Exercitationes criticae

211쪽

ν ea. u. p. cod. v. a.

λέγων. Singulis punctis singulas litteras, quas legere non potui, repraesentandas curavi. Behk de coniectura post pis in

212쪽

Exstant haec excerpta, praeterquam apud Maium in colle tione, apud Mulierum in Ol. IV pag. 1 sqq. fragm. ist.

Graec., quam editionem sequar. Pag. 11 , L Δεξla πν - κατα τους Αθήνησιν αρχοντας ἀ 'ου παρα ΑλναIοις ἄρχοντες, στορει συγγέγραπται προσαριθμου- μενων ων 'Pωμαῖκων πατωγ καὶ πρό γ αυτων ων πατων καὶ ἀρχDτων ρξαμένης τῆς γραφης τὸ δ εν κεφαλαιον fila τα-ρIας, τα μὲ, νωτέρω καὶ σα τὸ ποιητικὸν νέμεται γένος, φελναι καὶ ἐπιτρέψαι τῆ πιθανω καὶ μιαλλον ναπεχοντι τον ἐντυγχανοντα τα δε προῖοντα καὶ επὶ πλεῖον μαρτυρουμενα συνενεγκεῖν καὶ κατακλεῖσαι πρὸς ἱστορικην κριβειαν καὶ κρIσιν ληθε

στεραν. Iriplici mendo haec verba laborant. Nam primum, quia consules et archontes tot coelo diversi sunt, requiritur opinor: καὶ προ γ' υτων ων πατων τε ins e cod. καὶ των ἀρχό,των. Deinde τὸ ν κεφαλαιον pessime respondet sequentibus τα ὀ προώντα καὶ - πλεla κτἐ , quapropter nullus dubito, quin hie rursus acciderit id, quod saepius usu venisse constat, ut librarii, quum scriptum invenissent, δε α κεφαλαιον, male dederint τὸ δ' εν κεφαλαιον, ubi debuissent τὸ δε πρωτον, quod sine mora unapio reddatur. Tandem verbum excidisse videtur,undo suspensi olim fuerint Infinitivi εφειναι καὶ πιτρέψαι συνενεγκεῖν καὶ κατακλεῖσαι Suppleverim igitur ἐφεῖναι δοκεῖ

213쪽

καὶ πιτρέψαι κτL Post pauca cum Behhero scribendum: ταδὶ τρωτα καὶ π α ναι μερα pro τελεωτερα Sequuntur haec: ἔνδηλος ων καὶ σχιδον τι μιαρτυρόμενος, τι των πιστουμένων καστον τερος προλαβων εἴρηκεν καὶ περιφέρει γε την τορίανω πολλων και παντοδαπων των ταυτα ειρηκότων σπερ ρωπον τι καὶ ποικIλον καὶ χρω-ον εἰς ε μυροπωλιον τὸν πιαν τηγημειν κατακεκλειὰτ μενην καὶ συνην μένην. Plura hic sananda. Primum enim δυλλος ων significare nequit demonstranS, quemadmodum interpretatur Maius, quare vide an deleta copula scribi oporteat ενδηλος ων σχιδόν τι μαρτυρόμενος, τι ut μαρτυρομενος pendeat ab ενδηλος ων. Deinde scribo cum codice:

si mra ρωπόν τινα ποικIλον - κατακεκλειμενην. andem meo Marte κυροπωλεῖον et συνηνεγμένην, siquidem συναγειν ωπον

dimetie suerit. Pag. 12' s. 10: B ὀλυμπιαδας καταλογί ται τοσας καὶ τόσα. και πατους καὶ αρχοντας kπὶ ταυταις την χιλιάδατων μων ποβαλων. ut delenda praepositio ars, aut quod lenius est, corrigendum υπὸ ταυτας. Post pauca legitur:

τύ μεν ουτω τῆ Ἀέρως ἔδοξε. Si locus sanus est, minus certe accurate noster ου αλ vocat talia, de quibus non constet, sed aliis aliter videatur. Melius dixisset: υκ αναμψIλεκτα, ἀναμάφιοσβητητα, νενδοIαστα aliudve quid in eundem sensum. An sorte unapio reddendum: τι ταυτ χυκ τιν σφαλ κατα του χρό,ους κτε 7Pag. 12 vs. 3 που δε τας ρετα ἐφ' ἐαυτων καθαπερ ταφυλλα πρὸς την ραν του τους αυξανομένας καὶ πορρεουσας παρεἱχοντο. Manifestum est scriptum oportere: που δὲ τας αρετα τα ἐαυτων κτέ. bid. s. 24 periisse videtur vocula necessaria in verbis: των με χρονικων ἡ παντων η των πλεIστων λαπεφωνημένων. Nam Graecum est: ἡ ων γε πλείστων κτε. Sub paginae finem, addito articulo scripserim: Λυκουργος

