장음표시 사용
511쪽
' Meuptate destaendi. Duesteirca oraculum illud Sapientiae 8. maximὸ ponderat:
Scidi quomam aliter nan possem esse continens, nisi Deus
dei; o Me ipsum erat 'pientia , s e cujus esset hos
tim: adit Dominum. is de ecatus Am illum: si gulaque hujus oraculi verba minutatim expendens, n minem quidquam a Deo obtinere t colligit, nisi petat; neminem petere, nisi norit quid a Deo pendeat: atque idcircd necessum esse id scire, ut prudenter 8c religiose petamus; frustraque illos preces ad Deum fimdere, qui nec gratiae potentiam, nec humanae libertatis infirmitatem exploratam habent. Hoc idem ex stat to principio intulerant praelaudati Patres Synodi Carthaginensis: Negata,inquiumt,ditanagratia necessitate, contradicitur.Bon dictionibus nostris, ut incassum super populum dicerae videamur, qui quid eis precamur a Domino , ut rem
pie viυendo idi placeant; , quod Apostoliu petebate
Ora per fidem interius eorroborari in meteriori homine per Spiritum emes. Si enim voluersmus beneaerendo 'per populum dicere: Da illis. Domine, viniue corrobo rari per Spiritum tu m , i, lorum nobis disputatio contradicit, si
hoc a Deo poscitur quod in nostra est potestate.
. Non absimiliter impraesentiarum inferre licet.' Si e tenim Deus omnipotentissima gratiae suae praevenientis energia voluntates nostras in ius non inflectit, agit. rapitque ad sese, frustra petimus ut id praestet, imm Titoque orat Ecclesia, in nostras ad se etiam rebelges
compellat propitius et oluntates: frustra rogamus , ut a ferat a nobis cor lapideum, detque cor Carneum: frustra, ut voluntates nostras ad se convertat, corda mutet, efficaciter ad bonum inclinet. Ita quippe colligebat alias S. Au stinus, Epistol* 8 p. ad Hilarium quaest. 3. Cum de suis viribus praefluviunt homines, adjutorium gratia non implorant, o addunt infirmitati superbiam.
Cum autem vocatione divina intesistunt, cur At tu hcendum, ct inlocant eum in quem corde creduint, dicentes: Miserere mei, Deus, secuniam magnam mis ricordiam tuam. ... ct alia multa, qua propterea scripta sunt, ut nos admonerent ad implenda ea qua nobis Ρ-
512쪽
lius gratias Deo spljmo re eadas, si in liberi arbitrii potestam sunt posita; sed ini Metalitate com feruntur , ut Fides , Caritas , Iustifichtio, ite. Eincia, ique, labrarissima Apostoli verba: ιδεμ habes quod - cce it Si auum aecepissi, Poria is quas mo a culmi r quiae inim Augusti-.; ius in Peis alios retorsi . si ergo iacus non turin nobis moῬm voluntatis humanae, ncc cam interita effici citer movet ad timum, sed externis selumna do suasionivus, , invitationibus allicit , non est irruli potius, quam nobismetipsis gratias x' eudam e ncccerte plus illi bonum o s m pium reserio des emus, quam cuipiam coclem Magistio, qui nos suis adhortationibus invitarcis hec plus posset Deus in nistibus vin nrutis ad bonuni, qu/m diabolas possis ad malum, in quod liberum arbiδium selis sumonibus Zc inuit ilonibus allicit, non em iter trahit. Atque idcires quo jure potiorem in peccatis perpetrandis daemone . ipso partem habemM , utpote qui voluntatem. nosmet ipsi determinamus ad milum, is veroa erius dumtaxat invitat; ita sane potiorem Deo ipi in Iustificati ne partem habebimus, si alis ille su lassibus uit in nobis, ipsi vero Ulumatem cssicaciter inclinamus: -- Usque non Deo riseremus acceptum, quod in nostrae sustificationis opere potissimum est: in 1ibero arbitri non in Domino gloriabimur , quasi ab illo non iac Perimus. Quae certe quantum divinae gratiae derogenti
Receptissima S. Augustini sententia est, a S. Enniatio petita, Nihil in nobis esse, in quo tanquam in nostro gloriemur. Unde δό isqd Psalmistae ubi dicitur , Pra te Domino in con ove, Mendum putat, seu λ
513쪽
δε nreessitate defixuratisi. scirest Domino in eo sise: quod primum exponit de gra- 'tiarum actione, unde auspicari omnino de mus, gratias de perceptis beneficiis referendo: secundδ de cor Disone peccatorum , quae nobis ita praestanda est.
