장음표시 사용
431쪽
δ εαυτεῶν εἶχον ιεrαδεο ὐτου et βουλεντ ριον καὶ το - 0ν κακιον εἰσὶν aDιοι Collataq40, facile deprehendas in OILIER ELEG delitescentei veram scripturam OmEPYCI; itaque Demostheni reddendum est: κα τινες ἄλλοι, et περυσι δι εαυ-zων χον ιεet τουτου o βουλεντ ηριον Certo enim exemplo doceri velim, id quod auctore grammatico in necd. Behh. p. 188 perhibetur, με apud scriptorem probe Atticum adhiberi
cum his contuleris gra init: li' ἔπι- το ἁτους μου ἔνδεκα scit. x γε επὶ τό τῶν πολι των οἰκέας et ira extr. τῆν ἰδέαν
οἰκίαν ἐκός is δεσμωτ=7ριον καθέςζ, τους ενδεκα δγων ni raς οἰκέας, fortasse milii assentieris suspicanti: ω ὀ o ιος κε- λευει, νεν ων ενδεκα. Vide tamen obraeum in Adv. p. 469, qui ex interpretatione Ulpiani ἀδυνάτεον καὶ πενητων male concludere mihi videtur eum legisse των πολλέον. tutost, ea lectio nihil vulgatae praestaret. Imo plane insulsum et supervacuum est dicere populare id rase, quod plurimorum pratiis sal. 52 cum s. omittendum videtur morror post ποτε.L68 εἰ γαρ ἀν9ρ omu πόλις - ωμολογειτ ευαι, ου ἄνευ νδρες lac χνατιοι τὰς βρεις ἐνεσχεσθε τας το μου. Legenduin o δ' ἄν ος, ωνδρες Αθοναιοι, κιε et mox δουλονς κἀκ δουλων Gnοκαλ υν, addita praepositione a 3. Addam paucas miscellaneas observationes in Demosthenem sicubi quid memoratu dignum in margine editionis, quam manibus ero, Behherianae inter legendum a me adnotatum reperio, quod virorum doctorum adhuc diligentiam nugisse
432쪽
Olynth. III 10 extr. τουτο υκ ενι νυν ἐν Tot πεπραγυίνοις uia et p. Nulla est .a vis adverbii temporalis, quae illographia orta videtur e vocabulo praecedenti et sequenti, ut ΝIm depravatum sit in ΝΙΝΥΝΕΝ. Similiter kl init. δυα quod recte omisit optimus codex propagatum
e praegresso Πας Contrario errore ibidem vocula periisse videtur in his καὶ acu τις λέγει κάλλις καὶ τάχις ori , πλεῖς γαρεσκε ιιοι. Ibidem extr. turpi additamento liberabo: Hμους γελοίων καὶ ποι ἀλυἰσχρευν Ῥυώτ0iν, io εἰς το ς
λεγοντες οὐδ' ἐφέλουν αντον ἄσπερ sιῶς o Dro νυν Potuerat: υδε φιλειν φασκον αυτους τε Sed vulgatae lectioni plus inest ironiae, nec quidquam movendum. Ne quis, ut olim ipse suspicabar, φί λουν scribendum coniiciat, moneo hoc verbum ab oratoribus plane ignorari. In vicinia rescripserim υ ν κον ὀ τοσαυτην pro ταντ ζν τὴν χω λα εχυν αὐτοῖς βασιλευς. e vulgatam lectionem v. d. intelligunt Lee δε-niam, quod, ut alia mittam, nimis obscure enuntiatum foret.
