Classicorum auctorum e vaticanis codicibus editorum tomus 1.10. ... curante Angelo Maio Vaticanae Bibliothecae Praefecto Tomus 4

발행: 1831년

분량: 571페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

381쪽

DE PRAEFECTURA su A. 343

ἀ, τον Gρον s τας ρετταλικας δυσχωριας , οῦς δικαζον- nimirum victoriae pietatis sunt, si de medio non tollas, sed meliorem essicias eum qui victus est. 18. Agite nunc, O Thraces, o Macedones, incredibilem haurite animo admirationem: Sc thas nobis esse contubernales et socios et nobiscum victorias de se partas celebrare. Nescierant, ut quidem videtur, in quem Iolaum incidentes retibus capiendi forent. Et ipsi quidem inexpugnabiles Romanis Haemum et Hebrum et amsebatur e regione euriae epolitanae . teste Hemistio orati XIII. p. i 6. D. Iamvero de Amore quem Iuppiter uni e gigantibus immisit. legendus Apollodorus hiblioth. I. 6. 1 Intellige pacem. quam opera Saturnini dueis eum Gothis iniit Theodosius anno Ch. CCCLXXXII. Ea sie memoratur in Nariseellini eomitis chrotiteor Antonio et Syagrio coss. me anno iani--rsa gens Gothorum , Athanarieo rege suo destineto . romano sese imperio dedit. Quare anno sequenti in suis quinquennalibus Theodosius saturninum eonsulem renunei aviti euius eonsulatus lae

titiam Themistius oratione XVI. eelebravit . quam qui leget . a euratam huius pacis descriptionem non desiderabit. αὶ Cod. Mia. Iolai nomine eum appellat Theodosium Themis titis . innuit simul Nereulem Gratianum . qui Theodosium misiteontra Gothos. Nota est fabula. quae narrat Iolaum nereuli h3- deam Meldenti opera tulisse. Conser ipsum Themistium S uo. 3 Cod. ει ov. si a cod. εύρον.

382쪽

ταΘέμενοι παραιωσαμ α' καὶ τεως μόν κριθμουντο 3ὶ gustias thessalicas, quas petebant, pervaserunt; deinceps vero sine gravi labore divinis quodammodo muti tionibus pietate iustitia mansuetudine humanitate irretiti sunt. Exite nunc alacres e castellis τ iam decci, desertis turribus, boum et aratri curam gerere, et Pro gladiis et iaculis salces acuere. Patet nunc et viatoribus terra , ve-que opus est maritimo itinere uti , quum terrestia tuta sint. Stabula eriguntur et equorum stationes ac diversoria , Priscoque otio Complentur. Versa est in sudum repente tam nimbosa procella et decumana litems in tranquillitatem; idque adeo sensim et tacite, ut vos miraculo similis videatur. Quos enim pugnando non vincebamus , hos depositis armis subiecimus. Et hactenus qui-

383쪽

DE PRAEFECTURA SUA.

ρας, Τους σκυθας μισου ς αλλ' υς αδερκνους φειδοῖς ἄφοῖ - εχυ γαρ οὐ-ς οστις μόν ακι παροος λεξεισιν dem supputabatur contra quot in aciem prodiremus , nunc quot nobis parebunt: et olim moleste serebamus quod multi essent , nunc dolemus nisi multi sint. ι9. Con idem igitur, regius animus Theodosii in hostes Suos quantopere praecellat illi pelopidae et atridae et 3 immo regi Agamemnoni quem canit Homerus. Is fratrem obiurgat, qui erga supplicem sectebatur: et acerbas adeo barbaricasque landit preces , ne quis Troianorum necem effugiat, ne quis evadat, ne si adhuc quidem gestetur matris in utero ἔ sed ante pereat quam in lucem effusus sit. Nos autem supplicum filios mares seminasque alim τneque uti Scythas odimus, sed uti homines venia impertimur. Sic autem se ros habet, ut qui contumaces harbaros constanter persequitur, is Romanorum tantummo- ii Iliad. ζ. 5έ. et Seqq.

