장음표시 사용
341쪽
Laborem su ceptum mera sapistia gratia . ipse tempore etsudulescere; quin etiam inter initia, ipse nobili conatu, generosu animis iucundum esse.
AT nequem fortassis ὶ caelestis disciplinae studio absterreata nobis toties inculcatum laboris nomen ; is in primis intelligat, etiam laborem ingenuum, & rei serio deamat causa susces tum , generosis animis dulcem esse. Nam si, ut iam capite superiori tradi coeptam similirudinem exequar i in his di venatu corpus exercent, quanquam sine labore id non ciant, ipse tamen illis dulcis est labor ; & , ut praeda desit, aliudue pretium operae , ipsa illis opera pretium est, delecta que nobiles animos , quodam velut belli simulacro rudimen-roile, generosus praedam captandi, seramque conficiendi arador, atque inter eius nunc prope captet spem, nunc insperato elabentis frustrationes , grata varietate condita exercitatio. Quanto dulcior erit, sapientie caelestis quaerendet atque inuestigandi labor Cuius utique venatum amabilem , tantum necesse est, seu nobilitate, seu felicitate praecellere; quantum, siue corporis exercitationem , ipso suo genere praecellit ingenua mentis generost exercitatio; seu serarum capturam, apprehensio immortalis sapienti seu ludicram illam fugitiuae praedae captationem , certa atque secura ali'uando tandem obtinendae
caelestis lapientiae, hoc est i Sanctissimi Doctoris ver Dei capiendi ac possidendi, expectatio. Quin & ipsi adeo primi conatus, ac studia animi ad sapientiam aspirantis, non sine lucro ac prosectu sunt : quippe cum sapientiae pars quaedam sit, desiderare sapientiam a atque eam nosse, super omnes mundi delitias, gloriam , opes, desiderandam. Delectantque non parum botram mentem, suique sibi refectus consciam , inductae animo praesermationes de rud, menta disciplinae caelestis : dum sese in dies mutari sentit in melius , feleque iam suis cupiditatibus , atque ijs rebus quas prius stulta deperibat, ipso be mundo, maiorem effici; subnascisbi pennas pulcherrimas, ovibus sublata terram de lono des--iat; aperiti sibi sensim sublimem ac purum aethera. regi R r nem
342쪽
irem inquam supremae lucis, & veritatis incommutabilis. Quocum peruenerit , & omnia ista inferiora , quae eam a sincero aeternorum intuitu, & ipsius Pulchri contemplatione impediunt, quadam liberi volatus eminentia , & casti amoris ingenuitate, trabscenderit; iam se intelligat manere imperturbatam Iequiem, pacemque animi suauissimam ac beatissimam , cunctis saeculi gaudijs ac delit ijs antefierendam. Ad quam nos utique suo ipsus experimento prouocat Sira, Iuli. si . cides, paene extremi, suet Sapientiae verbis edicens: videte quia Z 3 modicum labor , V inueni mihi multam reqtutem. Modicus
quippe est, tam praestantis boni respectu quamlibet longus& assiduus, sapientiae quaerendet studio, impentus labor. Quan. quam , si quod res est loquimur, non is reipsa longus assiduusciue futurus est: quando prima tantum deuoranda iunt taedia disciplinae vivendi. Nam post clivum istum . in cuius ver- Dis tice posita est aedes Sapienti si non et nostirisu quod Lucilium suum hortabatur Seneca at animo tamen non degenere exuperatum, plana deinceps inuenias omnia, & labore nullo , in ipsum intimum penetrale arcanaque adyta, te inseras; iam tibi
I. 1. d lib. ipsa sapientia quod S. ait Augustinus o de interiore seri fustente, se ipsis secretario meritatιs: ubi iam beato in otio; lusceptae
exercitationis fritetiis percipias amplissimos ac suauissimos. M., ia. v. Vt enim eam ipsam in rem diuinus Apostolus: Omnis A mυ- plina in praebenti quid m non ividetur ese gaudij , sed maeroris: postea autem fructum pacatissimum exercitatu per eam profert imi ι me inibus consentaneὸ, ad illud Psalmi 7s. Lalor est ante me, donee intrem in sanetlaurium Deiὶ philosophatur S. Ambrosius,