433쪽
Athenienses ita se ipsum interrogantes, quare corrigas aut ἐθελήσεις, cui lectioni proxime accedit scriptura cod. optimi a ἐθελγ σει, aut, quod equidem praestare opinor, γε- λεις συ Ibid.4 29 extr. ποθεν Ουν ὁ πορος των χρωματων, παρ' ηιιων κελευω γενεσθαι, εcαι , οὐ ξδη λεξ revocavi vocabulum ςαι, quod vocabulo praecedenti absorptum esse
De Halonneso expunge vocabula: το pr φισυα το του Φιλοκρωοἴς, male repetita e praegressis 24. Ibidem 31: καὶ εἰς ας πολεις βιασάμενος κτε. Lege tribus literis repetitis εἰς τἀ πολεις εἰσβιασαυενος κτε. bidem 42 interpretamenta expunxi in his καὶ τὰ δε νυμερα εἶναι ἐγκτ ιιατα εος εν ἀλλοτρίαJ, τα δ' αὐτων,τ υατα fio ἐν οἰκε*J. Quas emendationes egregie confirmat optimi Par. scriptura: ως ἐπ ἀλλοτρια exhibentis. Est enim haec ipsa sollemnis Scholiorum veterum sorma. ostmodo thrarii ἐπέ in si de industria relinxisse videntur. Ibidem expunge γραφήν post παρανοι tot et k 44 una litura deleantur verba ἐπειδὴ
δ' ιιεῖς υ δε νασθε, ibo φνοῦσι του ἀναγκάσειν αντορος ποινῆσαι. b. mireris tempora ros κροτάφοDO sedem cerebri vocari pro οῖς κροτάφοις exspectaveris ταῖς κ ρυφαις, sed vulgatam lectionein agnoscunt Longinus et Hermogenes. s. Adnot. obraei p. 367.
434쪽
FY. Praeterea a fine expunxi κάτεροι, idque, ut opinor,
436쪽
Mενον καὶ ἱκετευσουσαν εἰσώναι. Expunxi λθειν male repetitum sed praeterea suspicor: καὶ Θυσουσαν, non enim adhiberi solet ἱκετευειν eo sensu, quo ευχεσθαι. Quae sequuntur αλλα αλq abesse malim quibus eiectis, novo interpreta mento liberanda sunt ipsa sequentia: a δἐ εἰσέ υσι καὶJ
recte legitur . . DI09. I04 suspectum est ultimum vocabulum αυτοις post ἀνάγνωθι 108: lia τὴν τοια ζ καὶ περιπαν υς ἐγνωσ/ιεκπν πο πάντιον γῆς περέοδο ειργασμε- νην An post πάντων excidit καὶ ἀνῶ πῶσαν Fallitur procul dubio chaeserus alludi putans ad locutionem athleticam περιοδον νικῶν s. ἀναιρεισθαι Ceterum ne additis quidem, quae dixi locum satis sanum esse reor. 121 πρ ζενον τε τον τελευτ σαντα καὶ ρές υνα τον νυν ὀντα Malim τον νυν et ὀντα. s. r. pro Phormione4 29 εδωκε τὴν at os γυναῖκα Tιμούργει τω νυν ετ ονυ καὶ λ q, ubi expungendum censeo turpe, quod adhaeret, interpretamentum. Alia ratio est locorum, qualis . . de Corona 72. ADDANTUR haec pauca: Confra Aristo alem 19 ἀλλἀ ποιζσωcto τὴν ἀκροασιν ωδέ' τα με λεχω περὶ των νομευν, φευον ὁτ ε et φλπισμα ερ παι καὶ ποίω τινέ, σκοπεlσγω ποrερον παρα το ς νομους ν -- αντους ιρλπαι Sic lege, abiectis, quae vulgo inseruntur post Ἀδέ verba: καὶ σκοπεισγε σκo ιε iactio εως δίκαια ερ υ quibus admissis, divellitur orationis nexus et cogitandi turbatur serenitas. Ibidem 0 male abundant vocabula: ὁγεν εὐνοιιακεν γορ ιν φορέας 111 expunge ον-ακεδονα. Di 2b oπὸ τοὐριὴ πωθεῖν corrige si , παγειν, ut recte ibi-
437쪽
