장음표시 사용
51쪽
ia . Da Tursis Ascitatis doctrinam, Calvinianam esse, mandata Dei. Ipsis etiani justis , absolute esse impossibilia , & ne per gratiam quidem in hac vita possibilia esse ; gratiae Dei resisti
non posse , ereptam nobis bene & male agendi liberi - tem , Christum non esse pro omnibus mortuum , sed pro salutc duntaxat praedestinatorum. Ista ut persuaderent prima ab ipsis excogitata fallacia fuit assectare cum Thomistis ad tempus consensionem: cdm enim Thomistica doctrina magna Romae M ub, que authoritate floreret , si ipsius damnationem prosecuti fulsient, certam haud dubie repulsam passi fuissent. Ne hoc ergo contingeret, palam denuntiarunt , de omistica doctrina nullatenus in quinque propositionibus agi , gratiae praedeterminanti per earum damnantionem nullum illatum iri praejudicium ; Jesultarum sintentiae nihil penitus firmamenti accessurum. Hoc consilio liber ab Annato editus , Zc ab Hallerio Romae vasus fuit , sub hoc titulo : Iansenim a nomistis damnatiu , in cujus praefatione sic habetur : interesse
luto , tum commum veritatis , uam omnes quaerimus,
tum privata Nomisarum dignitatis , authoritatisque, quam non expedit in Censura dat abilium sententiarum implicari, ut omnes huelligant, praecipuos defensores gratia praedeterminantis, ct qui causam iliam ardentim egere circa tempora disputationum de Auxiliis, cimiraria
prorsus posuisse principia principiis yansienistarum. Suod,
ut spero, Lector perspicue intelibet ex oppositione iseisina Thomistarum ad quinque propositiones , qua modo ad ex men vocantur, ut non dubitem, quis mecum dicturus sit, eos qui tam faciis sibi patiuntur imponi, alterutram Theo- logiam necesaris nescire , nempe vel Thomisticam , vel Tangenianam.
Et in alio super quinque propositionibus scripto, per Hallerium M Collegas ipsius similiter distributo , prismam proposititonem febant) yansmissa cum Calυ- communem habent. Per eam intendit D exum, - - nem in eo statu colla re , in quo si peccat, nec ario pe laeti quia . ectu gratia non peccare non potest ; si verobe vis, necessario bem agit et quia gratia illum a
52쪽
uendum necemat. Calvinus hoc etiam diei 3 pni, Merea concludit, hominem libero arbitrio carere. ' , Et ad quartam propositionem, hanc sinquiunt p positionem adstruunt ransensa, ut consequenter adsta incipia loquantur , ut gratiam sincientem 1Hanu, ut qui bene agit, bene agere necessario dicatur', 'ekm graiatia resistere nequeat. Et ad quintam ; Hanc propositionem adstruunt ut eousequmter loquantur' Si enim Chri bis pro omnιbus minimus Mn est: ergo nullam gratiam illis confert , saltem in ordine 'ad salutem , qui damnantur:
Ergo necessario pecca N. Ergo praecepta Dei illis impossibilia. Et rursum Annatus in responsione ad mist. 17 Mos testii, cum dixisset Montaltius : Si quid Iansemus superisis propositionibus a gratia Ocari inversum sentit de
senseribus caret . Si autem niliail, caret erroribus. Respondet: Ad purgandum y aissenium non δε eis illud adferre , solam iratia e cacis doctrinam 'ab ipso. defendi.
