장음표시 사용
311쪽
y et i 4. Lex fundamentalis reipublicae Mosaicae. Aouedum pervagarentur, Sed colerent, et ita ope aliarum gentium non indigerent. Hebraei quoque quam plurimi, in Aegypto ad idololatriam inducti, pluribus
miraculis ad agnitionem vovi Dei reducendi, et Omnes ad Suscipienda ea, quae porro ad custodiam veligioniS disponerentur, permovendi erant. Atque ad id collineant omnia, quae a Mose praecepta Sunt. LeX itaque fundamentalis lata fuit, ut solus Verus Deus creator et gubernator universi, Coleretur, atque, ut id eo certius obtineretur, Deus se per MOSen Hebraeis regem obtulit, et ab universo populo acceptatus ost; hinc etiam Canaan, ab Hebraeis occupanda, declarata fuit regio regis Dei, cujus Hebraei non essent nisi coloni hereditarii; quare, sicut Aegyptii, ad duplicem decimam pendendam adstricti fuerunt, EX Od. i9, 4-8. Le V. 27, 2Ο - 38. Num. I 8, 21
- Deus, electus rex, ex nubibus in monte Sinai, sub perpetuis tonitribus et fulguribus, promulgavit fundamentales religiosae civitatis lege S , EX Od. 2O., quae de in , territis Hebraeis , a Mose amplius cxpositae, et simul praemia obedientiaq, et poe-nne transgPessionis annun Ciatae sunt; Hebraei autem obedientiam solenni jur jurando promiserunt, Ex Od. 21 - 24. Cons. De ut. 27 - 3o. Ut id perpetuo , quasi coram oculis Hebraeorum Versaretur, Omnia ad Deum regem Pelata sunt, ut sacrum tentorium simul
esset templum Dei et palatium regis; men Sa cum panibus et vino, esset simul menSa regia; altare esset eoquinaria rogia: Sac Ordotes et Levitae essent mi-
312쪽
5o6 g. 214, Lex fundamentalis reipublicae Mosaicae.
nistri regii, qui non modo cultum divinum curare, sed etiam munera civilia obire tenerentur, et priuiam decimam, quam Hebraei coloni Deo regi pondo hant, salarium reciperent; atque Sic de ceteris, ut etiam minutiora aliquid ad hunc finem conferrent. - Quum itaque Deus esset rex Hebraeorum et Palaestinae: idololatria cujuscunque incolae, etiam peregrini initi ac regione, erat desectio a legitimo rege, et crimen perduellionis; quare ultimo supplicio plectebatur. Quicunque ad idololatriam invitabat, erat seditiosus,
ct eidem poenae obnoxius. Imo etiam incantatio, necromantia, et reliquae artes idololatricac foditionis criminibus accensitae, et eidem supplieio subjectae fuerunt. In his tantuS, quantus aIias in crimine per- .
duellionis, rigor jubetur, ut etiam frater, filius, filia
uxor, vel intimus amicus ad idololatriam incitans, ad iudicem do serendus esset, De ut. 13. 7-I2. Hoc supplicium, ut quilibet alioquin intelligit. non erat cogitatiouum, sed actuum externorum; de his cnimi solis judicat praetor, et lex non erat religiosa, sed
2 - 3.; nam ubi Sermo est de religione, inculcatur fides interna, amox dominans erga Deum, fiducia illimitata , et perpetuo promta obedientia divinis praeceptis
praestanda Deut. 6, 4-9. IO, I 2. II, 1. I 3. Illa iv oro poena idololatriae, illi aevo congruit, qu0, non dictamine conscientiae, sed spe auxilii temporalis Se Iigebatur dens, et inprimis deus regionis colendus esse videbatur; qu re non erat, quod impediret quem-
313쪽
2 i5, Hebraeorum ratio ad alias gentes. Soreunque otiam peregrinum indololatram in regione Ilabraeorum, huic legi satisfacere.
g. 2 i5. Hebraeorum ratio ad alias gentes.