verbis egregijs & commemorabilibus ; quae eo libentius referam, quod non tantum huic rei belle serviant ; sed nostrae etiani illi cogitationi, qua Dei sanctitarium censebamus proprie ducatum fuisse diuinae Sapientiae, non obscure fauere videantur. Sic igitur ait praedictum Psalmistae verium exponens. u est,mus
mihi Deres labor, mi ingrediar Ituarium Dei, ecti est rubim, id e 1 cognitionis proindum; non labor, qui es tu in-
eertis V manis opinionibus. Ideo ingrediamur adytum cognitionum Dcrarum, aitque interiora penetralia meritatis , mi non sit nobis labor. Sapientia enim nos a sensiu laboris abducit. Et rursum: In
gressiamur igitursanctuarium Dei, m&βnt cherubim, in iussus es recordatio se a colitionis , ἐν meri illius atque atem tum
343쪽
nis, in illo candelibro imago resplendet, quo possumus intelligera in novissimo. San his enim in Ultimo cum est, perfectam Bientiam processu aetatis adipiscitur. Quasi illud nobiscum dicat: Non sine labore transcendi cli- utim disciplinae caelestis: at postquam ad eius sanctuarium peri ueneris, iam in procliui esse omnia, ipsa sapietitiae tandem ponsellae dulcedine, omnem laboriis senium alter tente atque eiust administris Cherubiuis, qui in intimo lapientiae penetrali consit stant, illius arcana atque occulta , in vero quodam qterno gite lumine manifeste pandent: bus. Quippe quibus proprio nomine atque ex ordinis sui Officio, peculiariter competit, quod indissetenter de Angelis scripsit, in libro de diuinis nominibus, Magnus Dionysius: illos scilicet esse diurni flen siue, laten- co. atis diuitiae bonitatis ac pei sectionis 3 interpretes, tanquam δε-ra lumina, eum qui in ad3tis latet, enuntiantia. Ut qui in hanc intimam lecretamque sci olam admissias sit, eum tanquam inter Cherubinorum choros versantem, necesse sit proinde sublimes, beatas , vulgoque incompertas veritates ac sapientias , sincero
cordis gustatu percipere . & quod hinc sequitur ) sublimia
beata, vulgoque incomperta gaudia gaudere. Quamobrem hoc loco, non sine causa, seu animus ; obiter admonere cupidum caelestis sapientiae affectatorem , ut illius M obtinendae gratia , aliquem subinde , inter precandum , ad , caelestes illos Sanctorum Cherubinorum choros respectumi aut recursum habeat. Qua in re praeeuntem habemus S. Soaphronium Ierosolymitanum , hisce inter alia verbis Sermone quodam illos inuocantem i O mos claratim , oculis plena , Uructi ormia , qua internis miribus formae mestrae cognatis . . viii.
ample magnifices exculta, omnis sapientia plena estu quar/etiam cognitionu fontes Ur saturigines appellamini J disini' V Erebi cognitioise me expolite, Ur ὶ rerra in sublime potenter meia. late. Augustinus porro 3 Atlibrosio consentiens, libro quem inis scripsit, De quantitare animae, capite 33. septem animae, ut apis pellat , gradus, siue actus diuersos, pe tractans, quos postea, doctrinet causa , ita breuiter recolligit, ut primus dicatur ani- ωρ. 3pmatio ; secundus, sensus , tertius, ars ; quartus, Nirtus ; quintus. tranquillitas ;se. xtiti, ingresso ; septimus , contemplatio: cum in alijs actibus , quibus aut virtuti vacat anima , aut qua potest
' ρergit in Deum, id es inquit in ipsam contemplationem everia Rr i tatis,
344쪽
is , laborem aliquem agnouerit; in postremo gradu , siue in ipsa contemplatione veritatis, ad quam etiam in vita mortali, constanti istudio, & ipsa iuuante Dei sapientia, pervenure liceat ) eam animi pacem, eam gaudiorum siue copiam, siue suauitatem ac sinceritatem inuenit, ut illum putes, non aliquam quae puris mentibus etiam in vita subinde obtingat, a
ternet illius felicitatis delibationem , & quendam , prout ipse
appellat, aeternitatis assiatum de quo tamen eum rei pla agere, praesertim ex fine capitis manifestum est sed statum ipsum supremae Dei visionis, beatissimamque regni caelesti requietem,
describere. Ita enim loquitur eo capite. Iam mer . In Ipsy Uisione aeque contemplatione meritaris, qui septimes atque vltimus