Duplici enim modo defendi potest , quorum unus haretiaeus , Calvinianus est, ut si quis ita dicat, voluntatem a gratia e caci moveri , ut potestatem resistendi non habeat. Alius Catholicus, Thomistica ct Sorbonica Sch la consentaneus , peritis ex Conciliorum Authoritate prin-eipiis nixus , ' ita fissicet a gratia emaci regi voluntatem, ut resistendi potestas, ipsi non austratu . . . . Cath Iicum fore y assentiem , si Thomissice gratiam e Memdefenderet. Ar hereticum ideo esse , quod eo modo δε- fendat, qui a Thomistarum sententia abhorreat , soli Calvino paceat , nec obscure dissentiendi a gratia vim eripiat. Videamus an ista tat vera ' An per impostur1m fabsam x calumniam Iansenio assicta Per imposturam satiani Jansenio calumniose censenda sunt assim, si Iansenius diistis verbis contraria horum asserat. Atqui Jansenius disertis verbis contraria horum asserit, d G inam illata reprobat, velut Echlesiae & S. Augustino adversantem ; elim proptes ea Calvinum ab Ecclesia
vecte damnatum asserint, quod diceret, per gratiam ecticacem voluntatem ita ad bonum moveri ut rem . stendi
53쪽
stendo non haberet potestatem. Ista namque sunt ver ba ipsius to. 3. l. 2. c. 2I. haec sunt , qua Ecclesia in Calvino , quantum ad hanc materiam gratia ct libe=iarbispii, improbavit. Primum es , quod Caninus negat esse in homine boni o mali elictionem cte. Secundum est, quod Calvinus doceat gratiam ita movere λominem , ut ran sit ei liberum resistere. Sic enim loquitur : Voluntarem Deus movet , non qualiter multis
faculis traditum est, is ere itum , ut nostra postea sit
electionis, morioni aus obtemperare, aut restagari. -- gustino vero Domin s ita movet voluntatem , ut quametis infallibilare eomeriatur is operetur , possit tamen motioni Dei refragari aut obtemperare , seu ut Concilium Tridentinum loquitur , illi dissentire se velit. δε- . rentia quippe dissentiendi non repugnat actuali gratia motioni is consensui, quamvis feri nequeat ut actualis issensus eum actuali Dei motione jungatur. Nec hoc isto duntaxat loco aperte declarat, sed realiis integris capitibus multis , v. g. cap. 2o. ubi cum Thomistis ait: Dicimus ergo liberum arbitrium , quantumcumque vehemenri ruque smaei gratia delectatione Iraventum , atque determinatum ad faciendum bouum ;adhuc tamen posse bonum, non tax tam non facere, sed etiam malum. Verum es enim istud, non quidem insensu composito, ut utilo dici solet, sed in sensu dis
Νοῦ nimirum quia eodem tempore, quo voluntatis arbitrium sub graria delectatione , e cariter eam motrate, stum es , imo quo etiam actum voltimatis bontim . facit, es in eadem votantate potesas i d non faciendi, imo peccanta. Non quod cessario ab actu, quem runc elicit. .aut actuale peccatum cum gratia delectantis influxu consistere possit; quod sensui compositui postulareis sed quia cessandi peccandi potesai cum eadem gratia simul ιn eodem et oluntatis arbitrio conjungi potes. Nam quametis duo actus contrarii sint olpsiti, meadem voluntate fimal esse non pusint: potestater tamen ad opposita non sunt oppressa , nec sibi ineticem , nec actibus oppositis, in eodem simul subjecto, sive agen-3e , sue quiescente , commorantur. Sic ergo volantus .
54쪽
eviantunuumque gratia suavitate capiatur . agere id quo rapitur. veram non age- ρ tentiam . etiam sta gratia rapiente , retinet: quam mseri nequeat, ut ipsa non acrio , cum gratia operationatu eadem simul voluntate copuletur. apertius
Quid Augusti a misticae de malia 3c libero arbitriodo strinae conformius p Unde de nanc esse Concilii Tria dentini mentem diserte asserit ibidem, addens: Sic etiam juxta Tridentinum, homo recipiens inspirationem, illam abrisera potes , ct tiberum a striam , a Deo motum, ι
ρus dioeruire si velit. . Quae cum ita sint, primam Toposi-nem Jansenius
non magis docere videtur quam Thomistae. ἡ Nec mmdam: quia cap. 27. cum Thomistis inr- nove quemquam , quod constet multos divinitur ν-. . cosisset .
Mari , imo vero is in ipsa voluntate motibus divina gratia percelli , qui tamen'ab ejus isterna suasio metinatim dissentiunt, ut propterea falsum putu , gratiam, in eo cui datur. Femper operari essecium ob quam datur , considerandum est enim miatiplices esse diυina gratia essectus , sicut o voluntatis. v enim velle perfectum, es imperfectum , quod velisitatem appellare selent. Et hoc ipsum diversos gradus habet, danae ad ipsam primam tenuissimamque boni complacentiam
veruatur. Hac ergo primus est caelestis ipsius roris Q ctus quem ut minimum in αmnibus operatur, in quibus eum is undit Deus. Nam quemadmodum inundatio δυina. gratia totam homirus voluntatem secum instar impetuose cujusdam torrentis rapit , sic ut omnia eo is humani retinacula, quibus terrenis rebus irretitur, velut violenta quadam tempestate disrumpit ; ita lenis illa velut aura tenuis a tus, complacentiam quamdam vo- . luntatis tenuissimam rei ram pulchra , qua simul objicitur cσntemptanda , contemperatam suaviter impetrat.
celerrima quasi furtim post se rapi. Hac igitur
gratia, quamvis non se tat, ut homo mand tum Diaperetur, ut Deum sver omnia diligat , ut siperet, utores, ut credat, ad hoc: sede sit in cae, ad hoc tamen stacit aliquid, ta cax 'es , ιιι istarum vel alterius cijus
55쪽
cujusdam ealestis rei, tiberas qnasdam , non voluntates , sed Ῥelieitates, vel complacentias excitet, quas , nise di-:initus infundantur, obtinere humana potesate nemo potest. Sic videmus plurimos, qui nec m ab immunditiis camis se continere possis, vehementer tamem optare continentiam: cujusmodi vota Hvinae gratia sum muriem, majoris gratia provocativa , quamvis nulla modo vera perfectaque eontinentia comparanda sint.
