Exercitationes criticae

161쪽

ιaυτὸν μιον οντα δεδοσθαι . .. ω - Κρητι luid enim exi-ἐentius quam rescribentum et supplendum esse: φ, ν αυτον

rs. 12 scribendum : ΑθηναI τω Περγαμην pro ΑθηναIότω κτλInterpretamento liberanda sunt, quae leguntur in eodem D. XVI p. 262 s. 34, ubi editur: D' ουτον Περσε λασαφεῖν τω σαυρου εἶναι κειμένου δυο, τον λ α εν 'Λμφιπόλει κείμενον πο τον ὀδD τἐ , unde exulare iubeamus participium κείμενον. Nimis rusticum est, quod fecisse narrantur legati nescio qui peregrinantes Mileti, quum Milesiorum magistratus eorum sententiam rogassent, quid faciendum censerent Andrisco, filium se ersei ementito. Nempe sic scribitur: o δε ἐγγελα - γυς κελευον φεῖναι τον ανθρωπον κτλ Verum facillimum est huiusmodi crimine homines purgare, si una dempta litera mecum velis rescribere: οι δε γελασαντε κτL Ibid. s. 16

Gravius scriba impegisse videtur in ultimis huius excerpti

verbis, quae scribuntur sic: πο δε ακεδόνο καταπολεμιηδεὶe ευMiιλιππο εφυγεν ει Θρεκην τέλο ἐγκρατη εγένετο των κατα Μακεδόνων πόλεων. Ut nunc legimus, narratur Pseudophilip

pus devictus a Metello Macedonico nam is appellatur Μακεδων larisse in Thraciam sed tandem Macedoniae oppidis potitum

esse. Non vidi magis Credamusne Diodorum historiae in rebus de quibus optime constabat inter Omnes, eam vim intulisse, ut Andriscum iam devictum rem restituisse et superiorem e bello egressum esse narraverit Alios nescio; quidem suspicari malim τελο miseras esse notitinis Metelli reliquias, itaque rescripserim: πο δὲ Μακεδόνο καταπολεμηθει M immeu εν ει Θρ κην, s δε, ε)τελλο εγκρατὴ εγένετο των κατα

Verbum παρακατατίθεσθαι et derivatum inde substantivum, incredibile dictu est, quam saepe in παρατιθεσθαι et παραθηκη abierint, cuius erroris ne excerpta quidem corialensia Sunt prorsus immunia. am in sequenti statim ragm. s. 34 legi

acta Dissiligo b c Orale

162쪽

mus: ἔχων παραθηκην Αντιοχον τὸν ἐπιφανῆ χρηματοντα. tibi tamen sine controversia requiritur et αρακαταθηκην. Scribere quoque potuisset ἐν παρακαταθηκη, ut legitur . e. p. 26Sinit.: φησας δ' ἐν παρακαταθηκη τὸν βασιλέα - ,δωκέναι παῶis κτὲ. Certa coniectura sic expleri potest lacuna in sqq. p. 265 init. υπελαμιβανε ,αρ, οπεμ ην ικός , τα πληθη μεταβολης ὀρεγόμιενα προθύριως τὸν παίδα καταειιν α την ἐπιείκειαν των προτέ ρων βασιλέων καὶ α την του τὸ τε αρχοντος παρανομειν. s. 261 s. 33 οι δὲ κατα την Σ Ιαν χλοι - ταῖς των προτέρων βασιλέων φιλανθρωποι ἐντευίεσι βαρέως φερον του Δημη

In D. XXIV p. 266 s. 15 excidit praepositio verbi compositi:

συντόμως χωόμενοι πρὸς τὸν ΚαιπIωνα κτε. Rescribendum : συυ-

Interpretamento liberandum D. XXV οτι κατα την Συριαν

Διόδοτος ὁ Τρυφων ἐπικαλουμνος - περιέδετο αδημα τῆς βασιλεIαςJ, καὶ κρατησας ἔρημον αυτον νηγορευσε βασιλέα. Fr. XXVI. Male abundat articulus in verbis: πο γαρ της πεπρωμένης αυτοῖς κεκυρωσθαι τὸν πατριδα την Eνναν, ουσαν κρο-πολιν λης της νησου. b. s. 17 παντες δὲ τὸ κνα τHστον- των πλων τον υ μυὸν γελαμ βανον. Melius scriberetur: τὸν κρατMττον των πλων θυμον. Minus eliciter tentasse videtur B., quae leguntur s. 3 sqq. τερατευόμιενος μωτ' ἐνθουσιασμου καὶ . . περὶ Iνων ηκουσι , inserendo solo verbo

