장음표시 사용
151쪽
scribendum εαυτὸν ἐκ του γ μιετεστμεν Tandem vitiosum esse arbitror ultimum huius excerpti vocabulum: τῆ τῆς ναπνοῆς φθω περιπνιγης γενόμενος πηλλαξεν. Voluit, ni fallor, νε- τηλλαει i. e. ex vita discessit. Lacunam, quam recte statuerunt viri docti post γαρ D. VI in vocabulis καλλιαrον γαρ ... τοῖς ἀσεβῆ βίον αἱρουμένοις πρὸς ὀρθωσιν κακIας ἀπελέλειπτα, non male expleveris scribendo καλλιστον γαρ τουτονουθετημα τοι α σεβῆ τε. collato loco simili libr. XXXII r. XXVI: ἀλλ' ὁρω μερος υκ ἐλώιχιστον πρὸς ὀρθωσιν των μιαρτανο αενων vulgo male αικαρτανόντων, quod palimpsest ope correxi συμβαλλιμενον το ανθρωποι - λα τῆς των ποτελεσμιατων Misa νουθε ἡ μιατα. Nostro autem loco τὸ α τῆς των ἀποτελεμικατων πεIρας νουθέτηυια erat Marianorum των προυπαρ- ξaντων τῆς μιαιφονIας, interitus. R . VII. Συλλα - θέμαλε τας χεῖρας τρισιν ἱεροῖς, ἐνεις αγαθημιατων - πλῆθος ἡ ἐν ιεν Δελφοῖς - Απόλλωνι κα- ιερωμένα. Immo: καθιερωμένων. In fine excerpti legitur: ευτραπελευόμιενο ν πεφαινετο κρατεῖν τῆ πολέμι παντως διατ τούς θεους υτι συνεργεῖν εισενηνοχότας χρηματων ποδε τι πλῆθος αυτ . Suspicabar: εἰσενηνοχότας δῆθεν χρημιατων τε , imae particula sere sollemnis est in huiusmodi sententia ironi- ea, sed fieri potest, ut sic coniiciens nimium huic scriptori tribuerim. Certum vero est pro κρατεῖν requiri κρατησειν.Fr. VIII prope finem: απολώναι τα διηρπασμένα pervulgato errore scriptum pro τα ἡρπασαένα. Ibidem s. 29 ὁ δὲ την τασαν αἰ Ιαν ἐπὶ τους στρατιώτας νέπεμπε. Verum videtur: εἰς τους στρατιωτας, ut recte editur in D. I. την τιμωρIαν εἰς τὸν των θεων προνοιαν ανέπεριπον. Tandem requiro του δὲ
lomatori tribuerim sordidum scribendi genus in noni excerpti sine: τὰς ε μιν υπακουσασα πολεις ἐκπολιορκων εις λαρπαγην χαρμυτο τοῖς στρατιωταις. και Νικομινε ειαν παρέδωκε τοῖς στρατιωταις ιις αρπαγην. Nam Graeci scribere solent in hunc modum: τας αλλας τας εἰ κτε - καὶ καὶ ικομὐειαν, omissis iis, quae sequuntur.
152쪽
138 Initium se. X VIII 3 3 inserta praepositionc sic recto
scriptum erit: τι. αυτὸς καὶ εις Κυζικον παρελθω κτε. Fr. X init.: τι ὀ ιβρῖνος τὸν παρχιαν ἐν ὀλίγω ρογντοσουτοις περιέβαλεν τυχν μιασιν, σοι εικος ἡ περιβαλεῖν ἴου-σIαν του πραττειν o βουλεται τηλικαυτι δυσσεβεια περιπεποιημ.ένον. Melius haec intelligentur, revocato articulo τὸν ante ἐξουσIαν.
