장음표시 사용
511쪽
tum regebat, lectores et Oratores in*itabat, nisi quipiam se sponte Obtuliment, quos accept 3Tet, Marc. 5, 22. 35 8. Luc. 8, 4 I. I 3, --I5. 18, 8. 17. A et. Λ Ρ o s t. 13, 15. II. Seniores Synagogae, cupi, πρεσβ/ε οι , antistiti a consiliis, erant potentiores ut doctiores populi; hinc etiam-ωγοι dicuntur, Ac t. A p. 13, 15. Hic Senatus non modo de institutionibus synagogae, sed etiam de transgressoribus Legis agebat, et poenam 4o ictuum demtolino, decernebat, aut etiam peccatorem Communione excludebat, doli. 9, 12. 12, 42. 16, 2. 2 COT. II, u4. III. Collectores eleemoSynaTum , ,
διακονοι , et Si non omnia, quae Iudaei de illis statuunt, jam aetate Apostolorum valuerint, ipsos tamen illa jam actato adsuisse, dubium non est , Act. ΑΡ6, I Seqq. IV. Minister synagogae, lin, Luc. 4, 2O., qui libros praelegendos porrigebat et recipiebat, et alia hujusmodi servitia praestabat,
Luc. 4, 2O.; rituS, quo in Synagogis nostrorum Judaeorum liber legendus solenniter desertur, aetat Christi nondum obtinuit. V. Apostolus seu legatuS synagogae, alius erat, qui, a Synagogis exteris miSSUS, eleemosynam Jerosolyma deportabat, Phil. 2, 25. 1 Cor. 16, I-4.; alius, qui a Synagogis ad propagandam religionem delegabatur, Aet. Ap. I 4, 4. Hom. 16, 7. 2 Cor. 8 , 23.; alius denique, qui preces publicas in Synagoga, nomine coetus recitabat, a coetu ad id delegatus, qui nunc
cantor nuncusatur es. ApDe. I, 2 O. 2, 1. 8. 12. Id.
512쪽
506 3. 372. Ministii synagogarum. 3, 1- 7, 14--της εκκλησιας , Vitringa des y n a g. V e t. L. III. P. I. c. I et a. , P. II. c. I .
Iudaei eruditos synagogae dicunt , P a Stores,
cons. Eph. 4, 11., quod nomen autem, recentiori saltem aevo , tribuunt quoque senioribus synagogae et collectoribus eleemosynarum; nam cum vox dubio procul a πυρνος , ix g non in Panis, cibus, descenis dat, set in Thargum mim Hebraico verbo p a s c e r exespondeat, ac, uti de regibus quoque usurpetur: potuit / et vellam n PD ad quoscunquD ministroS synagogae transserri. Ast aetate Apostolorum hoc nomine proprie veniebant docti cum allusione quapiam ad sententiam Stoico. rum, solos sapientes eSse Vere reges, conf. Philo de agriculi. P. 15O.
ia acrificium est illud, quod Deo immediate Ossertur, et utiqua ratione destruitur, uti per ignem, Vel peressusionem libaminum. Hinc nec ligna, ad fovendum ignem altaris necessaria, neque alia dona, qucto Fanctuario aut templo osserebantur , dicuntur Sacrifi-
513쪽
s 3. Quid est sacrificium 3 5o
etiam sacris eiis tribuuntur, sed latioris sunt significalion S, et Omnia comprehendunt, quae Deo qua
Socrificia, juxta documenta Mosaica, generi humano coaeva Sunt, Gen. 4, 3 . 8, 2O- 12, 7. 13, 4. 15, 9''al. 22, 13, 26, 35. 25, 1 7.; Moses SO- Iutri ritus accuratius pyaefinivit, cons. Lev. 1, a. Hunc singularem, omnibus populis Communem, Eullum divinum Ρrimitus ex aliquo nutu divino descendisse , argumentis idoneis evinci nequit; nam divinum mandatiAn non reseYtur, et Origo eX grato animo, quo antiquissimi homines Deo aliquid de ejus donis os- ferre Voluerint, utcunque explicari potest. Ast quum iri fragmentiS Gen. 1 - 11., Paucissima TeferuntuΓ: ex Silentio vix quidpiam concluditur, inprimis cum Deus Gen. II, 9. Sacrificium offerri jubeat, et alibi hoc religionis exercitium probet. Ubi dicitur , Deo sa
do sacrificiis, tanquam meris ritibus, aut mediis porse es icacibuS, quin ex animo probo proficiscantuP. Neque Deo indignum est, huius generis arbitraria x eligionis exercitia Phaccipere, quae non in docentia sunt, et insantiae ac ad OleScentiae humanitatis conducunt. EP nosti de Vindiciis arbitrii divitii in roligione constituenda. AliundΘ arbitrio primorum hominum , qui rudeS erant insantes, omnis
cultus exturnus Lelinqui viae Pstuisse Fidetur. Acce-
514쪽
503 g. 374. Origo sacrificiorum.