Ne Hebraei , undique gentibus idololatris cir cumdati, ad desectionum a Deo et rege Suo, SeducerentuΓ. necessarium erat, ut a familiaritate horum populorum abstraherentur. Eo respieiunt leges do singularibus
ritibus, qui honesti quidem et utiles , aliis vero gentilius non erant usitati; nam Hebraei his semel imbuti , gentibus commisceri vix poterant, quia difficillimiam erat, ea, quibus a juVentute assueti erant, deserere et damnare. Ne autem haec separatio in odium aliarum gentium degeneraret, Moses sedulo inculcavit, ut proximum, P i, id est, omnem hominem . quocuIn agendum habent , et Peregrinos quο-que ament, EX Od. 22, 2 O. 23, 9. Le V. I9, 34 De ut. IO, 18 I9. 24, II, 27, 19., quo sine docet,
beneficia, quae Deus ipsis prae aliis gentibus contulit, esse immerita, De ut. 7, 6 - 8. 9, 4 - 24. Quamqaam autem Hebraei singuli, per diversos ritus, ab ineunda ar cti O r i cum idololatris amicitia arcebantur; civitas tamen Hebraeorum poterat cum civitatibus gentilium foedera pangere, excepti solummodo erant: I. Canaanaei etiam Philistaci, etsi non erant origine Canaanaei , qui nec ad foedus admittendi, neque in Servitutem recipiendi, sed ii ternecino bello delendi, aut regione pellendi erant, non modo, quia Pascua Patriarcharum tenebant, sed
etiam, quia sublestas fidei fuissent socii vel servi, et
314쪽
si. 215. IIcbracorum ratio ad alias gentes. praeterea idololatriae addicti, itaquc in regno Dei regis perduelles, tolerandi non QVant, si Hebraeos in idololatviam, id cst, in crimen perduellionis, induxissent, Exod. 23, 32 33. 34, 12 - 16. De ut. 7, I-D. 2O, 1 - Ι 8. EX Cesti tamen erant Phoenices,
littora septemtrionalia tenentes, qui, suis limitibus clausi, de paScuis patriarcharum nihil occuparant. Hanc hostilitatem componi potuisse, legimus JOS. D, 19., Si nempe Canaanaei Solum vertere Voluissent, quod permulti praetulerunt, confugientes ad Phocis nicos, a quibus in Africam deportati sunt, P vocopius de Vandal. II. io. p. 258. - Π. Amale hiistae, seu Canaanaei in Arabia Petraea, aeque intornecione delendi, quia in itinere poD Arabiam infirmos et defessos Hebraeorum, adorti sunt, et aliunde praedones, Palaestinae ad meridiem contermini, Hebraeis perpetuo molesti suiSSent, quin ulla ratione coerceri potuissent, EX Od. 2, 17, 3 - 14. De ut. 253 17. c o n s. J u d. 6, 3 -5. ι Sam. 15 , I. S D q q. 27, 8 - 9. So. - III. Aio abitae et Ammonitae bello quidem non lacessendi, Sed a foedoribus, et a jure civitat s Hebraicae in perpetuum exclusi crant, De ut.2, 9 19, 23, p., quia Hebraeis, quibus transitum in
limitibus suis conceSSerunt, annonam, etiam solutis
pretio, denegarunt, De ut. 2, 29. 23, 5.; dein, qui husdam tribubus Midianitarum juncti, prophetam Bileam, ut Hebraeis malediceret, vocarunt, et demum Hebraeos ad idololatrio m. id est, ad crimen perduellionis, pellexerunt, De ut. 22, 2 - 25. 15. 23, 3 S. Cons. De ut. 2, 9 - i9. 57. Πebraei quoque illis
315쪽
g. 215. Hebraeorum ratio ad alias gentes. 3O9 bellum non intulerunt, donec ab ipsis lacessiti suis-Sent, Jud. 3, 12-3o. I SAm. I 4, 47. 2 Sa Πι, 3, 2. Seqq. I 2, 26. Seqq. Midianitas, qui cum Moabitis
conspirarant, mox bello ultorio compescuerunt, Num. 25, 16 II. 3I, 1-24. - Amor itis, qui olim regionem trans Iordanem, Moabitis et Ammonitis armis eripuerant, bellum decretum non fuit, neque enim quidquam de pascuis patriarcharum tenebant; ast reges eorum, Sichon et Og, Hebraeis non modo tuansitum innoxium denegarunt, Sed etiam eum exercitu occurrerunt, atque Victi, et regione pulsi sunt, quae Hebraeis in praedam cessit, Num. 2I, 2I 35. 32, 5. Deut. I, 4. 2, 24-37. 3, I I 8. 4, 40 - 49. cons. Jud. II, I3 - 23. - Cum omnibus aliis populis laedera Permissa orant; hinc David eum regibus Tyri et Hamath, atque Salomo cum regibus Tyri, Λ egypti atque cum regina Saba amicitiam coluit, et ipsi quoque religiosi Maccabaei cum Romanis focdera pepigerunt. Prophetae passim quidem carpunt foedera cum gentibus, Sed non, quia legi Mosis contraria erant, sed quia civitati noxia erant, quod demum
3. 216. Proceres civitatis Hebraicae.
