Exercitationes criticae

491쪽

suspectus alter articulus; cui substituendus videtur pronomen demonstrativum τήνδ' Similiter, addita una litem, levi errore

liberari potest r. 1 p. 353).

Vs. 2. εἰς Ουν κακον ἀνθρωπου τροπον εἰσδυς ε καστος ἐχ θ' ι εἰ πια λή με ν ως.

ubi sententia postula εσθίει 'γκαθημενος. Pag. 366. Epicratis ANTI AMO 1 r. II. 15:αυτη -iς γαρ ποτ' , μἐν νεοττος καὶ 4 α, υπο των στατήρων η ἀπηγριωμενη, ε ἐδερ ν δε αυτῆς Φαρναβαζον arro ἁν. Vocabula καὶ νέα ex interpretamento fluxisse videntur vocis praeeedentis νεοττος, eontextus enim postulat νεοττος καὶ καλή. Priori vocabulo in sqq. opponitur s. 18: ἐπεὶ δ δολιχον τοις τεσιν et δη τρεχει, posteriori A. 19: τὰς δ αρμονιας τε διαχαλα του σωματος, quemadmodum s. 17 respondet s. 20:ἰδειν at αυτην ecio ἐστιν ν πτtsσαι 'nam ita legendum pro καὶ monui in Dissertatione Academica p. 66. Pag. 370. Eiusdem ab Inc. r. I: vs. 11 sqq. ἐν γυμνασίοις 'Aκαδ' ιείας

492쪽

ῆκουσα λογων ἀφώτων τοπων περὶ an φύσεως ἀφοριζομενοι διεχωριζον ζυγων τε βίον δενδρων τε φύσιν λαχώνων τε γενν κτέ. Melius intelligam: ῆκουσα λογων φαγ ως τοπων i. e. sermones ultra quam dici possit ineptos. Cf. Aristophanes v. 42T: φατον os φρονιμος. Lysistr. 198: ευ δα, ον ρκον ψατον in ἐπαινιω l.

ib. 1149. Plurali numero φατα usus est poeta ibid. 1080. Pag. 386. Alexidis ΑΙΣΩΠΟΣV8. 11 το ai γαρ τερον λουτρον ἐστιν, οὐ ποτος, ψυκτῆρι πινειν καὶ καδοις θώνατος at ουν.

Quoniam formula μἐν ουν imo tam adhiberi potest ab iis, qui continuantes orationem augeant corrigantve quae iam dixerint, quam a respondentibus, hodie pro certo nequit aps ari, recte voeabula θὰνατος at ουν continuari Soloni. Imo ortasse melius tribuentur alteri interlocutor i. e. Aesopo. Ea ratio v. c. obtinet in fragm. ΙΙ Agricolae Anaxandridis. μέγαλ ισως ποτήρια προπινομεν καὶ μέστ' ἀκρατου κυμβία

et in Eupolidis aptarum P. XIII II, p. 45 l):

Addo Aristophan. 0l. II p. 1171 1 9 ct Anaxit. vol. ΙΙΙ. p. 350 2, ). Alterius rationis, quam in Aesopi fragmento secuti sunt editores, exemplo sit Menandri fr. Ol.

493쪽

Cf. Sophoclis Antigonae s. 1055:το μαντικον ὁ παν φιλΔογυρον γένος. Pag. 421. ΙΠΠΕΩΣ fragm. I s. 5 palmaria est obraei emendati ἐρριφασιν pro ερρειν φασιν, quae omnino est necessaria, quamvis M. in addendis ad vol. ΙΙΙ idoneam se mutandi causam dicat non videre. Non latebat, opinor, doetissimum Anglum tum ερρειν τινα Graece dici non posse pro λέγω, φραζω, κελεύω τινὶ κλἁειν S. ἰμωζειν. Pag. 426. iusdem K-ΥTTOMENO S.

Ωστ' ἐξελών ε του λυχνούχου τον λύχνον μικρου κατακαύσας ἔλαθ' ἐαυτον υ πο μώλης τῆ γαστρι μὰλλον του δέοντο ποοσαγαγων.

Evadent haec verba aliquanto magis perspicua, ubi restitueris s. 2 πο μέθης, quemadmodum poetam scripsisse pro υπο μαλης verisimillimum esse iudico. Supererat, opinor, in antiquo codice HIOM. in C, idque τω τυχον τι ἡ Ῥατι explevisse videtur librarius. Pag. 455. Eiusdem ΟΛΥΣΣΕΩΣ ΥΦAINONΤΟΣ fragm. 2: καὶ τους ἁλιέας εἰς το βαραθρον ἐμβαλῶ.