Hιδέναι nam neque Graecum est τερατευομιαι δέναι, neque eopula in tali sententia non abundaret Malim igitur suspicari duo vocabula excidisse, quae vix alia fuerint quam προσθοι-ουμωνος ἴδέναι. Sequuntur ibidem haec: λεσαφησεν τι διδόασιν αυτοῖς ι θεοὶ την πίστ αιτ ιν , αν μηδεμιανυπερβολὴν ποιησαμοενοπι παραχρω- έμεν ἐγχειρησωσι ταῖς πι- βολαῖς υπὸ γαρ τε Delevi particulam μέν, quae non habet, quo reseratur, natam e cauda vocabuli praecedentis et sequentis capite. Sed aliud est, quod volebam , nempe hoc aut phrasin esse ex penu epitomatoris δοασιν αυτοῖς ι δεοὶ την ποστα-

163쪽

M pro συγχωρουσιν αυτοῖς ι θεοὶ aegroστηνα , aut locum corruptum esse a librariis. Si hoc est, non male conieceris: τι δβόασιν αυτοῖς σι θεοὶ την νIκην αποσταο ιν, ἐαν κηψεριίαν κτέ. quam coniecturam sequentia confirmare videntur.

Compendium scribam imperitum sesellisse suspicor in noli. XXVI, ubi legimus καὶ τουτων ἀφηγεῖτο υνους, καὶ παρα- λουντες αλληλους περὶ μέσας νυκτας εἰσέπεσον εἰς τη πὸλιν xa τουτου αν ρουν. Sermo est de bello servili in Sicilia, sede loco nostro, ut hodie scribitur, non apparet, quosnam servi duce uno interiecerint Dominos, opinor, suos itaque pro τουτους αγηρουν corrigo τους κυρIoυς αν ρουν. Nempe ses-linantem librarium, quum in exemplari, quod describebat, seriptum esset: ΟΤCΚΟΤ CANHIPΟΤN male ΤΟΥΤΟΤ CANHI-pOT legisse vides.

In principi fragm. XXVII copula male repetita periit Graecaloentio usu tritissima καὶ αεὶ καὶ μαλλον ταπεινουμενος καὶ

παρα προοῖοκια αποπιπτων εις λυτταν τινα καὶ μιανιωδη διαδεσιν

ἐνεπιπτεν. Non saniora esse arbitror quae ibidem legunturus 36 ὀ δὲ τυραννικως se διεξαγων κτε. nam Graecum est: δῖε - διαγων. In vicinia s. 29 recurrit idem error, quem iam saepius notavimus, quemque eclogari sertasse rectius quam librariis tribuas: οπιμίου δε βουλιυομένου ει το Καπιτω- λιο περὶ του συμφεροντος τε pro ἐν τω Καπιτωλ ω κτλΕmblemate liberandum initium se XXX s. 18: τι πολλαὶ

δὲ Ιαπόστασις ἐγένετο παραδοξος καὶ πολυ τας εχισμενα χαλ-λαττουσα. Eadem p. 157 s. 18 partim rectius sic scribuntur: τριτη ε παραδόεις γέγονέ τις, omissis sequentibus. Sequentia l. n. scribuntur sic: ἡ γαρ τις Θος με Ουέττιος ιππευς δε 'Pωμαίων quae verba si sana essent, vocabulum necessarium periisse existimandum laret, quandoquidem Graecitas requireret: η γαρ τις Θος Ουἐρτιος μιε- ονομαὶ ιππευς δε Ρωμαὶν. Veram lectionem revocaveris, ni salior, rescripto si γαρ τις Tiso Μινουτιος ἱππευς 'Pωμιαιων κτλ am in D. libr.

XXXVI de eadem re mentio sit in hunc modum : κῆν τι insere

164쪽

ΤΘοe ινο υτ ιο ἱππευ με 'Pωμαίων μεγαλοπλουτου δὲ πατρὸς rara τε Particulam , quam . . post ararευ delevi, tum demum a correctore invectam esse arbitror, postquam Μινουτιος iam in Uεν Ουέοιο abiisset, ut μέν scilicet haberet, quae ei respondere vocula et soleat et debeat. Soloeca deinde sunt quae legimus s. 26: πιστευθεὶ δε του χρημιατος aiὶ την που πατρος ευποριαν απηγαγ ε πην θεραπαινίδα in quibus hoc vide corrigendum esse πηγαγετ . Praeterea vocabula του χρηματοe, quae non habeant, quo reserantur, lubens expunxerim. Pron personale excidisse videbis D. XXXIII us 1 e verbis : ν ου ε*ησε αλλω πιστευσειν, ἐα μη παρα του βασιλέως λαλ του ορκους. Immo παρ αυτου του βασιλ- nam Mithridates πελελυκει του υπερ αυτου συνθησομενουc. In ieini us 21 desideratur pari. αν, quam revoces scribendo καν

pro καὶ συνέβη τον βασιλε γενεσθαι ποχευιον τε. Peius laborant praecedentia ' δε Mithridates ου ηγεῖτο

