장음표시 사용
101쪽
animi ejus Deo inspiraute circa Ecclesiarum praesertim I maria que caput es omnium , exaltationem , affectum patefacere:
OMNE SANE IUS POTESTATIS ANTIMITUS ANTRIBUTUM. CAPITULARITER RENOVAMS INCOMVENTU EPISCOPORUM AC OPTIMATUM , INUIOLABILITER CONCESSIT HABENDUM . Inter qua DE TERRAE UESTRE PACTA, prout tarso duce voltussemus
statuere . nosro juri potesatique commisit sa). In alia item epistola Guaiserio Salernitano Principi scripta gratulatur, quod eum deυοtum de melim cognoverit,ideoque pactum qusdpetisi, ut promiseramus Pontificali vera a sertioae a dilecto filio nostro Carao IN. Augusο,jure vobis firmandum , pololate perreυertentes Legatos Ecclesia nfra accepta, juse ac legaliter adfuturum , saturre sumus parati ib) . Ex quibus datum eis intelligere ampliorem suilla Caroli Calvi concessionem , quam in Ticinensi Synodo mensis Februarii A. 876. jam ipse statuerat, ut in termino beatorum Petri ct Pauli Aps Iorvm Principum , nemo in eundo , ct redeundo, vel ibi morando aliquam vastationem is d/pradationem Deere praesumat. θqua φοιs functa Dei Ecclesia PROPRIA funt, nemo aliquo iniqua machinatione , SINE UOLUNTATE IPSIUS SACRIPONII FICIS . Hi vindicara praesumat sd; In Eutropiana
Appendice legiturCarolum Patrias hoc et Regiones etiam Samnia ct Calabria simul cum omnibus GDitatibus Beneventi donasse ; quod non est utique inter fabulas ammdandum; vel enim legi potest Patrimonia, quae in Samnitum , Calabriae & Beneventanorum finibus sita erant, concessia suisse sd ; vel Provinciarum quidem ipsarum donationem
102쪽
factam, sed effectu suo caruisse; eo modo quo & Pipinus Venetium & His, iam Romanae Ecclesiae donavit, licet a Langobardis detinerentur . & IJludovicus Pius Sicilium smiliter concessit, quam fortata θ Graecorum manibus eripere in animo habebat, ac demum Otto Magnus plura Campaniae, Siciliae . alios umque locorum Patrimonia don, vit, adjccta conditiones Deus ηψris tradiderit manibus a . Nec est cur Pagius Caroli Calvi potestatem in Urbe Roma contra Scriptoris Eutropianae appendicis auctoritatem, nobis opponat ') : pluribus enim satisfecit docti simus Iustus Fontaninius to , & post eum Jo. Dominicus Georgius M: Nec etiam probat quod salso dicatur,Caro lum a1sduitatem vel praesentiam Apsclica electionis se dimisisse , eo quod hujus cessionis vel igium nulli bi appareat.
Nam ex Concilio Romano Ioannis IX. liquet,quod Eces e-sia Romana plurimas tunc patiebatur liolentias, Pontifice obeunte : qua ob hoc inferuntur , quia absque Imperatoris notitia est suorum LVatorum praesentia, Pontificis fit consecratio, nec Canonico ritu edi consiettidine ab Imperatore directi intersunt nuntii, qui violentiam est scandala in ejus consecratione non 'mmittant feri ). Id tortalla ex nimium liberali Caroli Calvi concessione inductum suerat, neque deinceps pristina consuetudo ab ejus successoribus revocari fortasse potuerat , quia aut virtus defuit, aut scientia pro multis Regni eo tentionibus ese timuis divisionibus, quemadmodum hisce t urinbulen-
103쪽
bulentissimis temporibus Nidonis , Lamberti, Arnulphi Impp. & Berengarii Regis revera contigit. Audiatur Ioannes IX. qui Lambertum Imp. alloquens in Concilio
Ravennate , ita praefatur: ut taura impietates , pro quibus nos ad vos venissemus, quas etiam per territoria nosra vidimus in tractationibus . deprad itionibus , incendiis , rapinis, ct viο-Ientiis , a vobis diligentissme inqui autur , ct prout necesse es legaliter emendentur : quoniam tanto dolore per Issumus talia contemplantes, quod magis mori cupieramus, quam talia in n
syris diebus cernissemus sa) .
