장음표시 사용
501쪽
το σον ταπεινὰν δε συ σεμνύνης, καλονεξω φανειται, φίλ' ἄνερ ὰν δ' υτος ποιῆς ταπεινον αυτ καὶ τιθῆς ἐν μηδενι, οἰκεῖος ουτος καταγέλως νομίζεται. Quoniam nemo mortalium, ταπεινον potest ποιεῖν ταπεινον, Menander aut negligentius haec scripsisse putandus est, aut recte et ordine dedisse:
το σον, ὀ ν ταπεινον, ἁ συ σεμνύνης, καλον ἔξω φανειται κτέ.
vs. 9 ἐλπον εἰς νοσοντο εχοντα ταύτην θεραπευσεν ἐπιμελως.
Dederat, opinor, Menander: τον ἔχονθ' ἐαυτην τι i. e. Xor eum qui se habet i e maritum bene curat. ΡΜ 189. IEPμΘra stam. VIII: Suid. I. p. 197. ἀνέπαφον ἀνεύθυνον, καθαρον, θιγές, ἀψηλαφητον Μενανδρος Περινθίq. τα δ' αλλ' ἀνέπαφα νω- ματ ουδ ελη. In ΤΛE- latero suspicor CΥΛΕ Τ τα δ' λλ' ἀνέπαφα σωματα, - δ' ἐλου. reliqua corpora sunt intacta tu elige. Pag. 205. ΤΙΤΘΗ fragm. I. Suida αιτήσασθαι το χρησασθαι Μενώνδρος ιτθῆ
502쪽
vs. . Ιανηγυριν νομισον τιν' εινα τον χρονον, δν spvμι, τουτον ν 'πιδημιαν, ἐν os 10. χλος, αγορα, κλεπται , κυβειαι, διατριβαι' ἐκ πρωτον ἀπέης πιπιτ αλύ σε ι ς, βελτίονα ἐφοδι εχων πῆλθες ἐχθρος ουδενι. προσδιατριβων δ' , οπ ι α σε ν ἀπολεσας κακως τε γηρων ἐνδεής του γ ι γ ν τ α ι,
Ex opp0sitis s. 13 sqq. apparet 8. 11 Menandrum se ipsis8e αν, πρὶ ν ων ἀπ -ῆ ς, καταλύ σηέ. s. Phoenicidis Fab. Inc. p. 511 s. 3. s. 14 a fine graviter laborat. Pag. 231. Fab. Incert. r. VI:
Eι - δικαίως προσπεπατταλευμενον γραφουσι τον Προμηθέα προς ταις πετραις,
ἀγαθον ο μισεῖν ἰμ' παντας τους θεους, γυναῖκας πλασεν ω πολυτιμητοι θεοί,εθνος μιαρον γαμει τις ἀνθρωπων γαμειοῦ λώθριοι το λοιπον γαρ ἐπιθυμίαι κακαὶ,
503쪽
41γα μηλίω λέχει τε μοιχὰς ἐντρυνον κτέ. Neminem haesisse in isto λαθριοι Apage ineptias et repone meeum: γαμεῖ τις ἀνθρωπων γαμεῖ ὁ λεθροπι το λοιπον γαρ ἐπιθυμίαι κακαι, γαμηλίω λέχει τε μοιχος ἐντρυφῶν καὶ φαρμακεῖαι καὶ νοσων χαλεπωτατος
φθονος, μεθ' ο ρ πὰντα τον βίον γυνή. Pag. 231. stam VII: Ma την Αθηναν, ἁνδρες, εἰκον' υκ ἔχω
ευρειν μοιαν τω γεγονοτι πραγματι,
ζητων προς ἐριαυτον τι τανέως ἀπολλύει. στροβιλος ἐν σι συστρεφεται, προσέρχεται, προελαβεν, ἐξερρι ρεν, αἰων γιγνεται κτέ. Corrigendum videtur: προσέβαλεν, ἐξηρειψεν, αἰων γιγνεται. Ηornm illud iam coniecit Orsonus, sed non minus necessarium videtur ἐξερει πειν de tempestate arbores radicitus evellente atque prosternente, qua in re ridiculum est ἐκρίπτειν. Cogitari quoque possit de reponendo ἐξετριφεν l. Herod. VI. 37, verum illud praetulerim. Pag. 238. stam. XVIII:VS. 3. κακον γα δαίμον' υ νομιστέον εινα βιον βλαπτοντα χρηστον. fine s. 4 probabiliter addideris υδένα. Pag. 262. fragm. XV. Ουκ ουτ κουσμ' ηδιον α ρηθεις λογος πατρος προς υἱον περιέχων ἐγκωμιον. Tum ρηθεις additum languet, tum sententia his verbis
504쪽
concepta vera non est; nam improbi patres saepe filios landant ob mala facinora, neque eiusmodi certe encomtum dulce acroama vocari merito potest. Sed Menander dixisse videtur: Oυ εστ' κουσμ' ηδιον si χρηστου λογος
Pag. 283. fragm. CCXXIV. Hoc fragmentum ortasse reserendum est admuκιον. s. h. L 5, 10. Pag. 295. stam. CCXCI. Ammonius ad Aristot περὶ ρμηνείας p. 96, 14.
