Archaeologia biblica

491쪽

g- 354. Festum paschatis. 'tri d)2, calix benedictionis, Mattia. 26,

27. , I COT. II, 16. Dictis hymnis Ps. II 5-II 8. quaΓ-tus calix bibitur, Marc. 14 , 26.; et Si PS. I 2O-137. dicere velint, quintum quoque calicem bibere possunt. Vinum autem, quod bibunt, aqua mixtum est. Secunda die paschatis, seu I 6 Abib, Osserebatur primus manipulus hordeaceus, ct agnus annicu- Ius cum serto et libamine in holocaustum. Atque lio caei tu messis initiabatur. Lovit. 23, i -i4. Qualibet σtiam dio per totam hebdomadem singularia quaepiam holocausta, et victimae pro peccato, immolabantur,

In ecclesia Latina communis viget sententia, Iesum in ultima coena Pascha manducaSse; quipiam tamen contendunt, eum idipsum una die praeoccupaSse, nempe opinantur, Saddu caeos neomenias juAta calculum astronomi eum computasse, et pascha una die citius manducasse, quod jam supra resutavimus; id modo addimus, in templo omnia ex sententia Pharisaeorum acta suisse ;accedit, Matth. 26, 1 - 19, Maro. 14, 12-I8- Lue. 22, 7-I4. dc consueto die paschalis Sermonem OSSO. Graeca Vero ecclesia propugnat, coenam ultimam Iesu non sciis se Paschalem. et Iesum eucharistiam in pane fermentato instituisse. Qui piam Latinorum Graeci. quidem consentiunt, sed contendunt, sermentatum jam talia Abib ad vesperam, exterminatum suiSse, Iesum ita. quου si iam hac die, eucharistiam in agymo in Ilitus se.

g. 355. Festum Pentecostis.

A 16 Abib, seu a secundo die paschatis, numerandi erant ueo dies, et 5Omus erat πενjεχος , quae a Septem

492쪽

486 I. 555. Festum Uentecostis. his hebdomadibus IT,PUryn ain, festum h o b d ο-

inadum dicitur, E X Od. 3 , 22. L e V. 25 , I 5 16. Num. 28, 26. D e u t. 16, io. Α C t. ΑΡ. 2, 1. Ingratiarum actionem pro messe celebrabatur ; unde et

iustum messis, που I an , dicebatur, E x o d. 23, 16.

Hinc duo panes de farina novarum frugum, et deciana pars Ephae de eadem farina, tanquam primitiae, offerebantur, Ex Od. 27, 16. Le V. 23, 17. Num. 28, 26. , unde nomen huius sesti, dies primitiarum, zm Im, descendit, Num. 28, 26. Holocausta quO- quo plura, et sacrificium pro peccato immolabantur, Le V. 23, 18-2Ο. Num. 28 , 27 3 I. Ad festum hoc laetum, aetate Apostolorum, permulti Judaeorum exterorum Ierosolymis conveniobant, prout Josephus de D. I. II. 3, 1. disertis Verbis annotavit, C O D L.

3 336. Festum tabernaculorum. Festum tabernaculorum , ni pri an , ἐορτη

Dcν γων, σκηνοπηγια, ' 15ta usque ad 23tiam mensis septimi seu This clivi Octobris), plenis octo diebus celebrabatur, et dies Octava erat festum singulare, Le V. 23, 34 42. Num. 29, 12. 35. De ut. 16, 13 - 15. Neh 8, 18. 2 Ma Cc. io, 6. JOb. I, 2. 37. In memoriam illius per Arabiam itineris, institutum erat , quare Uebraei hoo Octi duo , ut in illo itinere , tabernacula inhabitare tenebantur, Le V. 23, 42 43. Quia autem simul in gratiarum actioncm pro collectio nB fructuum ci vinclomia agebatur, ' SI', ω- Stu in collectionis I Puctum, dicitur, Ex Dd.

493쪽

2, 350. Fostum tabernuculorum. 23, ὲ6. 34, 22., et Hebraei his diebus fructus geno-TOSiSSimarum arborum, vel, prout recentiores Iudaei

rq A interpretantur, citria , et praeterea Ta-

mos palmarum , salicum, aliarumque frondosa 'una ar borum in manibus gestabant, vel, ut Baraei Volunt, ex his frondibus tabernacula construere tenebantur, Le V. 23, 4o., quibus etiam frondes olearum, olea- Strorum , myrtorum et aliarum arborum addebant: Neh. 8, 15. 2 Macc. io, 7. JOSeph. Archaeo l.