Λακεδαιμόνιος. Pag. 13 init. περὶ του ποτε, παντοδαπ ἐμπεπληκασι

τα βιβλια. Niebuli rius: απορία παντοδαπ coniecit probabi-

214쪽

liter, sed nescio an lenius παντοδαπη πορια eorrigatur, quia ita melius apparet quomodo substantivum excidere potuerit. In sequentibus, quae corruptissima sunt, nihil video.

Ibidem sub sin pag. αγαγώσεται γουν τις ἔτι ταυτα ἐπὶ τουδὶ τον βασιλίως ήλ τουν έπραττετο ον Ἀνιαυτον καιημέραν, τερος ἐς την πατο χορευε τα τις An sorte: ετερων ἐς την πατην πορευέσθω τις i. e. ad aliorum fraudem is libros fraude plenos se confera aliquis Lenius tamen

scripseris ἰ τερος την πατην χορηγε ιτω τι i. e. liua

quis hanc fraudem lectori praebeto. Sequuntur haec: ἐγω

δὲ καὶ το πιστευειν ἐμαυτ γραψω, ανδρα τι ἐπομνος. ρὶ τουκας Μυκας si μακρ προεῖχον κατα παιδεειν. iebulirius pro καὶ suspicatur κατα nescio quo sensu. Scribendum est, ni fallor ἐγω δὲ πρὸς - πιστευειν ἐμαυτ*, γραφω νδρασιν ἐπo- μενος κτέ. Iam enim supra dixerat: --προαγορευων οτι πιστευσας ἐμαυτ. δυνασθαι si δυναμαι γραφειν γεγονοτα τε καὶ γενόμενα. Mox verba καὶ διατεταμιενως ἐνῆγον αἰεσιωπαν uterque editor puerili errore interpretatur sic enixeque mihi proposui, quominus acerem, non intelligens ἐνηγον esse tertiam personam pluralem suspensam a relativo i in verbis ανδρασιν πομενος, ι. Legendum autem ἐνῆγόν με κτε. sensu claro atque perspicuo qui enixe me impulerunt, ut ne tacerem.

Pag. 3 init. Frustra interpretabere verba καὶ κει οἶς βασιλευσι μὰν ἐφ' ἡμων το δε ανθρωπινον, quippe quae vulnere laborent fortasse insanabili. Ibid. s. 8 καθαπερ τοῖς νεκεν ἐρωμόνης . . . . νουσι ποιηταῖς or γενομενοι αρίστοις. Pro νουσι supplendum fortasse *ρψγουσι et pro ι scribendum τρις. In reliquis nihil video. Non melius comparata sunt sequentia προδεμνοις - ἐν ἄλλοτρίοις, quae hodie ita sunt evanida, ut ne lacunarum quidem spatia notare potuerim. Quod olim a Maio factum non esse, valde doleo. Nunc frustra lacunas explere tentabis et parum, opinor, lucramur supplendo των προ- γεγενημένων), quod verisimillimum est propter praegressum παρ γτα aut mox των καθη κοντων χρονων. Reliqua enim

215쪽

20 Ipremit elem nox. Idem valet de proxime sequentibus usque ad vocabula: - ἡ με παροιμια φησὶ τὸ θέρο επὶ τῶ καλα φαίνεσθαι τότε δὲ ὁ Κωνσταντιο ἐφαν του πατρὶ ων. Etiam ultima eorum, quae adscripsi, hiulca sunt, sed culpa, ut videtur librariorum. Excidisse enim videntur vocabula γνπιος ιός. Ρag. 15': καὶ το πο ἐφ' υτι δόεις ἀστασέαστον κτε Vix aliud olim scriptum fuit, quam πε ὶ αυτου, nisi hoc ipsum legitur in codice quae mox legimus ἐς γλυκεῖαν τινα καὶ χρυ-I λατριβὴ το ἔκεένου αναφεροντες. carent obiecto. Fortasse supplendum: την κεινου αρχὴν αναφεροντες. Miror me nihil . . e codice notasse; nam in Maii editione video

versum iusto breviorem esse. Ibid. s. 18 καὶ τι περ κον ἐν παῶεIα γνωριμωτατον Ουδεας ιεντα ηρίεσαν Vertunt remissu me non remittebant:

quidni igitur correxerunt: ουτ αφεθέντα ηφιεσαν Idem pronoine restituendum ibid. s. 22 ασεβησειν μύὶ βόα περιφανως εἰ ut συγγραφοιμι. ino in vicinia malim καὶ των γε