In hac Mosaica civitatis forma manserunt pleraque, qualia prius fuerant. Principibus tribuum, praefectis familiarum, et genealogis conServata est anti
316쪽
3io 21 6. Proceres ciVitatis Hebraicae. qua auctoritas , Ν u m. II , 36. D e u t. I 6, 18. 2O, 5. si, 28. MOSe S tamen, consilio Soceri sui Iethro,
E x o d. 18, 13 - 26. , addidit judicos, quorum alii erant Io, alii 5o, alii ioo, et alii 1 ooo virorum; hi plerique ex aliis proceribu S, a populo
electi fuerunt. Inscriores judices superioribus sub ordinati erant, ut caussae difficiliores ad superiores, et difficillimae ad Mosen, post eum Vero ad Summum sacerdotem, Vel ad rectorem reipublicae, si aderat, devolverentur. Judices, saltem superiores, Deut. 3I, 28. cons. JOS. 8, 33. 23, 2. I 4, I., proce TibuSac en Sentur. Hi omnes Ρroceres, demum in Palaestina per urbes di Spersi, Senatum loci formabant, qui totam viciniam regebat, De ut. 25, 1-8. 19, 12.22, 33. 25, 8 9. J u d. 8 , 14. 9 , 3 - 46. II, 5. I S a m 8, 4. 16, 4. Congregati unius tribus proceYes, CO- mitia tribus, et congregali omnes, comitia generalia
constituebant, et uniVersum Populum repraesentabant, J u d. I , 1 - II. II, 5. 2Ο , I 2 - 24. JOS. 23, 1 - 2.24, 3. - His, Dei mandato additi sunt proco res heroditarii et J iterati, L o v i t a e , E x ο d. 32 , 29. N u m. 56, 13. 8, 5 - 26. , qui ministeriis religionis, civitatis, et aulae Dei regis, dicati fuerunt; et quia diversissima eorum officia erant admodum gravia r magna
quoque commoda percipiebant, quae quidem CiS creaverunt invidiam; verum tumultus , auctoribus Horach, Dathan et Λhiram ortus, singulari divino supplicio suppressus, et designatio tribus Levi, insigni miraculo confirmata fuit, di um. 16, 1 - 17.
317쪽
quaelibet tribus a suis procoribus gubernabatur; itaque Singulavom, a ceteris tribubus independentem civitatem constituebat, Jud. 2O, II - 46. 2S m, 2, 4. Jud. I, 21. 27- 33. Si c3uSSa quae Piam ad plures tribus spectabat, ab ipsis conjunctis
Piam tribus negotio so impavem sensit, cum alia tribu aut cum pluribus tribubus in societatem coibat, Iu d. I, 1 3 22. 4. , IO. 7, 23. 24. 8, 1 3. Quamquam autem ivibus quaelibet per se subsistebat: Omnes tamen inter se connexae evant; nam non tantum Communes majores, Abraham, Isaac, et Jacob, et communes promisSiones, quas ab his majoribus quasi ho- reditate acceperant, erant indissolubile vinculum, quod indigentia mutui auxilii firmabatur, sed etiam communis Deus rex, commune Palatium regis et templum Dei , et commune Sacerdotale et Leviticum ministerium, omnes tribus in unam civitatem et eccle-ιiam consociabat. Hinc tribus quaelibet in omnes alias jure quodam inspectionis gaudebat, ut lex observaretur; et, Si in aliqua tribu neglecta esset, eam reliquis ivthubus denunciare poterat, ut, si alia ratione fieri non posset, bello caStigaretur, JOS. 22, 9 34. Jud. 2O. I. Seqq. - Civitas ita constituta,
salutoni publicam lente quidem procurat, nihilominus tranquilla et prospera eSse, ast bellis quoque externis et tumultibus intestinis jactari poterat. Utriusque hujus conditionis exempla offert aevum Judicum.
318쪽
3122 17. Nexus tribuum. De esse vero in hujusmodi civitate vix potorat, ne tribus potentiores, Vel praerogatiVa gaudentes, perpetua aemulatione pugnarent, quod reipsa observatur inter tribum Iuda, cui auctoritas primogeniturae obtigit, Gen. 49, 8-IO. , et inter tribum Joseph, quae jus duplicis portionis, primogentio conVenientiS, Obtinuit, G e n. 48 , 5 - 6., et hinc in duas quidem tribus , Ephraim et Manasse, divisa fuit, quae tamen Ambae conspirabant. Ex hac aemulatione demum triste Schisma ortum est, I B e g. I 2.