quidquid boni agimus referamus in Deum ; quidquid
'mali, voluntatis nostrie vitio adstribamus. Quocirca
raculum illud Psalmi 9 . Pr occupemus faciem ejus in eonfessione , in suis Enarrationibus .expanens, onse , inquit, duobus modis accipitur. φὶ laudantis. es confessis gementis. . Confessio laudantis ad honorem pertinet ejus cssu laudatur: Confessio gementis ad paenia
tenetiam pertinet ejus qui confitetur. Confitentur enim ho nes , eum laudam Deum a confitemur cum accusana
se ; nihil dignius facit lingua. Vere puto, quod i ορι vota, de quibus dicitur in alio Psalmo , Ual. 63 I3. I .P Reddam tibi vota mea, qua Minxerunt labia mea. Nihil ista distinctione sublimius: nihil tam
necessarium, ad intelligendum ad faciendum. . -- modo ergo disininu vota , qua reddis Domino p in il tam laudes, te accuses quia illlus es misericoraea : ut peccata nostra aemittat: nam si vellet pro meritis agere, non inveniret nisi quos damnaret. Caute itaque secer. nendum est, quid a Deo, quid a nobis habeamus: quis. quid verb boni, totum hoc qualecunque est, Deo; qui quid mali, nobis est adseribendum. Jam si id veritate niteretur, quod hodierni liberi arbitrii elatores obtendunt, in iptis bonis operibus secemendum esset, quid Deo, quid ab innatis nobis viribus habeamus, ut Deo partem, partem nobis adscriberemus: quo nihil magis .
pietate alienum excogitari potest. '
. Qui divinae gloriae studio ac telo ardent sancti Dei
homines, divinae gratiae virtutem, humanaeque volun talis infirmitatem perpetuo commendarunt. Ea de Cam
sa, suam ad 'Romanos Epistolam scripsit Apostolus, qua perspicue pronunciat , salutem nostram nedum . nostris viribus operibusve petendam non esse, sed as hi quae per Quistum est Dei gratia.: cujus vim & ene giam ad bonum ita commendat, ut infirmitatem finiscvitae voluntatis humanae nil nisi ad bonum valere, di-
514쪽
Memoriale H lis meta signi ficet. Hoc ipsum in suis ad Corinthio stolis stiluit. Cum etenim fideles aliqui , divinae velati gloriae partem in Evangelicae praedicationis ossicio Praedicatoribus adscriberent, atque in illorium partes inani stimulo gloriae hinc inde scindet entur, palamque jactit
rent, Ego quidem sum Pauli, ego et ero Cephae, ego autem Apollo; inanem jactantiam scripto retudit, ne quid Christi gloriae detraheretur, cujus illi administri dumtaxat erant, una ejus gratia ad ministerium Apostolicum obeundum
'- Non absimili ter Augustinus eo adversea Pelagiqm Gine pugnaVit, qui quantum divinae gratiae, tantum divia nae gloriae detrahebat: eumque hoc argumento Epius exagitavit sanctissimus Doctor, potissimam Justificati nis partem libero arbitrio adscriptum iri, si eae innatis viribus voluntatis inclinatur di determi hatur ad bonum Pino si Molinianos audiamus, ea ad bonum determinatio ; & bonus, ut qunt, liberi arbitrii usus ab ipsa ibberi arbitrii innata virtute oritur , uti & a nobis in ta hitis Congregationibus' ostensum est , 8c a constitutis. Iudicibus pronunciatum. Perspicua etiam Molinae conlissio est a. pari. quaest. 23. 'art. 4. & s. disp. u.
