Exercitationes criticae

481쪽

19Vol. III. Pag. 35. Antiphanis BOMBΥAm se ΙΙΙ:

τὰς προσφορους νμιν τροφας. σκοροδια. τυρον, κρομμυα, κώππαριν πὰντα ταυτ εστὶν δραχμῆς. Suppleverim s. tio:

κώππαριπι παντα ταυτα ιας ἐστὶν δραχμῆς.

Quid enim, quaeso, facilius potuit excidere quam numeri nota post vocabulum ταυτα desinens in eandem literam γPag. 70. Eiusdem KOΥPIBO D. ΙΙ s. 6 sqq.:

A. τ δεινα δ' ἐσθιεις; τουτὶ in κο αυτ α πλοια C. Κωπαδας λεγεις. B. Ἀγριως γε T. παρὰ λιμνην γεωργῶν τυγχανω. Cum einehi lateor me non intelligere Dobrae coniecturam . His κακον A. ω τα πλοῖα Suspicor autem haec ita corrigenda et interlocutoribus distribuenda esse, ut legamu8: A. τ δεινα δ' ἐσθίεις:ν το τί A., α κων ωτ α Γ ποια A. Κωπαδας Pyras. T. ἀγριως γε A. παρα λίμνον γεωργῶν τυγχώνω.

Quo laeto oratio exibit similis superioribus A. 4. θύννης τα προς γῆς Cob. vulgo προς B. ποια, A. τα κατωθεν λεγco. Sed omnino vide obetum de hoc loco disputantem

in nemosyne. Corruptum tamen manet κακονωτα, in quo nescio an la

Pag. 106. Eiusdem ΠΟΙΗΣΕΩς fragmentum unicum, quo quanto sit comicorum quam tragicorum ars dissicilior lepidissime docet, lacuna laborat, quam supplere nescio an mihi contigerit. Vs. 8 8qq.:

482쪽

Suppleverim s. 12:ηξει, Λλιν Η πεισιν, εἶθ' il ει παλιν.)quae verba quam proclivi errore post idem versus initium negligi potuerint nemo est quin statim perspiciat. Hinc codd. habent: γξει πώλιν ταπεισιθ' ταν μηδi κτέ. Hisce tamen luculentius castigari possunt, quae legunturus 17 sqq.: μιν δ ταυτ ον εστιν, ἀλλὰ πὰντα δει

ευρεῖν, νοματα καινώ, α δ ιωπιν με νὴ προτερον, τα νυν παροντα, την καταστροφην.

Nam propalam est, opinor, pro absurda ista lectione Antiphani reddi oportere:

Pag. 111. Eiusdem LIPOTONΩ fragmentum unicum, in quo estive describuntur parasitarum mores: Vs. 12 sqq:

Haec verba colorei habent ita plane Euripideum, ut apud

483쪽

hunc tragicum me ea alicubi legisse initio mihi persuaderem. Frustra vero quaesivi. Integra tamen o tragoedia in do- sumpta esse non est quod dubitemus, suntque festivissima in re parasitae nobili illa sententia sordidam atque inhonestam suam artem lepide defendentis. Pag. 116. i dem TFATIRTO fragmentum primum, quo illustratur vetus sententia, nihil certum ess in vita hominum: Oστις ανθρωπος δἐ φυς ἀσφαλε τι κτῆμ' υπαρχειν τω βι λογιζεται, πλεῖστον ημαρτηκεν α γαρ εἰσφορα τις ηρπασεντανδοθεν παντ δε δίκη τις περιπεσων ἀπωλετο, et στρατηγήσας προσωφλεν et χορηγος αιρεθεις ἱματι χρυσα παρασχων τω χορ ρακος φορει,

ν τριηραρχιον ἀπηγξατ α πλέων , λωκέ ποι. Si genuinum est , λωκε, intellegatur πο ληστων Ver tamen, ut dicam, quod sentio, mihi non videtur veri esse simile, poetam maluisse in hac causa mentionem sacere periculi lenioris et minus frequentis quam gravioris et frequentioris, quale est naufragium. Utu est, ego transpositis literisse ibi malim: ni τριηραρχιον ἀπήγξατ' x πλέων κειλέ ποι. Vs. 3ti cum Hirschigio pro iρπακεν dedi Aoristum, quamvis e s. 8:α βαδιζων ν καθεύδων κατακέκοφθ' υ οἰκετων possit apparere, Grammaticam non respuere Persectum. Vicini tamen Αο isti ἀπωλετο, προσωφλεν, ἀπήγξατο et κειλε

nisi me sesellit coniectura l)robabilem reddunt lenem Hir- schio mutationem. Pag. 126. Eiusdem ΟὐOΘΗΒΑΙΟΥ se. I, s. 17:

