장음표시 사용
91쪽
Patriciatus honoribus Imperatores suos donabant, eademque pompa iis in Urbem adventantibus occurrebant, qua Exarchos olim excipere consueverant, Cum Crucibus,
Signis militaribus & Lauduin acclamationibus, Acut mos es ad Exarchum aut Patricium suseipiendum a); ceteraque hujusmodi honoris insignia contulerunt, quae ab ipsis Pontificibus & Romano Populo non solum permissa , sed sponte & ultro oblata suerunt. Hinc in supplemento historiae Paulli Diaconi ad A. 8a 3 legitur: Lotharius Imperator primo ad Italiam leuit, ct diem sanctum Paschae rinina fecit. Paschalis quoque losolicus potestatem quam prisci Imperatores habuere, ei super Populam Romanum concesser ib),
videlicet quoad Pontificum creationem , ne tumultus in Urbe orirentur, quemadmodum Otto Magnus Constitutione sua declaravit μ). Accidit quoque sub Sergio II., quod plures ex Francis qui ad coronationem Hludovici Regis Romam advenerant , Fidelitatem ipsi Regi a Romanis praeliari vellent: quod prudentitismus Pontifex feri nequaquam concessi; sed sic orsus es illis : βuia si vultis Gamino Lothario magno Imperatori hoc Sacramentum ut faciant, solummodo consentio atque permitto. Nam Hladουico ejus filiorat hoc peragatur, nec ego nec omnis Romanorum Nobilitas con
ΙΙΙ. Ex quibus satis aperte constat, quamcumque. Potestatem seu Jurisdictionem, quam Franci Imperatores super Populum Romanum exercuisse visi sunt, ab ipsis Pontificibus, honoris & observantiae gratia, eis suisse sponte & ultro concessam . Ita porro Hludovicus Germaniae
Rex & Carolus Calvus Hudovici Pii filii in Conventu
92쪽
A. 868 se . Misideburdem ct defensionem sanctae Romana Riscisa conservaturos promittunt, in hoc, ut Romani Pontia fe/s nobis DEBITUM HONOREM consertent, scut eorum Antecessiores nostis Antecessoribus conservarunt sa). Ex qua si la honorificentiae & reverentiae caussa mos ille processit, quo Pontifices Summi Imperatorum nomen, ut plurimum , in suis Nummis signari voluerint. Eodem quoque honore Carolum Magnum donare censuit Leo III., dum in Lateranensi Triclinio ejus imaginem repraesentari curavit , cum inscriptione DN. CARVLO REGI . BEATE
RVLO REGI DON A sb). Leo etiam IV.quum aureas quasdam tabulas miro artificio elaboratas super altare B. Petri dedicasset, prae ceteris Sanctorum imaginibus &suam &Ηlotharii Imperatoris apposuit,quas ita describit ejus Vitae Auctor : Petri quoque Pauliquepariter vuItus atque Andrea in praenominatis tabulis militer splendent atque coruscant, inter quos sanctissimi quarti Leonis Praesulis , necnon ct specialis filii sui Domni Imperatoris Lotharii, propter futuram memoriam e mercedem persona Deo cara per cuncta saecula venerandae, depicta sunt sc . Vehementer igitur falli constat Leblancum , qui ex pluribus Nummis Romanorum Pontificum , in quibus Imperatoris nomen additum legitur, ejus potestatem & summum in Urbe Imperium arguisse sibi persuaserat H . Immo non a Pontificibus, sed ab Imperatoribus ipsis Romae cusos fuisse,quidam falso existimaverant. Quasi Pontifices Romani post tam amplas Donationes, quibus
93쪽
Imperatorum beneficio locupletati sunt, hoc tantum jure cudendae monetae caruerint, quod vel ipsis nitisse. ιalibus Comitibus & Vas allis denegari minime solebat. Ioannes VIII., dum in Canone xv. Concilii Ravennatis Α. 877. R. F. Patrimonia , & reditus sacri palatii Lateranensis recenset , prae ceteris MONETAM ROMANAM nominat, his verbis: Gllus quilibet homo petat Patrimonia sancta nos a Ecclesia , Appia videlicet cte porticum S. Petri, MONATAM ROMANAM, Ordinaria o actionarica publica, ripam, portus, ct Osiam. Sed haec omnia in usum salarii Dcui palatii
Lateranensis perpetualiter maneant, ita ut stitos reditus G angarias perpetualiter absque ulla contradictione persolυant sa) . En igitur quod Romana: Monetae reditus ad Pontificem spectarent, proindeque plenum jus in ipsam obtineret. Ceterum nullo modo Imperatorum nomen in Pontificiis Nummis inscriptum, eorum potestatem ac dominium in Urbe evincere postunt, prout contra Leblancum ejusque asseclas pluribus demonstravit strenuus Apollo licae Sed is vindex Julius Fontaninius b) , & cum eo Vignotius,&Floravantes se). Pontificum enim nomen in hisce Nummis semper legitur, sed non item illud Imperatoris semper constanterque inscribitur. Exstant enim , prout ab eisdem observatum. fuit, Nummi Summorum Pontificum