Celebrantur in D. XII laudes Pompei Magni In medio sere excerpto sic legitur: πρὸς τὸν πνον απεμέpo χρόνον
ἐλαττονα τῆς εκ φυσεως νάγκης τὸν δ' ἐν νυκτὶ πονον πα- ρεδιδου τε 1 μεθ' ἡμέραν ἐπι μια ιαν ἐπαγρυπνων τοῖς MστρατηγIας ἐντευγμασι. Mulierus ex Valesii coniectura edidit: ἡμες ἡμέρα ἐπιμιελεέα. Sic scribendum esse mihi quoque primo obtutu videbatur sed postea hanc coniecturam ut παραδιορθωσιν repudiavi, quippe qua nihil lucremur, quoniam vel sic mutata periodus sano sensu vacua manere mihi videtur. Gravius aliquid peccatum esse a scribis suspicor. Si non ipsa verba loci certe sententiam assecutus esse mihi videor reponendo τὸν γαρ ἐν νυκτι πόνον αρο τ ετ ι θε , τῆ Ἀνὰς ἡμέραν ἐπ ι νε λ μια, πα- γρυπνων τοῖς τῆς στρατηγίας ἐντευγμασι collato loco consimili lib. XIV c. 18 κα τοῖς τῆς ἡμέρας εργοις εγιο αροσχε νε ex αυκα μέρη των νυκτων Lenius tamen codem sensu locum refingore possis in hunc modum τὸν γαρ ἐν νυκτὶ εινον παρεξέι οὐτη κεθ' ἡμ έραν ἐπιμελεta. Vocabulum male divisum corruptelae causa suisso videtur,
qua laborator. XIII, ubi de eodem Pompeio Syllae iudicium
μαχI γνησια δεδυνηνται παρέχεσθαι Suspicor manum Diodori me agnovisse rescribendo θαυμια ιν γαρ ἔφησεν ει ὁ μιιν νέοe
οι κτε. . . . se mirari si ille quidem admodum iv.eni,
153쪽
tantum hostium eaercitum ad internecionem ceciderit. Verbi αγαρπα ιν hac in re usus notissimus est. Si quis sorte ignorat, conserat Demosth. I 47, Uerod. VIII ei IX 59extr. Polyb. IV 54, Plutarch in Pomp. cap. VII, ubi hanc ipsam Pompeii victoriam narrat. Et tamen videndum est, an
sortasse α γηρπακεν servari possit, ut haec reserenda sint ad ea quae Plutarchus narrat in cap. VI: ἴανισταμιένων δε καὶ υποχωρουντων, σοι τα Καρβωνοα φρονουν, των δ αδλλων σμενωσἐπίδοοντων ἐαυτουe, ουτ κατανείμα ἐν ὀλο χρόνω τρία ματα τελεια τε , collatis iis, quae ibidem praecedunt et Diodoriis XII s. 32. Praeterea αφαρπαζειν servandum esse suadent sere nostro loco opposita: οι δὲ τῆ ε' λικία - ουδὶ του ιδIουeοικετα ει συμμαχέαν νψιαν δυνηνται παρέχωαι. Fr. IV pro ζωντα ἔκαυσαν, malim: ζωντα κατώκαυσαν. Fr. XV: τι τι Μαρἱ τλῶρ ΜαρIου πατευσαντι υκ - γαι καὶ των κατα νόμον τετελεκότων την στρατείαν ἐθελοντην Dπευσαν Θων νεανισκων κοινωνῆσαι Θων κατὶ τὸν πόλεμυον ἀγωγων καὶ πρεσβυτεροι ταῖς λικίαις οντες ἐνδεIἴασθαι τοι νεωτεροιe, o τι δυναται πολεμικων ργων μελετη καὶ συνηθεια παρατα- ξεων καὶ των αλλων των ἐν πολεμω δεινων Mendos esse vocabula των νεανίσκων unusquisque videt sed facillima parata est medicina. Ego certe nullus dubito demta una litterula, reponendum esSe: ε τευσαν των νεανικων κοινωνησαι των κατατον ὀλεμαοῦν γίνων κτε.
