장음표시 사용
341쪽
θηκας, η οὐδὲ πω ποτε αυτῶ υωρον με τημο- , νυν si neminem alium eiusmodi largitate donandum censuis-εemus. NEque enim viventes quidem ita Cleonymo rein trae rationes tradidissemus , ut in negotiis agundis si
Inior eius esset sententia quam nostra; moriuntos autent alios heredes scribere maluissemus, quam Omnium ma xime necessarium. Quare nos, o Athenienses, ct in dando et in accipiendo propinquitatis rationem sequi deprc
hendetis : adversarios autem nunc impudenter iactare nineessitudinem et adfinitatem, quia aliquid accipere ex pec-tRnt ἰ quum, si dandum foret, multos omnino et adfines et amicos Ciconymo praeponerent uti propinquiores.
ai. Omnium quae diximus caput est, Cui ct vos omnes muniem advertere nocesse est. Scilicet quanto magis adversarii adseverant vobisque suadere conantur, Cl Onymurn et has reapse labulas condidisse; neque deinceps
342쪽
paenitentia ulla suime captum, nullamque partem bou rum suoru In voluisse nos adsequi, sed donationem ipsis confirmare studuisse; liace inquam omnia cum dicunt et argumentis comprobant, et nihilo tamen magis ostendunt se Cleonymo vel genere Propiores, quam nos, Vel benivolentia familiariores; vos reputate, Cleonymum al, ipsis accusari, non rei aequitatem vos edoceri. Ut si corum orationi crederctis, non eis Cleonymi hcreditatem decerni, sed Cleonymi vcsaniam damnari a vobis opo teret. Secus, si nostrae orationi fidem adiungatis, sequitur ut illum existimetis recte deliberasse cum antiquare
tabulas voluit; nos autem non Calumniosam Causam agere, sed iure haec bona iudicio persequi. Ad extremum memineritis , o viri, fieri non posse, ut suffragia pro advorsariis nostris seratis, si vel ipsorum orationi mentem
343쪽
advertatis. Multo enim iniquissimum esset, si quum ad versarii non detrectent hereditatem nobiscum communicare, vos illis universam adiudicaretis: et iisdem plura tribueretis quam ipsi sibi vindicant; nos autem ne ea quidem parte dignos conscretis, quam ultro adversarii
concedunt. i) 'D .ῖς deest in eod. ambr.
344쪽
IN EOS A QUIBUS OB PRAEFECTURAm SUSCEPTAM FUERAT VITUPERATUS.
i. Quod pbilosophiam adeo nonnulli admirantur,
ut vel maximam dignitatem infra ipsam ponant, ego quidem vehementer homines laudo et amplector. Nam pra stantissimae humanarum omnium disciplinae plurimum tribuere, id utique excelsae mentis indicium existimo. Quod vero neque consideratis umquam olliciis, quae eici Nempe constantinopolitanae urbis praesecturam . de qua suscepta agit Themistius etiam tota oratione XV u. editionis har. duinianae) quam orationem siquis cum hae contulerit. miram Seu- suum consensionem deprehendet.
345쪽
αμφω 3) φιλοσοπιαν εἰς τα ἔργα ρκ τ λογων καταγαγόως sit αμφω καταβεβληκαμεν. 'Aναγκη δὲ α ρο ἁπαν ων σαφὲς scientiae conVeniunt, neque eadem edoceri sercntes, sententiam tamen suum declarant, hoc haud congruens duco ei Existimationi, quam se de philosophia gerere profitentur. Quod si me unum hac in re obiurgarent, contentus essem alio modo illis responderer sed quoniam ei
qui absurde dignitatem recepit, illum quoque qui dedit
participem fieri criminationis necessc est, volo sub te iudice communem criminationem dissolvere. Aut enim ute que Philosophiam eveximus cum verba in rem contulimus , aut uterque eamdem depressimus. In primis autem
i) Vocabulum βουλοριαι deest in eodice . spatiolo vacuo relicto Cl. Iaeotis ius in suis animadversionibus malebat repetere ἄναγκη quod inibi eerte parum tueunduin aceidit; sed tamen fortasse omissum ab amanuense ob ipsam repetitionem fuit. 2 Num intelligit adversarium Palladam , de quo nos alibi loquimur 3 an itotius ipsum Theodosium, ad quem hane orationem misi,se Themistium eredibile est y Quamquam eap. IX. prorsus loqui eum adversario videtur Themistius.