Pagius exaratam tunc suisse Appendicem Eutropianam suspicatur, quum Beneventum Romanis Pontificibus parebat, nempe post A. IOI9 : ea scilicet de caussa , quod a Carolo Calvo ipsum Romanae Ecclesiae donatum dicatur. Sed animadvertat necesse est,antiquiora esse Romanae Eccletiae jura in Beneventanum Ducatum : siquidem a Caro- Io Magno eundem donatum fuisse diserte tradit libri Pon
tificalis Auetor μ) . Adeoque nihil impedit, quominus
eadem jura & Carolus Calvus confirmarit. Quod & Otto I. praestitit in Diplomate, quod A. 962. Ecclesiae Romanae concessit. Melchior Goldastus & doctissimus Pra sui Petrus de Marca Eutropianar Appendicis Auctorem circa Annum Christi DCCCc. scripsisse senserunt; quumque in Caroli Calvi Imperio finem scribendi secerit, haud multum sortasse ab illius temporibus aberat. Ego vero ex ipsius opusculi contextu chronicas quasdam 'notas eruisse videor , quibus hujus scriptoris vetustas sat probabiliter definiri possit. Ait enim Carolum Calvum removiise a Romanis Regias Legationes , & assiduitatem vel praeseeutiam Apostolica Sisionis, seu consecrationis , quae omnia ab illi
104쪽
d e , nemo unquam Imperatamur, nemo Regum acquirere amplius valuille assii mat . Haec non utique tam sincere
salsus tui IIe t homo Imperii partibus addictissimus, si post
Ioannis IX. , vel saltem Ottonis Magni tempora vixisset; tunc nempe , quum praedicti omnia ad prillinam consuetudinem tandem revocata, longo temporis processu obtinuerunt .
Nam post Caroli Crassi obitum in t bulentissimis
temporibus . in quibus Pontificatum suum incidisse conquerebatur Joannes IX., ad violentias comprimendasq sibus in novus Pontificum creationibus obnoxia erit Romana Ecclesia , necesilarium duxit privilegium Imperatoriae dignitatis quoad Pontificum consecrationem iterum in prili inu ri tuo: em redigere , ut Electus praes utibus Legatis imp riaI bus consereretur , qui Violentiam est scandula in ejus obnsecra iove nou permittant seri a). An Regi .e Legationes tunc etiam rei itutae fuerint,certo definiri non potest . Novimus tamen Pritilegium S. R. E. quod apri is temporibus per pulpinos Imperatoressabilitum atques matum luerat, tunc a Lamberto Imp.confirmatum sui in s in. Novimus ab eodem Lamberto una cum Ioannis IX. P. M. consensu in Ravennate Sunodo sancitum fuisse , ut si quis Romanus , cujuscumque si ordinis, sive de Gera ,sive de Senatu , seu de quocumque ordine, gratis ad nostram Imperialem ma satem Devire volverit, aut necestate comptisus ad nos Soluerit proclamare , nullus eis contradicere praesumat; π neque eor m res quispiam invadere, vel depraedari, aut eorum personas in eun-d9 vel red/undo vel morando inquietare praesumat, donec liceat Imperatoria potestati eorum ca'sas aut personas C per nos 3 aut per Missos noμοι deliberare 6 . Eis igitur certas & statas Misso
105쪽
M istorum Imperialium Legationes tunc restitutas suis Ieclare non appareat, attamen non mediocre honoris & jurisdietioni, Privilegium Imperatori tunc auctum est. Ita porro in Synodis Romae & Ravennae sub Jo: IX. coactis decretum fuit;quoad annum vero celebrationis,Chronologi in varias abierunt sententias; Baronius quidem A. Dccc I v. assignavit; sed Pagius ad Dccc xxxxvii l. retraxit 93. Eo igitur tempore , quod ab A. 87s . nempe a Caroli Calvi creatione ad Romanae & Ravennatis Synodi celebrationem effluxit, Eutropianam appendicem consectam fuisse qui affirmaret, is prosecto haud multum a vero aberraret. Quum tamen in tanta qua laboramus illius aevi Scriptorum & Monumentorum penuria , obscurum prorsus rLddatur , an ea quae in praedictis Synodis sancita leguntur . suum deinceps sortita suerint effectum, ideo tutius sortε aD firmari posset, laudatum Eutropianae appendicis Auet rem Ottonis saltem Magni aetatem praecessisse . Hic enim in Diplomate . quod idibus Februarii A. 962. Romanae Ecclesiae concessit, veteres honorificas Regia ignitatis consuetudines , de non consecrando Pontifice nisi coram Imperialibus Legatis, & de Missis ab Imperatore annuatim consti tuendis,in pristinum usum revocavit. Ex quo tem p re deinceps haec omnia tum a Pontificibus, tum ab Imperatoribus servata sunt. Hinc est quod Henricus Imp. in amplissimo Diplomate quod A. Io I Romanae Ecclesiae concessit haec eadem obtervanda decrevit, iisdemque verbis quibus usum fuisse Ottonem I. comperimus : proindeque non sine Imperatoris consensu consecratos fuisse legimus Leonem vHI. Anti-Papam, Ioannem XI II., Benedictum VII., Gregorium v. , Silvestrum II., Clementem II., Damasum II., Leonem Ix. , Alexandrum II., & Gregorium vII.,sub quo hujusmodi mos, Deo flavente,penitus ces-