Fr. XVI XIII): Ελεγχοι πικροὶ καὶ κατα πόλιν καὶ ἔθνος καὶ ποικιλαι πειραι προσηγοντο τε Malim Ελεγχοι πικροὶ καὶ κατα πόλιν καὶ ἔθνος κτε. Turpi errore in D. XVII XIV extr editur ἐξαρπασε τον Μαριον ἐκ του Πραινέ του. Malo hic palimpsestum legit Maius, nam recte habet: ἐκ τῆ Πραινεστου. Fr. XIX XVI δὲ Σκιπίων ἐν καρεῖ χρον τὸ τῆ αρχῆς MLμα μεθεῖναι συναναγκασθεὶ εἰ. λωτικὸν βιον καὶ ταπει- νον σχημ. κτε. Praepositio εις arguit corruptum esse verbum Μωιναι Duabus litteris additis, rescribendum videtur: μιετα- ωινα - εἰ ἰδιωτικὸν βέον i. e. αλλαεασθα ιλωτικου βιου κτε.
154쪽
ἐμιαιφονη-σαν ἐκ διαβολMς. aud dubie dederat: τι - ἐπιφανεῖς ανδρες τι. Praeterea pro οἱ aliquis malit πολλοI, nisi praestat reponere superlativum ἐπιφανέστατοι Viri docti non persecisse videntur inchoatam emendationem eorum, quae leguntur in excerpti sine, quaeque olim sic edebantur: πρὸς αυτοῖς τοῖς δυτοις ἐπιβωμιος μιαιφονηθέι απDβεσεν αν γαῖματι
δὴ περιττὸν ανδρα τὸν Νομαν male editur ψουριαν καὶ λόγον
εχοντα ταῖς ουσαι συνεῖναι λα το*lαν τοσι ται, καὶ φρουρεῖνα κοIμιητον ἐν εἰκόνι τῆ τα παντα κοσμολης γου δυναμιεως. Fr. XX quomodo corrigendum sit, supra mones. Fr. XXIII εν γαρ τοῖς ἐπὶ πασιν ὀνομασιν ευρων εαυτὸν προσγεγραμιμιέγον. Malim προγεγραμμένον i. e. FrOScriptum Deinde scribendum: εὐθέως kγκαλυ δαμενος την κεφαλὴν προῆγελα του πληθους i. e. ol, voluto capite proripuit se per uiatitudinem pro ἐπικαλυψαμενος et ελπίζων ποριεῖ θαι τε Pro
Statim in limineor. I lectorem offendat necesse est soloe a verborum compositio: τι ἀρκος Αντωνιος συνθέμενος πρὸς Κρητας εἰ-ο, κέχρι τινος ταυτην Ἀπι ρουν quae tolli
possit rescribendo: τι Μαρκου Αντωνιου er θέμενου τε Sequentia cum indorfio scribo sic: μιετα ε ταυτα- ροτιθεμιένης βουλης pro συντιθεμένης κτε. b. s. 24 καὶ πασαν δεητικην προώμενοι φωνην ἐξεθεραπευον του τὸ συνέγριον υ νέχοντας. Vertunt principes Ordinis senatorii, sed valde dubito an Graeca sic interpretari liceat, nam si hoc significare voluisset, debuisset saltem scribere: τὸ συνέχον του συνεδρIου, et ne sic quidem recte, quia haec formula tantummodo de rebus,
155쪽
non de personis in usu esse videtur. Videas exempla quae multa e Polybio congessit Schweigh in exico Polybiano Ansorte verum est: του τὸ συνέδριον συναλγοντας, i. e. eos quibus ius erat convocandi senatum Z