dit, originem Victimarum cruentarum non Satis commodo ex inventione humana repeti posse. Quare vero non est prorsus dissimile, Deum protoparentibus IapSis, per mortem animalium, quorum Pelles Posse Praebere usum Vestium, docuit, non modo Ostendis. se, quid per peccatum meruerint, Sed etiam innuisse, violentam animalium mortem, in reatuS et poenae memoriam, saepius Tepetendam e SSe, aut ProtOΡarentes nostros ex illa prima animalium Violenta aut subitanea morte in hanc sententiam descendisse. Ve-xum sunto originis humanae, Symbola tamen et es pectus orant reverentiae et grati animi erga Deum, et
solennis simul consessio, Deum CSSe Supremum rerum omnium, et vitae quoque dominum.
g. 3 5. Divisio sacrificiorum.
Ante Mosen non occurrunt sacrificia nisi holocausta, eucharistica, et illa, quibus foedera pangebantur, atque de Titibus perpauca altinguntur. De sacrificiis pro peccato et pro delicto, atque de libationisius , sertis et sarina nulla sit mentio, quum vero aetate Mosis Sacrificia gentilium jam in corium ordinem redacta essent: Moses illa, quae ex consuetudine patriarcharum descenderant, ad praesentem rerum c0nditionem accommodavit, vilibus auXit. Non modo, ne Hebraei pompa gentilium, ad colenda idola allicerentur, sed etiam, ut religionem saepius exercerent, ideas Meligiosas altius menti imprimeΓent, gratum erga Deum animum OXeilaront, atque mentem ad mandatorum custodiam firmarent; accedebat,
515쪽
g. 375. Divisio sacrificiorum. 5oy
quod noVa ad Deum regem relatio, quam gens modo in iverat, majorem apparatum deposcebat. Sunt itaque ex logo Mosaica, sacrificia alia cruenta seu victimae; alia incruenta, et quidem Vel farina, panes, placentae; Vel libamina inum . Sacrificia cruenta erant alia piacularia, et alia eucharistic a. Piacula via rursus crant vel holoc. au st a, Vel sacrificia pro peccato, vel sacrificia pro delicto. Holocausta et sacrificia pro peccato, non modo a singulis offerebantur, Sed etiam pro uni-Verso populo praescripta erant. Sacrificia piaculavia solummodo civiliter apud Deum regem transgressiones Expiabant, mactabantur ad plagam aquilonarem altaris, et erant sanctissima,
do quibus sacrificans nihil participabat, L e v. 6, 18.22. 7, 1. IO, II. I 4, I 3. Eucharistica Vero maci
han tu P ad australem altaris plagam, et postquam partes praefinitae igni altaris impositae, et aliae partea sacerdoti traditae essent, erant sacrificantis, excep- his primogenitis animalium, quae sacerdoti cedebant.
Divisio sacrificiorum scholastica in latreutica, euehais ristica, impetratoria et P i ac u lari a nequaquam ex Mose deprompta est.
