장음표시 사용
271쪽
a42 mundamenea DII ' quales Ηἰn is, Enphydemus et Goroau. vidis Albini introd. - Platonis dialeg. n. s. apud Fabric. Bibliath. 'Graee. III, 2. p. 46. ') Asorreos dialogos voco, in quibus, - quid inter persenas actum sit, historice narratur. Tales sunt Ciceronis dialogi de oratore, de finibus, de divinatione, aliique, in quibustum oecasio colloquii, tum ipsi, qui inter amicos ultro citroque habiti sunt, sermones hist
'' ) comisos adpello dialogos, ubi, sinenarratione, sermones personarum, directa orditione, proponuntur. Τales sunt Ciceronis. di logi de legibus , ut et eiusdem Topisa ad Tre-δatiam, nee non partitiones oratoriae. Ρlat
nis etiam , Luciani et Erasmi dialogi pler, que sunt comici.
IIII. historieos quod adtinet dialogos ,re a. primo omnium eligendae sunt personae, et ;is' tir tales, quae uno eodemque tempore ais hic vixerunt ), et quas ita loquuturas fuissem ut verosimile sit η γ.' Ridieulum ergo esset v. e. Abrahamum, Petrum et Mahumedum colloquentes introd gere, qui quum eodem tempore haud vixerint, nee colloqui prosecto inter te potuerunt. Et . tamen ne Plato qiadem silia ab hoc vitio temperavit, qui in TMeo philosephum hune PD
Magoraeum introducit colloquentem cum Socrate, quos tamen eodem saeeulo haud Nixisse, . iam Maerob. Salum. I, I. obis uauit, quam--quam et Cicero de finis. V. eum a Platone' auditum reis at . Immo et Socratem eum Pa ' menide, euius pueritia vix Socratis scire tem
a rehenderit, et Paratum ac Mathippum, P riclis
272쪽
Parsis II. Cine Im sutelis filios eum Protagoraemunx t matth qui millos multo ante infamia illa pestilentia Ath nis absumsisset. Maerob. Aia. - Ut ubique, ita et hic ή- utram- paginam: iacit. Hine ludibrium deberet Gooribus, qui mis Auginum et L am desu istantiae definitione, aut de. usu syllogismorum loquentes introdueeret. is enim credat , par Istud eoniugum de quaestion bus eiusmodi leuis simis inter se disseruisses Hecauit ea in re ipse Cicero. Quum enim in quaestionibus Aeademicis Lucullum et Catullum introduxisset loquentes, ab Attico monitus , tantos viros de rebus eiusnodi colloquutos, vix esse verisimile, mutauit consiluini, ali Me persenas elegit.
apsum eolloquium, - γοα denique, quomodo illud abruptum sit, enarrat. v I.
partim prelu.' 3, partim nam ratio. constat, tametsi prologus non 'semper videatur necessarius . Prolgus, nail a d est , quam totias
dialeta exordιum quod vel ab ipsa re, vel amreumstantiis loci, tem oris, persenarum, po est desumi. Sie Cieero dialogos de divinati auspicatur a vetere qualictione, an sit diuinario quaedam. praesensioque rerum suturarum 3 Di timis M. natura Deorum prolum a phillas
273쪽
rum praemittit. In principio librorum de legibus, de laudibus munieipii Arpinatis ue alibi de laudibus Luculli et Hortensii disserit.' )-quasi viam pandit ad colloquium, et qualis fuerit sermocinandi occasio, enarrat. Dicendum ergo, ubi viri issi con- Messi sint et qua occasione in hanc disputa- tionem. inciderint. Ingenio ergo non magis , quam iudicio, hic opus est, ne quid fingamus , quod circumstantiae non serant. VII.
Se eon. . Prurgus non aliter, quam quodcumque tar pro- aliud orationis exordium, elaboratur ). . . la. Vero ordinem temporis obseruat , nς. adeoque, quid antecesserit, quidue consequutum sit, fgillatim exponit '').' θ Quemadmodum ergo orationii exo Si tam protasi, aeriologia, apodosi et basi absbuuitur: ita eaedem partes in dialogorum prolo- . sis obseruantur. Id quod vel unico exemplo demonstrare iuuat: Cicero de nat. Deor. I, I. in prologo huius dialogi dissensium philosofi xum de Deorum exsistentia et natura hoc o dine exponit.
sophos eontentso de natura Deorum.
II. AEtiologia. Disputant enim. I. de exissentia Deorum. II. de eorum essen ta . . III. de prouidentia. . . III. Apodosis. Et tamen haee quaestis moLmi momenti est.. IIII. Basis. Hine philosophiae me sedulo de-
et maxime amau; academ eam , quae . nihἰι remere adfrmat. Vnde etyam methodo academia rum de natura Deorum disputabo.
274쪽
Partis esu Caput ΠII. Habes hie omnes exordii partes , ad quascite. etiam reliquorum dialogorum prologos M.
cebit reuoeare. - ' θ Hine vulgo alunt , narrat onem comstare anteeedentibus , concomitantuus, et- con
sequenti f. Cicero eodem dialogo ita nata tionem disponit. I. Antecedens . Veni ad cottam fersis Latianis, et .nuens disputantem cum Velleis Diau- reo et Balbo Stoico. II. Concomitantia. Tum me cotta inuitaui ad disputandum
III. Consequens. Faeile ei assensus, tristi
Velleiam rogaui sententiam σElegans in primis est quam Octauio suo praemisit Minucius Felix. Exoris enim a Iaudibus Octauit Christiani, deinde narrat Caecilium, Deorum cultorem, Octauio lanii liarii-simum, salutatum huc venisse , quocum hi ad maris litus deambulatum. exierit.' In vim Caeeilium ineidisse' in simillacrum Serapidis ,
quod quum more maiorum veneraretur, Oct uium . monitum esse, Minucio ne pateretur sam iis liarem diutius in tanta re errare. Hinc occasionem illis natam de religione disputandi.
άγων ipsum enarrat colloquium . Vbi ob- Qi a seruandum, varias de quaestione sententias inter personas colloquentes esse distribue das ). Primae partes plerumque deferuntur , 'Personae, quae opinionem vel vulgarem , vel paullo absurdiorem defendit . Vbi haec persona dixit sententiam, altera resin pondet, et prioris argument' partin, probat , partim refellit et, quid sibi' vide tur, exponit ' ' . Idem ei. reliquae, L 3 Plx, .
275쪽
plures sint, personae ficiunt. non suamquam veluti arbirier, qui totam litem lcomponit.
' Hane regulam Uevrate plerumque ob servat Cicero . Sie in dialogo. de natura Deorum alium ex mente Epicureorum, alium ex l sententia Stoicorum , alium ex Platonicorum principiis de Diis disserere fingitia Ita et Mis, nucius Felix Caecilio partes Paganorum a io Christianorum tribuit ' η j Hine in Cieeronis saepe laudato diYlogo Vίleius Eseeureus , in innueii 'lieigoctavio Caecilius, Deorum cultor prior
, Hie quoque exemplum laeuientIm-ivum dabit Minucii Felieix dialogus, quo. Octavius Caeeilii argumenta non silum ade rate re illi, sed et pro, Christiana relii ne seriosus iusserit . Ita eodem dialogo Minucius Feliri metu i arbitri partes in se m pit.. Sectuandum , arbitro eiusnodi lacum vix esse in dialogis Ciceronis .. Qunm enim hie aeadem, rhm scholae dedisset nomen, qui nihil tem re adfirmabant: iscite patet ratio, eur ni quam eomponat litem , sta lectores. velati uita cultro relinquat.
unii ἐs o. plerumque. breuissimus est , et ν. om t tantum, quomodo Interruptum sit collinquium , aut quid rei consequutum: sit V , enarrat.' Hie quoque aliquid , quod verisimilest, sngendum, v. c. accessiθ amicum, qui alio sermonem inflexerit, vel uum esse ad ca
276쪽
Histis II. Cine IIII. 247nam, hi qua asiis de rebus in multam noctem confisulari sint, cetera. ') Sie Minuetvs Felix in epilogo narrat Caeeilium Oetauit orati no permorum, pros nas de religione sententias eierasse, et ebristi nae eeelesiae dedisse nomen.
Dialogἰ non historice narrant, quid Inter se sermocinati sint amici, sed tantum virecta oratione, ut comici solent singulo. ' . um orationem proferunt, praemissis sem. NPer personarum nomimbus ' ). Quo fit,
ut veluti κατ-eolloquia' vocentur
eiusmodi dialogi. Quum in dialogis historicis plarumque
persenae verae introducantur inter se eoiI quentes: in comicis nomina sere finguntur , quamuis et hie laudem mereatur ονοματοποιt , quae. eharacterem personarum quodammodo ex-. primit, qua in re Plautus in primis mirus sule . artifex.
Ηaee quoque colloquia παρασκώιη, μοῦ- Quoepa νι et ιλλο ιν absoluuntur. verum παρας eonaei ii nec prologum, nec narrationem complectitur, sed tantum ipsum ostendit sermo. . nis initium, et quo ordine colloquentes in hos sermones inciderint.. XII. I a sino dialogorum non est , quod hie . ralia plura moneamus, quum iIlum iam supra
satis adcurate descrIp in meminerimus . I tIllud tantum addo, hic quoque persona- um, quas loquentes introducimus, habem L dana
277쪽
dam esse rationem, ne 'vet pueris editarianos, vel Herculi soccos aptemus ''
o Alius enim dicendi character viro. erudito, alius indocto , alius viro honesto , alius parasito, alius Thraseni competit. Hae
quoque in re Parem vix habent Lucianus , Plautus, et Terentius, quibus nemo sere diaverstis persenarum citaracteres ipsa etiam sorsema mili adcuratius expressit . Contra ea Plato, cuius stilo omnes tantam tribuerunt lam dem, ut ipsisti Iouem, fi Graeco loqui vellet, Platonis c ratione usurum somniavini, ubique eunidem seruat stili characterem, eamdem orintionis ubertatem ,. eaque re intutum venustati Laaldgis filis detrahit.
Inseri- DRosa orationst etiam iis ser elanes' confi- . Pet. .. l eiuntur,. quae cum ultimis potissimum με vel temporibus, Id est, patrum nostrorum me. 'Π uxoria, nouam: veluti faelem induerint recite in antiquas et nouas dispesch posuint iso .iales. veteres iuerint hiscriptiones , satis adparet e tot marmoribus, quorum epi graphas collegerunt Ian. Gruterus, Thom. Reinesius, R h. Fabbretus, Io. Bast. Ferr eius, Iae. Donius . Iae. Phil Tomasinus, Se tori Vrsatus, Iac. Salomonius, Onuphr. Pa trinius, Marci. Velserus, Phit'. a Turro, Carri. Caec
278쪽
Partis II. Cast..D- 249 Caesi Maluasia, Io. Vignotius, nuper et itan Scip. Mastellis in Antiquitatibus Galliae, et Maiansius in epipolis, aliique quam plurimi. Vt iam non dicam de nova Marquardi Gudii
collectione, quae Leouardiae typis Halmianis excusa, prodiit tandem cIa ccXXXI r. At postremis temporibus aliud in ysu elle coepit inscriptionum genus, ex meris argutiis constatum, quod cum vetere illo nihil habet commune, nisi quod auctores et harum inscriptio- . num breues longasque lineas promiscue ponere.
solent: Quum enim ob poetarum ineptias ipsa carmina, quantumuis nitida, serdere coepissent viris grauibus : coeperunt illi aliquid reperire inter orationes et v cris medium, etsloco carminum, cudere inscriptiones argutas.
Alictores huius rei Itali, inter quos mirifice hoe sue inscriptionum, siue elogiorum Fenere. delectati sunt Laur. Pignorius, Iac. Salianus, Em. Τhesaurus, Oct. Ferrarius, Io. Palatius, aliique, quos deinde et Galli, Germani cet raeque nationes imitari non dubitarunt. PMrum honorifice tamen de nouo hoc inscripti
num genere sentiunt eruditi, quotquot sunt antiquae elegantiae tenaciores. Nam praetorquam quod exemplo veterum destituuntur : nescio
quid declamatorium et sephisticum 'saeit argu tus ille inscriptionum stilus, nec magis virum grauem decet, quam vestis auro gemmisique operta. Uid. Boecteri Museum tom. III. dissert. acad. -p. 337. seq. Morti. disciplin. argui. Iri A l. 18o. seq.
Veteres hodie imitamur, quoties in por- exemplotis, propugnaculis , Pontibus, aliisque 'i' di 2 4 , blicis operibus inscriptiones ponendae Iuni ). do hoste Idem stilui lapidaris maxime ornat ςPita
279쪽
phia '' , cenotaphia ' ' γ, et alia huius
generis monimenta ..' 'J Non temere unum opus publicum exstruxere Romani, quod non addita inscriptione aliqua veluti eonsecrarint. Illud et hodie imbiamur principes, famae suae Ridiosiores, ut vel ex solis illustrissimi auctoris Monimemis Paderbornensbus liquet. Sic et hodie saepius
titulis eiusmodi ornantur portae urbium aediumque publicarum, catarractae, arcus triumphares, pontes, aliaque opera publiea,. qualia e empla passim exstant in Emia Τhesaurr Aser prionibus .. Hic veroe caue nouax illas. insciaptiones, quarum superiore papagrapho mentionem dicimus, imiteris .. Exigit enim temporum n morum elegantia ,. ut veterem potius illum fibhim lapidarem exprimere conemur ..
.. Nequν eniar probantur eruditis epihaphia hodierna, in quibus praeter vitae mortis que historiam , eo ali quod sentemias e scriptura saera depromtas ,. nihiI omnino, occurrit, quod . laeear. Imitandi et hic veteres, quorum epitaphia et brevi tate eo senseateque, et interdum etiam aeumine, set non anxie qua
sitis argutiis , sese lectoribus commendand Plura eiusmodo monimenta exstant apud Gr rerum, Reinesium, Sponium aliosque, ebus optima quaeuis kligi oporter, quae imbiemur. Neque enim negari potest, alia sequi ris aeui inquinatam Latinitatem , alia vel a riorum vel lapicidarum ruditatem reJolare.' ) Cenotaphia ab epitaphiis, et modo
disserant, nemo ignorat. Epitaphium vero sepulcro Cenotaphium isseriptio sonters honorari' adsecta. Talia sepulchra honoraria stini monimentum illud Drusi Mogum tinum, vulgo der richobtein , et celebeirimum
280쪽
eenoti plauim Pimum, Cati et Lurii Caesarum memoriae positum V quod singulari estque pererudito commentario illifrauit doctismus Romasae ecclesiae Cardinalis Henricua Norbi is , Henetiis , cIa Iac xxi. βίω
ut vero stilum Iapidarem veterem paullo In ἔl.
adcuratius exprimamus, quaedam tum circa
IID. Mati=iam Deile sussiciet oecasio . Nemo Eartim enim non videt, si verbi gratia aedificium m publicum inscriptione vel titulo notandum sit , tunc finem , caussam essicientem , et tempus in eiusmodi monimento esse exprimenda' . Non temere tamen inscriptio publiea poni Iet, in qua non Principis honorifica fiat mentio ' P.SIe e. g. muris Veronensibus haee ims ipso addita reperitur apud Gruter. Inser/yri
Habes hie murorum finem, stilicet ut praesidio essene coloniae Ueronensi et habes eaussam, vel certe quibus conssilibus Romanis id lactum sit , habes denique aedificationis ae dedicationis tempus. omnia enim haec scire posteritatis intererat.