Fr. I s. 11 ο ν πιφανέ, τοι πλεIους Aτες των λακο- σἰ- Ε praegressis apparet supplendum esse οι δ' ἐπιφανέστατοι νων ΙουδαIων πλεἱου κτέ. Similiter aliquid excidisse probabile est e verbis: περὶ δὲ τῆς παρανομIα των Ιουδαίων καὶ των εἰς 'Pωμαους αδι 1ματων πικρω επιτιμυησας τοῖς περὶ τὸν 'Tρκανὸν κτε. Non enim de contumacia Iudaeorum, sed de iniustitia Hyrcani et Aristobuli in Iudaeos hic sermonem esse satis apparet ex antecedentibus, imprimis e vocabulis: τουτου δὲ νυν δυναστευειν καταλελυκμας του πατρAυe ὀμυς και καταδεδουλωσθαι τους πολIτας α ως κτε. uare reponendum esse suspicor: περὶ δε τῆς παρανομlας το κατα των 'ΙουδαIων κα των εἰ 'PωμαIους αδικήματων κρως ἐπιτιμωας τοῖς περὶ τὸν Τρκανον κτέ. In fine excerpti sensus requirit: εἰ πο ου νυν πεIσονται pro πείθονται ἡ συγγνωμ- αυτους ἀIωσεν Aliquanto vero maioris momenti est sustulisse errorem, qui funditus perdidit sensum huius periodi, quam modo iam ex parte attigimus: οι δ' ἐπιφανωτατοι νων ΙουδαIων πλεIου οντες των διακονιων κατήν D1σαν πρὸς τὸν αυτοκρατορα καὶ πεφηναντο τους προγονους αυτων φεστηκμας του ιερου πεπρεσβευκέναι πρὸς τηντο κλητον, καὶ παρειληφέναι την προστασIαν των Ιουδαίων ἐλευ-
-- καὶ αυτονόμων. Hyrcani et Aristobuli προγονοι erant illustris Maccabaeorum familia , quae non defecit, pinor, a te se sed ab Assyriorum rege Antiocho Epiphane a. 167 a C. n. quare suspicor: ἀφεστηκοτα του Συρέου πεπρεσβευκέναι κτε. Plura quoque legentem impediunt in D. III. Minus enim recte
seribituros. 32 πολλων γα καὶ παντοδαπων κατοικουντων ξένων pro ιε ποικουντων , quod verbum de peregrinis sollemne est. Deinde haereo in verbis: περ ι τῆς χωρας ἐγγενεις πέλαβον, ἐα μη τους αλλοφυλους μεταστε ωνται, κρἱσιν υκ ἔσεσθαι των κων Pro περ requiri οπερ manifestum est. Deinde dubito an recte dici queat κρισις των κακων. Nam κρlσις est earum
156쪽
rerum, quarum incertus eventus est, . c. μαχῆ. πολέμου, γωγος
similium . quidem certe praetulerim, si scriberetur ἔκλυσινου μεσθαι . . vel εκβασιν, ut loquitur noster . c. XXIX. h. IV ουδεμια εκβασιν ἔχοντες των κακων. Certius est ibid. p. 194 vs. 4 requiri: ων γουντο Δαναὸς καὶ Καδμος των ἄλλων ἐπιφανέστεροι τέ pro πιφανέστατοι. b. s. 27. expleta lacuna, quae post 'Iουδαιων statuatur necesse est, Seripserim: διὸ καὶ βασιλέα oέποτε των Ιουδαίων γίνεσθαι).το δὲ οὐ πληθους προστασIαν δεοσθαι λα παντος - δοκουντιτων ιερέων φρονΘει καὶ ρετ προέχειν. b. p. 195 s. 2 lego: εποιεῖτο ε καὶ στρατεIας - τα, 1σιόχωρα των ἐμων pro εις κτἐ. vs. 9 pro ὀλιγανδρια malim ὀλιγανθρωπIαν ὀλιγανta compendium est, quo in codd. solet hoc vocabulum exarari), uti mox recte scribitur ὀλιγανθρωπως Tandem in ipso sine interpretamentum, quo carebimus sine detrimento reddas magistello scribendo πολλα των πατρIων τοῖς ΙουδαIοις νομίμωνJ κινε η. Fr. IV. Nonnulla in hoc excerpto melius constitui possunt palimpsesto Vaticano. s. 30: Γαλατίαν τε καὶ τας περκει- μιινας χωρας pro ἔτι καὶ us 37 καὶ την κατα Κιλικίαν, Συρίαν, 'Iουδαίαν, 'Αραβιαν Κυρηναῖκην παρχέαν, addito ultimo vocabulo, quod Maii oculos essugerat Pag. 194 s. 1 καὶ ταλοιπα υλα τα μεταξυ ΚολχΩος καὶ Mαιωτιδος .lμνης την παραλιον διακατεχοντα pro κατέχοντα. Tandein s. 5 de coniectura suppleverim καὶ τα προσόMυς ΡωμαIων α μεν φυλαξας, ας δε προσαυ-ας κτε. Praeterea malim νι, φυλαξας
ante Κικέρων, quem expunxi, debetur . errori. Idem gravius peccavit in sequentibus: σιωπωντων δε των πολλων δια την καταπροσωπον εντροπην, ' λέρου τροπου, καθαπερ λέγξαι την συγκλητον κριβως βουλόμενος, ο υτερον ἐπηρωτψε του συνέδρους, εἰ κωλυουσ ι Λευκιον Κατιλlναν κ τῆς 'Pωμη μεταστήσασθαι. In his κωλυουσι est praepostera coniectura pro κε λευουσι, et
Λευκιον Κατιλέναν infelix M. suspicio pro eo, quod sibi legere videbatur, Κοιντον Κατύλιν αν, nimis calido recepta reliquis editoribus. Codex enim accuratius inspectus mani-
157쪽
lasio milii obtulit hanc optimaui lectionem: ει κελευουσι Κοιντον Κατλον ἐκ τῆς 'Pω ς μεταστήσασθαι Sermo est de Q. Lutatio Catulo Q. F. P. N. Ciceronis familiari, saepius in huius scriptis memorato), qui consulatum gessit una cum M. Aemilio Lepido a U. 676. Secutus postea Pompeii partes victoriam reportavi de eodem. Vir crat et propter gloriam paternam et ob suas virtutes auctoritate valde insignis, quo tempore Catilina
coniuravi contra rempublicam. Cicero igitur, ut redeamus ad loeum nostrum, interrogaverat senatores: εἰ δοκεῖ μεταναστῆναι l. μεταστῆσαι τον Κατιλιναν, τῆς πολεως. Inter quos quum multi α την κατα προσωπον ἐντροπην conticuissent, ullius
V έρου τροπου , καθαπερ ἐλέγξαι την συγκλητον κριβως βαυλο- μενος, denuo senatores interrogat, iubeantne Quintum Lutatium catulum virum spectatissimum et optime meritum de republica)solum exsilii causa vertere. Tum vero una VOC Omnes, non
ita se censere clamant, indignabundi ob novam hanc quaestionem. am hic sensus inesse debet verbis Graecis, quae eorrupta deinde leguntur: μι δε φωνῆ παντων ναβοησαντων - δοκεῖν καὶ δυσχεραινοντα - τω παλι ρηθέντι nequiritur enim sine controversia: - τω παλιν ἐρωτηθέντι. Tum
sequuntur haec l. πρὸς τὸν Κατιλίναν, dele virgulam ε*ψεν,οταν τινα μη νομισωσιν ἐπιτλμειον φυγῆς lege: φυγε ιγὶ, χεθ' ων κραυγῆς αντιλέγουσιν, 'ε ινα φανερὸν τι δια τῆς φωνῆς ο λογουtra φυγην Certa coniectura reperire potuisset, quod pro φωνῆς manifesto legitur in codice, τι λα τῆς σιωπῆς μολογουσι φυγην Praeterea turpe mendum eluendum restatos 20 ubi legitur εἰ κωλυουσι Κόιντον Κατλον ἐκ τῆς Ρωμης μεταστη- σασθαι; nam Graecum est μεταστῆναι. Adscribam nunc totum excerptum, ut palimpsesti pe et coniecturis a me restitutum
est I De patre si seritu Diod XXXVIII, r. lV m ιν ro δῶ Λουτάτιος κὰτλος τεθριαμβευκως με ἐπισήρεως ἀπ Κίμβρων, ἀγαπωμενος δ'
158쪽
Οτι Λευκιος Σέργιος ἐπικαλουμιενος Κατιλινας καταχρεως γεγο- νως αποστασιν ἐμελέτησεν ὀ δε αρκος Κικέρων ων pro ὀ υπατος λογον διέθετο περὶ τῆς προσσοκωμιένης ταραχώ. καὶ κληθέντος Κατιλίνα καὶ της κατηγορία κατα πρόσωπον γενομένης ὁ Κα
των ναβοησαντων δ μιν, κεῖν, καὶ δυσχεραινόντων ἐπὶ τῆ παλινδρωτηθών τ ι , πρὸς τὸν ΚατιλIναν ἔφησεν, ταν τινα μη νομέ-σωσιν εἶναι ἐπιτηδειον φυγεῖν, μεθ' σης κραυγης αντιλέγουσιν ωστ εἶναι φανερὸν τι λα ει σιωπης ὀμιολογουσι φυγήνJ ὀδε ΚατιλIνα ειπων τι βουλευσεται καθ' εαυτὸν πεχωρπεν. Praeter ea, de quibus iam supra monui, pro λετιθετο dedi χέθετο, pro γινομένης scripsi γενομένης pro καταγινωσκεσθαι immanis
post ὀμιολογουσι expunxi φυγην, quod substantivum inepte abundet, adscriptum olim a stupido homuncione, qui non intellexeri ad ὀμιολογουσι cogitatione repetenda esse verba: εἶναι επιτοειον φυγεῖν. Ita certe remoti sunt errores, quibus tum sensus tum Graecitas maxime laedebantur. Si sorte quid minus recte scriptum cliqui ignoscat aequus lector, et huius loci non incuriosi emendationem a me inchoatam ipse absolvat ).i Verba l. n. ιιι δε φωνὴ πάντων ἀναβοννσὰν ros prodesse possunt alii Diodori Ioeo, qui exstat in libr. XVI, 9: αντων δε καθὰ na ινιμι φωνὴ in limi επιθεσθαι τοῖς βαρβάροις κτε. Expuuet pronomine in ic sinito τινί, cui hic locus non est, oratio optime procedet simul tumeri r ponendum adverbium Graecum, quod quasi signiscet; nam καθώπερ m ut, relat huic loco minime convenit. Itaque corrigendum: πὰν ros δε καθαπερεὶ μια νυνῆ τε In eiusdem libri eap. 82 sic scribitur de Timoleonte: καθόλου δε παντα τους κατα τῆν νησον τυραννον ριζολογήσας. corrige sis, ιζοτομήσας cl. D. V libr. XL Il: Κορινθον rei καε- σκαφαν, καὶ Ους κατά τὴν Μακεδον ire ερριζοτου 'σαν.