'Ως eoeiζεται ν τε χη ἐν τοις βιοις. Malo cis addidere verbis poetae, num dividendum suisset
Nisi sorte omittendum est, cum Ammonio ad Aristot. p. 93 b. 33 Jacobius in supplementis et scholiasta Theocriti, quem laudat M. quorum ille i του βίους exhibet, hic
Vs. 4 ἐπῆγε sanissimum est, modo cum M. in ed. min. feritas σωρον, s. Diphili ab Inc. r. VII 8 4 Λούρειον ἐπ Δγω χῆνα τῶ φυσήματι 'Eπὰγειν est verbum militare, quod utrobique poeta festiva metaphora adhibuit Arist. v. 353 που 'σθ' δ ταξιαρρος, ἐπαγετα το δέξιον κερας.
505쪽
τονδὶ δ ναστον 'Aστιωνος μείζοναῆδη σχεδὰ δωδεκατον ηριστοκοτα. Nihil usquam legitur de Astione, quod ne Graecum quidem nomen esse videtur. Sine mora reddatur poetae: τονδὶ δ ναστον 'Aστ εχ ιωνος um Inlt κτέ. Ἀστεριος s. 'Aστεριων nam idem nomen est is est, de quo Pansanias in Atticis cap. XXXV gra haec scribit: Εστι δἐ Μιλησίοις προ τῆς πολεως ἁδη νῆσος, ἀπερρωγασι δ' ἀπ αυτῆς νησίδες 'Λστεριο τὸν τεραν νοριὰζουσι. καὶ τον 'Aστεριον ἐν υτὴ ταφηναι λέγουσιν εἶναι δ' 'Aστε- ριον ἐν Ανακτος, Ἀνακτα δε τῆς παιδα εχ ει δ' υνό Ἀκρος ου δέ, τ ι μειον πηχῶ, δέκα.
Simili hyperbolo idem Diphilns ab Ino VII p. 19)
anserem comparavit cum equo Trojano, scribens Bot'ρειον ἐπαγα χῆνα τα φυσήματι.
ἀλλ' υχ ετερον εις ἄγγος. quod non sussicere manifesto produnt sequentia: ἐν πήρα φεροις διρτους δεν ἀλλ' o ζωμον ν διαφθεοεις. εις arrvo ἱδ μώζας ρυ'αλεῖς, ἀλλ' o φακῆν. οιναριο ει λὰγυνον, ἀλλ' υ κώραβον κτέ. Ergo non solum Dωτα sed etiam ποτα venter accipere dicendu erat, V. c. sic: ει η βρωτα και ποτ' ἐμβαλεις,
506쪽
ἀλλ' Di τερον εἰς ἄγγος. Malim tamen: εἰ ην παντ δεν ἐμβὰλοις αμα, - εἰς τεοον δ' ἀγγειον. Et ita re vera L εἰ ην πρωτον παντ δεν ἐμβαλοις ἀλλὰ υχ ετερον ἀγγειον Huic tamen coniecturae parum
lavent libri ABP, qui habent εἰ ην πρά τον ἐμβαλεις, aliquanto magis C: εἰς ῆν παντ ὰν ἐμβαλεις. Quidquid est, sententia loci ita convenit: εἰς j παντ δεν ἐμβαλοις αμα, ου εἰς τερον δ' ἀγγεῖον, ut vix dubitem, quin haec ipsa a poeta sint prosecta. Pag. 433. Lyncei ΑΕΝΤΑΥΡΟΣ. V8. 16 κατέπλ47σα γαρ το χειλος, υκ ἐνέπλησα i In ATEI IAHCA neus in delituit ΚΑΙ ΕΠ πια τέ- λαὰ α γὰρ το χειλος, ου ἐνέπλησα δέ. i. e. nam illevi quidem labia, non vero implevi. His scriptis
video M. in editione minore, in Lynceo minus acute cernentem quam assolet, recepisse coniecturam suam: κατέπασα γὰρ κτι. Verbum τωττω et composita apud Atticos solent usurparido rebus siccis non cohaerentibus v. c. ἁλες, λευρα, αλ-
φιτα, τέφρα κονις, ἐνοδα similia, ut spargere apud Latinos. Huic igitur verbo locus non est, ubi sermo fit de variis dapibus ita delicatis, ut Perinthius ille comicus exclamet: βούλομαι δέ γ', , βέλτιστε is, κἀκειν καὶ τουτ ἀλλ' ἀδύνατα βούλομαι
Ultimum quem adseripsi versum pangenti nescio an poetae obversatum sit illud Homeri in Il. A 89 υδ' εἴ μοι δέκα μιν γλῶσσαι, δέκα δ στοματ' i η, quemadmodum dubitari omnino nequit, quin s. 16 contineat paroediam verborum
507쪽
Ηomericorum I. χείλεα μεν τ' ἐδίην', υπερω ν δ' υκ ἐδίηνεν, qua de re monere occupavit M. in addendis p. 113.
