장음표시 사용
221쪽
144. P o t u S. 215 Ceterum a Thalnaudicis aco tum quoque Vinum dicitur, unde explicandus est locus Matth, 27, 34. Vasa, ex quibus bibebatur, primum quidem erant Cornua, quae vero ab Hebraeis ad sola unguenta Tetenta Sunt, I Sam. IO, I. 16, 13 S ad PQtum enim adhibebatnr, I. patera Simplex aeΓea, Stanno obducta, nIsX, qua adhuc dum Viatores utuntur ;erat plerumque forma lilii, non raro etiam orbiculari; utraque in ruderibus Persepolitanis exhibetuP, cons. I Reg. 7, 26.; II. calix, etiam forma lilii vol floris: nomen ejus calicem quoque noris significat, E x o d. 25, 33.; ast forma Variasse Videtur , Plura Cnim adsunt nomina , e quibus , , operculo, , per saniCulum annexo, tegebantur;
nomina postrema tornatilem formam innuunt. Haec vasa divitibus, jam aetate Mosis, fuisse aurea et argentea, ex Num. 7, I 2 - 83. 3PΡaret, cf. I Π e g. Io, 21. VaSa majora, ex quibus Vinum in pocula funde
, ut Te S, minore S utros, et na testaceus urceus Orificio angustio vi.
S. 145. Tempus et adjuneta resectionis.
Prandium non tantum orientalibus, sed Graecis quoque et B Omanis, circa nostram horam Io Vel D, erat minutum, atque fere in fructibus, lacte, caseo et similibus consistebat. Defectio praecipua erat eoona, circa horam 6 Vel I.; hinc convivia quoque omnia erant coenac, calores enim meridiei in illis regionibus.
222쪽
ar 6 145. Tempus et adjuncta resectionis. ciborum appotitum minuunt, et animi hilaritatem supprimunt, Eccl. 5, i 6. Matth. 3, 26. Marc. 6, 2 i.
Luc. I 4, 24.i2O, 46. JOh. 12, 2. Ante men Sam lavabantur manus, quod ratio manducandi requirebat. Preces ante mensam primum I Sam. 9, 13. OccuΥ-xunt; ast aetate Christi, ante et post mensam a patre familias dicobatur congruens ferculis et potui benedictio vel gratiarum actio , cujus formulae in Thalinu- de pracsinitas sunt, et fere recidunt in verba: benedictus esto Domine Deus nosteri Tox mundit qui hunc cibum, vel hunc potum ex tCT-τa, Vel ex Vite producis, Matth. 14, 9. II 36, 26. 27. Marc. 14, 26. I Cor. IO, 3O. I Tim.
4 , 4 - 5. Hebraeis quidem adeo accuratus ordo hospitum non erat, qualis olim in Aegypto invaluerat, Gen. 43, 32.; neglectuS tamen non fuit, i Sam. 9, 2. Actate Christi, Pharisaei arrogantes, qui, more Philosophorum, ubique dignissimi haberi volebant, locum primum ambiebaut, Luc. I 4, 7.
Ad coenam pavimentum coenaculi illo corio rotundo, quod Supra memora Vimus , Sternebatur, Super
quo mensa parva et humilis, in P , scabello quam mensae Similior, ponebatur, et haec non portabat nisi patinam. Sedes erant ipsum pavimentum, blattis aut tapetibus vel otiam culcitis stratum , in quibus coenantes, genibus flexis, dextera mensast ObserVa, quasi altor in alterius sinu recubaret, per Orbem Corit edebant. Cultri, fuscinae et cochloaria non adera i ,
223쪽
pannuS Vero, prout nunc in Oriente moris est, circa peripheriam corii sternebatur, ne tapetes contaminarentur. Locum nostrarum paterarum seu Orbium, Subibant rotundi et tenues panes supra memorata. - Αetate vero Christi jam dudum invaluerat mos Persicus, mensae accumbendi. Aderant in coenaculo lecti plerumque tres, aut pro numero hospitum plures, quo rum quilibet capiebat tres personas; unde nomino triclinium et architriclinus descendunt. Convivae accumbebant in Iatere sinistro, facie ad mensam conVersa, et quidem secundus occipite ad pectus primi, et tertius occipite ad pectus secundi, et ita rursus alter in sinu alterius recumbebat, C O n L L u C. 7, 36. 38. 6, 22 - 23. JOh. I, 16. I, 9. I3, 23. Lectus medius, et medius in eo locus erat honoratior, quem Pharisaei ambiebant Luc. I 4, 7. Io. - SexuS alter olim quidem in Asia ad mensam virorum non admitte. hatur, sed mensam in gynaeconitide habebat, Est h. I, 6. Luc. 7, 30. I 6, 21. I7, 7. Matth. II, 27. Babylone vero et in Persia foeminae a conviviis Virorum excluSae non erant, Dan. 5, 2., et praeSertim Babylone, testibus auctoribus antiquis, non raΓΟ m dostiae limitos excedebant.
