장음표시 사용
371쪽
anguinis caudis, ad capita etiam barba et capillis. Causam attributorum Typhoni centum capitum satis indicant v v. 829 seqq. , quibus mythico sermone varii declarantur Typho Dis procellae soni. Schol. Aeschyli l. c. εκατογκέφαλον Tυφῶνα dicit, α' παντων θηρίων αγρὶων εχοντα κες αλας, ibi memor magis eorum, quae sequuntur uv. 831-834, quam huius loci. Versus 826 sine scribendum Hermannus in Goeti lingia nae censura putat εν δε- οἱ ρσσων, ut sit εν δε κεφαλησιν:alterum autem εκ δε ex alia remansisse recensione, tu quri pro versu seq. fuerit εκ δέ οἱ οσσων Πασέων εκ κεφαλεων πυρ κρυετο δερκομεν ι .v. 827. υπ' oφρυ πυρ α Σαρυσσε, ut Hesiodi, citat Elym. M. p. 77. 28. Cons. Guarinus P. 136. 50 seq. v. 828 spurium censuit Ruhnkeuius, cui suffragatus est Wolfius; uncinis inclusere Gaiss. Dind. G it ling. Muel gellio quoque p. 117. Visus est nihil continere, quod proximis verbis non fuerit plenius et elegantius enunciatum , quare iudicium ille laudat Μombritii, qui vertere neglexerit, atque ipse sere, ut Goeti lingius et Hermannus, hic de alia cogitandum recensione putat. Neque ego vehementius repugno, tametsi et πεων hic videri possit maiorem prius dictis emphasin addere, ut voluerit poeta, quoties adspiceret Typhon, ex omnium simul capitum eius oculis
ignem erit Pi P. v. 830 seqq. αλλοτε δ' αυτε κ. τ. λ. Inter sitim ita sonum
edebant haec capita , ut Diis liceret intelligere. Itaque
Deorum sermone utebantur. Alias rursus sonitum edebant)inuri Dalde murentis; alius Monis omnia nudentis; alias cn-Diuiti su by Cooste
372쪽
cinnitatem sententiae necessarium corte videtur, quod est inversus principio φθέγγονθ'. At sane dissicultatem ha tαπτε θεοῖσι συνιεριεν, cum dictum esse nequeat pro in εθεους συνίε sive, ut Scholia exponunt, ωστε γνωρίζεσθαθεους), neque probari possit, quae GOeitlingio placuit, constructio φθεγγοντα θεοῖσι, ωστε συνιενα Δωτους. Quint supplendum Heynius ait, ἐξειναι, iam pridem cogitaverant Interpretes, reddentes: ut Diis intelligere liceret, ellipsin per uncinos indicante Scirauidio. Cons. Scitae r iti Ell. Bos. ad εοινα. Neque ego melius quid video. Codices nihil variant. Male Wolfius interpretatus est: modo tam
immanis erat contentio vocis, ut uel Di in Olympo eam audire, Peremere possent. Rectius Ι. H. Vossius: ratitete Dat fur die Gδtter Oerat Hiches. V. 832. o ταν αγαυρου ex hoc, ut videtur, loco citat Elym. SOrbon. MS. a Gaissordio laudatus ad Scliol. h. l. v. 836 seqq. Και νυ κεν εμλετο ἔργον κ. τ. λ. ac sane die
illo, quo se tali habitu, tantisque viribus in Olympum et Iovem serens Typhoeus, monte conscenm svid. infra v. 860. viam sibi iii Olympum et coelum moliebatur επ' οὐρρώονορμωμένον dicit Apollod. l. c. S 6.) res ei nisset, nullo Postea remedio sananda, regnumque iste Typhoeus) hominum ocDeorum obtinuisset, nisi molimina eiuri confestim intellexisset Iupiter, suaque in portentum illud iaculatus esset fulmina, Primum de sede sua, statim ab re animadversa sv. 839.), Diuiti by Corale
373쪽
mox autem insurgens v. 842 seqq.) sumtisque armis ab Olympo in Typhoeum irruens v. 855. Locus est praeclai ea poeta tractatus. v. 844 seqq. Ardor ab utrisque, Iove ol. Typhoeo, bellantibus excitatus in pontum usque pervasit; quare, sicut terra omnis et coelum, ita mare, Correptum eo, servere Coepit, aestuantibus iuxta ac circum litora vastis fluctibus.
