장음표시 사용
311쪽
ac Monasti. ab eo Massilia erediti Lib. II. Σ .s
primis Latinis , qui prim Chusistoxns discipulin deinde e fon
sterium aedificauii, in quo instituencio ac regendo no est dubitandum quin re ipsa explicaru quacumque ex sanctorum Patrum congregu ac sermone scriptis mandauerat , qua scripta quantam perfectionem complectantur notum est
Antonius Posseuinus in Apparatu sacro. Ioannes, inquit, C damu Ere mirascripsis de institutis Renuntiantium Abros Ia. cr foliationum SS. Pactrum libros a . idque lingua Latina quidquid secus ali ui existimauerint sue Tritemim ,siae Dionysius Lantasianus. Obseruationes autem ad calac mitari adiedia praelegendae sint iis , qua librum hunc alioqui utiliseimum cr a SS. Benedicto re Thoma Apis te teri soIitum versare voluerint ac debuerint. Praesertim cu silanus iis de gratia cr tibero arbitrio locis adeo pugnantia secum proferat ut ex Pelaoiariorum potius diffutauionibus , quorum sententiaου refert, quam ex suo sensu deprompta ese videantur. Quod i e alicubi admonere videtur. Porro ipsius laudes Pro fer Aquitanicus in opuscuto contra Lollatorem , S. Benedictus in Regulis cap. 42.'73. Casiisάorm ad Fratres Di insonanter, cst in expositione PD mi 69. S. Antoninus Archi
SuareZ in opere tripartito Protegom. s. cap. s. num. 7. etsi doctrinae Cassiani vitium aliquod exprobret , eius tamen eximiam approbat &laudat virtutem. Ne ri, inquit, non potest Lalyianum fuis e vn m ex pra Opuis illius erroris Hefensoribus, per quod non intendimus eim damnare vel .
onerare persenam , nondum enim eras iliasententia haeresis via erroris damnam ab Ecclesia, ut Prorifer in fine Iibri contra LOIlatorem aperte docet Cassianumque inter Latholicos numerat. Neque ab hac eximiae virtutis & sanctitatis opinione longe abfuit iVasqueet, clim inter aemulos Augustini nominat semipelagianos Q p,3 Π es Er eximia sanctitatis. . irabile Pinquit ,sante fuit ingenium Au- P ini in nobania gratia necessitate contra Pelagium conrra Semipelagi
nos vero vitote viros altri in insignes or eximia sanctitatis nec tam verte averitate aberrantes multo mirabilius. Cassianum autem imprimis intelis
nomine Semipelagianorum, quorum dux & Magister censebatur esse facile colligitur ex 1sputatione sequenti, ubi de Cassiano multa in cop-trouersiam & disceptationem vocat sigillatim. Posa in Elucidario rem propius & copiosius attingit interpretatus Lib4. T ct. censuram Gel j, quae hinetur in eap. sancta Romana Dist. Is . saepe, inquit , reprobatur ab Apostolica sede alicuius doctrina, quin reprobe RV 'tur persona. Sic in hoc cap. sancta Romana , repelluntur opuscula S. Victorini Episcopi & Martyris , quin condemnetur per na. De summa Trinitate & fide Catholica C. Damnamus , damnatur libellus Abbatis Ioachimi, editus contra Petrum Lombardum de essesitia Trinitatis , nec piissimus &religiosissimus Abbas ab Ecesesia taxatur, secundδ in Concilio Romano & cap. sancta Romana reprobantur opuscula Cassian Presbyteri GaIliarim, nec illius persona damnatur, quam sanctam appellat Castor Episcopus Aptensis, Gemadius in Catalogo Illustrium vi-
312쪽
1 6 S. cassianvi ita straim seu Gronis. vitae,
rorum. Cassiodorus lib. diuinarum letiionum cap. 19. & in Psium. 6'. S. Climachus Gradu . Vincentius Bellovacensis lib. 2o. specu. f. t 8. S.
Antoninus pari. 1. histo. tit. io. Petrus Damianus lib.s. Epist. I9. Photius in Bibliotheca. Petrus Equilinus vulgo de Natalibus nuncupatus, Cassianum talustiim nominat. Maldonat is in 1 . Lucae authorem Catholicum bonum appellat. Neque obstat huius viri integritati dissidium illud, cuius occasione expulsus est a S. Chrysostomo, cuius suerat auditor, Diaconus, & discipulus ut meminit Tritemius in Catalogo Nullum enim est tam pulchrum corpus quod naeuo careat.