384쪽

hic iure appellabitur vereque philanthropiis: alii vero dicentur , Cyrus , exempli gratia , philoPersa, sed non philanthropus ; Alexander philomacedo , non vero philanthropiis; Agesilaus philograeeus , Augustus philor

manus : denique alius gentis aut nationis amator dicetur , in quam et regium dominatum exercuit. Sed enim dise te philanthropus, et diserte rex ille est qui hoe unum qua vit, num sit homo qui clementia indiget; non vero utrum Scytha aut Massageta sit , aut hoc vel illud peccaverit. Id enim etsi iustum videtur , non est tamen Caeleste neque hoc vestro dignum magno nomine atque divino: quin est maxime Proprium terrigenarum, quibus et

385쪽

θρυλλιυμ νον λογον υπὲρ ανδρος δικαiου η δη δικαιο- esse hostem aliquem et insensum, non est vitio verte dum: itemque laedere et ulcisci , et pati et rependere , propter aequalitatem conditionis et virium. Imperatorem autom, cuius est tanta inter alios hominos excellentia , et Cuius nomen a divinitata non dissonat , neque ulli hominum esse inimicum sas est neque iratum: non secus quam ovi pastorem, aut equo equisonem , aut bovi bubulcum e multo enim arctioribus vinculis dominatum regi iam copulatum cum hominibus ostendit Sophronisei filius Socrates. ao. Atque hic idem Socrates in celebrato sermone de

iὶ Ita eod. Videtur autem Titem istius etymologiam nominis Theodosius spectare , quod manifestius mox faciet. Quamquam et regis nomen divinum dicitur apud Ciceronem de rep. I. 55. de qua re ego loquor ibidem in scholiis.

386쪽

viro iusto et iustitia assentiebatur bene faciendum quidem amicis , inimicis autem nocendum: ita tamen, ut Priorem Orationis Partem tueretur, Posteriorem emendandam censeret. Namque amicos iuvandos, vehementer cons Inabat; inimicos ante in demerendos potius quam ulciscundos censebat. Si quom philosophum igitur eius sententiae studiosum novimus, hunc sane laudare atque imitari par est : ne Ille enim vel Socrati Contigit doctrinae suae fructum aliquem cernere r neque idem potuit Melitum aut Anytum aut Lyconem sibi conciliare. Imperatorem autem uostrum scimus immo cernimus quotidie et singulis horis

i Vide sis Platonem de rep. I. ubi inducitur Socrates in hane sentcntiam aeutissime disputans. Rei meminit OL Iuvenalis sat. XIII. i 85. et seqq. JuantulacumqME adeo est occasio . scisicit irae. Ch simus non diret idem , nee mite Thaletia Ingenium. dulcique senex Picinias Hrmetto, Qui partem aeceptae sciesea inter vinesa cicutae Accusatori nollet dare.

Porro et ipsum Themistium inimicissimos suos beneficiis i uu isse ait Libanius epist. M. 2 Hi suerunt tres Socratis accusatores. Porro non Ma irae

387쪽

amicis bene sacere; liostes autem , gentes integras ac nationes , ex odio ad benivolentiam convertere.

cii. Quem itaque ct Socrates laudat et Plato miratur, ab hoc ego inquam imperatore cum ad Publica munera vocatus parui, et alteri orbis terrae lumini praepositus sum, non profecto, o bone, abiecte egi; neque philosophiam dimisi, sed ad opus pertraxi. Audies enim et Herculum Iovis filium, non quod accurate quaestiones Moverit, quibus eon cluditur aliquid aut tithil concluditur, adeo claruisse, sed quia crimina cohibuit, neque sivit esseratos homines ingenio suo uti. Ego item Iolaum imitatus sum, suique aliquandiu adiutor Callinico, et communis annonae curam gessi τ non frustra in re publica versatus sum: neque hoc

sed Μ λιτο, scribunt alibi Themistius ipso . Laertius in Socratis vita . Plato et Xenophon in eius leui Socratis apologiis. t Nempe urbis cpolitanae , quae altera IIoina ruit. u in eamdetv plane sententiam loquitur de Herculo Dionas ius halle. antiq. rom. L έι.