bus nullum Imperatoris, sed solius Pontificis nomen diserte
94쪽
serte legitur . Quod argumento est , non necessario & ob id ipsum quod aliquam Imperatores retinuissent potesta tem , sui se in Nummis nomen eorum inscriptum , sed caussa tantum cujusdam honoris , quo Romani Pontifices eosdem , veluti Patronos Defenseresque suos, afficere vo
Longe quidem aliter accidit apud Beneventanos Duces . Quum enim Grimoaldus a Carolo Magno devictus fuisset, pacem his conditionibus impetravit, ut nempe &harbam Langobardis tonderet, Charta rie vero , nummoseque sui s Caroli 3 nominis characteribus superscribi semper juberet . Sed Grimoaldo in suis Aureis ejus C Caroli 3 nomen aliquandiu figurari placuit; schedas Dibter aliquanto jussit
tempore exarari. Reliqua autem pro nihilo duxit observanda ;mox rebellionis jurgium initiavit a) ac re quidem vera ejusdem Grimoaldi Nummi adhuc supersunt , in quorum antica parte legitur GRIM UALD, in postica DOMinus CAROIus Rex δα. η . Sed postquam tradente Erchem perto rebellionis jurgium initiavit, Aureos nummos percussit so- Io suo nomine insignitos, hac inscriptione: GRIM UALD.& ex altera parte VICTOR. PRINCI. CONOS &c. se Ex quo igitur Grimoaldus rupto foederis pasto Caroli nomen in Aureis suis inscribere neglexit. tanquam perduellis habitus est; quo crimine nunquam Summos Pontifices ab Imperatoribus accusatos fuisse legimus, etsi
nonnunquam eorum nomen in suis Nummis p termiserint.
Sed utcumque res se habuerit, illud saltem pro certo tenendum est, quamlibet jurisdictionem seu potestatem Imperatores in Urbe obtinuisse videantur, eam ex
95쪽
consensu Pontificis , pacto inito , & ab iplis Pontificibus di Romano Populo collatam fuisse: ideoque etsi, vi hujusmodi Paeti vel Foederis, Imperatorum nomen in Nummis insculptum fuisset inuod tamen nullo modo constat.quum in antiquis Scriptoribus & Monumentis de hoc ne verbum quidem ulli bi legatur 3 , attamen id nihil penitus summae Pontificum potestati ossiceret; siquidem non alio jure Imperatores ula fuissent, quam quod ab ipsis Pontificibus re . cepissent. Praeclarum quidem Otto Magnus munificentiae in Romanam Ecclesiam argumentum praebuit in Diplomate , quo donationes ab aeternae memoriae Principibus Pippino , Carolo Magno , Hludovico Pio , & Recessoribus jam antea factas, A. 96a idibus Februarii eidem confirmavit. In quo profecto plenam summamque potestatem
Pontificibus ipsis tribuit, his verbis : Ut in UESTRO permaneant IURE, PRINCIPATU, atque DITIONE ; sNESUE A TOBIS, NEQUE A SDCCESSORIBUS NOSTRIS per quodlibet argumentum sive machinationem in quacumque parte VESTRA POTESTAS M NUATUR. aut a VOBIS inde ALIQUID SU TRAHATUR tM . Ubi
certe nullum summae potestatis jus penes Imperatorem reservatum sutile apparet. Adeoque Ioannes XII. & successores ejus nullo penitus jure cogi poterant . ut Ottonis nomen in Nummis suis inscriberent, quum summum Primcipatum in rebus, urbibus, & provinciis S. R. E. pleno jure obtinerent: attamen nonnullos habemus Nummos, in
96쪽
nomen sola honoris & reverentiae caussa insculptum se in se. Sed eos inter Nummos quos hic laudavimus adnotandus praesertim est ille Leonis VlIL Pseudo-Pontificis, qui Ottonis I. Imperatoris partibus ad h.erens, us consensu &voluntate Pontifex consecratus fuit, & ab eodem Imp. in Apostolicae Cathedrae possessione contra Romanorum di Ioannis XII. conatus , armis defensus fuit in . Hic autem non solum cum Ottonis nomine laudatum Nummum perincussit , sed & alium in cujus una parte D L LEONI. P Α-PE , in altera SCS. PETRUS legitur, nullo alio Imperatoris nomine addito η. Quod utique minime praetermisisset, si jure Imperii vel Regni apponendum sui siet, ne praecipuum sui patronum Ac defensorem contra Roman rum ac Ioannis XII. adhuc superstitis insidias, sibi insensum & inimicum fecisset. Quod autem Otto magnus in Donatione, quam secit Romanae Ecclesiae, nullum peuitus jus vel potestatem sibi reservaverit. ipse luculentius ostendit, ubi addit se haec omnia donasse . SALUA tamen in omnibus POTESTATE 2 OSTRA, ct filii nostringierorumque noserorum , quae his