Sed de his hactenus e plurimis, quae de scriptotis nostri elogiis atque existimatione libasse sit satis. Reliqua quibus te ex satiaueris suppi bunt, si lubet, Sozomenus, Euagrius, Nicephorus, Palladius in Dialogo, Ciaconius, Alvares De Pas, Rosuueydus , Theophilus Rarnaudus in Valeriano, & alij passim grauissimi authores. .
Cassanum digne ac meretur sancti praenomine decorari.
1. Bsque vera fide nullum esse sanctitati locum extra controuer Asiam est, ut non sit opus in locum communem excurrere , quo planum fiat solam Catholicam Ecclesiam esse, quae verum religionis cul-I ib. de piis. tum eiusdemque cum Apostolis doctris a consan uinitatem retineat vi Io- eripi. quitur Tertullianus. Haereticos verb non nisi per sandritatis umbram simplicibus fucum facere, nec polle aliud, quam virtutum laruas deformiΩsimae omnibusque modis foedissimae vitae obtendere. Vnde etiam ab aemulis aut criticis subinfertur, Cassiani de Sancti gradu deiectio, cum enim . sine fide recta impossibile sit placere Deo, temerarium omnino censen homini cuius fides ambisua sit vel potius aperth oblaesa ,S Lli praenomen arrogare. Sed quam vana haec suspicio tetram ipsi erroris i bem agricuerit, ostendimus alias, tractatis iis omnibus accuratissimε quae in eius defensionem proponi possitnt. Et ut cum aduersariis liberalius agam , demus sane conuictum fuisse Semipelagianitat, ita ut labis illius indeclinabiliter & inexcusabiliter compertus habeatur. Quid ni
quod de aliis plerisque sanctissimis Patribus, de Cassiano quoque dici
queat , errasse nimirum materialiter tantum & absque pertinacia , nondum re tunc aperte per Ecclesiam definita , cum tamen haereticum non faciat alsertio salsa, sed contumacia & obfirmatio aduersus Conciliorum& Pontificum Canones & fidei decreta, de quibus omnibus fusissime sita disputatum est a nobis. a. Quare hac depulsa calumnia , ad Cassiani Sanctitatem , euertendetura tanquam machina comparata , recoli velim ex seperioribus, quaeri non vanis arginnentis ostenderimus ipsum religiosimae ac coelestis vitae. genus iam , puero paruulo in terris colere instituisse, ac sub disciplina sanctitanorum Diuitigod by Corale
313쪽
sanctissimorum Patrum Hieronymi , Chrysostomi, Leonis, Innocentij,& Abbatum AEgyptiorum, breui tantum diuina gratia profecille, It omnibus admirationi fuerit, sibique illam quisquis aestimator esse velit, tanta
quam re utaris obser latitiae ac virtutum omniam specimen proponere
possit a rimitandum. Nec enim proditur vel per coniecturam, qui ab omni retrδ aeuo loquutus sit de summa eius vitae integritate & innocentia verbum malum , quin etiam inter erecti ac minime perturbati animi indicia excellille, forticissimamque obi ille mortem , iis supra monumentis historiarum adisuximus , quibus potiora & clariora non siluat, quae veterum plerisque seruant pollestionem tituli ac praenominis, quod Calliano nostro saluum dc summo iure vindicatum volumus.