In versibus 845. 846 simplicissimum videtur, ut Post rior habeatur explicatio prioris, ita ut per καύμαὶ πρηστηρων τ' ανέμιών τε clarius significetur proxime ante IN moratum καυμ α ορος ριπο τoico πελώρου i is a Pomento
illo Typhoeo excitatus); per καυμα autem κεραυνου φλεγέθοντος efficacius declaretur ardor β-mie τε στεροπῆς τε. Quod si construere malis πυρος τ a re πρηστηρων τ' ανέμων
τε τ. πελ. , hac quoque ratione, tametsi verborum ordo suadere videbitur, ut sequontia κεραινου τε φλεγεθοντος item ad Typhonem reserantur, non repugnante etiam Τ'
men erit, ut ex perpetua molae consuetudine ad Iovem potius reserenda videantur. Hormantici tu Cens. Goctilin-gianBe prioris statueriti, versum 846 esse alius recensionis pro v. 845 adseutitur in altera Ed. Goethlingius, quod miror, Cum idem mox P positae a Muetetellio traiectioniversuum Cons. Varr. Lecit.) longe praestare dicat vividam antiqui textus reciprocationem, in quo quidem me Prorsus Consentientum habet, Cum adiectum equidem ve sum 846 a poeta putem ad magis declarandum naturam καυμιατος, quamobrem etiam κεραυνον φλεγέθοντα. ultimo loco Posuerit. v. 849 seqq. Pugnantium tantus, tamque continuus erat fragor, ut eo Coriti emiscerent cum inseris Pluto v. 850.ὶ Disiti Cooste
374쪽
ipsique in imo Taularo Cronus et circa eum Titanes
mentio Κρονου et similis versus est Il. E. 274. Equidem versu carere nolim. Scilicet post memoratos supra Titanes i. e. Κρονον, quondam Coeli regem, et socios eiuri in Tartarum deiectos vv. 717 seqq.) commode hic memoranturi idem Titanes λποταρταριοι, Κρονον εοντες. In v. 852 genitivos Hermanuus tu Cens. Goelli. habere negat, unde Pendeant. Itaque vel quaedam excidisse putat ante hiauc versum, vel locum ei post v. 844 suisse in alia recensione, quae neque V. 845, neque v. 846 habuerit.
Sed quidni possit hic, ut infra v. 882. 'Eργ. 329., intelligi aliquid, unde genitivi pelideant, si non ενεκα cum Pi risque interpretibus, ut tamen aliquid; vel admitti, genitivos esse absolutos, et intelligi participium verbi absoluti 3 Goett- lingio autem non ante. sed post hunc versum quaedam excidisse videntur, supplenda ex Apollodoro I. VI. 3. 3 10. Verba enim v. 853.ὶ Ζευς δ' επὰ ουν κορθυνεν εον μιρνος respondere Apollodori verbis: Zεῖς δε την ἰδἱ- ανακομιιταμ ενος ισχυν κ. τ. λ. , itaque iis novum videri certamen indicari, ut apud Apollodorum. Mihi aliter videtur, di sentiente etiam Hermanno, recteque monente, Apollodorum in ceteris magis alios, quam Hesiodum expressi P. v. 853 seqq. Iupiter, collectis suis evectisque ad summum
viribus, sumtis armis ab Olympo in Typhoeum insiluit, eumque crebro fulminis quasi verbore sπλκπησιν ἱμασπας v. 857.ὶ sic seriit, ut Omilia monstri capita combureret. Τyphooi mutilati casu terra ingemuit allisa scotis. supra v. 843. . Flamma autem, qua sulmine percussus ille ναὶ Di iii od by Cooste
375쪽
AO lemni Deorum appellatione sic dictus Typhon) ardebat, late dissipata Omiles montis, ira quo ceciderat, Saltus Corripuit v. 859 seqq.). Quaeras cuius montis 3 Aetnam iti-telligere quosdam, non mireris, praeeuntibus iam Pindaro Ol. IV. 12. Pylli. I. 29 seqq. Aeschylo Prom. 365. 373. Blonis.) mentionemque Aetnae alicubi ab Hesiodo iactam docet Evatosthenes apud Strab. I. P. 23. 42. Almelov. . Attamen nihil hic quidem locus habet, quod de Aetna cogitare nos iubeat. Homerus autem Il. B. 782 seq. Typhoeum verbere Iovis percussum dicit ειν 'Αριελοις, ibique esse Τυφωέος ευγας et vero Hesiodus, Echidnam Typhaoninuptam pariter ειν 'Aρἱμοισι degere, tradit supra v. 304 seq.Itaque secundum haec probabilius cogites de monte in Mimis. Sed Arimorum, sive Mamaeorum nomen Ialissime