βασιλικῆς αξίας οικειον εἶναι συγκαταβαίνειν ει τα ὀρυγματα, ἐπεὶ ν ο προδοτης υ ε σε α ω υπακουσεσθαι, ἡ δε πιθε - σι του κυριευσαι της πόλεω συνεῖχεν, ἡναγκασθη συγκαταθέσθαι τοῖ αξιουμενοι ὀ ιθρίδατηe. Quae verba, nigravius aliquid peccatum est, sic leniter videntur refingenda. ut legamus: ἡ ν ἐπιθεσι τὰ κυριευσαι τῆς πολεως συνεῖχεν κτε hoc sensu quumque ab illo molimine penderet ut urbs caperetur. Praetulerim tamen huiusmodi lectionem : 1 ν επι - θυρι Ια του κυριευσαι της πολεως γηγεν scit τον βασιλέα):

quumque cupido potiundi oppido regem stimularet. Certius est in D. XXXVI vs. 20 sqq. sic esse corrigendos συνέθεντο

ουν κατα τουτον τον καιρον εισπέμπειν ει τα των πιβουλιυνμε-

νων οικία τους προσ44 σοντας αυτοῖ τας χεῖρας Nempe editur. προσώξοντας τε. quae lectio plane absurda est. Claudat harum observationum agmen emendatio, qua salutem reddidisse mihi videor aegrotanti loco, qui legitur ibidemus. 32. arratur ibi Catilina cum Lentulo aliisque perditis

adolescentibus coniuravisse, ut consules et senatores occasione

165쪽

data domi suae quemque confoderent. Sed erat inter coniuratos aliquis, qui perdite amans mulierculam quamdam suum amorem ab illa vilipendi iniquissimo animo serebat. Hinc saepe surore ac desperatione actus minitans dictitare; brevi te eonsilii tui poenitebit, ubi semel tuae vitae arbitrium penes me fuerit. B Iam audiamus ipsum Diodorum, vel eius epitomatorem si mavis, sic narrantem : τη δε θαυμαζου της τὸ ἐλθὲ καὶ δυναμενη νοῆσαι την αἰτιαν τῆ αμιλλη e, τὸ μὲν νεανίσκον κενειν επὶ τῆ ανατασεως κτλ uis post minacia illa verba aut interpretari poterit verba νοῆσαι τὸν αἰτIα τῆς μι- λης, aut negabit verum esse νοῆσαι τὸν αιτιαν τῆ απειν ς' lerumque quidem hoc substantivum plurali numero adhibitum invenies, sed vel apud antiquiores non desunt loci ubi singularis numerus sine vitii suspicione appareat. Sussecerit laudasse recens repertam orationem lanebrem Hyperidis, ubi p. 6rs. 40 d. obet sic legitur: ου γαρ αγδρὸ απειλὸν MλαHμου φωνὴν κυριευειν δεῖ τω ευδαιμονων κτἐ Ipse Diodorus, quod magis lacit ad locum nostrum . eodem numero usus est r. c. lib. XVII cap. 13 και μετα πολλM απειλῆ επιψε- ρομνοι τοῖς ἡ χηκοσιν αγιδω ανηρουν παντας του περιτυγχα-

166쪽

νε τε

νετε

πτον

στιρὶ υρ νων γεγραφθαι τερα deinde sequuntur post duo tresve litteras evanidas

μι πετων - προαποκτει ν τε

Vix tandem legi: τα,

πτον

167쪽

οια ταυτακαι Ῥια ταυτα

προσαιρετα ι

142 156

γοριας

εστ ιν τε καὶ παντελως

καταθραυσαν παλα θραυσαν

αλλοις αλλας diserte cod.; M. dubitat, utrum legatur.

ωφελος οφελος

αθροlλευτυχψαντα υκ Hodie sere evanida , nec - παν tamen sic scriptum esse videtur. Legere

mihi videbar αρθω.

θαι, unde nihil ex

tundo.

ως Ἀπι πολυως ἐπὶ το πολυ

168쪽

I sayn

sarium: οσον E.

169쪽

2244

ρτι Διων φησὶ

Reliqua hodie non

λησεν

Errores ipsius co liciqpro Futuris.

170쪽

159 157 27

πεπαυσθαι ἐλέγχων

συνδει

ἐν τοιουτω

αυθι αντ ε κατέστησεν

δεινον περιέπεσον ε

ἐλελήει videre mihi

uidebar. δριμ υποβλέψας καὶ σιωπὴ μεν ἡν. υεν - τοιουτωαυθι σφας αντικατέστησενοι τε γα 'Pωμαῖοι

Hodies evanidum; Suspicabar αυτοβοεὶ uti iam . video edidisse. et αθη ματ ὰ δειν πε