π Inc oritur altera promulgandae definitionis emcaeis sima ratio ; ut nempe vanam de pmpriis viribus fiduciam deponant pec tores: Ubi etenim, audiunt, an humanae libertatis viribus positum esse , ut applic
tur Zc deis minetur ad bonum, alterutrumque pro nutu suo eligat aut refugiat, in peccato sordescunt , mollique desidia torni, falsa prorsus ac segni fiducia tuti, qua st ubi libuerit peccatum depositu os confidunt .
nullius gratiae victricis ope , quae rebestes voluntates frangat, & a daemonis tyrannide , qmnipotentissima uirtute redimat; Paulo Apostolo in Oppolitum reclamante, ad Philip. a. Cum metu. ct tremore salutem vinam
515쪽
De. minata definis . sestram operamini : Deus es enim qui operarare in vobis . velleinperficere, pro b na voluntate.,
Nil minus hujusce controversiae definitio Ecclesiae
neceb Iaria.videri potest, ad scandala procul arce, da Res in comperto est , nihil aeque: Ecclesiam tueri ac fovere, quam fidei atque doctrinae unitatem, sic ut licet varia stat dona ac talenta Praedicantium, unum tam .men ab omnibus Evangelium , una veritas praedicetur. Hinc Deus Locutus per os Sanctorum , a Zacharia di- . ctus est, Lucae L quod etsi Prophetae multi atque Do-
Etta es exstiterint, uno tamen velut ore, eandem veritatem singilli suis oraculis promunciarunt. . Hanc Eccle- ste suae praerogativam spopondit Deus . inquit, eis labium electum, ut omne erviant humero uno. Quemadmodum enim in turris iubet molitione hominum linguas divisit Deus , ne in unum opus intenderent; ita plane ut in Ecclesia nostiae salutis opus promoveremus universi, unum fidelibus omnibus labium esse voluit, idemque ab omnibus praedicari. Stat ea doctrinae consensione, uti notat Augustinus L. contra Epistolam. i iundamenti, Eccla, catholica, nulloq*e alio aeque i fici concutique potest, ac repugnantium inter sese docetiinarum tolerantia. Huic omnem a Corinthiis scissu nem eliminatam voluit Apostolus: Obsecro vos, inquit,
ut id sum Acatis omnes , ct non sint in vobis su - tametsi fion doctrinarum, sed assectuum scissio es.set, quibus erga suos Apostolos 'ucebantur. Quae cum
ita sint, nemo non videt, quantae necessitatis sit. pe dentem controversiam definire, seu verius latam pridem definitionem promulgare. Cum partes hinc inde dissidentes tutandae famae causaeque promovendae studio, in Scholis perinde ac pulpitis sua pro arbitrio venditent, non sine caeterorum morsu ,summoque fidelium scandalo dc offensiqne. . 'Nec verὁ reponere juvat, controversas istas in judiccium vocatas , non Religionis sed Scholae rixas esse . Y 3
516쪽
tertionstratum a nobis est μι se Congregationum Commentarios relatum, quid de iis constituti Judices censuerint. Quin etiam ea fuit hactenus Ecclesiae C tholicae in eliminandis quibusvis novorum Theologorum sinistris opinationibus vigilantia, tu militas Tobabiles o-liniones, ex quibus scandaliam scis que 1 Miri' Gent, majoris securitatis studio quandoque prostris rit. Exemplo est Clementis V. in Concilio Viennei s definitio, qua quortiridam Scholas morum sententiam improbavit ac rejecit, qui gratiam inis rinem sque
virtutes parvulis in Baptiumo conferri dissit titur. Nos, inquit, opinionem qua dicit, tam parvulis quam ainia conferri in Baptimo immantem gratiam ι is vir tutes e ad habitum , tanq-- reo larem ,