XIII. 13, 5. Festum erat laetissimum; hinc a Iosepho Archaeo l. VIII. 4, i. XI. 5, 5. , et a Philone de septenario p. 1l95., maximum, bot a Thalinudicis sestum κατ-, id, Fes l) appellatur, atque etiam Plutarctio Sympo S. L. IV. c. 5. innotuit. Sacrificia publica plura, quam aliis sestis, praescripta erant, Num. 29, 12 96 at que Hebraei plures quoque victimas de secundis decimis ci primogenitis immolabant, De ut. 16, 14

15. Le U. 23, 5S-4Ο. Num. 29, 30. His recentiores Judaei alia addiderunt; nam Ι. ex Jes. 12, 3. eXScul pserunt ritum, quo Sacerdos peY totum Oetiduum, quotidie mane , vase aureo tria Log aquae ex sonto Silo e hauriebat, magna et lautissima sol ianitatis pecportam aquarum in templum portabat, et in cornu aniaris australe Versus Occasum, essundebat, quum in-icrim Levitae Hallei Ps. iis ii 8.) dceantarent, et tibiis accinc verit. Thali nudici jam dicunt suisse s1mbolum pluviae, jam gaudii, iam cis usionis spiritus sancti. Cons. JOh. 7, 37. et V e t si en ii N. T. T. I. p. 888-889. - II. Quotidie vespere in atrio mu-

494쪽

488 a. 6. Festum tabernaculorum. lierum , in quatuor lychnuchis aureis. qui Io cubitos

otii fuisso dicuntur. magnae lampades accendebantur; sacprdotes et Levitae in i 5 gradibus atrii interioris Psalmos graduum Ps. 12O-i34. decχntabant, et instrumentis musicis accinebant, at quo Proceres, ardentes saces manibus tenentes, in atrio mulierum Saltabant, quos mulieres ex loco clathris clauso spectahant. III. Iudaei quotidie. sinistra citi tum , et dextera z' H seu ramum palmarum, duos ramos salicum et

τnirtorum colligatos tenentus, solenniter altare Cum Conclamatione n Vmin, Ho si an na, Circuibant,

et id die septima septies repolebant, in memoriam expugnatae Olim urbis Jericho; quare hoc festum quoque magnum UO si untia Vocant. Cons. 2IJac . Io, I 74

3. 357. Dies propitiationis.

Quinta ante sestum tabernaculorum dies, nempe roma mensis 71Di seu Thischri, erat dies propitiationis, n)ε , quae feria erat, LOV. 16, I-34. EX Od. 23, 26 o. Num. 29, 1-Ii. Unicum hoc erat per totum annum jejunium, quo a V e Spera VSque ad vesperam omnis cibus interdictus erat, LOV. 23, J-29. 25, 9. Hac dio Summus sacerdos omnem Iiturgiam agebat, et quae erant singularia, ipsi soli TCServata erant, quas jam reserenda Veniunt. Nem-Pe toto corpor , et indutus se moralibus tunicaque olbo byssina, zona cinctus, et imposita capiti e On-Sucta mitra sacerdotali, ad altare adducebat juven- eum pro peccatis suis et familiae suae, et duos bim.

495쪽

- 357. Dies propitiationis. eos pro peccatis populi. quorum alterum Icho Vae, nil , et alterum ad liberum discessum

e l. 1 m, sorte praefiniebat, L e v. 16, 6

- Io. - Mactabat mox iuVen cum pro peccatis Suas,

et hircum pro peccatis populi: do in prunas

ex 'altari depromtas in thuribulo. et duos pugillos sacri thymiamatis in vaso aliquo. inferobat in adytum seu Sanctissimum, atque iniecto in prunas thymiamate, Teversus, rursus cum sanguine juvenci ot hirci intrabat, et digito suo primum de sanguine iuvenci, i demum de sanguino hirci Versus operculum a1 Caeso ederis, et septies Vrrsus paVimentum ante ΘΓCBm, spargebat. Egressus in Sanctum, sanguine juVenciri hirci cornua altaris aurei illiniebat, at quo septies in superficiem ejusdem spargebat; id dicebatur expiare ab immunditiis et praevaricationibus Israelitarum, Le V. 16, II - I9. - EgreS-sus in atrium, ante altare ambas manus capiti hirci graviter imponebat, quo symbolo eum Omnibus peccatis, delictis ot praevaricationibus Israelitarum Onerabat, et donaum viro tradidit, qui cum in lu- ea deserta do ductum, liberum dimitteret , quo significabatur, Israelitas poena omnium peccatorum libe- Talos esse. Hircus autem, qui pro Peccatis populi, et iuvencus, qui pro peccatis summi sacerdotis immolatus fuit, symbolum erat promeritae Poenae, et extra castra vel urbem integer concremabatur, Le V. 6, 2O-22. 26-28. - Donique depositis vestibus