Hactenus Jansenius , ex cujus verbis facile quisque , videt, duplex interioris gratiae auxilium ab ipso admissum. Prima est illa, quam simpliciter evicacem lmomist e vocant :huic semper resisti potest, nunquam tamen reipsa resistitur. Altera est ineficax quam mo-dd sussicientem, modδ excitantem vocant; quae qui dem tribuit potentiam boni operis ad quod volunta- ltem excitat ; non tribuit tamen vires ad hoc lsatis validas . & ideo ipsi resistitur , quo ad opus lpersemim ad quod ex natura sua tendit; licet sem- iper producat actus imperfectos, ad quos ex Decreto ab luto divinae voluntatis ordinatur. 1 Quod nec in tertia Jansenius differre videatur a imomulis, probare videntur sequentia ista verba ipsius leod. to. 3. l. 8. c. 2o. Suares fortas' s , utrum igiturnusia indisserentia. s e contrarietatu, si e eonrradictioins, isis in libero voluntatis arbitrio, pos peccatum , quamdiu in mortalitate vivimus t Si enim non ades indisserentia contrarietatu, quomodo possumus hic semper bene male vivere λ Si non ades cons aeritionis, quomodo ergo diaritur, Qui potuit trans edi & non est trans sius, is facere mala δc non fecit 8 Respondetur, quamdiu histavimus, sive in insalitate ante gratiam, sive jam sub
gratia, indisseremiam ad contraria, hoc est, ad volendum
faciendumque bonum malum semper libero inesse arbia lario , sed non eo modo, quo quidam Molinime utique putant, qui quibuscumque arbitrium , seve gratia , seveprecati, delectationibus imbuatur, semper existimant cum utravis ejus dispositione fieri posse, ut utrumlibet velit,
He bonum, sive malum, pro ἱ Ea sola scilicet innata im
56쪽
erentia voluntatis , qua sub quacumque Ad tione, actum praveniente, se sua babertate in utramvis partem flectit. Talis enim iniusserentia contrarietatis ab Augu- Νω em tantione negata fuit, a Pelagianis contenti si me postulata , prout utrumque suis locis dem stravimus. Alio igitur sensu tiberum arbitrium ante gratiam, quemadmodum etiam alio sensu sub gratia in erentiam contradictionis is contrarietatis habet: ita ut videlicet qu;-buscumque ρ sitis, qua ad agendum bonum vel malum requisita sunt, possit liberum arbitrum in hac vita facere bonum malum, facere alterutrum, is non facere. DArimus igitur liberum arbitrium , quantumcumque veheme K-ti atque Ocaci gratia delictatione oec , ut supra, tau de re qui plura volet, authores qui de phisica praevire minatione tractant, consulendi sunt. Hoc est igitur quod S. Augustisius tradit, quando toties
docet, concupiscentiam ignorantiam, per quam nunc omnia peccata committuntur, non auferri ex x-is, quamdiu in hac mortali vita versamur: hinc enim fit, suos non solam in nobis ipsa potentia volamatis, qua de se ad malum flexibilis est, sed etiam pondus ad peccandum remanet , quod es pescandi potestas perfecti ma; qua sane
non solum adest inestque voluntati, quando gratia delectariane caret, sed etiam quando intima ejus suavitate e caciter trahitur, propter quam sane liberum arbitrium ad bene agendum rapiatur, recti ne aeci potest, posse peccare, licet feri nequeat ut ipsum peccatum simi in sensM composito , eum gratia operatione βorietur. Hoc sensu S. Proiper. Qui ad obediendum sibi ipsum velle sic d nat, ut etiam a perseveraturis illam mutabilitatem, ,, qua potest nolle, non auferat. atibus verba signia fleat, mane re in Sanctis iliam mutabilitatem, qua potes in tentatione mutari, propter pugnam videlicet carius , Diritus. Inter actum liberum ait rursum l. 6. c. 3 . Θ tum libertatis pramagna disserentia est. Aliter Deus, aliter Angeo viatores, aliter beati , aliter damnati , aliter Christus Domitam in via constituitu , libem fuit , nec uis peccato, quae in Mosatu libertatis adsunt, aut etiam re- TUB. II. C qm-
57쪽
Qua smi, ad alterum extendenda sunt. Hotanum igitur et latorum non solum coactiouu expertem esse Ibertatem , sed etiam neces alis immutabitu voluntaria , ci
Scriptura, o Patribus, is Catholica fide fatemur peri
Εt l. 8. C. 2o. .Pamdiu hic vivimus, semper inest inmdisserentia libero arbitrio, sed non eo modo quo isti Schol sici Jesultae)putant, quos supra diximus, qui quocumque modo arbitrium sive gratia, sive peccati delectationi-ώus imbuatur, semper eastimant, cum utravis ejus afpositione posse fieri, ut utrumlibet velit, sive honum , s-ve malum, pro illa sola Acilicet innata indisserentia voluntatis, qua seub quacumque disposaione aclum praveniente, se se sua libertate in utramque partem flectit.
Et rursum: Eodem tempore, quo et oluntatis arbitrium seb iratia scaciter eam movente positum es, imo quo etiam actum volun iis bonum facit, es in eadem voluntate potestas Egud non faciendi , imo peccandi: nou quod cessatio ab actu, quem tunc elicis, ast actuale peccatum;
cum gratia delectantis influxu post consistere qued sensus compositus postulares sed quia ce in peccandi pote-
ου cum eadem gratias mul in eodem voluntatis arbitrio conjungi potest. Sic ergo voluuiad quantum Amque graIta suavitate rapiatur, potes non agere id ad quod rapitur, quia. veram non agendi potentiam sub gratia rapiente rei, net: quamvis seri nequeat, ut ipsa non actio curar gratia operistione, in eademsmul tol late copuletur. Et cap. 2I. Ecclesia reprehen.lit in Calvino , quod doceat gratiam sta movere voluntatem , ut non sit ei libemm resistere. Augustino vero ita Deus. moetet et oluntatem ut quamvis. infalsebiliter convertatur, on operetur, posset tamen modi. time Dei res gari, set obtemperare, seu, ut Concilium
Tridentis loquitur, ilii iussent iret, si velit. Circa quartam propositioncm eodem l. 8. c. 6. In hoc ergo proprie Massilensum error situs es, quod primaeva ι bertatis reliquum putara , quo sicut Adam , i voluisset, poterat perseveranger operari bon- , ita lapsus homo satium cre ere posset, si vesiet, neuter tamen absque irueris ri
58쪽
H grauis adjutorio, cfm usus vel abuseu aestatas esset is uniuscujusique arbitrio'potestate. Et eodem to. v c. I. Proscripti sunm Massilienses, non ab aliam causam , visi quia tali auxilium sufficiens) sincere putarunt, adeoque maum auud ad-μorium, ex parte Dei nerassarium esset. Circa quintam denique propositionem ait quidem lib. 3. de grat. Christ. c. xo. nec enim juxta doctrinam antiquorum pro ora bus -- passus mortuus es Christus ecticaciter, in sensu Moliniano, quasi omnes mortis Christi beneficium , seu gratias recipiant ad salutem sussicientes versatiles. a libertate arbitris efficaciam recipientes, nec speculatiori modo pro electis mortuus sit, quam reprobis. Unde immediate prae, miserat: Ex a bua omnlibus jam satis arbitror patere, amgumentum istud, quo Christus pro omnibus passus momtuus es, vel redemptionem se pro omiabus deaesse iacitur.
tando facere. Caeterum initio ejusdem capitis admittit, Christari pro omnibus mortuum esse uifficienter, sensit Pros. peri, addens cum eodem, quod quia proprie redimere est de captivitate cum etactu eruere , Christus pro omnibus mortuus non sit efficienter, sive cum este
tu illa , sed pro solis iis qui participant beneficium mortis ejus. Sid ergo dicendum , si in quinqua
propolitionibus illis Jansenius a Calvino recessit, prout ipsam recessisse censet & probare nititur R. D. Dec- herius, Ecclesiae metropolitanae Mechliniensis Decanus, zelo magno adversus jansenium zelatus, in Blevi sita Iansmismi historia, bc in defensione Constitutionis S. D. N. Gementis XI. vineam Domini Sabaothy Si inquam P gratiam necessirantem cum Calvino non adinmhit, sed verbis expressissimis diserte improbavit, nec admisit gratiam Molinae versatilem ' Non aliam igitur gratiam admisisse videtur, nisi se ipsa efficacem, ad singulos pietatis actus necessariam cum Augustino-Gomistis.
