장음표시 사용
531쪽
17quentibus vocabulis θ' ositi, Vide num sorte scribendum sit:
θεσμων ξω ,ερομα μαλε ρ tu , i. e. vehementium, gravium. ib. s. 34. Ἀλλὰ θεος τοι καὶ λεο uis νης, ημει ὁ βροτοὶ καὶ θνητογενεῖς. Θεογεννης pro θεογενης et Similia non nisi seris Graecorum nepotibus concedendi Suni, quod non latuit Nauchium ilia suspicatur αλλὰ θεὰς τοι θειον τε γένους Leniore manu correxeris αλλὰ θεος τοι καὶ δ io εν ῆ ς ,
quemadmodum rectissime dici potuit Niobe, quippe cuiustivus fuerit dupitur. Iaec scribens iam Bergilium idem coniecisse video. 0mnino vero improbandum , quod ex Uie Seleri coniectura recepit Seysser θειογενῆς, vocabulum του πονηρου κομμα rος quod ex Solis carminibus Sib1llinis protractum neque habet in antiquiore Graecitate analoga.
Verbum mimis recte iungi cum Accusativo mihi quidem non persuasit e Ssser ad s. 857. Et fac iungi posse, vel sic tamen non dubito lsrmare eius verbi usum a s 961ulienum esse. uid poeta ibi dederit ignoro sed nil amplius requirerem, si legeretur:
532쪽
18 intelle ii poterunt haec verba correcta in hunc modiim
D. 96, σπιλώδιον debetur Vieselero sed alia in pro-iasi quae initur vocabulo αλμυδησορ, manent vitiosa. duorum curam aliis commendo. Reliquorum verborum miξῆ ex emendatione mea hoc est: Aρη ειδεν ἐλκος ἐκ auαρτος αραχθἐν Ρινε δαις ἐν et κλοις μα- των λαῶν proleptice dictum άλαστορ is τυφλωθέντων DC iuατηραῖς χειρεσσι τε In his nαῖον pro oατον clineide in coniectura est, αραχθέν et τυφλωθέντων hoc plo αραχθέντων,
quod ex αραμ. ἐγχέων sollerter elicuerat Lachmann prObabiliter proposuit auch. Vs. 1022 Ἀνδοοφθορου βεβρωrες αἶματος λιπος. Codux Laur habet re in litura Vix dubit olli nouisse si . i. e. λιβος, quod vocabulum recte an Secus pro λιποψ ita cod. Casuu bonus eumque secutus lonasiel substituebant AuSch. it. 1428. Ts Choeph. 448. Vs. 1080-1083 ἐχθρα - πολιν modo sint ab ipso Sophocle profecti, de qua re dubitavit Dind0rs, certe eo quo nunc leguntur loco prorsus inepti sunt. Longe sane melius legerentur inter s. 1022 et 1023.
Locum conclamatum sic tentare lubet ut legatur:
533쪽
LIATASAITO TMONENBOTA AILAPA pro IIATAEAmrMO NENΛE INRIIIA PACf. s. 1271 et 1345. Med. n. 263. Graviter fallitur Serisor putans se locum correxisse scribendo εν δεινου πέρα, quod minime defenditur Aiacis s. 1340 ἐν άνδο Δρ uiro, aliisve locis quos ibi congessit Lo-beck. Praeterea nemini facile vir egregius probabit ατηπαrδεξαι θυιιον tam anum esse quam ferire vel perculere pectus dolore scilicet calamitatis suo vitio contractae. Vs. 1134 uβροrco ευαζον των ἐπέων Mire ipsa ἐπε dicuntur νὰ ειν, quod est corurn qui Bacchum celebrant evo canentes Ilinc in mentem mihi venit. an Sophocles una addita liter scripserit
i. e. κολot θων, ut significetur Sacra Bacchi caterva. Vocabulo usus est Pindarus Pyth. I initio. s. 1177 nατοι ην ἐσας φονου. Antigonae supplicium vix recte dici opo, concedo auckio. Non diSpliceret: παroi ηνίσας γονος iratu putri pinu K. Vide ed meae ed. Tyr adn. ad S. I. Vs. 121 sqq. λλὰ προσπολοι,
534쪽
θιώ- βλαττοι ei l. id o ταν τις πιυ,ν βλαπτη. Orsoni pausam ne quis hac emendatione laesam esse arbitretur. videat quae disputavi ad ed Rug. p. 220. Pro ωuαropus. 1216 dysser ingeniose et vere emenduVit χασώατος.