Caussae omnibus tribubus communes agitabantur in universalibus comitiis procerum, qui a rectore reipublicae scu Judice, Vel eo deficiente, a Summo SR- Cerdote Convocabantur, Num. Io, 2 - 4. Jud. 2o,
1. 27 - 23. JOS. 23, 1 - 2. Locus comitiorum adjanuam sacri tabernaculi suiSSe videtur, Num. Io, 3, Jud. 2O, I. 27. 28. I Sam. 1Ο, II., nisi aliuS locus, plerumque celebxitate aliqua insignis, indictus QSSet, J OS. 24, 1. 1 Sam. II , 1 - 15. I HEg. I 2, 1. Duamdiu IIchraei in Arabia castra incolebant, comitia per sacerdotes clangore sacrarum buccinarum convocabantur; in Palaestina vero ob lucorum distantiam , per nuncios indicenda suerunt. Ex Num. Io,2-4. liquet, comitia alia fuisse, ad quae soli principes tribuum et capita familiarum clangore unius buccinae; alia autem, ad quae duabus buccinis Om
nis coctus I, nempe etiam genealogi, judi-
ces, et, saltem interdum, omnis populuS, Vocaban-
319쪽
tur, De ut. 29, 9- Io; Jud. 2o. Αst soli quoque principes tribuum et capita familiarum, ΡΟΡulum uni erSum repraesentabant , ideoque nomine
t a t i ad coetum, ' in pD ; et sene S Seu Senatore S coetu S, I PI-; c o n L E x o d. 29, p. 24, 3 - 8. 34, 31 32- Le V. 4, 13. I 8, 3 5. 9, 5. Ad haec comitia Moses mandata Dei deferobat, quae dein genealogi populo annunciabant, Ε xo d. 29, 7- 24, 3 - 8. SI, I . 4. N u m. II, 25. 3O. In hoc senatu jura quoque majestatica exercebantur, bella indicebantur, pax decernebatur, foedera pangebantur, rectores et belliduces, atque demum etiam reges
eligebantur; proceres hi a regibus iusjurandum recipiebant, et eis Vicissim nomine populi, sacramentum dicebant, Exod. 19, p. 24, 2 - 8. IOS. Ο, II - 21. Jud. 2Ο, I , Ι Ι - I4. 2I, 33 - 2O. I S am. Io, 24. II, 14. 2 Sum. 2, 4. 3, 27 - I9. 5, I -3. I Reg. I 2. IIaec Omnia procereS propria auctoritate agebant; do singulari enim PoΡuli mandato nullum occurrit v sestigium; decreta Vero Sua populo proponebant, ut consensu Tata haberentuΓ, 1 Sam. D , I 4 15. e Ons. JOS. 9, 33. 23, 2. Seqq, 24, I. Seqq. Electio tamon regis Dei, ab Omnibus facta, et sacramentum ei ab omnibus, etiam a mulieribus et juvenibus dictum fuit, Exod. 24,3 - 8. De ut. 29, 9 - 4. Populus quidem plerumque approbabat, quae se-
320쪽
natus decreverat ; interdum tamen senatoribus excusatione oΡus erat, ut, Jud. 9, I 8 19.
Quum Deus ab Hebraeis rex electus esset, Pisleges eiviles tulisset, eorum lites graviores dirimeret,
quaestiones propositas responderet, Num. 15, 32 41.. JOS, 7, 6 - 22. Jud. I, I 2.2O, 18. IT - 28. 1 S am. I 4, 37. 23, 9 - I 2. 3O, 8. 2 Sam. 2, t. quum porro Deus ΡοenaS minaretur, et contumaces nonnunquam modo etiam insolito puniret, Num. ii ,33 -35. I 2, 1-I5. I 6, I 5O. I CV. 26, 3 - 46. De ut. 28-3o.; cum denique prophetas, tanquam legatos suos, promisisSet, De ut. I 8., et dein qu que mitteret, atque univerSum populum singulari providentia ita gubernaret, ut religio conservaretur: Deus profecto erat rex ΙSPaelitarum, et forma regiminis erat theocratica, qualis illi aevo conveniebat, quo ciVitates aliarum quoque gentium, simili ratione cum religione connexae erant, et dii tutolares regionum es regnorum credebantur, ut, quod aliut fictum QPat, apud Hebraeos Veritate niteretur, eo porro discrimine , quod alibi religio esset medium ad salutem civitatis, apud Hebraeos vero civitas esset medium ad conservandam religionPin. - Etsi autom civitas erat theocratica, humi na tamen quoque forma regiminis locum habuit. Deo rogi erat minister aulicus,