Contra Moerate. 47 ου εἰς τον δῆμον εἰπων εοὶ τουτων ουδέν, εὐπαραβυς εν - μοθρ t νο ιον εἰσἐνεγκεν. Adverbium no expunxi, interpretamentum est sormulae ἐν παρανυς p. 48: ἰδόντα τον νόμον ν ἀνέγνων Corrige sodes, ἀνέγνω scit pro ιιιατευς). s. v. c.4 51 καὶ περὶ τουδε, ἐν νυν ἀνέγνω διελγειν, ubi pro νυν malim νυνδή, et h72 αυτεια γαρ καF κας, ἀναγνωσεται; nam sic corrigendum pro eo, quod insigni errore scribitur, ἀναγνωσει. Quod ibi sequitur pronomen τουτ vocabuli terminationem absorpsisse videtur. Cf.4 4 extr. extr. ω3ιολογηκε γαρ θα- τέθυ si προτερ0 J νόφιεμ ναντέον τονδε τιγεὶς ἀδικεῖν Qua de re iam monuit Dindorsus in ed. Oxon 1846 66 τι μεντο ινυν καὶ παρα τουτους τους νομους καὶ παρα τους προειρη/ιένους καὶ ιιικρου δέω παρα πάντας εἰπειν τους οντας ἐν τῆ πολε τεθεικε τον νο/ιον, οιοιμαι δῆλον ἀπασινυ si εὶναι Hanc rem non alia lege oratori veram esse conce dam nisi hac, ut scripsisse eum putemus: et με τοiνυν καὶ παρα τουτον καὶ παρα τους προειρημένους νο- μους και μικρου δέ o παο πάντας εἰπεῖν τοὐς οντας ἐν τῆ no λει κτε. Solam enim innuit eam legem , quae memoratum 66. Vera lectionis vestigia servasse video cod. , in quo prima manus omisit vocabula τους νομους post τοίπους Ibi d. ad 1: ιν τοl ν αυτοὶ διδάσκετε ἀλλἀ ιιι ορεισθε, καὶ μὴ cerεαγανακτεῖν, εἰ δεθήσοκται ποντες α φιετερα, ἀλλ' ἄγεταὐτους π τους osιους Si hic locus sanus est, haud dubie eum Reishio post αὐτοὶ διδάσκετε mente repetendum e superi ribus, εἶναι ποι ηρους. At si is sensus est obscurius certe hareexuntiata esse confiteamur necesse est. Erat quum reponendum suspicarer sui τοένυν ιάτην διδάσκεσθε, ἀλλά τιμωρεισθε, nunc verum esse puto:/ιὴ olνυν αυτοῖς ἀποδικάζετ' ἀλλἀ
438쪽
Tι ιυλθεισθε et . quae coniectura ad scripturam codicibus traditam paulo propius accedit. G95 oiis λιγου δεῖ τουτον εθζκας τον νομοπι DJειύαν γαρ ἀν εἰπειν ἔχοις ἄλλην προφασιν, διήν τοιοi ον Πν7ρθει εἰσενεγκεῖν νόμον ῆ τὴν σεαυτου θεοις εχθραν αἰσχροκέρδειαν Aliud credo, agebant ekkerus et Dindorsus, quum hanc lectionem aperte vitiosam alii praeserrent, quam manifesto sinceram exhibent codd. mrs, qualem vel sine codd. unusquisque Demostheni reddendum esse sentiat censeatque: υδ λέγου δὴ κτε. i. e. nee parvo anequam pretio legem tu Itali cet. I96 οὐιε γαρ το α ουτων πολλοςωχρονω μολὸς κοντας ἐν τραγιν ἐξελεγχθέντας δικας loι κα- τατιγεναι τουω ἡγν σω, δεινα πάσχειν bat. Non sine causa prius in omittunt nrsu. Nam requiritur: ολε γαρ το τουτους πολλοςo κτε. Imponam his Timocrateis τον κολοφάλα corrigendari 198, ubi legimus πολλοι γαρ nani σχετλιon ερ' επάσχεθ υμεῖς, καὶ πολυ μαλλον αν εἰκοrως ήλεεις το-ους, δῖ δι ιιας καράοαι του AE ONTAE ovs Oriois εἰσφε- ροντες παυονται. Quid haec sibi velint, oi δ' ἄν ἰδέστους μάθοι contra nemo non facile intelliget eorundem vocabulorum sensum, leniter resciorum in hunc modum: - πάιιῶς, ω κατάρατε , τους OOYNTA ni δ' orioin , εἰσέφεροντες παύονται. gregie enim inter se opponuntur ii, qui ne tantillum quidem solvunt, illis, qui pro parte virili pendunt tributa. Dubito tamen, num vel παυονται mendi sit immune. Cogitavide reponendo ἀπολλυνται.