mis participiis iungendum tanquam unus qui ui ea quae hubet ulia equisii a V Sic rectissime ut videtur Se ysteri: quocirca prorsus non intellego, cur improbet necessariam Brunckii correctionem νέοι ις pro φέnων. lnSuper procul U
dum sui nos a mala dominum domi manere uine scribendum esse conieci
I u industria sic scribo non, quae lenior ratio St, καινα οφεσθαι tum quia φορὰν est . . significantius herbos implici tum quia vereor ne particula γ in hac compositione otiosa foret. VS. 1282 γυνὴ τεθνηκε τονδε πια ut ηνω θ νεκρου T. Recte mihi Nauc suspectum habere videtur παuurimas, quid hoc adiecti xum lantum significet πὰντων μηrrin cf. eSCh. Prom. 9 non κατα παντα ητηρ uti. l. interpretatur Schol. , neque ea ipsa noti satis conveniat quoniam haud sit utique matris otticium propter silii obitum mortem sibi consciscere. Ipse coniecit γε nitivo quod de mulier dici posse dubito mihi in mentem venit: ητορ δυσμητωρ i e misera mater C s. δυσαδελqoψ, t σ3αuαρ, Similia.
Fuluro Antigonae editori diligenter videndum an antiponderis sit Et surditi cuius rationes non vili pendo Sen-
535쪽
tentia haec verba choro tribuentis non nuntio quod aciunt codd. . ut prae illa nihil valeat Creontis quaestio τί G, os παῖς es. qua manifest compellatur nuntius Vs. 1302 14 4 κέλαινα βλέqαρα. Etiam post aculam Scyllerti dispulationem qua vis a criticorum suspicionibus defendere conatus est de sanitate eius scripturae scrupulus mihi restat non enim ex puto cur poeta tam obscure significare maluerit, quae plane et apte poterat scribendo μύει vel, O, ut coniicere Occupavit Uieseler.
Naturam humanam melius noverat Sophocles quam ut ita de se loquentem inducturus suisset mulierum ἀει τι, ἐκ φορφου φοβον τρεφουσαν Brito προκηραίνουσαν, ut ii s. 29 sqq. 0uocirca conieci: στ ευθέως ευδουσα , ut primum somnus me cupit, i. e viae consopitum. s. iae. 762. Vs. 227 χαιρε ιν δ τον κηρυκα προυννέπω Ti. Haec ait Deianira a choro subito conversa ad nuntium
nam ponte apparet qui συνεξακουε τιν eum εὐσαε τως ἐξωκotli ιν Su Spicor αρτίως, unde primum αυτως deinde lubente metro si σαντως saetum SSe. Adverbium sucit
τωρ non legitur apud tragicos nisi in Iph. T. 33 apud Euripidem, cuius lingua propius acccedit ad ei nonum popularem quam reliquorum tragicorum dialectus Vocabuli αρτίως, quod nusquam habet Aeschylus qui Semel γοτι), apud Sophoclem et Euripidem Sus est frequentissimus. Vs. 645. Planissime assentior Blomlieldo in Glos s. ad Aesch.
Sept. v 31 σου ται corrigenii pro σευται, quod Graecum non si una PraeSens verbi hi oμαι Syncopen admittere
536쪽
Metri angustiae paullo impeditiorem reddiderunt strue tui uni. Gungere ainen Satis commode possis: ἰδοῦ ἐλαύδιελθων ἄματος, quo suci interpretandum Kr huius vero holuae i. e. Nessi plussis utrum venenum quod per iux
x inguinem ill usum erat quomodo non et hunc nempellerculem perdet
Vs. 767: προσπτι σεται πλευραῖσιν αρτίκολλος, ῶστε τεκτονος,
sensu recte dici constaret. Alio enim dicitur ed. Reg. 429 et alibi, ubi προ valet sino. s. iac. 235. uare pro tulerim: αθoio προς τι α παρα). Cf. ed. Col. 2. Scribere optiocles potuit: νους προφανσει θηοος. Cf. 662. Vs. 960 sq. ἐπεὶ ἐν δυσαπαλλὰκrm odit, αις
537쪽
Conieci: φοφος φέρει νοοὰν POStquam enim ορὰν exciderat, βασιν e praegress βασις male Suppletum esse Su Spicor Vs. 1018 Ω παῖ τουδ ανδρος τουογον τοδε μειζον ἀνηκεια κα uia ρωμαν σν δε-t λλαβε Σοί τε γὰρ ιι μαε ει πλεον ν δι' ἐμου σωζειν. Locum conclamatum sic tento Σοι τε παρ θμα εμπεδον ri xi πλέον σωκεις.
i. e. etenim firmus tibi gressus incessus plusque vales. Epica vocabula et i δέ in metro heroico nihil habent miraculi. s. νέρες vs. 1011 Pronomen autem Oos interpretandi causa olim Superscriptum comparativo πλέον, huius locum occupasse sucilis est suspicio. Pul LOCTETAE S. 451 Sq.