verbis exprimitur SECUNDUM UUOD iu PACTO 6 CONSTITUTIO E M PROMISSIONIS semitate Euge
nii Pontificis. Decessorumque illius continetur, IDEST, ut omnis Clervs ct universa Populi Romani Nobilitas , πο-pter diversas necessitates Pontificum, irrationabiles erga populum SIBI SUBIECTUM Uperitates retundendas . SACRAMENTO SE OBLI HE T quatenus futura Fontiscum eis- cito eanonice s jugie sat cte. ut nempe electus Pontifex non consecraretur, nisi coram Missis Imper toris, velut
a) Mulus historiam sua narrat Auctor ni autem vi I. hie Nummus tribuἱtur chcatalogi Casanatensa in exeerptia , qua smilitudinem sermae & litterarum , quamas ealeem hulus operia edentur . habet eum alio . in quo Leoius le otionis ba Al ud Visnol. De. GI. pag. 7. Lectis nomen apparet a
97쪽
Eugenii II. sanctione olim constitutum fuerat μθ. Ex quibus satis aperte constat , nullam aliam POTESTATEM Imperatores in Urbe Roma obtinuisse, quam ut Pontificum electio sine tumulatu, canonice, juste, di coram Missis suis celebraretur ; proindeque necessario sequitur , reliqua omnia Principatus jura penes ipsos Pontifices suis. se, ideoque Ottonum nomen sola honoris & incii caussa in Pontificiis Nummis fuisse inscriptum. Antiquus Eutropiana inpendicis Auctor tη . Η ludovici II. morte C quae A. 87ς .evenit 3 narrata, ait Carolum Calvum Romam venisse s sub Joanne VIII. a quo Imperii coronam die as Decembris A. 87ς se suscepto & υoiens
Romam RENOVAVIT PACTUM CUM ROMANIS PERDO MNS ILLIS IURA REGNI . ET CONSUETU
LUERUNT, quemadmodum dantur ilia , qua nec recte acquiaruntur nec p sessura sperantur . AB ILLO AUTEM DIE
HONORIFICAS CONSUETUDINES REGIA DIGNITATIS NEMO IMPERATORUM NEMO REGUM AG
OISIVIT, quia aut tirtus defuit aut scientia, pro multis Regni contentionibus θ ainduis divisionibus. Unde multa praelia, delationes , rapina fuerunt in Regno : quibus postremis verbis Auctor scribere desiit. Luculentissimo hujus vel sti Scriptoris testimonio ductus Petrus de Marca, qui Francos Imperatores usque ad hunc annum consortes in Urbis dominio cum Romanis Pontificibus suisse existim verat, scripsit hoc demum anno consortium omne a m
tum suisse, universiaque Regia jura quae antea ab ImpP. M a obti-
98쪽
obtineri videbantur penitus cessasse M . Sed has inter honorificas Regia Dignitatis consuetudines ct Regni Iura, quibus C Romanorum Pontificum beneficio J fruebantur Ix. saeculo Franci Imperatores, nequaquam censeri debere Inscriptionem Imperialis nominis in ipsorum Pontificum Nummis, contra Leblancum ejusque asseclas jure contendo . Si haec enim Inscriptio ex illis Regni juribus & consuetudinibus fuisset, quae sub Carolo Calvo prorsus cessarunt, ne quaquam amplius apparere deberet in iis Nummis, qui &sub eodem Imp. & deinceps a Romanis Pontificibus percussi fuerunt: attamen Nummos habemus i pliusmet Ioannis VII. RaroIi Imp. nomen praeseserentes si , alios Marini,
Hadriani III. Ac Stephani V. cum Caroli Crassi ' , Formosi cum idonis M. Rannis Ix cum Lamberti θ , Benedicti IV. cum reudovici s f), Ioannis xcum Berengarii d) nominibus. Ecquis vero sanus sibi persuaserit Joannem VIII.& Successores Romanos Pontifices tam segnes fuisse in retinendis paullo ante vindicatis juribus , ut libertate ab Imperatore Carolo Calvo penitus restituta uti non voluerint , concessamque immunitatem adeo parvi secerint, ut si antea jure Regni riniaque consuetudinis Imperatorum nomina in suis Nummis inscripsissent, eandem consuetudinem, etiam post quam remissa suerat, retinere maluerint pAbsit ut talia suspicemur. Tanto enim studio Romani libertatem concessam tueri curarunt, ut nemo Imperatorum,