cumque Syros etiam eo designatos fuisso constet, non citra aliquam veri speciem Clericus aliique recentiores, memorati ab Heynio in Comm. ud Il. l. c. montis Moabitidos et lacus Asphallitis incondia in hoc mytho respici crediderunt. Attamen equidem potius cum Veteribus, Pindaro reui. I. 32. Aeschylo Prom. 351. Blom f. 359.ὶ Apollod. I. VI. 3. S l. et 8. ab Homero designari putem Arimos Ciliciae. Verum urit m vem, quamvis facile mihi persuaderi patiar, eam fuisse patriam Typhaonis, sive ibi natum esse de eo myttriim, non item stacito admittam, in hoc Hesiodi locodo Ciliciae monto agi, cum si, missis aliis, quae aliunde tenemus, simpliciter ud locum, ut est, attendamus, vix quidquam nobis in Inentem Venire possit, nisi laoc, montem a poeta indicari Olympo subi tum, vel ei certe vicinum. Et fuit sane haud longissime ab olympo moris, Typhaonius dictus, cuius sit mentio in Scuto v. 32., quemque rospicit Scholiaesta Pindari Ol. IV. 12. P. I. 32., Τypho
376쪽
ficatis. Quamobrem allati in Graeciam ex Oriente mythi sunt enim in Oriente maximo noxii Presteres, amburentes contactu Pariter et Proterentes, pestemque navigantibus γ-ρhones primi experti sunt Phoenice' eius igitur a Phoenicibus in Graeciam allati mythi scenam apud se Cadmei
transtulisse mihi videntur, montemquo illum, sive Veteris incendii vestigia servantem, sive maxime fulminis ictibus obnoxium, Typhaonium dixisse, quasi illum quondam ad oppugnandum Olympum, velut oρμητηριον, Typhoeus inso- disset, ut prius Othryn Titanes; fuitque sane, ut Ascraeus Poeta Boeotorum potissimum traditiones Sequeretur. v. 853. Ad κορθυνεν Gl. Par. ωπλιπεν, ὼξυνεν. Rectius
L. Barlaeus: n τὸ κορθυνειν est colligere et quasi in cumulum DCo merere; κορθυς onim cumulus, acervus. ' Apud IIomerum
Il. I. T. exstat κορθυεται, quod abunde illustrant Grammatici. Cogitata sunt καρα, κορση, κορυς, κορυφὴ , κορθυς, κορθυω, κορθυνω. v. 861 seqq. Quod terra ignibus liquefacta esse dicitur ad plumbi candidi, vel serri morem, sane eiusmodi est, ut
exundantes e monto aliquo ardentis materiae rivos declarare videatur. Celerum his vorsibus duo diversos motalla
liquoiaciendi seu fundendi modos indicat poeta. Fund batur κα-Θερος, Plumbum candidum, in catino, Seu vasesasorio, congruum illi rei Os, seu soramen, habente. Accedebat αἰθων, praesertim , ut videtur, in adhibendis tractandisque sollibus conspicua. Cons. Hom. Il. Σ.470 seqq. ibique Heyn. Fervi vena excoquebatur, ita ut aquae modo liquaretur ferrum. Cons. Plinius XXXIV. c. 14. s. 41. Fiebat hoc in vallibus sylvosis, ubi plurima esset ligni materia. Definite poeta ad Ornatum Vulcani sa-hricam memorat; neque tamen inde cum nonnullis h/χθονὶ
377쪽
v. 866.3 trahendum ost ad Lemnum, vel Li Param. Fluebat liquefactum surrum in terrae sulcum, ut fieret massa. Cotis. II. Paralip. IV. 17. 1 est opitheton simpli
