor magis pro aetate