albis, et indutus pretiosis muneris sui vestibus, holo-

496쪽

. 357. Dies propitiatisniS. causta pro se et populo, et Sacrificium aliud pro peccato immolabat, LEV. l6, 23-M. Num. 29, 7 in Judaci addunt, eum rursum in Sanctissimum ingressum esse, ut thuribulum esserret, quod quidem necessarium non erat, potuit enim thuribulum, secunda vico cum sanguine egrediens, una auferre; nam

bis tantum ingressum suisse, Philo de Leg. ad Cai. disertis verbis testatur; unicus enim ingressus, qui LeV. I 6, 34. Ex Od. 3o, Io. sane tur, de unica die per annum intelligitur; unico enim ingressu hac ipsa dic, omnia illa nullatenus peragi potuissent.

g. s58. Alia jejunia.

Hebraei antiquiori aevo in rebus adversis jejκ- nare quidem Solebant, Jud. 2O, 26. I Sam. I, 6. 31, 13. a Sam. 3, 35. J e S. 58 , 3-I2.; ast nOVOS anniversarios jejunii dies, demum in exilio introduxerunt: I. Die Irma mensis 4ti seu Thammua Iulii in memoriam cxpugnationis Ierosolymorum, Jer. 52, 6 7. Zach. 8, i 9. U. Die 9na mensis 5ri Seu

Ab, Rugusti), in memoriam incensi templi, Zach. 7, 3. 8 , i 9. III. Die 3tia mensis 7mi seu This chri Octobris) in memoviam intersecti Gedaliae, Jer. 40, 4. Zach. 7, 5. 8 , I9. IV. Die 1 oma mensis 1 omi seu Tebcth Januarii) in memoriam initii oppugnationis Ierosolymorum, Zach. 8, i 9. - IIOS dies lugubres Zacharias quidem c. g. et 8. in laeta sesta transmutandos esse dicit; ast Judaei eos usque in praesentem diem conservarunt, aut post everSaΡev ritum Ierosolyma postliminio reduxerunt.

497쪽

358. Alia jejuni - 491

Quid e sto aquarum in jejunio i Sam. 7 , 9-7., bibi Velit, obscurum est; fortasse, juxta donsuetum orientalibus tropum, liberalitatem, qua Hebraei nunc se totos Deo trδ-dere vellent, indicat.

Μοrdeehaeus, vel Mardochaeus, sub rege X cxxe, in memoriam liberalionis Iudaeorum ab immanitate Hamanis, instituit sestum Purim vel Phurim, i. c., so Ttium, i ta et i5ta mensis ultimi seu ΛdaP

Martii in celebrandum, Esti . 3, 7. 9, 26. unde otiam dies Mardochaica, si Μαμοχαὶ κη ημερα ,

dicitur, 2 Macc. i5, 36. Huic festo quosdam Iudaeos , ut referunt Thalmudici, repugnasse, facile credimus; est enim se sto Bacchi simile. In synagoga praelegitur liber Esther, et Occurrente nomine H a Inan, Omnes manibus plaudunt, atque pugnis et malleis scamna percutiunt, conclamantes: pereat nomen ejus. Olim in memoriam crucifixi Hamanis, cruces in tectis domuum suarum erigebant ; his autem Cod. Theodos. Tit. 12. C. 2. interdictis, signum aliud sui, stituunt. Cetorum convivia celebrant, sibi invicem fercula mittunt, et nugas alias tractarit.

S. 36ο. Festum Enc Reniorum. Quum templum, ab Antiocho Epiphane 167..ante Chr. pro sanatum, anno 164 ante Chr. Tui Sus mundatum suisset: multis sacrificiis, 25 mensis Et flev Decembris), per octi duum dedicatum fuit, atquc haec dedicatio conversa est in se Stum anniversarium,

498쪽

49a g. 36o. Fe Stum encaeniorum. quod encaenia, ἔγκαινια, dies dedicationis altaris, αἰ ημερούι εγκανισμου του Θυο ΣΞηριου , mundatio temΡli, ὁ καΘαρις φος του ἱερου, di se' batur, i Μaec. 4, 52-59. 2 Mae C. IO, L-8. JOh. Io, 22.; a Iosepho Arch. XII. 7, 6-7. quoque nomine luminum, φωτα , insignitur, quia Iudaei

his diebus multa luminaria accendebant, quibus feli-Cem Terum conversionem et laetitiam indicabant. Cons. Jos eph. Contr. ΛΡ. II. 39.