gradu est, neque iam gradus, sed quaedam mansis, quὸnlugrad bu peruenitur , qua snt gaudia. , quae perstuitio merio summi toni , cuius sereminis atque a remitatu ac latus ; quid ego dicam ' Dixerunt haec , quantum dicenda esse iudicauerunt, miserna quaedam ἐν incomparabiles anima, quaa etiam mitisse ac vid re ista crerimus. Illud plane ego nunc audeo tibi dicere falloqui. tur puerum Ade atum . cum quo eo sermone colloquitur nos, fi cursum quem nobis Dem imperat, ἐς quem reneiasmsust pimus erant quippe tunc Romae, a baptismo recentes, & reditum meditam es in Asticam ) constantsi me tenuerimus , pernenturos per mirtis rem Dei atque saluentiam , ad summam illum causam, vel Jummum autorem, vel summum principium rerum omnium, vel siqvo atio modo res tanta congruentius appellari potest: quo intelle to merὶ videbimus, quam Ilat omnia Iub sole minitas evanItantium. Ita enim tum hic , tum alibi legit illud sciclesiastae, licet postea in suis Retractationibus, vulgatam lectionem praetulerit. Et quanquam his verbis videri possit S. Doctor, eam insinu re supremam Dei contemplationem , in quodam attactu intiamo , & mystica , quam vocant, & sne medio adhaesone ad Deum, consistentem, quae paucis & raro in vita mortali conceditur; quippe cuius eum, iam tum odorem aliquem ac gustum accepisse, suspicio esse potest, ex eo quod sub idem tempus cum sancta tua matre habuit ad ostia Tiberina colloquio, diuinisque ac secretis sensibus, quos tunc sese expertos , ipse
lib.f. cio. testatur ac dulciter describit in suis Confessioni si attamen ex toto contextu magis est ut eum accipiamus, de eo stabili aepermanenti stam, quem accipit vir e ac sapientia perfectus an,
345쪽
mus, cum ab omni iam cupiditate ac faece rerum mortalium c ut ibidem ait in eliquatus, Deum seu veritatem pura quadam mentis contemplatione apprehendit, eique amore casto prorsus inhaeret , neque ullo tangitur infimarum rerum desiderio, sed imius in purissimis divitilissimisque desideratae sapientia amplex,
Cuius etiam felicissimi status nemo nisi expertus exprinaat, quam liquida & sancta sint gaudia , quam dulces afflatus e vicino gustatς,& tantum non apprehensae, aeternitatis. Ipso etiam Augullino alibi dicente di me est hominis mita beata atque tra-- L. I Mesem quilla, cum omnes motus eius , rationis consentiunt,
vocuntur gaudia , amores sancti, casti boni. Haec ipsa de- nique est pax illa Dei quam mundus non p0test tribuere, hoc legitimum mentis Deo penitus subditae sabbatum , haec vita perfecti consummatique sapientis. Quamobrem idem sanctus eximiusque Doetor, post restiticitatos & redaccensbs in pectore suo primos illos bonae mentis igniculos, seu illos quasi iuueniles; sed aliὁ deinde terrenis aver sos illecebris, amores caelestis sapientiat; ciam ad eam serio conuersus, amplexuum eius suauitatem incredibilem , & illa, quae supra memorauit, casta gaudia esset expertus aduersus eos stibin dignans , qui fallaci rerum temporalium iucunditate teneri sesnunt, ne diuino illo immortalique bono perfruantur; ita quodam loco exclamat , seimone conuerso ad ipsam diuinam Sapientiam: Vae qui derelinquunt te ducem , sir oberrant in mesti- ἶ- os qui nutus tuos pro te amant, obliviscuntur quid innuas: Osuauissima lux purgatae mentis, Sapientias Non enim cessas nobis innuere, quae quantas unutus tui fiunt, omne crea turarum decus. Et in silara, qtιi se avertunt alumine tuo Er OLFuritatisuae dulciter Ohaerent ire. Atqui quod attinet ad illa pientiaci vestigia , quq rebus omissibus impressat esse, in Parti secunda pluribus declarauimus , iuuat hic stremum audire quae hoc' ipso loco de hs tradit Doctor noster: ubi videlicet', id quod de ipsa Sapientia scriptum est i D mbs σὸndit se illis Arariter nempe se quaeiantibus' 6: lamantibus in.omui pira uidentia occurrit illis hunc ipsum sensum exponensi otio sibenim te merteris
impressis ; loquitur te in exteriora relabentem , ins exi. Horum Asmis intro Kkocat: cin quidquid te delectat in corpora,