484쪽

τευθις

si quid horaim intelligo, t/ννομος coniungendum est cum σωμα, ideoque mutata litem rescribendum σύ o μον. Ita enim o mi hoc erit: α τε τευθὶς σωμ ἔχουσα tJννομον τῆς κυφονωτου σηπίας Hinc simul apparet salsam esse op-ptersit, pro σωμα σχῆμα suspicantis, pinionem. Pag. 134. Eiusdem ab Inc. r. IV. 5 sqq.: του ἐν πιεῖν γα καὶ φαγεῖν τα ῆδονὰς ἐ ομεν ομοίας ουχὶ τοῖς λαμπροῖσι i

δείπνοις το πεινῆν παύεται.

Absurde splendidis coenis s. ultimo derogatur satiandi potestas. Quid autem poeta voluerit o praegressi liquido potest apparere. Dixerat enim divitias tantummodo propterea expetendas esse, quod divites melius possint adiuvare amicos quam pauperes , Nam iisdem, ' ait is omnes homines edendi, atque bibendi fruimur voluptatibus.' Sequentibus igitur Ουχὶ - παύεται quis sensus, quaeso, inesse potest praeter hunc splendidis nihil opus esse dapibus, ut famem quis, compescat Quod a poeta enuntiatum esse puto hoc modo: ουχὶ τοῖς λαμπροῖσι ἐ

μονοισι δειπνοισιν το πεινην παύεται.

Pag. 147. Fab. In c. r. XXXVI:

Ita haec verba leguntur apud Athenaeum II p. 49 . Verum ustathius ad Iliad. p. 40 16 παρώγει ό'Aθήναιος

485쪽

23μεθα, quam lectionem, nisi fallor, nimis avido amplexus est

Meinehius. Etenim sollemni usu servi dicuntur Graeco con- Viri κατὰ χειρι , s. κατὰ χειρῶν διδοναι CT Archedicus vol. IV p. 435 st. 1 3), lexis vol. III p. 501 fr. 1 2), Philyllius vol. I p. 857 st. ), aut φέρειν, ossi Aristophanes vol. ΙΙ p. 1154 st. 16), Posidippus

vol. V p. 23 st. 1 10). Hoc vero verbum ponitur aut addito aut misso verbo καταχεῖσθαι. s. Arist. v. 463. Convivae autem dicuntur κατὰ μιρο s. χειρων λαμβαν ειν. CT Nicostratus vol. III p. 287, Menander vol. IV p. 208 4), Clearchus ib. p. 563 Demonicus ih. p. 570. Potuisset igitur poeta: ἐπεὶ δ' Ἀριπους jρθη, κατὰ χειρῶν τ' ἐλαβ ορε . unde non diversum est, ut opinor: κατὰ χειρῶν τ' εἴχομεν. Quare utique revocanda videtur Athenaei codicum scriptura. Pag. 157. Ine. Fab. r. LXXVII. Ad γεροντε ιαι παλαῖστραι comparavit indorsus titulum ap. oeckhium C. I. I p. 374: εἰκονα τήνδε Io θεῖνος ἐν ευφηβοισι παλαίστραις τεύξας κοσμητο θήκατο υμφιδιου. Merit reiecta indorsi suspicione ευφηβοισι ab imperito poeta positum esse pro ἐφηβοισι, cinekius ipso non melius coniecit ευηβοισι quod ne Graecum quidem vocabulum esse videtur. Ab illo quidem crimine facile se defendet mea suspicio poetam voluisse ἐν ευ i μοισι παλαίςραις i. e. quae, ut cum omero loquar, exercentibus impertiantur κλέος ἐσθλον. Pag. 207. ubuli NAΣΩΖΟΜΕVOI. Eτεροι δἐ θεοῖσι συμπεπλεγμένοι