ἀπελευθέρων ipαρια θηρεύουσι μοι, τριυδια καὶ σηπίδια καὶ φρυκτotu τινας. Valde displicet in hoc genere orationis σ1sνδετον S. 2. Legendum videtur: ἀπελευθέρων γαρ φώρια θηρωσι μοι. Postquam prono errore voci σι abierat in θηρεύουσι, lumbem versum corrector sanavit scilicet resecanda vocula γὰρ .Pag. 458. Eiusdem 'OMOIA

494쪽

Aέγεις haud dubie sensu cassum est, sed neque ex ἀει neque ex θεοις, ut M. suspicatur, facile potuit coriumpi. Venit mihi in mentem, an sorte poeta seripserit:

ut την iωφην λέγει sit illius lectionis interpretamentum, quod postquam, ut sit, eius locum occupasset, leviter immutatum abierit in την iωφην λέγεις. Pag. 464. Eiusdem LIANNTXII r

Alexidem scripsisse χορια suspiceris, collatis versibus 16 sqq.: ονον παλλώγηθι o τους σου δέ κανδαύλους λέγων καὶ χορια καὶ βατανια πασαν ἀφανιεις την ηδονήν. ut ingeniose eos explevit obraeus. Quid s. 13 pro χοριον reponendum sit, videant alii Bergkiu suspicatur θρῖον. Verbi ποιειν us 7 frequens est in re culinaria usus. Ita v. c. Alexis in Ponerae,s. 9 D. ipων ποι eo νελον,

Vitium, quo haec verba laborant, aperiet locus Xenophontis huic perquam similis in Cyropaedia I, 2, 12 δ ἐν ἀλα-

495쪽

πλουσιωτεροις ἐναι xi εισι καὶ ἀνδρειοτεροι και ποιήσειν ἁμη ἱκανο εισιν πισχνουμένοις τέ Legendum igitur us 2:

Gravem errorem peperit numeri nota ' haud intellecta a librariis in eiusdem ΣΥNAI IOBNHΣKONTRN ramento

Perperam, nisi fallor, M. in textum recepit Porsoni suspii Simili ratione non illepida onieetura tentavit Meinevius Analeet Sophocl. p. 23M Oedip. Reg. s. 640. Compluria vir egregius in eo opere omittere potuisset, si inspexisset meas iereitatione Criticas, quae prodiernn anno MDCCCLXII agae Comitum apud Nyhostium. Nam et saeptiis in easdem mecum incidit suspiciones, neque opinor, pag. 274 corrupisset locum sanissimum Sophoclis ex Danae p. Suid in voce δοῦρα, si interpretationem cognovisset quam ego protuli p. 20. Ex eiusdem opusculi praelatione novissimus Acharnensium editor Albertus uellerus et alia sorsan doctri poterat etvs. 88 in Ravennate libro nullam esse laeunam, sed plene legi λατυ ρωταιτ' δετι το δοῦπνον , καὶ ινγάλα ἐν φρονεῖ, quae lectio bene convenit eum Seholiastae explicatione ἐπείγει, σπευδε .

496쪽

eionem inserentis μούειν ante ψμῶν. Si revera sunt verba Alexidis non Athenaei, quod forsan haud iniuria placebat Hirselligio, deleverim potius variam ieetiovem νομος τε et scripserim: ταῖς ήμεραις ταύταις δε κωuαζειν ἐθος ἐστὶ, ημῶν τὰς ταιρα ἐνθαδε. Pag. 509 Incert. Fab. fragm. X:

Aν πιττοκοπot ενον τιν' - ξυρούμενονορας, δυοῖν τούτων ἔχειν δει θατεροπιῆ γαρ στρατεύε ι ν ἐπινοεῖν οι φαινεται καὶ παντα τω πωγωνι δραν ἐναντια,κ πλουσιακον otyro τι προσπίπτει κακον κτέ., Ingenioso Jacobsius ni αστροπε t ειν ἐπινοειν τι Sed, neque particulo γαρ commode arere licet, nec αστρο - πεili ιν sic dici potest sine ἐαυτον. Hoc tamen certum estis pro στρατε iis ιν requiri verbum, quo cinaedorum mollities, indicetur. ' Ita rectissime iudiea M. qui in addendis aecorrigendis cur memoret Eurdtii inanem interpretationem. quam, si tanti est, vide apud ipsum p. 92, non plane intelligo. Persuasum mihi est me a vero non procul aberrasse coniicientem:

ητοι γαρ ταιρειν ἐπινοεῖν οι φαίνεται.

'Eταιρεῖν apud veteros imprimis usuri abatur de cinaedis, rarius do mulieribus. Hoc sensu tamen adhibitum invenies a Phoenici de nova comoediae poeta, in fragm. X incerta sabula ap. Stob. Flor. VI. 30 Mem re p. 11 vs. 1 sq.:

497쪽

ταυτα σκοπε προ σαυτον.

Ita obraeus locum refinxit, non persanavit. Si enim stagmentum bene intelligo, seribi portet hoc modo:

ἐπὰν κυαθους πίη τις, ω Κριτων, δεκα, ἀει παo ἔκαστον ἐνδελεχιος το ποτήριον πίνων το λοιπον του λογισμους ἐξεμεῖ.