Eis Sanctorum magis consonam A eonvior : , --πprobanse Concilio duximus eligendam. Qua 1 Im dii taliae informantis di habitus infusi nomitra , metaph 1ica sint, quae nusquam in divinis scripturis observare
Y Ltimis tandem Eoclesiae necessioria definitio est, ad
ea pericula praecavenda, quae ex diuturniori n1 - fit dimerastinatione suboriri posent. Quia chin univct-s in rutritis partis studiI veniant', omne ue proteratia Setiolae essestu opiniones ebibant, res eis 8 inum perducentur , α quae nunc iacili negotio eomp herentur, n illo demum conatu, nulla indu1ta resaretri possint: C tinuo siquidem usu monstra mites-cuhe' et res sectatorum multitudine vires accipi R. 3 rahone permoti Justinus Imperator, δc Comes I1- 'sinianus immistam Romanum Ρontificem , Tariis g- pistolis stimularunt, ad normullarum controversiarum H itionem maturandam , uti apud Baianium tomo' et . ad annum rao. legere est. Qin iam , inquiebat Iustinianus Epistola estima, neca Nisa sint qua 'tec emut in ι-biguitatem, nec expeo dissitur ea fam mi-
517쪽
eatur ince tin. Nova di minantur in dies ;i exoticae
in dies opiniones procuduntur, inaudita petulantium ingenioriant, audaena. Iactis jam ruinosis fundamentis. unusquisque pro arbitrio superaedificar; ac turres veliti Babeli die xstruuntur: tanta est in sentiendo atque lo quendo ditanantial Ε re Catholiet wtur est, ut Pontillato Judicio certa fundamenta rnantur , quaEa ab Apostosis ac Patribus constituta me, probatum ac de monstratum est, quibus solis doctrinam de divina grattia superilauere meat.
nardus ad controversam aetate sua subortam es tremo judicio finiendam t OuM videficet causam ulti md dirimi expeditet , habita ratione adversae partis, quam indaeis filentio fraenare necesse erat. Res ita si habuit, ut ex e Rem D. Bemardi Epistolaret 8ρ. aliisque sequenti rus eoiEgere licet. Cum bona pace fria Tetur Ecclesia , tritatque teneret Majorum ac Patriam doctrinae semitas, circa citristi Domini Redemtionis emcaciam , dc Peccatum Originale, dic. insolentem sibi fidueiam arripuit homo quidam eruditionis opinio . ne tumidus, Petrus Abisurdus. gai. urbaoctrinae ungia laritate famam sibi 2pra caederos ficeret. nova resedi tari coepit; ne si cum aliis sentiret ipse, nihil prae aliis scire videretu=i Librum eo ansmo labricavit, ut m vos Minervae suae partua effunderet; atque in ipso stas' rim distinationis exordio si iv Bematat verba stat Epist. Iso. 3 Ecclesiasticorum Doctor is umam omnium de haρ
518쪽
. - Memoriale δε ia NM .sgravi surcura pronuntiare : Omnes si xo - 19o. , quasi nova prae E Tratoribus luce perfusius esset. Discipulos sibi momen.
to fecit, atque eos inter Amaldum ruixiensem, variam, disseminandae novitatis peritum anim. , quo velut armigero novus Goliath utebatur tamuhorum amicitaam & gratiam , siratas undequm ac Romae praesinim doctrinae suae libris , irrepere m2
cati . , de Bernardus Epistola I92. Sec-- est, M. uIt, quomam Cardinales Clericos Curia se rictim. Epistola veris I92. Magister Petrus in iuris pro πι vo m novitates inducit O sensuum ἀέ
anat. 1n Epistola si . ad Innocentium IL mam una cum nonnullis Episcopis dedit, Extendit, . mites s r usi ad mare, usique Romam stropagines Q. Hae gloriano hominis Q , quod sibιν M- et ιn 'manμ, diu uri caput μα- reclinu. Hi
σonfirmat μ st e fortatus s furor e ccietinim cum .do ει- capta laciam 41dittit multosque ea de causa mineti in putes aut xxv morae mulis expertus sanctissimis Abbas..