3) Videlicet ego qui recepi et Theodosius qui obtulit digni
346쪽
πόμ. . et Θηρων ο σανέ - τουτο τοι - το πλεονεκ- necessario explicandum cst et vobis qui me nunc auditis, et ceteris qui deinceps in hanc meam Orationem incident, quodnam ossicium philosophiae existimandum sit, quidve haec spectans ad humanam vitam accesserit, et quo Pa to incrementa atque asseclas nacta sit, quamque ea iustae dominationi semiliaris ot coniuncta sit, quantum item a tyrannide abhorreat. Sic enim Acilius intelligetis, utrum ego intra patrios fines constiterim dignitate recepta, an ab iisdem excesserim. a. Si quis igitur vos roget, quo pacto maxime a reliquis animantibus homo disserat, et quare in cosdein imperium obtineat, praeque iis Polleat, quis ita mente caret, ut non intelligat, rationem in humana natura esse Praestan ii simam' non profecto robur corporis neque velOCitatem uoque sentiendi vim. Quin adeo vix dici potest, quam seris et avibus, quod ad haec attinet, tu riores simus. Diqitigod by Coosl
347쪽
γ. 'o γαρ Σολμν zκεῖνοe , o Λυκουργος, ψ ο Πιστα-κμ, η ο Βιας, η ο Κλεόβουλος si αδερ ρηθησαν σοφοι παρα τIsta Porro hominis praerogativa, si quidem rectam institutionem nanciscatur, eum exhibet animantem in terris Prope divinum: sin pravam, seram ossicit ursis aprisque ferociorem. Ratio enim malitiae inserviens, telum est magnopere periculosum. Huius iustitutionis gratia quaesita est lex: quaesita item ars , quae legem ipsam inveniret. Igitur si prima initia indagaveris philosophiae, quam longissime progrediens, more eorum qui aquarum sontes scrutantur, non alia quam haec inveni est et eos qui sub eius primordiis luculenter soruerunt, hoc primo, immo unico, ossicio claros et celebres extitisse.
3. Namque ille Solon et Lycurgus et Pittacus et Bias et Cleobulus dicti sunt ab hominibus sapientes , non
i) Ut sileam de notissimis tostumiatoribus solone et LIeurgo. Pittaei belli ea gesta et leges. Biatilis liberalitatem et strategema ta . Cleobuli et praedictorum sapientia effata , narrat Laertius io a Tum vitis.
348쪽
quod syllogismos multipliciter versarent, neque quod de ideis dissererent, neque quod argumentationes involutas ceratinas et sophismos dissiciles captiososque explicarunt, aut ea investigarent, quorum cum difficilis est invenito, tum cognitio inutilist rursus non quod solem metirentur, aut lunae cursum scrutarentur; sed quia leges conii Bant , quidve faciendum essct, quid secus, quid amplectendum, quid fugiendum docebant: et denique liunc animantem non esse solitarium et singulum, sed sociabilem politicumque: ita ut eum oporteat et patriae cuTum ger re et legum et civilitatis. Haec autem illi sapientcs non docere tantummodo sed et opere exequi studebant. Qua re cum illorum scripta eloquentia verbis deprehendes, tum etiam opera aedepol innumera, legationes videlicet,
349쪽
oὐκ αγα- έ6tia , οὐδε αρκεψειώ. τοῖς αναγκα ἰοις πνος τὸνανθρωπηνον cIον ἔργοις ab νουθ ηιάασι , περιβεζληJ πολυν τονε ξονειν κοσμον, την ἡ φυσεως ἱστοριαν, ab την δ λογου - εργασί- ωσπερ οἰκια et τού Θαλαμου ποπυλαια καὶ imperatoria munera, patriae liberationes, ditionis acquisitiones.
4. Et incunabula quidem philosophiae haec fuerunt. Deinceps vero idem philosophiae, quod ceteris artibus,
eontigit. Nam sicuti illae a nec sitate ortae, intra necessitatis terminos non steterunt; nimirum neque archite iura ultra muros et tectum non processit neque textrina tegere corpus satis habuit; sed ulterius progressae sunt, Et venustum necessario adiunxerunt, Ornatumque in opinribus esse voluerunt; sic otiam philosophia etatis illis
QUID NIMIS non satis delectata, neque contenta OPeribus et consiliis ad vitam humanam necessariis, multo exteriore ornatu seso ipsa circumdedit, videlicet naturae cognitione et orationis artificio. Uti nimirum domus ante
350쪽
κῶν et) , η πιλν οἰκία,-ποθεν πολις η επην ι τον πιμηρον, προ ουπάμ ων σκοπεῖν α ουντα. τι τοι - μεγαροι G κακον τ' ἀγα γόν τε τέτυκI 33. Ἐπὶ δε τουτων διέμεινε . V ορων ο γνήπιος Σωκρατους χορος ο Κέβηc o Φαιδων ο 'Αρω-νωος o A ἰσχὰn C r ατων δὲ οandronem atque cubiculum, habet vestibula et ostium et picturas et statuast quae quidem ad usum non conserunt, sed rerum usui necessariarum ornamentum et decus sunt.
5. Propterea antiquus ille Socrates, quem exquisitioris sapientiae parentem ac Principem iure appellaveris, reliqua prorsus non iudieabat esse vestiganda , quia Dimirum vel nobis nihil prosunt, vel nostram cognitionem a que intelligentiam excedunt. Totam vero in virtutibus et vitiis mentem defigebat, atque in quaerendo qua ratione homo si domus et civitas beati fierente laudabatque Homerum qui in primis curandum censet quid bene quidve secus patria peragatur in aede. Hisce sinibus se continuit germanus ille Socratis chorus, Cebes, Phaedo, Aristippus, Aeschines. Unus autem diu,
i) Ita eod. At alii suadebaut eorrigere ἀιτωμα , quod SL quoddam in aedificiis fastigium. Denique al. στοάς. a Eadem plane de Socrate narrat Cicero academ. I. 4.