a Sed quid perantiqua longeque firmissima pro Calliani sanctitate Cap. 3suffragia diutius premo i Theophilus noster in Valeriano in sanctitatis Cassiani laudem & commendationem paululam digr itur de orationis
cursu. Quanta autem Lanctitatis laude claruerit Camanus docent non tantum eius scripta quae Christiauae perfeEfionis medullam iure dixeris , sed etiam memoria , qua in benedictione est Massiliae, ubi a tam multis laeculis Sancti titulum retinet de coelestium honoribus colitur. Eius enim caput argentea theca inclusum inter sacras reliquias Abbatiae S. Victoris, ubi Callianus olim vixit, exhibetur venerandum. Sacrum de eo 'quidem peculiare ac proprium celebratur, die.festo honoratur , omni deuique culta qui ccxlitibus impendi solet religiose assicitur. . Paulinus Aquileiensis Episcopus 1 cripsi aduersus Felicem Vrgelitanum dc Eliphandum Toletanum Episcopos de sanctissima Trinitate libellum , cuius initium est. Saucto incitante oritu ac dis fidei Catholicae. Extat in Bibliotheca SS. Patrum per Marguerimina De la Bigne reditione 4. Parisiis ann. 162 . ubi saepius Cassianus testis citatur honorificentissime in Catholicae veritatis confirmationem. Audi etiam quomodo Patres nostii viri vere Catholici responderent antecelloribus tuis, qui Christum nec Dei filium nec Deum verum voluerunt credere, ut eadem verba ponamus quae leguntur in libro Beati Cassiana. Uelsic diuino, Lib.L. inquit, credas i momo a signis coelentibus quaesiper baon um Chrissi apparuere. Tum alibi. Sed & Beatus Cassianus contra haereticas prauitates eiusdem Prophetiae ita exposuit sensum. Praeuidens ab ue dubio
diuinis stiritus hane bla Ihemantium hereticorum peruersitatem his omni mundo Deum sui nascebatur rerum i arum vocabutis demonLDanit, Filii insuit nati v d nobis par hudit est nobis, &c. Rursus. De quo etiam Eodem lib. x.
nomine Beatus Cassianus Pater ait in disputatione eadem de qua lupra. Nunquid causari aliquid quasi de nominum ambiritalepotest ' ut dicas alladesse Chri tum aliud Deum, ut saluatorem a Maiestate nominis βι dimatas,or Deum a diuinimie fecereas. Item. Consentanea quoque Euangesicis Lib. . testimoniis. Apostolicisque doctrinis & SS. Patrum sensit biis Beatus Cassianus profert in illo libro quem contra haereticae prauitatis sectam
scripsit. GHamentum, inquit, vetus conci it novo, David Ioanni concedat. Et paulo post. veram hominem dicit D.iet,quia mater Sion
314쪽
1 8 S. Cassianira istuLDatvisu Chrome. vitae,
disii Homo ct homo naim est in ea eumdem verum Deum credit or predia
s. Rabani testimoniuiti habes capite superiori proximo. Sicut B. fpamu ait reficientibm si atribuι sanetae lectiones Dyantur. 6. Author Fasciculi temporum Uvalterus Rot uincti. Cariusianus Cassianum sanctis pLiribus Eremitis qui Theodosio & Valentiniano regnantibus floraerunt accenter. Ioa es Cassianin Eremita eiectus a c1Wj stomo de Co istantinopoli venit Marsiliam , Collationes sirinis alia. Et fuerunt infiniti nancti Fremita or Monachi, dcc. Verum in eo quod clicit eiectum a Chrysostomo Cassianum , merito reiicitur & hic quidem singularent ob causam clim author ille Marianum Scotum sit sequutus , qui uecum ipse & cum veritate interdum pugnat manifestissime. Ait enim idem Marianus Scotus in suo Chronico, Petrum ann. . Claudii Romam venisse , postremo anno Neronis obiiste, ac tamen sedisse in Romano Episcopatu annis 21. dc mensibus duobus quae nullo modo inter se coherent. Vide Belluminum m. i. Controuersia 3. lib.2. de Romano Pontifice cap. s.
. Thomas Valdensis Anglus Carmelita& sui ordinis Prior Gene- .ralis in Anglila, Confessarius autem Henrici Quinti Anglorum Regis, qui& sui temporis haereseon expugnator ac deinceps exortarum euertor fuit, , Martino V. Pontifice Maximo commendatus cui opus suum dicauerat, librum edidit inscriptum. Doctrinale antiquitatum fidei cir Ecelesia Cath Iιea , distinctum tribus tomis, in quorum tertio sancti nomine compellat Cassianum his verbis. Haec ecce erant genera vestiam solu Religiosistunc temporis coneruentia, cst quibiti etiam invariabiliter uti oportMerit, quastaeide satis descripsit Sanctus Ioannes Cassianus 2 quae causea erarit iliarumor quid figurabant in moribus non omisit. .d si extra palatium author miis Ecclesisticae tam egre sum virum infideles expellunt Catholici non m
tum curant .cum videant eos omnes famatos Doctores Ecclesiae cum eis occumrant , pellere pari passu sed teneat apud vos o Catholici non miam authorita-eeis siuam Donor tam direrim ad minimum autem habete eum in tanta reuerentia in quanta eum haere magnus cissodorus dignum duxit. Ipse enim magna cum reuerentia allegat Cassianum nostrum in praedicto Codice s. licet libro de Collationibus Patrum etiam eam praeferens Vregio Augustino. Nec me praeterit, inquit, eloquemissimum Cassianum in quinto Collationum dixisse volumine , cstc. Haec agit Magnus CasOdorus in prologo libri sui Psinscribitar. De institutionibus diuinarum literarum.