486쪽

μετα αραβου σύνεισιν, ὁ μονος βροτωνδύναται καταπιεῖν ἐκ ζεοντων λοπαδιωνα θρους τεμαχίρας, στ ἐνεῖναι μηδ εν. . Articulum ' ait M. ante θεοῖς o coniectura addidit Ca- , inubonus, fortasse recte quamquam sensum verborum τοῖς θεοῖσι συμπεπλεγμένοι non perspicio. V Non magis ego perspicio, neque opinor, perspiciet alius quisquam. Etenim dubium non est, qui depravatum sit istud θεοῖσιν Verbum συμπλέκεσθαι usurpari solet de malorum societate, in quam qnis imprudens incidat. Ita v. c. Aristophanes Acharn. vs. 703 sqq.:τω γαρ εικος, ανδρα κυφὴ ῆλίκον Θουκυδι δην ἐξολέσθαι σὰμπλακέ ντ α τῆ κυθων ἐρημιατωδε τω Κηνσοδήμω, τι λαλω ξυνηγορως

Neque aliter Menander IV. 341):

ἀδίκοις φιλοισιν ii κακοῖς η υμπλέκου. Adde Euripidem Bacch. s. 800 sq.: ἀπορω γε τῶδε συμπεπλέγμεθα ξένω,

ως ου τε πασχων ου τε δρων σιγήσεται.

Hinc suspicari possis aut:

'Eτεροι δ θεοισ εχθροῖ)σι συμπεπλεγριένοι Ti. aut sorsan melius: Eτεροι δἐ θηριοισι συμπεπλεγμένοι κτέ. ut simul alludatur ad nomen καραβος, simul intelligantur homines nequam, quos θηρια audire apud comicos et oratores norunt omnes. In s ultimo non haererem, si scriberetur: αθρους τεμαντας, στ' ἔτ' ἐνεῖναι μηδ εν.

Proclivi errore in s)CTE duae ultimae literae a sestinante scriba potuerunt omitti.Pag. 242. Eubuli PΘANHa r. L vs. 9 sq.:

487쪽

Odor quo pacto dici possit irritari, non satis intellego. Verum videtur j ρεθισμέ, ους. Pag. 244. Ibidem D. IV: καριδα καθῆκα κώτι κἀνέσπασ αυθις Elegantius certe scripseris: καριδα καθῆκα κάτ' ἀνέσπασ αυθις .Pag. 249. ininem EMEA- r. II: 'Eρριῆ ό Μαίας λίθινος, ὁ πη ο ὐευγ μασι ἐν τω κυλικειω λαμπρον κτετριμμενον. Vs 2 legendum ευ τετριριμένον, l. lexidis Cycni r. p. 435, ubi de κρατηρ θηρίκλειος sermo sit: ὁ λαβων γω κενον τριφας, ποιήσας λὶμ ρὰ, κτέ. Praeterea corruptum est s. 1 προσεύγμασιν, pro quo Videm προσεtfχομαι, quod venit mihi in mentem, sussciat. Pag. 261 Eubuli Incert. Fab. D. V vs. 3:

ἀλλοτριων κτεανων παραδειπνιδες, 3 λοπαδαγχαι λευκων πογαστριδίων.

einerius quamvis dubitanter s. 4 praefigendum articulum suspicatur, rectius addens fortasse λευκων depravatum 88e. Spero ore, ut viro ingeniosissimo haec placeat suspicio mea:

es. Antiphanis Philothebae D. I s. 20 III p. 126):

τευθὶς μεταλλαξασα λευκαυθῆ σύσιν σαρκος πυρωτοι ἀνθρακων ριπίσμασιν.

Pag. 289. Nicostrati ab Inc stam. V:

488쪽

Ao οἶσθ' τι τῆς πενιας ὁπλον παρρησιας ταύτην αν τις ἀπολέσητην ἀσπίδ' ἀποβέβληκεν υτος του βιου. Locus in hunc modum videtur constituendus: Ae Ois θ' τι τῆς πενιας ὁπλον παργησία αριστον ἐστιν) h ἐαν τις ἀπολέση, την σπίδ' ἀπομβληκεν υτος του βιου.

