Exercitationes criticae

462쪽

MΕΙΝΕΚII OPUS, QUOD INSCRIBITUR

SCRIPSIT

463쪽

ΑDDENDA AD MEINΕΚI OPUS, QUOD INSCRIBITUR FRAGMENTA COMICORUM GRAECORUM.

Postquam ante hos novem annos conscripseram dissertationem Academicam continentem Observationes criticas ad fragmenta omicorum Graecorum quas deinde Jacobius maximam partem recepit in addenda ad Meinehi opus saepius sparsa illa antiquorum poetarum membra diligentius examinabam Ea opera nova mihi succrevit adnotationum seges, ex qua deletis quae ab aliis occupata aut rectius constituta subinde intellegebam, exigua hodie pars superest, sortasse non prorsus indigna, quae cum harum literarum amantibus communicetur. Sequar autem paginarum et tragmentorum ordinem, qui servatur in Meinehiana editione. Vol. II. u. 96. Cratini arΣΣEsὸN D. VI: Τῆ νυν τοδε πιθι λαβὼν ηδη, καὶ Ουνομα ενθυς ρ ῶ TM. Offensioni est νυν - ῆδη, ubi exspectaveris, incliticum, sed imprimis haereo in Imperativo ἐρωτα Non enim rei ua-

464쪽

turae satis congruum, im subabsurdum esse videtur, Cratinunt induxisse lyssem hortantem Cyclopa ut suum e nomen roget. Quanto melius et Homerus, apud quem in Odyssea Sponte sua, non hercle iussus, Cyclops ad hospitem:

et, illum secutuη, Euripides in cognoinine fabula us. 48):

Quae si vera est coniectura apparet haec verba pertinuisse ad Menam quamdam, in qua Ulysse narret, quomodo consopiverit Cyclopem. Similem certe narrationem instituit uripides a s. 381-430, ubi lymes rem atque consilium aperit Sileni omitibus. Pag. 119. LITTIN- fragm. VII s. 4 sq.:

ει ut γὰρ ἐπιβύσει τις αυτο τ στομα, ἁπαντα ταυτα κατακλtΘει ποιήμασιν.

Compone mihi haec eum similliin loco Aristophaneo, qui legitur quitum s. 99:ῆν γαρ μεθυσθω, ἄντα ταυτὸ καταπὰσω βουλε utar ito καὶ γνωμιδίων καὶ νοιδίων.

et fortasse meeum apud Cratinum quoque ταυτι iudicabis probabile. Pag. 221. Non facile credam poetam comicum citra paroediam uti potuisse ornia Ionica ἀείδειν pro Attica δειν. Citra paroediam dico: nam planissimo illius formae usum concedimus Menandro in Thaidis prologo celeberrimam istam meretricem ita canenti:

465쪽

At res longe longeque diversa est in Cratini fragmento Incert. Fab. XLII ap. Metu. quod servavit scholiasta ad Arist. q. 1284 μελη Iολυμνήστου Κολοφωνιου κιθαρωδος

Hunc igitur oeum mendosnm esse vix dubito quominus ver certa via atque ratione ei medeamur, ipsa fragmenti brevitas impedit. Remedii autem lenitas fortasse commendabit

hanc coniecturam: καὶ Ιολυμνήστεια δ' δο μουσικήν τε μανθανει. Eadem causa est, cur non confidentius ammare audeam

eiusdem Cratini stagmentum ex oris V pag. 165 sumplendum esse in hune modum: ἐκεινος αυτος ἐστιν ἐκμειιαγμενος. Quamquam haud video, quid prpbabilius possit intercalari. Pag. 252. Corrigendns videtur interpretum error in ultimo versu fragmenti I herecratis ex ΑΓΑΘΩx:

'Eγω κατεσθίω μολις τῆς ήμερας πενθ ήμιμεδιμν', ἐὰν διαζωμαι B μολις; ως λιγοσιτος ἐσθ' ae . ὁ κατεσθίεις τῆς ήμερα μακρας τριήρους σιτια.

Iungunt enim v. d. μακρὰ τριήρης, quod non minus a Graecorum usu videtur abhorrere, quam contra linguam Latinam peccaret, si quis diceret seriberetvo longa triremis. Nam utrique populo neque ignota res est pro τριήρης s. ιriremis mos est subinde adhibere locutiones ναυς μακρὰ S. πλοιον μακρον et navis longa.