publicis disputationibus ad sana consilia pertrahe- est, tametsi ausu omninδ irrito, ob novatoris. Set impud tiam . discipaeorum numerositate is
Messe fuit; qua una di viri petulantis audacia,. unde inque serpentis novitas coerceri et '
519쪽
De neestinate δε iena. Ἐς, totum pene orbem novitatibus irriecerunt. Fo mam alteram doctrina pene omnis nuper induid, no vam faciem universe Theologia. Res eo demum timeredibili novatorum industria, studio , dexteritate per ducta est, ut unius Apostolicae Sedis autoritate compos.
ni possit; jamque Balilii magni verba de quodam sui
temporis novatore usurpare liceat. Facilitate seribendi, tua per occasionem ad luoreis irrepit , conjunctiam ha
ins seu cientem ' singua scultatem , orbem suis libris implevit. Epist. 47. ad Damascum.J Id porrd non
aliunde ortum , quam exinanis gloriae cupiditate, αδ minandi desiderio; ut & caeteris eminere, A altiora reliquis invenisse viderenturi
A Uget promulgandi Judicii necessitatem, recentiurii
Lx novatorum indoles, qua omnibus adulari , induu gere omnibus Mident. Non unum idemque, ut scitis,' 'est homipum genus I Novitatibus alii delectantur, a que ii quidem numero plures: rerum etenim novarum cupidos experimur propemodum infinitos. Alii doctrinam antiquam, di a Majoribus acceytam in pretio habent. Utrisque indulgere ambiunt illi paucorum die rum homines. Doctri nam etenim suam , interdum novam jactitant, Pelagianismi debellatoribus ignotam, Augustino in caligine posito prorsus imperviam; ut viris
novitatum amatoribus adulentur. Antiquam e contra tnonnunquam appellant, atque eX primaeva Patrum πω ditione derivatam, ne viris avitae doctrinae retinentio
ribus stomachum faciant. Familiaris est illa haereticis 'pene omnibus astutia O commune novatoribus inest multiformis ingenii specimen. Haretici, inquit Bar nius tomo . pag. 288. Prim. quddem jactant qua proferunt ; quia flatim ad novitatem sequitur sulpicio, iterum dicant suam ctriuam esse, antiquiorum sentem rami, suscit re. Quod idem ante illum observaverat Basilius magnus lib. I. adversus Eunomium , cujusve ha haec ex ipsius Sermonis exordio petita profert Eam Y s .F-ιam
520쪽
Legantur novi isti autores, obtavare iacile erit, quo nunc supercilio Patres contemtim excipiant, despicen- rur, seque in illus superbius efferant, quasi mysteria lintis impervia: penetrarint: φio nunc e contra festivo plausu eorum se doctrinam excipere glorientur: tantatilis inest cuilibet adulandi dexteritas L Opus est igitur, ut Apostolica definitione Ueritas innotestat, patraque Helvius constet ά an re ipsa urierum Patrum, vestigiis Insistant. Num etenim ita sit, satis superque in Go
Do vero potiori jure definitio illa vutanda est, quos I ii maiori studio adnituntur ne publice prodeat. Mari profecto id ominis est, η tumque deperditae cauta
argumentum. Quid etenim, si veritat .a, suis partia bus stare putant, rem extremo jinicio et uni nolunt Aperta Christi sententia est, Joanou Omnis qui ma-D agit, ossit --s ct non venit'od iacem, su non a Mantur opera ejus: qui autem facit veritatem, venis
ad lucem. Nihil aeque haeresim sapit , quam velle te Tebris delitescere , nolle prodire in lucem , judicium do ranae suae refugere.' Hinc Hieronymus in Praefati ne in librum. . Ger Ieremiam Aut bona sunt m Gratis, aut mala. Si bona, deferasite libera ua, quid occulti miseros jugulatis errore, recta- AP ad δε- sipiendos snplicet quosque jactatis expositionem y tau si vera est, cur abscondιtur ' Si falsa , cur finiti r r Lem Epistola ad Ctesiphontem, hac haresis est, qua sublice erubescit loquu, quod secren docere non melint. linc di Baronius ad annum to. Pelagii ac Coelestii circuitus versipelles enarrat, qui se Eccaesae judicium csfugere nitebantur. olis, inquit , hoc tempora saetvi