장음표시 사용
21쪽
falsis ab adversa parte criminationibus appetitam animadvertit, durioresque ad ejusdem Rectorem epistolas dedit', universo Theologorum ordini communicandas. Vertim novi istius Ediei i promulgationi intercessit Academia, quod illud a Judice falsis documentis , & adverta partis artibus circumvento latum certo sciret.
Ea tamen animi modestia se gessit , ut nihil de sua in
Nuntium Apostolicum veneratione remitteret. Pro- .
lixas ad eum litteras misit I 3. Augusti Issi. ad unctis publicae fidei instrumentis, quibus aemulorum criminationes diluebat. Rerum gestarum seriem aperuit, suam in veteri Edicto servando religionem probavit: omne in Jesultas accusatores crimen rejecit, rogavitque supplex , ut sarta teω manente amica compositione , ab Episcopis Atrebatensi & Τornacensi gravissimis de causis inita , mutuoque partium assensu suscepta , ab huiusce novi Edicti promulgatione supersedcret. Epist tam hanc totius Theologici ordinis nomine scripsit Guillelmus Emus , vir omni laude superior , pietate, eruditione, religionis Telo commendatissimus. Haesit ad haec Nuntius Apostolicus, nihilque quod sciamus ab Academia Duacena postulavit , jussitque, deinceps acceptis epistolis. Quare nec ex juris formulis Edictum illud secundum vulgatum unquam, nec in publicos Academiae Commentatios relatum est.... quocirca essectum est , ut pristi Belgicarum Academiarum Osores, qui qualibet ex re criminandi occasionem arripuere , nodumque quolibet in Scirpo , quaesiere , primum quidem Octavii Edidium ad sua Instituta deto serint ; ab hoc tamen secundo proferendo prorsus penitus temperaverint , quod illud effectu caruisse satis
Ad Censuram Lovaniensem redeundo , eam quidem recentium Societatis Theologorum Moraines , Pauli Leonardi, Henao, Annati Zec. scripta, de divina gratia tractantia, contendunt, a Sixto V. fuisse proscriptam, uti maleferiatum opus, & abortivum Bajanae Factionis partum. Id vero qua parte conentur extundere 3 mirum
dictu i Animadverterunt scilicet viri boni tum Sixtum
22쪽
v. in Breri Pontificio ad Octavium Nuntium suum de die Aprilis 13 88. tum Octavium in Decreto , ortam Lovanti controversiam significasse, de ptibusdam sara doctrina articulis ; ac protinus , quasi ridente Minerva, ac secundo sibi favente Mercurio, haec ad Leo- nardi Lessii designandam doctrinam misere detorserunt; eamque propterea uti sanam a summo Pontifice, Husique Nuntio iudicatam jamtarunt. Rursum, indictum Academiae silentium, quasi non itidem Societati jussum esset , damnationis loco reputarunt , indigna plane atque injusta facti dissimulatione , ac demum Michaelem Bajum cujus propositiones aliquot Pius V. de Gregorius XIII. praedamnaverant) e Lovaniensibus
Cenioribus unum animadverterunt , eoque modico fermento totam Academiae massam corruptam concla
Non opus hic morari, quae ad primam criminati nem confutandam scripsit recens Misticarum Censur rum Apologista , legendum scilicet siera non sana d minae. Gmetsi enim legendum sit , sana do ina, non ideo Lenii commendata doctrina , aut Lovaniensium praedamnata Censura putanda est. Ea quippe i quendi ratione controversiae Academiam inter & Soci tatis agitatae argumentum indigitatur. Cum enim non de philo hicis, sed de Theologicis quaestionibus ageretur , soleatque meologia sacrae doctrinae nomine nuncupari: hinc de quibusdam sacrae doctrinae articulis
ortae controversiae dici potuerunt. Cumque rursus repugnet id sinum non asseri. quod sacrum merito dic, tur ; quidni quoque super sana doctri articulis ortae controversiae dictae fuerint 8 Hoc itaque sibi voluit unum Pontifex Maximus, de rebus Theologicis Lovanti
Quamquam si ea loquendi ratione , non ipsa per se
controverim materia , sed alterutrius partis doctri designata fuisset, quo, quaeso , jure, quove titulo, id in rem suam Jeruitae prae Lovaniensibus verterent Certe dum controverbam ortam significat Sixtus V. de
23쪽
16 T a Turbis suscitatis insinuat, quae pars se m illam doctrinam profiteretur. Pari itaque sorte , si quid inde lubet extundere , verba haec suas in partes trahere possent Lovanienses ac Jestitae.
