Exercitationes criticae

181쪽

167192 1424

T193 140 2

απερισκε νον

καὶ το νικηθὲ, ουδεὶ eo υδε των οικεέων τ ι θεραπευε legere mihi videbar ut nunc de coniectura video B edidisse. Rara vocabuli vestigia potius lavent lectioni

γαρ τι καὶ κτλ: nil enim vidi praeter o . . 2r . . . Sequentia quoque eam confrmant. cod. αυτου κτε. Ut recte legit M. παντὰ κακ recte legit M. . L. αυτ oc δ' - πταίσειε ἐνὶ

παντὶ κακου - γενη-

σθαι λογίζετο πρὸς το αριθριὸν καὶ δια τουτο καὶ του

ρισκεπτον. ged by Corale

182쪽

V. H. G aee. N. Lerit quas rati. Od.

ηται τε.

ita cod. l. εοπήκει α ν

IUαυτοχειλογχυ εσθαι αυτοχειρ α γενεσθαι

de Xa

183쪽

212 206 19

2 13 343 5

πολλα καὶ πολλακις

τοσουτο μανιας εληλα κει

κα - ἐπισταται

sibi finxisse verbum συνοισι , quod vertit per versari . . fIta cod. l. γρα δειν. Revera sic est in cod. . sed . εν μόνον. περιοδονικης. Bele ηβουλη, quae Vocabula de suo inseruit M. et scribe ἐλων. Mox scripserim: υγαρ ηρκει υτι ταλοιπα θέατρα κτἐ pro ου γαρ ηρκεῖτο εἰς

Non aliter cod. Bele duo priora vocabula, dittographia nata ex posteriori. Recte legit M. Sed scribendum: ἐς τοσουτο μανιας ἐληλέ νε ι. οὐχ oli δέ τ' η- ανδρα Utrum cod. habeat itan επιστη πιαι, quod necessarium est, distinguore non potui. 22 Diqitias by Ooste

184쪽

λαττουσα

227 3385 ἐβουλμη

Καισαρα

27 καὶ φαυλοτατους 229309 15

Leet qua hab. C. s.

ἐλπιδας et τι iis σωτη- ρεις error cod. pro ιαμβεῖον. ita cod. sed dele articulum.

νι αφυλαττουσα error cod. pro πολεμονα νείλετο.

τεμεῖν.

γυναῖκες. Disitire by Orale

186쪽

Tentabo locos nonnullos ex eorum numero, quibus nihil aut parum est in palimpsesto praesidii qua in re ne acta agam utar recentissima Dionis editione, quam a. 1849 curavit Imm. Bekkerus Lipsiae p. eldmannosin. Pag. 7, 11 ἐγω μαe, ω πατέρεe, Π ελιξα ν, ουχ ινα μιεῖς ἐμοι ρχητε, αλλ' V ἐγω μιν ἐπιταττοιμ ι Corrigatur αρ-

χοιτε, κτε.

Pag. 12, 2: τι του ρουτου του τε δωρον, τουτ' ἔστι τὴν λακτηρύαν, σκωπτον. Vocabula τουτ' ἔστι την βακτηρίαν non sunt Dionis, sed eclogari additamentum. Pag. 15, 17 3 3: στ αυτους - πλεῖστον ανθρωπων, πλὴν ἐν τοῖς πάνυ κινδυνοι e, ους ἐκ των ε πολέμων ' αυτα ταυτα μαλιστ σχον, διχοστατῆσαι Suspicor: πλην ἐν τοῖς πανυ δεινοῖς κινδυνοις, ου κτε. Pag. 6, 17 3 8 καὶ εἰ δη τινε πλεIου ενὶ δεδανεικό- τε ἔτυχον, κρεουργηMον αυτο τ σωμα πρὸ το μερο ων φειλεν ἐξου σίαν εἶχον κατανέμε αι. Voculam εν de suo addidit Bekkerus, non male sed leniore medicina scribatur: καὶ ε τινι πλείου δεδανεικότε ἔτυχον Deinde ortasse verum est: πρὸς το κέρο ο φειλεν ἐκαστω ἐξουσta κτἐ Mox ibidem supple-Verim πω γαρ α πρὸς τοσαυτην μὲότητα προεχωρ αν οἱ καὶ τοῖς αδικηματι τινι αλουσι λαφευξιν ἐπι σωτηρl πολλακις

187쪽

θαυμασ δέ τινι τροπω κατεστησαν. Requiritur: μ ετέστησαν.

ln iis quae statim praecedunt, probo exheri coniecturam inquam et ipso incidi: οι δε βουλευταὶ τουτους τε φοβηθέντες