το περὶ τουτων βιβλιο επιταξομεν . ,αν πρὸς Ἀκεινην Φερεσθαι τὸ ακτῖνα τε Dubito an ussecerit, deleta virgula post δευτῶειμεν, inserere praepositionem πρὸς post νασκοπεῖν , quae sane lenis foret medicina, ex qua τὸ M laret hoc επιτα με φέρεσθαι πρὸς το - βιβλίον καὶ πρὸς ἐκεIνη την κτῖνα Sed φέρεσθαι minus apte cum βιβλxis iungi videtur, quare suspicor: αλλα - ανασκοπεῖ , 'ν αιτ neu, y ὰλ περὶ τουτων κτε. Participium aliquod oblitteratum csse videtur in sqq. αυτοὶ s

σαι non habent, unde pendeant. Fortasse igitur dederat u- napiusci αυτοὶ δε θέλοντες nam quae alia participia senten

216쪽

μό-m et minus facile in tro corrumpi poterant. Praeterea vix sanum esse puto αναστῆσαι. Ibid. s. 13 ως αναγκαῖον ειναι πολιμIαν την των πολιμουν-

των πεῖσει καὶ νομιιζειν. Cave duo ultima vocabula librarii additamentum esse putes; nam huiusmodi tautologias ineptissimas Graeculus noster studiose venatur. Pag. 7 , 1 οἰκεta δε την των παρ κεχωρηκοτων. DE-dificii alibi audire solent ι γροι κεχωρηκοτεe quod participium hoc quoque loco revocandum csse iudico. In sqq. r. Ivs. 1 τουτον δεξαμιενο εταῖρον o' Συτω συνισταμνον εἶχεν, deleatur importuna praepositio , ut sensus sit lateri suo Λα-bebat adhaerentem. Pag. 19h, D. XIV s. 3 μεμνῆσθαι προσῆκεν Sententia postulat προσηκει. O minus recto editur: ἐπιμανψεται παλιν,

συντεθειμενων Maius dederat αυτων , quod ita scilicet correxerunt viri docti. Bequiritur: e οσον αν ἐγχωρησ, των κτέ. Ibid. S 3 πασα δ' η βια την γραφὴν κατα μικρα καὶ ἐπι Κωνσταντιον φέρεσθαι. idem, qui recte φέρεσθαι reposuerunt pro φέρεται, alium errorem non codicis, pinor, sed primi editoris castigare supersederunt. Etenim sine dubio reponendum: πασα βI κτέ. nam πασα βια Graeculis est, quod antiquis πα αναγκη . Ibid. s. 2 sqq. καὶ πραττεν κτὴ s. collat. In S 5 sensus laborat, ubi editur: εοικε μενου καὶ ἁλλω a χρόνος - πολλακι - τοιαυτα καταφέρεσθαι συμπτωματα. Maius tamen recte interpretatur ad eosdem redire casus. Quidni igitur idem rescripsit is ταυτα καταφέρεσθαι τε Ζ b. αλλα δ' αλλαχου καὶ πρὸ πολ- λου ανα φραζων ἐν παστολαῖς. Verbum ανα φραζειν mihi certe plane inauditum est, neque , quae possit esse praepositionis Vis in illo composito, satis mihi liquet. Verco ne unapius dederit καὶ πρὸς πολλους αυτ α φραζων, quemadmodum in excerpti fine legitur καὶ πρὸ πο ου αυτ α λα των ἐπιστολωνυμνων. Foedum errorem, qui mox conspicitur in verbis καὶ μὴ δεῖσθα που τα τ εργα λέγοντοe, miror nondum castigatum

217쪽

esse. Cod diserte exhibet του pro που. Verbum λέγειν sensu του διηγεισθαι positum cst, ut mox πρὸς το λέγειν αυτα κατασειόμιενος In praegressis scribere malim: πρός τινα γουν Κυλληπιον - τον ταυτα ἐλμη μένον pro ἐλμο, μενον nam si res ab imperatore gestas nondum exposuisset, vix poterat eum Iulianus ἐπιτιμα ω λαμαρτανοντι τῆς ληhIας. Ibid. s. 12:αλά ἔπαινον κέκρικεν τινα καὶ λαμπρὸν αυτου λέξεισιν Infelicissimo iebulirius τορικον coniecit. Longe praestare puto Mulieri inventum κριβῆ, idque nunc praesero suspicioni meae

καιρι v.