, Quum volo laudare quae dii fuciunt''. unde r. vae tamen iusto durior est interpretatio. Et ubi in Philocteta illa voluntas apparet Apprime mihi probaretur haec scribendi ratio:
Vs. 559 φρασον ν περ λεξας habet cod. Laur. pro qua Scriptura ex apographo receptum Si φρώσον δ' ἁπερ ελεηαρ, in quibus γε labentis metri sulcrum esse manifestum est. Mihi ἐχιξα interpretamentum videtur genuinae lolitionis λέλακας. Nuper Tournior infelicissime proposuit
non animadverso pedem quarium ita fieri spondeum Vs. 654 sq. uaurenti Neoptolemo
ν ταυτα γαρ τα κλεινὰ τοξ'. α νυν λέγεις:Philoctetes respondet: του οὐ γαρ ἄλλ' ust is βασταμ ει 6iν. Ex apographis hoc quoque loco male receptum est χλα
538쪽
Constructione vere Graeca reponendum ταμ i nisu , o γὰο ἄλλ α βασταζω χερι. Verbum ἐστι , quod s. q. in eadem sede legitur fraudi sui librario. Vs. 795, 4ον σον χθονον Teo Versus est parum numerosus Sophocle enim non magis quam eschylus usquam anapaestum admisit duobus conflantem pedibus. Scripserim πῶς ν άντ εμουισον χρονον τρεφοιτή τηνδε irim νοσον
539쪽
AD FRAGMENTA COMICORUM. CRATIN IIυτίνης fragm. apud Schol. Arist. q. 399
ita legunt ex coniectura Benile pro
cui lectioni meli una adversatur. At num unquam Graecinrum Verbo ἐπ α νατρε αει, usus est aut uti potuit rerer- tendi sensu, quem manifesto verborum contextus requirit. Ego non dubito, quin verum sit: ἀλλ' ἐπαλαθρεξαι βοtφλορια προς το λογον. quae sere respondent nolissimae oratorum formulae: ὁθενδ πρὰς ταυτ' ἐροβην ἐπώνειμι. Formae autem ρέξομαι ei θρεξαι pro δραιιουμαι et μαμειν, licet rariores sint, optima utamen notae esse noli dubitare: Arist. Thesin. 657 καὶ περιθοεξαι τὴν IIt κνα πὰσαν, Ti. Ruia. 1934υκουν περ θρεξει δῆτα τὴν λίμνην κt κλω. Cf. Nub. 1005 Pac. 261 Pluto Com. p. ex k. necd. i. 427 αποθρεξεις συναποτnοχασεις Corrigutur: ἀποtino τροχασεις. Reliquum a lini locum emendulo, qui poterit. PHERECRATIS Λουλοδιδασκὰλου r. p. then. I. p 305 s.
540쪽
Vs 2 numeros restituit Schweighaeuser scribendo A. γαθον γ δ κίθαρος καὶ no 'Aπολλωνος πώνυ
qua correctione recepta Meincke adnotat per pollinctu iurul. V Scire autem pervelim primo cuiusnam sit logices per copulam, non per particulam adversativam iungere lautam exclamationem γαθον - κίθαρορ cum tristibus illis
παν ἐκεῖνο θραττει Secundo cuius nain sit Graecitalis προς ' ἈπολHωνος quod obsecrontis St, ponere pro νη τον Ἀπολλω, quod Si asseverantis. Certo autem certius est nullam prorsus sententiam locum ita constitutum continere. 0uare suspicor: L. ἀγαθον γ' κίθαnος καὶ ποος Απολλλνος. A. πὰν δ'
in quibus καί debetur ei nekil. Duod in ultimis memoratur proverbium, nisi fallor significat vel optimis rebus uli- qitia muti duitatum esse. Ioue Απολλωνος h. l. int r-pretandum quemadmodum Iomericum illud προ Λιος d. 0 207 14. 7.
Lepide poeta perstringit busum Vocabuli προσκεφώλαιον, quod mutur a Graeci usurpdri coeptum Stiro πηρεσιον. Juid autem sibi elit ipsum illud πανικτον, in cuiu gratiam locus ab uesichio stertur, nemo unquam intelleget. 1 ut allor, aut, quod sexcenties Grammaticis accidii etiam ii. I. Porruptis usi sunt exemplaribus. Duce enim horuniversuum sententia ut loco quodam Ilerodoti, cuius commodu