Isaaci casauboni, ad epistolam illustr. et reuerendiss. Cardinalis Perronij, responsio

51쪽

1 Ad Distolam card per. tempus trahere argumenta. Reddatur Ecclesiae sna pristina forma.& tor noua iura olim inaudita penixus tollantur. Denique rebus ipsis probet Romanus Pontifex, non suam se, verum Dei immortalis glotiam quaerere,& populorum pacem, concordiam dc salutem sibi et securae: tum

se tenissim is Rex quod in Monitoria sua ducti est protestatus, sine cuctatione primas illi defe-

seret psumque mi της Τηs- πονοεῖν, cum 'Gregorio Na Zian Zeno, dicet non inuitus. Nunc

de illa Sede quid Ecclesia Dei statuere debeat,

imprimis autem Reges ac Principes, vel teipbu Sereni stamus Rex fert iudicem. Non enim ignoras, qua multi quotidie & Roma a, & ex om nibus iam Europae angulis subinde libri prodeant ad temporale Papae potestatem siue potius omni potetiam, δή in Reges Principes ac popu Ips Orbis terraru uniuersas Obκ ' μνηχαν stabilienda. Non ignoras, Cardinals Beliarm nusuper illo argumeto ea nuper scribere, & statima morte Henrici Magni publicare elle ausum, quae omnes boni etiam e vestiis sunt detestati. Boni,inquam, dc pii sunt ubique locorum det stati : at complices eiusdem conspirationis, ceu profectam oraculu ex ore Pontificis, qui errare non potest, tota voluntate suscipiunt,& pro vir jli tua multi defendere conatur. Itaque Iesu ita Ingo ista dienses in recente libro,quem aduersu

Ioh1nem Gordo nisi Dς canum Salisburiens vitum nobilissimum & doctissimu scriberent,

ex illo libro non secus algumenta ducunt,quam si ea esset omnium Catholicorum constans&

52쪽

R θεηso. I conse iniens opinio. At cogitet quaeso tua illustris dignitas, quid simile primaeua Ecclesia Viderinquo tendat hic variamus furor: diligenterque apud se expendat, in Quantum ruinς ultimae periculum Ecclessiam Christi coniiciant, quicunque ea, quae hodie fieri docerique videmus, probat aut ferunt. Nam ut hoc solum dicam, de reconciliatione dissidεtium Ecclesiae mebio tu, quandiu apud vestros ea manebit rerum facies,& factae diuisionis esse praebita oceasio negabitur, Vel cogitare merus fuerit stupor, mera stul. titia. Ultimum illud erat in tuis: paratum essetς, perspicue demonstrare, qua bene in articulis hodie controuersis, Sedibus Patriarchalibus, quae adhuc supersunt, eum Romana Ecclesiac 5 ueniat.Verum eo labore posse te supersedere Serenissimus Rex autumat. Scit Rex, sciunt alii

omnes, haru rerum paullo salte curiosiores,non

solius Occidentis, sed etiam Orientis, Septentrionis ac Meridiei Ecclesias ab aurea simplici- 'tate primorum seculorum longe dicessisse, ac Iongius etiam fortassemqlto qua par erat. Scit etiam apud illos populos, ritibus ritus subinde esse accumulatos, & hominibus superstitiosis nimium ubique ab annis mille & amplius licuisti. A t enim cum de reformida Eedesia Dei agitur,no hoc opinor, quae: itur, quid hodie Orientalis Ecclesia, aut Moschouitica, vel aliaec edant facie nive: sed id potius quaeritur, quid, ab initio docuerint Apostoli, quid eorum tem poribus, & proxime secutis Ecclesia uniuersalis usurparit. Illud est exemplar, quod ominia mota

53쪽

si Ad Distolam carit ver. exceptione sequi velle se Rex ingenue atque ex animo profitetur. Quanquam ne illud quidem rerum Ecclesiasticatum periti euiquam concesserint:doctrinam Ecclesiae Romanae per omnia hodie congruere cum doctrina, quae in Ecclesiis aliorum Patriarcharum iam obtinet. Ne de cultu tatuarum hodierno, igne purgatorio vestro, aut Romani Pontificis infinita potest te, etiam supra Concilia,similibusve aliis articulis quicquam hic dicam: certum est, in ipsa S. Eucharistiae mytagogia multum diuersos esse Graecos a vobis Romanis: adeo ut non dubitarit Marcus Ephesus de Missa Romana loques affirmare , ipsam in maximi momenti rebus, cum Verbo Dei, & antiquis Liturgiis pugnare.

qui ritus Romanos haec in parte defendut,idem

Marcus pronunciat et λης ἁγνοιαι, is Της εἰς--ρωσεων. Sed haec impraesentiarum satis. Habes, Illustrissime Cardinalis, expositas mussas, cur Serenissim' Magnς Britaniae Rexetia post epistolam tua lectam, Catholicuse esse, & Ecclesiam suam Catholicam,misericordia Dei fretus,credere,& certo affirmare non vereatur. Qui si in finito quodam desiderio adiuuandae publicae concordiae non flragraret, aut te esse alienum ab eo proposito iudicaret,

huius responsionis labore profecto supersedi Gλt. quum praesertim eius Maietas quotidiana vestiorum hominum facta scriptaque ad animu

54쪽

Ad Distotim Card. Per. σ3 reuocans prope iam habeat ratum & fixum, sicut ante dicebamus, nullam per illos iam super.

esse amplius ineundae concordiae neque spem, neque rationem. tueri namque omnia est illis propositum,non proficere in melius,& seria rerum deprauatarum emendatione, piorum animos sibi conciliare. Quo in proposito quandiu vestri pergent, neque ullum antiquitati aut veritati locum dabunt, semel profitetur Serenissimus Rex,nihil se illos morari, neque ullam Gbi communionem cum Ecclesia Romana, Nam quam futuram. Quod super est Dominum la- sum veneratur ipsius Maiestas, ut quas in te laet-giter contulit animi dotes excellentes, ad siti nominis gloriam , & utilitatem Ecclesiae velit semper dirigere. Vale, Illustrissime Domine. Londini V. Eidus Novembr. CIOIDCXI.