장음표시 사용
501쪽
patientium nostram, immo veris negligentiam in m. Tum ausibus propulsandis ex placatam haberent 3 Cettε
cum adeo vitiola esset Molinae in I. partem elucubra tio , nemo tamen nosti um procurare ausus est, ut i,
lam Typographi aliqua sui Mete circumciderent. Quid
itaque suam ili in nostros Autores autoritatem exe
Sextam injuriam obtendunt , quod illiis debito honore non prosequamur. Rem ludicre festivam laccepissem Patres societatis Majoricae de Fratribus no fris graviter conqueri, ob illatam sita, ut ajebant,
lennem injuriam, Visitatorem delegavi P. M. Andream laqueu, hujusce Conventus Valentini Priorem , quila facti veritatem inquireret, ipsbsque Patres Societatis distinctim interrogaret, quid rei eskt : qui se a nostris despici resp viderunt, quia in publicis Hesibus primum laeum G us Patribus Franciscanis supra duos Societ tis Theologos dederant. Gravem certe injuriam, cujus
occasione universum ossim commovere necesse fit illinassi vero Societas Seraphico Ordine sit antiquior , aut Ianctorum multitudine celstrior 3 vel aliqm exstet pro, iusputantium ordine Thesiumque distributione construlexi Accessit tamen specialis quaedam ratio ultimum Patribus Societatis locum concedendi. Invaluit stilicet ibi consuetudo , ut qui ultimo loco disputat, extemporaneam oratiunculam sub finem habeat s his que Conventus nostri Prior Patri Societatis ibidem primititi committendam censuit, quod peritus Rhetor haheretur. Veri . potiori jure dixerim , eos pro viribus udniti, ut famam nobis eripiant. Illi enim ipsi sunt. pii nobis praeripere moliuntur titulum Praedicatontiri, quem ad S. Dominici ob quia recognoscenda nobis concessit di confirmavit Ecclesia. Idque clanculam moliuntur , devotis suis injungendo , ne nos Fratres Praedicatores, sed Dominicanos appellent. Adeo ut qui rem pauid attentius adverterit, inductam is innis hujus appellatisius mutationem , ex quo ipsi sint
instituti, facile deprehendet. ossicium pariter Magistri
facti Z in Apostolici, quod ab ipso. S. Dominico, M
502쪽
ad Phil num II- 'hare tempora imperturbate tenuimus , vitaremitas tamae tentarunt. Gregorium XIII. ad id imp larunt. At re tanti momenti in publico Gnsistorici pertractata , censuerunt D D. Cardinales , recentiores esse Jesultas , quam ut locum hunc praeripere Praedicatoribus potant, qui tanta pio Ecclesia sustinuerant. In urbibus in quibus constitutae sunt Academiae , omnia
movent, ne Cathedras obtineamus. Hinc videre est,
num ii potius injurii nobis sint , qui se a nobis injurii
assici conqueruntur. Sexcenta proferrem alia, de quia bus jus d conqueri possumus : at ne quidem mustiit mus, aut ea recolimus , Sacro Evangelio religiose o
secuti. Quin etiam quae hactenus dissi sunt, minime
refricasiem . nisi nobiscum ita sinjuste aistum esset, ut dum injuriam sustinemus, illatae injuriae accus ur. . Demum ide nobis querimonias perseveraturas se tu, , donec quidquid habemus sponte cesserimus : ne omnino scimus , quo pacto cum illis nobis agendum sit. In Augustinum, Thomam Aquinatem , ianave turam, si jam viverent, quantaecunque stactitatis sint, declamaturos illos crediderim , ac etiam longe durius. quam unquam in nos declamarunt. apropter ad praescindendas omnes querelarum occasiones , constituita injunxi, ne nos ad illorum aistus Scholasticos disputaturi accedamus , nec ipsi vicissim ad nossem. Quia sicilius mihi visim est, per extentum lanem ire, quam cum ipsis pacifice conversui. Si enim post suscitatas novitates illas ad disputationem accedunt , non sicuti
nobiles laetitores, aleetationis dc exercitationisὰaus
sed uti sanguinolenti bellatores, omnia pro arbitrio vem ditant: ac de D. Thoma tanquam de commentitio D mre obloquuntur. Id non ita pridem evenit in qu dam Scholiuica Exercitatione apud nos habita, ita comtemtim de D. Thoma ejusque domina disseruere , ut meritissimus P. Magister Mon ordinis s. Audistini,
Mijusce Academiae Professor emeritus , eorum aud cum indigne ferens , nec patientiam nostram in sustinenda injuria satis probans, in causam palam ingressius. ec in Jesultam disputantem severe apiniadverterit.