Verum iis omissis , non ita operosium erit primae hujus in Lovaniensem Censuram criminationis iniquitatem aperire , ex ipsis selis Nuntii Apostolici deleg
tionis instrumentis , antequam Consurarum Belgicarum authoritatem , Petitis aliunde monumentis de
Quae etenim , amabo i ratio , quae soris juris patitur , ut in ipse Pontificis Brevi , quo utrique partiaeque silentium indicit, causam judicandam ad se vocat, instrumenta partium ad se transmitti jubet, facti cognitionem postulat , ut controversiam tandem authore Spiritu Sancto definiat , partem alteram unius apposItione voculae praedamnaverit 3 Facti repugnantiam v hementer auget temporum observatio. Datum quippe fuit Sixti V. Decretum tr. Aprilis Is 88. Censura autem Lovaniensis non ante diem Mensis ejusdem 28. ab Oetavio Romam transmissa est , nec nisi sub finem Miti summo Pontifici reddi potuit. Qui ergo contem tam in eo Decreto Lovaniensis Censurae damnationem fabulantur , damnatam nobis a Sixto U. Censuram o trudunt , quo illam tempore nec legerat, nec expenderat λ Quod quam verisimile sit, judicent eruditi. Sed di Nuntius ipse , Pontificiae voluntatis dignus
Interpres, quique iis verbis sana BGrima pariter utitur, suo in Decreto profitetur , Romanam Ecclesiam neutrius partis damnasse sententiam, alterutramque Censura aliqua notare vetat, donec controversia Authoritate
Pontificia fuerit definita. Num , quaeso , illud ne dum ab Ecclesia damnatum dixerit , notarique vetu rit , quod Brevi sto Pontifex praedamnasset Quinimo post datum illud Icili V. Decretum , Censurae suae defensionem edidit Academia Lovaniensis, Lessitque doctrinam novis confutavit argumentis, prinsente ac volente Nuntio vostolico. Ut quid autem
Passus esset ille, Muinienses denuo coram semetipso
24쪽
per Molinianas Novitates. Sect. I. Tr
eandem solemniter doctrinam profiteri, quam Pontifex ipse delegationis suae Decreto proscripsisset ; eamque rursus , uti peregrinam, offensivam di periculosam publice confutare , quam idem veritatis Arbiter approbas set ρ Mirum lSecunda , de imposito Academiae Decreto silentio. eriminatio sua ipsius levitate dissipatur , & evanescit. Nam & Societati aequa serte indictum est, non spectatis quidem controversae doctrinae meritis , sed vitandae contendionis studio , donec rem Sedes Apostolica definiret. Quid hinc porro Jesultae sibi prae Lovanientibus arrogant Rebus enim ita in suspensb positis , stat uir, usque partis aequa conditio, judicii Ecclesiastici spectata ratione , nulliusque propterea definita vel damnata sententia censenda est. Quamquam tamen sua unicubque doctrinae servanda praerogativa ex assertoribus, au-inoribusque petita . sic ut Leitini articuli nonnisi privati viri opinationes habeantur ; Lovaniensium vero Censurae tanquam venerandi ordinis assertiones excipiantur , cujus est doctrinale de rebus Theologicis judicium ferre. Hinc Bastidam , indicti silentii praetextu objectam sibi Censurae Lovaniensis Authoritatem declinantem , non semel coram Clemente VIII. Lemosius agitavit, quod eam meritissimis Patribus venerationem in lato doctrinali judicio non exhiberet, quam tanti fama nominis postulabat. Tametsi attenta instrumentorum lectione stiis innotescat , nec Brevi Pontificio , nec Nuntii Apostolici Decreto , plenum ab lutumque silentium partibus indictum , sed circumspectione aliqua temperatum esse. Pontifex quippe a comentio bus , dissensionibus , decertationubus, dissidiis, non a publicis lectionibus abstinendum injunxit. Nuntius vero neutri parti vetuit , ne
sua sedate & pacifice sentirent ac legerent, sed statuit, ut utrique parti maneat sua seruienae oe docenia libertati
servata utrimque Christiana in emenda veritate modestia,
depulsisque hinc inde injuriosis ae invectivis , privatis
bocisque eonterularuλώ. Firmioribus non stat fundamentis tertia contra Lovaniensis criminatio. Quid enim
25쪽
18 De Turbis suscitatis enim prosequitur Serrius cap. 7. si Censeres Inter