466쪽

4 Contra omnia rete procedent et venusto lepore dicta erunt, si iunxeris τῆς ῆμερας μακρας Quantilio inquit, cibo uconteritus es qui per longum diem non plura comedas quam longae navis cibaria. Vel ex Homero nota sunt νὴ μακρη et ηματα μακρα. Pag. 261. Exigui sane momenti res est, monenda tamen in gratiam futuri harum reliquiarum editoris, quo facilius leviores istiusmodi res intentos gravioribus animos sallere solent. Cum igitur ei sit, ut in fragmento primo Transfugarum herecratis sic scribat s. 4:κα τῆν σφυν κομιδῆ φιλήν, λοιπον τον σφονδυλον

Nam, quod vulgatur σπονδυλον, satius est relinquere Ionibus, similiterque σπαραγον, somniant enim qui Grammatici signi ficandi discrimen esse statuunt inter ἀσπαραγον et ἀσφαραγον)λιοπος, δακν', πυρὰς πανος, in quibus vocabulis Atticos pro tenui aspiratam scripsisse satis superque constat. Pag. 266. Pherecratis PARN se ΙΙ:ἀποπεμφον ἀγγέλλοντα τον περιστερον.

cpi σκαι δ καὶ ζεοντες ἀλλαντων τομοι παρα τοι ποταμοις σίζοντες ἐκεχυντ' ἀντ' στρακων.

ἡ Mihi olim, V ait Meinekius, σίζοντες varia loetio par ticipi ζεοντες in versu praecedenti et ποταμοισιν ξεκε - , χυντο scribendum videbatur. Sed retinuit me Pollucis et Athenaei consensus. 'Glle vero consensus nihil aliud probat, nisi istum errorem iam antiquitus hos versus invasisse, neque quin verum viderit vir egregius equidem punctum temporis

467쪽

dubitaverim. Hoc tamen addendum, ipsam illam variam lectionem ιζοντες unice veram esse videri. Quippe ζειν proprio usu adhiberi solet de aqua ceterisque rebus bullientibus D. a 349. αυτὰ ἐπειδη ζέσσεν δωρ ἐνὶ θνοπι χαλκω. Ibid. . 365. ως του καλὰ θέεθρα πυρὶ φλέγετο, ζέε δ' υδωρ de Xantho flumine. Cf. Odyss. ι 360. Deinde figurato sensu transfertur ad animum eiusque affectus, praesertim ad iram. Σιζειν ero accurate respondet nostro verbo ab eodem radice format sinen diciturque potissimum de rebus serventibus, quae aqua aliore humore tinctae strideant sibilentque; nam ita Latini. 1. Ovid. Metamorph. XII 279. Hinc frequentissimo usurpatur de cibis coetis atque assatis. CT Arist. Eq. 26 et

Acharn. 1122 Magnetis r. II p. 10):

ταγηνίας eδη τεθέασαι χλιαρους ιζ o ν τα , τα αυτοῖσιν ἐπιχέης μέλις

Bine rectissime, si quid indico, ipse einerius in eleolidis fragmento apud Pollucem X. 84 AMETAERN D. 1 p.

365 , adinius lectione codicis Falhenb. πηγαν ζοντα legendum proposuit: α δ τηγανασίζον τώ σοι μολύνεται

pro vulgatis: τὰ δ τηγανα ζέοντά σοι μοχ φνεται. unam emendationem confirmat Alexidis locus ap. Mein III, p. 471 τ νυλλο σῶμα κατατεμων πολλοὐ κεφους

non quod ζέοντες τιμοι minus Graece dictum esse putem,

468쪽

sed quia σιζειν minus cognitum librariis vocabulum verisimile non est ab istis esse prosectum. Facile contra cita, quod quavis aetate requenti omnium usu tereretur, olim ad interpretandum vel illustrandum verbum σίζειν adscribi potuisse, omnes intelligent idquo revera aliquando factum esse apparet e loco eleelideo, quem supra a Meinekio emendatum laudari. Pag. 407. Hermippi ΦOPMO DOPΩN h. Ι:

ιστια καὶ sit 3λους, πο δ α Συριας ibi ανωτον,α δἐ καλὴ Κρήτη κυπαριττον τοισι θεοισιν Ruens motrum curaturus s. 12 einerius minus eliciter proposuit:

quum multo lenius, transpositis vocabulis, possis:

ἐντευθεν ἐν ταυτ' ἐκ δ' Αἰγύπτου τὰ κρεμαστὰ ἱστια τι.