Vs 3 eodd. πένειν et δέξαιμι. Verto Postquam aliquis, o Crito decem cyathos bibit ad singula semper quae deinde adbibe pocula, sanam mentem usque evomet. Hoc tecum reputa. Pag. 578. Mnesimae hi ΦΙ ΙΠΠΟΥ fragm. ΙΙΙ:καὶ το λεγοιιενον σπανιωτερον πώρεστιν δρνίθων γαλα, καὶ φασιανδ ἀποτετιλμενος καλως.

Vs 2 σπανιωτερον, quod einekius mutari vult in superlativum σπανιωτατον, ego interpolatori proverbium ορνιθων γαλα interpretanti deberi suspicor. Poeta, opinor, dederat:

καὶτ λε, ο μεν ων παρεστιν ορνιθων γαλα, καὶ σασιανος ἀποτετιλμένος καλῶς.

498쪽

o δ' 'Aχαρνικος Τηλέμαχος Β ετ δομvγορεῖ' Ουτος δ' εοικε τοῖς νεωτήτοις Σύροις. A. πως ἡ τί πραττων, βούλομαι γαρ εἰδέναι.

πεινων

, Qui sint illi lupini m. ait quorum octo obolo constant, , eum Seli eighaeusero ignorare me fateor. Omnino totum illud de emolliendis lupinis non intellego. Num sorte legendum: των ἀν' , α τή, τουβολουθέρμους ἀνακώψας γΤithymallum inedia mortuum diei rovixisse comesi lupinis, quorum entum uno obolo constent. Ultima: υκ ἀπεκαρτέρχνσε - πεινων explicant illa κομιδῆ τεθνηκως. Vol. IV. Pag. 6. Philomon ALIO PI EPΩΝ.

499쪽

καυτον τι πραττειν, Ου ριο νον τὰς ἐλπίδας

ἐπὶ τῆ illi χρη, πιηιδίον, παντων ἔχεινων βούλεταί τις ἀλλὰ καὶ τω votis συλλαμβανεσθαι ναον τύχη πο ι, ἐὰν μεθ' ἐτερου τουτο, μὴ μονο ποιῆ. Distinguendum et corrigendum:

ἐπὶ τῆ τύχη χρή, παιδίον, παντων ἔχεινων βούλεταί τις, ἀλλὰ καυτον τῆ τιθησυλλαριβὰνεσθαι eato xi afo οι ει, ἐὰν μεθ' Ἀτερου τουτο, μην ριον n, o f. Vs 3 libri habent καὶ το quod male orrexit Orotius. Pag. 39. Ine. Fab. stagm. XVI: ἐγω λίθον μἐν τῆν ιοβην, μι τους θεούς,

Ουδε ποτ' επείσθην υδ νυν πεισθήσομαι, ως τουτ ἐγένετ ανθραλπος κτι. Immanem anaeoluthiam simul et soloecismum facile removeas reponendo us 3 ως ἐγένετ' Ουο ανθρωπος. s. 2 scribendum partim o Brundkii partim e Nauckii conieetura: ου πω ποτ' ἐπεισθην υδ νυνὶ πείθομαι. Et πειθομαι habet scholiasta, dum ex ustathio ad eundem locum receptum est πεισθήσομαι.

Pag. 43. fragm. XXVI: Θεον νο ιιζε καὶ σεβον, ζήτει δἐ μη πλειον γαρ υδἐν ἁλλο του ζητεῖν κτε. Sensus s. 2 esse debet hic nihil enim prolicis inuestigando, quare Graeca sic corrigenda sunt:

500쪽

πλεῖον γὰρ οὐδἐν ἁλλο ς ζητε ιν εχεις. Hi vis a comoedia alieni esse videntur. Pag. 58. fragm. LXXXI: δεν γὰρ έχοι νεφων τὴν φρυν ἀνασπασης, θανατος αυτὴν πεσαν ἐλκύσει κατω. Πασαν, quod h. l. ineptissimum est, ad supplendum versum a librario insertum esse suspicor. Tento: θανατος αὐτὴν αυθις ἐλκύσει κατω. Vs 1 recte obraeus metrum correxit suspicando:

Recentioris poetastri esse arguit ἐλκύσει pro ελἰ ει positum. Pag. 60. fragm. LXXXVII:

Pag. 71. Menandri AEAΦΩN fragm. IX: Vs 1 sic expleatur: προς ἁπαξ ἁπαντα δειλον ὀ πένης ἐστὶ γὰρ .Pag. 74. AIERN D. III: Athen XII p. 49 c ἐσθίοντα καὶ λέγοντα σηπo M', υπ τῆς ῆδονῆς ' exspectaveram τηκοM' - τῆς ν δονῆς. Contrario errore apud Sophoclem Antigon. 892 ἐτήκετο lo-gitur, ubi sensus postulat σήπετο. Etenim vulgatur:

라틴어 텍스트