8. Eliseus a sani ho Bernardo clarissimae D. Bernardi familiae filius quoque clarissimus, in Epistola Christianissimo Galliarum Regi dedicata , quam Daheresiae AI E s v operibus ex Hispano idiomate in Gallieum ipsius opera traductis praeposuit , cxpresse Cassianum Beatum appellatuc enim loquitur. Dadunt veniam silent, recentis Melesia Gallicana Monasteria, qua eum diuersis institutionsim cordi tamen potius quam charta infixis viverent, mole quidem minus sed syiritu longe magis valebant. Tale fuit Monasterium a B. Manino cui tot egregia Iam muri nomen fecerunt
315쪽
ae Monasti. aῖ eo Masellia conditi. Lib. II.
apud Tiarones conditum: tiae S. Honorari Lerinensis e numerus prope
infinitus sanctorum extitimi tale cr illud S. Victoris Massiliensis a sancto Cassano D. 'foctomi discipulo institutum. Et bene multa eius ge
s. Godeseidus Tilmannus Cariusiae Parisiensis Monachus antiquitatis Patrum diligens inuestigator edidit Parisiis ann.i 3so. librum Allegoriarum & Tropologiarum in locos utriusque testamenti selectiores, e monumentis vitilis & triginta authorum similiter Theodori Presbyteri Isagogem & alia non pauca e Graeca litigua in Latinam transtulit. In his, ad Ioannem Gropperum Archidiaconum S. Gereonis apud Coloniam Agrippinam scholasticum, scribens de Cassiano, ait. His lubtexui Medicam sed & festiuam Dosim a corporis morbis ad exinaniendos animae affectus,Graece scriptam per Ioannem Cassianum prius Diaconum Chrysestomi vel teste Palladio Heleno politano Episcopo in suis Dialosisinis de vita B.Ioannis Chrysostomi. Ascetica enim Graece primum scripui quae& extare audio in vaticana Bibliotheca. Ex Afeetieis Sancti Patris nostri Castiani. retaphora a Medicorum quidem Dosibus deprompta ad rationem verse onastica vita seu ad siopum intendens ac relam Godestiis Tilmanno Canusiano interprete. Textum ad verbum de interpretatoner eiusdem Gode ridi expressum rei ii aliis lib. I. cap. 8.io. Petrus de Natalibus EpiscἹus Equilinus in Catalogo Ss. hunc . titulum capiti sy. libri septimi praeligit. De S. Casiano. Cassianus, inquiri
Presbyter de quo frater Vincentius er Gennadius, claruit tempore Honor, Imperatoris vir illustris orI--dus. Atio nomine dictus Ioannes Hemim, qui de Ecclesia Constantinopolitana per Haereticos Aestus , in AMUHia Gallia Presbter ordinatus duo condidit Monoeria virorum ac mulierum quae hodie extant. Scripsit musta opis uia ad fidei nonra exhortationem , scripsit enim vitas Patrum or regulas, quae mustarum animarum adimationem coni nent or luculento sermone nitefiunt. Scri e or res omnium Monachorum necessarias , id est debitum, er de canonica oratione atque Psalmodia quae in Eo vii Monacterias die noctuque tenetur libros 4. Innitutionum , libros R. de orioine es qualitate ac remeAis octo principalium vitiorum , singula sim Plis explicans. Digessit Ur Collationes cum Patribus. Ad extremum ro- tus a Leone Arelidiacono postmodum Romamo Episeopo aduersus Nin
rium de Incarnatione Domini septem condidit libros , in quibus apud Masissiam scribendi e vita terminum dedit, imperantibus Theodoseo or Valem
ii. In vitis Patrum Occidentis authore Conono Monacho Coele- Lib. . stino habetur similiter vita S. Ioannis Cassiani Eremitae ubi paucis quae superiores omisille potuerunt interiectis. Beatus, inquit, Cassiam- na Hi m Sotha , honesis parentibus natus, &c. pergens adpartes Syria in quo dam Mona eris habitum sancta conuersationis se pisi ct reui in taritum' . . . profecit 'Dissilirm by Corale
316쪽