503쪽
Libosius Supplex de Ia meta ad Philinum π.
Addidit vir eruditus , Patres Societatis , ea in D. Tho mam petulanti elatione malum aliquod grande portendere. Quae cum ita sint, longae satius erit, si omnes propriis domibus commoremur. Probabimus an eo saltem pacto, bona nos pace frui sinent : Ueliramque Najestatem, ejusve Administr's perpetuarum Contra nos expostulationum, quibus ab iis oneramur, fastidio liberabunt. Faxit Deus , ne ob id ipsum novam in nos quaestionem instruant, quod ad illos disputatin i non a cedamus. Sed clamitent quantum libue it, Deum adprecor , ut illis simul ac nobis veritatis suae lumen infundat, Sinctorumque doctrinam , qua tot ad tautem
eruditae sunt animae, ipsemet tueatur.
' Co ludendum ergo. Cum pacem Jestritas inter denos vehementer optet Vestra Majestas ; . spondeo me eam pro viribus promoturum. Cumque ad eam Pr movendam necesse sit, ut 'ad illos qui de nobis ita immere conqueruntur non accedamus , rogo Majestatem Uestram, ut id nobis benigne concedat, atque ad omnes rirarum occasiones praescindendas , nobis inhibeat, ne de nobis invicem ullo modo dicamus 3 neve autores vel hominemus', vel no is afficiamus; ne demum ad Scholasticos Aetiis mutuis veniamus. Spondemus nos omnia ad amussim servaturos', nec de iis eorumve aiatoribus, opinionibus, aut libris memoriam ullam habituros. Quemadmodum enim trecentis annis adeo sine
illis floruit ordo noster, ut universe orbi in deliciis re
admiratione iuerit, ita sine ipsis Deo lavente persevera-bst, ad omnia' tamen officia paratissimus. Tanti accepti beneficii memores , Deo optimo Maximo supIssica a mus pro Regiae Majestatis Vestrae incolumitate , quam ad felices annos Ecclesiae suae diu servet. Datum in nostro Conventu Valentino ordinis F. Praedicatorum . alie 21. Augusti, anni Is97.
504쪽
Datus P ΑυLo V. anno I 6I2 , Ouo flore Capitulum generale ordinis Praedicar rum habebatur, necessitatem demonstrans pro- mulgandae Constitutionis PAVLr V. post . fluitas controversias de auxiliis, jussu ipsius sacris Consultoribus elaborata, ct ab se probatae ad restituendam in Ecclesia pancem, cujus spes probabilis non Sparet quamdiu dilata ulterius Constitutionis promulga tisne, non compsentur iniquae suspicionea a QMiones, quibus Jesulta viros An gulanis pietatis ob doctrinae contrarietatem Abi invises, non cessant insectari, editus' a
discipuli Amaldi Brixiensis erroribus , obstitit virili ac generose prorsus animo Bernardus Claraevallensis: ac post multos utrinque conflictus , re demum ad In nocentiam Pontificem hujus nominis secundum delata, multis ad eum datis Epistolis supplicavit Sanctissimus Doctor, ut veritatem ab Ecclesia catholica 'tenendam
definiret. Id porro ut brevi conficeretur: singulari ad
505쪽
ID in primis compertum videri potest, quia divinae
gratiae virtus 8c efficacis , Catholicae fidei basis ac damentum est 3 uti Concilii Mileuitani Patres adversus Pelagium M Coelestium , gratiae efficacis implacabiales hostes, professi sunt in Epistola ad Innocentium I. quae inter Augustinianas nonagesima secunda est, seque gravissimae culpae reos fore confessi sunt, si ab urgenda apud Summum Pontificem gravissimae controvera d