Sacrificia ex lege Mosaica nonnisi super altari in sacro tabernaculo aut templa, Ρer sacerdotes onserenda erant, De ut. 5, 13-a4., ne alibi idolis , aut ritibus superstitio Sis sacrificaretur, cons. Lev. 17,
516쪽
1-7. De ut. 12, I5-16. Sino hae cautione V rarcis ligio conscrvari Vix potui Sset. Sacerdotes ad plura altaria dispersi, sine mutua obserVantia, partim cultui idolorum consensissent, partim mullitudini resi. stere non potuissent. 'uare hoc de unico altari praeceptum Saepius, et imprimis Deut. I 2, 13--14. en Γ-gice inculcatur, et omnia alia altaria Lev. 26, SO. damnantur, cf. JOS. 22, 9- 44. Ledentiori autem aevo, praesertim Sub regibus, illegitima aliaria, multum invaluerunt, quae, etsi sortasso portim Iehorae dedicata fuerint, suspecta tamen erant. Prophetae, in quos similis suspicio non cadebat, in aliis quoquo locis sacrificabant, I Sam. I S, 8 14. 16, I . ΙΠeg. 18, 21 4O.
V1ctimae offerri non poterant, nisi boves, ea
lucribus turtures, zm n, NI , et pulli columbarum,
6, IO. , quae Le V. Id, 4-7. a Ves, dicuntur. Haec animalium genera, ab AbΓaham O Gen. i5, 9. oblata, orant Aegyptii S numina , EX Od. 8, 22. Iu O V. 17, 7. Herodot. II. 4i-46. Ferae ab altari exclusae orant; unde eXΡlicanda est phrasis: manducare sicut Capream ot Cervum, Deus. I 2, 15. 22. - Holocaustis praefinita erant animalia mascula, et turtures VPI pulli columbarum, in quibus sexus non attondebatur. Sacrificiis pro poccato juvenci, hirci, caprae, oves. et turtureS Vel
517쪽
g. 377. Sacrificia cruenta. 5 Dpulli columbarum , pro diversitate sacris cantium,
congruebant; pro delicto autem eadem animalia, exclusis tamen juvencis, Osserenda erant. S acrificia denique eucharistica duntaxat eX Supra memoratis tribus generibus quadrupedum immolari poterant. - omnes victimas , exceptis turturiabus et pullis columbarum, non infra aetatem 8 dierum , et non ultra aetatem trium annorum esse OPOrtuit. Plerumque oves et caprae anniculae, et juVenci triennes immolabantur. Animalia aegrota, eVir ta, clauda, coeca, Vel quocunque defectu laborantia, ad sacrificia non erant idonea, quia animum, Dei minus reverentem Prodebant, L e V. 22, 2O-24. M a-I a o h. I , 8.
Qui victimam osserehat, I. animal Deo siste bat, seu in atrio ante altare, capite Versus januam sanctuarii converso, statuebat, nai ' , παραgησαι τ* Θεφ L. V. I, 3 9. 3, I. 4, 14. . Ons. ΠOm, 12, I. II. Manum suam eapiti Victimae exceptis turturibus et pullis columbarum) imponebat, quod Pro universo populo
proceres prae Stabant Num. 27, Ι 8. 23. Le V. 4, 15. 16,2 i. Cons. 2 P a Val. 29, 23. Hae manuum impositione victima in locum sacrificantis Substicaebatur, ut in ea Ostenderetur Poena, quam Sacrificans promeruit, Vel promerituruS eSSet, Si Pecearet. Haec hujus ritus significatio, manifesta e Si non solum in eo,
qui victima o pro doli et O manum imponebat, et delictum
518쪽
5iag. 3 8. Bitus sacrificiorum. suum in caput Victim' e confitebatur; et in summo sacerdote , qui, imponens hire O manus, om-
nia peccata populi ei imponebat ; sed etiam ex eo colligitur, quod Israelitae Levitis, ut eos in suum locum, ministerio sacro destinarent, manus imposuerunt; quare hanc impositionem manuum etiam Apostoli in consecratione ministrorum eccleSiae, quos in locum suum substituebant, retinuerunt. - ΙΙΙ. Victimae pro populo, a Sacerdotibus et Levitis, alia autem, Olim quidem ab Offerente, recentiori Vero aevo a Levitis mactabantur, L e V. I, 5. 2 Par al. 29, 24. 