sederit Michael Bajus , a Pio V. ante annos viginti damnatus p Nunquid universum Theologicum ordianem , obtorto veluti naso ductam , privati cubildam hominis stridia aemulari, eique jam pridem illatae calum-miae vices Societati rependere voluisse putandum erit Aut Academiam D censem . omnesque pene Belgit Episcopos, Lovaniensis Censurae vindices s quibus nihil Unquam Commune cum Bajo fuerat) mdo in Societ tem animo aeras , ac vindictae iacibus animatos existi. mabimus' Absit. Alius certe erat , aetate illa , non Academiarum m do, dc Episcoporum, de quibus talia sentire lacrilegum est, sed & ipsius Michaesis Baii animus , alia voluntas. Illatum enim vulnus non sella diuturnitas temporis o duxerat , sed eximiae virtutis , summaeque humilitatis sensus , quo Sedis Apostolicae judicium absque ullis prorsus criminatione amplexus , quieverat. Adeo ut non tam laesa sit ea damnatione do ruinae illius iam , quam aucta pietatis ac Religionis opinio: cui Soeipi res Ecclesiastici , etiam ex ipsa Societate, Palavicinus histor. Conc. Trid. l. Is. c. 7. Toletus, Possevinus, Valerius Andraeas dcc. illustre perhibent testimo
Unius Theophili Mynaudi verba dare sussiciet, qui ut rugosae frontis , & obdum supercilii Censor esse silet, in laudando viro minus Societati propitio, fidem fibi facilius conciliabit. In clausula Operis de libris configendis n. s i. de humilitate post justam confixi
nem tenenda sermonem habens, P is gemere, inquit,
Aschasel Bajus atemiam quibusvis sera oribus exemplum se lentia ae virtutis statuit. Ckm eonfixis a Francisco Toleto per Pontificem ad id delegato, nonnussis ejus libris. oblataque Censeum , - -quiesceret rogatus , malle se dixit porcos pascere , quam cujusque per Ecclesiam eluti Dincis de Scriptionibus Iuti pervicaciter obhι-ctari.
are nec Octavius, Apostolicae sedis Nuntius, L
26쪽
per Mosvianas Novisates. Sect. I. Is meritissimis. Censoribus factionis , coitionisque suspicionem habuit, sed iros uti religiose zelo duelas
excepit. Nec qui Societatis partes egere in Congregationibus auxiliorum,objectamque sibi Censuram L vaniensem aegre tulere, eam doctissimis viris injuriam irrogarunt. Sed dc aliis pluribus argumentis cap. illo 7. Serrius ad oculum demonstrat, Censuram Ovani tiem iniquis Baii artibus minime tribui posse.
Censurarum itaque Belgicarum illa ,sa permanet a thoritas, a magna parte Inferioris Germaniae Episcoporum comprobata. Unde nisi totius causae cognitionem
ad se vocasset Romanus Pontifex, Concilii Nationalis judicio, velut Semipelagiana proscripta fuisset novo-am liqua Societatis doctrina, uti Serrius probat c. 3. Tot voed Episcoporum judicia instar luculentissimae appro-.bationis haberi religio vult. Ideoque plurimum diversa fuit Lessit, Censorumque Lovaniensium apud Romanos Pontifices fortuna: cum prior, proscriptae a L vaniensibus doctrinae Patronis, a Sixto U. acrem l meritatis suae sustinuerit reprehensionem, Henricus v iro Gravius, Censurae Lovaniensis auctor , ab eodem Pontifice ob exquisitam eruditionem adscitus a Grego--rio XIV. Successere ipsius honorifice in Aulam excep-ctus, Bibliothecaeque Vaticanae ec Apostolicae Typκα- Phue praefectus sit institutus Nec Romanis minus probata fuit Guillelmi Emi Ce
surae macenae Authoris, eruditio. Propter eam quirpe de controversis divinae gratiae quaestionibus ab Illino. Armachano, quo tempore sub Clemente VIII. Romanis Congressibus aderat Censerum & Consultorum pri- mus , consilium rogatus fuit. Unde in Congressibus istis seu Congregationibus de auxiliis, teste P. Gregorio Nunnio Coronetis, Congregationum Secretario, Commendata , novisque, reprobatis, periculosisque Molinae opinionibus coram Paulo U. opposita fuit Lovaniensis sera die rε. Septembris i s. Cum Doctores sinquit
Facultaru Lovaniensis verbatim excerptas triginta es eo
amplius proposistomes . a Professoribui Societatis m stas praelect-ibui tradum in eadem Cistrare iam Mosi, AL
27쪽
xo De Turbis suscitatis ligenter considerasmi, illas peregrinas is pericu losas 'tiliaeantes, habito hac de re maturo consibo, ne quid trister remeare credudisse viderentur, quosdam ex suis ad Pr
fessores Societatis miserunt, ut eum Elis conferrent. ct antradictas propositionea pro suis velisnt alnoscere , intelisterem. Cum autem praedicti Professores, illis inspectis , in sententia sua per sereno , Doctores Facultatis graviter commoti mut, quodHi cernere videremur praecipuum ili dis gratia Chriςti, is divina praedesinatio; is argumentum, novis, jam diu reprobatis rejectisque periculosis opinionibus corrumpi, turpiter instri. Unde ad iliam dignam amhibuerum Censuram.