Cf. fragmentum Alcmenes Euripideae apud Stobaeum XLIII. 22:άτρέκεια δε αριστον ανδρος ὁπλον ἐνδέκου πέλει quemadmodum ibi scribendum esse monui in Mercitationibus Criticis Hagae comitum ap. Martinum Nibliotra. MDCCCLXΙΙ)p. 33. Vulgo legitur absque sensu et ruente metro: ατρεκεια δ' οιστον ανδρος ἐν πολε δικαίου πέλει. Pag. 294 Philet acri TNAΓΙΛΟΣ fragm. I: vs. 4 sq. ουχὶ αἰς ἐν τελευτωσ' ἀπέθανεν βινουμένη ' Ισθμιὰς δ καὶ Nέαιρα κατασέσηπε καὶ Φιλα. Soloecismum eximas s. 5 transponendo: Ισθμια δἐ κατασέ σηπε καὶ Nέαιρα καὶ Φιλα.

προς τους στρατογον ραον ἐστι μυρίαις μοιραις προσελθοντ' ἀξιωθῆναι λογου, λαβειν τ' ἀποκρισιν ων ἁν ἐπερωτα τις, etiπρος τους καταρατον ἰχθυοπωλας ἐν ἀγορα ους ὰν ἐπερωτηση τις, i λαβων τι των παρακειμένων κυφεν σπερ ηλεφος πρωτον σιωπῆ καὶ δικαίως τουτ γε ἁπαντες ἀνδροφονοι γαρ εισιν ἐνὶ λογω)ωσε τε προσέχων Ουδἐν Ουδ' ἀκηκοως

489쪽

Satis mirari neque neminem inter viros doctos, qui hunc locum salsissimum corrigere conati sunt, intellexisse voeabula κατ' o nam ita legendum pro καί του λαβων ὁλα τι θη-ματ' ἀλλὰ συλλαβην ἀφελων non Amphidis esse sed aut Athenaei aut magistelli explicantis lectoribus, quid sibi velintdeenclata ista voeabula τώρων βολων et τω βολων. Deleto autem interpretamento, quo omnis periit loci nitor et clegantia, metrum quidem facile restituas scribendo: ἐκρουσε πουλύπουν τιν', d δ' ἐπρήσθη ταρωνβολων γένοιτ αν ν δ κέστρα κτω βολων sed compluria ita manebunt impedita. Nam primo us 5 iquid sibi velit non intellegitur, secundius. 7 πρωτον non habet quod sibi respondeat πειτα tandem cur s. 10 qi addatur, non mutato sententiae subiecto, haud perspicitur. Simplicissima ratio videtur statuere, excidisse quaedam statim post πουλύπουν τιν potius quam post ἐπρήσθη quod visum est Meinerio. Pag. 34b Anaxilae GPOLIO IO D. Ι:Ξανθοῖς τε iseo ις χρωτα λιπαινων, χλανίδας θ' ελκων, βλαύτας tyων, βολβους τρωγων, τυρον καπτων,

490쪽

28Cs Aristophanes Acharn. 1229:

καὶ προς γ' κοατον ἐγχεας αμυστιν ξ ε λαφας et Pae. 850:τον ωμον αὐτῆς προσπεσων l. Litera ο ιικοον aut mero debetur librarii errori, aut huiuscemodi scripturae:

Ultimo versu observa productam Ionico more penultimam in vocabulo καλὰ quod optime quadrat cum praegresso 'Eφεσήια. In fragmento sequenti scribendum videtur numero plurali τριχορδα, potius quam τοιχοοδον cum sagacissimo editore, pro τριχορδους. Pag. 351. Eiusdem Ι ΥΣΙΩN D. I:

Duo versus priores cum duobus posterioribus ita pessimo cohaerent, ut mihi quidem dubium non sit, qui a scribis male hic collocati sint duo ultimi versus, qui nihil contineant nisi variam lectionem, olim adscriptam Chrysochoi fragmento p. 353), quod paulo ante memoratur ab Athenaeo, scriptum in hunc modum:

Hδη σχεδον τι ἁντα σοι πλην Κτησιου' δειπνου γαρ υτος, ως λέγουσιν οι σοφοίαρχήν, τελευτην δ' ον ἐπισταται μονος. Vs primo coniicio: Πληρη σχεδον τι πώντα σοι πλὴν Κτησιου.

Adiectivo πλήρης hoc sensu met satur usu est inter alios Εnbnius in Dolonis tr. 1 p. 22w: