장음표시 사용
251쪽
Exo a quomodo disponenda sint, etiam et stulgus rhetorum doeet. Praemissa enim THESI, statim additur ΛETIOLOGIA 3 tum porro APODOSIS ae denique BASIS subiicitur' . Solem tamen oratores, copiae studiosiores, fingulas fere paries vel nouis rationibus, vel illustrationibus quibusdam
Thess rem proponit 3 Aetiologia eamdem eonfirmat 3 . Apodosis ad thema plicat smss denique viam ad propositionem munit. Exenieli loeo si exordium orationis L Mureia quod ita disponitur r- I. Thesis. Theotigia singulare qua m , praeeipua Linde digna est. In Aetiologia. Mim nostram diuinas natinae arctas a colitariane de sis . UL Apodosis. De es dioeνa iussus , hanc stariam mm abs re defug. . IV. Basis. nune semel abum Agressio , -- la faeianda sunt. γ. Me in eodem exordio Muretus are desin duabus sulcit rationibus. Delagiisse se ais dinendi mumas, partim ob rei gravitarem, Par rim, quod vix sperare potuerit eam stili simi mi arem, quae mma vitiretur tanta rei mam, udine . Priorem rationem exemplo sephi ae apud Hannibalem de rebus bellios diliarentis;
252쪽
da honesta=- - δε- selemia experim is δεδεμ riam suam eοlueant: tum iὸ praeeque , ιμι etari maAM quodam numinis adflaeis pereulsi , eeeeνis Omnibus posthabitis , ad d nan mrum tantiat gentiam omnes cogitae sones suas asisque omnia studia eon uiarunt. II. Aetiologia. Nam morealitatem nostram diuinae naturae arctissima eoIligatione deuineieret an si eorum omnium , quae in hae immensa
-υ μ. presseiandἰ risiderio tenetarer et amph- noster, adsimilis inem diuini alis. e fausti νο perfectior est , quanto propiar ad Mad, ex quo hur et prepetatus est, exemtiar Meed οῦ his aes profecto non preest, quin AEae fir omniam praestantissima facultas , quae, quoad eius φνῶ
III. Apodosis, ubi se L Applicatio. De ea dieere iussus , hane spartam initio defugit De Altar mia. Geuitialis laudibus hodierno die demandatum est ab ias ,
quorium et apud me plurimum valet , et apud omnes peraeque valere debet auctorisas, non ,,
253쪽
homo adolescensis ex cum a cete s. rebus fatis. t
nuisex instructus , rnm λ hoe genere pen rus dis , tarer tot erudit Mos visos ad disendum de, . rebrus diuinis adgrederer . Iuud stiam commouebat , quod praecιare a Flaisne scriptum noueram orationi et iis rebus , quas oratiane tractantuν 4 quamdam inter se egnationem interredere sero , ex quo facile intelligebam consequi, xes diuinas ρηο Amitato fractandas diuinum
quoddam requireretur orationss. genusi.
IIII. Basis. At mmc semel altum ingresso verba miramim faciendae sunt: sta quidem. re adhue integη , fors s maiore quadam cara tione prouidendi fuerint et nune quidem sam semel altum ingressis , quae nos cumque tempesta exceptur est, Hic ninirum fMienda sunt.
Quia de Propossitioni, quae vel basi, veI apodosi ἡόyzἡhz subiungi, vel eidem innecti solet risieruii μii lentiae que accedit eaptatis , quam vocant 'beneuo-
ώ ἡ entiae. Sed maiorem mihi laudem videntve mereri, qui beneuolentiam potius dicendi suavitate retinendam , quam inutili verborum lenociniis captandam existimant ' P . ) Aut enim thema orationis 4ta est eoinparatum , ut auditoribus placeat, et tune non erit, quod auribus insidieris , et verbis sesamo , ac papauere sirursis captes beneuolentiam , sed praestabit, dare operam, ut et elegante elaboratione et ruta dicendi suavitate auditorum spei satis.
254쪽
panis In Capuι n. ar satissat 3 aut ipsum thema veI eius tractatio fastidio est: et tune parum praesidii erit in illa beneuolentiae eaptatione . Fastidiosum enim est aurium Iudicium, nee tam beneuolentiae, quana Voluptati utilitatique obsequitur. Notum ess , quid de A. Albino censuerit M. Cato , quumsin principio historiae eius multis verbis yenia imgratiamque malae existimationis , si quid ellet erratum, postulari legisset. Tum enim Cato: Rae
tu, inquit, nimiam nugator es , quum maluisti eulpam deprecari, quam culpa Naeare . rm veniam pe ere solemug , aut quum νmprudentes errauamus , aut quum compulsi peccaurmus Te, taquis, oro te, quis perpulit, urid commις eres, quod, priusquam saceres , peteres Ni gnosceretur Corn. Nep. apud Geli. Atticis XI, 8. Itaque et Ciceronem parcius huiusmodi sermulis captare beneuolentiam , animaduertimus, sed plerumque iis argumentis, quae η . Vocant oratores, auditorum rei iudicum fauo- .