388쪽

vitae genus deterius habendum est, quam illa philos

phia quae abacis constanter adhaeret. 22. Nonne et Plato ter pro Dione ionium mare decuse

rit Z Nonne Aristoteles pro Stagiris sollicitus suit Z Nonne

Carneades et Critolaus pro Attica legationem obivemne Ego autem, ut par erat, terrestri itinere quantum est spatii ab oriente ad occasum rursus decurri , itemque inde regressus sum, quod alias praestiteram, vestrae urbis

ij Hercules dictus est etiam Callinicus . testo Suida. α) semel quidem ad Dionysium seniorem navigavit Plato. his ad iuniorem. Vide La ritum Ill. I 8. uo. u5. 5 stagirorum instaurationem petiit a Philippo rege Aristote. les : qua impetrata, leges etiam oppido seripsi L Vide Laertium V. έ. 4 Celebris haee legatio venit Romam anno V. C. 599. Missi autem sunt ab Atheniensibus tres illius aetatis nobilissimi philosophi Carneades academietis . Critolaus peripatetietis. Diogenes stoicus, Mi a senatu romano multae . quae populo atheniensi propter Oropi vastationem in sileta suerat. remissionem impetrarent. Cie. de orat. II. 57. et in Luevit. 45. tum Geli. Vt I. 34. Macrob. saturn. I. 5. 5) innuitur heie iter nomam suseeptum a Themistio paulo ante hane dictam orationem. A quo iii uere Cpoliis redux orator.

389쪽

DE PRAEFECTURA SUA.

κγ. Mn ο- απρὸς εχου F ρήματος μηδε στι Πλατων ὀππολmἱ . τους ἡ- Αωρiae ΚΑΤAMINONΤΑΣ Me optimam samam circumferens. Neque sane nuperum iter ad inclytam Romam e numero legationum ex imo. Legatus autem tunc etiam ad patres vestros prosectus sum,CO cordiam inter urbes conciliaturus , vobisque apud Romanos decias gloriamque comparaturus. Reapse quae Tomanus senatus ad imperatores decreta pro vobis misit, ea ad commune urbis decus redundant. Quod si gravis vobis non essem suturus molestissima recitatione laudum mearum , legerem utique vobis illius senatus acclamationes, ex quibus et hunc fructum perciperetis, cognoscendi scilicet quantopere excella ut Romani in extollendo hon randoque virtutem. a 3. Ne igitur mordicus verbo inhaereas : neve quia

creatus est praelaetus urbis . principatum quoque senatus simul gerens Illud Themistit iter notavit etiam Barduinus ad orat. XXXI. i) mcem legationibus se stinetum ait Themisti os in oratione xvi l. p. ut 4. B, quam recitavit eum praesectus urbis creatus est. 2) Laiadum. quibus a Bomanis cumulatus est . meminit Themistius etiam in oratione XXXI. p. 354. C.

390쪽

ὲστι, , ἁλλ' ανωθεν ε η- 33. Plato in re publica eos qui a divina contemplatione ad humana DESCENDUNT hac vocula vellicat, idcirco D tes humile esse rem publicam administrare di sed illud SUPRA et INFRA, quam non sit unum, Teputa Epi eurus utique humilis , et quisquis Epicuri assecla eo Poris voluptates assectat: at Plato excelsus sculper, et quisquis item Platonem sequitur, similitudini cum Deo

Studens e nos autem medio Contenti sumus , si nempe mindo excelsi modo humiles incedamus. Sed enim humile no-Strum non Prorsus humi repit, sed superue dependet

et regitur. ij Vide Platonem de rep. VII. edit. Fieini p. 69s et seqq. ubi saepe de divitia theoria et humanis negotiis et pbilo

sophorum deScensu.

I Hoe dici videtur adversus Palladam . quem vitae Solutio ris suisse. satis iudicant plura eiusdem turpicula epigrammata Iaanthologia. S) ut hunc locum probe intelligamus . respiciendum est ad alium Themistii Ioeum orat. II. p. 52. D. ubi is ait . eatena illa, quae apud Homerum c Iliad. Θ. 39. a terra ad caeli usque fasti gium extenditur, significari philosophiam, quae similitudo quaedam cum Deo sit. Praeterea hic loeus est adscribendi epigrarumalis I'alladae poe-

SEARCH

MENU NAVIGATION