Caput quartum.

De personis sacris

S. Populus Sanctus..P ogtori Abratiami, Isaaci, et Jacoba, ad conservationem verae religionis electi , Deo itaque consecrati, et hac ratione sacri Seu sancti cim' p, atque quasi

sacerdotes dei, Seu regnum sacerdotale erant, Exod. 3 9, 6. 22, 3. L e V. II, 44-45. I 0, 2. 2O, 26. D e u t. 7, 6. I 4, 2.21. 26, 19. 28, 9. Monitio erat, ut et moribus sancti esse studerent, L e V. 19, 2. 2O, 7-826. Il, M. EX Od. 22, 2O-2I. etc. Ast vocentioΓeSJudaei, hoc titulo inflati, omnes alias gentes, tanquam Prosanas et peccatrices, Odio prosequebantur, EPh. 2, 14-I5. I Thos s. 2, 15-16. cons. Tacit.

499쪽

2. 36i. Populus sanetus. His t. V. 5. Matth. 9, Io-D. I9. 26, 45. Marc. 8, 28, Luz. 5, 8. Gal. 2, 15-17. Illa autem sanctitas, seu Separatio et consecratio cultum veri Dei, perpetua erat, licet non raro magna fuit morum eo ruptio; quare aliqui Dabbini scelestissimos quoque reges hoc Sensu sanctos nuncupant, ut sanctus et Isra lita idem significet, cons. S P. IO, I 5. II. 2O. 812. T. 9. 2O. Haec denominatio demum ad Christianos

transiit, qui ab Apostolis non modo , discipuli, αδελφοι, fratres, i. e. , amici, et qui sunt de via seu de religione, sed frequenter etiam sancti, αγιοι , VocantuT A C t. AP. 9, 41. 26,

g. 362. De miniStris sacris.

De Levitis, ministris Dei rogis, alibi diximus; lioc loco de iisdem, tanquam mini Stris religionis, dicendum Venit. Substituti fuerunt primogenitis , qui olim nati erant Sacerdotes, aetate autem Mosis cum Levitis permutati sunt, et sequentibus quoque aetatibus a ministerio altaris redimendi erant, Num. 3, 5-13. 4O I. 8, 16 19. Ex liac tribu Aharon et posteri ejus, sacerdotio consecrati fuerunt, quibus propior ad thronum Dei in sanctissimo, accessus Concedebatur, quod etiam nomon

tria innuit, Exod. 19, 22. Beliqui Levilao obibant

inferiores functiones Sacras; sed pro negotiis vilioribus habebant servos, Sanctuario adscri2tos, qui ligna findebant, aquam apΡOrtabant, et alia similia prae-ρtati aut His omnibus Praeerat Summus sacerdos,

500쪽

s62 De ministris Sacris.

signatae crant sun eliones, quae inferiori interdicta o

563. Servi sanctuario adscripti.

Servi sacri, qui ab aevo Mosis adorant, orti sunt ex Deligiositate nebraeorum, qui Vel se, vel filium, aut servum, Voto addixerunt Sanctuario; quaxe Lev. 27 a-8. pretium ConStituitur, quo sacrati redimi possent. Actate Josuae illis additi sunt Gib conitae, B cerothi lac, Hepta iri tac, et cives urbis Hirjathjoarim , Ioso , 23-20, Aucti porro Sunt aetate Davidis et Solomonis. Post exsilium ordinem spectabilem constitue bant, qui antiquo Levitarum titulo , i. q. Num. 3, 9. 8, 17. 19. 18, 6. De ut. 25, 52.) donali, insigniti, otiam reliquis Israelitis antepositi sun YZ T. 2, 54. 58. 8, 2o. Ne h. IO, 29. II, 3.

S. A64. Consecratio Levitarum.

Levitae solenniter, a reliquis Israelitis separa ii, et singulari ritu ad ministeria sua consecvati fuerunt: nam I. l Oti ot toto corpore rasi, juvencum cum sarina et Oleo, in holocaustum, et alium juvencum in sacrificium pro peccato, ad altare adduxerunt. ΙΙ. Α Moso aqua conspersi sunt. III. Israelitarum pDO-ccres illis manus imposuerunt , et hoc ritu eos in lo- Cum suum aut primogenitorum substituerunt. IV. Levitae praesentius Sacerdotibus, coram Deo seu Sa-CTO tubernaculo se prostraverunt, ut sese oi ad mini- storia OR Prent. Doni quo V. manus illis juvencis