Cibos digitis manus dextorae, ex patina in os inferebant, prout in orientalibus plagis adhucdum mos viget, Buth. 2, 14. Pro V. 26, I5. JOh. I3, 16. Cultro Di suscina opus non erat; suscina, quae
I Sam. 2, 12. memoratur, nequaquam ad men4am, sed
224쪽
et 8 147. Hatio manducandi. ad lacum spectat, ut nempe carnes ex Olla essorren-
tur. - Antiquiori aevo cuilibet convivae portio singularis apponebatur, et ille magis honoratus censebatur, qui duas aut plures portiones recipiebat, Gen. 42 , 34, I S a m. I, 4 - 5. 9, 22 - 24. I P a P a l. I 6,T3.; recentiori autem aevo omnes assidentes vel accumbentes ex communi Patina manducabant. Potus in supra dictis patoris et calicibus, et antiquiori quidem aevo cuique praebebatur in calice singulari, qui ideo tro-Pice pro sorte hominis Venit, P s. II, 6. 75, 9. 116, 3, de S. II, 22. Jor. 25, 15. 27. 35, 5. 49, 12. ΕΖ e ch. 23, 31 -34. Matth. 26, 27. SO. Aegyptii, ut moderni orientales, finita demum mensa bibebant. Servi
Stantes, nutum domini observabant, atque mox eu tes exequebantur; hinc coram domino stare, vel ambularo idem ost, ac SerVire seu ministrare, piod etiam ad cultum Dei refertur, Gen. 5, 22. a4.17, 1. 24, 4O. 28, II. 1 Sam. 2, 35. PS. 25, 3. 24. 7. II 4. 9. Et a. l.
Res secundae socios laetitiae desiderant, et ad convivia celebranda excitant, hinc non mirom est, ea jam antiquissimo aevo occurrere, Gen. 2I , 8. 28, 22- 29, 22, 3I, 27. 54. 4o, 2o. Moses Hebraeos ad secundas decimas, ex voto Iacobi Gen. 28, 22. descendentes, et sacrificiis conviv isque dedicatas, arctius adstrinxit, De ut. I 2, 4 -- 19. I 4, 22 29. 16, Io- 11. 26, Io - II.; Secunda etiam primogenita ani-
inalia, et secundas primitias fructuum addidit, et
225쪽
i48. C O n v i v i a. 21' praetepit, ut ad haec convivia non modo proles, Sed etiam SerVi, ancillae, pauperes, viduae, pupilli et
L vitae Vocarentur, De ut. 16, II - 14.12, I 2 38. , quod Jesus Judaeis, qui pro conviviis a Deo P numerationem sperabant, in memoriam revocaVit, Luc. 14, 12- 13. - ΗΟspites per servos invitabantur, et tempore statuto accersebantur, Matth. 22, 24. Luc. I 4, p.; PretiOSO Oleo ungebantur, Ps.
23, 5. 45, 6. A m o S 6, 6. E c c I. 9, 7. Matth. 14,3- Luc. 7, 37 - 38.; atque antiquiori aevo, uti nunc in Asia, ante dimissionem, praesertim in barba, incensebantur, prout eXEXod. 3o, 37 - 38. colligitur.