Duo potissimum statuebant minius 8c Coelestius. Pa Inum, naturam humanam primi uminis peccato nequaquam corruptam esse. Secundum , efficaciam o tiae Christi non esse homini necestariam , cum satis ex se se virium habeat liberum arbitrium. Quae duo, ut Hebant Africani Patres, Christianae religionis fundamem tum concutiebant.. Hae duo sunt, qui-s omnino totum quod Christiani sum- , iamntur evertere. Quia nimi-Tum , ut Augustinus illorum unus Epistola ς . ad Aularium ait, duo illa, quid natura ex Adamo contracta possit, quid gratia per Christum operetur in nobis, i lius Christianae fidei fundamenta sunt. Quocirca etiam Theologi omnes, Sacram Theologiam ad duo capita revocant, naturae videlicet ab Adamo contrae , ditis a Christo Domino restitutae, sic ut tota penὸ in nisice duobus Hetplogia vertatur , quid a Christo, quid
Ea de caua, praeteritis olim temporibus voluit Eccle-sa, ut ea potissimum capita nitida atque distineta definitione sancirentur. Ac licet divinae gratiae necessitas in Concilio Carthaginensi definita esset; quia tamen P 'tigii ac Coelestii BL ores,etalem mores recudebant,
506쪽
3oo Memoris te de la Nura Concilium Mileuitanum pauid postea celabratum est e uod in re tanti momenti dubium lapsesset , uti ejus.em Concilii Patres Epistola mox laudata significant,
suoque etiam suffragio confirmavit Innocentius I. in suo ad praefatos Patres dato Rescripto: ubi post laudatum illorum Zelum ac studium, necessirium prorsus atque aequissimum ait, ut quae divinae gratiae dc liberi arbitrii vires attinent distinctissime sanciantur. Quin id
quoque etiam observat, in omnibus Sacrarum Solptur,rum paginis divinae gratiae necessitatem dcefficaciam com mendari; ut intelligerent universi , quam certo, quilindistincte teneri ab omnibus debeant, quae nobis toties in Sacris Litteris inculcat Spiritus Sanctus Hinc profecto compertum est, quanto studio invigilant Ges Apostolica in dirimendis controversiis ci in naturam Adami peccato vitiatam , di divinae grati a Christo reparatae virtutem enatis: nec satra 'fidelibus fore existimarit, si veritates illas utcunque compertas haberent, nisi illas quoque distincte dc explicate profiterentur. Id ipsum sub Gelatio summo Pontifice vid re fuit. Cum enim 'naturae humanae vitium agnoscerent aliqui, nec tamen peccatum originis in quolibet Adae filio re ipsa ac p oprie inhaerens laterentur ue cath licam veritatem singulari verborum proprietate expinnendam aggressus est Pontifex Maximus, in Epistola ad Episcopos per Picaenum constitutos, substantiam homi
'nis peccato originali depravatam appellans. Quocirca obsedi at Cardinalis Baronius ad annum w6. eam IC- quendi rationem a Gelasio usurpatam, gravissima dissi cultate laborare Ictim non ipsa naturae Habstantia, sed ejusdem potius accidentia ex pi otoparentis peccato uitiata sint: eam tamen consulta Pontificem usurpasse, ut
peccati originalis nostris Mimabus veris ac pr Tris imhaerentis veritatem eliqullius dc apertius definiret. Illud ipsum in causa divinorum auxiliorum observatum est. Enim vero quemadmodum Patres Carthaginer ses in sua ad Innocentium I. Epistola adnotarunt, Es 'o. inter Augustinianas. non idcirco Pelagium ae G
timum damiuados existi vit Ecclesia , quod verbis
507쪽
gratiam abnegarent, sed quod re ipsa gratiae virtutem dita fiterentur,quam speciosis verbis profiteri videbantur: quippe qui gratiae necessitatem praedicabant, ut agendi facult
tem obtineremus;alteram vero gratiam necetariam detinctabant, ut reipsa ageremus & mereremur. Nec tamen ibios idcired cainolicos habuit Ecclesia, quia gratiae necessitatem Sc emcaciam promiscue M in commune faterentur,'