106쪽
favit: de eoque intelligetidus S. Petrus Damiani, qui Alexandro 1 I. sedente scribebat suspendendam Use Pontificis consecrationem, isque dum Regia Celsitudinis consulatur ameIoritas , nisipericulum frtassis immineat, quod rem quantocius accelerare compellat ta). De Missis Imperialibus tum Otto I., tum Henricus II. ita sanxerunt, ut Missi Domni los lici seu n siri semper sent consit uti, qui annuatim nobis veIstio nos o renun lare valeant, qualiter 'Inb Duces ac Iudices populo jugiitiam fac ant. Hanc Imperialem cavstitutionem quomm do obsertent qui Mi is, decernimus. ut primum evnct s Aa- mores , qui per negligen iam Ducum seu Iudicum fuerint in υeuti ad notitiam Domni Apostolici deseravi. Et ipse unum te duobus eligat, avrsatim per egiem Mi sos fiant ipse necesse a es emendatae, aut Misso notro nobis renuntiante per nosior Missos a nobis directos emendentur η. Quae Imperialium Missorum ordinatio , cum Pontificum consensu H υοIuntate facta &ὶ , diu etiam obtinuit. Si ergo Eutropiana appendicis Auctor post Io: IX.vel saltem Ottonis Magni tempora vixisset,qua Domte assirmasseidam laudatas Regia dignitatis honorificas consu tudines tempore Caroli Calvi cessasse, quodque ex illa die
nemo Imperatorum , nemo Regrim eas amplius recuperare valuisset, quia aut virtus defuit aut scientia , pro mul is Regni contentionibus θ assiduis divisonibus Θ Haec de Eutropiana appendicis Auctore dicita sint.
Ut autem ad illud ex quo discessit revertatur oratio, satis superque his omnibus , meo quidem judicio, ostenditur, nullum ex hisce Nummis, Pontificum & Imperatorum nomine insignitis , peti posse a gumentum pro summa Principatus potestate seu supremo dominio Imperatorum in Urbe adversus Romanos
107쪽
Pontifices asserendo . Ra in potius argumentum praebent honorificentissimae illius observantiae fc reverentiae , qua Defensores Patricios & Imperatores suos coluerunt, ut hisce ossiciis eos ad Romanae Ecclesiae patrocinium suscipiendum , eamque contra hostium impetus tutandam , sibi facilius conciliarent. Quo eodem consilio dueti summum illud honoris iisdem etiam conferri voluerunt, ut sine eorum assensu , more Orientalium Imperatorum , Pontificum consecratio, prout turbulentissimis iis temporibus
necessitas postulabat, celebrari nequaquam posset. Ex quo probabili saltem conjectura assequi potest, Benedictum D Ι. a potioribus quibusdam Principatus functionibus sese abstinuitia, proindeque nec Monetam suam ante Cusisse , quam II ludovici Imperatoris assensus Electioni suae accessisset, & coram ejus Legatis die a9 Septembris A. 8s ς
solemniter consecratus suisset. V. Ad tempus autem quo fuit Nummus noster a B nedieto III. percussus ut propius accedamus . eundem Lpsius consecratione posteriorem esse certo certius probat PAPA: titulus in Monogrammate sui nominis implicitus, quo se ipse Benedictus appellat. Solemne enim eth, ac iis Praesertim temporibus usurpatum . ut non ante quis diceretur aut haberetur Ecclesiae alicujus EPISCOPUS , aut L nam idem est 3 PAPA , quam esset solemniter consecratus . Quocirca nil mirum, si Stephanus Presbyter qui A. 7 ς a Romanus Pontifex Electus ante suam ordinati nem vita stinctus est sa) , a nullo ex antiquis Scriptoribus
aut Pontificiis Catalogis, Romanorum Pontificum nume-TO censeatur, quum ex Canonum veteri constantissimaque sanctione , nemo EPISCOPUS haberi aut dici valeat , qui sacrae ordinationis charactere non sit insignitus
108쪽