Hoc utique latetur di contendit Liberius Gratianus,
59쪽
De orbis sufestatis Jesulta . in sua dissol. I. De mente Coneilii Truentiui
circa gratiam phsilae praederern antem. Et ista p c, se gratia est, cujus doctrinam & necessitatem, prout ab Augustin Τhomistis traditur , ausu plusquam temerario , ne dicam sacrilego , Conciliisque , summis Pontificibus, Sanctis Patribus , & Ecclesiae universae injurio, asserit esse haereticam, de tam a Concilio Tridentino, quam ab Innocenti O X. in quinque propositionibus damnatam, ens quod in vanum Theologi illi duplicem distinguant necessitatem; unam in fil-tibilitatis & consequentiae, alteram ab lutam & consequentem. Utramque irridet , haereticamque dicit,
quemadmodum & Τ misti eam distinctionem sensus compositi δc divisi; utpote quae non veram & realem inquit pag. 8 r. statuit dis Iesatiendi potentiam, sed fictitiam re chymericam. Et cap. XIII. non sine fas. tu sustinet, Thomistarum de gratia doctrinam , ipsis. smam esse Jansenti; inde concludens , quod vel Jan-
ωnii doctrinam Ecclesia non damnaverat, vel TH misticam illam de gratia doctrinam damnaverit. Dum enim Jansentanam damnavit, aientem aliqua mandata justis esse impossiibilia, definivit justo peccanti non
deesse gratiam dantem proximam obediendi potentiam, vel remotam quidem, dc per se imparem observantiae mandatorum, parem tamen, & per se sum cientem adorandum, dc per orationem impetrandam viciniorem
Nec his contentus , perstadere volens Molinismum suum esse ipsam Ecclesiae do strinam, Jansmium in eo damnat, quod in justo sic admiserit potentiam non peccandi per arbitrii flexibilitatem per fidem & charitatem habitualem , ut non admiscrit adjutam gratia actuali per se sussiciente , saltcm ad orandum , per quam, media oratione, justus impetrare posset gratiam I, Iolinistice sussicientem, quae ad mandati observantiam par esset. Manifestum per consequens est quod damnatam in Jansenio doctrinam consistere velit in negata gratia M
linistice iusticiente , Moliniimum proinde usque ad
60쪽
velit Eine de fide, ut ipsi adversantes haeretici sint Iam . . sentini, & Jansenti A mylinum velut haereticum. esse damnatum, quia ipsi adversetus fuit. Uerum quid inde non sequitur 3 Sequitur profecto, Innocentium X. a Iesultis, qui pro aequivocarum quinque propositionum damnatione apud ipsum tam arde ter isti erunt, ausu sacrilego fallaciter fuisse delusum. Sequitur inquam) versipelles Oratores istos, dum Cathedra Petri unum quid, per speciem dc apparentiam, bonum, petere se simulabant , damnationem utique gratiae necessitantis, seu Calvinianae, aliud non bonum, nec unquam sciente , & vidente Petro approbandum, per fraudis iniquistimae malas artes non jam obtinere, sed furari voluisse. Si enim larvam quam gesserunt d posuissent, M siparium amovissent, quo isse: contra trunt, si denique aperte dixissent, quaerere se a sede postolica gratiae Molinistice sufficientis definitionem, ce tiistine non obtinuissent, ut quod sub Clemente VIII.& Paulo U. post celebres quadraginta septem coram summis Pontificibμs illis de Auxiliis Congregationes, adH- - bitis gravissimis Consultoribus, auditis acerrimis disputatoribus m eorum domina prope damnatum suit, v lut Pelagianum vel Semipelagianum, modis sub unius larvatae propositionis proscriptione, sine strepitu, sine disputationibus, sine partium advocatione , sanctum& catholicum declararetur. Nec permisit Deus hoc ab Innocentio X. declara ri, prout supra est demonstratum. Non permisit i . quam sic damnari primam ex quinque famosis , ut pro gratia Christi, humanorum cordium ybstrice de domina cujus necessitatem qum Ecclesia universa, Augustinus tam constanter asseruit 3 stabiliretur gratia creatae voluntatis serva dc pedissequa , per quam tib ro hominum arbitrio culpote gratiam ex se , indeterminatam determinanti . emcacemque reddenti,
norum operum gloria adscriberetur; praedestinatio Sanctorum, non ex vocante, sed ex operibus credenda 'praedicaretur; electoriun 'salus aeterna volenti & cu