v. 865 seq. Heiunannus in Censura Goctilingianae variationem esse putat altorius recensionis pro versibus 863 seq. v. 868. Victum consectumque plagis Typhoeum Iupiter ακαχων, iratus svid. Varr. Lecti.ὶ, in Tartarum coniecit. Spurium vorsum censet GOetilingius, nescio an ex Praeiudicata Opinione, qua statuit, iam Hesiodum de Aetna, conditoque sub eo monte Τyphoeo cogitasse. Sed traditionem de monte ei superiecto ignorasse Hesiodus Videtur, ut neque Homerus eam diserte memorat. Itaque debetur haee serioribus, ut alia, quae vide apud Apollod. l. c., ubi Coras. Hemii S. v. 869 seqq. Typhoeus ex se solo, ut videtur, sine Echidna. Cons. supra v. 306 seq.) genus Ventorum edidit, longe diversum ab iis, quibus coelestis origo ex Astram
atque Aurora supra v. 378 seqq. . Quippe his, ut certis,
considere mortales et ex his utilitatem capere ad certos Iabores possunt sv. 870 seqq.ὶ; sed a Typhoeo Venti editi sunt incerti, vagi, sub φαυραι v. 872. 875.), iidemque procellosi v. 869. 874.), ac pro indo noxii, tum navigantibus sv. 873.),
tum agricolis sv. 873 seq.): nam Ventorum istorum tur-hino attolluntur et quaquaversum συροντα, TRPtaritur, M , ligna arida, sarmenta, virgulta, Paleae, quibus excitatoque simul pulvere arva aliaque hominum opera implentur. Hominum epitheton χαμαιγενεων v. 879. exstat otiam H. in Vera. 108., nusquam vero in Iliade vel Odyssea. Diuili od by Coos e
378쪽
v. 88i seqq. Vt vocensus Terrae filiorum Iovisque de regno adipiscendo laborum absolveretur, post Titanes m morandus erat Typhoeus. Ab huius autem mentione reditiam poeta ad Cronidarum historiam. Hi, laboro exant lato, diremtaque viribus contentione, quam habuerant cum Titanibus, tigνεκα vel περὶ) τιριαων, utri divinos honores o tinerent scons. supra v. 112. 203. 413. 421 seqq.), 1egem sibi praeesse voluerunt Iovem, qui mox honores iis scite distribuit. Dicit poeta v. 884. , secisse id Cronidas do Terrae consilio. Scilicet, ut apud homines in Graecia. quamvis recepto Iovis et huius ordinis Deorum cultu. lamen Telluris Deae mansit religio scons. supra dd. ad v. 132 seqq. , ita quoque eius apud ipsos illos recentiores Deos pra Cipua secundum poetas veneratio et auctoritas fuit. Cons. Hom. I l. T. 278. O. 36. T. 259. Od. Ε. 184. Ηymn. in
v. 886 seqq. Iupiter, Deorum rex iactus, Primam uxorem sibi iunxit Mῆτιν, Oceani filiam Τh. 358.), consilio supra omnes Deos atque homines pollentem. Mox autem eam, ex se Praegnantem, intra alvum suam vocondidit, tum, ut, quam Paritura primum erat, Deorum sortissimam ac prudentissimam Minervam, ea non a Metide, sed ipsius oderetur ex capite v. 895 seq. 925 seq. , utque non posset altero partu Metis parero filium, quem Terra atque Ura ius praedi Xerant, si in lucem ederetur, pro Iove regnaturum v. 891 seqq. 897 seqq. : tum, ut indita ipsi Metis semper eum moneret, quid faciendum, quidque fugiendum osset iv. 900. . Mytho, quamvis agrestius enunciato, subinest notio de supremo Deo non absurda. Quod Hesiodus v. 890. 899. dixit εἰν ἐγκάτθετο ν 1δυν, Apollodorus I. III. 6. dixit καταπινει, quam vim habere etiam Hesi ea censeas ex collatis supra vv. 467. 485. 497. E verbis aulem mvis
379쪽