ιι is πλεῖον εκ)πολε μιηθω τι καὶ τους περιοικους πρὸ τα παρόντα συνεπιθωνται σί2ισι κτε. nisi quod simul reponendum erit ἐκ πολεμι ω θωσι. Lenius quidem scripseris πολεμωθωσι

sed verbum simplex dubito an praeterquam apud Thucydidem inveniatur Serioris certe aevi scriptoribus non videtur suisse in usu. mox S 10 ταλλα Mλη - στοατίαι τε, λέγοντα αυταμεν καὶ σιτα και ποτα πονεῖν καὶ ταλαιπωρεῖν, τε καὶ απαντα

αυτῶ διακονουμιενα κτε. Post αποτα excidisse videtur participium οντα. Iandem S 11 corrigatur: το μεν πρωτον - πειτα ν)υπέδωκε καὶ 4ξεκα κε κτε. Pag. 7, 17 S 5 τω γαρ την ρχη αυτους μιη - αλλο τι ἡ τοῖς βιαζοαέγοις τινας ἐναντιουσθαι λαμβανειν. Ne soloeca oratio sit, legendum: η το τοῖς κτἐ.

Ib. 18 S 4 καὶ λιμιο γενομιένου ἰσχυρου καὶ Νωρβης πολ- αποικιωθαι βουλομένης το πλήθος ἐμ αμφοτέροις αυτοῖς τοῖν δυνατους ἡτια σατο , ως καὶ I, ἐκεινους καὶ τῆς τροφῆς στερισκομιεγοι καὶ ἐς τους πολεμ Iους μιτηδερ επ' ὀλέθρω προυπτωεκδ δόμιενοι Triplici nomine haec vitiosa sunt Pars autem posterior facile emendari potest scribendo subcφοτέροις του- τοις τους δυνατους ητιασατο ς π ἐκεινου expuncta copulavitio nata ex ς. Minus certa est medicina corrupti participii βουλομιέγης non enim reperio quod ad sententiam aptius et ad vulgatam lectionem propius corrigatur quam λου λευο φώνη sensu passivo, ut dixerit Bio quum deliberaretur de colonia de cenda Norbam. Insolenter tamen dictum videri possit πόλις Ἀποικίζεσθαι βουλευεται ir πολιν Ἀποικι ιν βουλευουσι βουλευονται). De qua re iudicent me peritiores. Cogitavi quoque de μελλου τηο. sed hoc tum nimium a vulgata distat, tum sensum non aeque aptum praeber videtur.

188쪽

δρασειν αντελπίσανταρ. liquanto melius, ut arbitror , legeretur transposita praepositione αντιδρασειν ἐλπBαντας. b. 3 7 οι μὲ ανδρε ουδὲ μαλον κιν μαν Biccndi usus postulat ουδεντι μαλλον et si Zonaram legisse suspiceris, apud quem vitiose vulgatur ουν ἔτι κεκμηντο Sequuntur haec: υτω πω κακως ἐστασIαζον, ' μην υπὸ των κινδυνων καταλλαγῆναι. Nullus in hac sententia locus est adverbio πω s. fere, dum contra requiritur coniuncti causalis quare rescripserim: υτ μὰ

Pag. 19. b. S 11 Coriolanus matri dixisse traditur: αλλα ex μὲ καὶ αντ' ἐμου την πατρῖα ἔχε , ἐπειδὴ τουτο ἡθέλησα e ἐγω ε ἐκποδω υμιῶν παλλαγψομαι duae verba , expuncta vocula καI, sanissima runt. In ultima huius excerpti periodo scribere malim: αλλ' e του Ουὀλσκου αναχωρήσα ἐνταυθα ἐξ ἐπιβουλ.ῆ ἡ καὶ ἡρα απεθανε pro γηρασα e non enim, Credo, senex magis quam iuvenis ab adversariorum insidiis tutus

est; neque ulla est oppositio inter ἐξ ἐπιβουλῆ et γηράσαο, quo participio si uti voluisset, addere debuisset substantivum

Ibid. 20 3 3 ουτ γουν ς' κατερου παρωξυνθησαν στεκα την νικην ορκον τοῖ στρατηγοῖ υποσχωαι. Promittebant, ni fallor, την νίκη Βορκοι non ορκον, iurati non iuratam. qua de causa rescribatur ἐνόρκουρ. Par. 23, 25 3 3 τήν τε φωνην 'ενικόν τέ τι καὶ φρικωδεeψδεγγομέ νην ἐκπλαγεντεe. Non male consulet Graecitati, qui rescripserit φδεγγομένων scit των Γαλλων, de quibus sermo est. Pag. 26, 29 3 4 ωσθ' υπερ ων του πολέμου πρὶν τουc

est de plebeiis sensim paullatimque acquirentibus ισοτιμιαν in Boinanorum republica, quare suspicor reponendum esse: ταυτα τω χρόνω συμπαντα, nisi mavis ταυτα συν χρόν φIn Dione offensionem non habet ου μέντοι καὶ post negationem. Veteres scribere solent, quemadmodum Aristophanes dedit in Pluto:

189쪽

πτωχου με γαρ βίος, ον υ λεγεις ζῆν εστ μηβὲ εχοντα, του δε-DGος ζῆν φειδόμενον καὶ τοις εργοις προσέχοῦντα, περιγιγνεσθαι δ αυτλ δεν, μη μεντοι μηδ' ἐπιλείπειν. Eadem ratione hoc, quem tractamus, loco grammatica requi reret: ου μέντοι Ουδε χαλεAως τε Sed, ut iam dixi, sequiores his legibus teneri non videntur. Pag. 30, 36 3 5 βουλομαι αεν- νε αυη ναι λεγων. Haec non magis Graeca videntur, quam Latinum oret volo sinem fecisse dicendi itaque minus inepte legeretur παυε- σθαι, sed longe praestat corrigeres: ε βουλό χην με αν ψη πεπαυσθαι λέγων i. e. ellem quidem me iam inemo ο- fuisse rationi quae ratio commendatur sequentibus. Non saniora videntur vicina: τα τε δακρυα την φωνη αν Ισχει. Ubi verum est aut χει, aut , quod praetulerim , ε γάσχει Neclare puto qui recte habere defendant ibidem S 7 vocabula: καὶ τα λοιπα μετριαζων ἔς τε φιλίαν αυτου καὶ προθυμίαναυθις α ν τ ι κατέστησεν, στε συμβαλοντα κτε. quae verba et

Graeca et perspicua erunt, ubi Bioni reddideris καὶ - ες φιλια εαυτα καὶ προειμίαν αυθις σφας αποκατDτησε i. e. eos secum in gratiam reduxit ei. Ut vulgo editur verbum αποκαδιστανα caret obiecto, quod e palimpsesto restitui, idque iam sensisse videtur B., qui αυτους post ui inserendum esse

suspicetur.

Pag. 31, ib. S 2: σω τε των αλλως πως λενεχθέντων iε σιλύας ες εχ αν χωρDαντες μισουσι αλλή ους, τοσω πλεῖον καὶ των αλλως πως ευεργετηθεντων ο εκ διαφορας ε παθοντες ψιλουσι τους πεποιηκότας Ex Genitivo τω λενεχ ςντων qui non habet unde pendeat, liquido constat excidisse tu istasi πλεῖον vel καλλον. Id vero post vocabula σω τε accidisse suspicor, quamquam ob rationem palaeographicam καλλον post α . , ους Iacilius perire potuisse largiar verum ita verborum compositio minus foret expedita. andem in ne sententiae scripserim οι ἐκ διαφορα ευ παθοντες φιλουσι τους πιυ πεποιη- κοτας compara v. c. locum p. 18 3 6 prope n. ων γαρ αγτις σφοδρα κακοπαθῆ, πρὸς των αυτων καὶ ε πεμε αι, βου-

190쪽

locum adscripsi, o simul corrigerem; nam κακοπαθῆ duplici nomine vitiosum requiritur enim, ut docent praecedentia, floris tus, et, ut apparet ex Opposito ευ τε ι σε ναι, non Erinbum κακοπαθεῖν cui opponi solet debetque υπαθειν sed κακως πασχειν. Rescribenduin est ergo: ψ' οἱ γαρ αν τις σφόδρα κακως παθη κτε. Pag. 33, ibid. 3 21ὰ τ οι 'Pωμαιοι τοῖς Σαυνίραις ου ρτιχαριν τινα τῆς γουν των ἐκδοθεντων σωτυιας ἔσχον κτὲ Particulam γου h. l. plane inertem iubeamus exulare, utpote per illographiam e sequenti articulo oriundam eademque sors contingat voculae εν in verbio: το γαρ ικαιον ου εκ του μιοιουτ νομιζομένω καὶ εν τοῖς πλοις ως πλώει κρίνεται Sensus etenim ius haud pari modo legibus atque armis plerumque dicitur, quemadmodum vertit Maius Verba prima huius eXcerpti, quae supra descripsi, continuantur in hunc modum

τον κεχρι Ου τἐ Neque tamen vel sic locum satis expedio. Hoc certum est Maium pessime interpretari: donec iis suppetias tulerunt nain Gracca significant ipsum contrarium donec adversus eos profecti sunt . . donec bellum iis intulerunt. Unde satis, ut opinor, apparet intelligendos esse Tarentinos. Ne sorte quis etr αυτων scribendum esse suspicetur. adscribam reliquas πρὸς γαρ τα ραι καὶ προ τα καλλον