profeeit ut eateris Monachis er seniorib- admirationi esset. Mox inis . Successu temporis maioris perfestionis acquirenda desiderio ructus una eum collega Germano sancitos Patres qui in e se pii Ur PalaeHinae r ionum morabantur υφitauit quorum etiam Collationes cst res gestas descripsis. Cum. --ιZm in Oriente haeretici valde multiplιcarentur crs irent contra Carbolisos B. Ioannes ad Patres Occidentales transiens tandem Prasseris ventu Ma ι- Iiam appulit, ubi tuguriolum extruens non lon e ab Uya urbe per in hos
anno olitarius vixit, ob eximiam sanctitatem postmodum Presbim ordina mest. Cumque multi illius se subderent Magineris duo Monaiseria conrirnaei
virorum alterum 2 alterum mulierum. Vt autem Monachos suos ad viam
perfectionis inflammaret scrinis eis Latino sermone libros doctissmos de sest tutis Renuntiantium de otito capitalibus vitiis, atque Collationes Patrum ; aedemtim a Leone rogatus scriZsit aduersus Nestorium de Incarnatione Domini libros . quos eidem dedicauit s scribendi apud Massiliam ct uiuendi emfeii Theodosio ct Valentiniano regnantibus.1 1. Ioannes Lauardinus authoris ipsius Gallicus interpres semel atque iterum ac saepius Cassianum suum Sanctum appellat. 13. Praetermitto hic de industria testimonia domestica ex Monaste- iij S. Victoris Massiliensis tabulariis, etiam si forte & numero & genere maiora ea sit ni, qtiam aliquis opinetur , ut constet famam sanctitatis Cassiani & hominum animos & temporum aetates late peruagatam et . Quae in Futeonis Vicecomitis Massiliensis, Eldeberti Episcopi Mimaten sis , & Abbatis cuiusdam Rutenensis donationum instrumentis comperta habuimus, breuiter attingam deinceps capite χo.
Mid sit vindieatio Sanctorum quam Canonisationem appellant.
i. Vin igitur ad vitae sanctitatem accedit publicum Ecelesiae testi- monium & insuper iudicium ac sententia qua decernuntur honores qui debentur iis qui cum Deo folliciter regnant tunc dicitur Sanctus canonisari. Et quamuis honos sit nati uale praenitum virtutis itavi primo & per se sit laudabilis oc non consequenter tantum, & ex vi solius testimonii extrinseci aut approbationis Ecclesiae infallibilis. Verum id quidem est de priuato honore ac cultu, quem potest quilibet deferre viro sancto, pro singulari affectu & opinione quam habet de eius sanctitate ut Doctores communiter assirmant in cap. I.& 1. De reliquiis & veneratione sanctarum, ubi Pontificem excludere volitisse publicum illum cultum quem Ecclesia consueuit sanctis probatis deferre , non autem priuatum tradit Baronius ann. II 8 I. num.1. siquidem & ipsius Alexandri tempore ipsoque non solum non prohibente, sed & gaudente priu tum exhibitum constat S.Thomae Archiepiscopo Captuatiensi antequam canoniaretur, cui postea ab eodem Pontifice solemni ritu sancitus est' . . publicus Dipitigod by Corale
317쪽
publieus ille qui non nisi post canonisationem impendi consueuit. Li et
ergo unicuique , viros quorum probata virtus habetur, credere & appellare sanctos , imo etiam inuocare aliis audientibus exemplo Hieronymi in vita Paulae , dc Gregorii Nazianzeni in vita Athan. si, ac Basilii , qu rum uterque inuocat quos laudat ante canonifationem. Item pingere ipsorum imagines, reliquias habere ac venerari peculiariter , laetari in die natali , dc Deo vacare in memoriam ipsorum. inod olim fecille veteres constat ex authore noliro Collatione I9. cap. I. ubi ait, quod in honorem solennitatis quae id temporis agebatur infinitam quoque de aliis Coenobiis Monachorum turbam ad Abbatis Pauli Coenobium confla-xiste, si quidem prioris Abbatis qui eidem Coenobio praefuerat anniuersaria depositio tolemnitet celebrabatur. De quibus itidem anniuersariis
Tertullianus, Dam. Scenus , 3c Nazianrenus Oratione I . in Caesarium Tertunia lib. fratrem Annii tersarios honores & commemorationes offerentes. Et Beda. - Memorias, inquit, defunctoruam annitur riis, orationibm, vilitiis, Gal- 2. R .
6. Sed alius certior & eminentior exhiberi solet cultus, quem publi- Reda lili. s.cum & solemnem appellant cum scilicet qui non tantiim coram aliis, , sed qui nomine totius Ecclesiae & tanquam ab Ecclesia institutus decernitur. Non est ciuilis ac pure humanus propter excestentiam duntaxat liuitianam ac naturalem. Neque est latria , quae soli Deo tanquam primo principio & vltimo fini debetur. Est veluti mixtus quem Doctores apudi . Thomam Duliam vocant, & ratione humanitatis Christi ac B. Vir- x. 1.ginis hyperduliam, propter excellentiam quamdam mediam inter diui- ε 3. 3. nam de humanam, quales sunt virtutes ac dona omnia supernaturaliatum gratiae tum gloriae Sanctorum. Eius vero quatuor quasi gradus con- Tom i. tib ,.stituit Bosius, septem alij vel octo , primδ enim canoni satus asteritur ς p. . coelitum ordini ac numero, & statuitur ac iubetur ut ab uniuersis habeatur ac dicatur Elm a. inuocatur in publicis Ecclesiae precibus. 3. templa , sacella, arae monumenta in eorum memoriam consecrantur Deo.
. sacrificia tum Eucharistiae, tum laudum & precum , quod vulgo officitim siue horae Canonicae nuncupatur, in honorem eorum Deo publice offeruntur. s. Dies festi in eorum memoriam celebrantur. 6. E stinguntur ipsorum imagines siue coloribus depictae siue fusiles aut fictiles additis radiorum splendoribus, in signum gloriae qua fruuntur in coelis, thuris suffitu ac praelucentibus funalibus cohonestantur. 7. Venerandae reli litiae pretiosis thecis ac ferculis includuntur , & publice coluntur. 8.religiose ipsis nuncupantur vota & per longioris temporis iter ineundae peregrinationes. Porrb id genus latriae & honoris publici circumstantias absque Ecclesiae suffragio & approbatione , cuiquam attribuere Pontificiis legibus seuere cautum est. Alexander III. cap. cum ex eo, & capite citato, Audiuimus, Extra, dereliquiis &veneratione Sanctorii in statuit quod etiam ir per aliquem miracula fierent non liceat nihilominus ipsit in pro sancto absque authoritate Romanae Ecclesiae venerari. Vetat praeterra Innocentius III can. Venerabili Extra de testibus 8c attes lationibus
318쪽
de plerique alij recentiores Pontifices in suis Extrauagantibus, ita ut ne illi ipsi quidem quos Ecclesia coelestibus honoribus cum aliqua restrim ne prosequitur Sosii nominentur sed Braui duntaxat,quandiu ea restrictio
Cainam iusta legitima inest authoritas eamni sandi.
. T ei normam & regulam practicam in iis quae sunt religionis exquirendam esse tum a scriptura diuina, tum , muno Ecclesiae capite nemo tam hospes est in Patrum libris aut in Orihodoxis canonibus Cap. t. vi ignoret. Ioannes Driedo rem torum explicat & canonisationis leges exponit diligenter enodatas libro de Dogmatibus. Ne per Angelum Satanae qui nonnunquam transfigurat se inAngelum lucis popuIus illuderetur , aut fit sis testimoniis, aut confictis miraculis, Ecclesiae censura moderamen canonisationis adhibuit. Antiquitus ex certissima vitae suiω- tate praesertim attestantibus plerumque miraculis publicis , incepir, populus colere & venerari Sanctos ac celebrare diem gloriosi exitus eorim, a quemadmodum patet ex diuersis Cyprianes Epistolis & aliorum antiquorum Patrum scriptis. Quidam ergo sunt sancti in coelo, de quibus quod sim Sancti iam in coelo regnantes oportet credere ex fide Christiana ,reuelatione desuper faetii ex scripturis Sactis, Abel, NOE, Abraham, Isaac, Iacob , caetero ue multos Patriarchas & Prophetas , Ioaruiem Baptistam, Stephanum, & duodecim Apostolos, latronem in cruce morien- tem, Paulum & alios multos iam Sanctos in coelo vivere & regnare eredimus eadem fide, qua credimus articulis caeteris in scriptura sacra expressis. Alii autem Sancti simi in coelo , de quibus quod Sancti fimi oportet credere sed non sic ex reuelatione desuper facta in sacra Scriptura, quorum laudabilis vita & gloriosus exitus illustrauit iam olim totam Ecclesiam in uniuerso mundo. Idcirco de illis quod Sandii sunt rationabiliter aut negare aut dubitare non possumus. Alij sunt sancti qui in diuersis te is & Prouinciis charuerunt mirabili vitae sanctimonia quorum vita laudabiIis & gloriosis exitus innotuit toti aut Regno aut Proum lae, super quibus & Ecclesia ex fidelium hominum testimoniis aliisque iudiciis censuram suae canonisationis adhibuit 8. Propterea stare omnino oportebit diuinae scripturae tessimonio vel Ecclesae iudicio atque sententiae in Canoitisatione Sanctorum , nequam adueisus verae pietatis cultum incurramus erroris notam, vel noxam admittamus.eamque grauem P imas & quasi luteares Canonisationis tabellas expressit invetere Testamento Ecclesiasticus cap. 44. ple-Uoes euulgans cum laude sanctitatem Henochi ,Noemi, Abranae, Mosis, Aaronis, Prunees , Iosue, Samuelis, Dauidis, Eliae, Eliiaei; Sanctus verbLucas in Actis ad eumdia Sanctorum ordinem refert Stephanum , Ia-
319쪽
cobum maiorem, Petrum, Paulum , Matthiam, Barnabam, Silam, &alios. E quibus locis colligitur potestatem Ecclesiae fuisse traditam devitae instituto ac moribus hominum deinceps diiudicandi , eo idemque
pro meritis coelitum coetibus atque honoribus asserendi. Eadem enim ratio quae certam nobis facit sanctitatem eorum , quos Ucriptura dilaudat, valet etiam pro infallibilitate testimoni j quo Ecclesia de aliorum
Sanctorum cultu ac veneratione decernit.
9. Quoad viam spectat iam ab ipsis Ecclesiae cunabulis duplex coepit elle canonisandi modus alius est particularis ita ut in una Prouincia vel Dioecesi duntaxat habeatur Sancias dc colatur pro Sancto : alius generalis , qui ad sui decreti fidem 3c ad alicuius Sancti venerationem E clesiam uniuersam obstringit. Priori modo vindicatur Sanctus vel per expressam canoni sationem factam ab Episcopo, nam quilibet Epii copus poterat pro sua Dioecesi uti venia de iure Canoni sandi ut docet Thomas Valdensis libro de Sacramentalibus. Idcirco D. Cyprianus de Martyribus qui ipsi erant aetate suppares ita scribit. Dies eorum quabus excetant Tit. 4.e ti L.
annotate ut commemoΥationem eorum inter memorias Martyrum celebrare lib. 3. Fpis .c.
pessiimm quamquam Tertullus sidelissimin deuosissimus raterno catera soI- I lic tudine scrip ιν, or scribat a significet mihi dies quibus in carcere beati
fratres noIIri ad immortalimrem gloriosae mortis exitu transeunt, vi celebrentur hic a nobis oblasiones or sacrificia, ob commemoratisnes eorum quae cito vobis cum Domino prosequente celebrabimus. ex Concilio Florentino .constat Simeonis Metaphrastis canoni sationem esse particularem, cum in Ecclesiis Graecorum nabeatur de colatur pro Sancto, nulla tamen in sacris Latinorum Diptychis & ritibus eius memoriae extent monumenta.