thi, iam non allegorica, sed propria significatione acceptis, fluxit, quod dogluti isso Metin Iupiter v. 889 seq. dicitur, δολω φρενα εξαπατήσας αἱμωλδεατι λοοισιν. Τraditum autem fuit, ut ex Apollodoro et Scitoliis ad la. I. discimus, potuisse Metin varias Rrmas induere, quod de Metide utique haud incommode finxerunt. Iam coniicere Do-bis licet, insuper fuisse traditum, Iovem per blanditias et lusus persuasisse Metidi, ut in eam se Verteret sormam, qua nullo ipse negotio deglutire eam posset. Vaticinium, quod a Teria ac Coelo editum poeta dicit v. 891 seqq., Apollodorus uni Terrae tribuit. Antiquissima apud Gra
cos Oracula memorabaratur Terrae, Cui Proinde Don incommodo vaticinantis partes etiam in hoc mytho tribuuntur. v v. 886-890, ut exstantes εν τη Θεογονία, subiecto cum aliqua variatione V. 900. ac deinde uv. 924-926. ,
citat Galenus de Dogm. Hippocr. et Platonis L. III. c. 8. p. 349. M. Κ uehu ., de quo loco plenius dicendum erit infra ad v. 928. Πρωτον sic) αλοχον θέτο Mῆτιν e v. 886citat Seliol. Vict. ad Il. T 191. Versibus 887 se l. de Metide prodita aut Don attondit, aut nimia subtilitato clusit Soliol. AD. ad II. Θ. 31., negans
momoratam ab IIosiodo Minervae matrem.
v. 900 uncinis inclusit Wolfius, obsecutus Hoynio ad Apollod. I. III. 6. Sed firmatur versus citatione Galeni, quamvis ponentis eum post v. 890. Ceterum φρασσατο
in illo vorsu Wolfio videbatur posse accipi pro εφρασατο, usu optativi pro indicativo, Atticis familiari. Itaque hunc versui sonsum tribuebat: Vt ei Dea sΤerra) quid faciendtim,
quid caMendum esset, consuluerat. Perperam omnino, si
380쪽
v. 901 seqq. Venusto mytlao Iupiter alteram coniugem duxisse Themin, filiasque ex ea suscepisse traditur Horas, Eunomian, Dicen, Irenen. De Themido supra dictum adv. 135. Eam hic poeta λιπαρην vocat, ut mΟΣ Ειρηνην τεθαλμίαν. Matrem Horarum Themin habuerunt etiam Pindarus in fragm. apud Clom. Alex. Strom. VI. p. 731 seq.Εd. Poti. Apollod. Ι. III. 1. Pausan. V. 17. subi hic propinqua sibi invicem in Eleo Iunonis templo Themidis et Horarum signa memorat). Eunomia, Dice, Ireue bonae
leges, Iustitia, Pax) hominibus ἔργα seo, de quibus Hesiodi
Carmen est) ωρευουσι, custodiunt ac tuentur, faciuntque, ut gui quisque laboris fructum percipiat. Hinc dictae Horae. Vid. Cornutus de S. D. c. 29. Has tres Horas agnoscit
otiam Ρindurus Ol. XIII. 6 seqq. Apud Homerum autem Il. E. 749 seqq. Θ. 393 seqq. 433 seqq. Coeli sorium custodes memorantur Horae sine illarum numeri ac singula-Tum nominis mentione. In summo Elei Iovis solio super Dei caput Phidias, Hesiodo consentiens, tres Horas secerat, teste Pausania V. 11. Sed vetere Atheniensium religione duae tantum Horae colebantur, Carpo et Thallo dictae. Vid. idem Pausanias ΙΙ. 20. In hoc quidem consenserunt Omnes, felicem annuum proventum εργων his praecipue Deabus acceptum esse reserendum, sed ipsas Horas alii aliter interpretati sunt, cum utique hominibus ad percipiendum optatum e labore suo fructum haud minus adesse deberent faventium anni tempestatum, quam bonarum Iegum iustitiaeque et pacis commoda. Itaque etiam nomina sunt Horis alia ab aliis imposita ac similiter in earum numero variatum est. Tempestatum anni Deae sine dubio sunt Δ ae M ραι apud Homerum Od. n. 344. ac latra easserine sibi insormarunt seriores. Vid. Theocr. Id. XV. 102 seqq. Pausan. I. 40. Ceterum Horas, sive tales, seu secundum Hesiodum tibi inscii mos, lacilo apparebit, cur illae saepe Disiti Cooste