κεκομισ/ιενας κοε. et i 13 extr. Di ἀνεπλζρ υσατο τὴν προῖκα τἀς ὀγδοη κοντα ινας J. Hanc dotis summam fuisse iam novimus ex ira Miror idem additamentum non apparere ira post verba τῆ ιιεν τοινυν προῖκα, nec ibidem post verba κελευει τὴν προῖκα. Contra denuo adiectum reperies t 6, unde expellas. Recte et alibi abest et II l l l 26: citro ε τι λεγον γιες, ον ἄν rL Ibidem αρδην Γολον το ἐργαzrριον ἀνα-νέζουσιν et ε 3 extr. ἀλλ και τουιον αρδην ἀνανέ ονσιν
439쪽
οὐ tiosi μικρου δειν ἔρια ταλαντα aio ἀιηρπακασD Corrigas ἐρπακασιν Praeterea propter praegressum in os vereor ne et aut male abundet, natum fortasse per dittographiam ex ταλανeta. Verum hac quidem de re ampliandum esse reor. AI: διηρπακασιν ουτοι, malim civ et οἱ 50 et Q pro πι-
co1ura Aphobum III 11: ταυτυν ἐν προῖκα, ἐν οι τε εuis ροποι si συνεπέιροποι κατ ιαρτνρουσιν αντον λωβεῖν, αὐ- ε προς ους--υιιολογησε ταντλοῦν ουτ vr ν ουτετον ITON ποδεδο κεν. Frustra hunc locum interpretabere adhibito loco, qui pro ea scriptura sacere primo obtutu videtur init orationis I contra Aphobum os uo διδοιτος τουτου σιτον τῆ ιςrρὶ γῆν δε προῖκα εἴχοντος Potius compara, quae ibidem sequuntur Q7 et ἐνοιεν τοίνυν προικα τοισοντο τροπον Hει λωβων. ιγ γγ μαντος ὁ ντου τὴν ιν τερα γῆν ἐμὴν ὀ ιεν νομος κελενε τὴν προικα φείλειν π εντε βολοις. εγω δ' ni δραχμῆ μονον τίθημι γένεται δ εαν τις συντιθῆτο τ ρχouo καὶ το εργον τευ δε ετ υν φιάλις et θεοῖν ταλάντων Hanc rem non illam respici, vix dubito, itaque ponendum esse suspicor: ταυτην DU Det γῆν υτε το EPI ON οδεδευκεν. ossis quoque υτ τον OKON. Quod vulgatur Immolim ex Q adscriptum et genuini vocabuli sedem
DE CODICE AMBROsIANO D. 34 Si P. Cndex est membranaceus, quarti ordinis forma min. seculo undecimo non recentior, scriptus litoris grandioribus manu satis eleganti. Continet: Di9iligo by Oml
440쪽
1 Compendium historicum a creatione mundi usque ad Valentem imperatorem κεφαλον, incipiens a verbis: .. σου
verbis: προσβάλHειν πεχεέοον ni τονιοις δε χαλεπco γῆ, quae iaciunt finem quaternionis of Deest quaternio γ. Codicis initi uin, ut e primi quaternionis ratione apparet unius tantum solii desectu laborat. Est autem hoc opus ni φυσικῆlaronia το IIολυδενκέλυς, quam a. 795 Joannes Baptista Bianconius ex hoc codice descriptam edidit. Continetur hoc opus soliis 175 i. e. 22 quaternionibus, excepto primo solio, quod, ut iam diximus, periit. 2 Quaterni κν incipit a vocabulis: Ἀθεμ ος, μισ ii θεος θε οιιισος sic), quae emendate leguntur in editione Bokkeri Berol. a. 1816 Onomastiei Pollucis, A. I. Quamquam codex exaratus est a librario, ut vel e tribus primis vocabulis apparet, indoctissimo atque stupidissimo, nihilominus e fonte manasse videtur nonnihil sinceriore, quam reliqua, quae habemus
exemplaria manuscripta. Dolendum tamen est non integrum Onomasticon in codice adeo vetusto exstare, sed fragmentum
vocabulo υσέας Saepissime autem et de industria, ut videtur, multa vocabula omissa sunt, ita ut non raro epito me speciem prae se erat, undest, ut cautissime hoc codice utendum esse videatur. tenim tanto stupore saepe oratio contracta est inhrevius, ut fragmentum Aristophanis v. c. tribuatur subinde Platoni, et Xenophontis Antiphani Hos igitur tot tantosque Errores cum lectoribus communicare hominis mihi esse videbatur immodice aliena indulgentia abutentis, ideoque e collatione mea, quam cum pulvisculo, quod aiunt, Mediolani degens con- seceram, ea selegi, quae aut editis manifesto praestent, autuliquem certo fructum scientibus praebere posse videantur, aliquando, sed rarius, intermixtis insignioribus quibusdam scri-