Pag. 23', D. 22 SQ τας τε Σκυθικας κινΘεις σπερ εγ-κρ πτομένας ἔτι κυματιστην ἐτιθε πόρρωθεν κτε. Mulier coniecturam periclitatur perquam infelicem: υ ματ ιι τὸ

ἐν βυθιν. Ipse cod. recte mihi dedit: σπερ ἐν κως κρυ

Ibid. : τι το πρὸ Κτυ ιφωντος πεδίον ορχηστρα πολέμιου προτερον ἐπιδείξας - Διονυσου σκηνην ἐπεδειοκνυ Ιουλιανος Periit vis oppositionis una cum vocula νυν . quae excidit aut post σκηνην aut post ἐπ-- propter το ομοιοτελευτον. Ox: υπο τροφῆς α*θαρωσιν. Vereor, ut haec significare possint ne nimio cibo necarentur, ut unapium dedisse suspicor τρυφῆς i. e. ne Mauri corrumperentur. Par. 23h, D. 23 s. 4 καὶ καθαπερ ατρικοί φασι κατα- ουτων γενομένων δυεῖν αλγηματων τὸ ἔλαττον πο ου σφοδρο-

τέρου λυεσθαι. iebutiri coniectura iam per se satis improbabili καταδήλων legentis, in posterum carere poterimus, quum in ipso eodices legatur κατα ταυτον. Praeterea adscripto

218쪽

articulo editum oportuit: καὶ καθαπερ οι ιατρικοὶ τὲ In eodem excerpto mox corrigendum et supplendum: τὸ ν πως εἴκαζον μεν αλλος αλλως, ἡπIστατο δ' ουδε εἴς pro τὸ ν πως εἴκαζεν αλδες τὲ Deinde non expedio vocabula: ει δε και

πλη- ῆσαν, τουτο γουν μίσταντο ταφως, τι αρχοντος φαενευπορησουσι, τοιουτον δὲ ει πλαστος θεὸς ευρμουσιν. Id,

quod uti excogitavit, πλα mi vulgata lectione nihilo sanius videtur. Tam absurda utitur unapius oratione, ut saepe dim-cilius sit, quid scribere potuerit necne certo iudici statuero. Verbum tamen post coniunctionem εἰ nullo modo omitti potuisse, vix est quod moneamus. Subveniet laboranti loco fragmentum ex incerta sabula Menandri p. Stobaeum Flor.

LIII, 6 , quod indicavit mihi obetus:

Κομψὸς στρατιωτης Ουδ α ει πλαττοι δεος ουδεὶς γένοιτ αν. Similiter unapius dederat: τοιουτον ν ουδ ει αλ ατ γι θεὸς

Ibid. 15 αγωγῆς τ αναγ 1ν παυσατο πρὸς τὸ χεῖρον ελκουσαν. Vere Boissonadius βιασατο coniecit is p. 50' s. 15. Pag. 24', 18 4 ετ βασιλευειν, τι επανωρθωσε τι. Corrigatur στις, et mox ibid. malim: τοῖ π α ραγουσιν pro αγουσιν αυτον αἱ σι τ ολέθριον φοσιουμιενο σεβας In sqq. quoque monachus indignabundus de istorum demonum πατου loquitur. Pag. 24 , h. 24 s. 4. Supple: εἰ τουτο μοι εγκαλεσεις τε.Pag. 25h, D. 26 sub fin τ γαρ καν καστα ου ηναληθειαν τιμοντος. Niebulirius supplet γραφειν post καστας ego malim post γα ob causam palaeographicam. Pag. 28h, r. 38, 1 ' κατειλεγμενος si νοταριοις Lege

219쪽

pag. 3lh, r. 4 vs. 1 ουδενὸς ουδεν σαφες ἔχειν λεγοντος, θεν τ οντες οἱ Ουννοι - ἐπέδραμον. Neminem dum emendasse: ουδενὸς ουδ εν σαφες λεγειν χοντος quasi Graecum sit: υκ ἔχω, δε εἰσὶν ἱ Ουννοι Non saniora esse arbitror quae sequuntur sic scripta: ως α μη του πιθανουτο γραφην παρτησαιμεν μιηβε παραφέροιτο πρὸς τὴν ληδειανο λογος. Quid enim sit παραφερεσθαι προς τι , non facile expedies, nec noverat, crudo ipse unapius, quem scripsisse reor: μηδε παραφεροιτο τῆς πρὸς τὴν ληθειαν ὀ λογος i. e. neve aberrare oratio de via, quae duci ad veritatem.