Per loves eos illicli sensus , mi eas esse num rosum hoe est
346쪽
harmonia proportione constans j j quaeras e desis, Es ad
manna x parte e praesentis Tractationis intentio: pri inquI labem, infelicitatemque mentis humanae, in hoc esse sitam: quod illice sensu seducta,& circa diuimae Sapientiae vestigia vagis desiderijs oberrans, viam ad ipsam perueniendi non Len ; sed, pro ipsa , eius sequaturivmbras , seseque comvexet earum caratione inutili ; nunquam sapiens, tranquilla felix ac beata bitura, nisi cum umbras illas eg cta, ipsam. in seipsi apprehendet veritatem incommutabilem , eique fixe ac diliter inhaerens, quandam& ipsi accipiet quaecunque sors rerum mundum agitet) in animi sui summo vertice immuta-
'mub iique spectant & illa eiusdem summi Doctoris; inlibi uem scripsi. De Abigistro, operose monentis , ut signa solis tonantia, unum Magistrum agnoscamus intus doc tem , diuinam stilicet veritatem & sapientiam ritet eum s inquit intro conuers erudiamur, quem diligere j msse beara rvitas quam se omnes clamant quaerere pauta autem simi, qui eam rise inuenisse utentur. Haec Augustinus.
Extrema nostra, siuper hoc spere, sudiosi lectoris allocutio. HAEc istitur habui, studiose Lector, qus, pro arsmenti
lusce i ratione, partim de templo sapientiae mythagogice partim de nonnullis, ad benE beateque vivendum peroppo tunis, disciplinet caelestis praeceptionibus tropologice, tecum dissertarem in praesentia. siue
tir casione diuertere: aut etiam , ex veteri AEgyptiorum sa-Grdotum exemplo qui, ut principio m Oncre me memini,
non nisi in ipsis aedita stat tum di
pientiam discentibus traderent 4 eandem &iciae disciplinae sebolam atque ossicinam habere. Cui
347쪽
hnando & illud facit, quod longa Hermetis AEgyp ij de rebus
diuinis , Assepius inscripta disputatio, intra adytum habita ponitur ; velut ex principio & fine apparet disputationis. Iuuit denique ut hac quoque via meum tibi institutum approbem J ipis nostrae scriptionis genere , vetustissimi temporis usum, quo Deorum delubra , lapientium dictis, & ad hominum mores Armandos accommodatis sentetit ijs inscribebantiar, reuocare atque repraesentarer quem quidem ab illis heroici coeptum temporibus, quibus ut superius admonui, ex Platonis Protagora in septem illi Graeciet sapientes in templo Apollinis Delphici sapientiae suae primitias dedicarunt, ad sequentes dein is
de continenter transisse aetates , tum illa indicat Macedonis Phi-
Iosephi de quodam Afrani j vel se, a nobis antea ex Agellio me- rimosata sententia ; tum cuiusdam Platonici dictum de primi, 'Euangelij S. Ioannis verbis, quod S. Augustinus sc commemorat in decimo de Ciuitate Dei: quod initium c inquit in Euan. c.' imgelj cui nomen secundam Ioannem, quidam Plaunicus , sicut a sam cito bene Simpliciano acerpimus, qui postea Mediolanens Ecclesia praesedit Episcopus , solebamus audire, aureis litteris conscribendum, cy' per omnes Ecelsas in locis eminent imis proponendum esse dicebat. quidem praesertim apte usurpetur eo in templo, quod ipsi sacrum sit Sapientiar, quam utique clarum si, his tan- quam propi ijs sibique c0gnatis insignibus luminibusque libentecornari,& Scripturae verbo in eruditis oblectari cogitationibus. i ' Neque ad extremum id alienum sit, ab ea quam profiteta '' miit Dissertatione Mystigogicar quando Myilagogiae nomine, Eul. a S. Dionyso alijsque Patribus, sacram disciplinam, diuinarum' t
que rerum informationem significatam intelligimus. Quod autem opusculum ilhad, externorum quoque Sapientum dictis, passim & varie , ac sorte etiam liberalius quam pro quorundam ingenio , respersimus & tanquam illuminauimus,
id quidem studiose a nobis ; eius, quae ex indo sperari posset, utilitatis contemplatione, factum est. Vt hi vi elicet, qui asce