nemo Regum illas Regni consuetudines amplius recuperare valuerit. Adeoque concludendum , inscriptionem Imperialis nominis in Romanorum Pontificum Nummis spo
laneum & liberale suisse honorificentiae signum, quod Imperatoribus seu Deiensoribus suis, ut plurimum, deserri
99쪽
voluerunt; & nequaquam numeratum fuisse inter Regias illas consuetudines & jura Regni, quae a Pontilicibus &Populo Romano fuerant jam antea in Francos Imperat res ultro sponteque col lata . IV. Haec quidem argumenta scio eos non facile admissuros, qui Eutropianae Appendicis auctoritatem plus aequo parvi pendunt. Fateor & ego, eandem ab homine
Apostolicae Sedi insensissimo, & Imperii partibus quam
maxime addicto, exaratam suisse. Gret serus eandem temporibus Schismatis inter Imperatores θ Pontifices confictam fuisse judicat a . Fontaninius vero cum Agnelli Ravennatis scriptis optime comparat s). Idcirco quaecumque contra Romanam Ecclesiam proseruntur,caute admodum& non sine diligenti maturoque judicio probanda sunt. Quae autem contra ipsam , quam tanto studio tuetur, Imperialem dignitatem fateri non dubitavit, ea utique mnem merentur fidem , immo longe majorem quam Auctor ipse expresserit, praesertim ubi certa vel probabili sima saltem argumenta non suppetant, quae in contrariam sententiam animum inducant. Et hanc quidem I perialium jurium cessionem a Carolo Calvo factam pro-hant Petrus de Marca, & Steph. Balugius, nec repugnant
Lud. Ant. Muratorius , Iustus Fontaninius, Ioseph Aug. Ursius, licet in ipsis juribus & consuetudinibus interpretandis varie inter se cliscrepent. Sed , ut paullo diligemitus perscrutemur quam auctoritatem & fidem mereri possint, quae in Eutropiana Appendice traduntur de Caroli Calvi cessione , observatione primum dignum vid tur , hujusmodi Pacta seu Foedera confirmari vel renovari
100쪽
consuevisse , semel acquis imperii Coronam adeptus sui set. Ipse mei Ioannes Vl H. antequam Imperii jceptrum
Caiolo Crasso tradidifici, hoc cum admonere voluit, quatenus Deo auri l .uue , et bis addenseatibus Romam . unum de
pactis o privilegia sancta Romana Ecclesia MORE PAREMT SI RORVM reuocare ct confirmare sudeatis sa) .
In Concilio Ravennati Ioannis IX. statuit Lambertus
Imp.; ut PRIUILEGIUM S. R. F., quod A PRISCIS TEMPORIBVS per piismos Imperatores stub Iitii in es atque 'm
tum , ita nutae a nobis firmetur. θ diebus no stris , scut conderet , imma itatum servetur b) . Ponti sex autem rogat , ut PACTUM , quod a beata memoria vestro genitore ct a vobis
piissimis Imperatoribus JUXTA PRΘCEDENTEM COM
SVET PNEM sanitam est, nunc reintegretur , ct inviolatum servetur sc) . Quid igitur facilius, quam Carolum Cabvum , hominem Imperiali Corona indignissimum , quam tanto quaesivit ambitu, cuncta Romanis contulisse quae ipsi voluerint, &Joanni praesertim Pontifici in conservandis & ampliandis Romanae Ecesesiae juribus prae ceteris studiosissimo3 Q. Carolum idcirco iura quaedam in Urbem Capuam Romanae Ecclesiae concessi se ex ipsom et Ioanne discimus, qui in epistola ad Landulfum Urbis illius Episcopum haec habet: Leone Venerabili Episcopo. . . . . aliisquenosi is Legatis quos nuper direxeramus, a dilectrssimo Νιο n stro Carso IN. Aug. reversι H , vobis ratum ducimus
ad Ioannis vias. Dist. Da. Cone L ., Ioannes papa votis e Ius annuens , e T. xa. M. Viser. rinia eapiti etiti impossis eum Impera Concit. T. xi. tas. νag. MFe. ,, torem de Augustum appellari praeceptia Venet. ,, set . ea Can. a. vj pag. oo. Ili Letati Synodo Pontigonensi , da Annalea Fuldenses apus D: Chesu. quae absortita est a . Kalend. Aug. R. 8 o. μυ . Franeor. Seripto . T. al. pag. sso. adsuerunt. Conmι. T. x r. pag. a o. Edit.,, Quadia misit velocitate s carolus J Venet. Metia septembri Papiae a Bosoneis Romam prosectus est . omnemque seis Comite detinebantur ex Ioannis VIII. L,, natum Populi Romani more Iugurthino μι. a. o. ν. de die xa. Kal. Decembris ,, eorrupit, sibique sociavit . ita ut etiam iam Romam redierant. Mem vas. IN.