Cardinalis quoque Baronius , in exquisito Codice, propria ipsius manu scripto, in Cardinalis Riccii BL bliotheca asservato, candem Censuram laudat ut grave di quemadmodum Academia Lovaniensis Linianas, sic ipse Notinianas plurimum improbat novitates: quae re olim Romae & in Hispania excitarunt, & nunc in Ecclesia universia graves excitant rixas ac dissensi nes. Legi inquit Baronius in epist. ad Archiep. Viemnens δ Molina bbros, sed non sene somacho, eum in illis, nihil potenetius pra se serat . quam S. Augustino ad res ri. ... eumque oscitantia arguere, seque illa in disputationia hin vigilantiorem acutioremque sediare. Vah superbum ea ut i au i potes eum iacia loquentem absque nausi tolerare Licet ut anguis e gut , is e manubm faciuelabatur, ut es temerarium quis inveniat, haud faciumst haresis convincere on sugiliarer non hujusmodi commentatoribus indiget Ecclesia, qua puritate, candore, m- rore delectari tantummodo consuevit, ipsa non habens m culam neque rugam. Legi iuquam eum , ad qui quaginta amplius notavi propositiones, verba, phrases,
qua vel saltem a nes esse erroribus Pelagianorum, sive Sem pelagianorum clicet ipsis cautius, intra Catholica Fdei limites, vel protestando saltem, se contineat nemo puto, qui absque assectu ilia perlegerit , negabit omnino. id Ecclesia Dei indiget hujus Molina libris , ut discat
qua a tot Sanctis Patribus, Conciliis, atque Decretis dam
ante tot secula didicit atque iscuis r a d ad id ipsum
28쪽
ρεν Molimianas Noestates. Sech. I. asD. N. Clementem VIII. Papam attinet , hoc ipse in pro sto est, hoe in voto, hoc denique in Decreto , ut nec ad. latum unguem a vestigiis P decessorum suorum recedat, sed iiserim instet qua missinu. Scivit plane tot svinctos Pontifices, Innocentium, Sixtum, testinum, Hormisdam, aedenique Falicem, cujus sum. Canones Amusicani Concilii,
hoe ofessos suis scriptis esse, atque testatos , Romanaan Ecclesiacm, in iis qua spebant ad gratiam sex liberum ambitrium, sequi semper consuevisse S. Augustinum. Te tur equidem id tot idem verbis Hormisdas suis litteris, adeo ut alio judicio opus non sit , cum jam praejudicatum sit Monui RR. υ. meos Soc. yesu, ne asimationem suam in defensione librorum Mosina periclitari sinant, is
is di crimen adduci. Hiijus epistolae fidem facit Petrus Matth. Histor. septem annorum pacis l. 7. narrat . . Eleutherii in eandem epistolam nuras, ossucias dc commenta sblide rofellit Scietius i. s. lach. 3. c. edit. 2. Quid vero de eadem novo-antiqua Molinae do strina Henricus Henriqueet Societatis Doctor, & Suaretii
Magister λ Enatis in Hispania dissidiis longe gravissimis
de ista Molinae doctrina , contenta in libro Concordia, nuncupato , de doctrina utique Augustinianae de gratiae per se essicacis ad singulos actus pietatis necest,tate adversantis , ab Augustissimo S. Inquisitionis Senatu sententiam suam dicere jussus , anno Iss . sic
censuit; Licet Author admittendus videatur , ut apud
Censores purget se de vehementi si picione hereisis Pelagiana, cui sepe favet, is monitus non desistit: liber tamen kignus est ut omnino prohibeatur: nec enim purgari potest: eum paom infinitis hocis scateat periculosis erraneis
ininus. Nam parat viam Amichristo; dum contra merita Christi, , gratiarum auxilia, ac mistinationem, plurimam tribuit viribus naturalibus liberi arbitrii. Illa norit te concordia, quam sibi Author arrogat, afferens etiam Sanctos Augustinum , Thomam, is reliquos
Patres, imis e, Pelagium, aliosique hareticos . si adverti seni iliam, fuisse ibi consensuros. . . . blasphen e ct inmer εμnde, more h4retiinmm, bellicat contra n. Patres sa-
29쪽