vs. 17 αυτα ἀπ' Ευβοια ἀπιους καὶ is ι α μῆλα notandum est poetam more Homerie diphthongum, qui praecedit vocabulo ιτια, non contraxisse. Quae res animum mihi addit in Αvium Aristophanearum parabas rescribenti: Aγε δη φύσιν νδρες ἀμαυροβιοι, taλων γενεα προσομοιοι, ολιγοδρανέες, πλασματα πηλου, σκιοειδέα φυλ' ἀμενηνὰ, ἀπτῆνες ir ulnis ἀλαοὶ βροτοὶ ἀνερες εἰκελονειροι. nam, quod vulgatur ibi ταλαοι, ne Graecum quidem vocabulum esse puto dum inter tot vocabula Homer et picis subleeta λαο βροτοί i. e. oeci mortales optime loeum Huum tuebuntur. His scriptis, vide iam Seholi tam ad h. L ad-

469쪽

ἀλαοί. Erant igitn iam lim inter criticos Alexandrinos, qui diremtis vocabulis scribi mallent: ἀπτῆνες ἐπινμεριοι τ' ἀλαοὶ βροτοι τι. Mihi autem importuna ista litem iam antiquitus inserta esse videtur, ne metrum scilicet rueret, ab ignorantibus vocabulum ἀλαος olim digamma habuisse Aeolicum, quod apparet ex Odyss. 493 3 4ντηος αλαου του τε φρενες εμπεδοι εἰσιν et ει 267 μαντηος αλαον, Θηβαιον ειρεσιαο.Η. α 69 Κύκλωπος κεχολωται, ν ὀφθαλμου 'αλώωσεν et 516 φθαλμου αλαωσεν, επε μ' ἐδαμὰσσατο μινω. Il. A 15 et No et S 135 et Od. θ 285 scribi potest v λαοσκοπίην pro ουδ' ἀλαοσκοπιην. Nec sortasse κ' genuinum ib. 195. Pag. 493. Eupolinis KO- ὸN D. XV: Λειπνον ἐς κατον δραχμὰς B. ἰδού.A. ινον ἐς ἐτερα μναν. In rationibus subducendis Grammatica Graeca requirit Genetivum earum rerum, quarum pretium constituitur Aristoph. Nub τρεῖς μνας διφρισκου καὶ τροχοι 'A ιυνια Eriphi Meliboeae D. I, 9 vol. II p. 57): τούτων μἐν βολον, εἰ πολis τιθημι λογιουμα γαρ τι Reddatur igitur Eupolidi

xάμυνιας ἐκεινος ἀριέλει κλαύσεται, Oτι ων ἄγροικος σταται προς τυ μύρορ, O τι θεων ἐνεκ' επλευσε κακος ων εἴσεται. οτι in s. 3 male repetitum esse e versu pra edentis initio ptime intellexit M. coniiciens co θ' ενεκ' πλευσε ταυτα κακος eo εἴσεται Fortasse vir eruditissimus nunc Dissiligo b c Orale

470쪽

nt leniorem praeseret hanc meam rationem, qua eodem sensu scribendum propono:

Notior est sus articuli pro demonstrativo ante pronomen relativum, quam qui exemplis confirmetur ordo vocabulorum

hic est iii σεταί τε ν κακος τὰ ων νεκεν πλευσεν.

Pag. 551. Eiusdem Ine. Fab. r. VIII sic videtur explendum: τίς ουξεγεἰρας ά ἐστίν οἰμωξει ακnte, οτιν μ' ἁνίστης ριουπνον οντ ετιJ'nam utrumque quod addidi vocabulum, ad sententiam plane est necessarium. Pag. 605 Phrynichi Inc. Fab. D. XII. Scholiasta ad ristoph. Pac. 344 καλλίστρατος συβαoi- ζειν interpretatur Ἀρυφαν ἀπο τῆς συβαριτικῆς τρυφῆς, Αρτεμίδωρος πλως θ ο ρ υ β εῖ, καὶ Ρρύνιχος πολυς i , β αμ α σμγ αὐλητων τοτ ῆν. Componatur cum his Hesychius: Συβριακον - πολυτελές.Συβρια ζει συβαρεύεται, τρυφα. Συβριασμος δ ἐν ευωχέα θορυβος. et tymologus Magnus: Σ αγε ι ν ἀπ του συβαριζειν ἐν περθέσει. Vides igitn duo olim tuisse verba Graeca συβαριζειν Ar. Pac. 344 et συβριαζειν non συβαριώζειν, quod non est unius assis unde formatur ityi ιασμος, quod ex hoc ipso Phrynichi versu afferre videtur Hesyching. Apud Scholiastam Codd. variant inter συβαρισμος et συβαριασιιος. Legendum igitur: πολυς δ συ β γ ασμως αυλητων τοτ' ην.

라틴어 텍스트