nisi ejusdem necessitatem x emcaciam ad singulos actus gnoscerent. Quod ut aperte distincteque definiretur,' conjunctis studiis apud Innocentium I. instarunt, ne veritatem catholicam vaga illa Pelagianorum professi 'ne eludi sineret. Non Similiter D. Augustinus, una. cum aliis quatuor Episcopis, in Epistola ad eundem Innocentium 9s . quanti interesset significavit, divinae gratiae essicaciam specialiter definire; cum vaga illa divinae. fratiae divinique auxilii nomina Pelagius usurparet, ausque necesutatem aliquo sensu fateretur, ne fideles penitus exacerbaretaC commoveret. Id torro Ecclesiae minἰis sussicere monuit Augustinus, nisi eam quoque' milam agnosceret, quae operatur in nobis velle & pe .cere, quae adjuvat infirmitatem, facitque ut sit in nobis bona voluntas. Non itaque impraesentiarum Ecclesiae Dei lassicere utandum est, ut divinae gratiae essicaciam vagis tantum peciosisque vocibus Theologi profiteantur, quas non 'nisi exabula Doctores nuper exorti, ad fucum incautis faciendum usurpant: sed Apostolico Judicio disti cte Zc explicate definire necessum est, quam re ipsa vim 'oc essicaciam in hominum voluntates obtineat; ne quam voce tenua efficaciam profiteantur, re ipsa ac facto negare pergant. Quantum enim essicacis gratiae 'homine turpiter abutantur, nedum abunde in solennibus Congregationibus nuper ostendimus, censueruntque deluti
ludices, verum etiam ingenue fassus est Cardinalis Beb irminus, lib. I, de gratia dc Abss' arbitrio cap. Ia.
508쪽
palam ostenditur, suantum Eccisae Dei congruat, controversiam istam ultimo judicio eliquari. Cum et nim quaestiones de divinae gratiae emacia, liberique a hitrii viribus, findamenti loco sint unive Theia giae, ex iis profecto pendent omnes pene gravissimae controversiae, quae de Divina Praedestinatione, Scientist, Iustificatione, novidentia, Voluntate, inrito, Redemtione Christi Sacramentorum incacia , aliisque benδmultis agitari solent. Quas omnes idcirco nutare ne cessum est, quandiu certum firmamque de divina gratia dc libero arbitrio canonem non habemus : universim que Theologiam novitatibus infici proclive erit, si nova dc inaudita fundamenta poni sinat Ecel 'Lotharis Imperante , anno circiter ὐs. Theologietumnulli, captandae humanae gloriae plus aequo avid1, multa circa Dei praescientiam , gratiam, liberum arbitrium. Iustificationem & Praedestinationem novarunt, innata quadam garriendi prurigine. Protinus inspecto rituri camni periculo Concilium Valentinum habuere Ptiesules Gallicani, ac eos inter potissimum Laudunensis, Rhemensis de Arelatensis, iis ad enatas novitates dispandas verbis Apostolicis concitati : Ο --Bee, inpositum eumus. devitans profanas vocum novitates, Oon ilionei false nominis scientia, quam qindam promi
sentes circa fidem excid t. I. ad Timol. 6. Et rura autem st van loquia devisa r multum enim pro iura ad impietatem, ct sermo eorum ut camserpit. 2.ad Timol. 1. Quibus demum adducti sunt,
ad enatas pro as vocum novitates eliminandas, vel xesque loquendi rationes suo calcula comprobandas, nemora in Ecclesiam Theologia induceretur. Iisdem se Apostoli verbis addinitiam ostendit D. Bernardus, v. a 83. dum sua apud Innocent. II. ossicia contulit, ut
Petri Maeludi Ec Arualdi Brixiensis novitates solenni
509쪽