eicis scriptis, velut ieiunioribus , austerioribusue , non capiuntur , ista miscella eruditionis illecebra, ad haec legenda ponderandaque deueniant; eoque agnoscere incipiant, quam rationi veritatique consentanea sint Christianae effata Philoso phiae; . quando in ea, unitae r a conseruit, hoc est, & nostra diuinior, re ista externa lacularisve sapientia. Siquidem &in ho nostros tractatus illud conuenit, quod de suis sic scribit Clemensi
348쪽
in primo Stromatum cap. x couetinebunt autem hi libri, qui di
cuntur tanquam varia eruditione contexti
decretis Milo ophia, meritatem. Alioqui enim parum interest, quid Plato senserit, quid Zeno, Cleanthes, Seneca: led non leue est operet pretium, ponse aliquem ex his ad veram virtutem , di Chiiltiauam profi. cere disciplinam. Tandem , etiam ex Apostoli mente , alienae utilitatis salutisque gratia , omnibus ingenijs seruiendnm est : quod hoe loco pio virili fecimus, non sine aliquo in re assini S. Docto. ris Augustini exemplo.Quippe meo quodam quasi iure fecero in praesentia ; u, quem s vii non semel in operis decursu professis sum in in t
to Tractatu ducem habui praecipuum, eum in hac causa etiam Ptronum asciscam. Cuius tamen verba priusquam prostro, pa in quaedam nobis de rei totius argumento praemittenda sunt. Scripserat B. Augustinus , sub suae conuersionis initia, de Musca; hoc est de vocum numeris, versuumque dimensionibus,
libros quinque ; idque ut ait ipse prae modestia; regetque re-Z--ε. t. i. ipsa ita videri, nisi opus excuset finis operis) plite puerilim. Vetum istis libris sexuim atque ultimum additurus, in quo seria iam disputatione, res uti loquitur in primo suarum Retractati num in digna cognitione versatur, quomodo a corporalibus, ἐν spirit ' libus ded mutatutas numeris, perueniatur ad immutabiles numeros, qui iam in ipsa sent immutatili meritate ; U D inu bilia Dei', per ea qua saeta seunt, intellecta colpiciantur : priorum librorum scriptionem his verbis exculat, quae etiam, squa opus fuerit, exculationi nostret licebit obtendere: quam nostram n
gacitatem inquit in apud benevolos homines facile sonos exo Ire scio us labor: quem non ob aliud suscipienclim putauimus, nisi
eis adolescentes , vel cuiuslibet aetatis homines, quos bono ingenio donauit Deus, quibusdam gradibus a sensibus carnis, atque cura ibus lituris duce ratione auellerentur; atque ini Deo b Domino rerum omnium, qui humanis mentibus nulla natura interposita , prodet incommutabilis meritatu amore adhaereserent. Illos igitur libros qui leget, inuentet nos cum trammaticis o poeticis animis, non habitamuesectione, sed itinerandi necessiare mersatos. HFAugusti . Quae equidem proportione quadam, in causa mitra usurpate potiumus. Nam neque nos habitandi electione ; cum exter
nis ilisophi, isso in Opete versati sumus; sed solam per illos
349쪽
quasi itineris opportunitatem captauimus: quo nimirum ij, quos ex geni j sui conditione, isti capiunt atque delectant pronuntiara sapientiae saecularis, per illa ad veram deducerentur sapientiam,
in contemptu rerum transeuntium, & sola proinde veritatis in. Commutabilis notitia, cultu , aestimatione, ac sincera denique dilectione, constitutam. Neque tanquam idcirco vellemus lectorem nostrum in istis priscae Academiae siluis, aut Attica, Romauaue Porticu, detinerire consistere ; sed eo duntaxat quali transtu, atque ulterioris meliorisque disciplinae gratia, uti: velut Epidietum videas, eum qui amorem sapientiae ostentans,in si ijs tamen eloquentiae, alijsque eiusmodi nimio opere adhaerescat, recte admonentem : non huc
eundum suisse , sed hac ; non nis,' ut trans s sint. Veruntamen neque hi quos appellat Annaeus ) clari isacrarum opinionum condisores , in iis quae recte atque ex veritate dixerunt, velut externi. aut a nobus alieni, aspiciendi sunt: quando
ipsa veritas teste S. Iustino Philosophoὶ ubicunque inuenta , siue quocunque prolata, nostra cit: quomodo videmus ipsum Senecam a Tertulliano appellari; quod sepe nimirum
voces emittat Christianis decretis atque praeceptis consentaneas.
Admonente etiam S. Augultino: Siqua sere veraqfidei nostra accommoda dixerunt Philos bi, maxime Platonici , ea esse ab lystanquam iniustu possessori in sum nostrum vindicand. Quod siqui fortassis io h c scripta nostra incident, qui illis extetnae sapientiae scitis minus ducantur, hos, pariter cum ipso Saneto duce nothro, admonebimus; ne ad illa legend descendant, scientes non sibi , sed alijs esse conscripta. Hu enim haec scripta sint inquit de suis illis libris S. Augustinus Jquiuuerus iis ilius deviti, magnis implicantur erroribust. ου bona Ingenialis incon*runt,nsientes quid ibi delectet. si d fanimaduerterrest. Heresis qua ejugerent illa retia, aut quisinam esset beat imae securitam locis. Quemadmodum enim Sanctus Lic Doctor, eum, de quo miseribendi laborem , eo a se susceptum commemorat; ut qui litterarum saecularium istudio, atque adeo seu versuum m mi is , seu numerosa oratione capiuntur, quasi irretiuntur, ij
per corporeos sensibilesiue illos numeros, ad spiritalis, qui in ima de illis sonoriis numeris iudicante reperiuntur , & per hos , qui eis spiritales, suo tamen modo mutabiles sunt, ad Neritatem , incommutabilem, quibusdam gradibus peruenitenti intelligerentque , cum in numeris illis lonoris, aequalitas sit 5 Γ a quae
350쪽
quae delectet, eam quaecunque sit in quibusvis numeris mutabilibus , ab illa prima de incommutabili aequalitate procedere; cuius utique imitatio sit, quidquid extra illam numerosum est, di non nisi quadam illius similitudine atque imitatione delectar. Cui astine quiddam etiam in Plotino inlieni re est, Enneadis primae libro tertio, de musico, amatore, philosopho, ad ipsum mundum intelligibilem, siue ad Deum, reduceodis 4isputante.
Ita nos scilicet satagimus hoc in opere , ut ab ea seu veritatis -umbra; seu sapientiae imagine, quae in externorum sapientum dictis praeclaris , acuti sue sentent ijs placere potcst ; sensin deducamus lectorem nostrum, ad concupiscendam illam fontalem atque Premaeuam sapientiam , utque uniuerse illud denique intelligat, qui hac veritatis, aequalitatis, pulchritudinis particula , di tanquam strictura , quae in rebus infimis subobscure
relucet, adeo capitur; immento amplius delectare posse, summam ipsam sempiternamque veritatem ; quae nempe , ut prima omnis verit, boni , pulchrique ratio, in uniuerisis quibus oblectantur tenenturque morial cs , Occulta quadam ratione, etiam nescientes desediat. Quod quidem loco ante citato , a
S. Doctore Augustino intauatum , in Appendice huic operi. s Deus dederit,i ubiungenda, paulo uberius disputabimus.
Sapientians amantis Llderantis mimae, pro G caelitus obtinenda ad Deum p. urem luminum susti nationes.
OVoniam intelligo, conducibile admodum esse, dulceque
animae peregrinanti, atque ad regionem aeternae lucis anhelanti, crebris otis ac suspirationibus, a Deo sapienti sonte caeleste lumen exposcere, quo duce secura tutaque pergat inter ten bras vitet mortalis, tanaem see ad finem optatum, sempiternam
inquam diuinc lucis ac sapienti et participationem, possessionemque, perueniat i eapropter visum est ad calcem operis, nonnullas piarum aspirationum formulas, e sacris scripturis,& s. Augi istini scriptis ferὶ desumptas prout etiam in margine partim in cabumiis) vssis gratia subj icere; quae vel ad manum esse possint,liasi sis, usurpare volenti ; vel certe esse instar exempli, ad quod alias si miles quisqueconformet, affectui suo ac genio magis opportunas.