την - κριβωμίνος.

Lege αλλα Μουσων Ιου φίλον κουσαντα, ἔτι καλὸς καγαθὸς - εἰδέναι. Nam erat Musonius, ut est in superioribus, i -καλος καὶ φιλαγαὶθος uox in pag. serme media corrigas: τιτ εις pro ἐπὶ Μουσωνιον ἐπίγραμμα--0biter attingam quia huc facit, unapii fragmentum apud

Suidam in voc Μουσωνιος ubi haereo in vocabulis κακεῖνος απαντα ἐπιων ἐν ὀλίγαις μώραις τὴν θαλασσαν ἐπληρωσε των aetro su'Ασίας εισφορων. Si hoc fecisset Musonius, cuius laudat l. n. Lunapius τὴν της γνωμης βαθυτητα omnium mortalium insulsissimus simul et θαυματουργοτατος suisse mihi videretur, quippe qui Asiae tributa iecerit in mare, iisque mirabile dictui mare impleverit. Et vel in unapio, quamvis ut verum latea scriptore satis inepto, vix serenda περβοM haec eo sensu dicta esse suspicaberis , ut Musonius narretur multa navigia his tributis onerasse. Ἀ sorte scripserat την met αν πληρωσε ΤPng. 33h, s. 18 οτι υ νηρτῆ σθαι του πολέμου δοκουντος. Legendum: συνηρτυ σθαι nisi mavis ευ ἡρτυσθαι, quod go praetulerim propter sequens δοκουντος. Pag. 34h, D. 46 5 οσον Γε αδεεἱα ἀναγνωσεως χυει πρὸς τους πολέμιους καὶ ἡ δια τει στορίας κριβὴς θεωρία πρὸς

220쪽

κασμένην και τοτ ὀ ρ ρ απέδεd εν conieci: σον δὲ παλία ἡ δι' αναγνωσεως --ωρI ἐπὶ τοις μαχόν τινα καὶ μια νικην nisi praestat παρα βο ικην ἔκ Gm τελευτωσι κτε. Hanc certe loci sentcnt m esse confrmant sqq. οτι υτε πολλοῖς ου ὀλίγοις μιαχεσθαι προσηκει πιγνωκμιν ἐαυτων κτε. Praep. πρὸς servari poterit, rescripto τελιωπήν τα ς Ibidem mox legendum: πως - πολε μιωνται pro Optativo. Pag. 35 , D. 48 s. 6 καὶ καθαπι μωρακιον μοεαλόπλουτον πατρος επι χρον- η χρονογλπολλα χρματα σεσωρευκοτος λα σωφρο-

συν- καὶ tacta, θροως κυριευσαν των πραγματων - ρλεθρον κατατ δευρεθέντων καIνεται Paucas vidi coniecturas illa infeliciores, qua istud μ οπλουτον mulier repositum est pro ad lectione με πλουτον. Plane enim caecutiat necesse est, qui non intellexerit AEunapis reddendum esseta μειρακιον νεοπλουτον

Pag. 38', ibid. s. 10: Ωρα ν ἡ θέρους τιπερ ακμαιοτα- τον καὶ τὸ νέατρον καυlχετο. Perperam interpretantur: et heatrum constipatum erat hominibus. Noto usu τὸ θέατρον dicitur pro ι αταἱ et locutio κατέχειν τὸ θέατρον sere solemnis est de histrionibus, actione sua spectatorum animos suspensos tenentibus. Sed ita addendum suisset: εκ ου τραγωδου, et praeterea nexus rationis agitare videtur id, quod unapianam scilicet legantiam sapere nemo negabit καὶ τὸ θέατρον ἐκακουχHτὰ , aestu nimirum. In sqq. e verbis: καὶ τὸν πλουτον ὁ τραγωδὸς βαρυνετο, suspicor excidisse pari. φέρων. Ibid. pag. 39', vs. . quamvis ingeniose minus tamen

Vere correctum esse τα πατρι α ρα pro τα παρα ρία apparet e collatione mea. Iabet enim cod. τα παρα σφισιν isραε Pag. 39 , D. 57 τα γαρ ἐν τοῖς βασιλιχις ἐπικρυπτεται καὶ κάλα στεγανως. υτε πολυπραγμονουσι τυ ιμαδειν. Lege, in bente sententia: α γαρ - ουδὲ πολυπραγριονουσι ἔστι