De me tante de limsi definitione proscriberet: quia cum iis in eapitibus m carent, quibus veluti funaamentis stabat Chrlitiam Maligio , periculum erat, ne novum praedicaretur populis de gentibus Evangelium, fides nova proponeretur .Quoadi titius prosequitur sanetissimus Abbas fistola 19o. quam una cum nonnullis Episcopis ad eundem Innoce tium Pontificem dedit. Profanis spuriisque vocum novitatibus, omni retrδ tempore obstitit EMesia, uti Conciliorum pene omnium usu compertum est , multisque ostendit argumentis Hormisdas in Epistola ad Justinianum Comitem, apud . Baronium tomo 7. pag. n. Ne haretici stabilitatem ei verborum nomitate eonfunderent. Quamd mm:s ergo iis novitatibus obsistendum est hodie , quae non verbis solummodb peccant. sed & ipsa fidei nostrae fumdamenta concutiunt ; de quibus Innocentius I. in ML stola ad Patres Concilii Carthaginensis numero 'I. inter Augustinianas invisione Pelagii ac Coelestii, liberε primunciavit: Totam eteri dogmatis querunt inuretere ciplinam. Quis nova siquidem sint dogmata Moliniana, non modo in solenninus illis Congressibus probatum a nobis est, di a Cens,ibus judicatum ; sed di i larum praecipuus Architectais usque adeo fassus est, ut de inducta novitate sibi gratuletur Zc plaudat in Co
A Lia quoque de causa expedit Melesiae Dei, cantari'
istam ultimo definiri, ut nimirum fideles noveri quid a Deo suis in orationibus debeant postulare. Hanc rationem potissimum urget Concsitan CarthaginenΘ, in sua ad Innocentium I. Episto , ut eum aci divinae aliae efficaciam contra Pel ium re Coelestium statue m adducat. Quia nimirum nostris ad Deum preci bus Magitamus, quae propriis conatibus praestare ex no'
bis ipsis avditae possianus. Idcirco quid propriae vi-
510쪽
o Memoriali de la Nur res possint nom congruit, ut Deum pri1denter bremus; C deret enim Sanctitas tua, inquiebant prassati Co cilii Patres, pastoratibus nobis compatiatur visceribus,
ouam sit pestiferum ct exitiale ovibvi Chrsi , q-d is
dium sacrilegas aisputatimes necessario consequitur , ut nee dirare debeamus ne intremus in tentatimem, quod D
mmus Distipulos monuit Oc... Si enim hac pomilitate natura is arbitrio voluntatis in potesate sint consitura, nuis non videat, ea a Domino inaniter peti, O DE
Ger orari, eum orando poscuntur qua natura.... v μι- obtinentur Nec debuisse. Dominum yesium dicere,' Milata , orate . sed tantum modo , Vigilate ne imrerum tentationem; nec Beati mo Petro primo Apostol rum Rogavi pro te , sed, Moneo te , vel, Impero achracipio, ne deficiat fides tua. Quam quidem rationem claue aded probavit Sanctissimus Pontifex s eaque se ad maturandam Pelagianismi damnationem adduPm fu11- se simificavit, ut illam potissimum in suo ad eosdem ipto ponderarit M inculcarit. Non eo equitur, inquit, gratiam, qui eam μ Deo pendere minime conis inur Et infra: Nescientes , quod non magnas precibus erasia in nos imploratu deficendat. Ac demum de
Pelagio di Coelestio sermonem habens, νι, Invit, quara se os, nullam Dei gratiam consequμmur , qui sene illo ianium se posse constant, quantum vix illi qm ab illo psulani o accipiunt, Hoc ipsumst tuit 1dem Pontifex in altero ad Patres Θcilii M1levi. Uni Rescripto, Bustra a Deo peti Inquiens, quod miliari arbitrii facultate positum est. v d mm acerrhim' ait ille, in Deum Digere potuerunt , quam cum
adiutoria divisis cassarent , causamque imma, id es,c uotissima precationis auferrent 8 Hoc es 4icere , tamd hi opus es Deo λ Merito in eos dicat immaecus: Ecce homines , quit non posuerunt Deum Alurorem sibi. Negantes ergo auxilium Dei, inquium hominem posse μbi si cere, nec gratia egere divma. Nil minus eleganterM. Augustinus, Epistola 89. ad Hilarium, multis momentis ostendit, Irustra ad Dei preces . nobis fundi, nisi ejus dona noverimus, Quo-