tus sa);quum viguerit praesertim per octo decemve priorα illa iacula unitas illa Potestatis Episcopalis , quae nonnisi paullatim temporum decursu in duplicem dividi coepit, Iurisdictimis nempe & Ordinis, velut hodierna sert Ecclesia Disciplina η . Hinc phrasis illa Sedit Annos .... G1Retit Episcopatus . quae in Catalogis Pontificiis ac Scriptoribus XI. taculo antiquioribus occurrit, non aliud temporis spatium comprehendit, quam quod a consecratione alicujus Ponti scis ad ejus usque obitum, &abeo deinceps usque ad consecrationem successoris intercessit, nulla penitus eorum electionis habita ratione se). Hinc etiam patet cur Ecclesiam , quae dumtaxat Electum non item Consecratum habeat Episcopum, πιρ γουσην appellet Concilium Chalcedonense d), Viduatam Pelagius II. se); cur in vetustis Episcoporum Catalogis ii qui ante consecrationem mortem obierint locati , sed non Episcopi dican
tur D ; cur denique in libro Diurno vel elicti vel designati V aut vocati M nomine intelligantur, qui Episcopalem
Characterem nondum receperint. In Indiculi seu Fidei
prosessione, quam flectus Pontifex faciebat legitur : Ego III. misericordia Dei Presbyter se Electus futurusque per 'Dei gratiam humilis Ap stolica Sedis Antistes, vel uti sequentibus iaculis interpolata fuit: Ego S. I E. Diatanus Vel Pr Ibter . veI Episcopi Cardinalis electus , ut fam per Dei gratiam hujus S. An tοhea Sedis humilis Miniser ti): vel denique prout a Bonifacio v I II. prolata suit: Ego Benedictus Caset anus S. R. E. Diae. Cardinalis , ct Electus ut sum per
a Prout expresse definivit Pontis ale Romanum tit. a. Consere. Diseo. g. sa. ubi eoti lendus omnino clariis. cara tanus
109쪽
gratium D i cte. ain. Idem plane conitat si paucis illas Epi
stolas clectorum Poatificum quae adhuc superlint inspicii mus . Ioannes IV. anno Christi 6 o seipsum inserabit Ibb. Diaconus ct in Dei nomine electus si ). Benedictus 1 l. an a o 6 84 Beue ictus Presbyter ct in Dei nomine electus S. SEd s 'solica sc). Paulus I. anno 7 ς7 Paulus Diaconus , ct in Dei nomine electus S. Sedis Aps Iica .M. Gregorius VII. anno IO73 in duodecim suis Epistolis Greg)rius in Idu. Poutificem electus e , ut omittam ceteros plures qui ae inceps occurrunt, ac praesertim Clementem V.
gnae sunt, quae legantur ; ut praeteream Caeremoniale Gregorii X. ), & vetuitum Romanae Ecclesiae morem, quo in bullandis Litteris quae ante Pontificis consecrationem , ab iis quae postea consignantur, uti consuevit h) . VI. Ex quibus omnibus quae hactenus in rem nostram congessimus conficitur , Nummum Benedicti H I. in cujus Monogrammate Papae titulo ipse appellatur, non nisi post ejus consecrationem culam fuisse. proindeque inter 29 Se- tembris diem,&septimum vel primos subsequentes Octo- oris mensis, usque dum scilicet Hlotharii Imp. mors Romae nunciata finget. Nullus alius certe in tota Pontificiorum
Nummorum veterum serie occurrit, cujus aetas tam angullo temporis curriculo definiri possit . VII. In summitate Nummi no tri conspicitur solita Crux, quam in omnibus Summorum Pontificum Denariis ab
110쪽
ab Hadriano Ι. ad Paullum II. se reperisse testatur Uigno-lius se) , excepto sortasse Leone VIII. , & paucis aliis sbj. Laudanda certe eli hujusmodi Christianorum consuetudo, qua aeternae salutis Signum ubique ante oculos repraesent,ri voluerunt, ut o qui vivunt jam non sibi viverent ed ei qui pro ipsis mortuus es, o resurrexit sc). Ideoque & ipsis etiam Monumentorum inscriptionibus praeponere solebant, ut
pluribus observant Iacobus Gret serus H, Paullus Arin-ghius se)Juitus Fontaninius sD , aliique, eadem fortasse ratione di caussa, qua Christi nomen Epistolis praeponere mos erat, ut omnia quaecumque iacerent in verbo aut in opere , omnia , monente Apostolo , in nomine Domini nostri Iesu Christi sacerent u) . Hac occasione in Eruditorum gratiam Inscriptionem quandam hic subjiciendam censeo , quam proximis seriis Autumnalibus Verulis exscripsi, dum una cum P. Augustino Antonio Georgio Ariminensi , Ordinis fremitarum S. Augustini Presbytero, sacrae Scripturae in Romano Archi-Gymnasio Proseia fore, Latinis Graecis & Hebraicis litteris eruditissimo , meique amantissimo, ibi commorarer. In majori enim Altari Cathedralis Ecclesiae S. Andreae Lapis conspicitur, in quo notatur Depositio Marturii cujusdam Presbyteri in pace Domini defuncti, die Solis Kalendis Decembris In dictione xi I. currente , & Crucicula Inscriptioni praeponitur hoc modo.