Sed hoc iure antiquo dc nudis moribus constituto interdictum est ab Alexandro III. & Innocentio III. citatis in superiori f. a. ita ut iam nemini Episcoporum liceat priuatas canonisasiones pro suis Dioecesibus celebrare. Alio modo fit talis canoni satio particularis, per traditionem de sanctitate personae , de per consuetudinem totius Dioecesis aut Prouinciae , & per inprobationem totius populi cum tacita vel expresia approbatione Episcoporum de Pontificum , Nam haec canonitationi aequi- pollent ut notauit Sanchez ubi ait cum Hostiens , posse Episcopum diem sestum Sancti instituere inconsulto Pontifice, modo antiquitus Sanctus ille approbatus esset. Et hoc modo S.Petrus de Lux burgo, S. Briichar- Ttim idus Viennensis hac etiam aetate, plurimique alij Sancti recipiunt publi- H,.1cos cultus in Ecclesiis , ita ut vix sit ulla Dioecesis aut Abbatia alicuius Diun i i. nominis, quae non habeat multos Sanctos particulares hoc modo can
nifalos , quibus publici cultus in elusinodi Dioecesibus aut Abbatiis deferuntur. Atque haec canoni satio particularis hoc modo facta non fuit abrogata,sed adhuc post usum solennis canoni sationis introductum,viget ut patet ex decreto Vrbani VIII. quod in Generali Congregatione Ca dinalium & uniuersalis Inquisitionis editum fuit i3. Mariij anno I 6as. in quo cum prohibeat publicos cultus Ecclesiae deferri Sanctis non canoni satis, tam saecularibus quam regularibus antequam ab Apostolica sede
320쪽
canonitentur aut Beati declarentur, excipit tamen ab hac mhibitione, dum praefati publici cultus fiunt erga illos viros, qui coluntur commum Ecclesiae consensu, vel immemoriali tempore , aut Patrum ci Sanctorum virorum scriptis, vel longissimi temporis spatio, cum stlantia ac tiae tantia sedis Apostolicae vel ordinarij. Longissimum autem tempus videtur esse spatium quadraginta annorum Cap. De longi temporis praescrip-ptione. Ita Placius in tuo Lexico, V. Longissimum & alii, quamquam nonnulli putant longissimum tempus vocari spatium I O. annorum. Quae generalis dicitur ac pro tota Ecclesia , cerium est pertinere ac semper olim pertinuille ad solum summum Pontificem , ut communiter sentiunt omnes Doctores , quippe cuius effata velut ex oraculi adyto, regula nobis esse debeant in rebus tam fidei quam religionis veri salsique discernendi. Porro iste Pontificis sensus & consensus dupliciter contingit, alius enim est tacitus , alius exprestias. Tacitum appello , quo per superiores , ad quos pertinet multitudini legem imponere, pennittitur aut tot cratur aliquis actus vel consuetudo ab ipsa multitudine introductii; ex hoc enim quod non se opponunt ac pro iure suo minime resistunt consuetudini , videntur illam approbare. Atque haec est tacita approbatio , ut author est D. Thomas, qui docet fore exprellam , si verbo vel opere aliquo externo manifestetur, & ita unusquisque expresse dicitur eligere & iudicare ut bonum , quod verbo edicit vel opere implet. 1 o. Si ab anno Christi octingentesimo antegressi temporis canonisationes expendantur certum est vetercs omnes Sanctos coepisIe coli in Ecclesia uniuersali non tam lege aliqua, qu m ex consuetudine Christianorum generaliter introducta , atque adeo ex approbatione salteria
tacita sumnii Pontificis. Primus qui expressa sententia & diplomaia legatu Sanctos canonisasse dicitur Leo III. de quo testatur Baronius anno Christi octingentesimo quarto cum Vueidam in Germania appulisset rogatu Caroli Magni Imperatoris B. Suibertum, post lectam ipsius Sanctissimam vitam innumeraque miracula , postque actas preces celebrata- qite ieiunia de consensu Cardinalium caeterorumque Praelatorum selenni
ritu inter sacratissiniae Misi, ossicium Sanctorum Confelibrum Catalogo adscripssse pridie nonas Septembres , & instituille illum diem ab
incolis festiue celebrandum , atque ad diuina confluentibus Indulge tias concessit te denique multa ab omnibus adstantibus oblata fitille ad conficiendam pretiosam capselam , in qua Sancti reliquiae collocarentur Quo eodem ritu Innocentius II. S. Hugonem Episcopum Gratianopolitanum, & Alexander III. S. Bernardum caeterique Pontifices Sancto iaruira omnium posteras canonifationes deinceps celebrarunt & celebrandas indixerunt. Quamquam de S. Romualdo tradit idem Baronius ann Io27. mim. 4. quinquennio post obitum a Ioanne ΣΟ. in Sanctorum ordinem Dille relatum , sed alia canoni sandi sermula institutoque minus selemni , quod tunc frequentius erat in v se, nempe ut petentibus concederet Apostolica sedes super corpus deiuncti altaria construere. Quod de Petrus Damianus Epistola ad Henricum Archiepiscopum Rauennatem