rem sibi eo illare. At sicubi uti eqnstituit nouo quodam atque inustato senere dicendi , tali
sermula eum veniam precari animaduertimuSω ExempIum reperias ta orat. pro Arch a cap. z.
hanc veniam, adcommodatam huic res, votis a
quemadmodum speνσ, non molestam, πν me pia summo poeta atque erudit; fimo homiae dicentem, hoe eoneursu hominum litνeraia morum, hac ve-fra humanitate, hoc denique praetree exercente'
udiatam, patiamἰn; de furiis humanitatis ac litterarum paullo loquἰ liberius , et in eiusmodίlersona , quae propter or/um ae studium miasmeta Adie si peνieul; ne tractara est, et νυ prop . nono quodam et inusitato genere dicendi.
255쪽
dam fit nomentorum repetitio seu anaediphaleosis, vel parae sis quaedam ad audμtores subnectitur, atque adeo adfectias aliouis mouetur ). Sed cauendum, ne in re- . s non adeo magni momenti tragoedias agamus, e ue in illud incidamus vitium , quod ΠΑΡΕNΘΥΡΣΟN vocari supra Lmonuimus '' -υ Atque eaemus recte post Aristotelanae monent Thetores, in exordio regnare ire Mamtione in conelasione, Ethino eleganter doeet Quinctilian. -- ους-
tam simωι eauessam ν onere aure oculis , ex iamsi per singu- miaas moueris, , ---. H. o. . Adfect- quo ue use neesar οι , si M.t--tiares vera ex iastas, et M Mommunae Proμπη - πειν νη ν. Settieet nisine matio res vere mlarumvelata umbrae sunto olim in oratiotnbus pleri is adfectus erant eoneliandi , et magnis in laudibus tota Graecia mae Periales, quin' i loqui, sed is inare, et in eorum mentibua squi audissem, quasi aenins quoaam res meredieeDtur. Quum enim isti oratores vel de rvpubMari serent, ves de civium capites G qui ndem apis inbem, quae non tam ratione x quam adisia regis saetis patet ratis s eurea oratio ominum praestantissima visa sit, quae disictus quam venementissime moueretia Ata'die non de citatum capite et sarcimis, nemide reipublicae salute aut interitu , sed de rebus
256쪽
Parris II. Calpur II. et arsehol elydeelamamus, ubi frigida plerumque est athnia adfectuum eommoti . XIIII. uDenique in orationibus vel declamatioqvibus scholasticis , quam , maxime stilibenda est ratio' ). Conuenit vero huius- u. modi orationibus stilus mediocris 'γ, oratorius '' , elegans ' I, perspicuus ),
nonnumtiam etiam grauis et concitatus' ' o . Recte enim obseruauit Plato ,
orarunt ae iis rebus , quae orationa erinandi rur, quamdam inter se cognarionem iniere
dero oportere t). θ Plerumque enim non tam ob insignem aliquam utilitatem, quam ad ostentandam et quentiam habentur. Tu elasgis esset, dieendo infantiam prodere , quam tacendo potuisses dis simulare. φὶ De quo vide sepra e. z.. n. s. 'Con . supra pari. I, c. viis er omissiliet saporis stat oratio s Erycii Puteani, Casp. Barlaei, M. Zoeri Boxhomii , Dom. Baudii, et in primis D. Conr. miihaueri ,
qui poeticam potius, quam. oratoriam exprimunt saeundiam. Iust. Lipsilii orationes elegantiores purioresque sitne eius epistolis , adeo ut eas nonnulli Lipso suppositas existitiaent. vid. Vine. Plaee. de Pseudon. p. 2I9. 'μνὶ De hoe stilo vide supra pari. I, c. 2. Cauendum tamen ne nimium elegantiae studium in s istisam, ut ira loquar, vanilo- 'quentiam evadat. μ' η') vide si ra-I. v. z. ' Quoties Riliret adstris mouendi. Adde tamen, quae superiore parur pho monuimus. i
257쪽
Fundamenta Mai. Operae pretium itaque suerit , optimos hic recensere OrMores , quos a renatis litteris. floruisse constat. Primas itaque partes metito M. Antonio Murcio deserimus , cuius eloquentiam etiam Ios. Scaliger in excerptis Puteanο--m3 et Ian. Nic. Erythr. PAaeoth. EA
cuius. opusculis praeesare meritus est Nic. Hie ron. Gundi ingius, M. Ant. Maioragius, Di nys. Petauius, Petr. Io.. Perpinianus ,. Hispamnus, de quo Ian. Nie. Erythr. Fiaac. loc. citi. Franeiscus Vauastar, D. Caselius, Petr. Cu-naeus et Aug. Buchnerus. Reliqui tantum non: omnes longe infra mediocritatem subsidunt.
1 Panegyrieae victae stat haei orationes,
recte obseruan Scaligia III, Ios. Tales eo uentus Assienis erant ludi quinquennales , . de
quibus Dionys.. Halle. E sed et quatuor illi ivs Graeeiae olympiei, Nemei, Pythii et Isthmii panem ei dicebanturia Scala
258쪽
rris II CH. BRno. um vero in eiu sine u ribus etiam orationes in iisdem vhomni'ulιμ:strium, et bene de patria meritoriini haberi, tur: orationes istae dictae stant m niae . omnes ergo panegyrice or rei es inri, 'toriae , non omnes lauclationes siritor Honeae panegyrme. Sollamis enim esse de hemiuirusmodi oratis, si hine in magna qua
' , Stilo. panesmeae oratibnis actoe propria est magmsesntia, ne Graeci ideo p. negyrieum Mene, Qui Mutin est splendidum y
Hatum atque admirabile. Sie mutarchus Prae-- .iam, storium nobile vocat π oin .ssit. Et Athaeneus Apelicola Teium potius, 'quam σε τι-ιμε, educatum ait. Vid. Cael.
Quandoquidem vero splendidae diuisodsi An viii
ac . veluti ambitiosae laudationes non ab adulatione vaeuae esse solent: musti eas me pane vix putant ferendas' ' iii item quum virtutem tollere videatur , qui laudem omin m et gloriam. remoueri iubet ma-um ego qui dem nρn tam ipsas ilIas oratio S., quam adulationem seruilem et para . ticum, veluti oratorum quorumdam. obsequium- reprehendere )., laes= osmi op rqvidam principes sibi dicendos panegyricos ipsi magnopere deprecare'
259쪽
necare , qui proscriberer ego autem vivus pla cere volo, morsuus etiam Lindata. Ael. Spatet.
Fescenn. d. g. II. De Alaxandro quoque ueros principe optimo, auctor est Lamerid. an
visa erus oratores et poetas non sibi panin
rarisor dicentes, quod exempti P δενί Fesve nil putium dixeris, sed aut orationes recitanta aut facta veterum , libenter eum audiause . ''9 Virtutis enim comes est laus et gloria , et plerisque non silum rerum bene gest rum Pra iuna, verum etiam ineltatrix ad res maiores alacriter seseipsendas eoinantissimeque peragendas. Vnde Plinius: p qnam , inquit, desiimus facere laudanda , undata quoque in strum putaranus . Cellaris praef. ad Panerari
Nonnumquam tamen laus eiusnodi, quantumuis nimia, non tam adulatio videtur ,
quam admonitio. Multis sane Plinius splendi-- illo panegyrico sito non tam virtutes Traia ni eelebrasse, quam eum, qualis esse debeat sadmonere. voluisse videtur . Ceterum elegantra laudationis atque adulationis disertinen ostendit Lucianus A VOIogia εικονων Tom. III. p. 3 a7. docet , adsentatorem quaecum qua sui eompendώ eaulsa laudare , nullave vinxit aris ratione habίtu, ea omnia Amodιeis lau-dnus extollemda ex Mare. Impudenrer quoqMementiendo Aruns pura adrire de suo, Meo τι non verearuν Thersiten quoquo forma turpi 'mum ipso Aehille puteriorem diaere, et Rest rem. in re omnes eos, Θονquot ad Iliam pugnatur; venerias, n-- iam. Persancte qM que eum deierasurum , croesi filiam MurAre ερ Ia audiris ρν ditum M iampades praeterea. Iphne
260쪽
P-tis II. G ut M. a 3 rLhnea aeutias remere ι'am Unceam , dummo a. spes aliqua eonsequendἰ Iucta ob mendarium adpareat. Porro autem laudasorum nen aquam mentisi, arur addere aliquid, quod in totumia Iaudato non eompareat , sed ea, quibus quis natura praeritur sit bonis , rames non ad modum magna sint, intollerer nee luerum ea tam de eaptare , sed iustum virtutibus pretiam patuere , cerera.
III. Ceterum in panegyricis conscribendIs eveteribus ingenium exercuerunt Plinius et duodecim illorum panegyricorum auctores CL Mamertinus, Eumenius, Nazarius, Rusonius, Latinus Pacatus ), quos com
iunctim post alios edidit Christ. Cellarius
. 'θ Uinu. panegrrieus arte magnas nee minore dictionis concinnitate compositus est. In veI ideo commendari meretur, quod et civilium rerum periti copiosissimum prudentiae. imperatoriae penu in Iueulentissima ilIa oratione deprehendunt o P Auctores hi pro temporum, quibus
floruere, varietate, vario stilo utunturis lacedunt sere eothumis, et nonnumquam Poetico magis , quas oratorio dicendi genere delectam tur. Laudari tamen meretur artificium orat rium, nisi quod nonnumquam nimis ad servile obsequium sese demittere videntur. 3 seorsium hos auctores recensuit, no
risque ae indicibus sito more illastravit Christophorus CeIlarius, Haiae cDIocci II. HIL Nee desint, qui a renatis Iliteris p e .gyricos in laudem sumnorum principum scri-