Hebraeos in conviviis fortasse nonnunquam, ut Graecos, in capite coronas, ex floribus textas, geStASSO, EX Je S. 28, 1. Sap. 2, 7. concludi vix poteSt. Omnes autem in vestimentis festis, id ost, albis, comparebant, Eccl. 9, 8. Pompa in epulis ostentabatur jam majori quantitate ejusdem cibi, Gen. I 8, 6. 27, 9. 35, 43 - 44. Job. 36, 16., jam etiam multitudine
ferculorum, 1 Heg. 5, 2. Am OS 6, 4 - 5. ESth. I, 5 - 8. 7, 9. Ne h. 5, 18 - 24. Caro autem, et inprimis vinum, praecipuum erat, a quo ipsum quoque con Viviorum nomen tempus Ρotationis, descendit, Jes. 22, 13. Haec compotatio, ingruente luxu apud omnes gentes ita exorbitavit, ut avo Spora usque ad mane protraheretur, atque hujusmodi convivia dicebantur recentiori aeVo κωμοι, quae nom. 13, 13. Gal. 5, 2I. I Petr. 4, 3. merito damnantur. - quum convivia omnia essent coenae : coenaeuIum lampadibus illustratum erat; et quum sub illo
226쪽
climate, noctu Semper, saltem diluculo, frigus esset; Deilo explicabis loca Matth. 8, 12. 22, 23. 25, 3O. Ceteroquin in conviviis , quae hilaria erant conventi cula, joci, aenigmata et musica non deerant; quare convivia passim imago erant felicitatis, et exclusio a convivio erat symbolum miseriae et calamitatis, Prov. 9, 2. Seqq. Am S 6, 4 - 5. Jes. 5, I2.24, 7- 0. Matth. 26, 2O - 26. Luc. 7, 46-5o,
32, I - 9. Hinc etiam aetas aurea, et regnum Messiae , hoc symbolo adumbratur, Luc. 7, 39. 46. 14, 12 - I3. 13, 29. Matth. 8 , Ii. 26, 29. Hic tropus notissimus erat, ut interpretes quoque antiqui voces Iaetari, laetitia, atque e On Vi Vari, Con Vivium, promiscue usurparint, cons. Ps. 68, 4. et E Sth. 9, I 8. 19. cum Versi ono Alexandrina et Vulgata. In Novo quoque Foedere ga u-
dium, pro convivio Venit, Matth. 25, 21. 23. Quum autem convivia Hebraeorum pleraque ex Sacrificiis pararentur, convivae mundi seu sancti esse debebant,
ad quod etiam in tropis et allegoriis respicit ur, Ε κ e c h. 39, i 6 - 2o. Je S. 34, 4. Ap oc. I9, I7 - Ι 8.
Antiquo illo aevo, quo publica hospitia non erant, ultronea collectio hospitis , insigne erat humanitatis officium, cui probi religiose satisfaciebant; haec laus hospitalitatis exstructis demum hospitiis publicis, haudquaquam mox desiit, et in Oriente usque in hodiernum diem perseverat. J O b. 22, p. 3I, 27
227쪽
i49. Hospitalitas. 12 I9, 2 - Io. Ac t. A P. I 6, II. II, 7. 28, p. Matth. 25, 35. Mare. 9, 4 I. Rom. I 2, 13. I Timoth. 3, 2. 5, IO. Hebr. I3, 2. Hinc non tantum nomades, peregrinos adVentantes perhumaniter excipiunt, sed in urbibus quoque sunt, qui vicos obeunt, et cuilibet obviis aquam gratis offerunt, quae in oriente non estres nihili; quare liberalitas haec munusculo compensari solet, Matth. Io, 42. Marc. 9, 4 I. Viget quoque adhucdum antiquissima honestatis ratio, qua, quicunque, etsi ceteroquin praedo, hospitem collegit, eum tueri, et Se quoque ipsum praesenti pro eo Vitae periculo objicere tenetur, nisi ab omnibus infamis
haberi velit, et id quidem jam obtinet, si quis eum
peregrino vel crustam panis manducavit, Gen. 19, 1 - 9. Io S. 2, 1 - 6. 9, 14. Jud. 4, 17 - 22 δ ad hunc morem non Taro alluditur, PS. 4I, Io. 9I, I. 119,
19. 2 Sa m. I 2, 3. J . s. 9, 14. L v c. 7, 34. I O h. 13, x8. cf. Iliad. VI. 21o - 23 i. Hospitibus, ut supra diximus, pedes lavabantur; unde demum lotio pedum in symbolum hospitalitatis transiit, Gen. I 8, 4. 29. JOh. I3, 15. Seqq. 1 Tim. I, IO.
g. i5o. Praecautione S contra fornicationem. Primaeva institutione ad propagandum genus humanum per individu m consortium Viri et mulieris, Gen
228쪽
u22 I. I5O. Praecautiones contra fornicationem.