22 De Turbis sustinuispenti mos ,-illas eorum sententias, quas Theologi re ras e, indubitatas asserum, ait Asthor esse periculosas, se occastimem multorum errarum, imo tinere tiberi rem arbitrii nostri , neque a Conciliis I e veritatem da adesinatione, is gratia, is liberta/e arbitrii, declaravitam, aut plane intellectam antequam author hune librum conderet In speciali de e cursu generassi Dei asserit quaedam nimis falsa, aut temeraria. De gratia auxiliis ita diminute agit, ut periculose aditum praebeat emroribus Pelagianorum, aut reliquiis isiorum, qui dicuntur Semipelagiani. Et in altera Censura anno Is 97.jusu Clementis VIII. edita: Ckm essem in Acade a Salmanticensi, mandatum mihi es anno ut scriberem qua adverteram circa librum de Concordia liberi arbitrii araria'praedes alionis Ludomici Molinae cte. Mihi vero id quod observavi ad Senatum S. Inqui itionis Hispania, designans quastionem, di putationem, paginam, cujusque pagina lineam -- tiaris; deinde broiter addens notam Cessina. Eadem cura commissa est miris docti mis in Hispania, quibus doctrina fere tota libri visa es suscitare antiquos errores Pelagii se Semipelasianorum, de mi naturali literi arbitrii, ut pom homo certo credere omnibus mseriis fidei, implere omnia pracepta moralia, vitare omne peccatum mari
te contra ilia, is resistere o albus tentationibus , etiam di ritibus , habere dilecticinem Dei super ominia, comtritionem de omnibus peccatis, idque per naturalem vim Bberi arbitrii, sine ulla nec Pate auxilVi praevenientis,sarique esse concursem Dei concomitantem. inem quidem plicat esse concursum causis etiam naturalibus comm nem. Eum vero dici auxilium gratia , quia datur siue merito hominiis. Deum non providere sid est praedefini-ro singula bona moralia, aut supernaturalia, nec prἀ-
destinasse homines adultos, , Angelos quil salvantur, nisi quia in signo rationis Deus prasinit hune o Erum bene
Murum vi naturali arbitrii, aut etiam auxilii, pra scivit hunc ita bene utentem decessurum in gratia, curici 'adesinatum. Nam si Deus, ante praecognitum e m
30쪽
ρεν Molim vi Novitates. Sect. I. μνε eon, set auxilium essPax praveniens, nori reli tu retur, inustat , in homine libertas arbitrii. aua doctrina. si a viris astutis or potensibus alicujus famiba definiatur, adferet pericidU- ascrimen toti Ecclesia , g, minammialtis CatholScis. Eleutheri objecta contra istius Cen- sine veritatem di soliditatem, partim falsa , partim futilia esse demonstrat Serrius i. I. c. II. & l. s. Sest.
3. c. I. Edit. 2.tapropter Belgicis Censuris nihilo mitiores fuerunt Molinianarum novitatum illarum Censurae, quas Universitates M Episcopi Hispaniarum , a Cardinale de Qui roga Inquisitore Generali, sententiam rogati dia re. Quemadmodum & Romae S. Congregatio de a xiliis dedit post decem prope annorum examen, septies repetitum, etiam in judicio contradictorio, prout idem Serrius in laudata Historia ex actis authenticis. luce clarius- demonstrat. Et Clemente quidem VIII. ad superos vocato, Paulus V. meditatum a se. adver sus eudem novitates judicium, laudatae Congregationis judicio coniarme, in suspense posuit, & commodiori tempestate a se promulgandum pollicitus est. N que tamen citra temeritatis notam , propterea quod necdum promulgatum sit, eaedem novitates Cenleri queunt approbatae: siquidem silentium istud Romanorum Pontificum approbationis . loco jactare , honian es nimis audacium cest Illustrissimus D. Carolus Mauritius te Tellier, in Decreto ad mensem Academiam.
directo die is. Julii i697. qui sedem Apostolicam Protestantium calum nia committurit, qua eam de contempta jam tandem Augustiniana doctrina , nomisque Mollina i ventis in animum inductis accusant. Quare cum Gabriel Thirioux e Soc. Jesu Theologus in Thesibus d dis. Decembris I 696. in Remensi Collegio defensis asi1 eruisset, i quod doctrina Ludoetici Molina. . . . ita ab emrore Calvini, aborumque hujus aratis sectariormn rec . dii, is ad opinionem Pelagianorum nullo modo accedatι Et ideo tam valide impetita, toties is ἀυersi generis hosti- s impugnata, coram summis Pontificibus ta- diligenter a lata, tamqu- aurum in fornace probata, purior