159쪽
pauca restant innovanda in D. VII VIII vs. 3 ἐκριναικεν λῖν τον ἐλέγχοντα λογον τὴν αγνοιαν ἐκsωαι. Recte cod. Vat. habet τον ἐλέγξοντα κτε , sed praeterea verborum ordo turbatus esse videtur. Usitatius certe est dicere: τον ἐλέγοντα ran ἄγνοιαν λογον ἐκθωαι. Cum verbis ultimis utiliter composueris verba Diodori ex libro I c. 5 των δε χρόνων τουτων ρειλημμένων ἐν ταυτη τῆ πραγματεία τους μὲ πρὸ των ρωῖκωνου λορι μεθα βεβαἰω λα τὸ μιηβὲν παρα γμα περὶ τουτων λαμβανειν πιστευόμενον κτε. Exstabant scilicet illorum temporum calendaria, sed noli mirari supposita omnia quod attinet ad partic. πιστευομενον, id ipsum vel aliud eiusdem signifieationis olim quoque exstitisse suspicor in loco, unde hoc fragm. excerptum est, sed satis inepte ab eclogario esse omissum. Pervenimus igitur ad finem libri ultimi Bibliothecae, sed tamen proposito nostro nondum sumus perlancti quandoquidem vel post complurium philologorum curas non desunt in excerptis corialensibus ex eodem Diodores, quae emendatione indigere videantur. More nostro percurremus eandem editionem Teubnerianam, quam curavit Behherus, et paucis, si quid notatu dignum visum fuerit, id cum lectore communicabimus. Fiat initium in D. I, ubi editur prope finem: τους μDMὐγενεις ἐκ ii πόλεως ἐκβαλεῖν βουλευεται, των δε συγγενων Αἰτωλων τινας κατοικι ιν Utique reponendum videtur ἐγκατααίων. Verbi compositi praepositio medelam exspectat in D. VII; nam absurde scribitur: μεταπεριπομένων δ' υτων τὸν Περσέα κατα ταχος, 4 44εν Οοπαιος λαβων ψποψγια μετῆλθε νυκτός ὁ δὲ Περσευς - πλυχε Aptius, ut opinor, legetur: cru, κτέ. Vel magis sententiam loci perdidit corruptela, quae invasit sis ΙΙΙ s. 26 verba καὶ τὸ μὲ πρωτον απεριπόριενος
ἐπῆλθε Θων στρατιωτων σου οικειους αποστασεως κοινωνειν των
ἐλπίδων Non adortus est, credo Dionysius milites sibi
amicos, sed iis persuadere conabatur, ut secum deficerent; itaque necessarium est tempus Imperfectum verbi ratθειν et Is
160쪽
rcddendum Diodoro: πειθε των στρατιωτων κτε. qua in re antiquiores adhibere amant verbum compositum αναπείθειν, cuius rarior est apud sequiores usus. o l. n. suppleverimo praegressum μέν εἶτα δ' εις 'Eλευσῖνα ναχωρησας προσεδέχετο τους νεωτερίζειν προαιρουμένους κτε. In D. X aperte vitium subest verbis: καὶ τους καλουμένης Πανων πόλεως βεβηκυιας ἐπι τινος αρχαιο χωματος καὶ δοκουσης ὀχυρας ινα ἐκ δυσπροσιτου Lenissime quidem correxeris: και δυσπροσIτου sed minus recte adiectivum δυσπρόσιτος eum verbo Dκεῖν iungi mihi videtur, quare verius esse arbitror καὶ δοκουση ὀχυρας Da εκ ου δυσπροσΘου. Comparandus est locus lib. II c. 5, ubi inversa ratione dicitur: τοπους προσιτρυς λα την χυροτητα. Hiescam orationem in h. XI ita fere supplendam esse suspicor, ut schi batur: τι μετα την του ιμωθέου γαιρεσιν τα πληθηί με εωρIζετο πρὸς Mari σπασών καὶ τω βασιλεῖ palνοντες sοι κατα το Αλεξανδρειαν - τοῖς τετολμημένοις κατα --φου - περιέ πασαν κτέ. Fr. XIII, p. 261 s. 7 suppleverim τω ν υτετροπω κατατον ενεστῶτα καιρον ω- σατραπης Μηδίας κατηντησεν εἰς τὴν
'Pωμην Sequentia eduntur in hunc modum καὶ πολλα του Δηρ τρIου κατηγορησας μεισε την συγκλητον δογμα περ αυτου θέσθαι τοιουτον Ἀμαρχω νεκεν αυτων βασιλu εἶναι. ut nihil horum intelligo, aut corrigendum est: ιμιαρχον αντ'αυτου βασιλέα εἶναι. Quam coniecturam confirmant quae le