34. EZr. 6, 24., et quidem eodem to eo, quo manus impositae erant, nempe holocausta, et sacrificia pro peccato et pro delicto, ad septemtrionalem; roliqua vero ad meridionalem plagam altaris. - ΙV. Sanguis victimae a sacerdote in cratere, , CV-cipiebatur, et ad pedes Vel parietes altaris effundebatur; sanguis sacrificiorum pro Peccato, etiam coΓ-nibus altaris illiniebatur, et, si haec sacrificia pro universo populo, vel pro Summo sacerdote offerebantur, etiam in Sancto Versus siparium Sanctissimi, ct die propitiationis in ipso quoque Sanctissimo versus operculnm arcae, et VerSus P Avimentum ante arcam, spargebatur, atque cornibus altaris sussitus, illiniebatur, quod expiare, et a recentioribus Judaeis
etiam rivm , donum, dicebatur, Le V. 4, p. 8, 15
cans Olim animal, pelle detracta, ipso dissecuit, sed recentiori aevo id praestabant Levit ac et sacerdotes, et aetato Josephi aderant in templo columnae et
519쪽
s 8. Bitus sacrificiorum. 5 i5 mensae marmoreae, ad id ad aptatae. Sacrificia 1 Popeccadio et holocausta populi et summi sacerdotis, integra, nec pelle detracta, sed exemtis duntaxat partibus in altari concremandis, extra caStra Vel urbem, in loco, in quo cineres congeli Solebant, comburebantur. - VI. Quaepiam victimae , jam ante, jam post mactationem, Deo singularibus vitibus offerebantur , qui etiam in oblatione quorundam panum et placentarum, imo et aliorum donorum Sacrorum OhsOPVabantur. Horum rituum alter dicitur
7, 3O. 32, 34- 8, 27, 9, 21 - 1O, 15. 14, 12. . 23, 2Ο. Num. 5, 25. quales fuerint hi ritus, imo an diversi fuerint, obscurum est; interdum enim permutantur, Ex o d. 38, 24. Coll. Num. Si , 52.; EX Od. 29 , 24- eoi I. Exod. 29, 27.; E X O d. 29, 28. Coll. Lev. 9.ui. Verisimillimum est, fuisse elevatiODem,
et risum depositionem in terram; quia Vero, quod
c levatum fuit, Pursus demittendum ci deponendumosat: hi tormini interdum latius usurpari, et Permutari potuerunt. Exprimebant autem traditio noni oblati, ot desiderium, ut Deus oblationem acceptarct. VII. Interim Sacerdos ligna in alta re deserebat, in ordinum redigebat, et a Ccendebat; alii mox sacerdotes opportabant et incen Sis lignis imponebant illa, quae de victima concremanda erant, nempC Omnes carnes holocaustorum Privatorum , de holocaustis autem populi et summi Sacerdotis , et do omnibus aliis, acrificiis, adipem intestina tegeniem,
520쪽
s 4 I. 378. nitus sacrificiorum.
lobum minorum hepatis, rinnyn, ex
caudam crassam OVium, E X O d. 29, 13. 22.
LOV. 3, 4, 1ο- 15. 4, 9. 7, 3 4. 8, 26, 9, 9 IO. 19. Omnes hae factificii partes sale puro condiebantuT, EX Od. SO, 25. Le V. 2, 13. 9, 46. - VIII. Beliquaa aro sacrificiorum eucharisticorum, erat a sacrificante in Convivium convertenda, excepto dextero armo, per n*Tra consecrato, et pectore prim, Bezoblato, quod utrumque sacerdotibus cedebat.
Carnes autem sacrificiorum pro doliato et pro peccato , si non orant summi sacerdotis aut populi, erant sacerdotum , qui eas, uti illum armum et pectus , in atrio IeΙ emplo comedebant. Num. 18, IO. II. I 8. Le V. IO, Ι4.
Holocausta, , ribit', sacrificia solida, doquibus Omnia concremabantur, erant piacularia, et omnium antiquissima, ideoque Praecipua; quare Moses de eis primo loco agit, Lev. I, 3. Philo de Victim. p. 838. Ab ethnicis quoque per sacerdotes Hebraeos offerri poterant. Λlias jam pro universo populo Offerenda erant, uti holocausta quotidiana mane et Vespere, et quae diebus festis praescripta erant; jam a singulis pro se, vel sponte, Vel ex voto, Ps. 51, 2O I. 66, 13-I4. , aut etiam ex mandato legis in certis adjunctis offerebantur, uti a Nagiraeis im- Proviso contaminatis, et finito demum Volo, Nu m. 6, 11 - 16.; ab illis, quia lepra sanati erant, L s .