i, 27 - 28. , damnata erat sornicatio, libido vaga, et communio uxorum 3 hinc pii patriarchae hoc institutum religiose Observabant, alioquin autem jam ante aetatem Mosis, tanta erat morum corruptio, ut a pluribus gentibus, non modo fornicatio, sed etiam paederastia in cultum deorum conversa fuerit, unde
Emp, cynaedus, et nonῖ , meretrix, proprio
Personas designat, quae ad turpissima haec flagitiae onsecratae fuerunt, De ut. 23, 18. Gen. 38,21. 22. Job. 36, 14. - Ηuic malo, cui demum ipsi quoque philosophi Graeci et Bomani consenserunt, ut occurreret ΜOScs, Statuit, I. ut inter Israelitas, nec cynaedus, neque meretrix toleretur, et silia sacerdotis, Si Corpus Suum proStitueret, lapidetur et combu- Tatur, L e v. 21, 9.; quia haec, ut Moses Levit. I9, 29. Devt. 23 , 18. I9. addit, magna coram Deo flagitia sunt. - Ne autem quipiam, abiecti animi sacerdotes, avaritia inflammati, allicerentur, ut haec scelera, exemplo aliarum gentium, in cultum Dei verterent' interdixit II., ne merces meretricum et CynaedOTum, etsi ex voto oblata esset, ad Sanctuarium Suscipiatur, De ut. 23, I9., quae lex demum 2 Beg. 23, 6 - 7. Potentiae regum Succubuit. - Ut etiam Origingiti mali praecaveret, decrevit III. , ut seductor Seductam te-DeΓetur uxorem emere, aut patri, qui filiam seductam nollet seductori vendere, consuetum SponSae pretium ut videtur, 3 o siclos); si Vero violentia quapiam usus esset, 5o siclos Solvero, Ex Od. 22, 15. Deut. 22, 23 - 29. Id videtur ex antiqua consuetudine descendisse, quae Gen. 34, 1 - 12. attingitur. Stui'rum
229쪽
15o. Praecautiones contra fornicationem. 223Moses non memorat, quia in foro probari non potest, - Denique, ut et pudicitiam alterius sexus, tanquam singularem castitatis muliebris custodem, corrobora ret, IV. legem tulit, ut sponsa, quae, Se Virginem mentita, conSummat O matrimonio talis deprehensa non esSet, ante januam domus Paternae lapidaretur, De ut.22, 2o - 2I. - Etsi rigidae erant hae leges : meretri
bus idololatris etiam cynaedi, diis con- Secrati, non deerant, Pro . 2, 16- I9. 5, 3 6. 7, 5 - 27. 2O, 6. 26 - 3O. Amos 2, 7. 7, II. Jer. 3, 2. 5, Z- a Reg. I 4, 24. II, 12. 23, 47. etc.
Eadem institutione primaeva Polygynaecia quoque exclusa fuit. Lamech primus duas uxores duxit, Gen. 4, 19. cons. Matth. I9, 4 - 8., et multos imitatores nactus est, nec post diluvium exemplum Noachi et filiorum ejus, quidquam profecit. Inter Hebraeos aetate Mosis polygynaeciam permultum inValuisse , ex numero Primogenitorum 22,373, inter6m,mo Viros, qui ultra uo annos nati erant, colligere licet, Num. 3, 42. Ut hoc malum, ProgresSu temΡΟ- vis minueretur, Moses I. attulit Gen. I, 27 - 28. 2, 23. 24., Primaevam matrimonii institutionem, primam ejus
tranSgre SSionem Gen. 4, 19. , atque omni occasione narravit incommoda, quae marito e pluralitate uxorum enaScuntur, Gen. I 6, 4- IO. 3O, I - S. I . .,
et testibus viris gravibus, qui Orientem inviserunt, sane non sunt exigua. II. Interdixit De ut. 17, 17. re-
230쪽
gibus, quos Hebraei aliquando electuri essent, in gnum uXoVum numerum, quem quidem non definivit, sed ex consuetudine pro noto sumsit, sortasse non ultra quatuor, uti Rabbini et Μohammedani ex exemplo Jacobi Gen. 31, 5O. interpretantur. III. Virum Exod. 2i, Io - II. Obligavit, ut uxori cuilibet, temporo fixo debitum reddat, cons Gen. 3O, I 4- I 6.3sortasse, ut fert modernum jus Orientalium, semel per hebdomadem. Excepit solum tempus menStruOPum, quo congressum Sub mortis supplicio prohibuit, quia ex hoc concubitu proles leprosae nasci putabantur, vel quia alias in illis regionibus reapse noxius est. Denique IV. immunditiem, per concubitum contractam, ad integrum diem extendit , Lev. 15, i 8., quo in commodo vir impediebatur, ne facile ultra quatuor uxores dricere posset. His dispositionibus polygynaecia progressu temporis permultum imminuta fuit.
Sponsam filiis, et sponsum, i , filiabus,
pater familias seligebat, Gen. 21, 21. 24, 3I. 34, 13-Εx Od. 2I, 9. De ut. 22, 16. Iud. 14, I - 4. 1 Cor. 7, 6. Si filius certam personam exoptabat
uxorem, nihilominus pater sponsam a patre illius petebat, Gen. 26, 3O. 34, 2 - 5. Jud. I 4, I - 2. Hinc patet, des. 4, 1 - 2. Jer. 3I, 22. enormem V rorum penuriam innui. Patev vero filiam sino con- Sensu fratrum germanorum in matrimonium clocave non poterat, Gen. 24, 5o. 34, II - 27. 2 Sam. 13, 2O - 29. cons. Gen. 12, II - 15. 2O, 2 -6.