Nisi fallor, ex ipso nomine σκοτοδίνη, σκοτοδινία i. e. vertigine liquido apparet, alli ustathium p. 1207. 12 dicentem: γραφεται γαρ το δινος τὰ πλείω διὰ διφθογγου in uius rei fidem deinde laudat hunc Archedici locum , et fragmentum scribendum esse hoc modo:
'Ιῶτα productum iam antiquitus a scribis pingi solitum esse per diphtongum norunt omne8. Pag. 526 Posidippi ab Inc. r. VIII. Athenaeus . p. 32 b μυρι νης δ οἰνος κεῖται παρα
34φηρος, τοπος ο μυοίνης δ τιμιος. Infelicissime Comes, vir ceteroquin admodum ingenio8us, Pr ατοπος suspicatur ποτος namque, μυρι νης, ut vel ex adiecto epitheto, ο τψιος, potest apparere, vinum erat generosissimum. Minus certe ineptum est, quod einerius exeogitavit ἄτονος, qui quo sensu dicatur vinum siticulosum merito latetur se negire. Ne multa certa emendatione reponendum: si φης vel διφους αρωγος δ μυρι νης 4 τιμιος. es Antiphanes apud Polluce X. 73 ἀλλὰ καὶ ἀσκοπυ- τιν' καὶ γὰρ τουτ αν τις Deo ἐν 'Aντιφὰνους μελεογρω
508쪽
το προσφερομενον 'osii iaci, καὶ λεπτε νεταιορθως τε διαπνεῖ τοιγαρουν εις τους πορους χυμος μαλῶς πανταχου συνισταται. χυμος λέγεις Λημοκριτος ουδi una rua ναγ ιν o με in ποιεῖ - φαγοντ αρθριτικον. B. καὶ τῆς ατρικῆς τι μετέχειν μοι δοκεις.
Latet in his, quod recte intellexit Meinekius, Democriti sententia. Quae qualis fuerit non erit amplius obseurum, si mecum rescripseris: χυμος ' λέγει ημοκριτος ουδi πραγμα γαρὴ ποιεῖ γενομενον τον φαγον ἀνθριτικον.
Constructio paulo impeditior pro hae ουδἐν γὰρ Mar
γενομενον χυμος αρθριτικον ποιεῖ τον φαγοντα fraudi suisse
videtur librariis. Sensus , nulla enim res ' ait Democritus , in suetum, conversa arthriticum reddit edentem 'Vitiosa esse puto in eodem ramento, quae leguntur s. 43 sq. sic scripta:
Quia nimbo ταυτα διορον habet sibi Oppositum verbum διανίζειν, corrigendum videtur:
Eυψύχου, si sanum est, novo exemplo'. l. significat nobilis, generosa Quia tamen semper, quantum novi, fortitudinis habet notionem, vide an forsan praestiterit:
509쪽
ἐνιοτε τους δοντας πο τῆς ῆδονῆς. Pag. 583. Nicomachi ELAEIΘΥΙΑ. Vs. 11. o μαγειρος ἐσθ' - ελειος τεο διαθεσις. Atticorum dialectus postulat, metrum admittit τελεος. Gravius laborant sequentia: πολλὰ τεχνας λαβοις δεν ἐνδοξον πανυ,
Optime M. intellexit inter s. 14 et 1 unum saltem versum intereidisse, qui continuerit eius artis mentionem ad quam pictoria pus esse dixerat poeta. a Vero ars quae alia esse potuerit praeter την τεκτονικην, non Xputo. comoedia antiqua originem duxisse suspicor, quod Philoclis tragici cognomen memorat geholiastes ad Arist. Avesus. 281 εστι δ' 6 Φιλοκλῆς τραγωδίας ποιητης καὶ Φιλο- πείθου υἱο ἐξ ἰσοJλου δελφῆς, σοι δ' 'Aλμέω ος αυτον φασιν, ἐπιθετικῶς λέγουσι διὰ το πικρον εἶναι ἁλμη γαρ i κρια Simili ioe a Platone vol. II p. 679). Ci-nesias vocatur υαγορον corr. παις ἐκ πλευριτιδος. s. Aristophanis Ran. 22 Λιονυσος υἱος Σταμνίου.