장음표시 사용
381쪽
verba adducit Augustinus de correctione , di gratia ea. 6.ad probandum perseuerantiam esse
ex Dei gratia, quia illi, qui or3inati fuerunt ad
vitam aeternam, &ex ea ordinatione eredide runt, non potuerunt ordinari in vitam a ternam sne per uerantur dono. ex quibus constat illum. intest exisse ordinationem es cacem. 'uae non potuerit esse s ne perseuerantia,& quae tuerit illius principium; secus enim ea verba non potuerunt existimari idonea ad probandum s-dem & perseuerantiam esse ex gratia. Similiter S. prosper de libero arbitrio ad Rufinum circa medium,ea verba adducit ad probandum fidem eorum,qui audientes Paulum crediderunt, seisia se ex gratia, quod sacere non Dotuit intelligendo ordinationem illam,qui est in Deo post prε- scientiam meritorum, S fidei, nam loquendo de hac postcriori ordinatione, quae non sit causa fidei. sed potius post fidem praevisam, etiam
pelagiam dicere potuerunt credidisse audientes Paulum illos, qui cum credidissent ex naturae viribus, ordinati sunt invitam aetetnam ex praeis seientia huius fidei; neoue vero solum Aug.&Prosper eo modo ea versa intellexerunt. sed etiam S. Lue. videtur re ipsa illa verba posuisse, vis gnis earet Dei ordinationem ad vitam atternam fuisse causam illius fidei peculiarem . sellicet. illam ordinationem, quae denotatur per illa
verba: u tqvst ordinati erant.
8 Vltimum testimonium est ex lib. de dono
perseuerintiat, cap. s. ubi Augustinus, ait: Ἀ-s rutabile se Dei tutatam, cur uni stilo det per saerantiam, non orem alteri, qui iam es tu i catas. Deinde probat illum . cui non datur perseu rantia, sine dubio hon esse ex numero praedestinatorum, nam ut dicit B. Ioah nes epistola prima: Si fuissent ex nobis, mangsent utique hiasum; quaerit autem , quid de crit in istis iustis , qui
non perseuerant, cur non dicerehtur esse ex illis. & respondet: patent lilri Derscriptura clamat, non erant ex eis, quia non erant secundamnvo tam vacati, sec. Ex quibus constat, eos, qui persederant, etiam antequam perseuerent, eue secundum propositum vocatos, id est, ex proposto, ex quo propria est electorum vocatio; alios autem,qui non perseuerant, no perseuerare, quia non erant secundum propos tum vocati: ergo
ex sententia Aus.propositum, ex quo electi v cantur, ad aliquid aliud, tanquam ad obiectum vostum terminatur, ut propterea si certum, turam esse perseuerantiam in illis, qui iam sunt secundum propositum vocati; hoe autem nihil
aliud esse potest . quam gloria, quae si sinis a
Deo intentus,cuius intentio certo impleri debeati ergo propositum,&intentio emcax dandi gloriam in Deo est ante praescientiam meritorum iam eonsummator nni.
Confirmatur, quia eu Augustino certum est, vorationem secundun, pro postum esse pro priam electorum, ut ille ait de praedestinatione Sanctorum ea. IL in fine,certum est etiam cum hae vocatione seeundiim propositum esse insati libis tu coniunctam perseuerantiam,ita vis in-
terrumpatur iustificatio, in salsibiliter illa remperanda st .ut idem Ausus .docet de correctio one & gratia: ca.s. 8e de dono perseuerantiae, cap. etiam s. in quibus locis explicat citata Scripture ad verba: Nams fuissent ex nobis mansissentiti verba illa Pauli I is qui secundam propositum vocati
sunt. Similiter etiam cst certum in eo lem August. hoc pro postum, & vocationem non esse ex praescientia alicuius meriti naturalis, aut supernaturalis; ait enim cap. Ir. cit. ex illo proposito esse vocationem quae appellatur secundum propositum, de qua ductum est: Sinep irretia sunt vina, ct vocatio Dei. Deinde vero cap. Is. Hac, inquit, vocatione, quone menitentia es, praν-sas agιtur, operagitur ut credamus; quare propositum & vocatio, de quibus loquitur Augustinus, nulla ratione oriuntur ex praescientia meritorum; non posset auhem hoe propositum. quod est ante pr scientiam meritoruin;necessario habere perseuerantiam , nis term iEaretur tanquam ad obicctum esca citer volitum ad
quod si perseuerantia neccssaria, quod nihil aliud esse potest nisi gloria, aut s ipsa perseuerantiast, saltem infertur Dei proposituri te minari ad aliquod obiectum volitum ante praescientiam meritorum, quod tam: n in t cmpore detur ex meritis. sicut sepe datur pc rc uerantia,
ut August. doeci lib. de dono petieuerantiae, cap. 6. Ad Augustinum, de eius sententiam reseres Netiam potest, quod docet Fulgentius Augusti ni propugnator in Africa, sevi Prosper in Callia: : ille autem lib. de Incarnatione, S gratia, in fine, cum dixissct. Deum praedcstinatione sua his, quibus voluit, praeparasse tria, nempe donii illuminationis ad credendum. donum perseuerantiae ad proficieηdum; Ac permanendum, &donum glorificationis ad regnandum; tibiungit. Si huius praedesinationis ver tutem aliquis non coniteatur. 4se manifesum, illam non pertinere ad rerum numerum, quos Deus in Christo ante maiai constitutionem gratis elegit, o praedest κatiit ad regnum : quo loco distinctuin videmus donum glorificationis ad regnandum, a dono perseu ranti ad permanendum. Videmus item. Fulgentium assrmare, prsdestinatos gratis elisi ad
tale regnum; per quam vocere non excludun- ur solum merita ex naturet viribus, sed etiam utcunque merita condigna, nam gloria no fidieitur in tempore gratis dari, quamuis detur sne meritis ex naturae viribus.
praeterea idem Fulgentius lib. de fide did pe- jltrum, c. s. post medium ι cum dixisset, per Dei iudicium, eos, quiboria fecerunt, ituros in vititam aeternam, ut cum Christo sne sine regnent. ordinem amium in praedestinatione his verbis
designate Imatitem cum Christo regnab I. quos Deus nuru tu bonitalepiadesinauit ad regnum quia enim tutis pravistis dos praeparami, τι regno igni essent; praeparauis reique secundum propositim ν candos in obediant; praeparatist iusistrandos. ut braὸ Maant; praeparausi etiam auri cotis , ut regnum
382쪽
ealorum emes Heunt. Quo loco videmus lctum, quo Deus praes niuit, ut pretdestinatus ad regnum esset dignus illo, assignari, ut causam,
eur Deus praefinierit vocationem ad iustiscationena; actus autem, qui est ratio vocationis, necessario est ante praescientiam meritorum: e
go Fulgentius eius sententiae fuit . in Deo esse voluntatem, & pr finitionem dandi gloriam Glectis ante priscientiam meritorum. C A v v et VIII.
detur.3a A D testimonia autem S. Augustini, quς
II sunt pro contraria sententia, respondeo. in illa qu stione ad Simplicianum Augustinum docere, electionem ad gloriam esse ex praescientia meritorum, neque electionem, nempe comparativam, quomodo eo tempore loquebatur. ut supra diximus; non tamen negare propositu ira, & voluntatem dandi gloriam, quae in Deost ante prsscientiam meritorum, sine ratione eleetionis comparativae; nunc autem non disputamus, an talis actus si proprie electio, sed solum, an si in Deo illud propositum escax ante praescientiam meritorum, quocunque nomine illud appelletur; diximus autem superius, Augustinum, eum disputabat contra Pelagianos, sum fuisse voce electionis ad significandam peculiarem voluntatem dandi gratiam ex mera beneuolentia, quam antea noluerat appellate electionem, eo quod ortum non habeat ex pre-eedenti inaequalitate eius, qui eligitur. Itaque considerata sententia Augustini in viroque lo- eo, duplex in Deo intelligitur esse electio circa gloriam; una quidem comparativa, qua gloriast volita ex se ipsa ex prςscientia meritorum Histentium usque ad finem viis; alia autem absoluta, qua gloria si volita in causa ad ipsam o dinata, id est, in gratia ante prescientiam eorund cm meritorum, 'uet duplex electio ex diuersis locis Augustini collisti videtur. Contra hanc vero responsionem obiicitur, quod gloria, s prius si Volita esca citer ante merita, nulla esse possit volitio eiusdem gloris post prvicientiam meritorum , quare neque in tempore plotia daretur e2 meritis. Hic tamen obiectio potius est contra rem ipsam, quam contra expositionem Austustini; quid vero ad illam respondendum sit, dicemus sequenti disputa
Ad secundum respondetur negando antece- in den, quod scilicet August. contra Pelagianos non egerit de electione ad gloriana, nam licet prςcipue egerit de electione ad primam, & peculiarem gratiam; ad agendum tamen de hoci pso argumentum sumpsi ex proposio dandi gloriam, quod in Deo sit ante ditae scientia meritorum. Quo argu muto inter alia conclusit. esset etiam in Deo e lectionem ad inedia necessaria; arrabatin inrt. D. IA
gratiae ante prae uisionem meritorum, illud autem antecedens de proposito dandi gloriam prscipue collisit ex vocatione secundum pro positum Dei, hoc est, ex Dei proposito, quod in Deo solum si circa praedestinatos, quod pret-cipue explicuit lib. de correctione &gratia,cap. 7. Illud vi ro negant Massilienses . vi S. Prosperscripsi initio epistolae ad Augustinum; Covmerium, inquiens , putant Patrum opin ona, o Eccle-φωιοίη sui quidquid de istutione Hectorum secundum Dei propositum disturust , quare secundus articulus eorum fuit, ut dicit Pi osperistuι credituristit, ct mansuri in ea Me, quae deinceps per Det gratiam si iuuanda, Detim projsse ante cons tutionem mundi, o eos praedesinasse in regnam suam. quos gratis vocatos dunos futtiros eleti one, o de huc ritu is nosne ex usuros essen ident; hoc autem propo=
dorum si stata di siti io, ut secundum quod placuit
creatori, ut vasa honoris, ahj rufi contumelia sint creast, cre occusonem negligentiae , quare vltima quaestio pro posta a Prospero fuit. quemadmodum per hanc praedicationem propositi Dei . quo fideles fiunt , qui ordinati
sunt ad vitam a ternam, non detur occasione
gligentiae hominibus, s praedestinatos se esse
Haec autem verba plane sunt de proposito illo, quo homines praeordinantur ad vitam aeternam , in quibus non quaerit Prosper , an hoc propositum sit in Deo, sed suum quo nati do per illiu3 praedicationem non detur occasio negligentiae; deinde autem subiungit: Us istud
et sum diluatur, quod antiquorum varitar communis
sententia,propositam o praerismationem Dei e sies candum praescunt iam , vi ob hocatiqua coortuanturmas honoris, quia em vitae νmus cuiusque praeviderit; ad hane autem quςstionem respondet Augustinus libro de dono perseuerantiae, cap. 27. cap. autem I 8. probat, praese stitiam Dei ali
j quando accipi pro praedestinatione, & secti
ne, atque ad hanc praescientiam respexisse Ecelesasticos Doctores, eum dixerunt, vocatis-nem electorum esse secundum priscientiam his verbis in s ne capitis, aut in principio capitis Quid ergo proh let, quando apud aliquos perbi
Deι rracyatores Iegimus Dei praescientiam, o Vrtur de uocatione Hectoram, hoc est secundum propositum, eundem praedesimis onern mre Iagere: voluerunt autem magu eo verbo uti, qsodo fuc Irin intesti tu , O congruit Perstatι, que de praede, Mirenes 4 pr dic.rture non igitur respondet eos habuisse
sententiam, quam ipse habuit & retractauit, de initio fidei ex naturae viribus, ex cuius praescien- tia praedestinatio ortum habeat. sed respondet. maiiciemiam illam ἡ suam fgnificauit Paulus, um dixit: Non repatis Deus plebem suam . quam prinivit; csse intelligendam. cum Patres dicunt vocationem electorum esse secundum prasci
Alia autem ratione coniuncta fuit in Auia
sustino quaestio de clecti e ad gloriam, qiustioni de electione ad gratiam perseueran ps tiae,
383쪽
tiae & ad finem vitae in statu gratiae, praeter quε finem nihil requiritur ad consecutionem gloriae; existimauit autem, electionem ad finem vitae in statu gratiae habere intrinsece conitincta electionem ad gloriam, quod etiam Mastienses fatebantur, quare eadem erat quystio dev-traque electione ζ illud autem refert S. Prosperin epistola ad Augustinum, his verbis: In i/mverogratiae edicationem ij, quorum contradictioste
endimis, cum prius meliora sentirent , iis, se vel
maxime con clerunt, quia profiteantur ab ea meri
tare concederent rara secundum propositum tantaeis Hae aliud να randere in honorem, Atta in cimicis
metam; illi autem per vas electum in honorem ex praescientia finis vitae in bono statu gratiae, Iram: intellexerunt vas esectuin ad gloriam, ad anc enim solatu est illa electio, quae cit ex pri
scientia finis viis in statu gratiae, quam connexionem eum electione ia perseuerantiam insea, rius magis explicabimux.
An aliqua emcax voluntas dandi gloriam sit in Deo. ante praescientiam
prima conclusio vera nentia. CV. i. Seeunda conclusio visae sententia . p. 2.
Tertia conelusis visae sententiae. C p. 3. Ratione probatur tertia conclusio. Cv. . C A v v T LPramaeonclusio vera tentia. I N praecedenti disputationetissimus quid vi I deatur Augusti se me de voluntate dandi
Eloriam iam disendum est de re ipsa secundum se; quaestio autem solum habet locum in xdultis, qui per actuxpios gloriam eoni denturi Qitidautem sit dieendum de his , quis ne surationis siluantur, facilius e lirabitur. Deinde in telligendaquaestio est de voluntate dandi gloriam ante pmscientiam meritorum moreorum consummatorum. In qua quaestione tres sunt sententiae:prima valde commundiiqua assi matvniuerse inino esse voluntatem Graeem dandi gloriam ante prascientiam meritorum. Seiacunda sententia uniuerse id negat Tertia aureminem at illam indi in aliquibus riminimiit,
non autent in omnibus.Mihi autem prima lententia magis probatur . quae id uniueneam mat;ea tamen cum quadam limitatione euplicari debet , cum qua multo minus distet a se cunda sententia,quae uniuerse id negat.1 Di eo et primo, Deum sine ulla praeeed i
uidere media esseacia stratiat ad consecutionem gloriae, ac proinde estentiam praedestinationis constare posse s ne ea praecedenti voluntate, quat in Deo si ante praescientiam meritorum. probatur ratione manifesta, quia ut aliquia etagat media emcacia ad aliquem finem, satis est voluntas persscta alicuius finis, ad quem media utilia esse concip;antur: Deus autem etiam s cs- ficaciter non intenὰat gloriam alicuius praedestinati, circa se habet amorem persectum, ex vi cuius possit cuiuscunque creatur intellectuali
distribuere quaecunque bona pro suo bcnepta cito: ergo licet Deus in illo sgno, in quo distribuit media gratis. non habeat effracem voluntatem erga gloriam alicuius, potest ex vi am
ris sui creaturam diligere, dando illi iner; ta, &gratiam usque ad sinem viis; sicut enim ἰn tem pore anteeedenti multu dat gratiam habitu lem sne egeati in entione gloris,ad quam gratia ordinatur;1ta etiam potest illam dare in tempore , quod immediate ' cedit ante instans mortis,quod satis dit,ut homo infallibiliter peris ducatur ad gloriam.
Confirmatur, quia intentio snis i/co debes i
pedere electionem in dici rum, qu)aes illius incipium actuale, aut virtuale, atque ex finediabet persectionem intrinseram, perquam in
prinei pium Mectionis: Deus autem ex nullo fine creato, quasis es gloria pridestinati habet aliquam perfectionem in sua volitione; nam i tam suam persectionem habet ex bc milite i creata: quare voluntas, &amor huius bonit tis est principium idoli eum ad dada media ess-cacia, ne priande perseumntiam xuic q: pro ipsus Mneplacito: etiam si nullius alacrius hi screati prie aressctv voluntas. Vt enim actes diu mus terminetur egeaciter ad utilitatem, Dessicaciam, quam ha bet patia snalis ad floriε, satis est complacentia ciusdem gloris inelulam voluntate e mei gratit finalis, noc est, usque,d mortem. Dontrahane cones ionem obhciunt ce- η
aliores argumentum Scoti, ouod quicunque Ordinate volens , prius vult ostica citer finem, qua
media Milia ad eundem finem. Responso ta. laeti est facilis, & vera ex his, quae docet P. VaEst disp.8s.c. 3 iveram esse illam propostionem de volitione finis, ex quo sumitur intrinseca per sectio,Alitionis no autem si finis ita sit edi trinis sectis volenti, ut nulla ex illo fine perscisio sumatur volitionis.Α priori autem ratio est,quam diximus, quia voluntas finis ideo solum debet prςcedere actu, aut virtute, ut sit principium Glectionis; volitio autem finis, ex quo nulla sumitur perfectio volitionis , hac de musa non poteli esse necessaria ante electionem, quia volitio stila intrinsece est satis. ut sit principium
illius terminationis , qua giuina volitici re minatur ad complaeentiam gloriae . & ad ea-cienda media,quibus illa comparetur. seeundo alii obiiciunt, electio mediorum, re dicuntur sufficientia, & dantur etiam re
384쪽
probis, supponit in Deo complacentiam simplicem finis, hoe est gloriae: ergo electio, & v litio mediorum esseaeiu supponit intentione
Meace eiusdem sivi. Respondeo negad consequentiam, quia ut dixi, line intentione egeaci gloriar erratae est in Deo amor persectus h
nitatis diuinae, qui si idoneum principium volitionis mediorum es cacium. Sed contra n gant non esse possibile, ut ex complacentia , &amore aequali antecedenti oriatur tam dissimilis electici mediorum, nempe effractum, & non es caelum. Respondeo item negando antec dens: nam eodem amore eiusdem bonitatis Dei ortum habet inaequalis amor erga duos , quorum uni Deus vult maius bonum gratiae, aut
gloriae, quam alteri. 6 Tettio etiam obiiciunt, quod Deus plus diat salutem illius, cui dat media escaeia ad gloriam, quam illius, cui non dat ea media: sed salutem huius amat Deus per sinplicem complacentiam: ergo salutem illius; cui dat media em-cacia, ex necessitate amat per voluntatem egeacem. Respondeo, si sermo si de amore salutem consequendi, hoc est, in aliquo posterioris o post electionem mediorum eis cium, verum esse antecedens, &consequens; id tamenon facit ad rem, solum enim disputamus de amore illo salutis, qui secundum rationem estante electionem mediorum in cacium. Si autem sermo si de amore, & complacentia praecedenti in aliquo priori s gno aliqui respondent
negando antecedens, eo quod per aequale complacentiam gloriae essicacem possunt distribui a
Deo inaequalia media gratiae. Ego autem aliter respondendum arbitror, nempe concedendo
anteced cns , negando autem tonsequentiam,
quia intra limites complacentiae non e scacis, esse potest maior complacentia salutis sine u luntate escaci; scut enim necessario plus amatur ille. cui caeteris patibus maius bonum amatur,& procuratur; ita etiam necessario plus placet stiis, ad quem ess cacius medium eligitur,&adhibetur, ut patet a paritate rationis; noc tamen non probat. amorein finis debere esse ess-cacem, nisi talis si finis, ex quo sumatur persectio intrinseca volitionis, qua voluntas moueatur ad electionem. Maneat igitur Deum sne intentione cffcaci. & antecedenti gloriae potuisse adhibere media esicacia ad illius tonsecutionem; ae proinde potuis praedestinare electos sne ea praecedenti, & emcaci voluntate; nam satis esset, ut post praescientiam in statu iustitiae Deus haberet voluntatem dandi gloriam, ae proinde etiam infundendi lumen gloriae, quod est medium proximum ad glorificationem, hoc est, visionem beatiscam
C A v v et I LSeeunda tonet o verae sntentia. VT autem explicemus, quae possit esse vo-
luntas esseax in Deo ante praescientiamiseritorum, in memoriam reuocandu est, quod diximus q. aa.diso. 6 .& 68. nullam rem posse a
Deo libere, aut ess caciter praefiniri s ne aliqua operatione ad extra, ex qua sutura sumatur habitudo, qua diuina volitio terminatur ad rem praefinitam. Diximus autem eodem loco posse aliquem snem praefiniri a Deo dupliciter, nempe aut in se ipso separate ab ipsus causis, aut certe in aliqua causa ad ipsus existentiam ordinata;tunc autem finis pras nitur in se ipso separate a causs, cum praefinitur per habitudinem sumptam ex sutura operatione Dei, qua finis in se proxime, & immediate fieri debet; contra vero sinis tune praefinitur in causa, cum habitudo volitionis & terminationis non sumitur ex ipsa actione, qua sinis faciendus sit, sed ex actione alia, qua facienda st causa ad existentiam talis finis ordinata. Dicendu secundo, ante praescientia me Ito- 8rum nulla est in Deo esscis voluntas, qua gloria in se ipsa praefiniatur leparate ab illius causs, hoe est, n5 in aliqua illius causa. Hane praecipue& praecedentem conclusionem intendere vid tur P. Varq .disput. citata, atque illam bene probant rationes quas affert e. Io. de II. earum autem sundamentum hoc esse videtur; quod res aliqua a Deo antecedenter in se ipsa tunc praesinitur, cum diuina volitio ad eam terminatur so parate a causa. non quidem per actionem, qua causa aliqua facienda st per actionem suturam ad talem finem: sed ante praescientiam me oratorum nulla est futura Dei actio, qua gloria facienda sit in se ipsa, quandoquidem ex prisci
entia meritorum gloria est danda in temporer ergo ante praescientiam meritorum nulla est in Deo esseau voluntas, qua glosa si volita, &praefinita in se ipsa. Si enim talis praefinitio in
Deo esset ante meritorum praescientiam, manifeste sequeretur in tempore gloriam non pedere a libertate, nec a meritis; nam ad eonstitutionem intentionis gloriae volitae, & pra finitae in se ipsa ante priscientiam meritorum necessaria esset aliqua operatio Dei in tempore, qualoria in se ipsa fieret independenter a meritis;
ae autem posta actione futura ante primentiam meritorum , manifestes uerem si riam in tempore non depcndere a merius, ae proinde neque a libertate. Quapropter de hae voluntate, Spraefinitione, qua res praefiniuntur in se ipsa immediate , & separate a
causa, quae in ipsas ordinatur, verissimum est eundem esse ordinem, quo prefiniuntur a Deci, di quo fiunt in exeeutione. Quare impossibile est, ut aliquid praefiniatur hac ratione ante merita, quod in tempore non detur indepenter a meritur hoc tamen non impedit quo
385쪽
minus alia ratione pr finiri possit gloria ante
merita, nempe in causa escaei ad ipsam ordinata, ut re ipsa eueniat.
, T ' Icd ergo tertio, voluntas quidam gloriq1 e scaciter voltis in causa,hoc est, ingratia egeaci ad ἰllam ordinata, est in Deo ante prς-
scientiam meritorum, quq cum morte videantur consummata, & absoluta. Hςc propositio sumenda est ex S. Thom. & aliis citatis pro prima sententia disputatione prsce)emti; licet enim s. Thom. in hoc articulo non utatur voce
glorie, ait tamen pricedere volitionem salutis aeternet, que est finis mediorum gratis, quq ut
eo ni at nihil est aliud quam gloria, quod ii plo-rit nomen des deratur, artic. 3. ad 3. aperte ait: mare hos D/tis elegit in gloriam, o illos reprobavit, Bon habet rationem, nisi diuinam volanturem, rede Augustinis ast, quare hunc trahat, o non illam, noli
dijudicare , quae verba quam sapienter, Rex mente August. adduxerit ad electionem ad gloriam, paulo post constabit. xo Probatur in primis life lententia aliquibus Scriptum testiinoniis quet illam vehementer s-gnincant. primum est Ioan. 6. circa quod Αugustinus dixit illa verbal uvare hunc trahat, nomatitem illam, noli Hytidicare; ait enim Christus eo loco: Hae est rotantiae quι mst me Purris, τt oiamne, quod dedar mihi,non perdiam ex eo quiaquam sed νesesistem it ad in nouimmo die. Quae verba aliqui putant esse reserenda ad alios quam ad pr destinatos sed nescio an bene legerint Augustinum in nam ille lib. s. contra Iulianum ca. q. cum dixisset pridestinatos ad uitam coelestem non perire , neque aliquem discedere ex hac vita sine baptismo sintellige, re, aut vot ) rationem reddit: Quia propter hos Chrsus dixis, hic es νο-
tantas eius, qua misit me Patris, ut non perdum ex eo
quidquam. & libro de correctione, & gratia cap. s. explicans quemdam locum: omκe Fod dedio
mihi Pater, ad me veniet. hac es voluntas eius, qui misit me, o omne, quod deiut mihi, non perdam, inquit; Ηι ergo intest mntur Chraso dari, qui ordinati sunt in vitam et emam, με sunt praede ati, o secadam propositum vocati, quorum nudus perit. Et in-srar Rrere veniunt ad Christim, quia ira veniunt, quomodo ipsissicis: Omne, quod dat mihι pater, ad me veniet. Et infra. Ab isto ergo datur perseuerantia usque in nem Praeter a etiam illa verba VI non pendum exeo, sed resuscitem in noui modie; plane s-gniscant voluntatem relatam ad beatitudine.
Intelligenda igitur sunt illa verbi Christi de v
suntate Patris solum erga praedestinatos , qua vult ut illi vitam sternam percipiant; necessari5 autem debent intelligi illa verba de voluntate, quae non sit ex priscientia persevcrantia ,&m
Neque enim per hane voluntatem compara- 1 tiuam ex maequalitate meritorum , & peri uerantiae praedestinati dantur Christo, praetcrea quia Christus loquitur de ea uoluntate Patris qua electi. qui dantur Christo ad illum trahuntur, ut in illum credant, quod aperte ait sanct. Augustinus de prsdestinatione Sanctorum, capite 8. ubi etiam ςxplicat idem testimonium adprobandum , fidem ese ex dono Patris ι dixit enim Christus: Ποι es opis Dei, iri credisti iueam. Et paulo post. Omne quod dut m hι putenis me venierit qaides istem ad me veniet, myicrridet in mep Sed risiat, inqirit August. Patre dat, ut ipse ait infra Nemo res renire ad me, mis puteri
qtii mist me, truxerit eum. Et cap. I s. explicans
vocationem electorum ait . de illa intelligi, quod Christus ait ; Omnis qtii audiari s parre,
veniet ad me; sorum darem, inquit, Meme pera IT, quia omne quia derit ea Parer, non perdet ex eo qtia i
Ex his ergo verbis & explicatione Augustini se
formari potest huiusmodi argumentum: in eo loco sermo est de voluntate patris ante praescientiam perseuerantiae S meritorum , quia est sermo de voluntate, quae cli principium perseuerantiae & hdci, & de voluntate, per quam electi dantur Christo. &a Patre trahuntur dati Christo: est etiam sermo de voluntate relata ad aeternam salutem& Resurrectionem in nouis smodie: ergo i, Te voluntas dandi gl riam in Deo in ante praescientiam persevcrantia'. Hae vcro ratio est cur s. Tho m. dum agebat de gratuita electione ag gloriam, pro ratione habeat solam Dei voluntat cm , ad confirmationem addutiit illa verba Augustini, Cur illam trahat,
Sc. quia intellexerat id quod erat, nempe Au- sustinum per actum tradendi ad fidem Christi intellexisse non solum e rectum gratiae fidei, sed vocationem,qua quis trabitur ad Christum voeatus ieeundum pro postum, id est, a Deo eletius, quod Ausustinus apertissme di x crat explicando verba illa Christi, quae proxime antecedunt: omne quod diar mlha rater, ad me venist, o haec est volanta, eius, ut omne qaod dedit mihi. non perdam. &c. quae significant voluntatem Patris erga salutem eorum, quos dat Christo, ac proinde ante scientia meritorum cu perseuerantia.
Secundum testimonium est Christi Lucat IsIa. Nolite timerepustas grex, quia complacuit putri risu dare vobis regnum. Quae verba omnium
expositorum consensu die a sunt a Christo, ut ex liberali voluntate, quae sgniscatur illo verabor complatuit dure regnam; rationem sumem qua persu ageret deponere nimiam curam rerum temporalium, quae sunt necessariae ad vitam, quia Deus, qui sua bonitate decreuerat dare regnum , non pateretur quidquam 4
esse ad vitam necessarium. In primis igitur in hoc loco illud nomen , re nam, coeleste syniscat, ut explicant S. Baslius in regulis breuioribus , interrogatione sa. Beda in eum locum. S. Cyrillus apud S. Thom. in Catena,& posteriores expostores; illud autem verbum
386쪽
placuit, sieut, & verbum Gricum: quod illi re spondet: necessariA fgnificat voluntatem exsatia, di benignitate Ortam; quae proinde in
eo non fuerit ex praescientia meritorum tum perseuerantia; fgniscat etiam voluntatem rolatam solum ad praedestinatos, hoc est, distinctam ab illa generali, qua Deus vult omnes salvos fieri, ut indicant illae voces: pusilluspex complacuit die rabis, ut Beda exponit in eundem locum, qui etiam exponit verbum illud, compti euit, de actu orto ex benignitater ergo in Deo peculiaris est, & gratuita voluntas circa aeternam salutem elcctorum ante prsscientiam meritorum.
4 Quod autem verbum id, complacuit, intelligendumst de benignitate sne meritis prater Bedalia explicant alij posteriores expost orcs, atque ex illo colligunt electionem, & volunt tem da di gloriam orta ex mera liberalitates ne meritis, nempe Nicolaus de Lyra in illum locum. Ian senius in concordia cap. 86. Toletus in eum locum. Maldonatus etiam, cum rationem
Christi exposuisset, ratione supra tradita, hoc est, argumento a maiori colligit in hune modum: Itaque quod ab omnibiti hoc loco es obseravis iam , verum es Ignificari hic regnum coelorum gravi tuitu Des voluntate, o lenignitate ese praedesmatum; sed in eo haeretici errant, qaod putant propterea quod ne meritu nostru piarismatam noιιι est, etiatam enoris meritis duri. Propterea Bellarininus S P. Peretra citatis locis ex hoe maximo testimonio toti uinci aiunt , in Deo esse quandam electionem ad gloriam ante diraescientiam meritorum. Neque leuis est aliorum
eonsrmatio, quod Ch istus ex illa voluntate liberali dandi regnum, mouere voluit ad spem habendi ex Dei gratia & beneficio ea, quae sunt
diecessaria ad vitam; ex voluntate autem, quq in Deo cst ex pr scientia meritorum, nempe Omnino necessaria ex fidelitate 3c iustitia remun xandi, non recte colligeretur alia voluntas om-hinb liberalis, ad quam Deus neque ex meritis,
neque ex fidelitate moueri possiti spniscatur ergo in eo loco voluntas peculiaris dandi gloriam, qiis in Deo stante prsscientiam merito
3 Tertium, testimonium est Actorum I3 I. ubi cum primum paulus conuersus est ad pridicandum gcntibus. refert, eo audito gentes gavisas
fuisse. Et crediderant, inquit, quotquot nantpr ον-ssimis ad viIum arern im, quo loco illud, Praeordia
nati, id ranc stae prss niti a Deo: ut Chrysosto mus refert in eum locum , homilia. 3o.uem sensum necessario postulant verba e-itionis vulgatq; nam voces ills , Praordinis ti erunt , aperte sgnificant actum pretiermium G deinde illud verbum actum fgniscat Dei, qui solum si circa prsdestinatos , ut patet ex Augustino de correctione & gratia, capite ς ubi ex illo loco probat, perseuerantiam esse Dei donum: Num quis, inquit, in ateria sum vitam potait ordinari, nisperseuerunt is Δηορ .andoquidem qui perseuerauerit saluia erit, quasi raba n Irari. D. TA
salutens aeterna' Itaque verbum isud praes nitionem Dei fgniscat relatam ad vitam aeternam, ex qua si perseuerantiae donum. & quae non si communis omnibus hominibus, quia illud nomen. Quotquot certum numerum fgnia scat praeordinatorum ad vitam aeternam, in quo non omnes comprehendantur i intelligitur autem depraes nitione, quae in Deo stante praescientiam meritorum cum perseuerantia; nam voluntas , quae est post meritorum prae
scientiam, non est principium gratiae, fidei, de perseuerantiae. Augustinus autem loco cita to, di de praedestinatione Sanctorum e. 2C. &s. Prosper de libero arbitrio ad Rufinum intellexerunt illis verbis significari voluntatem Dei, ex qua oriretur donum fidei, & perseuerantiae: ergo in Deo ante scientiam meritorum est aliqua voluntas escax dandi gloriam, qua electi prxordinentur ad vitam aeternam. NO-tandum cst autem, in eo loco non dici expresse omnes. qui crediderunt, suisse ordinatos in vitam aeternam; sed contra, omnes qui praeordinati essent; credidisse. Nec hoc putandum est dictit a B. Luca ex humana solum opinione, aut coniectura, non autem ex Dei reuelatione; neque enim hoc in scriptore canonico locum habet, cum historiam reseri; nee etiam Augustinus, & prosper verba illa adduxissent inter lia testimonia ad eonfirmationem dogmatis fidei. s existimassent ea potuisse acciei, non ut dicta ex Dei reuelatione, sed ex alia dubia con iectura. Quarta probatio est ex verbi, Pauli ad Ro i.
manos 8. scimus quoniam di gentibus Deum,omnia
cooperantur in bonum, his qai secunduri propostu το, cata sintsancti, nam quos praesciuit. θρr desinaait, id est, etiam praedestinauit. Quo loco lieet petpropositum aliqui Patres inici leverint volunta tem hominis consentientis in vocationem, ut Chosostomus; & Theodoretus in eum locum; Ausustinus tamen, & qui deinde secuti sunt, versus docuerunt per propos tum inruis verbis intelligi beneplacitum & gratuitam Dei volun talem miserendi. & benefaciendi. Id vero probat August. lib. I. ad Bonifacium cap. vltimo, &de eorrectione, & gratia c. 7. nam paulus dum ediplicat praedestinationem ad Ephes I. mani- seste sgniscat propos tum Dei, inquiens: ' de auit ηοι secandum propositum voluntatis sua.
Et paulo post, pradestinatι secundum propostum
eius. Et clarissme r. ad Timoth. i. Vocavit nos vacatione sua sancta, non secandvim opera nostra, sed secundum pro Oumstium, O gratiam. Quae aper te sgniscant vocationem secundum proposi
tu Dei. hoc est secundum eius propos tum Dei,
hoe est secundum eius beneplacitu &ς aliam: quamuis autem hoc propositum Dei λci ponsit esse in omnibus, qui iustificantur , nullus enim iustificatur . nisi ex beneplacito Dei
dantis vocationem congruam , quae magna
est misericordia et in noe tamen loco ad Romanos 8. per propos tum necessario intelligenda in maior aliqua beneuolentia,
387쪽
3 a Quaest. XXIII. Art. III&IV.
quam iussis eationis , nempe beneuolentia , &beneplacitum. quod solum si in Deo erga praedestinat si nam Paulus plane sgnificat non omnes di .gentes Deum esse vocatos secundum
propositum; quare adiuta pen/o quandam limitationem dixit: Diligentibus Deum cimnia eo- operantur in bonum, his qui secundum propo-stum vocati sunt. Idem etiam persuadet ratio, quae statim sequitur, Nam quos nesciure, prudestinauri: ergo. per propos tum hoc loco beneplacitum signiscat peculiare , ex quo uriatur vocatio propria electorum , & quod solum sit erga pridestinatos; non potest autem boe pr positum esse solum eirca praedestinatos, nisi etiam si circa aliquod bonum, & cstinum grati , quae solηm sit in praedestinatis; hie vero effetius proprius praedestinatorum, aut in gratia
perseuerantiae, aut effectus gloris eationis, nam
alii effectui diuinae miserieordiae esse possunt in
non praedcstinatisr ergo propos tum, ex quo appellatur vocatio secundum pro postum, aut est voluntas dandi gratiam perseuerantiae, aut dandi gloriam. Quodcunque autem dicatur, inferri videtur in Deo ante praescientiam meritorum esse propos tum gratuitum conserendi illud bonum, quod in tempore datur ex meritis, quorum scientia non erat ante primam illam intentionem . nam inter diligentes Deitim sunt
iam aliqui vocati secundum illud pro postum,
antequam daretur donum perseuerantiae, aut
gloriae, ex proposito, inquam, Dei, quod principium si uocationis, ae proinde ante merita, quae ortum habent ex tali vocatione; perseus rantia autem, quae deinde sequitur . praemium quoddam est eorum meritorum,aut saltem esse potest: ergo ante scientiam meritorum est in Deo propositum dandi perseuerantiam, quae in tepore oritur ex meritis; si autem Deus perhuiusmodi propositum vocat ex intentione dandi perseuerantiam, nihil omnino esse potest,cur etiam n dicatur vocare ex intentione dandi
glosam, qudi in fallibiliter oritur ex gratia perseuerantiae. Explicari autem hoe potest in illia,
in quibusDeus complet perseuerantiam per acceleratam mortem, ne mens illorum mutetur; nihil enim est, propter quod Deus cum operatur talem indictum, no intendat esseaciter gloriam, in quam ille essectus ordinatur; nam post illum effectum nullus est suturus usus libertatis,suare neque perieulum ullo modo impediendi libertatis v sum quamuis Deus illam perseueratiam vellet per eis cacem intentionem dandi gloriam.
C A v v Ψ IV. Rarione prosatur tertia conelusio. r ILtimA lieet ratione ostendi non possit V de facto Deum eligere ad gloria ante pri-
scientiam mortis in statu erat , quia hoc solum pendet ex libera Des voluntate ; ostendore tamen possumus hoe es e possibile , nec ulla ratione repugnare eum actu dandi gloriam ex meritis, sicut re ipsa datur, quia licet in causa antecedenti, hoc cst, in pratia ordinata ad gloriam sit voluntas esicax, hoc est, intentio illam dandi, ut tamen illa detur, necessaria est in Deo alia voluntas, qua floria volita si in se ipsa, &ad quam diuina volitio terminetur per habitudincm sumptam ex illa operatione, perquam immediate e scitur gloria Daec enim duplex v luntas circa idem obiectum volitum necessaria
est in Deo quotiescunque aliquid operatur per
intentionem esseaeem alicuius sinis,ut diximus q. 22. si autem dicantur duae volitiones, nulla repugnantia in eo est, quod una voluntas secuis dum terminationem ad obiectum volitum in seipso ortum habeat ex meritis, aut ex aliqua alia causa, ex qua orta non fuerit alia voluntas,
perquam idem sinis volitus metit non in se iapso, sed in causa hoc est, in med ijs ad ipsum Oradinatis: aut certe dicendum est, Deum nullum medium posse operari per intentionem essc eem c sciendi per illud aliquem alium snem,
quod ut diximus q. ar. affrmari non potest. Praeterea rationes, quas adduximus eadem Itquaestion. disp. 6 . seruire etiam possunt in te praesenti, maxime illa quarta, q uia agens intes- lectuale , quod in sua potestate habet omnia media e scacia ad consequenduin aliquem fine, ea media potest adhibere per effracem intcntionem consequendi talem finem; Deus alatem in sua potestate habet media, cum quibus h mines per sua molia consequuntur, beatitudi nem: ergo potest media illa adhibere per essα-
eem Ooluntatem talis euentus, hoc est, ut homines per sua merita beatitudinem consequantur. Voluntas enim escax alicuius amabilis bo ni non potest esse contraria illius executioni,
sed potius est proprium illius principium;quod
autem homines gloriam consequantur ex me
ritis bonum est quoddam a Deo amabile; potest igitur in Deo ese intentio talis boni, quae nullo modo impediat illud, sed potius adhibendo
media principium si, ut illud eueniat eum omianibus. eonditionibus in ipsis volitis, hoe est, ut homines per suam libertatem, S merita beati
tudinem consequantur,eadem prorsus ratione.
qua illam eqnsequentur; si autem hoe possibili
est sut mihi videtur eertum) ample, tanga via detur sententia, quae astirmat ita de facto con
fingore; nam verba, qua attulimus ex scriptu
ra , N Augustino hanc magis fgnificant, quam oppostam ; immo vero mihi satis non
constat, an autorcs, qui negant esse in Deo illum anteeedentem voluntatem solum negare velint
intentionem gloris in se ipsa ante habitudinem
ad media; an etiam quamcunq; aliam intenti nem in causa ad ipsam ordinatam . hoe est, inmedijs gratὶς esscacis. Vt autem respondeamus ad argumenta,quae pro contraria sententia esse possunt, statuere prius oportet,an hse intentio
gloris in causa in Deo si ante volitionem cuiuscunque effectus praedestia
388쪽
An i ntentio gloriae dandae sit in Deo ante
volitionem gratiae,& meritorum Primus essectus praedestinationis at quando potes esse ante electionem es scem dugloriam.Cap. . praeter decretum esse ae gloriae per modiam intentionis , datur in Deo aliud peν mo.
Argumentis in oppossum res oritur. Capiatiinque obiectiones soluunιur. Cap. q. C A p v T L primus egeatis pradesinationis aliqviando es is ante Aeritionem effica rem auguriam. Ex doctoribus qui assirmant esse in Deo intalentionem gloriae ante praescientiam meritorum aliquiastirmant: lege communi in omnibus praedestinatis primum effecitum pra destinationis, hoe est, primam fratiam; quae cum aliis donis consere te ipsa ad salutem, esse debere ex illa intentione, itaque illam esse in Deo ante volitionem cuiustunq; effectus praedestinationit probant a uicin ex S. Th. in hoc arias sciente in Deo ante prides inationem esse electionem ad salutem aeternam; praedestinatio enim nihil aliud est , quam praeparatio mediorum gratis, quibus homo saluatur, quare clectio, quae est ante praedcstinationem , necessario esse debet ante volitionem mediorum gratiae; non enim desunt, qui putent ipsam primam ereationem hominis praedestinati procedere ex illa electione ad gloriam, quae este vidctur ante praescien
Dicendum est electionem praeilestinati a4
gloriam esse quidem posse ante volitioncm pri mi effectus praedestinationis ; hoe tamen lege Dei communi non esse necessarium, se3 potius posse contingere,ut intentio, quae est ante praescientiam meritorum , sit post aliquem eis ctum praedestinationis. Probatur prior pars conclusionis ex conclusone tertia disputationis praecedentis. quia Deus per intentionem es- seacem dandi homini gloriam, potest illi dare aliquod medium . nulla autem est ratio , ob quam non possit etiam primum medium per eandem intentionem eonferre; licet autem hoc possit cotingere circa primum effectum, quem Deus per gratiam Operatur ultra exigentiam cuiuscunque substantiae creatae, dici tamen non debet, creationem hominis praedestinati esse eκ tali intcntione, si enim talis intentio in Deo es
set ante praescientiam peccati,antequam est voluntas creandi hominem, aperte sequeretur ex
vi prasentis decreti saluandos fuisse homines
praedestinatocletiams Adam peccasset &Chri stus non venisset: quia etiam his positis)nane rei in Deo illa praeeedens intentio, quae in fallibiliter esset implenda per aliquod aliud medium, etiarns Deus noluisset carnem assumere. Si autem indiuidua humans naturae nulla oriantur per esicacem intentionem gloriar, idem dicendum est de erratione substantiali euiuscunque Angeli. Quod autem necessarium non si lege coma 3 muni, ut primus effectus gratis qui re ipsa eon currit ad salutem , semper proccdat ex tali intentione, primo colligitur ex verbis Augustini, tradi. 26.in Ioannem , dum explicat illa verba Nemo potes venire ad me, oc. ait enim o u re hunc. trahat,non autem 1 stum, noti iud care non vas reru-r semelaccipe, o intellige, non traheris,orari tria
baris. Quo loco per illud verbum, Trahend . non potest intelligi ptimus effectus gratiae trahontis ad fidem, loquitur enim Augussinus de actu, ad quem impetrandum oratio possit praetcdere; hse autem non potest esse ad impetrandum primum effectum gratis ad fidem, vi Auguisset pe assirmat libro de praedestinatione Sanctorum, cap.6. & de dono perseuerantiae' cap. Is
deinde illud cons limn Aundat fidelibus iam credentibus in Christum ; loquitur igitur de actu trahendi, qui plus habeat, quam trahere ad fidem, nempe, de illo aetii, per quem qirsisi trahitur a Patre datusChristo, ut non pcreat,si cut Augustin. illa verba Christi interpretatur. t ut retulimus disputatione praecedenti circa illud testimon; um Ioann 6 Iuc est autem volantas Patris mei,&e putauit ergo Augustin. orationibus ex gratia prosectis posse aliquem obtinere. ut si ex illis quos Pater dat Christo vocatos secundum propositum, ut perire non possit , ut loquitur s. August. de correptione tigratia,cap. s. infin. Ratione autem probatur, quia Omnis gratia, quae perseuerat usque ad finem, est esse ctus praedestinationis, quare Omnis etiam gratia,qui ita procedit ex Dei voluntate, ut ei non rcpugneteoniungi cum perseuerantia, ita etiat proccdit, ut ei non repugnet esse effectu in prae- destinationis,quandocunq; enim ab actu ad actum est bona consequentia, recte etiam inscr-tur potentia ex potentia; omnis autem gratia iusti sicatis ita a Deo procedit,ut eum modo quo a Deo procedit, coniungi post perseuerantia per dona subsequentia gratis: ergo omnis gratia iusti scans , etiams non procedat ex intcntione essicaei gloris, potest esse effectus praedostinationis.
Minor probatur primo, quia Christus ea in
tantu in docuit communi oratione a Deo potere, qui communi lege obtineri ab illo possint;
docuit autem omnes iustos petere perseuerantiam illis verbis: Et ne nos induaeas in tentat/sneis, ut recte ait Augustin. lib de dono persevcrantis 3. ergo omnis iustitia ita a Deo procedit , ut ei non repugnet communis legis pc rseuerantia. Praeterea quia ut dicit Concilium Tei dea uiarum,sess s. cap. i . iusti omnes debent fr-
389쪽
missimam spem collocare in Dei auxilio, quia lnisi ipsi Dei gratiae desuerint, Deus in illis perfitiet, quod incepit; frmitas autem spei Christi
nar non nititur in isnorantia intentionis,ex qua data sit gratia, sed in ipsa rei veritate, quia quaecunque praecedens gratia coniungi potes cum perseuerantia,& re ipsa coniungetur, nisi iustus desit auxilijs gratiae, quibus in quacunq; occasione peccati praeuenietur: ergo 'uscunque iustitia a Deo accepta potest coniungi cum perseuerantia. Nam si communi lege perseuerantia solum posset conivnsi cum praecedenti gratia data ex e scaci intentione gloriae, non posset ense firma spes perseuerantiae illius gratiar, qu s data non fuisset ex illa intentione. Itaque verissimum est ex priuisone orationum, Deum mutita statuisse, quae ante praescientiam orationum ess caciter non statu crat.
3 Quare dieendum est, fieri posse ut aliqua gratia coniungatur eum perseuerantia . & proinde sit effectus praedestinationis, quamuis non processerit, tanquam ex principio, ex egeaci intentione gloriae:quamuis autem h c intentio intellisatur esse in Deo post volitionem alicuius effectus gratiae; necessario tamen debet intelligi in Deo cum volitione dandi gratiam perseuerantiae; hoe enim donum exDei promissone habet necessariam connexionem eum floria quare eum primum Deus vult dari alicui perseuerantiam, in eodem signo intelligitur etiam determinatus ad dandam gloriam, neque enim
aliqua alia utilitas esse potest ex hoc , quod
asseramus. esse u luntatem gandi perseuerantiam sne voluntate esseaci dandi gloriam, nisi ut illa voluntas dandi per uetantiam minor sit Dei beneuolentia , quam si esset ex illa e scaci intentioner serretur enim illa voluntas ad minus bonum praedestinato volitu. In aliis autem
effectibua gratis est dispar ratio , quia iustificatio no habet infallibilem connexionem eum gloria ex aliqua Dei promissione,& ideo voluntas illius esse potest, sine volitione perseuerantiae. S gloriae r at vero perseuerantia eam connexionem habet,quare nunquam Deus intelligendus est determinatus ad dandam perseu rantiam , quin intelligatur etiam per singularem beneuolentiam determinatus etiam ad
dandam gloriam, quam iam promist uniuerse omnibus, qui perseuerarint K Hoe autem satis est, ut intentio dandi gloriam secundum rationem si ante praedestinationem formaliter sumptam, quia praedestinatio non dicit solum volitionem primi effectus gratiae; sed includit etiam volitionem omnium mediorum inclusue usque ad volitionem perseuerantiae. Quare intentio. 'us est prior ratione quam volitio perseuerantiae, etiam est prior,
quam praedestinatio , ut praedestinatio est, quamuis si posterior unica ii sus parte, nempe volitione dandi primum effectum gratiae. scut paries in domo prior est , quam ratio domus, ieet posterior sit quadam illius parte , nempe fundamcnto. Concluso autem S.I homae hoe loco solum exigit , ut electio ad gloriam se prior ratione quam praedestinatio , quia selliacet resertur ad bonitatem finis, quae prius respicitur per actum voluntatis, quam bonitas meiadiorum.
Dicendum est secundo. praeter intentionem 7
gloriae, quae in volitione mediorum gratiae est a rite praescientiam meritorum . esse in Deo aliam voluntatem post eam prs scientiam. quae immediatius concurrat ad executionem gloriae. Probatur manifeste ex illia verbis Pauli I. ad Corinth. a. ubi dum loquitur de prae ullo gloriae e Ocalm , inquit , non vidit quapraeparauis Deus his, qui diligunt illum. Quo loco illud verbum, praeparavat, voluntatem plane sgnifieat in Deo existentem ex praescientia meritorum dialectionis, ut recte docuit Chrysostomus Hora 66. dum explicat illud Matth. ro. sed quibus p ratam es a Patre meo, sic enim exponit. ιbus labore atque sudore praeparatum est. Ratio est manifesta, quia non potest gloria dari dependentera meritis. quin detur per volitionem ortam ex praescientia meritorum , nam causa moralis,
qualia sunt merita , non potest immediate,&physice in praemium insuere per se , sed per
ipsius cognitionem, mouendo voluntatem iudieis,ut velit dare praemium condignum. Ex fide autem cons at praemium gloriae dari dependenter a meritis ex illis verbis Matth. 23. Pindete paratum vobis regnum, esuritii enim r o dedisti
Hete autem voluntas, quae est post praescien- gtiam , inultis disserta praecedenti voluntate, quamuis respiciat eandem gloriain ut praemium ; nam illa voluntas, quae ante prsscientiam meritorum est iri Musa in volitione medi rum gratiae, sevi in obiectum fertur non tantum in gloriam , sed etiam in rationem debiti; per eam enim itiletidit Deus, ut talis &tanta gloria debeatur pridestinatio; ita vi conditio debiti st una ex circunstantijs in obiecto vo litis .Fx qua intentiones tui Deus eos , quos suos peream electionem cognoscit , tamdiu laborare saeiat, ut digni essetantur regno; hoe est, ut illis debeatur, ut recte ait Autor operis impers isti in Matth. ho m. sq. Secunda autem voluntas
non fertur in gloriam intendendo,ut illa debeatur, sed ut soluatus id, quod meritis debetur; nam per voluntatem,quq ex itistitia est. debitor non amat debere , quod potius nollet. scd solum soluere , quia debet. Quare secundo disserunt hae dui voluntates ex parte obiecti formalis a prio is enim formale obiectum est honcssas, quae sit obiectum misericordit . &beneficentiae, quε non oritur ex apprehensio-
390쪽
de alicuius debiti, sed ex persectione, & necess-tate creaturae intellectualis. Secundae autem v
luntatis formale obiectum est honestas rem uia nerationis, quod obiectum essentialiter praesupponit cognitionem operis absolute suturi. cui remuneratio debeatur. Itaq: prior voluntas essentialiter est actus misericordiae; posterior vero actus est cuiusdain iustitiae qualis in Deo esse potest, unde etiam prior Mectio ad gloriam non est eo arativa ex aliqua praeuisa inaequalitate,
sed potius ficit inaequalitatem in his qui eli
, Tertio disserunt hae voluntates ex parte scientiat, quod prior selum praesupponit scientiam simplicis intelligentiae meritorum possibi-
conditi nate futurorum,s dentur certa quaedam media gratiar; p sterior autem voluntas oritur ex mentia visionis meritorum, &perseuerantiae absolute futurorum. Vltimo disis runt in modo operandi, nam prior voluntas ad gloriam concurrit solum remote adhibendo media . visnt: N eon se ruentur merita,&gratia; secunda autem voluntas influit immediate in ipsam gloriam , non aetem in perseuerantiam. Quapropter prior recte appellatur voluntas intendens a posterior autem ex quens, ut quaest. H. diximus ex Alens t. p. q.38. art. 2. Idque etiam doeuerunt Cardinalis Bellar minus lib. r. de gratia, di libero arbitriti c. t . circa medium, Pater Suar lib. 3 de auxiliis c. is. a num .3. idque necessario est asserendum, quotiescunque Deus aliquod medium operatur per intentionem emeaeem e sciendi aliquem alium effectum ς tune enim esse debet in Deo voluntas finis ante seientiam visonis medii sui uri, quia est principium , ut illud si futurum. Praeterea etiam debet esse voluntas alia post scientiam medii existentis , nempe ad operandum immediate finem intentum, heque enim potest Deus immedia e velle iam operari cum medio.quin videat illud evistere. C A p v T m. Argumentis in oppositim re-
hi Am respondendum est ad argumenta Oppo- I sis sententiae, quorum primum est ex Scriptura , quae significat electionem ad gloriam ex praescientia meritorum Matth. 11 A i. ad C3r. r. vi superius retulimus in secunda conclusione
Respondeo autem, illis locis significari id quod
est certum, nempe volunta tem gloriae exequcntem,qui est immediatum illius principium,esse ex praeuisione meritorum gratiae; hic tamen voluntas nihil repugnat cum alia voluntate intendente,quae remote solum concurrit adhibendo media ad perseuerantiam. Eadem ratione ea verba S.Iocobi cap. 2. Legis Dein pauperes m hoc mundo . Haites Insti, haeredes regni, quod promistriligentibu se i explicanda sunt, s intelligantur
de electione, qua ex praevisis meritis fidei iust eligantur ad haereditatem beatitudinis, qum est robabilior exposita seeundum quam illisveris tantum fgnificabitur ex praeuici meritis s- dei esse in Deo illam electionem,quae immediate exequitur solutionem meritorum, quae non est incompossibilis cum alia voluntate gloria ingratia, ex quavoluntate tanquam ex intentione oriatur electio, &executio mediorum gratiae.
Notandum est tamen , Augustinum libro de praedestinatione Sanctorum cap. II. aliter exponere illum locum de electione,quae faciat diuites in fidciti haeredes regni: tigendo eg n quit, facit diu.resficat haeredes rum,recte quippe meu hoc eligere duitur,quod n eu facιat eos eliga. Quibus Augustinus significat electionem gratuitam relatam ad diuitias meritorum fidei, perinde atque ad hqreditatem ipsam, nempe quia eligere ad iustitia in perseuerantem, est etiam et iugere ad praemium beatitudinis secundum argumentum est ex patribus, qui re ipsam electionem ad gloriam in praedestinatione inelusam fgnificant esse ex praescientia moritorum. Ea Latinis quidem Ambrosius in illa verba ad Rom. 8. Nam quos praesciuit, se praed/Dratile ; ita interpretatur. Istis, quos proci mιμι esse tiastos , elegit ad promusa prama a cipienda. Eisdem verbis interpretatur eundem locum sedulis. Praeterea Hieronymus Epistolaiso. ad Hedibiam quaest. Io. dum explicat verba Pauli ad Rom.s. Non ex operibus,sed ex
rocate,&cistus in ciuit,Devi praeparauit angloriam, non satiar trear orabaliter, sedcausis praecedentibus.&e. Ex quo ostenditur non gentes eligi sed hominum voluntates. Ex Graecis autem Origenes lib. .in F pis ad Rom. illa verba: Quos prasiιuιt. praedestinatiis, ita interpretatur; ut per praescientia in signiscetur dilectio iuYta illud I. Petrili.
Vocatu aduenis set dum prassentiam μι ει- tru . & inquit, istos pracognitos appellat, m qui bis Deus cognoscens quales essent umorem suum asstitumque posuisse. Praeterea etiam Chrysost mus Hom. 66. in Matth. supra citata, ,lij saepe signifieant regnum coeleste praeparatum diligentibus Deum, quod vi diximus, scriptura ipsa significat. . . Respondeo Ambrosum , & sedulium per Is verbum, praede inutiit , intellexisse quidem electionem ad praemium , aliter accipientes illud verbum, quam Augustinus sumpsi, qui verbum illud retulit etiam ad media gratiet; ex illa tamen expostione hoe solum haberi , nempe in Deo esse quandam electionem ad prς-mium beatitudinis ex electiqne meritorum, quae non si causa eorundem meritorum .
sed solutionis praemii , quod verissimum
est, neque repugnat cum alia voluntate gloriae ante praescientiam meritorum. Addendum est
autem si sermo si de electione, quet principiumst vocationis gratiae , & dieatur esse secuniadum praescientiam . per hanc vocem praescientit non esse intelligendam nudam scientiam visionis meritotum absolute suturorum, sed illant: