장음표시 사용
231쪽
Ex In apositio deinde argumentis , firmis; Potius , quam . multis , munienda est,. quae tacite lappeditabunt ipsae η ςασεις, ut adeo certis a mentorvini locist hic. superie-
'I Uulgo, quidem in institutionibus. epistoficis millos argumentoriim locos, vehitia 'τε - Γ, ineundo decoro , facili, hone , . een osten-dunt,. re qui a 'omnia, argumenta , tamquam e se us, audi pluteis sitis , depromenda exit mmane rhetores .. Sed his quidem, loculia aequo, Mimo lavebimus .. Ipsae enim ι--δεειι. rati
nes. sistibenti sufficimi optimas, et M stuto adcommodatissimas nihil ut om s se istis.argumentum' eis.. e. g. s cui gratulandum sit o mim I nus, . raxis, ipsa i doeebit m ostenden hunes, , munus hoe esse optabile honoriseum ,. virtuteque a keritas, dignissimum , ex eoque mustum decoris, ad rem blicam redundaruxum s.cet.. Mi eqnsolandμs. quis . de obitu Uii': ratio ipsa Sadebit,. ut exponamus, deis beatitudinem di, temporum , . quibum subtractus sit , mitariam , christiani in adsecubus coercendis ossicium, cet. Et sic: numquam deerum scribentibus, ain menta dummodo, - σεις, quia ' Ῥbi . cet. expendantun pΡli' diligentius. Utilitatis tamen, haud' parum, tironibus; adferre possent: Planerhe'solae enthzmematicae x quibus et varia, argu-
232쪽
II. Capus I. aox naenia vel emirmemata, quae jii singulis stolariun inribus adhibenda videantur . cum
curae inendis , ee veterum ac nouorum' seripi mini epi las, tu, cratas classea, retulit ..
argumentis praemittite epist. I, 1. eamdem illis Angit. Nonnumquam propositio argumentis et praemittitur et subiu kur, cuius rei exeat , plum denuo est aput Mai ζω a
v IIII. insilint et hic argumenta nonnulla aetio, An iallagiis illustrationibusue amplificari , dum-miaos observes ,, et parcius hoc fieri dhbe, habeanere,, et breuius. In epistolis enim ad exem-pIa, similia, sententias tantum adludendum esse, iam suprae obseruauimus I. 'γ-Aeganter Illustrationibus eiusn di utatur Cieero , vel ex hac breui eius episto
sa 6. libri VII. adparet: In omnans meis eps lis, quas ad caesarem arer ad saeusMα mitto , I ghima quaedam est aeeessio commendationis tuae, nee ex vulgaris , sed eum aliquω ὰ ροι ἰndisio meae erga te beneuolentime . modo ineptias istas , ex desideria urbis , is urbanslatis depone , ex quo eonsilio profectus es , id ad uisate est Greute eonsequere. me' tibi tatim ignoseriniis nox araniel, quam unsuerunt Medeae, quae cir hὸ
arxem altam habebant , moronae stulenrae , Ostia.
233쪽
-s di cauerso em quando Medeam agere coepi, μ
ιud semper m mento et sus irae fies sapiens pro
desse nequis , nequaquam sap/t cura dies et Heς ἀ
. . Eedit nonnumquam exordium , quod vel comm-o est , vel proprium .. Illud omnibus epistolis ), hoe ei, tantum , qua exaramus , conuenit ). Vtrumque bre
. 'st communia exordia stat, quae de, valetudine alterius inquirunt, aut veniam scribendi Togant, aut acceptarum epistolarum sententiam repetunt. Antiquissimum Lllemnissimumque est illud Sa males ,. bene est , ego valen, quod in men iam altero post Augustum aeuo euiluerat unde non est quod a nobis demum ia
Plerumque hoe ab oeeasone caussa que scribendi petitur, adeoque reperitur faciblime . c. Si. gratulandum alicui sit. munus nouum , eius. in ipse exordio iniiciendae . est mentio. Sic Manutius ephi. 4. 1. Alsonso Carassae graulaturus purpuram,. ita auspisatur: Ss
234쪽
PA Iis n. Caput ro f' ' θ Generatim enIm. inter epistolarum virtutes praecipuas est brevitas, adeo, ut eas sinistram manum ἰmplere haud debere, scribat Seneca epip. y- Longiores esse selem epistolae ad familiares, iisque quam maxime di oblectari scribit Cie. eps. ad susur. fa r. I, I. Sed hae pleyumqtie neglectis exordiis, statim
ad rem ipsam et variarum rerum narrationsim progrediuntur . Nec brevitas tantum exordia epi volarum commendat, sed et inexspectatum. Statim enim nescio quid admirationis et voluptatis excitant improuisa eiiismodi, atque inexspectata exordia. Elegantissimum ergo erior
dium Cie. σr'. ad diaers VII, II. k3am sinamorosi qui amant , vel ex hoe ἰntellisi potest. Moleste ferebam antea , te inuitum Usi esse , iungis me rursus , quod feribis, te esse issio libenter . Sane quid sibi vellet Cicero hoe i - exspectato exordio, intelligere non potuit Trotatius ,. nisi perlectis sequentibus . Axque . ele gans est exordium Manutii epip. L I Odἰpaene meos oculos; etsi oculi sunt, ias, omnium rerum earissim . Sed odi certe peius, quam an τea, hunc morbum , Ps msh; nunc rutis adspe Hus , mus complexus eripitur. Addo illud Coelii apud Cic. ops. ad diuers. VIII, 4. Inuideapibye tam multa quotiate, quae mirere, sucperferuntur. Item illud Plinii epist. I, 6. Ri- dabis et licet , ridea1
Idem Est conclusione sentiendum quin iis esse debeat, facile ex ipsa proposutione primaria intelliges ' ). 'θ Exempli gratia, si eui gratulandum est,
per se patet, conclusionem vel votum aliquod complecti, vel cohortationem, vel commenda.
nostii, vel aliud quid huiusmodi. Ita
235쪽
rteis Fundamenea etiam epistolis graturum actorus sibiicietur veI' votum , ves grati, animi pollicisatis, rei commendatio in futurum Sunt tamen etiam' con-- elusiones, quaedam' tantum non omnibus, epistolis communes, veluti ossiciarum, oblatio ,εommendatio' vesera inis, amieorum salutatio .
re esionis flagitatio , et quae sunt huius ge
Stilus epistoriarum qualis 'esse debeat P iam
e si e 2. p. rri; prioris , num. 6 I. satis adcurate exposuimus, . nihil . ut hic addendum, ea de ro videatur ..xHI. De complἰcandis etiam obfgnandi'ue epistolis ali quid monere, superuacuum fumri r . Lippis enim er tonsoribus talia sunt n
tissima. De titulis tamen ,, quos; Vocant, et subscriptione, moneo , eum tenendum esse modum, ur ne vel antiquitatis, adfectati
ne ' , veI stili barbarie ac novitate ' ,
reprehensionem iure mereamur. ) Antiqui nullo titulorum syrmate one. rabant alios, sed litteris haec praemittebant e M. T.. Cicero Volumnio S. P. D. Postea saepe addebant ri suo,i ut C. Caecil. Plinius Arrio suo S. P. Denique . ev asterius nomen suo h noris caussa praemitteroe sollibant , veluti et Ar-xio- svo C. Caecit:. Plinius S.. Ρ.. D. idque diuini vitior positum' esse nouimus Parasiticum enim' videbatur, nomen strum' postponere, ceu ostendunt El. Vinet. -sen. on'. a . et Menag. Ainoen. -ν. eis . e. 23. p. Ixq. Ηinς
sius ibid . Paullini praeponens nomen , u
236쪽
Frvieri se nostrism sest. eistulis ebur . Ses eo veteres, omisse titulorum syr-mate, Metir illi salutatione' in sunt Et hos quidem, imitari; non, dubitarim , quoties ad sa- miliarem asiquem scribendum, esset Am, si vu-xas magnis scribendum , nemini ego quidem a for fuerim ut hae antiqua formula utatur. Satius tunc erit Distulos quosdam honoris in casii voeamio epistolae: praemittere , hoe modo
vel similem . . Dandum esim aliquid hodiernis 1 moribus ne maVorum virorum dignitatem supercilio. scholastico despicere; videamur. -
Merito, ergo ex Iatthis epistolis elabo. xatioribus proscribimus L salutationes ilias S Iutem e/ oia, γοα-ν,.-Hebr.- et similia, et multo magis II enis 'mata illa puerilia: Misto tibINAVAM , πονε puppiquer carentem , eer. Nec serenda id
mutionem abstractae, quas ,scas i i ii :
237쪽
de Co feribedis orationi. us praeiscepta quaedamiadamus.
aos Fundamenta Sisit Germanicae linguae inuentae, veluti: Domia ινο vGra, vestra Serenitar, HI=bsistas, Amsistudo, nobilissima dignitas vestra, eet. Multoque minus tolerandae , quae plane vel barbarae, vel soloecae sunt, e. Er. Vesra deuo-pio, diseretis , paternstas , vestra gratia , sex. Ignota quoque veteribus illa extenuandi caussa operta: paruitas mea , exiguitas mea , quamuis prius placuerit iam Valerio Maxi , , in prooem. Id vero postea frequentarunt scriptores aeui posterioris, et maxime Christiani, quos vel maxime decebat modestia. Hieron. ad Tranquillinum: Et quia meae Parvitatis quae ris sententiam. Denique etiam IIII. ab illo more alios tertia per na compellandi merito abstinemus v. c. Iussit me excellensia vestra , si quid noui gastum fuerit , eam de siti reddam certiorem . Sctat ergo cet. Putida haec omnia sunt, et a Latinae linguae indole aliena aeque ac compellatio in persbna secunda singulari a more linguae Germanicae.
ALterum scriptionum genus, quo hodis
nonnumquain uti laus, sinat ORATIONES, Eas conscribendi rationem quum ex Instituto ottendant rhetores, i peFuacuum forsan fore videbitur, ea de re vel verbum addere. Enimuero quom alia hodie, quam olim, sit oeatorie ratio, neque vetera illa rhetorum praecepta nostrae reipublicae, nin
stroque saeculo possint adcommodari j: Meebit et nobis pauca quaedam de Gnstri bendis orationibus monere.
238쪽
Pariti In Caput II. xt 3 'θ oratoriam primi excoluerunt Graeci se quibus vix quisquam , ante Aristotelem ,
eam in artis formulam redegit. Nam, qui ante hunc aliquid de praeceptis rhetori is commentati sunt, veluti, Empedocles, Tisias, Theodorus, Gorgias, vix videntur operae praetium fecisse. Uid. Vos . de nat. et eo Τisui. rhes. VIIIL p. 33 r. setis. Iam. vero Graeci tantum non omnes in liberis vixerunt rebvspublicis, in quibus plebs eloquentia demagogorum quam maxime flectitur. Multum ergo intererat Grae- eorum, tum ad potentiam, tum ad securitatem, ut istam dicendi facultatem adsequerenistus, qua animos vulgi huc illuc flectere pos sent. Hinc et totius orat M iae Graecae finis est seu persuadere, nec melius ea definiri posse videbatur, quam δημιουργοςper Dasionis opifex, ceu rhetoricam in Gorgia ad
pellat Plato Paucissimi, et in his Quinctilian. Lib. II. Inst. orat. c. I s. negarunt, finem oratoriae esse persit adere , vel adposite. ad per stiadendum dicere, eosque potius, qui bene erxecte dixerint, finem artis adsequutos centexunt Sed si, vel maxime hunc finem proximum dixeris: tamen et illa bene ac recte dicendi s cu itas procul dubio ad persuadendirari fuit comparata; isque adeo oratoriae fuit finis ultimus. At hodie alia est rerumpublicarum plera run
que facies. Raro enim plebis sustragiis amplius, sed vel iussibus principitin, vel optima tum consi4iis, summa reriura committitur. Nec in laude amplius ponitur flexanimis. illa et qilestia de magogorum, sed stippliciis digna ii dicatur. Ex quo facile patet, oratoriam, cuius hodie usus est, toto coelo ab antiqua illa Graeca distare.
239쪽
Sciscae triplex erat GrMeis disendi io easso. Vel et in in conciliis- impuli, 'veIIn foro et iudiciis , vel 4n Gramnae Donue hibus verba erant facienda ''. inare-etiam iriplex Graecis erat orationum genus , DEMONSΤRATIVUM, quo in conuentibu&Graeciae: DELIBERATIVUM, quo in conμoiliis vel comitiis; et IVDIClALE, quo in cudi et iudiei -bantur ' 'γω
I oratoriam praeeipue exeolebant Aes1 nicisses. Nee enita vel Sparta, ves Thebae, vllum, qui in ea arte exeelluerit, oratorem pre etesiere. Athenis vero Populus certis statiique
diebux se ebat is conelonem veI eoncilium prodire, 'e de figendis refigendisque legibus, deligendis magiuratibus, M pace denique ae helso in medium consuleret. Et haec quidem, Po. li eo tia stata ae sellemnia: εκκλουνIM μοι, ωεισρίννου , item auesta dicebantur. Aliquam do etiam: extrae ordinem et gebatur eoneio , si quid subitum aetidisset, et hae erant σύγκλουτοι vel itemque De quibus populi conelliis ves comitiis IK. Pollux Onoma . 6RI. 3x. et g. . Pselist Graeci II, ita foro quoque exere hamur iugieta publiea, maxime in Areopagos de quo videndus Suid. ῬMe δ - παγος M. Meursi in Areopago. Denique tota Graecia hahebat suos conuentus, suasque Panegyres , ad quas odequaque ad commuti, sudos commvniaque saera e fluebant , Graeci.Τalia examoisi sca, Uthia, Hsmea , simia, de quiriti Pieister. Ant. Graeci L, 69. θρο-
lleus populo vel suadebant i vel dissuadebant aliquid si
240쪽
M. selebat adpellari les sunt Demosthenis orationes οἱ hiaeo , Phil puae,. maeliquae pleraeque a In sero etiam , veluti in rem ago, Palla lia, Delphinio, Prytaneo, Phreatio, HOLaeo , Lyceo, Meticheo quotiesihabebantur is, dicia publica , oratorum partes erant , reis Meddiem dicere, vel eosdem defindere,. quod quaxasone factum sit , luculenter ostendiit Metiti
A Areopago eq. extremo et Sigon. de rep. rhen.. m. Et elusinodi orationes dicebantur seu generis Adicialir , quales indD atrios laenu sinitiones in Aphobum , eaeram αAristogitonem, et alim . Denique quanto Grae-
ei uniuersi ad ludos . Qilemnes confluebam , in publica etiam ista celebritate gentis orationes habebantur, iii Iaudem illorum, qui Graeeiae libertatem, defenderant, hostesque deuicerant , med. Iurodiginia lact..entis. XXVIIIIa I. M. Quindi vero hodie nec in populi concῖ- An etἔantillis; concionentur dem agogi, nec in foeto. hodie mutarum patron, eloquentiam ostentent , nec denique: sollemnes, quaedam superfita lueetgeno.
panegyres et facile patet, triplicis illius causiarum generis, quo uniuersa veterum ris . sint v
toricha nititur, hodie nullum superesis usum .. Quandoquidem ergo in Icholis
tantum, aliquae supersunt oratoriae Latinae reliquiae, declamationes. vero illae umbraticae ad nullum, trium, generum, pertinent nouum orationum genus; inuenerunt docto-- .res, quod quum non. tami in Persuadendo.